Μετά
τις Πρέσπες: Διδάγματα και νέα καθήκοντα…
Δημήτρης
Ε. Ευαγγελίδης
Η εθνική μειοδοσία ολοκληρώθηκε
τελικά, όπως είχε διαφανεί πια με σαφήνεια το τελευταίο διάστημα, από μια
κυβέρνηση Κουίσλιγκ και εξωνημένων πολιτικών γυρολόγων-συνεργατών. Δεν μας έσωσε
το ΒΜΡΟ, ούτε οι Αλβανοί, ούτε οι Βούλγαροι, ούτε και το «ξανθό γένος». Εμείς
οι ίδιοι αποδειχτήκαμε πολύ λίγοι για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις
«δημοκρατικές διαδικασίες» και την ψηφοφορία στην Βουλή με την οποία
αναγνωρίσαμε με την υπογραφή μας ότι
το όνομα της Μακεδονίας δεν μας ανήκει, ότι η κατασκευασμένη το 1944-45
σκοπιανή γλώσσα είναι η μακεδονική, ότι πάνω από τα βόρεια σύνορά μας υπάρχει ένας
μακεδονικός λαός, που προσβλέπει να απελευθερώσει κάποια μέρα και τα υπόλοιπα
τμήματα που κατέχουν προς το παρόν η Ελλάδα και η Βουλγαρία.
Πάρα
πολλοί ρωτούν: Και τώρα τι γίνεται; Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούν να ανατραπούν
τα όσα υπογράφηκαν;
Θεωρούμε
ότι πριν απαντηθούν τα παραπάνω φλέγοντα ερωτήματα, οφείλουμε να κάνουμε
κάποιες διαπιστώσεις και να εξαγάγουμε ορισμένα συμπεράσματα από όσα
διαδραματίσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και την στάση των πολιτικών όλων των
κομμάτων στο εθνικό αυτό ζήτημα, που θα βοηθήσουν πιστεύω να γίνει κατανοητό το
πώς καταλήξαμε να υποστούμε μια οδυνηρή εθνική ήττα και ταπείνωση.
- Ο ηθικός εκμαυλισμός και οι νοοτροπίες
του «βολέματος», της «αρπαχτής» και του «ωχαδερφισμού» που καλλιεργήθηκαν
εδώ και δεκαετίες, μετέτρεψαν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού σε έναν
οχλοπολτό χωρίς αντιστάσεις και ηθικές αξίες, όπου οι πάντες και τα πάντα
εξαγοράζονται.
- Δεν υπάρχουν πλέον πατριωτικές ηγεσίες
στον πνευματικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό χώρο που να ενδιαφέρονται
πραγματικά για το μέλλον αυτής χώρας
- ΟΛΑ τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν
την χώρα από το 1950 μέχρι σήμερα έχουν τρομακτικές ευθύνες για τις
πράξεις ή τις παραλήψεις τους που μας οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα,
με αποκορύφωμα βεβαίως την τωρινή κυβέρνηση των σκοπιανολάγνων «γιες μεν».
- Η ΝΔ των φιλελέφτ ευρωλάγνων
Μπακογιάννη, Δένδια, Κουμουτσάκου και δήθεν πατριωτών τύπου Βορίδη και
Γεωργιάδη ΔΕΝ πρόκειται σε καμιά περίπτωση να ασχοληθεί σοβαρά με την
ακύρωση της συμφωνίας, εάν και όταν γίνει κυβέρνηση, έχοντας εδώ και
χρόνια επίσημη θέση υπέρ της
σύνθετης ονομασίας. Εξ άλλου, όπως έγραψε πρόσφατα σε άρθρο του
έγκυρος δημοσιογράφος (από τους ελάχιστους που έχουν απομείνει): “Η
αντιπολίτευση, που δεν έχει λόγο να κάνει το παγόνι μαζί με την κυβέρνηση
κι ούτε έχει πενηντάρικα να μοιράσει, τι θα κάνει; Ομολογώ ότι δεν έχω
καταλάβει. Μόνο ο πρεσβευτής Πάιατ είχε την καλοσύνη να μας ενημερώσει ότι
αισθάνεται ήσυχος διότι η αντιπολίτευση «θα προχωρήσει παρακάτω». Κάτι σαν
«παιδιά, η παράσταση έληξε. Διαλυθείτε ήσυχα!»”.
Το καθήκον των πατριωτών στις
νέες συνθήκες
Θεωρούμε
αποφασιστικής σημασίας γεγονός την ανάγκη συνειδητοποίησης ότι έχουμε πλέον να
αντιμετωπίσουμε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ελλοχεύει ο κίνδυνος η
οργή και η απογοήτευση να μετατραπούν ταχύτατα σε αδιαφορία και απόσυρση από
την ενασχόληση με μια «χαμένη υπόθεση», όπως θα σπεύσουν πολλοί καλοθελητές να
την χαρακτηρίσουν, καλλιεργώντας έτσι ανάλογες συμπεριφορές.
Τίποτε δεν χάθηκε και υπάρχουν
πολλά κενά νομικά και πρακτικά που μπορούν να την ανατρέψουν
ή στην χειρότερη περίπτωση να την μετατρέψουν σε νεκρό γράμμα. Ας προσπαθήσουμε
λοιπόν να απαντήσουμε στα ερωτήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω και να προτείνουμε
τι βήματα πρέπει να γίνουν, κατά την αντίληψή μας, από εδώ και πέρα.
Είναι πλέον πασίδηλο το γεγονός ότι οι ανέξοδες κραυγές
και οι εύκολοι αγώνες μέσα από τα πληκτρολόγια και από τους καναπέδες, που όπως
αποδείχτηκε ήσαν εντελώς αναποτελεσματικοί, ανήκουν στο παρελθόν και σε
εκείνους που τους αξιοποίησαν για αυτοπροβολή και δημοσιότητα. Απαιτείται πια τρέξιμο,
συμμετοχή, αγωνιστική παρουσία, οργάνωση και συντεταγμένες δράσεις και όχι
καπετανάτα και πρωτοβουλίες από κάποιους θερμοκέφαλους που νομίζουν,
καλοπροαίρετα ή όχι, ότι με αποφάσεις της στιγμής και «γιουρούσια» θα προκύψει
κάτι ουσιαστικό. Προτάσεις για ψηφοφορίες στο fb,
για συλλογές υπογραφών για δημοψήφισμα, για διαλέξεις και αναλύσεις, για
πρόχειρα οργανωμένες μαζώξεις και τα παρόμοια, θα θεωρούνται φτηνές
δικαιολογίες λιποταξίας από τον αγώνα,
που από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι
οργανωμένος και θα πρέπει να έχει μια και μοναδική κατεύθυνση:
ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ και συστράτευση.
Και τούτο διότι μόνον
μέσω της πολιτικής στις συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν να παραχθούν ουσιαστικά
αποτελέσματα. Ένας λόγος παραπάνω όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια
Κυβέρνηση ατόμων με σταλινικές καταβολές
και νοοτροπίες, που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για την λαϊκή βούληση. Το
διαπιστώσαμε ξεκάθαρα το προηγούμενο διάστημα πόσο επηρεάστηκαν από τις
εκατοντάδες χιλιάδες του λαού που συμμετείχε στα συλλαλητήρια, από τις συνεχείς
δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι το 70-80% των Ελλήνων ήσαν εναντίον της
παράδοσης του ονόματος στα Σκόπια. Όχι μόνον δεν «ίδρωσε το αυτί τους», αλλά
προχώρησαν στην κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών.
Στο
σημείο αυτό οφείλουμε να επιμείνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα αυτό και να
περιγράψουμε μια γενικότερη νοοτροπία που πιστεύω ότι καλλιεργήθηκε σκόπιμα, την αποφυγή συμμετοχής στην πολιτική.
Όλοι έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια από γνωστούς και φίλους εκφράσεις του
τύπου «σιγά μη μπλέξω με τους απατεώνες και τα λαμόγια». Τα αποτελέσματα τα
ζήσαμε στο πετσί μας. Από την στιγμή που σοβαροί, αξιόλογοι και σωστοί πολίτες
απέφευγαν να ασχοληθούν με τα κοινά, καταλήξαμε στους Τσίπρες, τους Φίληδες,
τους Κοτζιάδες, τους Λαφαζάνηδες, τους Βούτσηδες, τους Καρανίκες και την κυρα-Τασία,
άτομα με ιδεοληψίες, απύθμενα συμπλέγματα, περιθωριακούς, που μισούν την
Ελλάδα, που βολεύτηκαν σε υπουργικές και βουλευτικές καρέκλες και οι οποίοι θα
κάνουν τα πάντα για να μη τις χάσουν. Όλος αυτός ο συρφετός μια γλώσσα
καταλαβαίνει: Την γλώσσα των αριθμών
στις ψηφοφορίες της Βουλής. Τίποτε άλλο.
Να
ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Πολιτικοποίηση δεν σημαίνει ότι πρέπει
οπωσδήποτε να βάλουμε άμεσα υποψηφιότητα με ένα κόμμα. Σημαίνει ότι οφείλουμε να ενταχθούμε σε κάποιον πολιτικό
φορέα, αφού πρώτα συγκεντρώσουμε πληροφορίες γι’ αυτόν και κυρίως αφού
εξετάσουμε τα πρόσωπα που συμμετέχουν, διότι στην «πιάτσα» κυκλοφορούν
πολλά «χρώματα και αρώματα» και πολιτικούς απατεώνες και διάφορους «βαρεμένους»
θα συναντήσουμε πολλούς. Χρειάζεται προσοχή, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει
δικαιολογία. Προσωπικά θεωρώ ότι εκείνο
που πρέπει πρωταρχικά να αποφύγουμε είναι τους επαγγελματίες πολιτικούς.
Αυτοί οδήγησαν την χώρα εδώ που φτάσαμε. Θα την ήταν εντελώς παράλογο να
πιστέψουμε ότι αυτοί θα μπορέσουν να μας «σώσουν».
Κλείνω
με μια επισήμανση. Οι παλιές βολικές εποχές που κατηγορούσαμε τα κόμματα και
τους πολιτικούς, αλλά τρέχαμε με την πρώτη ευκαιρία σ’ αυτούς για ρουσφέτια,
έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Για τους συνειδητούς πατριώτες αυτά έχουν λήξει.
Η
συρρικνωμένη παραγωγική βάση, η παραπαίουσα οικονομία, ο εφιάλτης του
δημογραφικού, ο κατακλυσμός της λαθρομετανάστευσης, η διαλυμένη κοινωνική
συνοχή και η νοοτροπία «ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους» είναι
καταστάσεις που γιγαντώνονται διαρκώς και απειλούν να μας εξαφανίσουν ως έθνος.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από εξαφανισμένους λαούς και έθνη. Δεν θα είμαστε οι
πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, εάν δεν αλλάξουν ριζικά, σχεδόν τα πάντα, στην χώρα
μας. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει με τα παλιά κόμματα. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη στην Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες
εκλογές να υπάρξουν γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις, που σύντομα πρέπει να
αναδειχθούν σε πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.
Ο
χρόνος που διαθέτουμε λιγοστεύει απελπιστικά. Ας κάνουμε το καθήκον μας
απέναντι στις γενιές που έρχονται, ώστε να ζήσουν σε μια Ελλάδα αναγεννημένη.
«Οι
καιροί ου μενετοί» είχε γράψει πριν από αιώνες ο σπουδαίος Θουκυδίδης. Ας τον
ακούσουμε…
1 Φεβρουαρίου 2019
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου