Περιοχή εγκατάστασεων των Τουαρέγκ
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τους Τουαρέγκ (έτσι ονομάστηκαν από τους Άραβες κατακτητές και σημαίνει "εγκαταλελειμένοι από τον Θεό"), μια από τις διάφορες ομάδες των πολυσυζητημένων μισθοφόρων του Καντάφι, δημοσιεύτηκε στον γαλλικό ιστότοπο L’Express. Σε ελληνική μετάφραση από τον Κριστιάν αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Ινφογνώμονα, απ' όπου το αναδημοσιεύουμε.
ΔΕΕ
Le long voyage de retour des mercenaires touaregs
Λιβύη: Το μακρύ ταξίδι επιστροφής των Τουαρέγκ
Προσλαμβανόμενος με χίλια δολάρια το μήνα, με ένα Καλάσνικοφ και πυρομαχικά, ο Αγκάλη Γκίσα πίστευε ότι η δουλειά του ήταν να υπερασπιστεί τον Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης κατά των ντόπιων φτωχά εξοπλισμένων ανταρτών.
Σήμερα, αυτός ο μικρός έμπορος γύρισε πίσω στους δικούς του, τον νομαδικό λαό των Τουαρέγκ στα βουνά του Νίγηρα. Η σύντομη καριέρα του ως μισθοφόρος τερματίστηκε με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ που ούτε αυτός ούτε πολλοί από τους συναγωνιστές του, δεν πρόβλεψαν ότι θα γίνει.
«Για μάς, επρόκειτο να πολεμήσουμε τους αντάρτες, όχι μια εναέρια αρμάδα», δήλωσε ο ίδιος στο Reuters στα ορεινά του Αϊρ στον βόρειο Νίγηρα, κοντά στην πόλη του Νταμπάγκα, 45 χλμ βόρεια του Άγκαντεζ, της περιφερικής πρωτεύουσας.
«Τώρα, γυρίσαμε εδώ για να ζήσουμε ειρηνικά. Τελείωσαν τα όπλα, για μένα», δήλωσε ο Αγκάλη που κάθεται δίπλα σε έναν άλλο λιποτάκτη, τον Μαχμούτ Αχμέτ, έναν Τουαρέγκ με διπλή καταγωγή από τον Νίγηρα και τη Λιβύη.
Σ’ αυτό το μέρος της Σαχάρας πέρασε τη Δευτέρα ένα λιβυκό κομβόι από δεκάδες στρατιωτικά οχήματα, τροφοδοτώντας φήμες για φυγή στην εξορία του Μουαμάρ Καντάφι και των συγγενών του. Ακόμα και αν αγνοούμε τον τελικό προορισμό της αυτοκινητοπομπής, ο Αχμέτ και ο Αγκάλη μιλούν για την περίπλοκη σχέση μεταξύ της Λιβύης του Καντάφι, των φτωχών γειτονικών χωρών, όπως του Νίγηρα και των Τουαρέγκ που δεν γνωρίζουν τα σύνορα της ερήμου.
Σε μια χώρα όπου το ημερομίσθιο μπορεί να φτάσει τόσο χαμηλά όσο ένα δολάριο, ο Αγκάλη άρπαξε την ευκαιρία, όταν Λίβυοι στρατολόγοι του προσέφεραν το Μάρτη χίλια δολάρια το μήνα για να ενταχθεί στις μάχες στη Λιβύη.
Με τα πόδια ή με οτοστόπ 
Με 40 άλλους Τουαρέγκ ή μαύρους Αφρικανικούς, τον πήγαν στην όαση της Sabha, όπου του έδωσαν ένα όπλο, σφαίρες, προκαταβολή ένα μισθό, πριν να του δοθεί η διαταγή να μεταβεί στο Zaouïah, 50 χλμ. δυτικά της Τρίπολης, και να υπερασπιστεί το διυλιστήριο της πόλης.
Από τύχη βρήκε εκεί τον Μαχμούτ Αχμέτ, 37 ετών, ένα παλιό φίλο που όπως και πολλοί Τουαρέγκ στο Νίγηρα και το Μαλί, είχε βρει δουλειά λίγα χρόνια νωρίτερα στον τακτικό στρατό της Λιβύης.
Στην αρχή, όλα πήγαν καλά, αλλά με το πέρασμα των εβδομάδων, οι επιθέσεις του ΝΑΤΟ μετατράπηκαν σε «καταιγισμό βομβών», σύμφωνα με τα ίδια του τα λόγια.
«Πώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μια δύναμη που δεν τη βλέπεις, που κτυπά χωρίς να είσαι σε θέση να απαντήσεις;», ρωτά ο Μαχμούτ.
«Όταν είσαι πνευματικά υγιής, το καλύτερο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να αποδεχθείς την ήττα»! Και συνεχίζει: «Ήταν ο καθένας για τον εαυτό του. Εγκαταλείψαμε τα όπλα μας επιτόπου, ανάμεσα σε δεκάδες πτώματα που σάπιζαν στον ήλιο».
Όμως το ταξίδι της επιστροφής δεν ήταν εύκολο. Μέσα σε μια ομάδα είκοσι άλλων Αφρικανών, οι δύο φίλοι έπρεπε να αποφύγουν τα οδοφράγματα που ελέγχονται από τις δυνάμεις του Καντάφι, πάντα επιφυλακή για νεοπροσλαμβανομένους.
«Σε ορισμένα σημεία έχυναν πετρέλαιο στο δρόμο για να εμποδίσουν την κυκλοφορία», διηγείται ο Μαχμούτ.
Προχωρώντας μερικές φορές με τα πόδια, μακριά από τους κύριους δρόμους, μερικές φορές με οτοστόπ με άλλες μικρές ομάδες λιποτακτών, οι Μαχμούτ και Αγκάλι περπάτησαν προς το όρος Αϊρ μέσω της Αλγερίας.
Δεν είναι γνωστό πόσοι άλλοι μαχητές Τουαρέγκ έχουν κάνει την ίδια διαδρομή κατά τις τελευταίες εβδομάδες. Όχι περισσότεροι από εκατό, λένε οι τοπικοί ηγέτες, σε σύγκριση με τους χιλιάδες Τουαρέγκ που υπηρετούσαν για χρόνια στο λιβυκό στρατό.
Πολλοί ηγέτες των Τουαρέγκ προσπαθούν τώρα να πείσουν το Μεταβατικό Συμβούλιο στη Τρίπολη να θέσει τέρμα στα αντίποινα εναντίον των Αφρικανών που θεωρούνται από τις νέες αρχές μισθοφόροι. Σε αντάλλαγμα, παροτρύνουν τους Τουαρέγκ να μείνουν στη Λιβύη και να ενταχθούν στις νέες αρχές. Αλλά ο Μαχμούτ και ο Αγκάλη δεν μπορούν να κρύψουν τον θαυμασμό που συνεχίζουν να αισθάνονται για τον Μουαμάρ Καντάφι. «Ο Καντάφι ήταν και είναι μεγάλος άνδρας», λέει ο Μαχμούτ.
«Το λάθος του ήταν ότι δεν είδε ότι η εξέγερση προκλήθηκε από τη Δύση, που ήθελε να βάλει τέλος στη βασιλεία του. Ελπίζω να βρει κάπου έναν τόπο εξορίας, αντί να ταπεινωθεί από μια σύλληψη».
Jean-Stéphane Brosse για τη γαλλική υπηρεσία
Πληροφορίες για τους Τουαρέγκ
LOCATION: Saharan and Sahelian Africa (mostly Niger, Mali, Algeria, Libya, and Burkina Faso)
RELIGION: Islam ( Maliki)
People Name: Tuareg
Primary Language: Tamajaq
Ethnologue Code: TTQ, THZ, THV
Other Names: Imjeghen, Blue men of the desert.
Dialects: 4, each with sub-dialects
Population
Total People: approx. 1.25 million (Algeria 76,000; Mali 100,000; Libya 18,000; Niger 700,000; refugees in Mauritania and Burkina Faso).
LANGUAGE: Tamacheq. They have an ancient written script known as tifinagh
The Tuareg or "Blue Men of the Desert" have long been known as warriors, traders and travellers of the Sahara Desert - as a people of grace and nobility as well as fighters of fierce reputation. Timbuctoo had previously been sacked by the Tuaregs as early a 1433, and they had occupied it for thirty years. Between 1591 and 1593, the Tuaregs had already taken advantage of the situation to plunder Timbuctoo once more. Between 1723 and 1728, the Tuaregs once more occupied and looted Timbuctoo. Thus Timbuctoo, once the queen city of the Western Sudan, with more than 200,000 inhabitants, and the center of a powerful state, degenerated into a shadow of its former stature.
HISTORY: Tuareg is a term used to identify numerous diverse groups of people who share a common language and a common history. Tuareg camel caravans played the primary role in trans-Saharan trade until the mid-20th century when European trains and trucks took over. Goods that once were brought north to the edge of the Sahara are now taken to the coast by train and then shipped to Europe and beyond. Tuareg history begins in northern Africa where their presence was recorded by Herodotus. Many groups have slowly moved southward over the last 2,000 years in response to pressures from the north and the promise of a more prosperous land in the south. Today, many Tuareg live in sedentary communities in the cities bordering the Sahara that once were the great centers of trade for western Africa. Tuareg an Islamle who perform their 5 daily prays.
Tuareg is a term given to these people by the Arabs, as they initially resisted Islam. The name Tuareg means "abandoned by God". Individually the ethnicitys are recognised by area of origin or language: Kel Tamasheq (meaning the people who speak Tamasheq), Kel Tamashek, Kel Ajjer, Kel Tamahaq and there are other dialects and names they call themselves.
ECONOMY: For thousands of years, Tuareg economy revolved around trans-Saharan trade. There are basically five trade routes which extend across the Sahara from the northern Mediterranean coast of Africa to the great cities on the southern edge of the Sahara. Tuareg merchants were responsible for bringing goods from these cities to the north. From there they were distributed throughout the world. Because of the nature of transport and the limited space available in caravans, Tuareg usually traded in luxury items, things which took up little space and on which a large profit could be made. Tuareg were also responsible for bringing enslaved people north from west Africa to be sold to Europeans and Middle Easterners. Many Tuareg settled into the communities with which they traded, serving as local merchants and representatives for their friends and family who continued to trade.
Economics
Occupations: Pastoralists, guards, domestic servants, blacksmiths
Income sources: Cheese, livestock, transport of salt, dates
Products/Crafts: Cheese, baskets, mats, leatherwork, knives, iron objects, jewelry
Trade partners: Neighbouring peoples, Algeria, Mali, Nigeria. There is a mutual economic dependency of nomads and farmers, and a rivalry over administration of production means.
Modernisation/Utilities: Many people were forced to give up their nomadic lifestyle and moved to the towns. Some villiages, also in remote areas, have one TV set with a solar panel (although maintainance is a problem).
http://www.africanholocaust.net/peopleofafrica.htm#t
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου