Ο φαιδρός και ο πονηρός...
Με τον Γιάννη Πρετεντέρη μας χωρίζει τεράστιο πολιτικό και ιδεολογικό χάσμα. Ως φαίνεται όμως άρχισε να συνειδητοποιεί ορισμένες καταστάσεις και να παίρνει ταυτόσημες με εμάς θέσεις για τις οποίες είχαμε κατηγορηθεί στο παρελθόν από ορισμένους ως ακραίοι. Το άρθρο του, που ακολουθεί, το προσυπογράφω και το επικροτώ απολύτως.
ΔΕΕ
Διχασμός
Γιάννης Κ. Πρετεντέρης, 4 Απριλίου 2018
Να το πούμε απλά και κατανοητά, διότι δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε. Λυδία λίθος για μια συμφωνία στο Σκοπιανό είναι να περιλαμβάνει τρία σκέλη.
Πρώτον, απάλειψη κάθε ψήγματος εθνικής διεκδίκησης των βόρειων γειτόνων. Είτε αυτή διατυπώνεται στο Σύνταγμα είτε στο όνομα είτε σε γέφυρες και πλατείες.
Δεύτερον, διασφάλιση ότι η συμφωνία θα ισχύσει στον χώρο (κατά πάντων) και στον χρόνο (για πάντα).
Τρίτον, σεβασμό στις εθνικές ευαισθησίες της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων όπως τις αντιλαμβάνονται και τις διατυπώνουν οι ίδιοι από την Αριδαία έως την Ιεράπετρα.
Απάλειψη, διασφάλιση, σεβασμός. Πράγματα αυτονόητα. Που ευκολότερα τα λες και δυσκολότερα τα κάνεις, συμφωνώ.
Το βέβαιο είναι όμως ότι μια συμφωνία που δεν θα ενσωματώνει κατά γενική συνομολόγηση αυτά τα τρία σκέλη δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή, ούτε σεβαστή. Θα εξελιχθεί σε πεδίο διχασμού.
Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι ενδιαφερόμενοι ή απλώς επιπόλαιοι υιοθετούν μια λογική εκπτώσεων στο όνομα ενός συμβιβασμού και μιας «λύσης».
Κάνουν λάθος. Η λογική της «ευκαιρίας» που πρέπει να αρπάξουμε όσο όσο όχι μόνο δεν λύνει κανένα ανοιχτό πρόβλημα, αλλά θα κληροδοτήσει ένα βαθύ ρήγμα.
Για να το πω απλά, μια αμφιλεγόμενη συμφωνία μπορεί να περάσει με ανεμομαζώματα στη Βουλή, αλλά θα βάλει τη χώρα σε μια περιπέτεια ανυπολόγιστης εθνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Εύχομαι ειλικρινά η κυβέρνηση και διάφοροι πρόθυμοι κουφιοκεφαλάκηδες να μην μπουν στον πειρασμό. Μπορεί να καμαρώνουν για τις απόψεις τους, μπορεί να τις θεωρούν σχεδόν αυταπόδεικτες, μπορεί κάποιες να τις συμμερίζομαι και εγώ, αλλά σε ένα τέτοιο ζήτημα όροι επιβολής δεν χωρούν.
Η λύση πρέπει να αντιπροσωπεύει όλους τους Ελληνες μαζί και τον καθένα χωριστά. Τι σε έπιασε; θα με ρωτήσετε.
Με έπιασε ότι δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε όσους χειρίζονται ένα ζήτημα υψηλής εθνικής έντασης σαν φθηνό κομματικό κόλπο. Τους έχω ικανούς να τα κάνουν λαμπόγυαλο αν κρίνουν ότι τους συμφέρει.
Με έπιασε ότι δυσπιστώ για το φρόνημα, την ευσυνειδησία και την ευθυκρισία τους. Σε ποια σοβαρή χώρα θα πρωτοστατούσαν σε τέτοια υπόθεση ένας Κοτζιάς με έναν Καμμένο;
Με έπιασε ότι η βλάβη που απειλεί τον εθνικό ιστό είναι πολύ μεγαλύτερη από το πολιτικό μπόι όσων την παίρνουν αψήφιστα.
Με έπιασε ότι οι ανοησίες περί ακροδεξιών, εθνικιστών, όχλου και γραφικών φανερώνουν κυρίως άγνοια, τυχοδιωκτισμό και μικροπολιτική.
Από όσα έχουν ειπωθεί κρατώ την επαναλαμβανόμενη διαβεβαίωση του Μητσοτάκη ότι «δεν θα διχάσω εγώ τους Ελληνες».
Μακάρι. Ελπίζω τη διαβεβαίωση αυτή να προσυπογράφουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.
Διαφορετικά, δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου