Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης
Γράφει ο Γιώργος Σταφυλάς
Τον Φεβρουάριο του 45 ο πόλεμος είχε ήδη κριθεί. Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία
ήταν ήδη ηττημένη και η συνθηκολόγηση ήταν θέμα χρόνου. Οι σύμμαχοι από τον
Μάρτιο του 44 είχαν τον πλήρη έλέγχο του εναέριου χώρου της Γερμανίας. Ένας
ανελέητος βομβαρδισμός είχε παραλύσει όλες τις υποδομές της χώρας. Πόλεις,
εργοστάσια ,στρατόπεδα, μεταφορές τα πάνα είχαν βομβαρδιστεί. Η Γερμανία ήταν
κυριολεκτικά στις φλόγες. Κι όμως παρ’ ολες τις βαριές απώλειες και την πλήρη
κατάρρευση των υποδομών ο Γερμανικός λαός επιδείκνυε μια αξιοθαύμαστη
μαχητικότητα και παρέμενε πιστός στον Φύρερ...
Για τους Συμμάχους η μαχητικότητα του Γερμανικού λαού σήμαινε κόστος σε χρήματα
και έμψυχο υλικό. Επιπλέον ο Στάλιν πίεζε να υπάρξει ένα συντριπτικό χτύπημα
ώστε να βοηθηθεί η προέλαση των ρώσων στο Ανατολικό Μέτωπο... Τον Γενάρη του 45
η διοίκηση της RAF έστειλε στον Τσώρτσιλ την πρόταση της για το ποιές πόλεις
έπρεπε να βομβαρδιστούν. Η Δρεσδη ήταν μέσα στους στόχους που είχε επιλέξει η
RAF...
Η Δρέσδη, η Βενετία του Ελβα όπως αποκαλείτο, ήταν μια πόλη μνημείο. Μια πόλη
με χαρακτήρα μουσείου γεμάτη αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, βιβλιοθήκες, θέατρα,
μουσεία, πάρκα. Ήταν μια πόλη απαράμιλλης πολιτιστικής ομορφιάς και γι αυτό
είχε μείνει ανέπαφη από τους βομβαρδισμούς. Οι σύμμαχοι είχαν σεβαστεί τα
μνημεία της πόλης και ο πληθυσμός της Δρέσδης ένιωθε ασφαλής. Εκατοντάδες
χιλιάδες πρόσφυγες από την Ανατολική Γερμανία είχαν καταφύγει σ αυτή την πόλη
για να γλιτώσουν από τους Ρώσους.
Η απόφαση για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης ελήφθη λίγο πριν την Γιάλτα. Ο
άνθρωπος που έδωσε την εντολή είναι ο ίδιος που πάνω σε ένα πρόχειρο χαρτάκι
όρισε την μοίρα της Ευρώπης... Η διαταγή για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης δόθηκε
από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ... Τη νύχτα της 13ης προς 14η Φεβρουαρίου 1.400
βομβαρδιστικά σε σχηματισμό V διασχίζουν χωρίς να δεχθούν πυρά τον ουρανό της
Γερμανίας. Στην Δρέσδη ο πληθυσμός μαζί με τα εκατοντάδες χιλιάδες γυναικόπαιδα
και τους γέροντες πρόσφυγες από τ ανατολικά κοιμόταν αμέριμνος. Ήταν όλοι
σίγουροι και ο πληθυσμός και οι ντόπιοι ηγέτες του κόμματος ότι η Δρέσδη δεν
αποτελούσε στόχο. Έκαναν λάθος...
Τα 1400 βομβαρδιστικά του Τσώρτσιλ άδειασαν στον ουρανό της Δρέσδης το
ασύλληπτο νούμερο των 4.000 τόνων βομβών σε μια προσεκτικά μελετημένη
δοσολογία. Το 75% των βομβών ήταν εμπρηστικές και φωσφόρου και το 25% ήταν
εκρηκτικές. Το μείγμα ήταν έτσι προσχεδιασμένο για να προκαλέσει ολοκληρωτική
καταστροφή. Οι βραδυφλεγείς βόμβες φωσφόρου προκαλούσαν τον πληθυσμό να βγει
από τα καταφύγια και ύστερα τα πάντα τυλίγονταν μέσα σε ένα τσουνάμι φωτιάς που
απανθράκωνε, έλιωνε και εξαΰλωνε ό,τι βρισκόταν στο διάβα του. Θερμοκρασίες 800
και 1000 βαθμών αναπτύχθηκαν και όσοι προσπαθούσαν μέσα στον πανικό να διαφύγουν
από το τσουνάμι φωτιάς αποτελειώνονταν από τα Αμερικάνικα καταδιωκτικά
Μustang...
H πόλη της Δρέσδης, ένα μνημείο του πολιτισμού καταστράφηκε ολοσχερώς μέσα σε
ένα βράδυ... Όλα τα σημαντικά κτήρια και τα σπίτια είχαν μεταβληθεί σε ερείπια.
Οι απώλειες ήταν τρομακτικές. Ο Αγγλος ιστορικός Ντέιβιντ Ίρβινγκ υπολογίζει
τις απώλειες στις 135.000! Για πρώτη φορά στην Ιστορία λέει ο Ίρβινγκ ένας
βομβαρδισμός ήταν τόσο καταστροφικός που δεν βρέθηκαν αρκετοί ζωντανοί για να
θάψουν τους νεκρούς. Τα δεκάδες χιλιάδες πτώματα που συνελέγησαν από τον Στρατό
και τους πολίτες ήταν φρικτά απανθρακωμένα. Σε κάθε κάτοικο συμπεριλαμβανομένων
και των νεκρών αναλογούσαν 56 κυβικά μέτρα ερειπίων φορτίο 11 φορτηγών!
Ο στόχος ήταν προφανής. Οι καλοί ανθρωπιστές σύμμαχοι ήθελαν να κάμψουν το
ηθικό του πληθυσμού ώστε να πάψει να δείχνει πίστη στον Χίτλερ. Θέλανε να είναι
τόσο βέβαιοι για την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης, ώστε βομβάρδισαν μέχρι
και τους καταυλισμούς προσφύγων. Ο ανηλεής βομβαρδισμός της Δρέσδης προκάλεσε
αντιδράσεις και μέσα στο συμμαχικό στρατόπεδο. Δεν ήταν λίγες οι φωνές που
μίλαγαν για Έγκλημα πολέμου. Οι σύμμαχοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την
επιχείρηση μιλώντας για εργοστάσια, στρατώνες και άλλους στόχους που ούτε καν
υπήρχαν... Μόνο ένα εργοστάσιο οπτικών χτυπήθηκε και οι στρατιώτες του έμειναν
ανέπαφοι...
Για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης βασικός υπεύθυνος είναι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Αυτός που ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ αποκάλεσε μέθυσο και κομπλεξικό εγκληματία
πολέμου, αυτός ο ίδιος άνθρωπος που παρέδωσε την μισή Ευρώπη στους Μπολσεβίκους
και απέρριψε προσωπικά ο ίδιος όλες τις προσπάθειες για ειρήνη που έγιναν από
την μεριά των Γερμανών. Ο άνθρωπος αυτός το μόνο που βρήκε να πει για τον
βομβαρδισμό της Δρέσδης και τον θάνατο τόσων αμάχων ήταν ''Τον επόμενο μήνα
κατευθύναμε μια σημαντική επίθεση κατά της Δρέσδης, κέντρο επικοινωνιών του Ανατολικού
μετώπου''
Μετά τον πόλεμο μέσα από μια διαδικασία, πέρα από κάθε κανόνα δικαίου και πέρα
από κάθε νομολογία, οι νικητές καταδίκασαν τους ηττημένους. Ήταν η πρώτη φορά
στην ιστορία που καταδικάζονταν στρατιωτικοί με μοναδική κατηγορία ότι έκαναν
το καθήκον τους ως στρατιώτες και έμειναν πιστοί στην ηγεσία τους. Οι ηττημένοι
εκτελέστηκαν ατιμωτικά σαν κοινοί κακοποιοί για εγκλήματα για τα οποία δεν
υπήρχαν οι ανάλογοι νόμοι την εποχή που υποτίθεται πως τελέστηκαν. Για τα
εγκλήματα πολέμου των συμμάχων δεν έγινε καμιά δίκη... Για τα εκατοντάδες
χιλιάδες θύματα της Δρέσδης και του Αμβούργου, για το βομβαρδισμό του Τόκιο,
και για τα στρατόπεδα αιχμαλώτων του Αϊζενχάουερ, δεν έγινε ποτέ καμία δίκη και
δεν γυρίστηκε ποτέ καμιά ταινία...(*)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου