Μη - συμβατικές θεωρίες: Σύγχυση φρενών ή απλή κερδοσκοπία;

(Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη «"Μη-συμβατικές" θεωρίες: Οι κερδοσκόποι του "ελληνισμού" και ο φενακισμός των αφελών»)

Κεφάλαιο 2ο μέρος γ΄

Εξετάζοντας τα λυπηρά φαινόμενα κακοποίησης και τυμβωρυχίας της πολιτιστικής μας παράδοσης και κληρονομιάς που περιγράψαμε προηγουμένως και έχοντας υπ’ όψιν πλείστες όσες κραυγαλέες περιπτώσεις αναρωτηθήκαμε πολλές φορές για την γενεσιουργό αιτία αυτής της πλημμυρίδας αμφιλεγόμενων «συγγραφικών πονημάτων», που τον τελευταίο καιρό έχει λάβει διαστάσεις που ξεπερνούν τα όρια μιας απλής σύμπτωσης. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν όλα να αναχθούν σε μια μοναδική αρχική πηγή ή αιτία και θα πρέπει να γίνει μια σύνθετη αναζήτηση και προσπάθεια ερμηνείας. Βεβαίως, πριν από οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να υπάρξει μια «κατηγοριοποίηση» αυτών των «έργων» και των «συγγραφέων» τους.

Σε μια πρώτη κατηγορία θα μπορούσαμε να περιλάβουμε τα έργα σοβαρών κατά τα άλλα ανθρώπων που οι περιορισμένες ή ημιτελείς γνώσεις τους για τα θέματα που καταπιάνονται και ο ματαιόδοξος πόθος τους να συμπεριληφθούν στην χορεία των συγγραφέων και διανοουμένων, τους οδηγούν στην συγγραφή «έργων» που προκαλούν τον καγχασμό και την ειρωνεία. Θα μπορούσαν λοιπόν να συμπεριληφθούν κάτω από τον γενικό τίτλο «Καλοπροαίρετη Αφέλεια», που σχετίζεται κυρίως με τα κίνητρα αυτών των ατόμων.

Μια άλλη κατηγορία «συγγραφέων» αυτού του διαβόητου χώρου των «Μη-συμβατικών» Θεωριών είναι αυτών που διακατέχονται από συγκεκριμένες Ιδεοληψίες, τις οποίες επιχειρούν να τις εξωτερικεύσουν με την συγγραφή άρθρων, φυλλαδίων, βιβλίων κ.λπ. και την εκφώνηση λόγων και λογυδρίων ή διαλέξεων με κάθε ευκαιρία. Εάν όμως η Ιδεοληψία συνδυασθεί με την Ημιμάθεια και την Εμπάθεια τότε η συνήθης μετεξέλιξη είναι ο Τσαρλατανισμός.

Η πλέον όμως επικίνδυνη κατηγορία «συγγραφέων» είναι εκείνοι που εν γνώσει τους, τις περισσότερες φορές, κυκλοφορούν «βιβλία», συνήθως προϊόντα αντιγραφών ή αποκυήματα διαταραγμένων εγκεφάλων, με ένα πλήθος μωρολογιών και με μοναδικό κριτήριο την εύκολη πώλησή τους σε αφελείς αναγνώστες που διψούν για κάτι ευκολοδιάβαστο και συνάμα ευκολοχώνευτο «πόνημα» εύκολου εντυπωσιασμού.

Μια πρόχειρη περιδιάβαση στην θεματολογία και το περιεχόμενο τέτοιων «έργων» μπορεί να προκαλέσει εύκολα από εγκεφαλικό μέχρι καρδιακή ανακοπή στον αμύητο, αλλά σοβαρό αναγνώστη, που κατά λάθος έπεσε σε τέτοιου είδους ανάγνωσμα.

Παραθέτω δειγματοληπτικά μερικά «μη-συμβατικά» θέματα που συνήθως αποτελούν ζητήματα προβληματισμού και «αναλύσεων» διαφόρων «βαρεμένων», τα οποία συχνά γίνονται εκδοτικές επιτυχίες στα χέρια παμπόνηρων «εκδοτών» :

• Οι Ολύμπιοι θεοί χρησιμοποιούσαν άραγε κάποια φωτονική ή νετρινική εφαρμογή με κυβερνητική νοημοσύνη ώστε να έχουν την δυνατότητα τηλεμεταφοράς ;

• Τα ποντοπόρα πλοία των Φαιάκων ταξίδευαν άραγε με βιοενέργεια και νοητικό αυτοματισμό τηλεκαθοδήγησης ;

• Μήπως τα ταξίδια του Οδυσσέα αποκαλύπτουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την Κεντρική και Νότια Αμερική ;

• Μήπως οι Αργοναύτες είχαν ανακαλύψει την Αμερική και η Αργώ ήταν ένα από τα μη-συμβατικά πλοία τους που χρησιμοποιούσαν για την κίνησή τους άγνωστα ενεργειακά πεδία ;

• Τα οξείδια του χαλκού που υπάρχουν στις λίμνες του Καναδά είναι άραγε κατάλοιπα επεξεργασίας από Μινωΐτες τεχνίτες ;

Παραθέτω ένα ακόμη ανάλογο δείγμα που το «ψάρεψα» από σχετική ιστοσελίδα :

"...Οι Έλληνες θεοί και Ημίθεοι (Ήρωες) διέθεταν είτε την προκατακλυσμιαία υψηλή τεχνολογία είτε υπερφυσικές δυνάμεις, που τις χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά και επενέβαιναν σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Αυτές τις ικανότητες δεν τις είχαν όλοι φυσικά, αλλά μερικοί - εκλεκτοί που ήσαν μυημένοι στα μυστικά των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων. Ο υπογράφων θέλει να πιστεύει στην πρώτη εκδοχή, δηλαδή στην ύπαρξη προκατακλυσμιαίας τεχνολογίας, που την γνώριζαν ορισμένοι μυημένοι στα μυστήρια. Σήμερον εκείνους –και κατ’ επέκτασιν όσους από τους σημερινούς ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των Αρχαίων Ελληνικών Γνώσεων -τους ονομάζουν «Ομάδα Ε»…".

Αλλά η πλέον εξωφρενική και ίσως ειδική περίπτωση είναι σίγουρα εκείνος ο «συγγραφέας», που κείμενό του σχολιάσαμε παραπάνω (Κεφάλαιο 1 μέρος γ΄), ο οποίος συνέγραψε ένα βιβλίο (!) με τον τίτλο «Παρα-Ιστορίας Έλεγχος» όπου κατακεραυνώνει τους «Παρα-ιστορικούς», οι οποίοι : «…ορμούν ακάθεκτοι πίσω από την επιφάνεια, χωρίς πυξίδες ούτε ικανότητες διερευνήσεως…». Κατά τον ίδιο «συγγραφέα» η Παρα-ιστορία «…έχει ανατολίτικη-σημιτική προέλευσι. Διαδίδει μύθους όπως της Εβραϊκής παντοδυναμίας, των πανίσχυρων μυστικών ομάδων, των εξωγήινων, των αόρατων δασκάλων, της Κούφιας Γης, των μυστικών πόλεων κ.λπ. Οι παρα-ιστορικοί τρελλαίνουν την Ιστορία. Τα έργα τους είναι ανθολόγιον αμάθειας…» (σημ. ΔΕΕ: !!!).

Αντίθετα, όπως ξεκαθαρίζει λίγο παρακάτω : «…Οι μη-συμβατικοί, αφού γνωρίσουν καλά τα φαινόμενα (σημ. ΔΕΕ: προφανώς δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος), προχωρούν στην αναζήτησι των κρυμμένων αιτίων τους. Ερευνούν το σκοτάδι που βρίσκεται πίσω από την φανερή Ιστορία (σ.σ. μάλλον κάπου άλλού βρίσκεται το σκοτάδι!), φωτίζοντάς το συστηματικά (σημ. ΔΕΕ: Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι δυνατόν να φωτίσεις το σκοτάδι και μάλιστα συστηματικά, αλλά κατά τους μη-συμβατικούς όλα είναι δυνατά, πιθανόν σύμφωνα με την μη-συμβατική Φυσική), προχωρώντας βήμα-βήμα, προσεκτικά, μεθοδικά. Μπαίνουν στον λαβύρινθο της άδηλης (σημ. ΔΕΕ: sic!) Ιστορίας, αλλά δεν χάνονται σ’ αυτόν…». Έτσι, οι μεν «συμβατικοί» Ιστορικοί «…γράφουν την Ιστορία της επιφάνειας…», οι δε παρα-ιστορικοί «…την παρα-ιστορία του φαντασιωτικού, του αποκρυφισμού, του υπερφυσικού και του παραλόγου, συνθέτοντας μια νέα παραμυθολογία…», ενώ οι μη-συμβατικοί Ιστορικοί «…συγγράφουν την αληθινή Ιστορία που δεν κρύβει, δεν συμβιβάζεται, αλλά και δεν συμβιβάζεται, δεν παραλογίζεται…». Προσθέτει μάλιστα μετά τα παραπάνω, με αρκετή μετριοφροσύνη, ότι «…τέτοια φιλοδοξώ να είναι τα έργα μου…» !

Όταν για πρώτη φορά έπεσε στα χέρια μου το εν λόγω βιβλίο και το ξεφύλλισα, ομολογώ ότι έμεινα εμβρόντητος, μη πιστεύοντας στα μάτια μου ότι είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος διχασμός προσωπικότητας. Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η σχιζοφρενής επιχειρηματολογία του όταν ειρωνεύεται και απορρίπτει ισχυρισμούς διαφόρων «βαρεμένων» με ακόμα πιο εξωφρενικά επιχειρήματα! Έτσι, για παράδειγμα, ενώ κατηγορεί την «παραμυθολογική ιστοριογραφία» ότι επιδεικνύει «πλήρη περιφρόνησι προς κάθε είδους τεκμηρίωσι», λίγο παρακάτω, παραθέτει αποσπάσματα διαφόρων ανοησιών από τέτοιου είδους βιβλία, ασκώντας αυστηρή κριτική, όπου διαβάζουμε το εξής εκπληκτικό (ό.π. σελ. 87-88):

«…Σύμφωνα με όλα τα υπάρχοντα στοιχεία, οι Άτλαντες δεν παραβίασαν τα όριά τους ως το 6500 π.Χ.». (σημ. ΔΕΕ: Παράθεση του εν λόγω "συγγραφέα" από κείμενο κάποιου «παραϊστορικού»)

Ποια στοιχεία ; (σημ ΔΕΕ: Ρωτάει ειρωνικά ο «συγγραφέας» και ακολουθεί το φοβερό επιχείρημά του!) Άλλωστε το 6500 π.Χ. δεν υπήρχαν πλέον Άτλαντες αφού αφανίσθηκαν με τον Κατακλυσμό της ι΄ π.Χ. χιλιετίας… (σημ. ΔΕΕ: Κορυφαίο !!!).

Πως θα μπορούσαμε λοιπόν να χαρακτηρίσουμε τέτοιου είδους βιβλία ;
Η απάντηση δίνεται αβίαστα από τον ίδιο τον «συγγραφέα», ο οποίος βέβαια αναφέρεται σε έργα άλλων, χωρίς προφανώς να αντιλαμβάνεται ότι και τα δικά του «μη-συμβατικά» πονήματα (σημ. ΔΕΕ: ήδη καμιά δεκαριά!) κατατάσσονται άνευ ιδιαίτερης προσπάθειας στην ίδια κατηγορία:

«…Οι Γάλλοι καθιέρωσαν μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τον χαρακτηρισμό “βιβλία για ηλιθίους”. Ήταν η εποχή που σημείωναν ύψη πωλήσεων διάφορα “μυστικά ημερολόγια” του Χίτλερ, “άγνωστες διαθήκες” του Λένιν…» (ό.π. σελ. 121).

Ακόμη όμως χειρότερη είναι η τελευταία κατηγορία «συγγραφέων» και «εκδοτών», οι οποίοι ενσυνείδητα διακινούν βιβλία με τερατολογίες και βλακώδη αναγνώσματα εκμεταλλευόμενοι την στροφή και το ενδιαφέρον πολλών συνελλήνων τα τελευταία χρόνια για θέματα ελληνισμού, ελληνικής Ιστορίας, Γλώσσας κ.λπ. Αυτοί οι λαθρέμποροι του πνεύματος, οι αδίστακτοι και κατάπτυστοι Κερδοσκόποι, οι «ελληνέμποροι», όπως εύστοχα έχουν αποκληθεί, αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση που θα έπρεπε ίσως να διερευνηθεί πιο συστηματικά, μια και υπάρχουν καταγγελίες για σκοπιμότητες και άλλες περίεργες καταστάσεις που εξυπηρετεί η κυκλοφορία αυτών των πνευματικών σκουπιδιών. Μια τέτοια χαρακτηριστική καταγγελία που συνάντησα σε μια ιστοσελίδα έκρινα σκόπιμο να την μεταφέρω αμέσως παρακάτω, αφού όμως πρώτα διευκρινίσω κάποια πράγματα.

Υπήρξα πάντα επιφυλακτικός στις συνωμοσιολογίες και τις σχετικές θεωρίες, αλλά πιστεύω παράλληλα ότι σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να αποτελέσουν στοιχείο προβληματισμού. Κάτω από αυτό το πρίσμα νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να παραθέσω και πάλι από το Διαδίκτυο, κάποιες σκέψεις και διαπιστώσεις ενός συνέλληνα, που έχουν την μορφή καταγγελίας όπως προανέφερα, αποτελούν όμως ταυτόχρονα και μια κραυγή απελπισίας :

Sent: Saturday, February 25, 2006 4:28 PM

Subject: Απίστευτο

Μία "σύντομη" παρατήρηση

Μπορεί όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία περί UFO, Έψιλον και καταγωγές Ελλήνων από το Ε του Λαγού και Εβραίων από δε ξέρω που, να είναι απλά συμπτώσεις. Το ζήτημα είναι να εντοπιστεί πότε άρχισαν να παρουσιάζονται αυτές οι θεωρίες. Οι πρώτοι που άρχισαν να γράφουν για αυτά ήταν ο Πασσάς και ο Φουράκης, τα βιβλία τους όμως δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη απήχηση. Η μεγάλη έκρηξη και το πέρασμα των ουφολογων-εψιλονιακών στο πλατύ κοινό έγινε αρχές δεκαετίες του ’90 και πήρε διαστάσεις επιδημίας το 1994-1998. Ας δούμε τώρα τι έγινε αρχές του 1990. Καταρχάς έχουμε το σκοπιανό. Ως αποτέλεσμα του σκοπιανού παρατηρείται μια έντονη εθνική ευαισθητοποίηση στη πλειοψηφία των Ελλήνων. Είναι η περίοδος που στην Αθήνα (υποθέτω και στην υπόλοιπη Ελλάδα περισσότερο) κυκλοφορούν άτομα με το άστρο της Βεργίνας, το να είσαι πατριώτης είναι της μόδας. Νεο-ορθόδοξοι, αρχαιόθρησκοι, ομάδες που ασχολούνται με οτιδήποτε σχετίζεται με την Ελλάδα βρίσκονται σε άνοδο. Βιβλία με ελληνική θεματολογία υπάρχουν σε όλα τα βιβλιοπωλεία και πουλάνε σα τρελλά. Ακόμα και φαιδρά όντα όπως ο Σηφ…… δηλώνουν πατριώτες. Και το ζήτημα που απασχολεί όλους είναι που θα οδηγήσει αυτή η εθνική ανάταση και το ενδιαφέρον του μέσου νεοέλληνα για κάθε τι ελληνικό.

Έτσι λοιπόν κάπου αρχές 1994 αρχίζουν να παρουσιάζονται τα πρώτα εψιλονιακά κείμενα σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας. Παντού βλέπεις αναφορές για ομάδες σαν την ΟΕΑ (στη πραγματικότητα δημιούργημα ενός διανοητικά διαταραγμένου Βολιώτη) που έχουν υπερόπλα, για διαγαλαξιακές ομοσπονδίες και διαστημόπλοια που πλησιάζουν τη Γη με σκοπό να αποκαταστήσουν τον ελληνισμό στις παλιές του δόξες.

Ακόμα και ο Πλ… (που κάποιοι ακόμα παίρνουν στα σοβαρά) κάνει αναφορές στην εκπομπή του για αρχαία κείμενα που μιλάνε για ένα διαστημόπλοιο που πλησιάζει τη γη. Ένα απίστευτο ανακάτεμα μπουρδολογίας και πραγματικών γεγονότων λαμβάνει χώρα. Ο σιωνισμός ανακατεύεται με τους δρακονιανούς, οι αρχαίοι Έλληνες με δυνάμεις Βριλ και εξωγήινους κλπ κλπ. Ξαφνικά όλοι αρχίζουν να ψάχνουν για υποχθόνιους, για UFO με το σήμα των Ε, για υποτιθέμενες πινακίδες με ελληνικά γράμματα από το διαστημόπλοιο που έπεσε στο Ρόσγουελ (ΗΠΑ) κλπ κλπ.

Ένας απίστευτος αχταρμάς προφητειών, μεσσιανισμού, διαστημοπλοίων γίνεται η καθημερινή πνευματική τροφή του μέσου Έλληνα. Όλοι δείχνουν πεπεισμένοι πως κάτι μυστήριο και εξωκοσμικό υπάρχει με την ελληνική φυλή (μα άμα δεν είμαστε εξωγήινοι πως κατάφεραν οι αρχαίοι να αναπτύξουν τέτοιο πολιτισμό;;;).

Μπαίνεις σε ταξί για να πας στο κέντρο της Αθήνας και ο ταξιτζής αντί να σου αρχίσει τις συνηθισμένες αρλούμπες για τη τάδε σουπερ γκόμενα που μπήκε πριν στο ταξί και του έδωσε το τηλέφωνο της γιατί τον ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά, αρχίζει να σου κάνει αναλύσεις για UFO, χαμένα κείμενα του Αριστοτέλη, για τους εβραίους που συνεργάζονται με τους υποχθόνιους δρακονιανούς κλπ κλπ Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Πολύ απλό, εκεί που υπήρχε ένα υγιές πατριωτικό κίνημα στην ελληνική κοινωνία σύντομα μετουσιώνεται σε μία βλακώδη αναζήτηση για ανύπαρκτα πράγματα και τελικά σβήνει και χάνεται.

Τέλος πάντων βλέπω πως έχω αρχίσει πάλι να μακρηγορώ οπότε ας πάμε στην ουσία. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 90, εάν δεν ήταν τυχαίο, έχει ΟΛΑ τα χαρακτηριστικά μιας disinformation campaign (σημ. ΔΕΕ: εκστρατεία αποπροσανατολισμού). Ο σκοπός αυτή της διαδικασίας: ο αποπροσανατολισμός του μέσου Έλληνα και το ξεφούσκωμα του πατριωτικού αισθήματος που είχε ως αποτέλεσμα το σκοπιανό, ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία κλπ κλπ. Η όλη υπόθεση βέβαια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και έχει και κάποιες άλλες πτυχές αλλά νομίζω είναι κατανοητό τι θέλω να πω. Από εκεί και πέρα, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του…»

(σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μου).

Στην απελπιστική αυτήν κατάσταση, που μέρος της μας αποκαλύπτουν οι παραπάνω διαπιστώσεις, έχουν συμβάλλει ασφαλώς και πολλοί άλλοι παράγοντες με κύριους υπεύθυνους, κατά την άποψή μου, το απολιθωμένο και αποστεωμένο πανεπιστημιακό και πνευματικό κατεστημένο της χώρας, που απουσιάζει συστηματικά από την διατύπωση θέσεων, όχι μόνον σε ιστορικά, αρχαιολογικά κ.λπ. ζητήματα, αλλά και σε γενικότερα πολιτιστικά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση ήταν και η περίπτωση του επιτήδειου συγγραφέα Μάρτιν Μπερνάλ και του πολύτομου (υποτίθεται) «έργου» του «Μαύρη Αθηνά», στην οποία έκρινα ότι πρέπει να αναφερθούμε αμέσως παρακάτω ώστε να την υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες, μια και η υπόθεση μετράει ήδη δύο περίπου δεκαετίες από την κυκλοφορία του πρώτου της τόμου (1987) και των συζητήσεων που προκάλεσε.

_____________________________________