ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΜΕ
ΑΠΟ ΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ;
Παναγιώτης Δ. Κωστόπουλος
Πριν λίγες μέρες τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα γιόρτασαν την ένωσή τους. Κοντινά μου πρόσωπα που διαμένουν στο Ντουμπάι, μου μετέφεραν το κλίμα που επικρατούσε και μου έστειλαν φωτογραφικό υλικό. Παντού υπήρχαν σημαίες των Η.Α.Ε. Ακόμα και στον καφέ τον οποίο σέρβιραν οι καφετέριες είχαν σχηματίσει με κανέλα την φράση «I love U.A.E.»! Τα δε παιδάκια στα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς, ακόμα και τους αγγλικούς, υποχρεώθηκαν να φορέσουν μπλουζάκια με τη σημαία των Η.Α.Ε., ενώ τους μοίρασαν κούπες, σημαιάκια κ.α. Εννοείται πως κάθε μέρα, ντόπιοι και ξένοι μαθητές ψάλλουν τον εθνικό ύμνο!
Οφείλω να παραδεχτώ ότι ζήλεψα. Σκέφτηκα ότι αν γινόταν κάτι αντίστοιχο στην πατρίδα μας θα είχαν ξεσηκωθεί οι κάθε λογής εθνομηδενιστές και «προοδευτικοί» και θα κατηγορούσαν τους πάντες για εθνικισμό, ρατσισμό, ξενοφοβία, συντηρητισμό κ.λ.π. Να θυμίσω τον πρόσφατο ξυλοδαρμό νεαρού στη Θεσσαλονίκη, επειδή τόλμησε να φορέσει μπλούζα με το σύνθημα της πιο ηρωικής πράξης αντίστασης ίσως στην ιστορία της ανθρωπότητας (Μολών Λαβέ) και τα καθημερινά περιστατικά από τα οποία τα περισσότερα δεν παίρνουν δημοσιότητα, με ξυλοδαρμό νεαρών που φέρουν την ελληνική σημαία σε μπλούζες, τσάντες ή αλλού.
Μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της και την ιστορία της, έχει ξεπεράσει τέτοια φοβικά σύνδρομα και για να έχει ενωμένο τον λαό της αναδεικνύει τα κοινά στοιχεία της ταυτότητάς του και καλλιεργεί τη συλλογική μνήμη. Η συλλογική μνήμη μπορεί να εκφραστεί μόνο από πολίτες που συνειδητοποιούν το βάρος της ιστορίας και του πολιτισμού που κουβαλούν στην πλάτη τους, δηλαδή από πολίτες που αποκτούν ιστορική συνείδηση κατακτώντας την ιστορική γνώση και από πολίτες που αισθάνονται την έννοια του «συνανήκειν». Ο ελληνισμός βρίθει σημαντικών γεγονότων που τον στιγμάτισαν. Γεγονότα που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη του λαού, ο οποίος ζει ακόμα με την ανάμνησή τους. Αυτό μεταδίδεται και στις επόμενες γενιές, διατηρώντας άσβεστη την μνήμη και έτσι, μειώνοντας τον χρόνο της απόστασης από τα γεγονότα, διαμορφώνεται η συλλογική μνήμη και καλλιεργείται η κοινή ταυτότητα. Σε αυτήν την διαδικασία βαρύνοντα ρόλο παίζουν τα σύμβολα, οι αφηγήσεις αλλά και οι αναμνηστήριες τελετές (γιορτές, παρελάσεις κ.α.).
Κοντολογίς, η μνήμη σε εποχές ολικής κρίσης σαν αυτή την οποία βιώνουμε, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και πρέπει να την διατηρήσουμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος και να μην εξαφανιστούμε απ’ τον χάρτη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου