Σαν αύριο: Ημέρα θλίψης και περισυλλογής

Εάλω η Πόλις...

29 Μαΐου 1453: Με την Άλωση έκλεισε θλιβερά ένας κύκλος του ελληνικού Έθνους και χρειάστηκε να περάσουν τετρακόσια χρόνια περίπου για να εμφανισθεί και πάλι ένα ασήμαντο κουτσουρεμένο κρατίδιο όπου και πάλι μπορούσε ένα μικρό μέρος των Ελλήνων να αναπνέει ελεύθερα...

29 Μαΐου 2011: Το ελλαδικό κρατίδιο καταρρέει. Ο εχθρός βρίσκεται ήδη εντός των πυλών. Η Άλωση έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Θα υπάρξει άραγε παλιγγενεσία;

Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον κείμενο, όχι από κάποιον "επώνυμο", αλλά έναν νεαρό μάλλον Έλληνα, που πρωτοδημοσιεύθηκε πριν από 3 χρόνια, και ο οποίος περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το γεγονός. Ελπίζω η ανάγνωσή του όχι μόνον να μας υπενθυμίσει το τί συνέβη, αλλά και το τι πρόκειται να συμβεί.

ΔΕΕ

Ξημέρωνε 29 Μαϊου 1453. Εδώ και πενήντα δύο ημέρες ο τουρκικός στρατός, ορκισμένος στον ιερό πόλεμο κατά των απίστων, πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη. Η μεγάλη τάφρος μπροστά από τα απόρθητα τείχη της Πόλης έχει γεμίσει από τα πρησμένα σώματα των εκλεκτών του Μωάμεθ. Στα τείχη ανεμίζουν οι Αυτοκρατορικοί Δικέφαλοι. Στην πύλη του Αγίου Ρωμανού έφιππος ο Κωνσταντίνος. Ξεκίνησε η τελική επίθεση των Τούρκων σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει. Μια πρώτη έφοδος εκεί, καθώς και μια δεύτερη, μεγαλύτερη, αποκρούστηκαν ύστερα από μάχες σώμα προς σώμα, στις οποίες ήταν παρόντες ο γενουάτης στρατηγός Ιουστινιάνης και ο Κωνσταντίνος. Τότε ο Μωάμεθ διέταξε να προχωρήσουν νέα τάγματα, που ως τότε δεν είχαν πάρει μέρος στη μάχη, και άρχισε η τρίτη, σφοδρότερη έφοδος. Οι δυνάμεις των πολιορκημένων είχαν εξαντληθεί. Ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και εγκαταλείποντας τη θέση του κατέφυγε μαζί με τα στρατεύματά στον Γαλατά όπου πέθανε μετά από λίγες μέρες. Η αποχώρησή του προκάλεσε σύγχυση και οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλλουν στην πόλη κατά μάζες ανάμεσα από τα ερείπια του τείχους.

Μια μισάνοιχτη πόρτα, πετυχαίνει ό,τι δεν κατόρθωσαν τα κανόνια του Ούγγρου Ουρβανού…

Οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη και το ξημέρωμα τους βρήκε μέσα στην Πόλη πίσω από τις γραμμές των υπερασπιστών της. Τότε άρχισε η τελευταία σκηνή του δράματος. Μάχες σώμα με σώμα. Ο αυτοκράτορας βλέποντας το χρέος που τον βάραινε αφαίρεσε από πάνω του τα αυτοκρατορικά σύμβολα και ρίχτηκε κι αυτός στη μάχη. Έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης. Η Πόλις εάλω! Νωρίς το πρωί της 29η Μαϊου 1453 η μακροβιότερη αυτοκρατορία στην ιστορία είχε καταλυθεί.

Το τέλος του αυτοκράτορος Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, χάνεται στα όρια του μύθου. Το όνομά του και η ιστορία του Μαρμαρωμένου Βασιλιά έγιναν τραγούδι στο στόμα και ελπίδα στην καρδιά των υπόδουλων Ελλήνων...

Άγγελος Κυρίου μαρμάρωσε τον Κωνσταντίνο τη στιγμή που οι Αγαρηνοί εφορμούσαν ασεβώς στην θεοφύλακτη Πόλιν. Ο Αυτοκράτορας μαρμαρώθηκε και δεν πέθανε... περιμένει το άγγιγμα του Αγγέλου που θα του δώσει το ξίφος για να κυνηγήσει όχι μόνο τους κατακτητές ως εκεί απ' όπου ξεκίνησαν -την κόκκινη Μηλιά- αλλά ακόμα και τον αδερφό του και τον ανηψιό του που αργότερα τούρκεψαν και πολέμησαν τους Έλληνες. Για να επιβάλλει ποινή σε όσους ατίμασαν το αίμα και τα δάκρυα του Γένους...

για να γίνει τιμωρός τους...

"Σώπασε κυρά Δέσποινα, και μη πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θά ’ναι"

http://www.inout.gr/showthread.php?t=29253


ΠΟΛΗ
Στίχοι: Μέντης Μποσταντζόγλου
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

Άλλες ερμηνείες:
Νότης Μαυρουδής
Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

Πόλη Κωνσταντινούπολη πατρίδα μου χαμένη
βασίλισσα των πόλεων χιλιοτραγουδισμένη
είσαι στον κόσμο ξακουστή από την ομορφιά σου
για του Βοσπόρου τα νερά και την Αγια-Σοφιά σου

Πόλη Κωνσταντινούπολη πατρίδα μου χαμένη
η θύμησή σου στην καρδιά νοσταλγικά μου μένει
κι όσο κι αν είμαι μακριά απ' τα άγια χώματά σου
ο λογισμός μου βρίσκεται παντοτινά κοντά σου