Και όμως, αυτό είναι το ισλάμ…

Και όμως, 

αυτό είναι το ισλάμ…

Πολλές φορές τα γεγονότα, σκληρά και αμείλικτα έρχονται να επιβεβαιώσουν όσα ήδη γνωρίζουμε από την απλή ανάγνωση βιβλίων και πηγών. Tα γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία, στην αρχή μόλις του νέου έτους, εκεί όπου πάνοπλοι μουσουλμάνοι σκότωσαν Γάλλους δημοσιογράφους, μόνο και μόνο επειδή δημοσιεύθηκαν χιουμοριστικά σκίτσα για τον μωάμεθ σε εφημερίδα όπου οι δολοφονημένοι εργάζονταν, έρχονται απλά να αποδείξουν για μία ακόμη φορά τη φανατική, αιμοδιψή και βίαιη φύση του ισλάμ και του ιερού του βιβλίου, του κορανίου. Εάν η Δύση, ειδικά μετά το πνευματικό κίνημα του Διαφωτισμού, έχει πλέον υιοθετήσει τις ανθρωπιστικές φιλοσοφικές και αξιακές θέσεις της νεωτέρας ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, οι οποίες σε κάθε περίπτωση στηρίζονται στον Ελληνικό ανθρωποκεντρισμό, αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχει μία παγκόσμια απόρριψη του ισλάμ, το οποίο φαντάζει ασύμβατο με το πολιτισμικό αύριο ενός ενωμένου κόσμου, ο οποίος θα χαρακτηρίζεται από την πίστη του στον φωτισμένο άνθρωπο, στον άνθρωπο που μπορεί να δώσει σάρκα και οστά σε ένα κόσμο ελευθερίας και ανωτέρου πνεύματος, όπως ο Παρμενίδης το καθόρισε ως ταύτιση της ανθρώπινης σκέψης και του Είναι.

Υπάρχουν και κάποιες άλλες απορίες σχετικά με το θέμα που εδώ εξετάζουμε. Ο Κάρολος Μάρξ, στη διδακτορική του διατριβή διακηρύσσει ότι «με μία λέξη μισώ όλους τους θεούς». Επίσης χαρακτηρίζει συλλήβδην την έννοια της θρησκείας ως «όπιον του λαού». Σήμερα όμως οι επίγονοι του Μάρξ με τη σειρά τους παρουσιάζουν ανησυχητικά οφθαλμολογικά συμπτώματα διότι αλλοιθωρίζουν επικίνδυνα. Ενώ μάχονται για την αποχριστιανικοποίηση της δύσης, του κράτους, θεωρούν τη χριστιανική θρησκεία ασύμβατη με την έννοια του συγχρόνου κράτους, αγκαλιάζουν στοργικά το ισλάμ και κόπτονται μήπως τα γεγονότα της Γαλλίας προκαλέσουν γενικευμένη ισλαμοφοβία(!). Ας τους ρωτήσουμε. Εάν οι δολοφόνοι ήταν φανατικοί Εθνικιστές θα συνέδεαν την ιδεολογία των θυτών με την πράξη τους; Τώρα στην περίπτωση των ισλαμοδολοφόνων δεν το κάνουν. Καμμία φανατική πορεία αριστερών ενάντια στο ισλάμ δεν είδαμε .Γιατί άραγε;

Η απάντηση φαίνεται και είναι απλή. Η διεθνιστική αριστερά, αυτή που θέλει να διαρραγεί κάθε σχέση με την εθνική και θρησκευτική παράδοση των Ευρωπαϊκών Εθνών και Κρατών θεωρεί ως πολύτιμο σύμμαχο το άλογο και σκοταδιστικό ισλάμ. Η αριστερά βλέποντας τον προλετάριο ως τον μόνον άνθρωπο επί της γής, πιστεύοντας ότι το απολωλός πρόβατο είναι ο εργάτης και κανείς άλλος επί της γής δεν έχει ανάγκη βοηθείας, οριοθετεί ανάλογα και το ιστορικό προτσές. Ο άνθρωπος του Έθνους και της παραδοσιακής χριστιανικής θρησκείας δεν υποκύπτει στους υλικούς περιορισμούς της μαζοποιμένης αριστεράς. Ών ελεύθερο πνεύμα διατηρεί την ανώτερη θέαση της ζωής και της εσωτερικής πορείας αυτής προς έναν ανώτερο πνευματικό κόσμο. Οι εξαθλιωμένοι και μεγαλωμένοι στο σκοτάδι του ισλάμ μωαμεθανοί, τα εκατομμύρια των παρανόμων μεταναστών που καταφθάνουν και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη βοηθούν το έργο της αριστεράς. Συμβάλλουν στην αλλοίωση της εθνικής και παραδοσιακής ταυτότητας των λαών, εξαλλοιώνουν το όνειρο για μία ευρώπη στηριζομένη επάνω στο λόγο του υπερηφάνου νοός που οδηγεί το ανθρώπινο πνεύμα στη γνώση της μεγάλης αποστολής του που δεν είναι άλλη από την πνευματική πορεία προς μία έλλογη και ευδαίμονα ζωή, όπου θα κυβερνά η γνώση, η ελευθερία, η βούληση και η πίστη, ο ανώτερος αυτεγνωσμένος άνθρωπος. Γι αυτό φοβούνται οι αριστεροί την υποβώσκουσα ισλαμοφοβία, διότι εάν αφυπνισθεί το χριστιανικό (Καρλομάγνος) και εθνικό (Φίχτε) παρελθόν των ευρωπαϊκών εθνών, η περίοδος του Γκαίτε και του Ρίλκε, του Σοπενχάουερ και του Σίλλερ, του Βολταίρου και των Διαφωτιστών, του Χάϊντεγγερ και του Χαίντερλιν, οι προερχόμενοι από την ανατολή ισλαμιστές θα έλθουν αντιμέτωποι με αφυπνισμένους εθνικά και κοινωνικά ανθρώπους, όχι με μαραζωμένους από τα πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα ευρωπαίους-όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή που ομιλούμε. Ας φαντασθούμε ποια πραγματικά θα ήταν σήμερα η τύχη του δηκτικού Βολταίρου από τις σφαίρες των ισλαμοδολοφόνων. Εδώ ας κάνουμε μία μικρή μόνο υπενθύμιση στο ιδεολογικό υπόβαθρο των ανθελλήνων αριστερών, οι οποίοι κινούνται βάσει συγκεκριμένου αντεθνικού και μαζοποιητικού σχεδίου. Οι Αλθουσέρ και κυρίως ο Γκράμσι θεώρησαν ως πιστοί μαρξιστές ότι στο παραδοσιακό ευρωπαϊκό κράτος κάθε κυρίαρχη εθνικά και θρησκευτικά τάξη είναι κακή ηγεμονία (hegemony) και μέσα από την πάλη των τάξεων όλα θα πρέπει να ανατραπούν υπέρ των αναξιοπαθούντων αυτού του κόσμου προκειμένου να ιδρυθεί ένα κράτος μαζικό, οικουμενικά απρόσωπο, ελεγχόμενο από την ύλη και την πλήρη αποπνευματικοποίηση, από την απουσία υπερβατικής και εσωτερικής πορείας προς ένα ανώτερο κόσμο. Οι προλετάριοι και οι ισλαμιστές, κάθε άλλος εξαθλιωμένος επί της γής, προσκαλείται στο πολιτικό γεύμα του μαρξισμού. Ούτως ή άλλως ποτέ οι μαρξιστές δεν έμειναν πιστοί στο περιεχόμενο του όρου προλετάριος. Συμπεριέλαβαν εργάτες, αγρότες (Μάο), η σύγχρονη αριστερά ευχαρίστως-παρά τα αντίθετα από τον Μάρξ ειρημένα-συμπεριλαμβάνει και τους ισλαμιστές. Διότι ένα είναι το κριτήριο ανθρωπιάς της αριστεράς,αυτό που εξετάζει το βαθμό της ανθρώπινης έλλειψης και όχι της ανθρώπινης ανωτερότητας και αριστείας.

Μήπως είμαστε υπερβολικοί με τους ισλαμιστές; Μήπως υπάρχει και το καλό ισλάμ όπως λένε πολλοί; Ας ομιλήσει (audiatur altera pars) το ιερό τους βιβλίο ,το κοράνι. Σίγουρα καλύπτει το μυαλό και την πράξη συλλήβδην όλων των μουσουλμάνων, παντού της γής. Αναφέρεται λοιπόν στο κοράνι όσον αφορά την ανεξιθρησκεία –έννοια δομική στη φιλοσοφία του Βολταίρου και του διαφωτιστικού πνεύματος (επάνω σε αυτά τα θεμέλια νομίζουμε ότι δομήθηκε η ευρωπαϊκή ένωση): (σούρα, ο μωάμεθ, 47:4-10) «οπόταν συναντάτε τους απίστους φονεύετε και κατασφάζετε, συγκρατούντες στερρώς τα δεσμά του αιχμαλώτου», επίσης (σούρα, η μετάνοια, 9:5) «όταν παρελθώσιν οι ιεροί μήνες τότε φονεύετε τους πολυθεϊστάς όπου αν τους συναντήσετε, ζωγρείτε πολιορκούντες και ενεδρεύοντες αυτούς». Άρα σε καθαρά αξιακή βάση ,σε βάση σχέσεων και αναφοράς, το ισλάμ –γνήσιο τέκνο του μονοθεϊστικού θρησκευτισμού-απορρίπτει κάθε άλλη θρησκεία, σέβεται βέβαια τις θρησκείες της βίβλου, αλλά μόνο μέσα από μία ψιλή θεώρηση. Δηλαδή οι χριστιανοί και οι ιουδαίοι θεωρούνται ότι θα μπορούσαν να συνυπάρξουν με τους ισλαμιστές διότι κατέχουν σπέρματα της ισλαμικής αληθείας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει-και εμείς ως Έλληνες το ξέρουμε καλά-ότι σε περίπτωση απειλής δεν εξοντώνονται και οι λαοί της βίβλου από τους αιμοσταγείς μουσουλμάνους.

Σε θέματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο φύλων και ειδικά τη θέση της γυναίκας στην ανθρώπινη κοινωνία το Κοράνιο είναι επίσης σαφές: (H Bούς: 2,228) “οι γυναίκες οφείλουσιν να εκπληρώσιν τα εαυτών καθήκοντα ως αρμόζει, οι δε άνδρες να προσφέρονται πρός αυτάς μετά δικαιοσύνης αλλά έχουσιν την εαυτών εξουσία” .Άραγε πόσες από τις προοδευτικές αριστερές θολοκουλτουριάρες που είναι πολύ της μόδας τελευταία δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα η κόρη τους να παντρευόταν μουσουλμάνο ο οποίος θα ήταν κανονικότατα ο αφέντης της; Η απάντηση είναι πολύ απλή, καμμία, ούτε μία. Ο μουσουλμανικός παραλογισμός που κράτησε δισεκατομμύρια ανθρώπων στον έλεγχο, είναι απαραίτητος για την εξουσία λίγο πρίν αυτή ηλεκτρονικά ελέγξει τους πάντες και τα πάντα. Πρέπει τα έθνη και ο Ελληνικός λόγος που θεμελίωσε την Ευρώπη και τον ανθρωπιστικό πολιτισμό της δύσης να διαρραγεί. Τα μουσουλμανικά πλήθη από την μία πλευρά και η προτεσταντική υλιστική και ατομοκεντρική ηθική από την άλλη επιτυγχάνουν κατά τον καλλίτερο τρόπο τα σχέδια της προσκαίρας εξουσίας του πλανήτου γή. Γι αυτό και κανείς δε συνδέει τα γεγονότα του Παρισιού και γενικά τα αίσχη των ισλαμουπανθρώπων με την ιδεολογία του ισλάμ. Διότι το χρειάζονται, το χρειάζονται αγωνιωδώς. Θα πρέπει όμως οπωσδήποτε να σημειώσουμε και το εξής: Η εξουσία χρειάζεται ενεργά τους μουσουλμάνους, διότι το καθεστώς φόβου που διασπείρουν την βοηθεί να προχωρεί ήσυχα τα σχέδιά της. Ας σκεφθούμε και μόνο τι πραγματικά συμβαίνει στην Ανατολή όσο όλοι ασχολούμαστε με τους τζιχαντιστές και τις φτιαχτές φρικαλεότητές τους (ίσως πολλές από αυτές είναι προϊόντα τεχνολογίας). Ας σκεφθούμε τι πραγματικά περνάει χωρίς καμμία σκέψη στην ευρώπη όσο ασχολούμαστε με τα φοβερά γεγονότα της σφαγής στη Γαλλία. Είπαμε οι ισλαμιστές γι αυτό το σκοπό δημιουργήθηκαν. Να καλύψουν τις φωτισμένες θρησκείες της ερήμου και της Ανατολής (Ζωροαστρισμός κ.λ.π.) να ελέγξουν τους ανθρώπους αυτού του γηΐνου σημείου και τελικά να αφομοιωθούν σε ένα κόσμο πλήρως ελεγχόμενο από τη σημερινή τεχνολογία υπό τις διαταγές αυτών που αιώνες τώρα κυβερνούν τη γή έχοντας κρατήσει δισεκατομμύρια ανθρώπων στο σκοτάδι και στην πνευματική ανοησία. Εάν στοχασθούμε τη γεωπολιτική σημασία της περιοχής που επεκράτησε το ισλάμ, εκεί όπου συγκεκριμένος λαός προσπαθεί να επανέλθει ιστορικά θα κατανοήσουμε την προσφορά του ισλάμ στους περιουσίους εξουσιαστές αυτού του κόσμου.

Ας δούμε κάποιες επίσης θέσεις του ισλάμ για την ηθική και το όλο αξιακό του σύστημα. Ενάντια στο προηγμένο ορθολογικό ηθικό σύστημα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνος, το οποίο εν μέρει επέστρεψε μέσα από την κατηγορική Καντιανή ηθική προσταγή ("τοιούτως πράξε ώστε το ηθικό κίνητρο της πράξης να αποτελούσε την ίδια στιγμή καθολικό νόμο της ανθρωπότητας" πράξη επικουρική πρός το νού και μόνο, ας θυμηθούμε τη Σωκρατική άφοβη ηθική συμπεριφορά στην ειρκτή) το ισλάμ παρουσιάζει την χειροτέρα ωφελιμιστική και καθόλου έστω λογικά αλτρουϊστική ηθική αφ΄ής στιγμής από το φόβο και μόνο της κολάσεως, της τιμωρίας και της απωλείας του δήθεν παραδείσου πράττει ό,τι αυτός θεωρεί καλό.Τη στιγμή που η πολιτισμένη δύση φέρει τη λογική και ενδελεχή ηθική του Σωκράτη και του Νίτσε ως πορεία πρός τη χώρα των νοερών μακάρων είναι περιττό να ισχυριζόμαστε ότι ο σημερινός πολιτισμένος κόσμος έχει ανάγκη το ισλάμ. Άλλοι έχουν ανάγκη αυτούς τους ανθρώπους και είπαμε ποιοί.

Ποιές όμως είναι οι θέσεις των διαφωτιστών οι οποίοι θεωρητικά και φιλοσοφικά διαμόρφωσαν τη σημερινή ευρώπη. Τι έλεγε ο Βολταίρος για το θέμα της ανεξιθρησκείας; Aς θυμηθούμε βέβαια και τον καντιανό ορισμό του διαφωτισμού σύμφωνα με τον οποίο “διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητα για την οποία ο ίδιος ευθύνεται”. Ο μεγάλος Γερμανός Βόρειος φιλόσοφος όχι τυχαία διαβλέπει προσωπική ευθύνη του ανθρώπου στην πνευματική ανωριμότητα. Ουσιαστικά ο εξ Καίνιγκσμπεργκ φιλόσοφος αναφέρει ότι είναι αποκλειστική ευθύνη του ελλόγου ανθρώπου να γνωρίζει την ανώτερη πορεία του Υπερβατικού Λόγου και της Σνείδησης πρός τη χώρα του. Είναι μέσα από υπαρξιακές και βουλητικές κατηγορίες και αντι αυτών των φιλοσοφικών επιλογών να επιλέγει σκοταδιστικές και παρωχημένες και άλογες ιδεολογίες όπως το ά-χρηστο ισλάμ.

Ο Βολταίρος λοιπόν υπήρχε πρόμαχος της ανεξιθρησκείας λέγοντας και διατυπώνοντας την περίφημη φράση: “Δεν συμφωνώ με τίποτε από όσα λές αλλά θα υποστηρίξω το δικαίωμά σου να το λές”. Επίσης στον Αγαθούλη του αναφέρει -ενάντια στη φιλοσοφία του Ρουσσώ αλλά και στο μουσουλμανικό κισμέτ -ότι δεν υπάρχει καμμία μορφή θείας πρόνοιας. Ο ντεϊστής Βολταίρος αποδιώχνει κάθε έννοια θεού από την ανθρώπινη κοινωνία και βλέπει την ανθρώπινη εξέλιξη στην απόκτηση της λογικής αρετής και προσωπικής σοφίας εκ μέρους των ανθρώπων. Επάνω σε αυτά τα λογικά επιχειρήματα, τα οποία sui generis καταργούν τον ισλαμικό παραλογισμό χτίσθηκε η Ευρώπη του λόγου και του υπαρξιακού βουλητικού ανθρώπου, η οποία όψιμα προδομένη από τους ηγέτες της,κλείνει το έλλογο μονοπάτι πρός τη χώρα του. Είναι παραδομένη στις δυνάμεις της παγκόσμιας σαλατοποίησης, μίξης και μαζοποίησης των λαών. Οι μουσουλμάνοι σε σχέση με το υλιστικό υποκείμενο της Δύσης, στο βαθμό που αυτό προσγείωσε επικίνδυνα τον Ηρακλείτειο Λόγο, διαλύουν την έννοια του φωτισμένου ανθρώπου, αυτού που μπορεί να φέρει το σοφό κόσμο του Παρμενίδη και του Ηρακλείτου, εκεί όπου ταυτίζεται το νοείν και το είναι, και οδηγούν την ανθρωπότητα στο πιο βαθύ σκοτάδι, από όπου μόνο η Ελληνική ανθρωπιστική παιδεία μπορεί να τον απελευθερώσει.

Ας δούμε λοιπόν τι μας αναφέρει ο Ρουσσώ στο Κοινωνικό του Συμβόλαιο: “η κοινωνική τάξη είναι δίκαιο ιερό που αποτελεί τη βάση για όλα τα άλλα δικαιώματα. Ωστόσο το δίκαιο αυτό δεν προέρχεται από τη φύση. Στηρίζεται σε συμφωνίες. Θα εξετάσουμε λοιπόν ποιές είναι αυτές οι συμφωνίες”. Ποιά σχέση έχει αυτή η κοινωνική φιλοσοφία που είναι πρόδρομος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία στηρίζεται στην ευρύτερη λαϊκή ευρωπαϊκή συναίνεση, με τα ευήθη ισλαμικά δόγματα περί της παντοδυναμίας του αλλάχ, περί του κανονισμού των πάντων υπό του αλλάχ, ο οποίος είναι ένας φαντασιακός θεός, που δεν θα υπήρχε ούτως ή άλλως εάν ο μωάμεθ είχε γεννηθεί σε άλλη γεωγραφική περιοχή. Ποιά σχέση έχει η εποχή του ευρωπαϊκού λόγου όπως αυτός καθορίσθηκε από τη βουλησιοκρατία του Σοπενχάουερ και τον μυστικιστικό υπαρξισμό του Χάϊντεγγερ, εκεί όπου στους δρόμους του Μέλανος Δρυμού για πρώτη φορά ο άνθρωπος κατάλαβε ότι πέρα από εξουσιαστές, πέρα από αλλάχ και συναφείς, ως Τελεία ανθρώπινη οντότητα μπορεί να προχωρήσει πρός τα ρείθρα του Είναι; Γιατί η ευρώπη δεν ασχολείται με τον οντολογικό Χαϊντεγγεριανό λόγο και προσπαθεί να αυτοαναιρεθεί μέσα από τη μουσουλμανική βλακώδη πολυπολιτισμικότητα; Διότι λίγο πρίν τον κόσμο του Είναι κάποιοι θέλουν έστω και πρόσκαιρα να εξουσιάσουν αυτόν τον κόσμο.

Πραγματικά το παρακάτω απόσπασμα από το “φιλοσοφικό λεξικό” του Βολταίρου φαντάζει προφητικό και για την ευρώπη του σήμερα, που απιστεί στις φιλοσοφικές της καταβολές, στους πνευματικούς δανειστές της, για την ευρώπη που αντί να ακολουθήσει το ανώτερο πνεύμα του χαϊντεγγεριανού Είναι ακολουθεί τα στίφη των μουσουλμάνων, τα βάρβαρα στίφη των μουσουλμάνων. Αναφέρει λοιπόν ο Γάλλος σοφός: “Άμυαλοι που δεν μπορέσατε να λατρέψετε αγνά το θεό που σας έπλασε, ούτε ποτέ σας άμοιροι ωφεληθήκατε από το παράδειγμα που έδωσαν οι απόγονοι του Νώε, οι Κινέζοι λόγιοι, οι Πέρσες ζωροαστρικοί και τόσοι άλλοι”.

Στο διά ταύτα λοιπόν, και με μικρή αναφορά στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν τα θλιβερά και απαράδεκτα για την υγιά ανθρώπινη φύση γεγονότα του Παρισιού. Τα ΜΜΕ συμμετέχοντας στο πανέξυπνο κόλπο της εξουσίας, χαρακτήρισαν τα γεγονότα της δολοφονίας των δημοσιογράφων του σατιρικού περιοδικού ως επίδειξη τρομοκρατίας. Ξαφνικά αυτή η ισλαμική τρομοκρατία, διότι βάσει του κορανίου αυτό είναι διαχρονικά το ισλάμ, έχασε τον επιθετικό της προσδιορισμό, και κατάντησε απλή τρομοκρατία. Έκπληκτοι είδαμε τον κόσμο, τους “ηγέτες” τους δημοσιογράφους, να φωνάζουν ότι όλοι (!) είμαστε ενωμένοι ενάντια στη βία. Όχι στην ισλαμική βία, αλλά στη βία. Αν είναι δυνατόν! Η ισλαμική βία αιματοκύλησε το Παρίσι, ήταν μία ευκαιρία η ευρώπη να ξαναβρεί το δρόμο της πρός το Είναι όπως αυτό καθορίσθηκε μέσα από τη νοησιοκρατική βούληση του Νίτσε. Μάταια όμως. Το μεγάλο κόλπο της εξουσίας ένωσε δήθεν όλους (χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους(!)) πάνω στα πτώματα των άτυυχων συνανθρώπων μας, αθώωσε το ισλάμ, το απέκοψε από τα διαχρονικά εγκλήματά του-για όλα φταίνει μόνο οι τζιχαντιστές. Θεωρώ ότι πλέον έσπασαν όλα τα σύνορα, όλοι οι άνθρωποι πλέον ζούν μέσα στη λησμονιά του ρόλου τους ελεγχόμενοι πλήρως από την επίγεια εξουσία. Η νίκη του Μαρτέλου και του Λέοντος ενάντια στους Άραβες έσωσε τότε την ευρώπη του λόγου, μετά το μεγάλο κόλπο των διαδηλώσεων του παρισιού, όπου ο ανώνυμος τρόμος-ενώ είναι επώνυμος και ισλαμικός-ένωσε δήθεν τους ανθρώπους, οι ισλαμιστές πλέον εισέβαλαν στην ευρώπη ως ένα με τους χριστιανούς και τα άλλα δόγματα που ζούν στη γηραιά ήπειρο. Το μεγάλο κόλπο του αλόγου ανακατέματος των πολιτισμών ολοκληρώνεται. Ο δυτικός άνθρωπος χάνεται μέσα στη σαλατοποίηση και στη μαζοποίηση όλων με όλους, άκριτα και ανιστόρητα. Ενώ όλοι οι άνθρωποι μπορούν όμορφα να ενωθούν με πολιτισμικά κριτήρια, η εξουσία προχωρεί σε κάλπικες ενώσεις ανθρώπων μόνο μέσα από μαζικούς ανθρώπους που χρησιμοποιούνται κατάλληλα. Τεχνηέντως για κάθε άλλη συμπεριφορά -όπως αυτή των ευρωπαίων τζιχαντιστών- φταίει η φτώχεια, προσεκτικά αποκρυπτεται η αφύπνιση της φυλής και του αίματος που επιστρέφει τους μετανάστες στις πατροπαράδοτες εστίες τους, ίσως κάποιοι πρέπει να διαβάσουν το ταξίδι στην Κίνα και στην Αγγλία του Καζαντζάκη. Παρεπιμπτόντως οι τελευταίοι δολοφόνοι του σαρλί καθόλου φτωχοί δεν μου φάνηκαν, μέχρι την Κρήτη έκαναν διακοπές.

Η εξουσία-πιστή αναγνώστης της παλαιάς διαθήκης -έκοψε και έρραψε το όλο γεγονός στα μέτρα της, προκειμένου και να προχωρήσει τα πολυπολιτισμικά σχέδιά της και να αποσοβήσει κάθε κίνδυνο προερχόμενο από την “κακή”εθνικιστική εκμετάλλευση του γεγονότος. Το όλο κόλπο με τις μεγάλες διαδηλώσεις του Παρισιού και με το ανόητο και άλογο σύνθημα-ένα κακό νομιναλιστικό σύνθημα-είμαστε όλοι σαρλί-προχώρησε ως εξής: Ο κόσμος μας είναι δυϊστικός και στηρίζεται επάνω στην διάκριση του καλού και του κακού. Η εξουσία έχει τη δύναμη του νικητή να δημιουργεί το κλάσμα που έχει ως αριθμητή το καλό και παρονομαστή το κακό. Καλή είναι η ζωή, όχι η ζωή ως είναι απλά ως λέξη και βλακώδης καθημερινότητα. Ποιός θέλει να χάσει το facebook, τον Μέσι και το μπάσκετ; Ποιός δεν θέλει το σούπερ μάρκετ και τον πρωϊνό καφέ. Αυτή η αφαιρετικά ελάχιστη ζωή είναι το καλό, είναι ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών που μαζεύθηκαν στο Παρίσι. Το κακό είναι όποιος απειλεί αυτή την ελαχιστότητα της μαζοποιημένης και ζωώδους ζωής προκειμένου να επιβάλει το δικό του βλακώδες καθεστώς. Η εξουσία έβγαλε ζεστό από τον υπαρξιακό φούρνο της και το καλό και το κακό. Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι είναι καλοί, ενωμένοι μπροστά στις υλικές τους απολαύσεις και μικροανάγκες, στον αγώνα τους για κανένα ευρώ παραπάνω. Οι τζιχαντιστές είναι οι μόνοι κακοί. Οι μουσουλμάνοι παίρνουν συγχωροχάρτι και μέσα από αυτή τη μεγαλειώδη εγχείρηση το Παρίσι γίνεται η απαρχή του ενός κόσμου. Ο τρόμος των τζιχαντιστών φεύ-οι οποίοι είναι το δημιουργηθέν από την εξουσία κακό-ελέγχει και ενώνει όλους. Τώρα επιτέλους ο κόσμος είναι ένας, μπροστά στο κομπιούτερ, στις ψευτοανάγκες, στο χάμπουργκερ. Κανείς δεν θα μας απειλήσει. Όνειρα δεν έχουμε, οι τζιχαντιστές δεν θα μας νικήσουν, η βλακώδης καθημερινότητα αποκτά διαστάσεις αιωνιότητος, ο χρόνος της είναι νευτωνικά και καντιανά άπειρος. Το είπε και ο Κλούνεϊ: “μαζεύθηκαν όλοι, εβραίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι”. Ο μουσουλμανικός κόσμος-η φιλοσοφία του είναι η βία και ο θάνατος των απίστων τύπου σαρλί-παίρνει το πολυπόθητο συγχωροχάρτι, θυσιάζει το απόβαρο των τζιχαντιστών και επίσημα εισέρχεται στην ευρώπη, σε όλον τον ενωμένο μαζοποιητικά κόσμο. Καληνύχτα κ.Σοπενχάουερ. Φαντασθείτε την ένωση γεγονότων με την ιδεολογία του Εθνικισμού εάν οι δολοφόνοι του σαρλί ήταν Εθνικιστές.

Τη στιγμή λοιπόν που η νιτσεϊκή ευρώπη εσωτερικοποίησε την έννοια του θεού,μέσα από τον άνθρωπο της βούλησης και της πίστης πρός το Είναι και τον ανώτερο ανθρώπινο εαυτό όπου το Είναι ταυτίζεται με το Νοείν, τη στιγμή όπου ο μέγας διανοητής του Μέλανος δρυμού μέσα από το ώδε-Είναι και τη μέριμνα χάραξε το δρόμο πρός το Είναι, τίκτοντας το Υποκείμενο που για πρώτη φορά δεν σκύβει το κεφάλι σε καμμία ανώτερη δύναμη αλλά προχωρεί άφοβα πρός το χάος του Όντως Είναι, η ευρώπη βυθίζεται μέσα από το θρησκευτικό συγκρητισμό των μονοθειστικών θρησκειών σε σκοτάδι και παραλογισμό. Λές και οι θρησκείες του μονοθεϊσμού είχαν κοινό υπόβαθρο πειρούσιο υπόβαθρο, ήλεγξαν τον κόσμο και τώρα ενώνονται εσωκλείοντας στο μαντρί τα πρόβατα που αυτές δημιούργησαν. Ο θεός για πρώτη φορά ελέγχει όλους τους ανθρώπους, όμως δεν θα πρέπει να χαίρεται διότι είναι πλέον άνθρωποι που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να φάνε το μήλο ώστε το όλο παιχνίδι να έχει έστω λίγη αγωνία. Ο σημερινός άνθρωπος είναι τελείως πνευματικά ευνουχισμένος μέσα από την οντολογική απομόνωσή του και την κλειστότητά στον κόσμο του ευρώ και των Μ.Μ.Ε. Ευτυχώς που το Όν είναι αυτοκινούμενο και θα αυτοδώσει τις δημιουργικές λύσεις του ανωτέρου Είναι που αντιπροσωπεύει. 

Εμείς,όσοι ζωντανοί, διά της παιδείας, μπορούμε να προετοιμάσουμε το δρόμο πρός το Είναι.

Βασίλειος Μακρυπούλιας,

δρ.φιλοσοφίας.