Οι μουσουλμάνοι βουλευτές της Θράκης
ΔΕΕ
ΡΟΔΟΠΗ: ΑΠΟΗΧΟΣ ΤΟΥ 0 -3
Γιά πρώτη φορά λοιπόν ἀπό τό 1946 ἡ Θράκη ἔχει 4 μουσουλμάνους βουλευτές. Ἡ ἐκλογή τοῦ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ στήν Ξάνθη ἦταν βεβαίως ἀναμενόμενη καί λογική, ἐφόσον ἦταν στήν πραγματικότητα ὁ μοναδικός μειονοτικός ὑποψήφιος καί ἡ πρωτιά του ἀδιαμφισβήτητη. Ὅμωςστή Ροδόπη τό τελικό αποτέλεσμα ἐξέπληξε: πέραν τῶν δύο ἤδη ἐκλεγμένων βουλευτῶν τοῦ κυβερνῶντος κόμματος (Μουσταφά Μουσταφά καί Ἀιχάν Καραγιουσούφ), μπῆκε στή Βουλή καί ὁ Ἰλχάν Ἀχμέτ μέ τό «Ποτάμι», παρότι τό κόμμα του ἦταν τρίτο στόν νομό. Ἔτσι, ἡ δεύτερη ΝΔ μέ τόν Εὐριπίδη Στυλιανίδη ἐπικεφαλῆς, ἔμεινε ἐκτός νυμφῶνος, παρότι κι αὐτή αὔξησε θεαματικά τό ποσοστό της (καί ὁριακά τίς ψήφους της). Μάλιστα ἄν δέν ἐπέμενε ὁ Ζεϊμπέκ στήν Ξάνθη νά εἶναι ὁ μοναδικός ὑποψήφιος βουλευτής ἀπό τήν μειονοτική κοινωνία, θά μπορούσαμε νά ἔχουμε κάλλιστα 5 μουσουλμάνους στούς 6 βουλευτές Ξάνθης καί Ροδόπης. Αὐτό δείχνει ἡ ἐκλογή τῶν δύο ἑπόμενων συνυποψηφίων του, Γιαννακίδη καί Στογιαννίδη, πού πῆραν συνολικά τόν Γενάρη κάπου 6.000 σταυρούς (ἔναντι …16.000 τοῦ Ζεϊμπέκ!).
Ἔχουμε λοιπόν ἕνα ἐκλογικό ἀποτέλεσμα πού σέ πρώτη ματιά σοκάρει: ὁ κεντρικός νομός τῆς Θράκης, ὅπου καί ἡ ἕδρα τῆς Περιφέρειας, δέν ἔχει οὔτε ἕναν χριστιανό βουλευτή. Ἤ, γιά νά τό ποῦμε πιό εὐθέως, δέν ἔχει ἕναν βουλευτή πού νά μήν δηλώνει τουρκικῆς καταγωγῆς! Πρόκειται βεβαίως γιά μαγική εἰκόνα, πού διαγράφει τόν μισό πληθυσμό, ἀφοῦ τόν ἀφήνει δίχως δικό του ἐκπρόσωπο στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Ποιοί εἶναι οἱ λόγοι καί πόσο σοβαρό εἶναι αὐτό ἐπί τοῦ πρακτέου;
Πρῶτα πρῶτα πρόκειται γιά ἕνα ἄσχημο παιχνίδι τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου. Δέν μπορεῖ αὐτό τό νομοθετικό ἔκτρωμα μέ τά 50εδρα μπόνους στό πρῶτο κόμμα νά παραχαράσσει ἔτσι τήν βούληση τοῦ τοπικοῦ πληθυσμοῦ (ἀκόμη πιό χαρακτηριστικά στόν Ἕβρο, ὅπου ἡ πρώτη ΝΔ ἐκλέγει ἕναν βουλευτή καί ὁ δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ ἐκλέγει …τρεῖς!). Μάλιστα ἡ πολυπλοκότητα τοῦ συστήματος καί ὁ ἀποκλειστικός χειρισμός του ἀπό τήν Singular Logic ἀπαγορεύει ὁποιονδήποτε ἔλεγχο τοῦ τελικοῦ ἀποτελέσματος ἀπό τόν πολίτη. Δεύτερον εἶναι μιά ἀποτυχία τῆς τοπικῆς ΝΔ νά πείσει πώς ἡ ἐκλογή πλειονοτικοῦ βουλευτῆ (δηλαδή τοῦ Ε. Στυλιανίδη) εἶναι ζωτικῆς σημασίας γιά τά ἐθνικά μας συμφέροντα. Μπορεῖ οἱ λόγοι τῆς ἀποτυχίας αὐτῆς νά συνδέονται καί μέ εὐρύτερα θέματα, πάντως φαίνεται ὅτι ἡ θέση αὐτή ἀδυνατίζει σύν τῷ χρόνῳ μέσα στό ἐκλογικό σῶμα. Καί τρίτον εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς προξενικῆς παρέμβασης ὑπέρ τοῦ Ἰλχάν Ἀχμέτ, καθώς μόνον αὐτός μποροῦσε νά κάνει τήν διαφορά καί τήν ζημιά στόν Εὐριπίδη – καί πράγματι τό πέτυχε. Ἡ σημαντική αὔξηση τῶν ψήφων τοῦ «Ποταμιοῦ» στή Ροδόπη (1.777 ψῆφοι ἤ 21%!), παρά τήν πανελλαδική πτώση τοῦ κόμματος καί παρά τήν ἀποχώρηση τοῦ ἰσχυρότερου συνυποψηφίου του (Στ. Κουρούδης μέ 2.143 ψήφους τόν Γενάρη) ἀπό τό τοπικό ψηφοδέλτιο, εἶναι σαφέστατη ἔνδειξη γιά τό τί παίχτηκε.
Καί τώρα; Ὅπως καί πρίν. Ἔχοντας περάσει ἐποχές μέ Χατζηοσμάν – Μάντατζη στή Βουλή καί τό βοθροΠαΣοΚ στήν ἐξουσία νά ὑποκύπτει σέ κάθε τους ὄρεξη, δέν μᾶς σκιάζει τό σήμερα. Ἄλλωστε γιά νά εἴμαστε δίκαιοι πρέπει νά ποῦμε πώς οἱ Μουσταφά καί Καραγιουσούφ στό παρελθόν ἑπτάμηνο δέν ἔδωσαν ἄσχημα δείγματα γραφῆς. Ὁ Ζεϊμπέκ στήν Ξάνθη, πού ἐξακολουθεῖ νά κρατάει ἐπαφή μέ τό κύκλωμα τῶν φανατικῶν Τούρκων τῆς περιοχῆς, εἶναι διαφορετική περίπτωση. Οὔτε καί ὁ Ἰλχάν, πού θά βρίσκεται στήν ἀντιπολίτευση, μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ἐπικίνδυνος μόνο λόγῳ θρησκεύματος ἤ καταγωγῆς. Γιά μᾶς πολύ πιό …ἐπιβαρυντικό στοιχεῖο εἶναι ἡ σχέση του μέ τό μητσοτακέικο καί μέ ἐκφραστές τῆς διαπλοκῆς. Βεβαίως σέ κάποιαν διαφορετική συγκυρία (ἔντασης) μπορεῖ ὁ τουρκοτσομπάνος νά μαζέψει πάλι τά πρόβατα πού ἀπομακρύνονται ἀπό τό κοπάδι του καί νά δοῦμε ξανά μιά ἑνιαία γραμμή ἀπό τήν μειονοτική ἡγεσία, σάν τίς γνωστές τοῦ παρελθόντος. Ἀλλά ἀκριβῶς γιαυτό ζητᾶμε ἀπό χρόνια νά ξηλωθεῖ ἀπό τήν Κομοτηνή τό τουρκικό Προξενεῖο: νά λείψει ἀπό τόν τόπο μας ὁ βασικός παράγοντας πολιτικῆς ἀνωμαλίας καί ἐξωτερικῆς παρέμβασης. Εἴτε ἔχουμε τρεῖς μουσουλμάνους βουλευτές εἴτε κανέναν.
Αίσθηση προκάλεσε η εκλογή για πρώτη φορά και των 3 μουσουλμάνων βουλευτών στη Ροδόπη. Τρία κόμματα , από τα 19 που συμμετείχαν στις εκλογές, είχαν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιό τους μουσουλμάνο υποψήφιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΟΤΑΜΙ και η Λαϊκή Ενότητα. Τα 2 πρώτα εξέλεξαν βουλευτές. Είναι φανερό με ποια κριτήρια προσέρχεται ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην κάλπη αλλά και ποια είναι τα κριτήρια ανάδειξης υποψηφίων των κομμάτων αυτών.
Εκ πρώτης όψεως δεν θα έπρεπε να προκαλεί εντύπωση. Οι υποψήφιοι είναι Έλληνες πολίτες και το θρήσκευμα δεν αποτελεί κανένα κριτήριο διάκρισης. Στην ουσία όμως υπάρχει σοβαρό πολιτικό ζήτημα με εθνικές προεκτάσεις . Αν δεν απλωνόταν η σκιά της Τουρκίας , ιδίως τα τελευταία χρόνια, πάνω από τη Θράκη και αν δεν υπήρχε το προηγούμενο Ελλήνων μουσουλμάνων βουλευτών να κραυγάζουν εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου ότι είναι Τούρκοι δεν θα προκαλούσε καμία εντύπωση.
Και όμως στις εκλογές που πέρασαν ήταν μοναδική ευκαιρία να μην υπάρχει ούτε ένας βουλευτής μουσουλμάνος . Διότι υπήρχε η λίστα. Σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε αρχηγός κόμματος ή συνασπισμού έχει το δικαίωμα να θέτει υποψηφιότητα σε 2 εκλογικές περιφέρειες και σε περίπτωση εκλογής και στις 2 επιλέγει τη μία. Αν οι αρχηγοί των κομμάτων έθεταν υποψηφιότητα στη Ροδόπη τότε αυτοί σε κάθε περίπτωση θα εξελέγοντο και θα είχαμε βουλευτές Έλληνες χριστιανούς και όχι μουσουλμάνους. Δυστυχώς οι αρχηγοί των κομμάτων δεν διακατέχονται από τέτοιες ευαισθησίες. Υπερβολές θα πεί κανείς. Και πότε υπήρξαν υποψήφιοι αρχηγοί κομμάτων υποψήφιοι στη Ροδόπη για να είναι τώρα;
Ο Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας συμμετείχε σε εθνικές εκλογές μια φορά. Το Μάιο του 2012. Στις εκλογές αυτές ο Πρόεδρος του κόμματος έθεσε υποψηφιότητα στη Ροδόπη. Επέλεξε με τιμή την περιφέρεια αυτή όχι διότι υπήρχε η ελαχίστη πιθανότητα εκλογής (σε μια τριεδρική περιφέρεια με 50% μουσουλμανικό πληθυσμό) αλλά διότι ήθελε να υπογραμμίσει πως το πατριωτικό καθήκον του κάθε αρχηγού κόμματος επιβάλει να είναι υποψήφιος στη Ροδόπη. Να ενισχύει και να τονώνει με την παρουσία του τον τοπικό πληθυσμό .Να θυσιάζει τις προσωπικές και κομματικές εκλογικές σκοπιμότητες αλλά και να στέλνει ένα ολοφάνερο μήνυμα προς την Τουρκία. Εκεί έπρεπε να βρίσκονται κάθε φορά όλοι οι Πρόεδροι των κομμάτων. Αυτή την πατριωτική επιλογή υποστήριζε τότε η υποψηφιότητα του Προέδρου του Συνδέσμου.
Οι σημερινοί αρχηγοί των κομμάτων, όλοι ανεξαιρέτως, στάθμισαν τα προσωπικά και κομματικά τους οφέλη και έθεσαν τις υποψηφιότητές τους εκεί που έκριναν ότι είναι εκλογικά πιο συμφέρον. Δεν μας κάνει εντύπωση διότι έτσι είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Τσίπρα, ο οποίος έθεσε πρώτους, όχι μόνο έναν, αλλά 2 μουσουλμάνους υποψηφίους επικεφαλής στη Ροδόπη.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Θεοδωράκη ο οποίος επέλεξε υποψήφιο μουσουλμάνο στη Ροδόπη - τον τρίτο βουλευτή που εξελέγη - προς τον οποίο ο πρόεδρος του κόμματος DEB ευχήθηκε, όταν τον επεσκέφθη στα γραφεία του κόμματος, «οι μειονοτικοί να ψηφίσουν ώστε να εκλέξουν νικητές τούρκους υποψηφίους».
Τι να περιμένει από τον κο Λαφαζάνη ο οποίος αναπολεί το ΕΑΜ και την επανάσταση του προλεταριάτου.
Τι να περιμένει κανείς από τον κο Μεϊμαράκη, παλιά καραβάνα της πολιτικής, ο οποίος έχει εξασκηθεί χρόνια τώρα να ζυγίζει τα δράμια των ψήφων στην εκλογική ζυγαριά. Επέλεξε το Ηράκλειο της Κρήτης, για να πάρει την ψήφο των Κρητών και τη Β’ Αθηνών.
Θα σταθούμε όμως στην περίπτωση του υπέρ εθνικιστή και υπέρ πατριώτη της σημερινής ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αυτόν ο οποίος οραματίζεται « την αυτοκρατορία της πόλεως των Κωνσταντίνων». Τον κο Νίκο Μιχαλολιάκο. Δεν μπορούσε να θέσει υποψηφιότητα ο ίδιος ως αρχηγός κόμματος στη Ροδόπη; Να μείνει περιοδεύων σε όλη τη Θράκη καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα και να ενθαρρύνει κάθε Έλληνα χριστιανό στον τόπο αυτό; Να αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι σκοπιμότητες αλλά η Πατρίδα του. Επέλεξε όμως να είναι υποψήφιος στην Α΄ και στη Β΄ Αθηνών. Πολυεδρικές περιφέρειες που εκλέγουν οπωσδήποτε βουλευτές όλα τα κόμματα. Ήθελε να σιγουρέψει την εκλογή τη δική του στις 2 αυτές περιφέρειες και μάλιστα να σιγουρέψει με μεθοδεύσεις και την εκλογή της συζύγου του. Για να δέχεται ίσως τα θερμά φιλιά της μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Η παρακμή σ’ αυτόν τον τόπο και η έλλειψη δημόσιας αγωγής δεν έχει πλέον όρια. Όλα για το προσωπικό συμφέρον.
Η αγάπη όμως για την Πατρίδα δεν φαίνεται από τις κραυγές και τις τσιρίδες πίσω από τα αναλόγια και τα μικρόφωνα αλλά από τις επιλογές που παίρνει κανείς στα διλήμματα όπου περιέχεται το προσωπικό, κομματικό ή και οικογενειακό όφελος. Και ο Γενικός Γραμματέας της Χρυσής Αυγής απέδειξε ποιος είναι. Ας ανοίξουν τα μάτια τους και οι τετρακόσιες χιλιάδες Έλληνες εκλογείς που τον εμπιστεύονται.
Νίκος Αλικάκος
Πρόεδρος του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας
22/9/2015
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου