Έθνος καραγκιόζηδων
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ "ΤΟ ΒΗΜΑ" Κυριακή 25 Ιουλίου 2010
Η απόφαση της UΝΕSCΟ που αναγνώρισε ως Τούρκο τον Καραγκιόζη, αντί να προκαλέσει ανακούφιση, εξόργισε την επιλεκτικά ευαίσθητη Ελλάδα. Αποστερείται, λένε, έτσι η χώρα μας από μιαν άυλη φιγούρα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με κίνδυνο να δεχθώ και πάλι ποταμούς λάσπης, εγώ πληροφορήθηκα με ανακούφιση την απόφαση του διεθνούς αυτού πολιτιστικού οργανισμού να χρεώσει στα κουσούρια των πρώην δυναστών μας Οθωμανών και το καραγκιοζιλίκι. Γιατί εδώ και είκοσι χρόνια από τη στήλη αυτή στηλιτεύω την από μέρους των νεοελλήνων ηρωοποίηση του πρωταγωνιστή του Θεάτρου Σκιών και κυρίως την ανάδειξή του σε πρότυπο για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας.
Στο «Βήμα» τής 29.12.1991, αναλύοντας την άποψή μου ότι «αυτός ο κακομούτσουνος και κακομοίρης είναι η συμπύκνωση μερικών από τα πιο απεχθή και χυδαία ελαττώματα που γέννησε η ανθρώπινη ψυχή», επεσήμαινα: «Είναι πρώτα πρώτα τεμπέλης. Παριστάνει ότι δήθεν θέλει να δουλέψει και γι΄ αυτό κατά καιρούς επαγγέλλεται τα πάντα (φούρναρης,γιατρός, δικηγόρος, μάγειρας κτλ., χωρίς να έχει οποιαδήποτε σχετική γνώση, με μόνη πρόθεση να ξεγελάσει τους άλλους για να τα κονομήσει». Σταθερή επιδίωξή του να βγάλει λεφτά χωρίς να κοπιάσει. Αλλά όταν δεν αρκεί η απάτη καταφεύγει στην επόμενη εύκολη λύση, την κλοπή. Χωρίς μάλιστα να διστάζει να κατακλέβει τους κοντινούς του φίλους και συγγενείς (τον Χατζηαβάτη ή τον μπαρμπα-Γιώργο). Έτσι, εκτός από τις αρετές της φιλοπονίας και της εντιμότητας, εξευτελίζει και την υψηλή ανθρώπινη αρετή της φιλίας. Χαρακτηριστικό σύμβολο των απεχθών αυτών χαρακτηριστικών του είναι το μακρύ του χέρι. Για να κλέβει ευκολότερα αλλά και για να δέρνει. Και μάλιστα όχι κάποιους κακούς ή εχθρούς αλλά τα ίδια τα παιδιά του και τον καλοκάγαθο και ανιδιοτελή φίλο του Χατζηαβάτη"
Ένα τέτοιο βρωμερό υποκείμενο είναι πολύ φυσικό να χαρακτηρίζεται από τη μέχρις εξευτελισμού αυτοταπείνωση έναντι των ισχυρών και τη βάρβαρη μεταχείριση των αδυνάτων. Είναι φυσικά και άδικος. Οσάκις «κονομήσουν» κάτι με τον Χατζηαβάτη, αναλαμβάνει τη μοιρασιά κατά τη γνωστή ρήση: «Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου». Είναι και μισογύνης. Εκείνος τεμπελιάζει ή διδάσκει τα παιδιά του πώς να τον αντιγράψουν, ενώ η Καραγκιόζαινα ουδέποτε εμφανίζεται στη σκηνή αλλά κάπου στο βάθος κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και δέχεται εντολές και βρισιές από τον τεμπελχανά σύζυγό της που είναι πάντα ξάπλα κατηγορώντας την άδικη κοινωνία.
Ως οικογενειάρχης δεν αρκείται στο να δίνει το κακό παράδειγμα στα παιδιά του. Τους παραδίδει καθημερινά και μαθήματα κλοπής και απάτης ως μέσου πλουτισμού χλευάζοντας την εργασία, την εντιμότητα, τα γηρατειά.
Ο Καραγκιόζης σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θα ήταν το κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγήν. Στην Ελλάδα έχει υιοθετηθεί επισήμως ως πρότυπο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Με τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν είναι περίεργο πώς καταντήσαμε ο παρίας των πολιτισμένων εθνών και αυστηρά εποπτευόμενος λαός ως κατ΄ επάγγελμα απατεώνας και διεφθαρμένος. Ας σημειωθεί ότι ορθώς φαίνεται πως διεκδίκησαν οι γείτονές μας την τουρκική ταυτότητά του. Στη γενέτειρά του Προύσα, στην είσοδο του μεγαλύτερου εκεί τεμένους, υπάρχει εντοιχισμένη η φιγούρα του Καραγκιόζη. Η εξήγηση που μου εδόθη από τον τούρκο ξεναγό ήταν ότι όταν ανεγείρετο το τζαμί ο Καραγκιόζης σύχναζε εκεί διηγούμενος τα ειδεχθή κατορθώματά του. Καθώς χλεύαζε την εργατικότητα των χτιστών προκαλούσε καθυστέρηση στην πρόοδο της ανοικοδόμησης. Έτσι είδε και απόειδε ο επόπτης του έργου και τον αποκεφάλισε.
Μετά τον επίσημο εκτουρκισμό του, μακάρι, απαλλασσόμενοι εμείς οι Έλληνες από την απεχθή κληρονομιά του, να πάψουμε πια να είμαστε έθνος καραγκιόζηδων. Αν δεν είναι αργά.
jmarinos@tovima.grΠηγή : http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=123&artId=345305&dt=25/07/2010#ixzz0ugRgNYPh
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
Ε τότε να δωσουμε και στους Αλβανους και στους Τουρκους οποιους ηρωες του 1821 συμμαχησαν μαυτους επισης να εξωστρακισουμε και τον Θαναση Βεγγο οπου σε πολλες ταινιες τον Καραγκιοζη εκανε.
Αν δεν το εχετε καταλαβει χανεις μια τεχνη που την κατειχες η Τεχνη του Θεατρου Σκιων και δεν νομιζω οτι τα παιδια σημερα διαπεδαγουνται απο τον Καραγκιοζη αλλα απο αλλα χειροτερα προτυπα. Ο Καραγκιοζης σαν ηρωας διαζωζει την ιστορικη περιοδο του Ελληνισμου ως υποδουλος στους Τουρκους αλλα και πληθως λαικων πληροφοριων που ανηκουν στον ελληνικο λαο. Με τη ιδια λογικη να δωσουμε και τον μπακλαβα αφου παχαινει στους Τουρκους.Με τον να δινεις και να διωχνεις τον Καραγκιοζη δεν καταργει Τον Καραγκιοζισμο ουτε δεν ξεγινεσαι Καραγκοζης απλα αλλαζεις ονομα και σαν στρουθοκαμηλος κρυβεις το κεφαλι σου στο χωμα. Αλλωστε αυτο το προτυπο σου εδωσε την αυτοσυνείδηση να δεις οτι αρνητικο είχε αυτη η περιοδος δηλαδη να παψεις να εισαι καραγκιοζης.Τωρα που δεν το εχεις αναγκει το πετας. Αλλα και γιατι να ταυτιστης με τον Καραγκιοζη μπορεις να ταυτιστης με τον Μπαρμπα του Τον Βλαχο που εσπαγε στο ξυλο τους Τουρκους η και ακομα με τον πασα υπαρχουν τοσοι να ταυτιστεις. Δεν φταιει Καραγκιοζης που οι ανθρωποι ακολουθουν το προτυπο του αλλα οι ιδιοι οι ανθρωποι που εχουν εκ τον προτερον τετοιες τασεις. Οποιοι ταυτιζονται με τον Καραγκιοζη είναι οι ιδιοι Καραγκιοζηδες απο πριν υπαρχουν αλλοι που ταυτιζονται με τον Βλαχο που βαραει τονΧατζηβατη και τους Τουρκους και κανει επανασταση.
Φίλε μου προφανώς λειτουργείς σε άλλο μήκος κύματος και θα είναι δύσκολο να συνεννοηθούμε. Τι εννοείς με το "να δωσουμε και στους Αλβανους και στους Τουρκους οποιους ηρωες του 1821 συμμαχησαν μαυτους"; Αν υπήρχαν τέτοιοι μάλλον δεν ήσαν ήρωες, αλλά κάτι άλλο! Γενικότερα αυτά που γράφεις είναι πολύ προβληματικά. Εκείνο που με θλίβει είναι το ότι δεν συνειδητοποιείς τι ακριβώς υποστηρίζεις. Δεν βλέπεις την ζημιά που σου έχουν κάνει; Είσαι δυστυχώς ανορθόγραφος, γράφεις στο ατονικό (!), δεν μπορείς να διατυπώσεις σωστά μια πρόταση ολοκληρωμένη. Αυτό σου έκανε η παράγκα του καραγκιόζ που παριστάνει το ελλαδικό κράτος. Το μεγάλο ζητούμενο είναι τι πρότυπα καλλιεργούνται από αυτούς που μας κυβερνάν και τι πολίτες θέλουν να διαμορφώσουν. Θέλουν υπήκοους-καταναλωτές που θα ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, τους τηλεοπτικούς αστέρες, διάφορους τραγουδιστές της κακιάς ώρας κλπ, κλπ. Είναι η λογική και κυρίως η αισθητική του καραγκιόζ. Θα σου πρότεινα να ξαναδιαβάσεις προσεκτικά όλες τις αναρτήσεις και να το σκεφτείς καλά.
Έγραψες: "Ο Καραγκιοζης σαν ηρωας διαζωζει την ιστορικη περιοδο του Ελληνισμου ως υποδουλος στους Τουρκους αλλα και πληθως λαικων πληροφοριων που ανηκουν στον ελληνικο λαο"!!! Ποιός σου τα είπε αυτά τα πράγματα; Δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο αστεία είναι; Λυπάμαι ειλικρινά που νέοι άνθρωποι έχουν αυτά τα μυαλά και δεν καταλαβαίνουν όχι μόνον πόσο τους κατάστρεψαν, αλλά και πόσο τους έχουν χειραγωγήσει! Κρίμα!
Η όλη συζήτηση για τον Καραγκιόζη είναι θλιβερή για πολλούς λόγους.
Από πλευράς κοινωνικής ανάλυσης μου δίνει την εντύπωση ότι για ακόμα μία φορά σε περίοδο κρίσης, οι Έλληνες αναλώνονται σε συζητήσεις ταυτότητας. Η κρίση οφείλεται σε λανθασμένη ταυτότητα και άρα η αντιμετώπιση της κρίσης οφείλει να έχει σχέση με την "σωστή" ταυτότητα, αντίληψη που μας δίνει άπειρες ενδείξεις για τα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Όσον αφορά το ίδιο το πρότυπο του Καραγκιόζη, μήπως η συγκεκριμένη ανάρτηση ξεχνάει κάτι βασικό; Ο Καραγκιόζης κατά κύριο λόγο, πέρα από μία προπαγάνδα περί λαϊκής παράδοσης, αποτελεί αρνητικό πρότυπο, αρνητική διαπίστωση ιδιότητας, απεχθές μιμητικό μηχανισμό.
Και κυρίως, το να υπάρχει ένα πρότυπο ή να προβάλλεται, δεν αποτελεί τον κύριο λόγο επιβίωσής του, παραμόνο όταν οι εσωτερικές συνθήκες της κοινωνίας καθιστούν κάτι τέτοιο δυνατό. Δεν μας κάνει ο Καραγκιόζης καραγκιόζηδες, αλλά εμείς καθημερινά με τη συμπεριφορά μας καθιστούμε το πρότυπο αθάνατο.
Εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο και ιδίως η διαπίστωση: "... για ακόμα μία φορά σε περίοδο κρίσης, οι Έλληνες αναλώνονται σε συζητήσεις ταυτότητας...". Θα ήθελα πάντως κάποιες διευκρινίσεις στο θέμα της "σωστής" και "λανθασμένης" ταυτότητας που θέτεις και κυρίως στο γιατί υποστηρίζεις ότι η κρίση οφείλεται σε λανθασμένη ταυτότητα.
Προφανώς έγινε μία παρανόηση, λόγω λάθους διατύπωσης μου. Το ζήτημα δεν είναι ότι η κρίση οφείλεται σε λάθος ταυτότητα, αλλά η εσφαλμένη αντίληψη, ότι η κρίση θα ξεπεραστεί μέσω της αναζήτησης της ταυτότητας μας. Κάτι σαν το χαμαιλέοντα που σε περίπτωση που απειλείται αναζητά το σωστό φυσικό καμουφλάζ του.
Νομίζω ότι, όταν ένα έθνος - κράτος επί 150 χρόνια εξακολουθεί να συζητάει ποια είναι η βάση του πολιτισμού του με, μάλιστα, εντυπωσιακή πολεμική σε κάθε άποψη και μία συνεχόμενη απόρριψη των αντιλήψεων που δεν είναι αρκετά "μοντέρνες", υπάρχει ένα σοβαρό εκ βαθέων πρόβλημα.
Το θέμα του Καραγκιόζη εντάσσεται ακριβώς σε αυτό το πρόβλημα, όπως δηλώθηκε και αναλύθηκε σε προηγούμενη ανάρτηση. Το δίλημμα Αχιλλέας ή Καραγκιόζης, είναι χαρακτηριστικά χαοτικό. Και φέρνει κάποιες τρομερές πολιτικές, πολιτιστικές, εθνολογικές προεκτάσεις, που θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αγαπητέ Βιβλιόφιλε, να τις αναλύσετε πιο διεξοδικά.
Μερικές παρατηρήσεις στις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του κ. Γρηγοριάδη:
α. Διαλογιζόμενος και στην προσπάθεια να διαπιστώσω τί ακριβώς συμβαίνει, έκανα κάποιες δεύτερες σκέψεις. Φοβάμαι λοιπόν ότι ουδεμία αναζήτηση ταυτότητας (εννοώ συγκροτημένα και σε σοβαρό επίπεδο) βρίσκεται σε εξέλιξη στους νεοέλληνες είτε λογω της κρίσης είτε για οποιονδήποτε άλλον λόγο. Πρόκειται για απλές κραυγές στο επίπεδο "νάχαμε να λέγαμε". Εάν συνέβαινε κάτι διαφορετικό θα ήταν εξαιρετικά παρήγορο!
β. Υπάρχει άραγε δίλημμα επιλογής προτύπου μεταξύ Καραγκιόζ και Αχιλλέα; Δεν νομίζω!
Βεβαίως, απ' ότι αντιλαμβάνομαι, ο κ. Γρηγοριάδης θέτει ένα άλλο ζήτημα, που ασφαλώς "σηκώνει" πολύ συζήτηση: Ποιές ακριβώς ιδιότητες θα προσδώσουμε στο πρότυπο του Αχιλλέα, πέρα από τις προφανείς. Αναφέρομαι βέβαια στον ομηρικό ήρωα και όχι στην χολυγουντιανή καρικατούρα του Αχιλλέα (Μπράντ Πιτ) της ταινίας ΤΡΟΙΑ!
Είναι πάντως σίγουρο ότι υπάρχουν οι προεκτάσεις που αναφέρει, δυστυχώς όμως θα απαιτηθεί αρκετός χρόνος και μεγάλη προσοχή για όποιον θελήσει να προχωρήσει σε μια εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη ανάλυση. Άρα δεν βλέπω να έχω αυτήν την δυνατότητα προς το παρόν.
Υ.Γ. Επειδή συμβαίνει να γνωρίζω τις δυνατότητές σας θα αντιπρότεινα ένα περιληπτικό σημείωμα με θέσεις και σημεία προς συζήτηση, στην οποία θα προσκαλούσα και τους φίλους και αναγνώστες αυτού του ιστολογία να συμμετάσχουν και να καταθέσουν την δική τους συμβολή με παρατηρήσεις, σχόλια κλπ. Περιμένω απάντηση!
Αγαπητέ Βιβλίοφιλε, κατ' αρχάς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Εκλαμβάνεις την αναζήτηση ταυτότητας ως μία δυναμική κοινωνική διεργασία και ως τέτοια φυσικά δεν υφίσταται. Αντίθετα, όπως το θέμα διλήματος Καραγκιόζη ή Αχιλλέα, όπως το θέμα του "Σκανδάλου του Θωρηκτού Αβέρωφ",και όπως πολλά άλλα τέτοιου είδους ζητήματα, αυτό που συμβαίνει είναι ένα διαρκές ενοχικό σύνδρομο εσωτερικής αναζήτησης στα πλαίσια του τι ακριβώς είμαστε ως λαός, που καταντάει σχεδόν εμμονή. Η έλλειψη παιδείας δημιουργεί μία τάση για διαρκή προσκόλληση σε μυθολογία, εθνική, εθνωτική, φυλετική, ακόμα και θρησκευτική, που σε τελική γραμμή καταντά επικίνδυνη.
Από τη μία όντως το δίλημμα είναι τρομερά συμβολικό.
Αχιλλέας ή Καραγκιόζης;
Από την άλλη όμως η απλή επιλογή νομίζω είναι πολύ εύκολη.
Είμαστε αυτό που επιλέγουμε να είμαστε αρκεί να γνωρίζουμε τις θυσίες που απαιτεί η κάθε επιλογή.
Η τελευταία πρόταση είναι "όλα τα λεφτά" (για να χρησιμοποιήσω έκφραση της "πιάτσας"):
"...Είμαστε αυτό που επιλέγουμε να είμαστε αρκεί να γνωρίζουμε τις θυσίες που απαιτεί η κάθε επιλογή...".
Πόσο όμως τεράστια ποσότητα αυτογνωσίας απαιτεί κάτι τέτοιο...
Ερωτήματα προς τον χρήστη ''Αριστογείτονα'':
α.Ποιος ο γνώμονάς μας και τα συγκεκριμένα στοιχεία για να ονομάζουμε τον Μαυρομμάτη σύμβολο του λα'ι'κού μας πολιτισμού ή της λα'ι'κής μας παράδοσης;Από πού και ως πού;
β.Μήπως εξωρα'ί'ζετε και εξιδανικεύετε,αγαπητέ;Ό,τι βδελυρότερο και πιο αξιομίσητο χαρακτηρολογικά ''παρήχθη'' και ανεφύη στους υπόδουλους Έλληνες,στους ραγιάδες επί Οσμανών αυτοκρατορευόντων αντί των Βυζαντινών προγόνων;
γ.Δύναται ένας τέτοιος χαρακτήρας γ ε ν ι κ ά να καταστή πρότυπό μας σήμερα;Αντί των φωτομοντέλων και των αοιδών ή των ποδοσφαιριστών μήπως,δηλαδή,ο φυγόπονος δύσμορφος Μαυρομμάτης ''μας'';
δ.Θα 'μπορούσε να μας ενημερώση ο φίλος-χρήστης έντιμα και σοβαρά για τους συμβολισμούς και (τις) πιθανές αθέατες καλές πλευρές του Καραγκιόζη και των άλλων χαρακτήρων του θεάτρου σκιών,εάν έχη την ευγενή καλοσύνη;
Προσοχή:δ ε ν αντέχονται οι ορθογραφικές αβλεψίες!!
Μια χαρά τα λέει ο Μαρίνος.
Ενώ έχουμε πολλά περισσότερα προβλήματα σε ότι αφορά τον πολιτισμό μας αλλά και στην Παιδεία μας, επικεντρωνόμαστε στο «αμφιβόλου προελεύσεως καραγκιόζη». Είναι γελοίο να λέμε ότι είναι ελληνικό την στιγμή που το όνομα είναι τούρκικο και εκφράζει ένα πρότυπο που σαφώς λοιδωρεί την Ελληνική υπερηφάνεια, ανεξαρτησία και κυρίως τον τρόπο σκέψης που υψώνει την δημιουργηκότητα.
Και το οξύμωρο για εμάς τους σύγχρονους Έλληνες, είναι ότι, όταν κάποιος σε αποκαλέσει καραγκιόζη, το θεωρείς ως βρισιά και αντιδράς επιθετικά.
Ναι είναι μέρος της λαικής παράδοσής μας αλλά δεν είναι όμως και γέννημα της Ελληνικής πολιτιστικής παράδοσης.
Να σαι καλα κυριε βιβλιοφαγε για τα καλα σου λογια.Ξερεις ειμαι αναγνωστης σου και σε διαβαζω.Χανοντας τον Καραγκιοζη χανεις και μια τεχνη. την τεχνη του Θεατρου Σκιων η δεν ισχυει ??????
Και φυσικα το διλλημα Αχιλλεας η Καραγκιοζης ειναι το διλλημα αρχαια ελλαδα η μεταβυζαντινη περιοδος??? Αν πεις μονο Αχιλλεας τοτε συμφωνεις μετους μοντερνους ιστορικους που υποστηριζουν οτι δεν υπαρχει ελληνικο εθνος και οτι τελειωσε με την ρωμαικη κατακτηση. Αρα εμεις οι ειμαστε μπασταρδεμα. Αν δεχθεις μονο τον Καραγκιοζη συμφωνεις με την πλευρα που τασσεται υπερ της Χριστιανικοτητας και κατα της συνδεσης Αρχαιας Ελλαδας και συγχρονης αρα καταληγεις στο ιδιο συμπερασμα.Το θεμα ειναι οτι και οι δυο φιγουρες αντιπρωσεπευουν τον Ελληνισμο σε διαφορετικες ιστορικες περιοδουςΑν χασεις την μια φιγουρα χανεις και τη ιστορικη περιοδο και οι δυο φιγουρες είναι κομματι του ελληνισμου οπως ο εφιαλτης.Αλλα βεβαια οποιος υποστηριζει οτι ο Καραγκιοζεις αποτελει προτυπα για τα παδια σημερα η την κοινωνια ο ιδιος ειναι καραγκιοζης και αρνειται την πραγματικοτητα οπου τα παιδια μορφωνονται με τσοντες και η αποδειξη είναι τα ιδια τους τα γραφομενα.
Με ποιά λογική φίλε μου ταυτίζεις το Θέατρο σκιών με τον Καραγκιόζ;
Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση. Η δική μου κριτική επικεντρώνεται στο πρότυπο που περνάει στα μικρά παιδιά η λογική του Καραγκιόζ την οποία θεωρώ καταστρεπτική και βασική αιτία που διαμόρφωσε τους νεοέλληνες-τσιφτετέλληνες-κωλοέλληνες (κατά Σαββόπουλο) με νοοτροπία μικροαπατεώνα και ακόρεστου καταναλωτή. Ερώτημα: Ποιό είναι το ιδανικό που καλλιεργεί ο καραγκιοζισμός; Πέρα από αυτό σκέφτηκες τα υπόλοιπα πρόσωπα του θίασου. Ποιός είναι ο Χατζηαβάτης; Γιατί ο Ζακυνθινός υποβαθμίζεται στην φιγούρα του σιορ-Νιόνου; Σε ποιόν αναφέρεται; Μήπως στον μεγάλο επαναστάτη Διονύσιο (=Νιόνιο) Ρώμα; Είναι πολλά που θα πρέπει να σε προβληματίσουν και όχι φτηνές προπαγάνδες περί "Λαϊκού πολιτισμού" και άλλα τέτοια. Ψάξε να βρείς το κείμενο του Εβραίου από την Κέρκυρα του Τζούλιο Χαΐμ η Τζούλη Καΐμη περί Καραγκιόζ και τα ξαναλέμε.
Σου απάντησα πριν δω και το δεύτερο σχόλιο που έστειλες. Ομολογώ ότι αυτήν την μανιχαϊστική λογική του άσπρου-μαύρου δεν μπορώ να την παρακολουθήσω, χώρια που τα συμπεράσματά σου είναι εντελώς αυθαίρετα. Σε ποιούς "μοντέρνους" ιστορικούς αναφέρεσαι; Πώς συμπεραίνεις ότι προβάλλοντας το πρότυπο (και όχι φιγούρα) του Αχιλλέα χάνεις την μεταβυζαντινή περίοδο; Και ποιός σου είπε ότι ο Καραγκιόζ εκπροσωπεί την νεώτερη Ελλάδα; Χάθηκε ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Κανάρης, Παύλος Μελάς, οι ήρωες του 12-13, του 40-41 που ήσαν απλοί άνθρωποι, απλοί Έλληνες; Γιατί σώνει και καλά να καταφύγουμε σε αυτό το ελεεινό ανθρωπάριο που εκπροσωπεί ο δύσμορφος ραγιάς Καραγκιόζ; Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω την λογική σου αγαπητέ.
Διχαστικές και αυθαιρετότατες,επιπολαιότατες ιστορικές προσεγγίσεις περί του Ελληνισμού δε χωρούν και δε συγχωρούνται φίλε ''Αριστογείτονα''.
Έχεις,αλήθεια,κατά νου να 'δης τα αληθινά αισθήματα και τις μάχες των Βυζαντινών προγόνων για τις αρχαιότητές μας;
Δεν καταλαβαίνεις πως όποιος είναι στενόμυαλος αναγκαστικά ή υπό προ'υ'ποθέσεις είναι κ α ι εμπαθής και προκατειλημένος;
Άνοιξε τα 'μάτια της καρδιάς σου(θερμή συμβουλή),απόφευγε τη σύγχυση και κοίταξε να 'βρης έγκυρες πηγές διότι,εξάλλου,εάν το 'θέλεις και έτσι όπως το θέτεις,δεν αρκεί να λες ότι τάσσεσαι με τη μια ή την άλλη πλευρά(είτε αρχαιοελληνική είτε βυζαντινή).Οφείλεις κ α ι να το αποδεικνύεις εμπράκτως και να αγωνίζεσαι αγόγγυστα και συνεπώς προς τούτο επιδιώκοντας αρετές και μισώντας κακίες της ψυχής.
Με τον τρόπο αυτό θα πορευθή η Ελλάς προς κάποιο νέο μεγαλείο και ό χ ι με αφέλειες ή αυταπάτες μεταδιδόμενες ως γάγγραινα στο διαδίκτυο αφ'ένα έκαστον αγνοούντα και μεγαλοπιανόμενο ''διδάσκοντα'',δασκαλάκο οψιμαθή......
Το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του κου Γ. Μαρίνου πιστεύω ότι συμπυκνώνει το γιατί πρέπει να ξεχάσουμε τον Καραγκιόζ το συντομότερο δυνατόν:
«Είναι πρώτα πρώτα τεμπέλης. Παριστάνει ότι δήθεν θέλει να δουλέψει και γι΄ αυτό κατά καιρούς επαγγέλλεται τα πάντα (φούρναρης,γιατρός, δικηγόρος, μάγειρας κτλ., χωρίς να έχει οποιαδήποτε σχετική γνώση, με μόνη πρόθεση να ξεγελάσει τους άλλους για να τα κονομήσει». Σταθερή επιδίωξή του να βγάλει λεφτά χωρίς να κοπιάσει. Αλλά όταν δεν αρκεί η απάτη καταφεύγει στην επόμενη εύκολη λύση, την κλοπή. Χωρίς μάλιστα να διστάζει να κατακλέβει τους κοντινούς του φίλους και συγγενείς (τον Χατζηαβάτη ή τον μπαρμπα-Γιώργο). Έτσι, εκτός από τις αρετές της φιλοπονίας και της εντιμότητας, εξευτελίζει και την υψηλή ανθρώπινη αρετή της φιλίας. Χαρακτηριστικό σύμβολο των απεχθών αυτών χαρακτηριστικών του είναι το μακρύ του χέρι. Για να κλέβει ευκολότερα αλλά και για να δέρνει. Και μάλιστα όχι κάποιους κακούς ή εχθρούς αλλά τα ίδια τα παιδιά του και τον καλοκάγαθο και ανιδιοτελή φίλο του Χατζηαβάτη"
Ένα τέτοιο βρωμερό υποκείμενο είναι πολύ φυσικό να χαρακτηρίζεται από τη μέχρις εξευτελισμού αυτοταπείνωση έναντι των ισχυρών και τη βάρβαρη μεταχείριση των αδυνάτων. Είναι φυσικά και άδικος. Οσάκις «κονομήσουν» κάτι με τον Χατζηαβάτη, αναλαμβάνει τη μοιρασιά κατά τη γνωστή ρήση: «Τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου δικά μου». Είναι και μισογύνης. Εκείνος τεμπελιάζει ή διδάσκει τα παιδιά του πώς να τον αντιγράψουν, ενώ η Καραγκιόζαινα ουδέποτε εμφανίζεται στη σκηνή αλλά κάπου στο βάθος κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και δέχεται εντολές και βρισιές από τον τεμπελχανά σύζυγό της που είναι πάντα ξάπλα κατηγορώντας την άδικη κοινωνία.
Ως οικογενειάρχης δεν αρκείται στο να δίνει το κακό παράδειγμα στα παιδιά του. Τους παραδίδει καθημερινά και μαθήματα κλοπής και απάτης ως μέσου πλουτισμού χλευάζοντας την εργασία, την εντιμότητα, τα γηρατειά.
Ο Καραγκιόζης σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θα ήταν το κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγήν. Στην Ελλάδα έχει υιοθετηθεί επισήμως ως πρότυπο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Με τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν είναι περίεργο πώς καταντήσαμε ο παρίας των πολιτισμένων εθνών και αυστηρά εποπτευόμενος λαός ως κατ΄ επάγγελμα απατεώνας και διεφθαρμένος.
Δημοσίευση σχολίου