ΑΟΖ και ιστορικές αποφάσεις
Ν. Λυγερός
Τώρα φτάσαμε σε μια νέα φάση με τις προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων. Μετά από τις δύο εκλογές και τις δυνητικές κινήσεις εισχωρούμε στην επόμενη πραγματικότητα.
Η αλλαγή φάσης δεν προκαλείται μόνο από την ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία μερικοί τη θεωρούν μια απλή τυπική διαδικασία.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να παρθούν ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδας. Δεν μιλάμε πια για κομματικές απόψεις μόνο, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα.
Και ένα από τα κυρίαρχα θέματα είναι αυτό της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Ήρθε η ώρα να δούμε όχι πια τις εκλογικές δηλώσεις που, όπως το ξέρει ο καθένας μας, αλλάζουν ανάλογα με την κατάσταση, αλλά τις δηλώσεις της κυβέρνησης.
Σε αυτό το πλαίσιο θα αξιολογηθούν από όλους και οι θέσεις πάνω στο θέμα της ΑΟΖ. Διότι όλοι ξέρουμε ότι δίχως ΑΟΖ, δεν θα έχει προβλήματα μόνο η Ελλάδα, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση.
Οι ημερομηνίες της Κύπρου είναι ξεκάθαρες: 1988 επικύρωση του Δικαίου της θάλασσας, 2003 οριοθέτηση με την Αίγυπτο, 2004 θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ, 2007 οριοθέτηση με το Λίβανο, 2010 οριοθέτηση με το Ισραήλ, 2011 ανακάλυψη φυσικού αερίου.
Στην Ελλάδα μετά το 1982 με το Δίκαιο της θάλασσας έχουμε ως ημερομηνία το 1995 με την επικύρωσή του. Από τότε, λες κι έχει σταματήσει ο πολιτικός χρόνος στην πατρίδα και δεν υπάρχει καμιά απόφαση τέτοιας εμβέλειας. Ενώ υπάρχουν ήδη 134 χώρες που έχουν θεσπίσει την ΑΟΖ τους.
Στη νέα φάση που βρίσκεται η Ελλάδα πρέπει να παρθεί η απόφασή της. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ θα λειτουργήσει και ως αξιολογία της κυβέρνησης και όχι μόνο αξιολόγηση. Διότι σε αυτή τη νέα φάση, θα μάθουμε με άμεσο τρόπο αν η ΑΟΖ ανήκει πραγματικά στην κυβέρνηση και ποιος πραγματικά την προωθεί επί του πρακτέου. Διότι δίχως πράξεις δεν αλλάζει η πραγματικότητα.
Κι όπως κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για κινδυνολογία περί θέσπισης δίχως να γίνει γελοίος, δεν υπάρχει ούτε αυτό το επιχείρημα. Ακόμα και το πλαίσιο της οριοθέτησης, το οποίο έχουμε αναλύσει στρατηγικά, είναι ξεκάθαρο, ειδικά αν το συνδυάσουμε με τα εκτιμώμενα αποθέματα της Ελλάδας όσον αφορά στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο.
Κατά συνέπεια, αφού πλέον υπάρχει πολιτική ωριμότητα και θέληση, πρέπει τώρα να δούμε αν είναι ικανές να περάσουν στην υλοποίηση του οράματος της ελληνικής ΑΟΖ. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να προσποιούμαστε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας ως Έλληνες και θα περάσουμε άμεσα στην επόμενη φάση, δηλαδή στις εκλογές, δίχως όμως τα πλεονεκτήματα που έχουμε με το timing που συνδυάζεται με την Προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτούς τους λόγους θα απαιτήσουμε τουλάχιστον ιστορικές αποφάσεις από τους πολιτικούς. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δώσουμε κουράγιο στο λαό μας και θα πέσει σήμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα αρχίζει τον αγώνα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο της χώρας.
Έτσι θ’ αλλάξουμε την εικόνα και την πραγματικότητα της Ελλάδας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου