Εθνικές υποχωρήσεις

Από το μαχητικό κυπριακό ιστολόγιο "Εμπροσθοφύλακας" (http://www.efylakas.com/archives/6199) μια σοβαρότατη καταγγελία για τις τουρκικές δραστηριότητες σε σχέση με την Ελλάδα, οι κυβερνήσεις της οποίας φαίνεται ότι έχουν παραδοθεί πλέον στις Νεο-Οθωμανικές λογικές.

ΔΕΕ

«Το Τουρκικό ΥΠ.ΕΞ. αναδεικνύει και προωθεί την ‘Οθωμανική πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας’ »

Συντακτική Ομάδα       26 Απριλίου 2010

Το άρθρο της τουρκικής εφημερίδας AKŞAM της 8ης Φεβρουαρίου 2010 μας παρουσιάζει την έρευνα που διεξάγεται εδώ και 2,5 χρόνια από την καθηγήτρια Neval Konuk του πανεπιστημίου του Μαρμαρά (Marmara Üniversitesi) για τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα, υπό την αιγίδα του τουρκικού ΥΠΕΞ. Η έρευνα αυτή ανέδειξε 600 περίπου εναπομείναντα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα, πολλά από τα οποία θεωρούνταν από τους Τούρκους κατεστραμμένα. Η έρευνα αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2015. Το άρθρο αυτό μας αποκαλύπτει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία.

- Μια φαινομενικά ιστορικό-πολιτιστικού ενδιαφέροντος έρευνα διεξάγεται από το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας, το οποίο με ενδιαφέρον διαβάζουμε ότι αποφάσισε («karar aldı»!) να γίνει απογραφή όλων των εν Ελλάδι οθωμανικών μνημείων! («Dışişleri Bakanlığı, 2007 mayısında Yunanistan’daki Osmanlı eserlerinin tam envanterinin hazırlanması için karar aldı.»). Εν ολίγοις το τουρκικό ΥΠΕΞ αποφασίζει και διατάζει και εντός ελληνικών συνόρων.

- Μας πληροφορεί η εφημερίδα ότι η ερευνήτρια ενήργησε «στα κρυφά», «σαν κατάσκοπος»  («Bakanlık tarafından görevlendirilen Marmara Üniversitesi öğretim görevlisi Neval Konuk, adeta bir hafiye gibi Yunanistan’da adım adım Osmanlı eseri aradı.»). Άραγε μια έρευνα που αποφασίστηκε (!) να γίνει από το τουρκικό ΥΠΕΞ, η οποία διεξάγεται εδώ και 2,5 χρόνια και θα ολοκληρωθεί σε άλλα 5, και της οποίας δημοσιεύονται τα πρώτα αποτελέσματα γίνεται στα κρυφά για να λειτουργεί η Καθηγήτρια Κονούκ «σαν σπιούνα»; Καταλήγουμε ότι είτε δεν έχουν εκδοθεί οι απαραίτητες άδειες, επομένως η Κα Κονούκ έπρεπε εκ των πραγμάτων να δράσει διακριτικά, είτε ότι οι έρευνες διεξάγονται με τρόπο αντιδεοντολογικό και με αποτελέσματα αμφίβολης επιστημονικής αξίας (εξάλλου το ότι έχει αναλάβει το ΥΠΕΞ αυτήν την έρευνα προδιαθέτει για το ποιά θα είναι τα αποτελέσματα και το πώς αυτά θα χρησιμοποιηθούν) και επομένως έπρεπε πάλι να δράσει διακριτικά η ερευνήτρια, είτε ότι η εφημερίδα θέλει να δημιουργήσει εντυπώσεις για την επικρατούσα κατάσταση στην Ελλάδα, δηλαδή ότι μια νόμιμη (;) έρευνα δεν μπορεί να διεξαχθεί ελεύθερα εντός ελληνικής επικράτειας.

- Πληροφορούμαστε επίσης ότι η έρευνα αυτή αφορά όλα τα Βαλκάνια αλλά ειδικότερα την Ελλάδα («Bakanlık, bu görevi Balkanlar ve özellikle Yunanistan’da yaptığı çalışmalarla tanınan Marmara Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü Öğretim Görevlisi Neval Konuk’a verdi.»). Αυτή η πληροφορία αποκαλύπτει την ουσία της διεξαγωγής της έρευνας, που έχει πολιτικούς στόχους (γι’αυτό και την ανέλαβε το τουρκικό ΥΠ.ΕΞ. κι όχι το τουρκικό υπουργείο πολιτισμού) και όχι αμιγώς ιστορικο-πολιτιστικούς όπως θα ανέμενε κανείς. Ο στόχος είναι να αναδειχθεί το οθωμανικό παρελθόν της Ελλάδας ώστε αυτό να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για την ήδη δρομολογημένη εκ νέου τουρκοποίηση της πατρίδος μας.

- Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση είναι η ομολογία της Κονούκ για την υποτιθέμενη καταστροφή που έχουν υποστεί τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα. Η ίδια αναφέρει ότι «Υπάρχει η γενικότερη εντύπωση ότι όλα τα οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα καταστράφηκαν και ότι δεν έχει μείνει κανένα όρθιο. Η κατάσταση δεν είναι τόσο δραματική» («Yunanistan’daki bütün Osmanlı eserlerinin yıkıldığı, hiçbir eserin ayakta kalmadığı gibi genel bir kanı var. Durum o kadar kötü değil.»). «Αληθεύει ότι υπέστησαν μεγάλη καταστροφή. Ωστόσο, εκτός από τους Έλληνες, οι μεγάλες καταστροφές που προξένησαν κατά την διάρκεια του 2ου Βαλκανικού Πολέμου οι Βούλγαροι, αλλά και οι Ιταλοί στα Δωδεκάνησα, είναι ένα επίμαχο θέμα» («Ancak Yunanların yanında, 2. Balkan Savaşı döneminde Bulgarların tahribatları, adalarda İtalyanlar’ın çok büyük tahribatları söz konusu. Bölge, Osmanlı’nın erken fetih bölgesi olduğu için çok erken tarihlerden itibaren çok fazla eser inşa edilmiş.»). Επομένως η άποψη η οποία αναμασάται και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους ελληνόφωνους γενίτσαρους της ελλαδικής τουρκόπληκτης θολο-«ελίτ» οι οποίοι με πείσμα πασάρουν την ιδέα ότι «και μεις τα ίδια κάναμε» είναι τουλάχιστον υπερβολική και σε κάθε περίπτωση, «βασιλικότερη του βασιλέως» .

- Επίσης, σε συνάρτηση με το προηγούμενό μας σχόλιο ότι τα αποτελέσματα της έρευνας εξυπηρετούν πολιτικούς στόχους, η Κονούκ ισχυρίζεται ότι η οθωμανική πατρότητα πολλών κτηρίων στην Ελλάδα όπως σχολεία και νοσοκομεία αποκρύπτεται σκοπίμως (!). Ως μοναδικό και ατεκμηρίωτο παράδειγμα αυτού του φαινομένου αναφέρει ένα ρολόι στην πόλη της Έδεσσας που κατά την ερευνήτρια είναι οθωμανικό, κάτι που όπως λέει δεν αναγράφεται πουθενά αφού παρουσιάζεται απλά ως «πολιτιστικό μνημείο του 19ου αιώνα» («Yunanistan’da Osmanlı eserlerinin gizlendiğini söyleyen Konuk, Vodina’da Osmanlı döneminden kalma bir saat kulesini örnek veriyor. Saat kulesinin önünde “19′uncu Yüzyıl Kültürel Anıt” yazdığını belirten Konuk, “Osmanlı Saat Kulesi diye bir levha yazmıyorlar.»). Το φτωχό αυτό παράδειγμα αποδεικνύει μάλλον και την αδυναμία της τοποθέτησής της Καθηγήτριας Κονούκ ότι δεν αναγνωρίζεται η οθωμανική πατρότητα πολλών κτηρίων όπως σχολείων και νοσοκομείων. Είναι γνωστή τουρκική τακτική να βαπτίζεται ως «ρωμαϊκό» οποιοδήποτε κτίσμα - ναός, θέατρο, ιππόδρομος κλπ - κτίστηκε στις Ελληνικες πόλεις της Μικράς Ασίας επί ρωμαιοκρατίας. Μήπως εδώ βλέπουμε επέκταση της ίδιας τακτικής, δηλαδή να βαπτίζεται ως οθωμανικό όποιο κτίσμα κατασκευάστηκε τα χρόνια της τουρκοκρατίας;

- Τέλος η Νεβάλ Κονούκ μας αποκαλύπτει τον αληθινό λόγο για τον οποίο το τουρκικό ΥΠΕΞ ανέλαβε την έρευνα αυτή. «Αυτόν το μήνα θα εκδοθούν οι 2 πρώτοι τόμοι της έρευνας, τα οποία εμπεριέχουν μόνο το 20% των οθωμανικών μνημείων στην Ελλάδα. Με το πέρας της έρευνας, θα έχει εκδοθεί μια σειρά 8 τόμων. Όλα τα κείμενα των βιβλίων θα είναι στα τουρκικά, στα ελληνικά και στα αγγλικά. Οι πρώτοι δύο τόμοι έχουν ένα σύνολο 516 σελίδων. Τα βιβλία αυτά δεν θα διατεθούν προς πώληση, αλλά το ΥΠΕΞ θα το αποστείλει σε όλες τις ακαδημίες και τις βιβλιοθήκες του κόσμου». «Bu ay içinde çalışmalarının ilk iki cildinin yayımlanacağını söyleyen Neval Konuk, “Hazırladığımız iki cilt, Yunanistan’ın sadece yüzde 20’sindeki eserleri içeriyor. Çalışma tamamlandığı zaman ortaya 8 ciltlik bir serinin çıkması düşünülüyor. Kitaptaki tüm metinler Türkçe, Yunanca ve İngilizce olacak. İlk iki cilt 516′şar sayfa. Kitap satışa sunulmayacak. Dışişleri Bakanlığı, tüm dünya akademileri ve kütüphanelerine gönderecek»

Αυτή η έρευνα αποτελεί απροκάλυπτη πολιτική δράση του τουρκικού ΥΠΕΞ εντός ελληνικών συνόρων, βλαβερή για τα εθνικά μας συμφέροντα, και που διεξάγεται υπό τον μανδύα πολιτιστικής έρευνας που διαστρεβλώνει ηθελημένα την ιστορία του τόπου μας και την αλήθεια για την οθωμανική κατοχή και τυραννία. Εκ των πραγμάτων εγείρονται κάποια πολύ σοβαρά ερωτήματα:

- Αντέδρασε η ελλαδική κυβέρνηση στην έκδοση αυτών των τόμων και στην αποστολή τους «σε όλες τις ακαδημίες και τις βιβλιοθήκες του κόσμου» ενώ αυτά προωθούν σε όλον τον ακαδημαϊκό κόσμο του πλανήτη την εικόνα ότι ούτε λίγο ούτε πολύ η Ελλάδα δεν είναι κάτι άλλο από μια οθωμανική επαρχία;

- Εκδόθηκε άδεια ώστε να διεξαχθεί η συγκεκριμένη έρευνα;

- Αν όχι, γιατί δεν ελήφθησαν από τις αρμόδιες αρχές τα προβλεπόμενα μέτρα για απαγόρευση ή αναστολή της έρευνας;

- Αν ναι, αυτός ή αυτή που την εξέδωσε γνώριζε τον αληθινό σκοπό της έρευνας και έκανε κάτι γι’ αυτό;

- Το ΥΠ.ΕΞ. του Κου Παπανδρέου σκέφτεται να διεξάγει ανάλογη έρευνα ώστε να αναδειχθεί η ομολογουμένως μεγαλειώδης ελληνική πολιτιστική κληρονομιά χιλιετιών στην σημερινή τουρκική επικράτεια και να αναδειχθεί η Τουρκία ως χώρος ιστορικά ελληνικός ως είναι;

- Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε αυταπάτες για την ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών από ένα ΥΠΕΞ του οποίου ο αναπληρωτής υπουργός αποκαλεί το Αιγαίο «θάλασσα ειρήνης» .

Η πολιτιστική επίθεση που συντελείται εις βάρος της Ελλάδος, της ιστορίας, του πολιτισμού και του ήθους της, δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά ένας συγκεκριμένος τομέας της γενικότερης πάγιας τουρκικής επιδίωξης οθωμανοποίησης του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. Καλούμε τώρα την κυβέρνηση Παπανδρέου να πράξει αυτό που επιτάσσει το σύνταγμα και η δημοκρατική νομιμότητα και να κάνει το παν για να εμποδίσει την εν Ελλάδι και εις βάρος της Ελλάδος ανεξέλεγκτη δράση του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ. και να προβεί στην άμεση αποπομπή του Κου Δρούτσα που δίνει ρεσιτάλ ενδοτισμού κι επισκέπτεται σαν να μην τρέχει τίποτα τον τούρκο ΥΠΕΞ μέσα σε «άριστο κλίμα». Μήπως χάριν της συνεργασίας μας με την Τουρκία (μεταξύ άλλων) και στον τομέα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού που υπέγραψε ο Κος Δρούτσας στην Άγκυρα πριν από μερικές ημέρες θα πρέπει να αναδειχθεί και η πολιτιστική και κοινωνική προσφορά της Υψηλής Πύλης επί τουρκοκρατίας στην Ελλάδα με… το χτίσιμο σχολείων και νοσοκομείων;

Σημείωση ΔΕΕ
Στην παραπάνω ανάρτηση απέστειλα το ακόλουθο σχόλιο:
Αγαπητοί φίλοι,

Παρακολουθώ εδώ και καιρό το ιστολόγιό σας, το οποίο μάλιστα έχω προσθέσει στα "ενδιαφέροντα ιστολόγια" της ιστοσελίδας μου ΕΘΝΟ-ΛΟΓΙΚΑ. Στην παραπάνω ανάρτηση υποστηρίζεται από την Τουρκάλα "ερευνήτρια" ότι: "...ένα ρολόι στην πόλη της Έδεσσας που [...] είναι οθωμανικό...".

Ως παλιός Εδεσσαίος έχω στοιχεία που καταρρίπτουν αυτόν τον ισχυρισμό. Το ρολόγι της πόλης μας κατασκευάστηκε το 1905/6 από μια κομπανία κτιστάδων με επικεφαλής τον αρχιμάστορα Ζήση από το Φλάμπουρο της Δυτ. Μακεδονίας με χρήση ντόπιων υλικών (πωρόλιθος) κατόπιν παραγγελίας των εργοστασιαρχών της πόλης μας Τσίτση, Σεφερτζή, Χατζηδημούλα κ.ά. για να εξυπηρετεί κυρίως τους εργάτες των εργοστασίων τους, αλλά και γενικότερα τους κατοίκους της πόλης. Πρέπει να υπενθυμίσω ότι την εποχή εκείνη η Έδεσσα ήταν γνωστή ως το Μάντσεστερ των Βαλκανίων λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξής της με την εκμετάλλευση των άφθονων υδατοπτώσεων που παρείχε η φυσική (γεωλογική) διαμόρφωση της περιοχής. Σημειώνω ότι από τους ίδιους κτίστες κατασκευάστηκε ανάλογο ωρολόγι στην πόλη της Νάουσας, καθώς και στην Βέροια πιθανότατα. Αυτά τα λίγα προς αποκατάσταση της αλήθειας σε σχέση με τις νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις.

Χαιρετισμούς στην αγαπημένη μου Κύπρο και τον φίλο μου Λάμπρο Παπαδημητράκη.

Μίκης Θεοδωράκης

ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας. Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση.

Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού. Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Αφγανιστάν: The Battle of Kabul

Η σφαγή στο Γκανταμάκ

Πολλά έχουν γραφτεί για τις δυσκολίες και τις φοβερές ήττες που υπέστησαν στο παρελθόν πολλοί επίδοξοι κατακτητές των περιοχών που καλύπτει το σημερινό κράτος του Αφγανιστάν, το βόρειο τμήμα του οποίου περιλαμβανόταν στο ελληνιστικό Βασίλειο της Βακτρίας, που αποσπάστηκε από την Αυτοκρατορία των Σελευκιδών. Η περιοχή αργότερα θα κατακτηθεί από τους νομάδες Γιουέ-Τσί (που ταυτίζονται με τους Τόχαρους ή Τοχάριους των αρχαιοελληνικών πηγών), οι οποίοι θα συγχωνευθούν στο ποικιλόμορφο μωσαϊκό των λαών της περίφημης Αυτοκρατορίας Κουσάν (2ος αιώνας π.Χ. - 3ος αιώνας μ.Χ.). Η χώρα θα κατακτηθεί από τους Σασσανίδες Πέρσες και θα ενσωματωθεί στην αυτοκρατορία τους, ενώ στην συνέχεια, η περιοχή θα κατακτηθεί διαδοχικά από τους Εφθαλίτες Ούννους, τους Του-Κιού (πρωτο-τουρκικό φύλο) και τελικά από τους Άραβες, που θα επιβάλουν την Ισλαμική θρησκεία (7ος αιώνας μ.Χ). Διάφορες μουσουλμανικές δυναστείες θα εμφανισθούν στην περιοχή μέχρι τον 11ο αιώνα, οπότε ο περίφημος Μαχμούντ του Γκάζνι (η έδρα της δυναστείας του), ο μεγαλύτερος και ενδοξότερος ηγεμόνας του Αφγανιστάν, θα ιδρύσει μια απέραντη αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τις ανατολικές επαρχίες του ιρανικού οροπεδίου (Χορασάν) μέχρι το δυτικό τμήμα των Ινδιών (Punjub-Παντζάμπ=Πενταποταμία). 

Αργότερα, η χώρα θα κατακτηθεί από τους Μογγόλους, τον Τσεγκίζ Χαν (13ος αιώνας) και τον Ταμερλάνο (14ος αιώνας). Τον 16ο αιώνα, ο Μπαμπούρ, ένας απόγονος του Ταμερλάνου, θα εξορμήσει από την περιοχή της Καμπούλ, η οποία του χρησίμευσε ως βάση, για να κατακτήσει τις Ινδίες, ιδρύοντας την φημισμένη Νεο-Μογγολική αυτοκρατορία (Mughal empire).

Στην διάρκεια του 18ου αιώνα το Αφγανιστάν υπήρξε το μήλο της έριδος μεταξύ της επεκτεινόμενης Ρωσικής αυτοκρατορίας των Ρομανώφ και των Βρεττανών επικυρίαρχων της Ινδίας, με έπαθλο τον έλεγχο της κεντρικής Ασίας. Οι Βρεττανοί θα εμπλακούν στους αιματηρούς Αφγανικούς πολέμους και θα υποστούν φοβερές ήττες μέχρι να καταφέρουν να ελέγξουν την περιοχή. Η πλέον επονείδηστη από αυτές υπήρξε η μάχη της Καμπούλ και η υποχώρηση στην πολίχνη του Γκανταμάκ (Ιανουάριος 1842) ενός στρατιωτικού σώματος 4.500 Βρεττανών και Ινδών στρατιωτών, καθώς και 12.000 πολιτών που τους ακολουθούσαν. Διασώθηκε μόνον ο στρατιωτικός γιατρός που κατάφερε να φθάσει ημιθανής στην πόλη του Τζαλαλαμπάντ. Έτσι έληξε ο Α΄ Αφγανικός πόλεμος (1838-42).

Η Σοβιετική πανωλεθρία στον 20ο αιώνα αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα στρατιωτικής συντριβής Δυτικών στην σύγκρουσή τους με τους κακοεξοπλισμένους Αφγανούς πολεμιστές. 

Ανάλογη προβλέπεται και η τύχη του Αμερικανο-Νατοϊκού εκστρατευτικού σώματος στον 21ο αιώνα.

Δημήτριος Ε. Ευαγγελίδης

The Battle of Kabul and the retreat to Gandamak

The War:

The British colonies in India in the early 19th Century were held by the Honourable East India Company, a powerful trading corporation based in London, answerable to its shareholders and to the British Parliament.

In the first half of the century France as the British bogeyman gave way to Russia, leading finally to the Crimean War in 1854. In 1839 the obsession in British India was that the Russians, extending the Tsar’s empire east into Asia, would invade India through Afghanistan. This widely held obsession led Lord Auckland, the British governor general in India, to enter into the First Afghan War, one of Britain’s most ill-advised and disastrous wars. Until the First Afghan War the Sirkar (the Indian colloquial name for the East India Company) had an overwhelming reputation for efficiency and good luck. The British were considered to be unconquerable and omnipotent. The Afghan War severely undermined this view. The retreat from Kabul in January 1842 and the annihilation of Elphinstone’s Kabul garrison dealt a mortal blow to British prestige in the East only rivaled by the fall of Singapore 100 years later.

The causes of the disaster are easily stated: the difficulties of campaigning in Afghanistan’s inhospitable mountainous terrain with its extremes of weather, the turbulent politics of the country and its armed and refractory population and finally the failure of the British authorities to appoint senior officers capable of conducting the campaign competently and decisively. The substantially Hindu East India Company army crossed the Indus with trepidation, fearing to lose caste by leaving Hindustan and appalled by the country they were entering. The troops died of heat, disease and lack of supplies on the desolate route to Kandahar, subject, in the mountain passes, to constant attack by the Afghan tribes. Once in Kabul the army was reduced to a perilously small force and left in the command of incompetents. As Sita Ram in his memoirs complained: “If only the army had been commanded by the memsahibs all might have been well."

The disaster of the First Afghan War was a substantial contributing factor to the outbreak of the Great Mutiny in the Bengal Army in 1857. The successful defence of Jellalabad and the progress of the Army of Retribution in 1842 could do only a little in retrieving the loss of the East India Company’s reputation.

Account:

Following the British capture of Kandahar and Ghuznee Dost Mohammed, whose replacement on the throne in Kabul by Shah Shujah was the purpose of the British expedition into Afghanistan, despairing of the support of his army fled to the hills. On 7th August 1839 Shah Shujah and the British and Indian Army entered Kabul. The British official controlling the expedition was Sir William Macnaghten, the Viceroy’s Envoy, acting with his staff of political officers. At first all went well. British money and the powerful Anglo-Indian Army kept the Afghan tribes in controllable bounds, pacifying the Ameers with bribes and forays into the surrounding districts.

In November 1840 during a raid into Kohistan two squadrons of Bengal cavalry failed to follow their officers in a charge against a small force of Afghans led by Dost Mohammed himself. Soon afterwards, despairing of his life in the mountains, Dost Mohammed surrendered to Macnaghten and went into exile in India, escorted by a division of British and Indian troops no longer required in Afghanistan and accompanied by the commander in chief Sir Willoughby Cotton. In December 1840 Shah Shujah and Macnaghten withdrew to Jellalabad for the ferocious Afghan winter, returning to Kabul in the spring of 1841. In the assumption that the establishment of Shah Shujah as Ameer was complete, the British and Indian troops were required to move out of the Balla Hissar, a fortified palace of considerable strength outside Kabul, and build for themselves conventional cantonments. A further complete brigade of the force was withdrawn, leaving the remaining regiments to settle into garrison life as if in India, summoning families to join them, building a race course and disporting themselves under the increasingly menacing Afghan gaze. There were plenty of signs of trouble. The Ghilzai tribes in the Khyber repeatedly attacked British supply columns from India. Tribal revolt made Northern Baluchistan virtually ungovernable. Shah Shujah’s writ did not run outside the main cities, particularly in the South Western areas around the Helmond River.

Sir William Cotton was replaced as commander in chief of the British and Indian forces by General Elphinstone, an elderly invalid now incapable of directing an army in the field, but with sufficient spirit to prevent any other officer from exercising proper command in his place.

The fate of the British and Indian forces in Afghanistan in the winter of 1840 to 1841 provides a striking illustration of the collapse of morale and military efficiency where the officers in command are indecisive and wholly lacking in initiative and self-confidence. The only senior officer left in Afghanistan with any ability was Brigadier Nott, the garrison commander at Kandahar. Crisis struck in October 1841. In that month Brigadier Sale took his brigade out of Kabul as part of the force reductions and began the march through the mountain passes to Peshawar and India. Throughout the journey his column was subjected to continuing attack by Ghilzai tribesmen and the armed retainers of the Kabul Ameers. Sale’s brigade, which included the 13th Foot, fought through to Gandamak, where a message was received summoning the force back to Kabul, Sale did not comply with the order and continued to Jellalabad.

In Kabul serious trouble had broken out. On 2nd November 1841 an Afghan mob stormed the house of Sir Alexander Burnes, one of the senior British political officers, and murdered him and several of his staff. It is the authoritative assessment that if the British had reacted with vigour and severity the Kabul rising could have been controlled. But such a reaction was beyond Elphinstone’s abilities. All he could do was refuse to give his deputy, Brigadier Shelton, the discretion to take such measures. Until the end of the year the situation of the Kabul force deteriorated as the Afghans harried them and deprived them of supplies and pressed them more closely. On 23rd December 1841 Macnaghten was lured to a meeting with several Afghan Ameers and murdered. While the Kabulis awaited a swift retribution the British and Indian regiments cowered fearful in their cantonments. Attempts to clear the high ground that enabled the Afghans to dominate the cantonments failed miserably, because the troops were too cowed to be capable of aggressive action. The beginning of the end came on 6th January 1842 when the British and Indian garrison, 4,500 soldiers, including 690 Europeans, and 12,000 wives, children and civilian servants, following a purported agreement with the Ameers guaranteeing safe conduct to India, marched out of the cantonments and began the terrible journey to the Khyber Pass and on to India. As part of the agreement with the Ameers all the guns had to be left to the Afghans except for one horse artillery battery and 3 mountain guns and a number of British officers and their families were required to surrender as hostages, taking them from the nightmare slaughter of the march into relative security. In spite of the binding undertaking to protect the retreating army, the column was attacked from the moment it left the Kabul cantonments. The army managed to march 6 miles on the first day. The night was spent without tents or cover, many troops and camp followers dying of cold. The next day the march continued, Brigadier Shelton, after his ineffectiveness as Elphinstone’s deputy, showing his worth leading the counter attacks of the rearguard to cover the main body.

Afghan tribesmen waiting to attack the Kabul Brigade during the agonising retreat to India

At Bootkhak the Kabul Ameer, Akbar Khan, arrived claiming he had been deputed to ensure the army completed its journey without further harassment. He insisted that the column halt and camp, extorting a large sum of money and insisting that further officers be given up as hostages. One of the conditions negotiated with the Ameers was that the British abandon Kandahar and Jellalabad. Akbar Khan required the hostages to ensure Brigadier Sale left Jellalabad and withdrew to India.

The next day found the force so debilitated by the freezing night that few of the soldiers were fit for duty. The column struggled into the narrow five mile long Khoord Cabul pass to be fired on for its whole length by the tribesmen posted on the heights on each side. The rearguard was found by the 44th Regiment who fought to keep the tribesmen at bay. 3,000 casualties were left in the gorge.

On 9th January 1842 Akbar Khan required further hostages in the form of the remaining married officers with their families. For the next two days the column pushed through the passes and fought off the incessant attacks of the tribesmen.

On the evening of 11th January 1842 Akbar Khan compelled General Elphinstone and Brigadier Shelton to surrender as hostages, leaving the command to Brigadier Anquetil. The troops reached the Jugdulluk crest to find the road blocked by a thorn abattis manned by Ghilzai tribesmen. A desperate attack was mounted, the horse artillery driving their remaining guns at the abattis, but few managed to pass this fatal obstruction.

Afghan tribesmen armed with jezails

The final stand took place at Gandamak on the morning of 13th January 1842 in the snow. 20 officers and 45 European soldiers, mostly of the 44th Foot, found themselves surrounded on a hillock. The Afghans attempted to persuade the soldiers that they intended them no harm. Then the sniping began followed a series of rushes. Captain Souter wrapped the colours of the regiment around his body and was dragged into captivity with two or three soldiers. The remainder were shot or cut down. Only 6 mounted officers escaped. Of these 5 were murdered along the road. On the afternoon of 13th January 1842 the British troops in Jellalabad, watching for their comrades of the Kabul garrison, saw a single figure ride up to the town walls. It was Dr Brydon, the sole survivor of the column.

The last stand of the survivors of Her Majesty's 44th Foot at Gandamak

Casualties:

The entire force of 690 British soldiers, 2,840 Indian soldiers and 12,000 followers were killed or in a few cases taken prisoner. The 44th Foot lost 22 officers and 645 soldiers, mostly killed. Afghan casualties, largely Ghilzai tribesmen, are unknown.

Follow-up:

The massacre of this substantial British and Indian force caused a profound shock throughout the British Empire. Lord Auckland, the Viceroy of India, is said to have suffered a stroke on hearing the news. Brigadier Sale and his troops in Jellalabad for a time contemplated retreating to India, but more resolute councils prevailed, particularly from Captains Broadfoot and Havelock, and the garrison hung on to act as the springboard for the entry of the “Army of Retribution” into Afghanistan the next year.

Dr Brydon arrives at Jellalabad, the last survivor of an army of 16,500 soldiers and civilians

Regimental anecdotes and traditions:

• The First Afghan War provided the clear lesson to the British authorities that while it may be relatively straightforward to invade Afghanistan it is wholly impracticable to occupy the country or attempt to impose a government not welcomed by the inhabitants. The only result will be failure and great expense in treasure and lives.

• The British Army learnt a number of lessons from this sorry episode. One was that the political officers must not be permitted to predominate over military judgments.

• The War provides a fascinating illustration of how the character and determination of its leaders can be decisive in determining the morale and success of a military expedition.

• It is extraordinary that officers, particularly senior officers like Elphinstone and Shelton, felt able to surrender themselves as hostages, thereby ensuring their survival, while their soldiers struggled on to be massacred by the Afghans.

Περί Τσάμηδων

10 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΜΗΔΕΣ

τοῦ Κωνσταντίνου Χολέβα Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος

 

Τόν τελευταῖο καιρό γίνεται καί πάλι συζήτηση γιά τούς "Τσάμηδες". Ἡ ἀλβανική προπαγάνδα ἐπαναφέρει ἕνα ζήτημα τό ὁποῖο δημιουργεῖ ἀρνητικό κλῖμα στίς ἑλληνοαλβανικές σχέσεις καί προκαλεῖ ἤδη τήν ἀνησυχία πολλῶν Ἑλλήνων, ἰδίως στίς περιοχές που συνορεύουν μέ τήν Ἀλβανία, δηλαδή στούς Νομούς τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας καί τῆς Ἠπείρου. Γιά νά δώσουμε μιά σύντομη εἰκόνα τοῦ θέματος κατά τρόπο κατανοητό ἀπό τόν ἀναγνώστη παρουσιάζουμε δέκα ἐρωτήσεις μέ τίς ἀντίστοιχες ἀπαντήσεις γιά τό θέμα τῶν Τσάμηδων.

1) Τί σημαίνει ἡ ὀνομασία Τσάμης; Μέ τό ὄνομα αὐτό ἐννοοῦμε μία ὁμάδα Μουσουλμάνων πού ἔζησαν στήν Θεσπρωτία ἀπό τόν 17ο μέχρι τά μέσα τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Ἡ λέξη ἀποτελεῖ παραφθορά τοῦ ὀνόματος Θύαμις, ὅπως ἦταν γνωστός στήν ἀρχαιότητα ὁ ποταμός Καλαμᾶς.

2) Πῶς βρέθηκε στήν Θεσπρωτία αὐτή ἡ ὁμάδα; Οἱ Τσάμηδες ἀποτελοῦν τούς ἀπογόνους ἐξισλαμισθέντων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἠπείρου. Πολλοί ἀπ' ἀυτούς ἐξισλαμίσθηκαν βιαίως μετά τήν ἀτυχῆ ἐξέγερση τοῦ Ἐπισκόπου Τρίκκης Διονυσίου ( τοῦ "Σκυλοσόφου") στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰῶνος, ἐνῷ ἄλλοι προσεχώρησαν ἑκουσίως στό Ἰσλάμ γιά νά ἀποκτήσουν ἀξιώματα (Σπαχῆδες) . Ἡ ἀλλαγή θρησκεύματος ὁδήγησε πολύ γρήγορα καί στήν μεταστροφή τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Ἔγιναν Τουρκαλβανοί καί φανατικοί διῶκτες τῶν Ρωμηῶν. Τοῦτο μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀποτελεῖ ἕνα ἰσχυρότατο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς μας ταυτότητος.

3) Πῶς παρέμειναν στόν ἑλλαδικό χῶρο μετά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν; Βάσει τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης τοῦ 1923 οἱ Ἀλβανόφωνοι Μουσουλμάνοι τῆς Θεσπρωτίας κρίθηκαν ὡς "ἀνταλλάξιμοι". Ὅμως ἡ τότε Κυβέρνηση τοῦ Στρατηγοῦ Θεοδώρου Παγκάλου δέν τούς ἔστειλε στήν Ἀλβανία μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ χειρονομία αὐτή θά μετροῦσε θετικά στίς σχέσεις μας μέ τό νεοσύστατο ἀλβανικό κράτος. Δυστυχῶς ἀπό τότε μέχρι σήμερα ἡ ἐμπράκτως ἐκδηλούμενη καλή διάθεση τῆς χώρας μας δέν ἀποδίδει τά ἀναμενόμενα ἀπό ἀλβανικῆς πλευρᾶς. Βλέπουμε ἄλλωστε τήν ἀρνητική στάση τῶν Τιράννων ἔναντι τῶν Βορειοηπειρωτῶν.

4) Γιατί κατηγοροῦνται γιά ἀνθελληνική δράση; Κατά τήν Ἰταλική ἐπίθεση ἐναντίον τῆς χώρας μας τρία ἀπό τά δεκατέσσερα συμπράξαντα ἀλβανικά τάγματα ἦσαν στελεχωμένα ἀπό Τσάμηδες, πού ἐπεδόθησαν σέ ἀκατονόμαστες ἀδικοπραγίες. Στήν διάρκεια τῆς Κατοχῆς οἱ Τσάμηδες ἔγιναν οἱ καλύτεροι συνεργάτες τῶν Ἰταλῶν Φασιστῶν καί διέπραξαν μύριες ὅσες βιαιότητες εἰς βάρος τῶν συγχωριανῶν τους Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Μέ ὀργανωτή τήν Ἀλβανική Ἐθνική Ἐπιτροπή ( ΞΙΛΙΑ) καί ἀρχηγούς τήν περιώνυμη οἰκογένεια Ντίνο Μπέη διέπραξαν λεηλασίες, σφαγές καί δολοφονίες καί ἐμπρησμούς κατοικιῶν. Σύνθημά τους ἦταν ὅτι ὅλη ἡ Ἤπειρος μέχρι καί τήν Πρέβεζα πρέπει νά γίνει ἀλβανική! Μετά τήν συνθηκολόγηση τῶν Ἰταλῶν οἱ Τσάμηδες συνεργάσθηκαν μέ τούς Γερμανούς κατακτητές και συνέχισαν τά ἐγκλήματα μέ ἀποκορύφωμα τήν μαζική ἐκτέλεση 49 προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς στίς 29/9/1943.

5) Πῶς ἔφυγαν ἀπό τήν πατρίδα μας; Οἱ Τσάμηδες κατεδιώχθησαν ἀπό τίς ὁμάδες Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως τοῦ Ναπολέοντος Ζέρβα (ΕΔΕΣ) . Ἀποφασιστικές ἦταν οἱ ἑλληνικές νίκες στήν πρώτη μάχη τῆς Μενίνας ( Νεράιδας) στίς 17 καί 18/8/1944 καί στήν δεύτερη μάχη τῆς Μενίνας στίς 20 καί 21/9/1944. Πολλοί Γερμανοί καί Τσάμηδες κατέφυγαν γιά να σωθοῦν στήν Ἀλβανία, τούς δέ ἐνόπλους Τσάμηδες ἀκολούθησαν καί οἱ οἰκογένειές τους.

6) Ὑπάρχουν καταδίκες εἰς βάρος τους; Βεβαίως. Τό 1945 τό Εἰδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ἰωαννίνων κατεδίκασε ἐρήμην 1930 Τσάμηδες ἐπί συνολικοῦ πληθυσμοῦ 19.000 ( Ὁ ἕνας στούς δέκα ἦταν ἐγκληματίας πολέμου! ). Πολλοί κατεδικάσθησαν στήν ποινή τοῦ θανάτου, ἀλλά εὑρίσκοντο ἤδη ἀσφαλεῖς στήν Ἀλβανία, ἐνῷ ἡ ἀγροτική περιουσία τους ἀπεδόθη βάσει νόμου στούς ἀκτήμονες τῆς πςεριοχῆς πού εἶχαν ζήσει "στό πετσί τους" τήν ἀγριότητα τῶν Τσάμηδων. Σήμερα ζοῦν στήν Ἑλλάδα μόνο 56 Τσάμηδες.

7) Πῶς ἐπανῆλθε τό θέμα στήν ἐπικαιρότητα; Τό ζήτημα τῶν Τσάμηδων ἐπανῆλθε τά τελευταῖα χρόνια ἀπό μία ὀργανωμένη ἐκστρατεία τῆς ἀλβανικῆς προπαγάνδας, ἡ ὁποία στηρίζεται καί ἀπό τά δύο μεγάλα κόμματα, Δημοκρατικό καί Σοσιαλιστικό. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά ὅτι τόν Νοέμβριο τοῦ 1999 ὁ Ἀπελευθερωτικός Στρατός τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἀπεφάσισε τήν συγκρότηση "Ἀνεξάρτητης Ταξιαρχίας τῆς Τσαμουριᾶς". Ἡ πολιτική Ὀργάνωση "Τσαμερία" ἱδρύθηκε στά Τίραννα τό 1991 καί πραγματοποιεῖ ἐκδόσεις "Ντοκουμέντων" μέ τήν ὑποστήριξη τῆς Γενικῆς Διευθύνσεως τῶν Ἀρχείων τοῦ Ἀλβανικοῦ Κράτους. Τόν Ἰούνιο τοῦ 2000 τό Δημοτικό Συμβούλιο τῶν Τιράννων ἔδωσε τό ὄνομα Τσαμουριά (δηλ. Θεσπρωτία) σέ ἕνα ἀπό τούς δρόμους τῆς ἀλβανικῆς πρωτεύουσας καί στήν ἐκδήλωση αὐτή ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Σαλί Μπερίσα ζήτησε τήν "ἐπίλυση τοῦ Τσάμικου ζητήματος". Στίς 25 Ἰουλίου 2000 ἡ Ἐπιτροπή Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τῆς Ἀλβανικῆς Βουλῆς ἀνεκοίνωσε ὅτι ἡ Τσαμουριά ἀποτελεῖ ἐθνική ὑπόθεση γιά τή Ἀλβανία καί ὅτι θά "διεκδικήσουμε τήν ἐπιστροφή τῶν περιουσιῶν τῶν Τσάμηδων" ! Στόν κρατικό τηλεοπτικό δίαυλο ΕΤ-3 δηλώσεις περί ὑπάρξεως ἀνοικτοῦ θέματος Τσάμηδων ἔκαναν προσφάτως ὁ Ἀλβανός Σοσιαλιστής ἡγέτης Φάτος Νάνο καί ὁ ἀρχηγός τῶν ἐξεγερθέντων Ἀλβανῶν στά Σκόπια Ἀχμέτι.

8) Τί ἐπιδιώκει οὐσιαστικά ἡ Ἀλβανία; Ἐκ πρώτης ὄψεως τό σημερινό αἴτημα φαίνεται νά ἐπικεντρώνεται στήν ἐπιστροφή τῶν περιουσιῶν τῶν Τσάμηδων, ἤδη ὅμως ἀρχίζει νά διαφαίνεται καί ἡ ἐδαφική διεκδίκηση γιά τήν περιοχή τῆς Θεσπρωτίας καί εὐρύτερα γιά τήν ἐντός Ἑλληνκῆς Ἐπικρατείας Ἤπειρο. Οἱ Ἀλβανοί τῶν Σκοπίων δημοσιεύουν ἀναφανδόν στό Διαδίκτυο χάρτη μέ τά "ἐθνολογικά σύνορα τῆς Ἀλβανίας", ὅπου περιλαμβάνονται ἡ Καστοριά, τά Ἰωάννινα, ἡ Πρέβεζα κ.ἄ.! Πάντως σέ ἔνα βαθμό ἡ προπαγάνδα περί Τσάμηδων χρησιμοποιεῖται καί ὡς ἀντιπερισπασμός γιά νά ξεχάσουμε τήν συνεχιζόμενη καταπίεση τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων ἐντός Ἀλβανίας.

9) Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντίδρασή μας; Ἡ Κυβέρνηση καί οἱ διπλωματικές μας ὑπηρεσίες πρέπει νά διακηρύττουν καί πρός τήν Ἀλβανία καί πρός κάθε ἄλλη χώρα ἤ Διεθνῆ Ὀργανισμό ὅτι ἐμεῖς δέν συζητοοῦμε κἄν τό θέμα , διότι δέν εἶναι δυνατόν νά δικαιωθοῦν οἱ ἐγκληματίες πολέμου ἤ οἱ ὑποβόσκουσες ἐδαφικές διεκδικήσεις. Σέ ἐπίπεδο δέ ἰδιωτικῶν καί πολιτιστικῶν φορέων πρέπει νά ἀπαντοῦμε μέ ἐπιχειρήματα σοβαρά καί κατανοητά ἀπό τό διεθνές κοινό. Πρωτίστως δέ ὀφείλουμε ὅλοι μαζί , Κυβέρνηση, Κόμματα, Ἐκκλησία καί πολίτες, νά ζητοῦμε τόν σεβασμό τῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος στήν Ἀλβανία.

10) Ποιοί ἄλλοι προσπαθοῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν τό θέμα αὐτό; Τό κατασκευασμένο ἀπό τήν Ἀλβανία ζήτημα προσπαθεῖ νά ἀξιοποιήσει καί ἡ τουρκική προπαγάνδα εἰς βάρος μας, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ Τουρκικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν στό Διαδίκτυο (ΙΝΤΕΡΝΕΤ). Ἄρα τό θέμα χρειάζεται προσοχή ἐκ μέρους μας καί ὄχι ἀδιαφορία. Ἔχουμε διαπιστώσει κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅτι ὅποτε ὑποτιμήσαμε προπαγανδιστικά τεχνάσματα γειτονικῶν χωρῶν βγήκαμε ζημιωμένοι ( π.χ. Μακεδονικό).

Afganistan: Hell on Earth (3)

Το τρίτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης του αλλοδαπού αξιωματικού που υπηρέτησε στο Αφγανιστάν

Πόσες μέρες είσαι εδώ στην Αθήνα και τι σου άρεσε πιο πολύ;

Είμαι 12 μέρες, έχω δει τα καλύτερα μνημεία. Το όνειρο μου ήταν πάντα να δω από κοντά την Ακρόπολη. Όταν πήγαινα σχολείο, είχαμε ένα καθηγητή που ήταν λάτρης της Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας και μεγάλος φιλέλληνας. Αυτός μου έμαθε εμένα και σε πολλά άλλα παιδιά, να αγαπάμε και να σεβόμαστε την Ελλάδα και την προσφορά της στον πολιτισμό και την Δημοκρατία. Άλλωστε αν δεν υπήρχε η Δημοκρατία, ακόμα θα ζούσαμε στον μεσαίωνα.

Μου άρεσε λοιπόν η Πλάκα και το Θησείο. Τουριστικά μέρη, αλλά μου άρεσαν επειδή έχουν την επιρροή και την αύρα της Ακρόπολης. Ακόμα μου άρεσαν οι παραλίες σας. Το κέντρο της Αθήνας δεν μου άρεσε καθόλου. Είναι ένα χάος. Και δεν αναφέρομαι μόνο για τους μετανάστες, αυτοί συμπληρώνουν το πολεοδομικό και το κυκλοφοριακό χάος στο κέντρο σας. Η αστυνομία σας όμως θα έπρεπε να εξηγήσει στον κόσμο, για ποιο λόγο αφήνει άγνωστους ανθρώπους χωρίς χαρτιά να γκετοποιούν περιοχές, και το χειρότερο, να γκετοποιούν την καρδιά μιας πρωτεύουσας. Στην χώρα μου είναι χρέος του κάθε πολίτη να καταγγείλει την όποια παρανομία διαπιστώνει, ακόμα και την αυθαιρεσία του κράτους εις βάρος πολιτών. Εδώ βλέπω ότι πολλοί άνθρωποι είναι αδιάφοροι για το τι συμβαίνει δίπλα τους. Γενικώς βλέπω ότι αυτό συμβαίνει εδώ με εσάς τους νέους Έλληνες, λειτουργείτε σαν άτομα και όχι σαν οργανωμένη κοινωνία. Στην χώρα μου οι Έλληνες που γνωρίζω είναι πιο οργανωμένοι, στηρίζουν και βοηθούν πολύ ο ένας τον άλλον.

Εδώ όμως δεν το βλέπω να συμβαίνει.

Πιστεύεις ότι οι ισλαμιστές λαθρομετανάστες, θα μας δημιουργήσουν έξτρα πρόβλημα στην Ελλάδα;

Αυτό είναι σίγουρο. Ενώ σαν άνθρωποι είναι ευγενικοί και φιλόξενοι, όταν όμως πιστέψουν ότι θίγονται ή όταν πάρουν την καθοδήγηση από τα δικά τους θρησκευτικά κέντρα γίνονται αγνώριστοι.

Σκοτώνουν, βιάζουν, βιαιοπραγούν στο όνομα του Αλλάχ. Δεν τους νοιάζει η ζωή τους, μόνο να φέρουν εις πέρας τις οδηγίες που έχουν. Πιστεύουν ότι τους πει ο κάθε ιερέας τους ότι δηλαδή θα πάνε στον παράδεισο και θα έχουν 4-5 γυναίκες, και όλα τα καλά που δεν είχαν στην ζωή τους. Δεν έχουν και τόσο καλή σχέση με τους ανθρώπινους νόμους, η θρησκεία είναι ο νόμος τους. Όπως είναι τα πράγματα αυτή την στιγμή δεν υπάρχει περίπτωση να τους εντάξει καμία σύγχρονη κοινωνία μέσα της. Δεν τους ενδιαφέρει άλλωστε. Στο Αφγανιστάν τιμωρούνται βάση των θρησκευτικών νόμων. Αν κλέψεις κάτι σου κόβουν το χέρι. Τις γυναίκες τις λιθοβολούν για την συμπεριφορά τους. Ακόμα και σπορ αν κάνει κάποιος θεωρείται προσβολή. Ίσως σε 20 με 30 χρόνια, που θα αλλάξει η γενιά αυτή, μπορεί να γίνει. Τώρα όμως όχι. Θα έχετε σοβαρό πρόβλημα μόλις φτιάξουν τις δικές τους οργανωμένες κοινότητες. Επειδή όμως έχετε σοβαρό πρόβλημα (από τα λίγα που είδα αλλά κατάλαβα πολλά) δεν θα μπορέσετε να τους στείλετε πίσω. Εδώ θα μείνουν οι περισσότεροι. Για να τους εντάξετε στην κοινωνία σας, το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να βρείτε τους καθοδηγητές τους, αυτοί είναι η ρίζα του κακού. Διώξτε τους.

Τους υπόλοιπους που θα μείνουν να προσπαθήσετε να τους ενημερώσετε για τις διαφορές του πολιτισμού σας με τον δικό τους, και να τους πει το κράτος ότι αν δεν είναι νομότυποι και φιλήσυχοι, θα φεύγουν πίσω για τις πατρίδες τους.

Μου είπες πως σε είχαν χτυπήσει σοβαρά, μπορείς να μου πεις το περιστατικό;

Ναι ήταν στους πρώτους μήνες της θητείας μου στο Αφγανιστάν...

Η ομάδα μου ήταν περιπολία λίγο έξω από την Καμπούλ,μας μετέφεραν με σινούκ σε χωριό φάντασμα(δεν είχε καθόλου κατοίκους) για να ψάξουμε για για κρυμμένα όπλα και εκρηκτικά των Ταλιμπάν. Όλα έδειχναν ήσυχα, από τις θερμοκάμερες δεν υπήρχε δείγμα από άνθρωπο ή ζώο. Κατεβήκαμε από το σινούκ και προχωρήσαμε προς τα ερειπωμένα σπίτια. Ξαφνικά ακούστηκαν ριπές από όπλο. Ξαφνικά βλέπω αίμα να βγαίνει από τα πλευρά μου. Έπεσα κάτω. Δεν πονούσα στην αρχή, αλλά άρχισα να κρυώνω… Έτρεμα. Με τραβήξανε οι δικοί μου πιο πέρα να καλυφτώ. Πήγαμε πίσω από ένα πηγάδι. Άρχισαν να ρίχνουν όλοι προς τα ερειπωμένα σπίτια να χτυπήσουν τον ελεύθερο σκοπευτή. Ο γιατρός της ομάδας είναι από πάνω μου. Μου λέει να μην κουνιέμαι και να μείνω ήρεμος. Αρχίζουν όλα να γυρνούν στο μυαλό μου. Τι διάολο θέλω εγώ εδώ; Γιατί να διαλέξω να γίνω στρατιωτικός; Η κόρη μου θα μείνει χωρίς πατέρα...

Χτυπήθηκα από σφαίρα M4. Σίγουρα το είχαν πάρει από νεκρό Αμερικανό στρατιώτη…
Τότε το μόνο που ήθελα ήταν να μιλήσω με κάποιον δικό μου, νόμιζα ότι θα πεθάνω, δεν μπορούσα κουνήσω τα πόδια μου, έκλαιγα, θυμήθηκα την μάνα μου...
Μόνο στην μάνα μου θέλω να μιλήσω, αυτή μόνο θα καταλάβει.
Πιάνω το κινητό μου τηλέφωνο. Από την άκρη της γραμμής ακούγεται μια γνωστή γλυκιά φωνή...
-Μαμά εγώ είμαι, μην κλάψεις, πεθαίνω, έχω χτυπηθεί άσχημα, θέλω να με στηρίξεις όση ώρα ακόμα ζήσω, ήθελα να σε ακούσω…
Έχασα τις αισθήσεις μου, βρέθηκα να ξυπνάω σε θάλαμο νοσοκομείου, δίπλα μου ένας χωρίς πόδι, έκλαιγε... Εγώ πως είμαι τα έχω τα πόδια μου;
-Φιου, δόξα το Θεό ευτυχώς είμαι αρτιμελής...

 
Απόσπασμα από προσωπικό ημερολόγιο…

Hold and pray an inbound has no name on it. It is like no other experience in life. The truism in the fact of the term mama’s boy hits home when I am faced with, Stand and die. In my acceptance of death. I realize that my mother will calm the pain I am about to feel. I think not of the trauma of the experience I’ll cause her but of the closer she will have knowing I loved her till the end of life itself. In realizing this, never will I call a person a momma’s boy. When in fact in the face of death every male is their mother’s boy. I leave the reader with this sobering thought. Who in life would willingly feel the pain of childbirth and still find the compassion to teach that same boy math when learning was so hard and that she never gave up on her son. At the perceived end of life that same boy now a father and a man needed his mother’s voice and to be taught the final lesson. To die knowing he was still loved to the end of life.

Έμεινα 2 μήνες στο νοσοκομείο μέχρι να αισθανθώ πάλι έτοιμος να γυρίσω στο στρατόπεδο μας. Γύρισα και βγήκα πάλι έξω, να ξεπεράσω τον φόβο του τραυματισμού. Στην νέα αποστολή ήρθανε και δύο "νέοι", ξανά σφαίρες από σκοπευτές, αυτή την φορά από πολλά σημεία. Οι νέοι κλαίγανε, φωνάζανε να τους σώσει ο Θεός. Δεν έγινε όμως. Ο Θεός είναι πολύ απασχολημένος τελευταία. Και οι 2 νεκροί, ο ένας πέθανε στα χέρια μου. Σιχάθηκα τους Αμερικάνους στρατιώτες οδηγούς των βαρέων οχημάτων, χτυπάνε κόσμο για πλάκα, αν μπεις μπροστά στο όχημα, ακόμα και στρατιώτης να είσαι θα σε πατήσουν. Δεν σταματάνε για τίποτα. Σκότωσε ένα παππού που δεν πρόλαβε να περάσει τον δρόμο. Δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου. Είπε μόνο ένα ουοου extra points και γέλαγε. Τα έβλεπα από την θέση του συνοδηγού. Ντρέπομαι που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι.

Είπα θα αντέξω, χρειάζομαι αυτά τα χρήματα για την οικογένεια μου. Αλλά τελικά δεν έγινε έτσι.

Έχασα και την οικογένεια μου, αλλά και την ψυχή μου, για λίγα περισσότερα δολάρια. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν είδα τον καλύτερο μου φίλο να πεθαίνει. Ξεκίνησε ένα ελικόπτερο να πάει τους αδειούχους στο αεροδρόμιο. Με το που σηκώθηκε λίγα πόδια χτυπήθηκε από ρουκέτα και εξερράγη στον αέρα. Μέσα ήταν 5 στρατιώτες (2 γυναίκες) και 2 πιλότοι του ελικοπτέρου. Ο φίλος θα πήγαινε να δει την έγκυο γυναίκα του. Όλη την μέρα δεν μπορούσα να ηρεμήσω, Έπινα συνέχεια, έκλαιγα, έβριζα... Ήρθε ο ιερέας της μονάδας. Μου μίλησε… με ηρέμησε. Φοβήθηκαν όλοι ότι κάτι κακό θα έκανα. Με συμβούλεψε και με έβαλε σε σκέψεις. Όταν γύρισα στον θάλαμο, πολλά είχαν αλλάξει μέσα μου, δεν αισθάνομαι πια μίσος, μόνο θλίψη. Βλέπω εφιάλτες σχεδόν κάθε βράδυ. Πήρα ένα μήνα άδεια να δω την οικογένεια μου. Δεν μου βγήκε σε καλό. Χώρισα με την γυναίκα μου, δεν άντεχε να με βλέπει έτσι. Φοβάται. Την καταλαβαίνω. Δεν αισθάνομαι το ίδιο άνετα στο σπίτι, όσο στην Καμπούλ. Άρχισα να κάνω ψυχοθεραπεία, να σταματήσουν οι εφιάλτες. Κάποτε θα το ξεπεράσω. Αγαπώ ακόμα την γυναίκα μου και την θέλω κοντά μου. Ελπίζω κάποια μέρα η κόρη μου να καταλάβει τι έγινε. Τα κρατάω όλα σε αρχείο. Φώτος, βίντεο, ηλεκτρονικό ημερολόγιο.

Εικόνες από άγημα νεκρικής ακολουθίας Καναδού στρατιώτη. Σε αυτά τα αγήματα πρέπει να πηγαίνουν όλοι, από όλα τα στρατεύματα που βρίσκονται στην Καμπούλ, για φόρο τιμής στον νεκρό στρατιώτη.

Τα βιβλία που βλέπετε είναι οι βιογραφίες του κάθε νεκρού στρατιώτη. Αυτό ως ελάχιστος φόρος τιμής από την κεντρική διοίκηση του Καναδέζικου στρατού.

Ελπίζω εσείς στην Ελλάδα να μην χρειαστεί να πολεμήσετε. Ο πόλεμος δεν πια δίκαιος, όπως παλιά. Τώρα πια δεν υπάρχουν ήρωες, ούτε Λεωνίδας. Δεν υπάρχει ανθρωπιά και "τιμή" (Honor) έχουν χαθεί μέσα στον χρόνο και σε παλιά λογοτεχνικά βιβλία. Θα γυρίσω πάλι σε λίγους μήνες στην Ελλάδα, θέλω να γυρίσω τα νησιά σας. Χρειάζομαι ηρεμία και να ξεχάσω..

Σας εύχομαι τα καλύτερα.

ΥΓ Επειδή τα βίντεο είναι με νεκρούς στρατιώτες με το ελικόπτερο που έπεσε αλλά και με τον τρελό Αμερικανό που οδηγούσε στην Καμπούλ, μου ζήτησε ευγενικά να μην τα προβάλω. Το θεώρησε προσβολή στους νεκρούς αν τα δείξω…

Και ίσως έχει δίκιο.

Αθανασιάδης Κων/νος

Και ένα σχόλιο από έναν αναγνώστη της ιστοσελίδας που πρωτοδημοσιεύθηκε το παραπάνω:

Πολίτης της Μπανανίας on Πέμπτη, 04 Φεβρουαρίου 2010 3:27:00 π.μ. GMT+0200 είπε...

Όντως αυτή η κατάσταση επικρατεί εκεί. Καθίκια οι Αμερικανοί, αλλά και οι Ταλιμπάν δεν πάνε πίσω. Υποτίθεται οι Αμερικανοί πήγαν εκεί για να σώσουν την χώρα από τους ταλιμπάν, αλλά με τους ταλιμπάν έχουν τις περισσότερες φορές άψογες σχέσεις. Συγγενικό μου πρόσωπο που ήταν στο Αφγανιστάν, μέσες άκρες τα ίδια μας έχει πει και εμάς. Όπως μας είπε ότι τα δυτικά στρατεύματα, και ειδικά οι κάτι Άγγλοι, Αμερικανοί, και ειδικά Γερμανοί (ο λύκος και αν εγέρασε τελικά...) είναι πάρα πολύ σκληροί και βίαιοι, μέχρι που πατάνε με τα τανκς τους κόσμο, ακόμα και παιδάκια, γιατί έχουν εντολή να μην σταματάνε την κίνηση μπροστά σε κανένα εμπόδιο, ακόμα και ανθρώπινο. Και φυσικά κάργα βιασμοί. Γίνονται πολλά εκεί που δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Και είναι γεγονός ότι για ΜΚΟ, κάτι ιατρικές κυβερνητικές ομάδες βοήθειας και σχετικούς άλλους, υπάρχουν κατηγορίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα και εμπλοκές σε σκάνδαλα παιδεραστίας, διακίνησης και πορνείας, γενικά στον τρίτο κόσμο και στις πάσχουσες χώρες, αλλά μέχρι τώρα λίγα έχουν αποκαλυφθεί.

Πηγή: http://eglimatikotita.blogspot.com/

Afganistan: Hell on Earth (2)

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΔΙΑΚΙΝΗΤΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (HUMAN TRAFFICKING)...

Ο στρατιώτης έχει συλλάβει και ανακρίνει μαζί με Αφγανούς στρατιώτες, πάνω από 10 φορές, άτομα που μετέφεραν σε φορτηγά νέους και παιδιά (Αφγανούς και Πακιστανούς των συνόρων), που τα είχαν πρώτα αγοράσει από τις οικογένειες τους με 1500, 2000 δολάρια, σαουδάραβες ή ταλιμπάν και τα μαζεύαν σε μικρά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από εκεί όταν μαζέψουν ένα συγκεκριμένο αριθμό ατόμων, τους προωθούν σε συνεργασία με Tούρκους της ίδιας "μαφιόζικης οργάνωσης" human trafficking για να τους περάσουν στο τουρκικό έδαφος.

Με το που θα φτάσουν στην Ευρώπη θα πρέπει να αρχίσουν αμέσως, με οποιοδήποτε τρόπο αν δεν είναι σε μεγάλη οργάνωση (παρεμπόριο, καθαριστές τζαμιών, ναρκωτικά), την επιστροφή του κεφαλαίου αγοράς συν τους τόκους, αλλιώς κάποιος από την οικογένεια του ή και ολόκληρη θα πεθάνει. Εδώ όμως υπάρχει και κάτι που διαφεύγει από όλους μας. Ότι αυτό το χρήμα κάνει κύκλους και καταλήγει πάλι στα ίδια χέρια. ΠΩΣ;

Πολύ απλά. Μια σοβαρή οργάνωση δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

Αυτά τα 1500 ή 2000 ευρώ αν υπήρχε μια σωστή πολιτική από τα κράτη που δέχονται όλους αυτούς τους λαθρομετανάστες από την ανατολή, θα ήταν χαμένα λεφτά. Και έτσι αποφάσισαν να ενισχύσουν οι ίδιοι οι σαουδάραβες τις ΜΚΟ (τράπεζες, εταιρείες Αραβικών συμφερόντων κλπ) που πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν καμία ισχύ, αν εξαιρέσουμε μόνο την Green Peace, οι υπόλοιπες ήταν απλά πολύ μικρές αναφορές σε εφημερίδες, ενώ το ίδιο πρόβλήμα υπήρχε και με λαθρομετανάστες από το πρώην σοβιετικό μπλοκ (Αλβανία, Ρουμανία, Ρωσία, Ουκρανία κλπ). Ενισχύοντας όμως τις ΜΚΟ και μερικές άλλες οργανώσεις που δρουν με πιο σκληροπυρηνικό τρόπο, δημιούργησαν ένα τείχος μη επαναπατρισμού των λαθρομεταναστών. Επιπλέον ανάμεσα στους λαθρομετανάστες έχουν εισέλθει και οι κατά τόπους παρατηρητές των human trafficking οργανώσεων που δεν εργάζονται ποτέ, απλά σχεδιάζουν τις δουλειές και τακτοποιούν τις ανά λαθρομετανάστη εκκρεμότητες (π.χ φόνοι, χρέη κλπ) ακόμα και σε περίπτωση που κάποιοι πρέπει να προωθηθούν σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, για να πάρουν την θέση τους οι "καινούργιοι" που έρχονται.

ΑΘΗΝΑ

Από τις βόλτες που έκανα στο κέντρο της Αθήνας διαπίστωσα πως υπάρχουν αρκετοί Αφγανοί. Τις πληροφορίες τις έχω μάθει στην Καμπούλ από Αφγανούς...

Σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλοί αξιωματικοί Ταλιμπάν που δραστηριοποιούνται στο εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, διακίνηση ανθρώπων και την πορνεία. Ειδικά εδώ στην Αθήνα έχουν φτιάξει και ιδιωτικούς στρατούς από φανατικούς ισλαμιστές, που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για να μην τους ακουμπήσει κανένας. Ζουν σε πολύ φτωχικά σπίτια για να μην προκαλούν, αλλά και γιατί τα χρήματα που βγαίνουν από τις βρωμοδουλειές που κάνει ο ιδιωτικός στρατός τους, πηγαίνουν πίσω στην οργάνωση. Ας ευχηθώ να μην συμβεί κάτι και ξεσηκωθούν εδώ στην Ελλάδα. Έχετε βάλει μια ωρολογιακή βόμβα μέσα στην χώρα σας. Αν συμβεί κάτι και ενοχληθούν, σε 3 με 5 ώρες η Αθήνα θα γίνει κόλαση. Είναι εκπαιδευμένοι και χρησιμοποιούν τα C4 εκρηκτικά εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Εδώ βλέπετε την καταστροφή εκρηκτικών που κατασχέθηκαν από φορτηγό Πακιστανού που είχε περάσει τα σύνορα. Προορισμός Καμπούλ. Τα είχε καλύψει ανάμεσα σε τρόφιμα.. και κουτιά οικιακών συσκευών.

(Συνεχίζεται)
 
Πηγή: http://eglimatikotita.blogspot.com/
 

Afganistan: Hell on Earth (1)

Η μαρτυρία ενός αλλοδαπού αξιωματικού που υπηρέτησε στο Αφγανιστάν για πάνω από 2 χρόνια.

Αθανασιάδης Κων/νος

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Πριν δείτε τις φωτογραφίες και αργότερα το βίντεο που θα αναρτήσω, θα ήθελα να κάνω μια εισαγωγή σχετικά με το Αφγανιστάν, όπως μου το διηγήθηκε ένας αξιωματικός που υπηρέτησε εκεί για πάνω από 2 χρόνια. Θα τα γράψω όπως ακριβώς μου τα είπε. Θα ήθελα ακόμα να επισημάνω ότι ο συγκεκριμένος αξιωματικός (μου ζήτησε να κρατήσω μυστική την εθνικότητα του και το όνομα του) αν και έχει δει πολλούς συναδέλφους του στρατιώτες νεκρούς, από τις σφαίρες και τις επιθέσεις από καμικάζι ζωσμένους με C4 εκρηκτικά, ποτέ δεν μου μίλησε απαξιωτικά και προσβλητικά για τους Αφγανούς. Ίσα ίσα που όπως κατάλαβα τρέφει μια περίεργη συμπάθεια για τους Αφγανούς.

Αφγανιστάν
Μιλάμε για ένα κράτος που οι Ταλιμπάν και ο ιερός νόμος το σταμάτησαν χρονολογικά και τεχνολογικά κάπου μεταξύ του μεσαίωνα και του 18 αιώνα. Οι άνθρωποι είναι πάμφτωχοι και πολύ χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Οι γυναίκες ακόμα και τώρα πολύ δύσκολα κυκλοφορούν στην πόλη ή στα χωριά. Είναι πάντα στο σπίτι ή στις δουλείες των συζύγων τους για να κάνουν χαμαλοδουλειές  Αν βγουν έξω από το σπίτι χωρίς λόγο θα έχουν μεγάλα προβλήματα από τους συζύγους τους,που έχουν και άλλες 2-3 γυναίκες. Είναι πιό εύκολο για ένα Αφγανό να βρει και να παντρευτεί γυναίκα, παρά να αγοράσει μια κατσίκα. Εκεί η γυναίκα θεωρείται αντικείμενο και δεν έχει καμία αξία για την ανδροκρατούμενη κοινωνία των Αφγανών, που οι περισσότεροι διατηρούν ακόμα μια περίεργη σχέση μεταξύ αγάπης και μίσους για τους αντάρτες Ταλιμπάν.

Λεωφορείο...

Εργάτες-σκλάβοι

Καμπούλ

Πάρτε και μια γεύση από τα Καταστήματα της Καμπούλ..

Σε αυτή την κατάσταση βρίσκετε το 78% με 85% του πληθυσμού της Καμπούλ. Υπάρχουν όμως και χειρότερα,μόλις βγεις από την Καμπούλ και πας προς τα περίχωρα και τις μικρότερες κοινότητες του Αφγανιστάν,οι άνθρωποι ζουν στις πιο άθλιες συνθήκες που θα μπορούσε να ζήσει ανθρώπινο ον.

Σε σπίτι φτιαγμένα από λάσπη άμμου χωρίς τσιμέντο. Για σκεπές έχουν τσίγκους κρατημένους με πέτρες για να μην τους παίρνει ο αέρας.Με τις πρώτες δυνατές βροχές τα αμμόσπιτα λιώνουν και τα ξαναφτιάχνουν πάλι με τον ίδιο τρόπο.

Είναι χαζό, αλλά οικονομικό... (εδώ γελάει)

Αυτό που βλέπετε στην φώτο από κάτω είναι 2 περιβολάκια με χασίς που είναι σε εμφανή σημείο στον δρόμο… Στο Αφγανιστάν το εμπόριο η πώληση και η χρήση ναρκωτικών είναι νόμιμη. Χασίς, ηρωίνη και όλα τα υποκατάστατα τους τα βρίσκεις πάρα πολύ εύκολα.

Η εύρεση οποιουδήποτε όπλου είναι εξίσου πάρα πολύ εύκολη.Με περίπου 50 ή και 70 δολάρια αγοράζεις καλάσνικοφ. Εκεί ακόμα και μικρά παιδιά ξέρουν να χειρίζονται όπλα. Αλλά όμως χρησιμοποιούνται και για όλες τις δουλειές, σαν σκλάβοι. Ακόμα και για ασπίδες σε τρομοκρατικά χτυπήματα.

Παιδική εργασία

Από κάτω βλέπετε ένα χωριό που κατέστρεψαν οι Ταλιμπάν, αφού πρώτα σκότωσαν τους γονείς, έπειτα απήγαγαν τα μικρά παιδιά για να τα χρησιμοποιήσουν για διάφορους λόγους. Ανάλογα με το τι προσόντα έχει το καθένα από αυτά.                  

Οι τρύπες στο τοίχο είναι από σφαίρες αυτόματου όπλου, καθώς έγινε έφοδος μέσα στα σπίτια των αμάχων.

Στην πόλη της Καμπούλ πηγαίνουν συχνά πολλοί πλούσιοι Σαουδάραβες, εκεί γίνονται και τα μεγάλα ντιλ για αγορές ανθρώπων. Λένε πολύ συχνά κάποιοι από τις ΜΚΟ ότι αυτοί οι άνθρωποι που φεύγουν από την χώρα τους πουλήσαν τα πάντα για να μαζέψουν λεφτά και να έρθουν στην Ελλάδα ή και σε κάποιο άλλο κράτος.

Ψέματα.
Ή ίσως δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα.
Διαβάστε πως ακριβώς γίνετε...

Η αγορά ανθρώπων σύγχρονων σκλάβων είναι πολύ επικερδής επιχείρηση στην ανατολή.

Πακιστάν και Αφγανιστάν είναι χώρες που η πείνα και η δυστυχία αναγκάζει κάποιους να πουληθούν οι ίδιοι ή να πουλήσουν τα παιδιά τους για λίγα δολάρια. Μόνο και μόνο για να επιβιώσει η υπόλοιπη οικογένεια.

(Συνεχίζεται...)

Πηγή: http://eglimatikotita.blogspot.com/

Αρχαίοι λαοί

Αὐταριάτες: Οι Αυταριάτες ή Αυταριείς, όπως μερικές φορές αναφέρονται, υπήρξαν ένα από τα ισχυρότερα φύλα των Ιλλυριών. Υπάρχει όμως η μαρτυρία του Στέφανου Βυζαντίου, ο οποίος, επικαλούμενος παλαιότερες πηγές (όπως τον περίφημο γεωγράφο και γραμματικό του 3ου αιώνα π.Χ. Ερατοσθένη και τον ιστορικό του 2ου αιώνα μ.Χ. Χάρακα τον Περγαμηνό), τους αναφέρει ως «…έθνος Θεσπρωτικόν…». Είναι άγνωστη η σχέση μεταξύ των δύο λαών και δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε φύλο των Θεσπρωτών με την ονομασία «Αυταριάται» ή εάν η αναφορά του Στεφ. Βυζ. αποτελεί προϊόν σύγχυσης. Η παλαιότερη αναφορά τους ως φύλου των Ιλλυριών γίνεται στον «Περίπλου», ένα έργο που δημιουργήθηκε στα μέσα περίπου του 4ου αιώνα π.Χ. ως συμπίλημα έργων παλαιοτέρων συγγραφέων και συνήθως αποδίδεται (λανθασμένα) στον περίφημο γεωγράφο και θαλασσοπόρο του 6ου αιώνα π.Χ. Σκύλακα, από τα Καρύανδα της Καρίας ή σε έναν άλλο ομώνυμό του Σκύλακα Καρυανδέα των τελών του 5ου αιώνα π.Χ. και είναι γνωστό σήμερα ως «Ψευδο-Σκύλαξ». Στον Ψευδο-Σκύλακα λοιπόν αναφέρεται ότι: «…υπάρχει μεγάλη λίμνη, που ανήκει στους Αυταριάτες, έθνος Ιλλυρικόν…». Οι ερευνητές ταυτίζουν την αναφερόμενη λίμνη, με την σημερινή μεγάλη λίμνη της Σκόδρας (αρχ. Λαβεάτις) στα βόρεια σύνορα της Αλβανίας με την Γιουγκοσλαβία. Έτσι, οι Αυταριάτες εντοπίζονται ΒΑ της λίμνης Σκόδρας στο εσωτερικό, όπου τοποθετείται η κυρίως περιοχή εγκατάστασής τους.

Σύμφωνα με τον Στράβωνα, τον μεγάλο γεωγράφο του 1ου αιώνα π.Χ., οι Αυταριάτες υπήρξαν «…το μέγιστον και άριστον των Ιλλυριών έθνος…» (Ζ΄ V. 11). Στην συνέχεια αναφέρεται στην μακρόχρονη αντιδικία τους με το γειτονικό φύλο των Αρδιαίων για μια αλυκή, ότι υπήρξαν οι καταστροφείς του θρακικού φύλου των Τριβαλλών και ότι κυβέρνησαν και τους υπόλοιπους (;) Θράκες και Ιλλυριούς.

Ο ιστορικός του 2ου μ.Χ. αιώνα Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, περιέλαβε στο ιστορικό του έργο (Ρωμαϊκά), ένα βιβλίο για τους Ιλλυριούς και τους πολέμους των Ρωμαίων εναντίον τους, το οποίο περιέχει πληροφορίες για τα διάφορα ιλλυρικά φύλα. Εκεί παραδίδεται και μια γενεαλογία των λαών της εποχής εκείνης που ήσαν εγκατεστημένοι στην Ιλλυρία (ελάχιστα αξιόπιστη, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι θεωρεί τους Έλληνες Περραιβούς και τους κελτικής καταγωγής Σκορδίσκους, ιλλυρικά φύλα!) και όπου αναφέρεται ότι ο Αυταριεύς ήταν ένας από τους έξη γιους του Ιλλυριού, γιου του Κύκλωπα Πολύφημου.

Συνδυάζοντας τα αρχαιολογικά δεδομένα (βλ. J. Wilkes: The Illyrians, 1996 σελ. 140), με τις πληροφορίες των αρχαίων συγγραφέων, ιστορικών και γεωγράφων, συμπεραίνουμε ότι στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. οι Αυταριάτες θα αρχίσουν την επέκτασή τους προς Ανατολάς, εις βάρος των Τριβαλλών και άλλων μικρότερων φύλων, τα περισσότερα από τα οποία απορροφήθηκαν και εξαφανίσθηκαν από το ιστορικό προσκήνιο.
Το 337/336 π.Χ. αναφέρεται στις πηγές μία "Ιλλυρική εκστρατεία" του Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας εναντίον ενός ιλλυρικού φύλου και του ηγεμόνα τους Πλευρία. Σύμφωνα με τους ερευνητές (βλ. Ν. Χάμμοντ: "Ιστορία της Μακεδονίας" τόμ. Β΄ σελ. 515 "Μάλλιαρης") το εν λόγω ιλλυρικό φύλο ταυτίζεται με τους Αυταριάτες (βλ. και Διόδωρος Σικελιώτης ΙΣΤ΄ 93.6).
Στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. οι Αυταριάτες θα υποταχθούν στο κελτικό φύλο των Σκορδίσκων, αλλά όπως φαίνεται είχαν αρχίσει ήδη να εγκαταλείπουν τις περιοχές τους από τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. πιεζόμενοι από την ισχυροποίηση και επέκταση των γειτονικών τους φύλων Αρδιαίων και Δαρδάνων. Αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι το 310 π.Χ. ένα μεγάλο τμήμα των Αυταριατών είχε βρεθεί στην Παιονία, όπου είχαν φέρει τον ηγεμόνα των Παιόνων Αυδωλέοντα, στο χείλος της καταστροφής. Τελικώς, με την παρέμβαση του Βασιλέως των Μακεδόνων, Κασσάνδρου (306/305-297 π.Χ.), οι Αυταριάτες, υπολογιζόμενοι μαζί με τις οικογένειές τους σε 20.000 άτομα, θα εγκαταλείψουν την Παιονία και θα εγκατασταθούν από τον Κάσσανδρο στην περιοχή του όρους Όρβηλος (η νοτιότερη απόληξη της οροσειράς της Ροδόπης-Πιρίν της Βουλγαρίας, στα σημερινά ελληνοβουλγαρικά σύνορα).

Σχετική με την εγκατάλειψη της αρχικής τους περιοχής από τους Αυταριάτες είναι και η περίεργη ιστορία που αναφέρεται από αρκετούς συγγραφείς της αρχαιότητος και κυρίως από τον Ηρακλείδη Λέμβο (υπάλληλο γύρω στο 170 π.Χ. του βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίου ΣΤ΄ και συγγραφέα του ιστορικο-μυθολογικού έργου «Ιστορίαι»), όπου περιγράφεται μια βροχή βατράχων από τον ουρανό, οι οποίοι ήσαν μισοσχηματισμένοι και έπεφταν σε τόσο μεγάλες ποσότητες που οι κάτοικοι της περιοχής, κάπου μεταξύ Παιονίας και Δαρδανίας, θα αναγκασθούν να μεταναστεύσουν (βλ. J. Wilkes: The Illyrians, 1996 σελ. 141).

Τελικώς, οι Αυταριάτες, το άλλοτε «μέγιστον» έθνος των Ιλλυριών κατά τον Στράβωνα, θα εξαφανισθούν πολύ πριν από την οριστική κατάκτηση της Ιλλυρίας από τους Ρωμαίους.

Kossova Το κράτος-μαφία

ΒΑΛΚΑΝΙΑ

ΚΟΣΣΟΒΟ-ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΦΙΑ

Του ΄Ομηρου Φωτιάδη

Η κάτωθι έρευνα-ανάλυση, συντάχθηκε στα τέλη του 2008 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό των ΗΠΑ «Defense & Foreign Affairs» στις αρχές του 2009, καθώς και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος «Global Information System» με έδρα την Ουάσινγκτον, στην αγγλική γλώσσα.-

Η Κολομβία της Ευρώπης

Έντεκα χρόνια συμπληρώθηκαν από την έναρξη των Νατοϊκών βομβαρδισμών κατά της Σερβίας, όταν στις 24ης Μαρτίου 1999 χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., εκατοντάδες αεροσκάφη έσπειραν τον θάνατο και την καταστροφή. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους 37.200 ξένοι στρατιώτες ουσιαστικά κατέλαβαν την Σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου. Χρειάστηκαν 78 ημέρες συνεχών βομβαρδισμών, κατά τους οποίους σκοτώθηκαν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 1.002 Σέρβοι στρατιώτες, 2.500 άμαχοι πολίτες, από τους οποίους 89 παιδάκια. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιδρομές από αέρος και επλήγησαν 995 στόχοι, από τα 1.150 αεροσκάφη του ΝΑΤΟ τα οποία εκτόξευσαν 1.300 πυραύλους και έριξαν 2.900 βόμβες μεγάλης ισχύος. Επίσης, έριξαν 36.000 βόμβες διασποράς και έπληξε 112 στόχους με 15 τόνους βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου. Καταστράφηκαν όλα τα αεροδρόμια της Σερβίας, 54 γέφυρες, 148 μεγάλα κτίρια, δεκάδες εργοστάσια, διυλιστήρια, ενώ καταστράφηκε το 1/3 του συστήματος παραγωγής ενέργειας. Ολική καταστροφή υπέστησαν 310 σχολεία, 41 νοσοκομεία, 176 μνημεία πολιτισμού και 23 μοναστήρια. Χρειάστηκαν 11 χρόνια παράνομης κατοχής ξένου εδάφους για να ανακηρυχθεί παράνομα η ανεξαρτησία του Κοσσόβου, η οποία απειλεί με αστάθεια τα Βαλκάνια και ανοίγει τις θύρες για την δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τι είναι το παράνομο νεότευκτο κράτος των Βαλκανίων. Τις υπόγειες διαδρομές της μαφίας και της διαπλοκής.

Η μαφία εν δράση

Την περίοδο 1999-2001, οι Κοσσοβάροι Αλβανοί, διακινούσαν στην Ευρώπη τουλάχιστον 4-6 τόνους ναρκωτικών μηνιαίως. Τα έσοδα από τις ποσότητες αυτές ξεπερνούσαν τα 2 δις. δολάρια ετησίως. Από το 2001 οι Κοσσοβάροι Αλβανοί συνεργάστηκαν στενά με την Τσετσενική μαφία και άρχισαν να κερδίζουν έδαφος από τους Τούρκους και Άραβες λαθρέμπορους ναρκωτικών. Το 2003 κατάφεραν να ελέγχουν πάνω από το 50% του εμπορίου, της διακίνησης και της διανομής ναρκωτικών στην Ευρώπη. Ομάδες ιδιαίτερα σκληρών Τσετσένων μαφιόζων ανέλαβαν την εξόντωση του Τουρκικού δικτύου και την θέση τους πήραν οι Κοσσοβάροι Αλβανοί. Την περίοδο 2000-2005, Κοσσοβάροι Αλβανοί και Τσετσένοι, προώθησαν κάθε είδους λαθρεμπόριο στην Ευρώπη, ανεβάζοντας τους δείκτες εγκληματικότητας στα ύψη! Χιλιάδες όπλα από το Κόσσοβο και κάθε είδους πυρομαχικά κατάκλεισαν την Ευρώπη! Δημιουργήθηκε ολόκληρη βιομηχανία πλαστών τσιγάρων στο Κόσσοβο, τα οποία μέχρι σήμερα φέρνουν τεράστια έσοδα στην Κοσσοβάρικη μαφία. Το λαθρεμπόριο καυσίμων, κλεμμένων αυτοκινήτων, το δουλεμπόριο, το εμπόριο λευκής σάρκας, η παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών και κάθε είδους άλλη παράνομη δραστηριότητα αναπτύχθηκε ραγδαία από τους Τσετσένους και Κοσσοβάρους μαφιόζους. Ιδιαίτερη αίσθηση και αποτροπιασμό, προκαλούν τα στοιχεία για το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, στο οποίο επιδίδονται οι Κοσσοβάροι από το 1999 μέχρι σήμερα! Επίσης, η Κοσσοβάρικη μαφία διέδωσε ταχύτατα στην Ευρώπη μαριχουάνα, η οποία ήταν σχεδόν άγνωστη. Μαριχουάνα και τεράστιες ποσότητες φτηνής κοκαΐνης κατέκλυσαν την Ευρώπη, εκτοπίζοντας τους Τούρκους και Άραβες μαφιόζους, οι οποίοι για δεκαετίες πουλούσαν κακής ποιότητας όπιο και ηρωίνη. Παράλληλα, η Κοσσοβάρικη ηρωίνη και το Αλβανικό όπιο, έγιναν περιζήτητα στην Ευρώπη για την καλή τους ποιότητα και την χαμηλή τους τιμή. Οι Τούρκοι και Άραβες μαφιόζοι, κυνηγημένοι και από τους μαφιόζους Τσετσένους, περιορίστηκαν κυρίως στις αγορές της Γαλλίας, της Ολλανδίας, και διατήρησαν την κυριαρχία τους στο Γερμανικό Βερολίνο. Ο Ευρωπαίος μικροέμπορος ναρκωτικών και χρήστης, εκτός από τα καλά και φθηνά ναρκωτικά, είχε την δυνατότητα να αγοράσει όπλα, πυρομαχικά, και κάθε είδους αντικείμενα από τους Κοσσοβάρους, οι οποίοι τα πρόσφεραν παράλληλα με τα ναρκωτικά. Οι Αρχές Ασφαλείας της Ευρώπης από το 2001, άρχισαν να αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα στον τομέα της καταστολής, καθώς οι Ευρωπαίοι μικροέμποροι και τα δίκτυα τους, ήταν πλέον καλύτερα οπλισμένοι από τους ίδιους! Επίσης, τα δίκτυα συλλογής πληροφοριών των Αρχών Ασφαλείας, μείωσαν δραματικά την δράση τους, καθώς αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν, νέου είδους καταστάσεις και συμπεριφορές! Οι Κοσσοβάροι μαφιόζοι, έχουν τους δικούς τους κανόνες, άγραφους νόμους και κώδικες, οι οποίοι δεν επιτρέπουν την διείσδυση κατασκόπων στα δίκτυα τους. Επίσης, με εξαίρεση την Ελλάδα, Σερβία και Ελβετία κατά δεύτερο λόγο, οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, αντιμετώπισαν τεράστιο πρόβλημα με την Αλβανική γλώσσα, η οποία μέχρι και σήμερα τους είναι σχεδόν άγνωστη!

Οι Κοσσοβάροι χρησιμοποιώντας την Αλβανική γλώσσα στις επικοινωνίες τους και ειδικούς γλωσσολογικούς κώδικες δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από τις διωκτικές αρχές που υποκλέπτουν τις συνομιλίες τους και πλήθος στοιχεία παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Η Αλβανική γλώσσα δεν παρουσιάζει κανένα γενικότερο ή ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ευρώπη και είναι από τις λιγότερο διαδεδομένες γλώσσες στον κόσμο. Η διαρροή πληροφοριών από την Αλβανική Κοσσοβάρικη μαφία, είναι σχεδόν αδύνατη. Οι τιμωρίες των «προδοτών» είναι τόσο σκληρές, που αποτρέπουν την προοπτική αυτή.

ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΦΑΜΙΛΙΕΣ»

Α΄ ΖΩΝΗ: Κεντρικό Κόσσοβο

Περιλαμβάνει την ζώνη της Ντρένιτσα, Πρίζεν, Κλίνα, Ιστοκ, νότια Μιτρόβιτσα. Σύμφωνα με τις εκθέσεις των υπηρεσιών ασφαλείας, η περιοχή αυτή ελέγχεται από τον γνωστό και τέως Αρχηγό του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UCK), Χακίμ Θάτσι, το «Φίδι». Η «Φαμίλια» Θάτσι, ελέγχει τους διαδρόμους λαθρεμπορίου από την FYROM-Κόσσοβο-Μαυροβούνιο.

Β΄ ΖΩΝΗ: Δυτικό Κόσσοβο

Περιλαμβάνει την ζώνη του Ντούκατζιν, Πετς, Ντέτσανι, Τζακόβιτσα κλπ., και συνορεύει με την Αλβανία και το Μαυροβούνιο. Ελέγχεται από την «φαμίλια» του γνωστού Ραμούς Χαραντινάϊ, ο οποίος εκλήθη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ICTY[1]), με 37 κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όταν ήταν πρωθυπουργός του Κοσσόβου. Στης 05/03/2007, η εισαγγελέας του ICTY, Κάρλα Ντελ Πόντε, χαρακτήρισε «γκάνγκστερ» τον Ρ. Χαραντινάϊ: Κατά την έναρξη της δίκης δήλωσε «Μην αμφιβάλλετε ότι οι τρεις κατηγορούμενοι ήταν γκάνγκστερ με στολή, που κατείχαν εξουσία. Ένας θανάσιμος συνδυασμός» αναφερόμενη στον Ρ. Χαραντινάϊ και τους συνεργάτες του Ιντρίζ Μπαλιάι και Λαχί Μπαχιμάι.

Γ΄ ΖΩΝΗ: Ανατολικό Κόσσοβο
Περιλαμβάνει την ζώνη Λαμπ, Γκίλιανε, Βίτινα, Κάτσανικ και ελέγχεται από την «φαμίλια» του πρώην αξιωματικού του UCK, Ρουστέμ Μουσταφά.

Οι τρεις μεγάλες «φαμίλιες» που ελέγχουν το Κόσσοβο σε κάθε επίπεδο, έχουν τις μικρότερες «φαμίλιες» υπό τις διαταγές τους, οι οποίες συνεργάζονται μεταξύ τους, και έτσι διατηρείται η ισορροπία μεταξύ τους.

Η «φαμίλια του Λούκα», ελέγχει το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, τσιγάρων και είναι ο σύνδεσμος με την μαφία της βορείου Αλβανίας.

Η «φαμίλια του Σελίμι» στην περιοχή Ντούκατζιν, διακινεί τα προϊόντα του λαθρεμπορίου με ασφάλεια μέσα στο Κόσσοβο.

Η «φαμίλια του Κελμέντι» με έδρα το Πετς, ασχολείται με το εμπόριο ανθρώπων και διακινεί πόρνες προς κάθε σημείο της γης.

Η «φαμίλια του Ελσάνι» με έδρα την Βιτομίριτσα, ελέγχει τις λαθραίες αποθήκες όπλων και καυσίμων.

Η «φαμίλια του Κιτάζ», ελέγχει το λαθρεμπόριο κλεμμένων αυτοκινήτων και έχει έδρες στην Κλίνα και στο Ίστοκ.

Η «φαμίλια του Σούμα» με έδρα το Κάτσανικ, ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών με την FYROM.

Η «φαμίλια του Σύλα», ελέγχει το λαθρεμπόριο όπλων και εκρηκτικών με την FYROM.

Η «φαμίλια του Αγκούσι» με έδρα την Κλίνα, ελέγχει το λαθρεμπόριο και τους χώρους αποθήκευσης των λαθραίων πυρομαχικών.

Η «φαμίλια του Γκέσι», ελέγχει το λαθρεμπόριο καυσίμων σε όλο το Κόσσοβο.

Η «φαμίλια του Μπαμπαλίγια», ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων από και προς την Βουλγαρία.

Άλλες «φαμίλιες» οργανωμένες σύμφωνα με το «κανούνι» είναι αυτές του «Μπόριτσι», που συνεργάζεται με την Ιταλική μαφία, του «Μπροκάι» που συνεργάζεται με την Τουρκική μαφία, και άλλες μικρότερες που προέρχονται κυρίως από στελέχη της παλιάς Αλβανικής μυστικής υπηρεσίας «Σιγκουρίμι», όπως των Χαλκάι, Κερκικού, Γκάουσι, Σέλου, Κάκαμι και Χασάνι. Η ποιο ισχυρή «φαμίλια» στο Κόσσοβο είναι αυτή του «Κούλα» που ελέγχει τις μεταφορές και την διακίνηση του λαθρεμπορίου προς τις χώρες της Ευρώπης.

Όπως κατά διαστήματα έχει δημοσιευτεί στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός τους Κοσσόβου, Αγκίμ Τσέκου, διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τους Αρχηγούς της Κοσσοβάρικης Μαφίας. Σύμφωνα με έκθεση των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας (BND), οι Τσέκου, Θάτσι και Χαλίτι, συναντούνται πολύ συχνά στο Grand Hotel στην Πρίστινα, για να συντονίζουν τις δραστηριότητες της μαφίας. Τα τελευταία 3 χρόνια η Κοσσοβάρικη μαφία, έχει απλωθεί και στις χώρες της Μεσογείου, το Ισραήλ, την Λιβύη, το Μαρόκο κλπ. Την επέκταση της Κοσσοβάρικης μαφίας στις περιοχής αυτές, βοήθησε σημαντικά η συνεργασία των Κοσσοβάρων με τις σκληρότερες ομάδες της Ιταλικής μαφίας, όπως την “Saera Corona Unita” της Απούλιας, την “Drageta” της Καλαβρίας και την “Remo Letse Libere”. Οι Κοσσοβάροι «ξεπλένουν» τα τεράστια ποσά τους, μέσα από τουλάχιστον 25 εταιρίες στην Ελβετία και πάνω από 500 στην υπόλοιπη Ευρώπη, σύμφωνα με στοιχεία ειδικών εγκληματολόγων της ομάδας «PC-S-CO» του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ελλάδα. Πολλά στελέχη του UCK πλαισιώνουν το KPC (Σώμα Προστασίας Κοσσόβου), το οποίο και αντικατέστησε στην πραγματικότητα τον UCK. Το KPC παρέχει πλήρη προστασία και ασφάλεια σε κάθε παράνομη δραστηριότητα της Κοσσοβάρικης μαφίας. Ουσιαστικά το KPC διασφαλίζει και νομιμοποιεί το έγκλημα και τις παράνομες δραστηριότητες της Κοσσοβάρικης μαφίας, η οποία είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα του Κοσσόβου, από τα ανώτατα μέχρι τα κατώτατα κλιμάκιά του. Πάνω από το 60% του πληθυσμού του Κοσσόβου απασχολείται στις μαφιόζικες δραστηριότητες. Το Κόσσοβο έχει απορροφήσει σχεδόν την βόρειο Αλβανία, καθώς σύνορα δεν υπάρχουν πλέον και σε όλη αυτήν την επικράτεια, η μαφία κυβερνά σε όλα τα επίπεδα. Ούτε η δύναμη του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο -KFOR[2]- ούτε και η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσσοβο -UNMIK[3]- είναι ικανές να αγγίξουν την Κοσσοβάρικη μαφία. Άλλωστε εάν κάποιοι αποφάσιζαν να δώσουν τέλος στις παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες στο Κόσσοβο, θα έπρεπε να βάλουν στην φυλακή σχεδόν το 70% του πληθυσμού!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ασυλίας που λαμβάνει η Κοσσοβάρικη μαφία, είναι το γεγονός, ότι οι διωκτικές αρχές πολλών δυτικών χωρών, για πάνω από 5 χρόνια πίεζαν για το κλείσιμο δύο τεράστιων εργαστηρίων επεξεργασίας ναρκωτικών στις περιοχές Γκίλιανε και Πρίζρεν. Τα εργαστήρια αυτά επεξεργάζονταν πάνω από 4 τόνους ναρκωτικών ουσιών τον μήνα! Απολάμβαναν της προστασίας του KPC και η λειτουργία τους, οι μεταφορές κλπ., γίνονταν φανερά, μπροστά στα μάτια των χιλιάδων ανδρών της KFOR και UNMIK, οι οποίες ήταν αδύνατον να επέμβουν. Πρόσφατα τα εργοστάσια αυτά μεταφέρθηκαν κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, καθώς οι πιέσεις είχαν γίνει ιδιαίτερα έντονες! Η Κοσσοβάρικη μαφία, επίσης έκλεψε και πούλησε στο εξωτερικό χιλιάδες θησαυρούς της πολιτιστικής κληρονομιάς των Σέρβων. Το Κόσσοβο είναι το ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο της Σερβίας για πολλούς αιώνες. Σε πάρα πολλές περιοχές της Σερβικής επαρχίας του Κοσσόβου, βρίσκονταν χιλιάδες αρχαία αντικείμενα, κυρίως από τον 9ο αιώνα και την Βυζαντινή περίοδο. Ο UCK προέβη σε μια άνευ προηγούμενου πολιτιστική καταστροφή στην περιοχή, καταστρέφοντας χιλιάδες θησαυρούς και αντικείμενα ανυπολόγιστης αξίας. Ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα των τρομοκρατών του UCK είναι η καταστροφή όλων αυτών των μνημείων και θησαυρών του Κοσσόβου, τα οποία πρέπει να καταγράψει η Διεθνής Κοινότητα και να αποδώσει στους εγκληματίες του UCK την τιμωρία που πρέπει. Ολόκληρη η Ευρώπη έχει στην κυριολεξία πλημμυρίσει με αρχαία αντικείμενα του Σερβικού πολιτισμού και της ιστορίας, τα οποία πωλεί η Κοσσοβάρικη μαφία σε εξευτελιστικές τιμές. Ασφαλείς πληροφορίες φέρουν, η Κοσσοβάρικη ηγεσία, να έχει δωρίσει πλήθος ιδιαίτερης αξίας αρχαιολογικά αντικείμενα σε ξένους ηγέτες, που επισκέπτονται το Κόσσοβο, θέλοντας να ενισχύσει τα φιλικά τους αισθήματα. Πλήθος χριστιανικά αντικείμενα, τεράστιας αξίας, από την εποχή του Βυζαντίου, φέρονται να έχουν αγοραστεί από το Βατικανό και άλλες Εκκλησίες της Δύσης. Η Σερβική Εκκλησία, διαθέτει πλήθος στοιχεία για τις υποθέσεις αυτές.

Η Διεθνής Κοινότητα, το Βατικανό και άλλες Εκκλησίες, η UNMIK, η KFOR κλπ., γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τα πολιτιστικά εγκλήματα του UCK στο Κόσσοβο και με την ανοχή τους, είναι συνυπεύθυνοι στο τεράστιο αυτό έγκλημα εις βάρος της Σερβικής ιστορίας και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι Κοσσοβάροι Αλβανοί, όπως και οι Αλβανοί, στην ιστορία τους, δεν έχουν να επιδείξουν το παραμικρό μνημείο της ιστορίας τους και έστω ένα δείγμα πολιτισμού. Η ιστορική τους πορεία είναι επιστημονικά καταγραμμένη και παρουσιάζεται δίπλα στους Οθωμανούς Τούρκους, οι οποίοι τους χρησιμοποιούσαν πάντοτε ως μισθοφορικές εγκληματικές ομάδες, ενάντια στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας τους. Η ιστορική αποστολή των Αλβανών συνεχίζει και στις μέρες μας, ακριβώς όπως και στο παρελθόν, υπό την σημαία μια άλλης αυτοκρατορίας. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ), SEESAC[4], η οποία δημιουργήθηκε από τον ΟΗΕ για την Νοτιοανατολική Ευρώπη, για να καταγράφει τις σχέσεις οργανωμένου εγκλήματος και πολιτικής, έχει δημοσιεύσει ιδιαίτερα ανησυχητικές εκθέσεις, για τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα για το Κόσσοβο. (Η ιστοσελίδα της SEESAC είναι http://www.seesac.org/).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις εκθέσεις του SEESAC, παρουσιάζουν τα στοιχεία για τις ιδιωτικές υπηρεσίες ασφαλείας στο Κόσσοβο και την Αλβανία. Οι εταιρίες αυτές δίνουν το νόμιμο κάλυμμα στην μαφία και εκτελούν τις πλέον μυστικές αποστολές των μαφιόζων Αλβανών. Στην Αλβανία, οι εταιρίες αυτές ξεπερνούν τις 300 και ο αριθμός των υπαλλήλων τους, ξεπερνά τον αριθμό προσωπικού της αλβανικής αστυνομίας! Σε ποσοστό 90% ελέγχονται πλήρως από την Αλβανική μαφία. Στο Κόσσοβο, οι εταιρίες αυτές ξεπερνούν τις 50 και έχουν απορροφήσει τους άνδρες του UCK, που δεν συμπεριλήφθηκαν στον KPC. Κάποιες από αυτές ιδρύθηκαν για να στεγάσουν τις υπό δημιουργία Μυστικές Υπηρεσίες του Κοσσόβου, και ακόμη λειτουργούνε για τον σκοπό αυτό, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα ηγετικά στελέχη της Κοσσοβάρικης μαφίας σε επίπεδο συλλογής πληροφοριών. Οι εταιρίες ασφαλείας που συνεργάζονται με την μαφία στην Αλβανία, ξεπερνούν τις 200. Τουλάχιστον 40 εταιρίες ασφαλείας στην FYROM ελέγχει η Κοσσοβάρικη μαφία. Στο Κόσσοβο έχουν καταγραφεί 22 μαφιόζικες εταιρίες ασφαλείας, από τις οποίες μερικές κατέχουν και νόμιμες άδειες οπλοφορίας για το προσωπικό τους!

Το Αλβανικό Συνδικάτο του εγκλήματος, στα Βαλκάνια διατηρεί στενούς και ισχυρούς δεσμούς με την διεθνή Ισλαμική τρομοκρατία. Τα διεθνή Ισλαμικά ιδρύματα, τα οποία αποτελούν κάλυψη για την διάδοση εξτρεμιστικού Ισλάμ, δρουν ανενόχλητα στο Κόσσοβο, την Αλβανία, ενώ έχουν επεκταθεί και στους Αλβανικούς πληθυσμούς της FYROM και του Μαυροβουνίου. Η Ισλαμική «ανθρωπιστική οργάνωση» -Mainstream Islamic Relief-, πρόσφατα επεκτάθηκε από το Κόσσοβο σε πόλεις της βόρειας Αλβανίας, όπως η Σκόδρα, στο Πόγραδετς. Στην μικρή κωμόπολη Λιν, στην λίμνη Aχρίδα στα σύνορα με την FYROM, μέσω της παραπάνω οργάνωσης, τα Η.Α.Ε. (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), το 2001, χρηματοδότησαν ένα τεράστιο τζαμί, το “Fakhira Haribel Khili Xhamija”, το οποίο έχει εξελιχθεί σε κέντρο διάδοσης του ουαχαμπισμού. Από τις αρχές του 2006, οι Ισλαμικές εξτρεμιστικές οργανώσεις στην Αλβανία, το Κόσσοβο, FYROM και στο Μαυροβούνιο, παρουσιάζουν μεγάλη δράση και κινούνται υπό καθεστώς απροκάλυπτης ασυλίας.

Ο πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Αλβανίας (SHIK), Μπακσίμ Γκαζιντέντε, και εξ απορρήτων σύμβουλος του Πρωθυπουργού, Σαλί Μπερίσα, διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τον εξτρεμιστικό Ισλαμικό κόσμο παγκοσμίως και παρέχει κάθε είδους κάλυψη σε κάθε είδους Ισλαμικές οργανώσεις. Ο Μ. Γκαζιντέντε, ήταν αρχηγός της SHIK από το 1992 έως το 1997. Ο Ισλαμιστής Γκαζιντέντε, έφυγε από την Αλβανία κρυφά δύο μέρες μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 1997, με την βοήθεια της Τουρκικής MIT, και εγκαταστάθηκε υπό την προστασία της, στην Κωνσταντινούπολη. Του απαγγέλθηκε σοβαρή κατηγορία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η οποία μυστηριωδώς αποσύρθηκε το 2001. Στις αρχές του 1997, ξέσπασε μεγάλη εξέγερση στην νότιο Αλβανία, κυρίως μεταξύ των Ελλήνων της μειονότητας, όταν κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα της χώρας και «χάθηκαν» καταθέσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, προς «άγνωστη» κατεύθυνση! Ο Μ. Γκαζιντέντε μαζί με τον Σ. Μπερίσα και την μαφία είχαν μετατρέψει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, στα συμφέροντα της μαφίας και απέσπασαν τεράστια ποσά, χωρίς ποτέ να αποδοθεί δικαιοσύνη. Οι εξεγερμένοι Έλληνες του νότου, την περίοδο εκείνη, κυριαρχούσαν οικονομικά στην Αλβανία και βρίσκονταν υπό διαρκή πόλεμο με την μαφία. Ο Μ. Γκαζιντέντε, σε συνεργασία με τον Αλβανικό Στρατό και την Αστυνομία, κατέπνιξαν την εξέγερση στον νότο της χώρας με την χρήση βίας. Μετά από σοβαρές πιέσεις της διεθνούς κοινότητας, αναγκάστηκε η Αλβανική δικαιοσύνη να αποδώσει κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στον Μ. Γκαζιντέντε και να απενοχοποιήσει τον Σ. Μπερίσα. Έμμισθος πράκτορας της Τουρκικής ΜΙΤ, ο Γκαζιντέντε διέφυγε στην Τουρκία, μαζί με τεράστια ποσά και βρίσκονταν υπό την προστασία της ΜΙΤ, μέχρις της 10 Δεκεμβρίου του 2005, οπότε και επέστρεψε στην Αλβανία, απαλλαγμένος με άγνωστο τρόπο από τις κατηγορίες, για να αναλάβει μυστικός σύμβουλος του Σ. Μπερίσα. Ο Μ. Γκαζιντέντε, ουσιαστικά διοικεί και πάλι την SHIK από το παρασκήνιο και την εξουσία που αντλεί από τον Σ. Μπερίσα. Είναι ο σύνδεσμος μεταξύ ΜΙΤ και SHIK. Ο Γκαζιντέντε το 1996, διατηρώντας προσωπική σχέση με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, τον έφερε δυο φορές στην Αλβανία και δύο φορές στο Κόσσοβο, όπου είχε πολύ σημαντικές επαφές. Ο Ο. Μ. Λάντεν πήγε στην Αλβανία μέσο Τουρκίας, ταξιδεύοντας με ιδιωτικό αεροσκάφος και στάθμευσε για πολλές ώρες, στα αεροδρόμια της Κωνσταντινούπολης και Αδάνων. Ο Μ. Γκαζιντέντε οργάνωσε την ίδια χρονιά την είσοδο της Αλβανίας στον οργανισμό της «Ισλαμικής Διάσκεψης». Από τις αρχές του 2006, οι επαφές του Μ. Γκαζιντέντε με τις Κοσσοβάρικες μυστικές υπηρεσίες και τους ηγέτες της Κοσσοβάρικης μαφίας, είναι πολύ πυκνές. Ο Γκαζιντέντε, σύμφωνα με ασφαλείς πηγές μυστικών υπηρεσιών Δυτικών χωρών, έχει δημιουργήσει μέσα στους κόλπους της SHIK, δική του μυστική υπηρεσία, η οποία εργάζεται παράλληλα και παράνομα μέσα στην SHIK. Το μεγάλο δίκτυο του Γκαζιντέντε μέσα στην SHIK, καταγράφει και παρακολουθεί όλες τις επαφές της SHIK με το FBI και την CIA. Η CIA και το FBI έχουν στενές επαφές με την SHIK, ειδικά στα θέματα της μαφίας και της Ισλαμικής τρομοκρατίας. Έτσι οι ακραίες Ισλαμικές Οργανώσεις και οι πυρήνες των ουαχαμπιτών στην Αλβανία-Κόσσοβο και τις άλλες περιοχές, έχουν απόρρητες πληροφορίες σε πρώτο χρόνο! Το ίδιο συμβαίνει και με τις πολλές ομάδες της μαφίας, πολλές από τις οποίες συνεργάζονται στενά με τους εξτρεμιστές Ισλαμιστές.

Από το 1990 ένας μεγάλος Άραβας επενδυτής στην Αλβανία, ο Αλ Καντί, συνδέθηκε στενά με τον Μ. Γκαζιντέντε και ίδρυσαν την «Ισλαμική Ανθρωπιστική Οργάνωση» -Muwafad- (Blessed Relief), η οποία κατηγορήθηκα από τις ΗΠΑ ότι «ξέπλυνε» πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, για λογαριασμό του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο Γενικός Διευθυντής των επιχειρήσεων Αλ Καντί στην Αλβανία, Αμπντούλ Λατίφ Σαλέχ, κατηγορήθηκε ότι έλαβε προσωπικά από τον Ο. Μ. Λάντεν, 600.000 δολάρια και τα διοχέτευσε στους πυρήνες των ουαχάμπι στην Αλβανία. Τον Σεπτέμβριο του 2005, επισήμως το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, επανέλαβε τις κατηγορίες εναντίον του Αμπντούλ Λατίφ Σαλέχ. Ο Στιούαρτ Λίβι, Υπουργός Οικονομικών με αρμοδιότητες για την τρομοκρατία και το οικονομικό έγκλημα (TFI) είπε ότι ο «Λατίφ Σαλέχ, έχει πολλαπλές διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν την οργάνωση ‘Αλ Χαραμάιν’, τις επιχειρήσεις του Αλ Καντί στην Αλβανία και τον Ο. Μ. Λάντεν».

Ο Μ. Γκαζιντέντε, βρίσκεται πίσω από την τρομοκρατική οργάνωση «Κίνημα για τα Δικαιώματα των Αλβανών στο Μαυροβούνιο». Ο Μ. Γκαζιντέντε έκανε το σχέδιο «Πτήση του Αετού» με σκοπό την διενέργεια τρομοκρατικών επιθέσεων στο Μαυροβούνιο. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ και άλλες πληροφορίες, στην περιοχή Τούζι, ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες οπλισμού και πυρομαχικών. Σύμφωνα με την εφημερίδα “Dan”, μέλη της ομάδας που συνελήφθησαν, σχεδίαζαν τρομοκρατικές επιθέσεις και είχαν στενούς δεσμούς με την Κοσσοβάρικη μαφία και στελέχη του UCK. Τις πληροφορίες επιβεβαίωσαν το AP (Associated Press), και το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ΑΚΙ.

Τουλάχιστον 750 Μουτζαχεντίν, οι οποίοι παρέμειναν κρυμμένοι στην επικράτεια της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και το Σάντζακ, πέρασαν την περίοδο 2006-07, στο Κόσσοβο και ενσωματώθηκαν στις μαφιόζικες οργανώσεις που συνδέονται με τα ακραία ισλαμικά κινήματα. Ο Μ. Γκαζιντέντε, φρόντισε να περάσουν στο Κόσσοβο και να λάβουν πλαστά χαρτιά και έγγραφα και να πολιτογραφηθούν ως Κοσσοβάροι. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρουν η μεταφορά Μουτζαχεντίν και η εγκατάστασή τους στο Κόσσοβο, να έγινε σε συνεργασία, μεταξύ Γκαζιντέντε και της σκληροπυρηνικής οργάνωσης “MLADIMUSLIMANI”, η οποία προωθεί την διάδοση του ουαχαμπισμού στο Κόσσοβο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Οι Μουτζαχεντίν αυτοί, προέρχονται από τις πλέον σκληροπυρηνικές ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις που έδρασαν στην Β-Ε, όπως οι «Μαύροι Κύκνοι», «Κίτρινες Μέλισσες», «Κύκνοι του Ναού», και άλλες.

Επίσης, ο Μ. Γκαζιντέντε, διατηρεί συχνές επαφές και συνδέεται πολύ, με τον Ισλαμιστή θεωρητικό του ουαχαμπισμού, Κοσσοβάρο Αλβανό από το Οράχοβατς, Σουλεϊμάν Χαφίζ Μπουκάρι, ο οποίος σπούδασε στην Σαουδική Αραβία και το Σουδάν. Ο Σ. Χ. Μπουκάρι, ίδρυσε την πρώτη ουαχαμπική ομάδα στο Κόσσοβο, την “Abu Bekir Sadik”. Είναι ο κύριος ηγέτης του Ουαχαμπισμού στο Κόσσοβο και το Σάντζακ. Διατηρεί στενές σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα σε Αλβανία και Κόσσοβο, και με τα «βρώμικα χρήματα» της μαφίας, χρηματοδοτεί, την ανάπτυξη ενός τεράστιου δικτύου θεολογικών, ανθρωπιστικών και άλλων Ισλαμικών ιδρυμάτων, όπως επίσης και Ισλαμικών σχολείων. Τα ποσά που διαχειρίζεται ο Σ. Χ. Μπουκάρι, είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κάποιος, ότι καταβάλλονται εφ’ άπαξ, 600 Ευρώ σε όποιον συμμετέχει στις πολλές οργανώσεις και ακολουθεί μηνιαίος μισθός 300 Ευρώ. Ο Μ. Γκαζιντέντε, στην πολύχρονη παραμονή του στην Τουρκία, ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με τα Ισλαμικά κινήματα της χώρας και ταυτόχρονα έφερε σε επαφή τις Αλβανικές Οργανώσεις της Διασποράς με αυτές των Τούρκων, με κοινό στοιχείο την Ισλαμική Πίστη και τους ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς Αλβανών και Τούρκων. Μερικές από αυτές είναι:

- Η Τουρκική μυστική οργάνωση –ISLAMI HARAKET- με έδρα το Βερολίνο και πυρήνες σε πολλές πόλεις της Γερμανίας. (Διατηρεί δεσμούς με το Ισλαμικό μέτωπο της Αλγερίας “FIS”)

- Η Τουρκική Ισλαμική οργάνωση «Χαλιφάτο της Κολωνίας», με έδρα την Κολωνία της Γερμανίας.

- Η Τουρκική Ισλαμική οργάνωση -MILLI GOROS-, με έδρα την Γερμανία, είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο, εκτός Τουρκίας, με περίπου 28.500 ενεργά μέλη και χιλιάδες ακόμα υποστηρικτές της. Διατηρεί πάνω από 2.600 συλλόγους και ιδρύματα στην Ευρώπη, ενώ μόνο στην Γερμανία συντηρεί 516 τζαμιά.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι η στενή συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών Τουρκίας-Αλβανίας (MIT-SEGURIMI μετέπειτα SHIK) είχε ως αποτέλεσμα, τον Φεβρουάριο του 1982, την ίδρυση στην Σμύρνη της Τουρκίας, της «Αλβανικής Δημοκρατικής Οργάνωσης Γιουγκοσλαβίας» (ADJ), η οποία μέχρι το 1985 είχε παράρτημα στην Κωνσταντινούπολη, Προύσα, Σεβάστεια, Ικόνιο. Το 1993, μετονομάστηκε στο γνωστό LPK, κύριο όργανο υποστήριξης του UCK διεθνώς, μέσω και της οργάνωσης -VENDLINATHERRET- , «Η Πατρίδα Καλεί».

Η πορεία της συνεργασία ΜΙΤ-SEGURIMI/SHIK, εξελίχθηκε στην δημιουργία ενός τεράστιου ευρωπαϊκού δικτύου συνεργαζόμενων Τουρκικών, Αλβανικών και άλλων Ισλαμιστικών οργανώσεων, στην διάδοση του ακραίου Φονταμενταλιστικού Ισλάμ και του Ουαχαμπισμού, με κέντρα κυρίως την Ελβετία και την Γερμανία και κύριες βάσεις εξόρμησης, την Αλβανία, το Κόσσοβο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Η διαπλοκή και αλληλεξάρτηση μαφίας-πολιτικών-Ισλαμιστών-μυστικών υπηρεσιών, δημιούργησε μόρφωμα, το οποίο εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.

Οι οργανώσεις των Κοσσοβάρων μαφιόζων στην Ευρώπη «Αλβανικό Εθνικό Ταμείο» (ALBANSKI NACIONALNI FOND), «Ελευθερία του Έθνους» (SLOBODA NARODA), «Ταμείο Κοσσυφοπεδίου» (FONDKOSSOVA), «Πανεπιστήμιο Κοσσόβου» (UNIVERZITER TETOVA), καθώς οι λέσχες “DOMOVINA ZOVE”, “KLUB RUGOVA”, “KLUBDIPOWA”, KLUB U GALENU”, “KLUB PRARIMI”, “KLUB FAIKKOWFCA” και πλήθος άλλες οργανώσεις, λειτουργούν ως προκάλυμμα της μαφίας και του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού. Ο Μ. Γκαζιντέντε είναι ο γενικός συντονιστής μεταξύ Αλβανικής – Κοσσοβάρικης – Τουρκικής – Τσετσενικής μαφίας και των πάσης φύσεως Ιδρυμάτων, Οργανώσεων, KLUB, κλπ. στην Ευρώπη. Είναι επίσης ο Σύνδεσμος της SHIK με τις μυστικές υπηρεσίες πολλών Ισλαμικών χωρών. Μέσα από αυτές τις συνεργασίες, προωθεί την συνεργασία των Ισλαμικών ακραίων κινημάτων με το τεράστιο δίκτυο της Αλβανοκοσσοβαρικής μαφίας στην Ευρώπη και παγκοσμίως.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το τεράστιο δίκτυο της Αλβανοκοσσοβαρικής μαφίας στην Ευρώπη είναι αδύνατον να διαλυθεί από τις αρχές ασφαλείας της Ευρώπης. Απαθής η διεθνής κοινότητα συναινεί στην παραχάραξη των συνόρων και την καταπάτηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, για την δημιουργία, ενός κράτους διαφθοράς στην καρδιά της Ευρώπης. Το φάντασμα της Μεγάλης Αλβανίας ήδη πλανάται απειλητικά πάνω στα Βαλκάνια με την αποκλειστική συνδρομή της Αλβανικής και Κοσσοβάρικης μαφίας. Το μέλλον της Ευρώπης είναι δυσοίωνο πλέον, καθώς το Κοσσοβάρικο τέρας της μαφίας ήδη κλονίζει συθέμελα την κοινωνική και πολιτισμική της υπόσταση.

[1] ICTY – International Criminal Tribunal for the formerYugoslavia [http://www.un.org/icty/]

[2] KFOR – Kosovo Force [http://www.nato.int/KFOR/]

[3] UNMIK – United Nations Mission in Kosovo [http://www.unmikonline.org/]

[4] SEESAC - South Eastern and Eastern Europe Clearinghouse for the Control of Small Arms and Light Weapons. [http://www.seesac.org/]


Πηγή: http://hellenicinterest.blogspot.com/2010/04/blog-post_8832.html