Μη-συμβατική Ανθρωπολογία (3)

Χάρτης με τα σπουδαιότερα ευρήματα απολιθωμάτων Νεαντερταλίων

Περί του «Αρχανθρώπου» των Πετραλώνων και Παλαιοανθρωπολογίας

(Συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)

Ερχόμαστε τώρα στην «ταμπακιέρα», που δεν είναι άλλη από τις θεωρίες του κ. Πουλιανού και τα περίεργα ευρήματά του. Αρχίζω από τις διάφορες «ανακαλύψεις» περί ανθρώπινων εργαλείων, περίεργων απολιθωμάτων, περί κλοπών ευρημάτων, για φωτιές και στάχτες που «χάθηκαν» και κάποια άλλα πράγματα, που θυμίζουν μάλλον ιστορίες «φιλμ-νουάρ», παρά επιστημονική έρευνα και σοβαρότητα. Παραθέτω αποσπάσματα από συνέντευξη που δόθηκε στις 4/1/1998 και παρουσιάζεται στον Διαδικτυακό τόπο «Άγνωστη Ελληνική Ιστορία» (σημ. ΔΕΕ: δηλαδή; Μήπως εννοούν «μη-συμβατική»;), όπου εμφανίζονται παρόμοια παράξενα, περίεργα και αμφιλεγόμενα θέματα:

«Ερώτηση από ΑΕΙ ('Αγνωστη Ελληνική Ιστορία)»: Κύριε Πουλιανέ ποια είναι τα νεώτερα ευρήματα (εκτός του αρχανθρώπου των Πετραλώνων) που αποδεικνύουν την αυτοχθονία του ανθρώπου στην Ελληνική γη;

Απάντηση Α. Πουλιανού: Το οστό από κνήμη ανθρώπου που βρέθηκε στην περιοχή της Τρίλλιας (σημ. ΔΕΕ: εννοεί την Τρίγλια) και αποτελεί ίσως την πιο σημαντική επιτυχία της σταδιοδρομίας μου, μιας και οριστικά πλέον ανατρέπεται η θεωρία της Αφρικής. Και ο αρχάνθρωπος την ανέτρεψε με το να αποδείξουμε ότι δεν είναι ο πρώτος Αφρικανός εκτός Αφρικής όπως υποστήριξαν κάποιοι επιστήμονες, αλλά και το γεγονός ότι βρέθηκαν ίχνη ανθρώπου, τμήματα σκελετών και εργαλεία, 11 (± 1) εκατομμυρίων ετών, όχι μόνο ανατρέπει την θεωρία της Αφρικής, αλλά και εντοπίζει σε πιο σημείο πρωτοεμφανίζεται επί της γης ο άνθρωπος.

Ερώτηση ΑΕΙ: Ποιες είναι οι νεώτερες εξελίξεις όσον αφορά το σπήλαιο των Πετραλώνων και το εκεί μουσείο;

Απάντηση: […] Άρα, να γιατί με έδιωξαν με την βία από το σπήλαιο και το μουσείο. Για να εξαφανίσουν τα ευρήματά μου. Ένα μεγάλο εύρημα που εξαφάνισαν ανάμεσα στα άλλα, είναι 4 κιλά στάχτης από την αρχαιότερη φωτιά που διαπιστώθηκε ποτέ επί της γης που είχε χρονολογηθεί πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια…»

(Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μου).

Αυτή η περίφημη «κνήμη ανθρώπου», που κατά τον κ. Πουλιανό «αποτελεί ίσως την πιο σημαντική επιτυχία της σταδιοδρομίας μου, μιας και οριστικά πλέον ανατρέπεται η θεωρία της Αφρικής», πιστεύω ότι αποτελεί την άκρη του νήματος για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της περίεργης νοοτροπίας και της άμετρης φιλοδοξίας ενός επιστήμονα με έμμονες ιδέες, που με αντιεπιστημονικές υπερβολές και ταχυδακτυλουργίες, προσπαθεί σώνει και καλά να πείσει τους πάντες ότι είναι ο κορυφαίος Παλαιοανθρωπολόγος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, ιδέες και πρακτικές που εντάσσονται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια στον χώρο του ψευδο-ελληνοκεντρισμού ή ακριβέστερα του φαντασιακού «Πανελληνισμού», όπως τον περιγράψαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο!

Όπως ήδη εξηγήσαμε αναλυτικά, με κίνδυνο να γίνουμε βαρετοί, «…ο διαχωρισμός της Οικογένειας Hominidae (Ανθρωπίδες) από την Οικογένεια Pongidae έγινε γύρω στα 7.000.000 χρόνια πριν από σήμερα…», κάτι που σήμερα παραδέχονται όλοι οι Παλαιοανθρωπολόγοι, απανταχού της Γης. Επομένως ένα απολίθωμα ηλικίας 11-12 εκατομ. χρόνων δεν έχει καμιά σχέση με τον σύγχρονο άνθρωπο. Μπορεί να βρίσκεται στην γραμμή εξέλιξης που οδηγεί στον άνθρωπο (αυτό, επιστημονικώς, είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα), αλλά υπάρχουν και πάρα πολλές πιθανότητες να βρίσκεται στην γραμμή εξέλιξης του Ουρακοτάγκου, του Γορίλλα ή του Χιμπατζή, όπως επίσης να είναι ένας κλάδος που οδηγήθηκε σε εξελικτικό αδιέξοδο και εξαφανίσθηκε, όπως μας έχουν δείξει μέχρι τώρα πολυάριθμα ευρήματα. Επομένως οι διακηρύξεις και οι ισχυρισμοί του κ. Πουλιανού ότι από ένα μικρό απολίθωμα κνήμης διέγνωσε ότι πρόκειται για άνθρωπο και ότι έτσι αποδεικνύεται το «πού πρωτοεμφανίσθηκε ο άνθρωπος στην γη» είναι, εκτός από επιπόλαιοι, και επιστημονικώς απαράδεκτοι, δεδομένου ότι για την κατάταξη ενός απολιθώματος στην εξελικτική γραμμή του ανθρώπου απαιτείται ο προσδιορισμός της οδόντωσης, της απόδειξης μεγαλύτερης εγκεφαλικής χωρητικότητας σε σχέση με το μέγεθος του σώματος και τέλος ο διποδισμός, για τον προσδιορισμό του οποίου πρέπει να υπάρχουν απολιθώματα και από άλλα βασικά οστά.

Εξ άλλου, τον Σεπτέμβριο του 1989, ανακαλύφθηκαν από τον καθηγητή του ΑΠΘ Γ. Κουφό και τον Γάλλο συνάδελφό του Λ. ντε Μπονί (Louis de Bonis, Πανεπιστήμιο Πουατιέ) απολιθώματα ηλικίας 9,5 - 9 εκατομ. ετών στο Ξηροχώρι Θεσσαλονίκης (βλ. περίληψη στο Journal of Human Evolution Volume 24 - Issue 6 , June 1993, pages 469-491, καθώς και την ενδιαφέρουσα ανασκόπηση στο ίδιο Vol. 46 January 2004, pages 551-577) ενός είδους που ονομάσθηκε αρχικά Ουρανοπίθηκος (Ouranopithecus macedoniensis) και αργότερα Graecopithecus (=Ελληνοπίθηκος) freybergi. Το είδος αυτό αναφέρεται στην διεθνή βιβλιογραφία ως προγονική μορφή που οδηγεί στους Πογγίδες (Γορίλλες κλπ). Υπήρξε ένα σημαντικό εύρημα για τον ελλαδικό χώρο (και όχι μόνον), αλλά ουδείς εκ των παραπάνω επιστημόνων έσπευσε να δώσει συνεντεύξεις σε αμφιβόλου σοβαρότητας περιοδικά, ούτε βεβαίως να αναγγείλει ότι «όχι μόνο ανατρέπει την θεωρία της Αφρικής, αλλά και εντοπίζει σε πιο σημείο πρωτοεμφανίζεται επί της γης ο άνθρωπος»!!!

Όσο για τα περί της «αρχαιότερης φωτιάς που διαπιστώθηκε ποτέ επί της γης» δεν γνώριζα λεπτομέρειες, αλλά έμεινα κατάπληκτος όταν διάβασα το παρακάτω κείμενο του καθηγητή ανθρωπολογίας Νίκου Ξηροτύρη στο αξιολογότατο περιοδικό Άρδην (τεύχος 52, Ιανουάριος-Μάρτιος 2005) με τίτλο «Η καταγωγή των Ελλήνων - μια περιήγηση στο φαντασιακό (σ. 52-56) και ειδικότερα το υποκεφάλαιο "Ο Πουλιανός και η εκτροπή από την επιστήμη" (σ. 53-54):

«…Η εκτροπή από την επιστημονική οδό αρχίζει τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας στην Ελλάδα, όταν εκδιώκεται το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το σπήλαιο των Πετραλώνων (σημ. ΔΕΕ: !!!) και αναλαμβάνει ως ανασκαφεύς ο κ. Α. Πουλιανός, διδάκτωρ της Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας (*). Αξίζει να μελετήσουμε την περίπτωση αυτή, γιατί αντικατοπτρίζει, σωστότερα εκπροσωπεί παραστατικά, τη διαπλοκή επιστήμης και πολιτικής…» (σ. 53). Ακολούθως ο καθηγητής αναφέρεται σε πρωτοφανή περιστατικά επιστημονικής αγυρτείας:

«[...] Προς στιγμήν φάνηκε ότι οι χρονολογήσεις του Πουλιανού (ότι ο άνθρωπος των Πετραλώνων ήταν 800.000 ετών. Σημ. ΔΕΕ) αντανακλούσαν μια γεωφυσική πραγματικότητα. Οφείλουμε επιστημονική ευγνωμοσύνη στην ομάδα των Γερμανών ραδιοχρονολογητών του κ. Henning, η οποία αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι παραπλανήθηκε από τον κ. Πουλιανό χρονολογώντας δείγματα από βαθύτερα στρώματα, τα οποία τους τα εμφάνιζε ως επιφανειακά.

___________________________

(*) Περιέργως, ο ίδιος ο Α. Πουλιανός αναφέρει στο βιογραφικό του ότι αυτήν την περίοδο φυλακίσθηκε από την δικτατορία! Πού βρίσκεται η αλήθεια ομολογώ ότι αγνοώ.

Η χρονολόγηση του σταλαγμιτικού υλικού που περιβάλλει το κρανίο των Πετραλώνων από την ίδια ομάδα και η δημοσίευση των αποτελεσμάτων στο περιοδικό Nature έλυσε οριστικά το πρόβλημα των απίθανα υψηλών χρονολογήσεων. Ο κ. Πουλιανός δεν μπόρεσε να απαντήσει πειστικά. Αλλά η ομάδα του κ. Henning προχώρησε και σε άλλες αποκαλύψεις, ότι π.χ. τα λεγόμενα ίχνη φωτιάς, ηλικίας 1.000.000 χρόνων, και άρα τα αρχαιότερα της Ευρώπης, δεν είναι τίποτε άλλο από μία συσσωμάτωση αλάτων μαγγανίου (Σχόλιο ΔΕΕ: !!!). Ο δε καθηγητής M. Day, με άρθρο του στο περιοδικό Nature, χαρακτηρίζει τα περί σκελετών που "εντοπίσθηκαν" στο σπήλαιο ως "Ελληνικά Πυροτεχνήματα" και αποδεικνύει ότι πρόκειται για οστά ζώων (Σχόλιο ΔΕΕ: !!!). Ανάλογες καταστάσεις παρατηρήθηκαν και στο συνέδριο Παλαιοανθρωπολογίας στη Νίκαια, όπου παρουσιάσθηκαν και "λίθινα εργαλεία" από το σπήλαιο Πετραλώνων, τα οποία όμως είχαν ήδη δημοσιευθεί νωρίτερα ως προερχόμενα από την Εύβοια. Η μεγαλύτερη όμως "παρανόηση" αφορά τα λεγόμενα οστά του Homo erectus trigliensis, ηλικίας 11-12.000.000 χρόνων. Είναι προφανές ότι η ονομασία είναι συνειδητά λανθασμένη και παραπειστική διότι, με τα σημερινά γνωστά δεδομένα, η εμφάνιση του Homo erectus χρονολογείται περίπου στα 2.000.000 χρόνια, η δε διαφοροποίηση του αρχικού κοινού προγόνου των εξελικτικών γραμμών πιθήκων και ανθρώπου δεν υπερβαίνει τα 6.000.000.

Ανάλογες επεμβάσεις στην εξελικτική ιστορία έγιναν και με τον εξωτικό Helladopithecus semierectus που, όπως αποδείχθηκε σε άρθρο μου στην εφημερίδα "Καθημερινή", αποτελούσε τερατούργημα φαντασίας, αλλά αποδείκνυε ότι ο κ. Πουλιανός αγνοούσε ή δεν κατείχε στοιχειώδεις ανατομικές γνώσεις. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τέτοιες αντιεπιστημονικές ενέργειες έχει συσκοτίσει, στο επίπεδο της δημόσιας κατανόησης της επιστήμης, τη γνωστή μέχρι σήμερα επιστημονική γνώση και έχει δημιουργήσει "θεωρίες συνωμοσίας", οι οποίες επαναλαμβάνονται σε περιοδικά ελληνολατρείας ή μεταφυσικού περιεχομένου, βήματα λόγου ακατάλληλα για την επιστημονική αλήθεια. Από την άλλη μεριά είναι πράγματι εντυπωσιακή η ελαφρότητα με την οποία οι συντάκτες χειρίζονται τέτοιου είδους θέματα, καθώς και η απλοϊκότητα των αναγνωστών, οι οποίοι με επιστολές τους κατακεραυνώνουν τις σκοτεινές δυνάμεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου που κρύβουν την αλήθεια …» (σ. 54) – (Σημ. ΔΕΕ: οι επισημάνσεις δικές μου).

Ανάλογο ήταν και το επίσης αποκαλυπτικό άρθρο του Γιώργου Καραμπελιά με τίτλο «Η περίπτωση του περιοδικού "Δαυλός" - από την "ελληνοκεντρικότητα" στον "αρχάνθρωπο"» (σ. 39-45), από το οποίο αντιγράφω ορισμένα αποσπάσματα:

«…Με αφετηρία, λοιπόν, μια επιστημονική διαμάχη γύρω από τους Ινδοευρωπαίους και την προέλευσή τους, κατασκευάζεται ένα ολόκληρο ιδεολογικό σύστημα το τελικό νόημα του οποίου συνοψίζεται στο ότι οι Έλληνες αποτελούν την αποκλειστική κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, τον οποίον μετέδωσαν σε όλο τον κόσμο. Επομένως κατέχουν την πνευματική του κυριότητα και όλοι οι υπόλοιποι - και κατεξοχήν ο ιουδαϊκός χριστιανισμός - προσπαθούν διαρκώς να τη σφετεριστούν.

Δεδομένου ότι παρόμοιος ισχυρισμός δεν στηρίζεται κυριολεκτικώς πουθενά, θα κατασκευαστεί ένα μυθοπλαστικό και αντιεπιστημονικό οικοδόμημα, που πέραν του ότι υποβαθμίζει τη σκέψη των αναγνωστών, τους παρασύρει σε μια απόλυτα ανορθολογική και μισαλλόδοξη οπτική που προετοιμάζει για κάθε είδους πνευματική, ή και άλλη, εκτροπή…» (σ. 40).

…Ο υποφαινόμενος έχει μια προσωπική εμπειρία για τον τρόπο που ο κ. Πουλιανός κατασκευάζει την ανθρωπολογική του θεωρία (!). Σε διάλεξή του στο "Πνευματικό Κέντρο" του Δήμου Αθηναίων, το 2001, ρωτήθηκε από τον συγγραφέα αυτού του κειμένου σε τι στηρίζει την άποψή του πως ο άνθρωπος εμφανίστηκε πριν 8 εκατ. χρόνια στην Ελλάδα, τη στιγμή που όλη η διεθνής βιβλιογραφία μιλούσε για 6 εκατ. το πολύ, και μάλιστα στην Αφρική και μόνο.

Η απάντησή του στο ερώτημά μου ήταν απολύτως χαρακτηριστική: "Πριν από μερικές δεκάδες χρόνια, όταν είχε ανακαλυφθεί η "Λούσυ", μιλούσαν για 3,5 εκατ. χρόνια. Τώρα έφθασαν στα έξι. Άρα κάποτε θα φτάσουν και στα επτά-οκτώ που λέω εγώ". Στο μεταξύ, τα οκτώ τα έκανε έντεκα και ούτω καθεξής. Και όμως την ίδια ακριβώς στιγμή που δίνεται η συνέντευξη του Άρη Πουλιανού στον Δαυλό (τ. 230), σε άρθρο του έτερου ανθρωπολόγου, του Νίκου Πουλιανού, στην Ελληνική Αγωγή, αναφέρονται τα εξής: "Σήμερα η Μοριακή Βιολογία δίνει ηλικία διαχωρισμού του ανθρώπου από τον κλάδο των Πριμάτων* (primates) περί τα 6 εκατ. χρόνια (σημ. ΔΕΕ: αυτές οι «επεξηγήσεις» του υιού Πουλιανού αποκαλύπτουν βαθύτατη άγνοια και σύγχυση για το θέμα!). Εμείς θα επιμείνουμε στα συν/πλην 1 εκατ. χρόνια" (Ελλ. Αγωγή, τ. 48 ). Έτσι την ίδια ακριβώς στιγμή, το 2001, ο Άρης Πουλιανός υποστήριζε σε διάλεξη τη θεωρία των οκτώ εκατομμυρίων ετών, όπως ακριβώς αποκάλυπτε ο Νικόλαος Πουλιανός στην Ελληνική Αγωγή, και παράλληλα, στον Δαυλό, ο πρώτος "ανέβαινε" στα ένδεκα εκατ. χρόνια! Τι είναι όμως τρία ή τέσσερα εκατομμύρια χρόνια για τους Έλληνες "ανθρωπολόγους"; …» (σ. 43).

____________________________

(*) Είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων που σπούδασαν στο εξωτερικό εμφανίζουν εξοργιστική άγνοια της ελληνικής ορολογίας της επιστήμης τους, με αποτέλεσμα τα κείμενά τους να προκαλούν τουλάχιστον ιλαρότητα. Αντί να εξελληνίζουν τους ξένους όρους, όταν δεν υπάρχουν αντίστοιχοι στην γλώσσα μας, αντίθετα τους «ελληνοποιούν» δυστυχώς «στο γόνατο» (πιθανότατα και για να «πρωτοτυπήσουν» λόγω αφελούς ξενομανίας), αντικαθιστώντας απόλυτα δόκιμους και καθιερωμένους από την πολύχρονη χρήση, ελληνικούς. Στην παραπάνω περίπτωση του εντελώς πρόχειρα «ελληνοποιημένου» και αστείου όρου «Πριμάτες», υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει στην ελληνική επιστήμη και γλώσσα ο απόλυτα εύστοχος όρος «Πρωτεύοντα». Εξ άλλου «Πριμάτος» (από την Λατιν. λέξη primus = πρώτος) είναι τιμητικός τίτλος της Καθολικής Εκκλησίας και δεν νομίζω να έχει κάποια σχέση με την Ζωολογία ή την Ανθρωπολογία! Ανάλογα γελοίος είναι και ο όρος «Άλγη», που είδα σε πανεπιστημιακό «σύγγραμμα», από την επιπόλαιη «ελληνοποίηση» του ξένου όρου Algae της Βοτανικής, ο οποίος χρησιμοποιείται ως γενικός περιγραφικός και συστηματικός όρος των διαφόρων Συνομοταξιών Φυκών, που δεν είναι άλλα από τα πασίγνωστα σε όλους μας φύκια, χωρίς βεβαίως τις ανάλογες «μεταξωτές κορδέλλες». Το ότι υπάρχει η λέξη άλγος = πόνος (εξ ου και κεφαλαλγία = κεφαλόπονος, αναλγητικό κ.λπ.) είναι προφανώς «ψιλά γράμματα» ή άγνωστο στους πανεπιστημιακούς μας φωστήρες, οι οποίοι εξακολουθούν να αναφέρουν π.χ. το Φύλο (από άλλη, επίσης αχρείαστη, «ελληνοποίηση» του όρου Phylum - Συνομοταξία, αδιαφορώντας για την σύγχυση που δημιουργείται από την χρήση του όρου φύλο για άλλες έννοιες) Φαιοφύκη που ανήκει στα «Άλγη» δηλ. στους «Πόνους»! Κυκεώνας; Όχι, απλώς confusion. Kαι για όσους με κατηγορήσουν για «γλωσσικό εθνικισμό», απαντώ προκαταβολικά, ότι μεταξύ «γλωσσικού εθνικισμού» και γελοιότητας διαλέγω ασυζητητί τον πρώτο…

Κλείνω το θέμα, πρώτον με την παρατήρηση προς τους διάφορους «μη - συμβατικούς» ανθρωπολογούντες οπαδούς του κάθε Πουλιανού, οι οποίοι, «βασιλικότεροι του βασιλέως», υποστηρίζουν με φανατισμό τις «τραβηγμένες από τα μαλλιά» χρονολογήσεις των 800.000 και 1.000.000 ετών χωρίς να αντιλαμβάνονται μέσα στην ημιμάθειά τους και την μικρόνοιά τους ότι: Όσο πιο παλιό είναι το κρανίο των Πετραλώνων τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να σχετίζεται με «Έλληνες» (αν είναι δυνατόν!) και δεύτερον με την παράθεση αποσπάσματος από το προαναφερθέν καταπληκτικό βιβλίο-λεύκωμα «Από την Λούσυ στην Γλώσσα» του Παλαιοανθρωπολόγου Donald Johanson, όπου αναφέρεται αναλυτικά στο απολιθωμένο κρανίο των Πετραλώνων και το κατατάσσει (όπως όλοι οι Παλαιοανθρωπολόγοι σήμερα) στο είδος Homo heidelbergensis, στο οποίο έχουμε ήδη αναφερθεί παραπάνω:

«…Είναι ντροπή (Σημ. ΔΕΕ: λόγω των διαφόρων ιστοριών που κυκλοφορούν ότι ο σκελετός βρέθηκε και χάθηκε) γι’ αυτό το αξιοσημείωτα καλοδιατηρημένο κρανίο, διότι αποδείχθηκε ένα από τα πλέον αινιγματικά ευρωπαϊκά απολιθώματα…

…Το κρανίο των Πετραλώνων είναι εξαιρετικά μεταβατικό σε μορφή, με ορισμένα νεαντερταλοειδή χαρακτηριστικά και άλλα πολύ περισσότερο πρωτόγονα.

Το κρανίο εμφανίζεται σαν να έχει «μεταμοσχευθεί» ένα πρόσωπο Νεάντερταλ στην εγκεφαλική κάψα και το οπίσθιο τμήμα ενός κρανίου από κάποιο άλλο είδος. Στην πράξη, αρχικά ταξινομήθηκε ως Νεάντερταλ, αλλά αργότερα υπήρξαν ισχυρισμοί ότι πρόκειται για Homo erectus. Εν τούτοις τα καλύτερα αντίστοιχα για την περίεργη ανατομία του κρανίου των Πετραλώνων προέρχονται από άλλα ευρωπαϊκά δείγματα Homo heidelbergensis, όπως τα απολιθώματα του Arago (Σημ. ΔΕΕ: σπήλαιο στην γαλλική πλευρά των Πυρηναίων, όπου το 1971 βρέθηκαν περίπου 60 ανθρώπινα απολιθώματα ηλικίας 400.000 ετών) και τα προσφάτως (σημ. ΔΕΕ: υπενθυμίζω ότι το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1996) ανακαλυφθέντα κρανία της Atapuerca (σημ. ΔΕΕ: σημαντικά απολιθώματα που ανακαλύφθηκαν σε σπήλαιο στην Β. Ισπανία το 1992-93, κοντά στην πόλη Μπούργκος, ηλικίας 300.000 ετών, ενώ αργότερα, το 1997, βρέθηκαν οστά 780.000 ετών, τα οποία σήμερα κατατάσσονται στο πιθανότατατα προγονικό είδος του Η. heidelbergensis, το είδος Homo antecessor)…

…Η ηλικία του απολιθωμένου κρανίου των Πετραλώνων υπολογίσθηκε αρχικώς στα 70.000 χρόνια, με χαμηλή χρονολόγηση (ώστε να συμφωνεί) με τα άλλα απολιθώματα Νεάντερταλ. Μετέπειτα υπολογισμοί αύξησαν την αρχαιότητά του δέκα φορές, αλλά η πραγματική του ηλικία κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται στο μέσον αυτών των ακραίων τιμών. Σύγχρονες τεχνικές ανάλυσης, όπως η Αντήχηση Στροφορμής Ηλεκτρονίου (electron spin resonance) και η χρονολόγηση σειρών Ουρανίου (Uranium series dating), επιχειρήθηκαν για τον καθορισμό της ηλικίας του απολιθώματος με την χρονολόγηση του ασβεστίτη που περιβάλλει το κρανίο και από τους στρωματογραφικούς ορίζοντες του σπηλαίου. Τα αποτελέσματα έδωσαν ελάχιστη ηλικία για το κρανίο τα 200.000 χρόνια, αλλά η πρωτόγονη μορφολογία του κρανίου υποδεικνύει ότι η πραγματική του ηλικία είναι πλησιέστερα στο διπλάσιο αυτού του αριθμού» (σημ. ΔΕΕ: οι επισημάνσεις δικές μου) - «Από την Λούσυ στην Γλώσσα» ό.π. σελ. 200.

Καμιά σχέση λοιπόν με τις 700 ή 800.000 χρόνια και πολύ περισότερο με το 1 εκατομμύριο χρόνια των οπαδών του κ. Πουλιανού πατρός. Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι το επιστημονικό αντικείμενο του συγκεκριμένου κ. Πουλιανού (η «ειδικότητά» του όπως θα λέγαμε πιο απλά), κρίνοντας από το θέμα και κυρίως από το περιεχόμενο της διδακτορικής του διατριβής «H Προέλευση των Ελλήνων», είναι η ανθρωπομετρία και η εθνογενετική. Ως Βιολόγος βέβαια οφείλει να έχει και κάποιες γενικές γνώσεις και από τους άλλους συναφείς κλάδους της Βιολογίας και της Ανθρωπολογίας, αλλά το να αυτοαναγορεύεται κάποιος με μόνο εφόδιο αυτές τις γενικές γνώσεις ως «Παλαιοανθρωπολόγος» και να εμφανίζεται ως «ειδικός» στον τομέα διατυπώνοντας βαρύγδουπες απόψεις και θεωρίες είναι κάτι που θυμίζει άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα.

Συνιστώ, με την ευκαιρία, στους αναγνώστες, που έχουν χρόνο και διάθεση, να διαβάσουν το διδακτικότατο βιβλίο του διωχθέντος από τις Σοβιετικές Αρχές Βιολόγου Ζωρές Μεντβέντεφ: «Η άνοδος και η πτώση του Λυσένκο» (Εκδόσεις «Ράππα» - Αθήνα 1971, με πρόλογο του πρόωρα χαμένου μεγάλου Γάλλου Γενετιστή Ζακ Μονό).

Όπως εύστοχα και πολύ ρεαλιστικά περιέγραψε ο D. Johanson το επάγγελμα και τον ρόλο του Παλαιοανθρωπολόγου (ό.π. σελ. 31-32):

«…Η έρευνα για τα απολιθώματα Ανθρωπιδών έχει προσελκύσει πολλούς ερευνητές με ισχυρή θέληση, οι οποίοι αφιερώνουν τις ζωές τους στην ανακάλυψη και την ερμηνεία (απολιθωμάτων). Αυτό απαιτεί τρομακτική αφοσίωση (και σπατάλη ενεργητικότητας) στην εξασφάλιση Επιχορηγήσεων και Αδειών Ανασκαφής, καθώς και Εργασία Πεδίου σε απομακρυσμένες περιοχές χωρίς (τις στοιχειώδεις) ανέσεις. Ακόμα και η μακροχρόνια πείρα εξερευνήσεων δεν μπορεί να εγγυηθεί την ανακάλυψη σημαντικών απολιθωμάτων. Το τίμημα είναι υψηλό. Τα απολιθώματα Ανθρωπιδών έχουν αίγλη και φέρνουν επιστημονική αναγνώριση και δημοσιότητα σε εκείνους που τα ανακαλύπτουν, περισσότερη προφανώς από εκείνους που ανακαλύπτουν π.χ. απολιθώματα τρωκτικών. Τα ίδια τα απολιθώματα απολαμβάνουν τιμές και εποφθαλμιούνται (από άλλους, λιγότερο τυχερούς). Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, δυστυχώς, η πρόσβαση σ’ αυτά παρεμποδίζεται λόγω κάποιου αισθήματος ιδιοκτησίας ή λόγω διαφορών άποψης μεταξύ των επιστημόνων.

Ουδείς επιστήμων σε οποιονδήποτε τομέα μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο ίδιος ή η ίδια είναι εντελώς ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από συγκεκριμένες δοξασίες και προσχηματισμένες αντιλήψεις. Όλοι «κουβαλάμε» μαζί μας γνώμες και απόψεις, οι οποίες διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στο πώς διαμορφώνουμε τις ερμηνείες μας και την παρουσίαση των ενδείξεων από τα απολιθώματα. Η εμφάνιση διϊσταμένων ή ασαφών ενδείξεων διασταυρώνεται με την σθεναρή επανάληψη των αρχικών μας απόψεων. Η ανακάλυψη κάποιου νέου απολιθώματος περικλείει το ενδεχόμενο να (υποχρεωθούμε) να μεταβάλουμε την εικόνα μας για την ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά αυτό απαιτεί χρόνο (προσαρμογής) από εμάς ώστε να εγκαταλείψουμε ευνοούμενες θεωρίες και να αφομοιώσουμε τις νέες πληροφορίες…».

Αυτή η «από πρώτο χέρι» σκιαγράφηση της σκληρής πραγματικότητας του χώρου και των παρασκηνίων της Παλαιοανθρωπολογίας είναι πολύ διδακτική και αποκαλύπτει, κατά την άποψή μου, την ψυχοσύνθεση όσων εμπλέκονται και κινούνται σ’ αυτόν τον τόσο ανταγωνιστικό, αλλά και εξ ίσου πολυδιαφημισμένο επιστημονικό κλάδο, που συχνά συγκεντρώνει τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας. Αυτά βέβαια ισχύουν για τις «ανεβασμένες» επιστημονικά χώρες και προφανώς όχι για τα «Μπαλκάνια», που ως γνωστόν «δεν είναι παίξε-γέλασε» κατά τον ποιητή, όπου τα κρατικοδίαιτα «Πανεπιστήμια» έχουν ευτελιστεί (με φωτεινές πάντοτε εξαιρέσεις, που δυστυχώς απλώς επιβεβαιώνουν τον γενικό κανόνα) σε χώρους δημοσιοϋπαλληλικής νωχέλειας, κομματικών «υπόγειων διαδρομών» και «ξεκοκκαλίσματος» ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων, όπως έγραψα και παραπάνω. Μπαίνω στον πειρασμό να προσθέσω μια «πινελιά» ακόμη, αναφερόμενος στις Οβιδιακές (επιστημονικές) μεταμορφώσεις του πατρός Πουλιανού, που αίφνης εμφανίζεται και ως Γλωσσολόγος, με βαρύνουσα μάλιστα άποψη. Αντιγράφω από την Ιστοσελίδα http://www.geocities.com/vasargyr/index.html τα παρακάτω χαριτωμένα:

«…Ο Πουλιανός στο περιοδικό (τεύχος Νοεμβρίου 2003, σ. 65) Τρίτο Μάτι [Σημ. ΔΕΕ: κάτι σαν το Science ή το Nature ας πούμε, αλλά στο πιο …ελαφρύ. Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι] δηλώνει:

"το συμπέρασμα που αναφέρουν στα πανεπιστήμια ότι το φοινικικό αλφάβητο αρχίζει και εμφανίζεται εδώ από τον 8ο αιώνα δεν ισχύει, καθώς εμείς έχουμε στοιχεία από τη νεολιθική Θράκη και τα νεολιθικά του Δισπηλιού πως από πολύ παλαιότερα είχαμε γραφή". Μα, ουδείς γλωσσολόγος έχει δηλώσει ότι πριν από τον δανεισμό του φοινικικού αλφαβήτου δεν υπήρχαν παλαιότερα συστήματα γραφής στον ελλαδικό χώρο. Η Γραμμική Β τι ήταν; Ύστερα, ποιοι «είχαμε» γραφή από την εποχή του Δισπηλιού; Δεν υπάρχει κανένα στοιχείo που να αποδεικνύει ότι οι κάτοικοι του προϊστορικού Δισπηλιού ήσαν Έλληνες και ότι η γραφή που χρησιμοποιούσαν συνδέεται με την ελληνική γλώσσα. Μια πινακίδα με άγνωστα, προϊστορικά σύμβολα δεν αποδεικνύει τίποτα…».

Τέλος, για τους αναγνώστες που επιθυμούν να πληροφορηθούν κάποιες λεπτομέρειες για το ιστορικό της ανακάλυψης του κρανίου των Πετραλώνων τους παραπέμπω στα δύο σχετικά κείμενα που υπάρχουν στα Παραρτήματα (ιθ΄ και κ΄). Το ένα προέρχεται από το σύγγραμμα του Καθηγητή Θ. Πίτσιου «Εξελικτική Ανθρωπολογία» και το άλλο από τον υιό Πουλιανό, «Πρόεδρο της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος» (Μα ήταν δυνατόν να είναι άλλος ο Πρόεδρος; Η παροιμία «σόϊ πάει το Βασίλειο» δεν προέκυψε από το πουθενά!) και πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μανδραγόρας», τ. 10-11, Ιαν. 1996.

Και εις άλλα με υγείαν…

ΔΕΕ