Ποιο είναι το όραμα της Ελλάδος του 21ου αι;

Ποιο είναι το όραμα 

της Ελλάδος του 21ου αι;

Η ιστορία έχει μυαλό ανθρώπου αφ΄ης στιγμής από τον άνθρωπο τρέφεται και εξελίσσεται. Ποιά άραγε είναι η τροφή της ιστορίας; Θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι είναι οι ποικίλες όσες πολιτισμικές δημιουργίες. Η ιστορία του κάθε έθνους, της ανθρωπότητας συλλήβδην είναι αυτή που θρέφεται από τις ανακαλύψεις των ανθρώπων, από τη φιλοσοφία τους, από τη δημιουργικότητά τους, από το όνειρό τους να αφήσουν στα παιδιά τους έναν καλλίτερο κόσμο. 

Στο πέρασμα των χρόνων οι νοήμονες κάτοικοι του πλανήτη Γη οραματίσθηκαν, προσπάθησαν, δημιούργησαν. Το όραμα του Περικλή ήταν το Πανελλήνιο, του Ισοκράτη επίσης. Ο Μέγας Αλέξανδρος ονειρεύθηκε έναν κόσμο ενωμένο κάτω από το βλέμμα του Ελληνικού Λόγου, ο Ιησούς προσανατολίσθηκε προς ένα κόσμο σταθερά στραμμένο προς τη Βασιλεία του Πατρός του. Ο Πλήθων φαντάσθηκε την Ελλάδα να εφαρμόζει το Πλατωνικό κοινωνικό σύστημα, ο Ρήγας οραματίσθηκε μία παμβαλκανική ένωση υπό τον Ελληνικό Λόγο. Η Ελλάδα ξύπνησε και απαλλάχθηκε από την οθωμανική βαρβαρότητα μέσα από τα οράματα των νεοελλήνων διαφωτιστών. Είναι ιστορικός νόμος αδήριτος ότι το ζεύγος οραματίζομαι και δημιουργώ πολιτισμό είναι αυτό το οποίο κινεί τον κόσμο, είναι αυτό που κατέστησε την Ελλάδα λίκνο πολιτισμού. Οι νεοέλληνες φέρουν βαριά την ευθύνη της εθνικής συνέχειας, της εθνικής πολιτισμικής συνέχειας.

Μέσα στον 21ο αι.η Ελλάδα παρουσιάζεται ως ένα απολύτως υλικό μέγεθος, σκλαβωμένη σε διεθνείς τοκογλύφους, αδύνατη και αρρωστημένη, μη ικανή να προχωρήσει σε ένα καλλίτερο αύριο.Το όλο πρόβλημα αρχίζει βέβαια από την ιδεολογική φτώχια και πενία που έχει κυριεύσει και επικρατήσει στη χώρα επάνω στην οποία περπάτησαν οι μεγαλύτεροι μύστες του παγκοσμίου πνεύματος. Όσοι κρατούντες προσπάθησαν να αποκόψουν την Ελλάδα από το ιδεολογικό και φιλοσοφικό-πολιτισμικό παρελθόν της τα κατάφεραν μία χαρά. Δέσμια η Ελλάδα μιάς μαρξιστικής αντεθνικής κουλτούρας, δέσμια μιάς δεξιάς αντεθνικής φιλελεύθερης πολιτικής (η οποία ενδιαφέρεται να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί από την τσέπη του κακομοίρη νεοέλληνος) δέσμια μιάς υλικής θέασης των πραγμάτων και από τις δύο παραπάνω πλευρές –οι οποίες έχουν κοινό παρονομαστή τη διάλυση του εθνικού ιστού και την μεταβολή της Πατρίδος σε μία απλή ευρωπαϊκή επαρχία-αδυνατεί να παράξει ιδέες και αξίες, αδυνατεί να αποκτήσει πολιτισμική ιστορική συνέχεια. Ας σκεφθούμε και μόνο τι πολιτισμό παραδίδουμε στα παιδιά μας. Ποιόν Παρθενώνα και ποια Ακρόπολη θα κληρονομήσουμε στα εγγόνια μας. Ποιά στάση ζωής και ποιο όραμα θα αφήσουμε για την χαμένη υστεροφημία μας;

Το όλο πρόβλημα επιτείνεται και μεγαλώνει εάν σκεφθούμε την απουσία των πνευματικών ανθρώπων από την πολιτική και ουσιαστική για τη ζωή των Νεοελλήνων ροή των πραγμάτων και των γεγονότων. Στα πανεπιστήμια όσοι πνευματικοί άνθρωποι προσπαθούν να προωθήσουν την εθνική ιστορική συνέχεια,την εδώ και τώρα παραγωγή ενός πολιτισμού που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί νεοελληνικός, αντιμετωπίζουν την εχθρότητα ενός μαρξιστικού συνασπισμού ο οποίος επιθυμεί τη διάλυση της εθνικής και ιστορικής συνέχειας της Πατρίδος, ερμηνεύοντας άλογα και αυθαίρετα το ιστορικό προτσές, την ιστορική πορεία. Από τα ΜΜΕ διαφημίζονται άνθρωποι τεχνοκράτες οι οποίοι μαθαίνουν τον απλό Έλληνα σε ένα μηχανικό και ξύλινο λόγο, σε ένα κυνήγι ευρώ, τα οποία ακόμα και αν βρεθούν δεν βοηθούν να καλυφθεί το τεράστιο πνευματικό κενό που ρημάζει τη ψυχή του νεοέλληνα. Άνθρωποι με εθνικά και θρησκευτικά αισθήματα, καθημερινοί άνθρωποι με αξίες Ελληνικές και ιδανικά βγαλμένα μέσα από την Ελληνική αιώνια ψυχή, δεν έχουν κανένα βήμα, γίνονται μάλλον περίγελως αυτών που κυβερνούν τα ΜΜΕ. Οι άρχοντες των ΜΜΕ προσέχουν ώστε να μεταβάλουν τον νεοέλληνα σε ένα όν με ψυχή χωρίς αισθήματα, με σώμα χωρίς πολιτιστικά νεύρα. Η αποβλάκωση, η αποχαύνωση μέσα από τις διαφημίσεις καθαρά υλικών προϊόντων και μόνο έχουν μεταβάλει ανεπανόρθωτα το σημερινό Έλληνα σε ένα παθητικό παρατηρητή των εξελίξεων. Ο νεοέλληνας βλέπει την Πατρίδα του να πωλείται, βλέπει το σπίτι του και η ιστορία του να χάνεται και δεν μπορεί να αντιδράσει. Διότι οι δεξιοί και οι αριστεροί που τον κυβερνούν με ποικίλους όσους τρόπους από το 1974 και πέρα τον δίδαξαν να λατρεύει την ύλη, το αυτοκίνητο, το κινητό, την ταμπλέτα, τις υλικές και μόνο διεκδικήσεις. Ο νεοέλληνας ξέχασε ότι αξίζει να ζείς για το Έθνος, για τις Εθνικές ιδέες, να θυσιάζεις το μικρόκοσμό σου για τον μεγάλο κόσμο της Πατρίδας. Έναν κόσμο που αν τον καλλιεργήσεις θα προκαλέσεις μεγάλη ευτυχία πρώτα από όλα στα ίδια σου τα παιδιά. Δυστυχώς ο σύγχρονος Έλληνας παρατημένος από τους πνευματικούς ανθρώπους, βλέπει ότι σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιος Σωκράτης ή Πλήθων ως καθοδηγητής, αλλά η διασύνδεση των πνευματικών ανθρώπων με την πολιτική και την καριέρα της καρέκλας τους ευνουχίζει μαζί και τους συγχρόνους Έλληνες.

Ο απλός άνθρωπος, ο απλός εκπαιδευτικός, ο απλός Έλληνας εργαζόμενος, αναμφίβολα έχει όραμα. Θέλει να ιδεί την Ελλάδα πρωταγωνίστρια στις διεθνείς εξελίξεις. Θέλει να παράξει πολιτισμό που θα κληρονομήσει έναν καλλίτερο κόσμο στα παιδιά του. Δεν έχει όμως και δεν παίρνει βήμα. Το βήμα στην Ελλάδα του 2014 δίδεται απλόχερα στους δήθεν ηθοποιούς και γενικά στους ρηχούς ανθρώπους του θεάματος. Σε αυτούς που δανείσθηκαν ψευδεπίγραφα τον τίτλο αυτό από ανθρώπους που πραγματικά ποιούσαν ήθος. Από αυτούς πού πραγματικά έπαιξαν σε τραγωδίες, σε λαμπρές κωμωδίες, στο θέατρο γενικότερα. Οι ηθοποιοί που θα έπρέπε να διδάσκουν ήθος, πολιτισμό και όραμα είναι οι καλλίτεροι «κράχτες» ενός συστήματος που αποκλειστικό σκοπό έχει την κατασκευή μαζανθρώπων, Ελλήνων που αποβλακωμένοι από τα πολλαπλά οικονομικά προβλήματα, δεν θα έχουν κανένα ενδιαφέρον για τίποτε το πνευματικό, για καμμία πολιτισμική κληρονομιά στα ίδια τους τα παιδιά, τα οποία θα αναρωτηθούν σε ποιο κόσμο μεγαλώνουν, σε ποιο τομέα μεγαλούργησε η Ελλάδα του 21ου αι.

Πράγματι οι τράπεζες που έχουν με μαγικό τρόπο απορροφήσει όλον τον πλούτο του Ελληνικού λαού και τον διαχειρίζονται όχι βέβαια για την ανάπτυξη του τόπου αλλά για την χρηματιστηριακή αύξηση του πλούτου τους, διαφημίζονται από τους ηθοποιούς. Από αυτούς που θα έπρεπε να είναι αποκλειστικά πνευματικά μεγέθη που παράγουν πνευματικό πολιτισμό. Από αυτούς που δυστυχώς προδίδοντας τον τίτλο που φέρουν έχουν γεμίσει την τηλεόραση με σειρές που δηλητηριάζουν τις ψυχές των νεοελλήνων μέσα από τα χαμερπή πράγματι περιεχόμενά τους. Στη χώρα που γέννησε το θέατρο, την τραγωδία και τον πολιτισμό, οι σύγχρονοι Έλληνες, σκλάβοι μιάς απαξιωτικής δήθεν προοδευτικής ιδεολογίας, αδυνατούν να παράξουν ένα σοβαρό θέατρο, κινηματογράφο ή ό,τι άλλο θα αφήσει το ίχνος τους στο άμεσο μέλλον. Υποταγμένοι σε μία ανθελληνική θολοκουλτούρα έχουν μεταμορφώσει τη μετριότητα σε κανόνα, το κατώτερο σε ανώτερο, ό,τι το αρρωστημένο σε δήθεν υγιές.

Το δράμα της πολιτισμικής ένδειας που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα, περνάει βέβαια μέσα από τα σχολικά βιβλία. Οι ψυχές των Ελληνοπαίδων γεμίζουν με όλη την θολοκουλτούρα, αριστεράς προελεύσεως, η οποία πραγματικά αποκοιμίζει συνειδήσεις, ναρκώνει όνειρα, εξαφανίζει οράματα και δημιουργίες. Οι Ελληνόπαιδες εν έτει 2014 μαθαίνουν-ενάντια σε κάθε κληρονομιά του μεγάλου Εθνικού μας ποιητού Διονυσίου Σολωμού-ότι κάθε τι το εθνικό είναι και κακό. Κάθε δήθεν πολυπολιτισμικό και διεθνιστικό είναι καλό. Άκριτα, αυθαίρετα, ενάντια σε κάθε είδους μόρφωση και καλλιέργεια. Αυτό το γεγονός και μόνο κατασκευάζει γενεές Ελλήνων υποδουλωμένες στα όνειρα της σύγχρονης εξουσιαστικής τάξης, η οποία μισεί κάθε τι το εθνικό, κάθε εθνική δημιουργία, φαλκιδεύοντας το αύριο του τόπου μας. Τα σχολικά βιβλία έχουν κείμενα όπου διαφημίζεται το τάδε μικρό κοριτσάκι που έχει μια ωραία σχέση με κάποιον μεγαλύτερο. Επίσης οι μικροί μαθητές μαθαίνουν για τα «σώβρακα του Άη Βασίλη» αντί στις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς να διδαχθούν κάποιο από τα υπέροχα κείμενα του Παπαδιαμάντη (στο Χριστό στο κάστρο) ή του Κόντογλου (Αϊβαλί η πατρίδα μου). Βέβαια το όλο θέμα δεν σταματά εδώ. Τα θρησκευτικά έχουν καταντήσει ένας απλός τσελεμεντές καλής συμπεριφοράς, σε λίγο θα έχουν συνταγές πώς να κατασκευάζουμε καλά συσσίτια. Έχει χαθεί η σκέψη, το βάθος της οντολογικής σκέψης, όλα γυροφέρνουν σε θέματα μιάς απλής κοινωνικής βοήθειας και τίποτε άλλο. Οι Ελληνόπαιδες δεν νοιώθουν υπερήφανοι για το ότι γεννιούνται Έλληνες, δεν καταλαβαίνουν κάν τη σπουδαιότητα αυτού του γεγονότος. Άρα δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να δημιουργήσουν ό,τι θα εξελίξει τον Ελληνισμό και την Ελληνική ταυτότητα. Δεν έχουν καμμία φιλοδοξία να οραματισθούν μία Ελλάδα δυνατή πρώτα πολιτισμικά και μετά πολιτικά, διότι θεωρούν ότι στην Ελλάδα των χρεών και των μνημονίων η υιοθέτηση ξένου και αλλότριου τρόπου ζωής μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα καλλίτερο μέλλον. Ούτως ή άλλως ξοδεύοντας άπειρο χρόνο μπροστά στο facebook, άπειρο χρόνο στο κινητό τηλέφωνο δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την πνευματική καλλιέργεια ενός Έθνους που κινδυνεύει να πεταχθεί στην ιστορική λήθη και μοναξιά. Φθάσαμε στο σημείο Ελλάδα να σημαίνει διαφθορά, ρεμούλα,μνημόνια, χρέη και κακομοιριά. Η χώρα που γέννησε την ορθή πνευματική στάση του Υποκειμένου, η χώρα που έδωσε το συμπαντικό λόγο η ίδια ζεί μέσα στο σκότος του πολιτισμού και της ανέχειας. Δέσμια ανθελληνικών ιδεολογιών οι οποίες κλέβοντας κάθε τι το Ελληνικό το παρουσιάζουν μεταλλαγμένο ως δήθεν δικό τους, ξεγελώντας τους κακόμοιρους νεοέλληνες που βουτηγμένοι στα χρέη και στα κόκκινα δάνεια βλέπουν επικινδύνους θαυματοποιούς ως σωτήρες. Οι πανέξυπνοι εξουσιαστές του Ελληνικού λαού κάθε τι το Ελληνικό και πολιτισμικά παραδοσιακό το έχουν αντικαταστήσει με ψεύτικα δικά τους υποκατάστατα ώστε πλήρως να υποδουλώσουν τον Ελληνικό λαό. Οι εθνικές εορτές έχουν αντικατασταθεί από άλλες αμφιβόλου ιστορικής αξίας. Οι τιμές μνήμης –οι οποίες ιστορικά έχουν λυτρωτική και επιστημονική αξία-ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για το Έθνος αντικαθίστανται από τελετές λατρείας σε λυπηρά περιστατικά, τα οποία ενώ από ανθρωπιστική σκοπιά έχουν σημασία,ιστορικά δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε. Παμπόνηρα οι εξουσιαστές των Ελλήνων ριζώνουν στον τόπο τους υιοθετώντας και παραλλάσσοντας όσα ιδανικά και αξίες καλλιέργησαν τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων.

Ας προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε ένα νοερό ταξίδι στο μέλλον. Σε ένα χρονικό σημείο όπου τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα ατενίζουν την Ακρόπολη και θα αναρωτιούνται τι συμβολίζει πλέον αυτό το αιώνιο μνημείο γνώσης και πολιτισμού σε ένα κόσμο όπου η μαζοποίηση και η στασιμότητα είναι ο κανόνας. Θα πρέπει απόλυτα να καταλάβουμε ότι η πολιτισμική ροή και δημιουργία είναι ο μόνος τρόπος να παραδώσουμε ένα καλλίτερο κόσμο και όραμα στα παιδιά μας. Αλλοιώς θα κληρονομήσουμε σε αυτά ένα κόσμο χωρίς σκεπή χωρίς ουρανό χωρίς Πατρίδα.

Βασίλειος Μακρυπούλιας, δρ.φιλοσοφίας