Οι διεκδικήσεις των γειτόνων μας
Πώς η Βουλγαρία πήρε το έδαφος της Αν. Ρωμυλίας τον Σεπτέμβριο του 1885
Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και του Συμβουλίου του Βερολίνου, η Βόρεια Βουλγαρία έγινε πριγκιπάτο φόρου υποτελές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά η Ανατολική Ρωμυλία έγινε αυτόνομη περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η εσωτερική διοίκηση της Ανατολικής Ρωμυλίας, όπως είχε αποφασιστεί στο Βερολίνο το 1878, ήταν υπό τον έλεγχο ενός γενικού διοικητή που κυβερνούσε μέσω μιας εκλεγμένης συνέλευσης, ενώ ένα μόνιμο συμβούλιο της εν λόγω συνέλευσης λειτουργούσε ως υπουργικό συμβούλιο. Είχε προβλεφθεί από τις δυνάμεις που υπέγραψαν την Συνθήκη του Βερολίνου ότι το μόνιμο συμβούλιο θα περιλαμβάνει εκπροσώπους των τουρκικών και των ελληνικών μειονοτήτων της Ρωμυλίας. Συν τω χρόνω η Συνθήκη του Βερολίνου είχε προβλέψει ένα πολύπλοκο σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης για τον καθορισμό των περιφερειών της συνέλευσης που εκλεγόταν από τα μέλη του ιδίου του μόνιμου συμβουλίου της.
Το 1885, ο Λιούμπεν Καραβέλοφ, καθηγητής μαθηματικών, ανέτρεψε όλα τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων. H σθεναρή στάση του Καραβέλοφ σχετικά με την Μακεδονία επικεντρώθηκε στην Ανατολική Ρωμυλία. Ο εν λόγω καθηγητής δίδαξε, έκανε πρακτικές ασκήσεις και πρόβες με τους συναδέλφους του τόσο αποτελεσματικά ώστε, όταν διεξήχθη η ψηφοφορία για όλα τα πόστα του συμβουλίου, όλα τα πόστα τα πήραν οι Βούλγαροι. Αν και τα δικαιώματα των μειονοτήτων είχαν διασωθεί στη Ρωμυλία, η εκλογή ενός αμιγούς βουλγαρικού μόνιμου συμβουλίου σήμαινε ότι η πολιτική μηχανή της επαρχίας ήταν εξ ολοκλήρου σε βουλγαρικά χέρια. Mεταξύ των Βουλγάρων συμβούλων, είχε κατανοηθεί η επιθυμία να τονίσουν την βουλγαρική φύση της επαρχίας αν και οι Βούλγαροι ήσαν μία μικρή μειονότητα. Για το σκοπό αυτό η βουλγαρική σημαία και ο εθνικός ύμνος της Βουλγαρίας χρησιμοποιήθηκαν σε κάθε περίπτωση και πολλά από τα επίσημα ιδρύματα της επαρχίας αντέγραψαν τα ιδρύματα του πριγκιπάτου της Βουλγαρίας. Έτσι, το σχολικό σύστημα της Ρωμυλίας έγινε παρόμοιο με το βουλγαρικό σχολικό σύστημα. Το αλφάβητο έγινε βουλγαρικό και η στρατιωτική εκπαίδευση ήταν αντίγραφο της βουλγαρικής.
Η επιστροφή Σλάβων στη Ελλάδα όπως σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση θα φέρει περίπου 100.000 κατοίκους που θα ψηφίζουν με διαταγές απο τα Σκόπια. Εαν ένας αντικαταστήσει τη λέξη Βουλγαρία με Σκόπια και Ρωμυλία με Μακεδονία, καταλαβαίνει κανείς πλήρως ποιό είναι το μέλλον της Μακεδονίας μας. Εάν κανείς προσθέσει τις δραστηριότητες της κ. Δραγώνα στην Θράκη, το νέο νόμο περί ιθαγένειας στην Ελλάδα και την επιθυμία των Αλβανών να πάρουν την Τσαμουριά, μέχρι το 2050 ο χάρτης της Ελλάδος θα είναι έτσι, ο δε "Καλλικράτης" θα διευκολύνει άμεσα την αυτονόμηση των άνωθεν περιοχών.
Μάρκος Αλέξανδρος Τέμπλαρ
Γλωσσολόγος –Ιστορικός – Ερευνητής
Διαλεκτολόγος Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης
Πηγή: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/936/48/lang,el/
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
H Ανατολική Ρουμελία/Ρωμυλία ή Βόρεια Θράκη όπου κατοικούσαν Έλληνες,Τούρκοι και Βούλγαροι υπήρξε η μ ι α υ τ ό ν ο μ η οθωμανική επαρχία με ιδική της σ η μ α ί α(ρίγες κόκκινη,λευκή,μπλε)από τη Διεθνή Συνθήκη του Βερολίνου(1878) που δεν τηρήθηκε π ο τ έ.Στο Βερολίνο αναθεωρήθηκε πριν από 'λίγους μήνες η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Προβλεπόταν χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή διοίκηση που θα οριζόταν με τη σ ύ μ φ ω ν η γ ν ώ μ η των Οθωμανών και των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.Με τοπική εθνοφρουρά από εντόπιους,πρωτεύουσα τη Φιλιππούπολη και με τελικό ωρισμένο κυβερνήτη,τότε,του (πρώτου) πρίγκηπα της Βουλγαρίας,Αλεξάνδρου(5 Απριλίου 1857,Βερόνα Ιταλίας-17 Νοεμβρίου 1893,Γκρατς Αυστρίας).Ο τελευταίος σ υ ν α ι ν ε ί στο πραξικόπημα έναντι της Οθωμανικής Ηγεμονίας στην ημιαυτόνομη περιοχή,η οποία π α ρ ά ν ο μ α ενώνεται με το νεοσύστατο Πριγκηπάτο της Βουλγαρίας.Στις 18 Σεπτέμβρη του 1885 λαμβάνει χώρα στην Ανατολική Ρωμυλία η ε ξ έ γ ε ρ σ η της Филипополис (Φιλιππούπολης) η οποία κ α τ α λ ή γ ε ι στην έ ν ω σ η της Ανατολικής Ρωμυλίας με την Βουλγαρία.Η Σ ε ρ β ί α κήρυξε πόλεμο(14 Νοεμβρίου 1885) εναντίον της Β ο υ λ γ α ρ ί α ς αλλά ηττήθηκε στην μάχη της Σλίβνιτσα (17-19 Νοεμβρίου 1885).Ο Βουλγαρικός στρατός προέλασε στην Σερβία και τελικά συμφωνήθηκε ανακωχή όταν η Αυστρουγγαρία απείλησε να μπει στο πόλεμο στο πλευρό της Σερβίας.Μετά τον πόλεμο η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (3 Μαρτίου 1886) επανέφερε τα προπολεμικά Σερβοβουλγαρικά σύνορα και ά φ η σ ε την Ανατολική Ρωμυλία και την Βουλγαρία ενωμένες. Η ελληνική κυβέρνηση, παρά την επιστράτευση που διέταξε, δ ε ν μπόρεσε να αντιδράσει ο υ σ ι α σ τ ι κ ά.
Ι σ τ ο ρ ι κ ά(δηλαδή,νόμιμα,σύμφωνα με τις υπάρχουσες σ υ ν η φ θ ε ί σ ε ς-μέχρι τ ό τ ε με τη διεθνή συνθήκη που υπογράφτηκε στις 3 Μαρτίου 1878 στο προάστιο Άγιος Στέφανος της Κωνσταντινούπολης,την οποία προσυπέγραψε και η Γερμανία-διεθνείς συμβάσεις),υφίσταται Β ό ρ ε ι α Βουλγαρία με αγροτικούς -στο ηπειρωτικό εσωτερικό,στην ενδοχώρα- βουλγαρόφωνους πληθυσμούς και Β ό ρ ε ι α Θράκη με μ ι κ τ ο ύ ς δυναμικούς πληθυσμούς Ελλήνων καθώς κ α ι Τούρκων και κ ά π ο ι ω ν μ ε ι ο ψ η φ ο ύ ν τ ω ν Βουλγάρων.
Τα ιστορικά στοιχεία περισυνέλεξα,συνέθεσα και προέρχονται από την el.wikipedia.org.Περισσότερα προς μελέτη ανευρίσκονται στο klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/2009/10/blog-post.html για τον Βούλγαρο Πρίγκηπα και στο kars1918.wordpress.com/2010/01/03/3-1-2010/ για τη λεπτομερή εξιστόρηση των ταραχωδών βαλκανικών πραγμάτων της εποχής εκείνης και,ειδικά,περί της Βουλγαρικής ''Ανεξαρτησίας''(με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου,3 Μαρτίου 1878) και της νεοβουλγαρικής εθναφύπνισης της συνείδησης..
Η βουλγαρική και νεοτουρκική απειλή
Παρά την άνθησή του,οικονομική και πνευματική,ο Ελληνισμός της Θράκης και της Ανατολικής Ρωμυλίας αντιμετώπισε σοβαρότατους κινδύνους από το βουλγαρικό επεκτατισμό και το νεοτουρκικό σωβινισμό κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Από το 1900 ένοπλα βουλγαρικά σώματα άρχισαν μικροεπιδρομές στα ελληνικά κέντρα,που έγιναν εντονότερες μετά την κατάρρευση της επανάστασης του Ίλιντεν(1903).Κομιτατζήδες λυμαίνονταν κυρίως τα χωριά και επιδίδονταν σε κάθε είδους βιαιοπραγίες για να εξαναγκάσουν τον πληθυσμό να αποδεχτή την Εξαρχία.Αντιδρώντας έγκαιρα στον κίνδυνο,οι προξενικές και εκκλησιαστικές αρχές της Αδριανούπολης,των Σαράντα Εκκλησιών και της Βιζύης ήρθαν σε επαφή με το ''Μακεδονικό Κομιτάτο'' της Αθήνας και αποφασίστηκε η αποστολή Ελλήνων αξιωματικών οι οποίοι ανέλαβαν να οργανώσουν τον αγώνα στην περιοχή.Το 1905 έφτασε στην Αγαθούπολη ο τότε επιλοχίας Γ.Κονδύλης,ο οποίος με το μικρό ανταρτικό σώμα που συγκρότησε στη Σωζόπολη δρούσε ''σαν πραγματικός εθνικός αφυπνιστής και κατηχητής''.Ανάλογη δράση είχε από το 1907 και ο Στυλ.Γονατάς,ο οποίος πρωτοστάτησε στη σύσταση της ''Πανελληνίου Οργανώσεως''(1908) στο Ντεντέ-Αγάτς.Την ίδια εποχή ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη η ''Πολιτική Οργάνωσις'' με πρωτεργάτες τον Ίωνα Δραγούμη,τον Αθ.Σουλιώτη Νικολα'ί'δη και τον βουλευτή Γ.Μπούσιο.Απο κοινού μερίμνησαν για τη συγκρότηση ένοπλων ανταρτικών ομάδων,που σε σύντομο διάστημα κατόρθωσαν να διαλύσουν διάφορες συμμορίες κομιτατζήδων.
Αυτό το απόσπασμα προέρχεται από την ''Ελληνική Ιστορία'' της Εκδοτικής Αθηνών(Αθήνα 2007) στη σελίδα 613.
Η αναφορά θα συνεχισθή από το ίδιο ογκώδες σύγγραμμα με τις επόμενες σελίδες του(613,614,615) για να δοθούν κάποια περισσότερα ιστορικά στοιχεία για την εκτεταμένη -και επιτυχή για τους Βουλγάρους- προσπάθεια εκβουλγαρισμού-εκσλαβισμού του άλλοτε έντονου,ακμαίου και αληθινά προοδευτικού και εκσυγχρονιστικού ελληνικού στοιχείου της ιστορικής περιοχής της Ανατολικής Ρωμυλίας ή Βόρειας Θράκης.
Η πολιτική της Πύλης απέναντι στους Έλληνες υπήρξε καιροσκοπική.To 1878,εμπρός στον κίνδυνο υλοποίησης της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου,η Τουρκία σκηνοθέτησε πολιτική φιλίας ιδιαίτερα προς τους Έλληνες,διότι αναγνώριζε τη ζωτικότητα και τη σημασία τους για το οθωμανικό κράτος.Με την επικράτηση,όμως,της Νεοτουρκικής Επανάστασης του 1908,η κατάσταση άλλαξε δραματικά για τους Έλληνες.Το νεοτουρκικό κόμμα ''Ένωσις και Πρόοδος'' από την πρώτη στιγμή ήρθε σε αντίθεση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο,καθώς η τοποθέτησή του ήταν έκδηλα ανθελληνική και φιλοβουλγαρική.Έκτροπα συνέβησαν τότε στην περιοχή Αδριανούπολης,αφού σκοπός των Νεότουρκων ήταν η απαλλοτρίωση κτημάτων Ελλήνων,ο εξαναγκασμός τους σε φυγή και η εγκατάσταση σε αυτά εποίκων Τατάρων ή Τούρκων.Η εφαρμογή του νόμου,εξάλλου,περί στρατιωτικής θητείας αντί του κεφαλικού φόρου(1908)δημιούργησε νέα προβλήματα στους Έλληνες και πολλοί από αυτούς προτίμησαν να μεταναστεύσουν αντί να στρατευτούν.
Παράλληλα,ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετώπισαν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Ανατολικής Ρωμυλίας,η οποία τον Σεπτέμβριο του 1885 προσαρτήθηκε π ρ α ξ ι κ ο π η μ α τ ι κ ά στη Βουλγαρική Ηγεμονία.Αμέσως πήρε έμπρακτη μορφή ένα σαφές και συστηματικό σχέδιο φυλετικής αφομοίωσης ή αφανισμού του Ελληνισμού,με κάθε είδους διώξεις,εμπορικούς αποκλεισμούς και διαρπαγές περιουσιών.Μετά τις ήττες των Βούλγαρων κομιτατζήδων στη Μακεδονία το 1906,γενικεύτηκαν οι διωγμοί του ελληνικού στοιχείου.Πρώτη η Φιλιππούπολη έγινε κέντρο ταραχών,ενώ η Αγχίαλος παραδόθηκε στις φλόγες'οι κάτοικοι της Μεσημβρίας για να αποφύγουν την τύχη της τελευταίας παρέδωσαν την πόλη τους στους Βούλγαρους και ασπάστηκαν την Εξαρχία.
Τα σχολεία,που 'λίγο πριν από την καταστροφή έσφυζαν από ζωή(55 εκπαιδευτήρια διαφόρων βαθμίδων με 7.470 μαθητές)έπαψαν να λειτουργούν και τον Σεπτέμβριο του 1906 κύματα προσφύγων ζήτησαν καταφύγιο,κυρίως,στην Ανατολική Θράκη και την Ελλάδα.Οι 'λίγοι που παρέμειναν,σταδιακά εκβουλγαρίστηκαν.Με την ανακήρυξη,μάλιστα,της Βουλγαρίας σε ανεξάρτητο βασίλειο(Οκτώβριος 1908),η Ανατολική Ρωμυλία ε ν σ ω μ α τ ώ θ η κ ε ο ρ ι σ τ ι κ ά στο νεοσύστατο κράτος.Η παλαιά αυτόνομη επαρχία σταδιακά απογυμνώθηκε από τον ελληνικό πληθυσμό της(περίπου 100.000)αν και το 1910 υπήρχαν ακόμη πολυπληθείς μόνιμες ελληνικές εγκαταστάσεις στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Ολέθριες συνθήκες για τον Ελληνισμό της Θράκης δημιούργησαν τα γεγονότα των δύο Βαλκανικών Πολέμων.Οι Βούλγαροι στον Α'Βαλκανικό Πόλεμο κατέλαβαν διάφορες πόλεις και διέπραξαν ωμότητες σε βάρος των αμάχων τόσο των Τούρκων,όσο και των Ελλήνων ''συμμάχων'' τους,στην Ξάνθη,την Γκιουμουλτσίνα,το Διδυμότειχο,την Αδριανούπολη κ.α.Στις 17 Μα'ί'ου 1913 υπογράφηκε στο Λονδίνο συνθήκη,σύμφωνα με την οποία η Θράκη -εκτός από την εδαφική ζώνη νοτιοανατολικά της γραμμής Αίνου/Μήδειας-κατακυρώθηκε στους Συμμάχους.Ακόμη Ακόμη καταστρεπτικότερες συνέπειες για τους ελληνικούς πληθυσμούς της Θράκης επέφερε ο Β'Βαλκανικός Πόλεμος,ο οποίος έληξε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου(28 Ιουλίου 1913).Σύμφωνα με τους όρους της,το τμήμα μεταξύ Νέστου και Έβρου,δηλ.η Δυτική Θράκη,π α ρ α δ ό θ η κ ε στους Βουλγάρους,ενώ η Ανατολική Θράκη π α ρ έ μ ε ι ν ε κάτω από την τουρκική κυριαρχία.Έτσι,μαζί με την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από τη Δυτική Θράκη κατέφυγε ατη Μακεδονία και την Κωνσταντινούπολη ένας μεγάλος αριθμός ελληνικού και μουσουλμανικού πληθυσμού,με αποτέλεσμα να νεκρώση το εμπόριο στην περιοχή,που ως τότε 'βρισκόταν σ χ ε δ ό ν καθ'ολοκληρίαν στα χέρια των Ε λ λ ή ν ω ν,όπως επιβεβαιώνεται και στον παρισινό εμπορικό οδηγό του 1912.
[Από τον ίδιο τόμο στις προαναφερθείσες σελίδες]
Θα υπάρξη σύντομα άλλη μία συνέχεια και κατακλείδα στην αναφορά περί Ανατολικής Ρωμυλίας από τον τόμο.
Δύο αβλεψίες:
α.Στο πρώτο σχόλιο ''Αυστροουγγαρία''.
β.Στο τρίτο,μία φορά η λέξη ''Ακόμη'' και όχι δύο,όπως αρχικά έγραψα.
Δύο αβλεψίες:
α.Στο πρώτο σχόλιο ''Αυστροουγγαρία''.
β.Στο τρίτο,μία φορά η λέξη ''Ακόμη'' και όχι δύο,όπως αρχικά έγραψα.
Παράλληλα,τέθηκε σε εφαρμογή από τους Τούρκους σχέδιο εκδίωξης των ελληνικών πληθυσμών από την Ανατολική Θράκη,που κατέφευγαν κατά κ ύ μ α τ α στη Θεσσαλονίκη και την Καβάλα.Σύμφωνα με στατιστική του Πατριαρχείου,το 1914 κατέφυγαν στην Ελλάδα 115.000 πρόσφυγες μ ό ν ο ν από την Ανατολική Θράκη.Στο διάστημα του Α'Παγκόσμιου Πολέμου,ο νεοτουρκικός σωβινισμός επινόησε τις πιο απάνθρωπες μεθόδους για την ολοκληρωτική εξόντωση του Ελληνισμού της Θράκης.Με το βομβαρδισμό της Μαδύτου από αγγλικά αεροπλάνα,τον Απρίλιο του 1915,οι Καλλιπολίτες δ ι α τ ά χ θ η κ α ν να εγκαταλείψουν την πόλη τους,ενώ ως το τέλος του πολέμου ο αριθμός των εξόριστων από όλη τη Θράκη έφτασε τις 150.000.
Ανάλογα,και στη βουλγαροκρατούμενη Δυτική Θράκη,ο εθνικιστικός φανατισμός των Βουλγάρων έθεσε σε εφαρμογή πρόγραμμα διώξεων με στόχο τα ελληνικά σχολεία και τη μη εξαρχική Ορθοδοξία.Στην Ανατολική Ρωμυλία,τον Μάιο του 1914 'ξέσπασαν νέοι διωγμοί και τον Ιούνιο του 1914 καταλύθηκε κ α ι τ υ π ι κ ά η ελληνική εκκλησία.Τέλος,από τον Ιούνιο του 1917,οπότε η Ελλάδα τάχθηκε επίσημα στο πλευρό της Αντάντ εναντίον της Βουλγαρίας,η διαβίωση των 'λίγων,πλέον,Ελλήνων έγινε δυσχερέστατη.
Μετά τη λήξη του Ευρωπα'ι'κού πολέμου,αγγλογαλλικές ναυτικές δυνάμεις,στις οποίες συμμετείχε και μοίρα ε λ λ η ν ι κ ο ύ σ τ ό λ ο υ,ε ι σ ή λ θ α ν στην Κωνσταντινούπολη(Νοέμβριος 1918).Στις διαπραγματεύσεις που επακολούθησαν,στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι,αρχικά π
ρ ο τ ά θ η κ ε να δ ο θ ε ί ό λ η η Δυτική Θράκη στην Ε λ λ ά δ α,υπό τον ό ρ ο να αποκτήσει η Βουλγαρία ο ι κ ο ν ο μ ι κ ή έ ξ ο δ ο στο Α ι γ α ί ο,ενώ συζητούνταν θ ε τ ι κ ά κ α ι η δ ι ε κ δ ί κ η σ η από την Ε λ λ ά δ α της Ανατολικής Θράκης.
Η Θράκη υπό ελληνική κυριαρχία
Τελικά,ύστερα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις,ε λ λ η ν ι κ έ ς δ υ ν ά μ ε ι ς κ α τ έ λ α β α ν (Ο κ τ ώ β ρ ι ο ς 1 9 1 9)την περιοχή της Ξάνθης,στο πλαίσιο της διασυμμαχικής κ α τ ο χ ή ς της Θράκης και,'λίγους μήνες αργότερα(Μ ά ι ο ς 1920),σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Σαν Ρέμο,ο λ ό κ λ η ρ η τη Δυτική Θράκη.Ως τα τέλη Ιουλίου περιήλθε στην ε λ λ η ν ι κ ή κ α τ ο χ ή κ α ι η Ανατολική Θράκη,ε κ τ ό ς από μια 'μικρή περιοχή ανατολικά της γραμμής Μήδειας-Τσατάλτζας και τη θρακική Χερσόνησο.Με τη Συνθήκη των Σεβρών(28 Ιουλίου 1920)π α ρ α χ ω ρ ή θ η κ α ν στην Ελλάδα ό λ η η Δυτική Θράκη κ α ι η Ανατολική με την Καλλίπολη ω ς την Τσατάλτζα,ενώ η Κωνσταντινούπολη και τα Στενά κ η ρ ύ χ θ η κ α ν ο υ δ έ τ ε ρ η ζ ώ ν η,ελεγχόμενη από δ ι ε θ ν ή συμμαχική ε π ι τ ρ ο π ή.
Η Θράκη,όταν περιήλθε στην ελληνική κατοχή,ήταν τ ε λ ε ί ω ς κατεστραμμένη.Ο ε λ λ η ν ι κ ό ς,ό μ ω ς,πληθυσμός από το τέλος του Α'Παγκοσμίου Πολέμου είχε ενισχυθεί με τις παλιννοστήσεις των προσφύγων.Σύμφωνα με στατιστικό πίνακα του 1918,που υποβλήθηκε από τον Βενιζέλο ως παράρτημα στο Υπόμνημα προς το Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι,ο ε λ λ η ν ι κ ό ς πληθυσμός κ α ι στα δύο βιλαέτια έφτανε τότε τους 730.822 κατοίκους,ο μουσουλμανικός τους 957.425 και ο βουλγαρικός τους 112.174.
Κάτω από την ελληνική διοίκηση,η Θράκη αναδιοργανώθηκε συστηματικά και πνεύμα συναδέλφωσης επικράτησε ανάμεσα στις διάφορες εθνότητες.Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή,όμως,και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου των Μουδανιών(28 Σεπτεμβρίου 1922),ο ε λ λ η ν ι κ ό ς στρατός δ ι α τ ά χ θ η κ ε να ε κ κ ε ν ώ σ ε ι τ α χ ύ τ α τ α την Α ν α τ ο λ ι κ ή Θράκη και να α π ο σ υ ρ θ ε ί δ υ τ ι κ ά του Έβρου.Έτσι,τον Οκτώβριο του 1922,οι ο μ ο γ ε ν ε ί ς της Ανατολικής Θράκης εκτός από την Κωνσταντινούπολη,ε γ κ α τ έ λ ε ι ψ α ν γ ι α π ά ν τ α τη γη τους και ε γ κ α τ α σ τ ά θ η κ α ν ι δ ί ω ς στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία.Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε συνοικισμούς,που τα ονόματά τους θύμιζαν τις παλαιές πατρίδες τους(Νέα Ραιδεστός,Νέοι Επιβάτες κ.ά.).Ανάλογη τύχη είχαν και όσοι Έλληνες είχαν α π ο μ ε ί ν ε ι στην Ανατολική Ρωμυλία.Με τη σύμβαση ε κ ο ύ σ ι α ς ελληνοβουλγαρικής μετανάστευσης και ανταλλαγής περιουσιών,που υ π ο γ ρ ά φ η κ ε στη Συνδιάσκεψη του Ν ε 'ι' γ ύ και πραγματοποιήθηκε από το 1 9 2 2 ως το 1 9 3 2 ή ρ θ α ν στην Ελλάδα κ α ι οι τ ε λ ε υ τ α ί ο ι Έ λ λ η ν ε ς της Ανατολικής Ρωμυλίας.
[Από τις σελίδες 614-615 του τόμου]
Δημοσίευση σχολίου