Οι παραχαράκτες της Ιστορίας

Οι παραχαράκτες της Ιστορίας

… και το προδιαγεγραμμένο σχέδιο της γενοκτονίας των Ελλήνων 

της Μικράς Ασίας και της Κων/πολης

Του Αντώνη Λαμπίδη από τη Ρήξη φ. 118 

Το φαινόμενο Φίλη δεν είναι μεμονωμένο ούτε τυχαίο. Εντάσσεται στην πολυμέτωπη επίθεση που δέχεται ο Ελληνισμός τις τελευταίες δεκαετίες.

Πριν είκοσι τρία χρόνια, το 1992, έγραφα: «Στις μέρες μας, η πολυμέτωπη επίθεση των ανθελληνικών δυνάμεων βρίσκεται εν πλήρει εξελίξει και, προς το παρόν τουλάχιστον, ο τόπος φαίνεται να οδηγείται στην απώλεια την πνευματική και την εξαφάνιση τη βιολογική. Βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στο τέλμα της ανυπαρξίας… μιας ανυπαρξίας στην κριτική σκέψη, μιας αδυναμίας στη συνειδητοποίηση της ταυτότητας και του προορισμού μας και μιας παραίτησης από την προσπάθεια για τον μετασχηματισμό του δυναμικού μας αποθέματος σε ρεαλιστικές προτάσεις εξόδου από τα αδιέξοδα. [ ] Υπό το πρόσχημα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού διεξάγεται το λαθρεμπόριο των μεγαλυτέρων παραποιήσεων:

Παραχάραξη, αλλοίωση και αποσιώπηση της Ιστορίας μας, διάλυση της Παιδείας, ευτελισμός του σχολείου, αλλοτρίωση της γλώσσας… χλευασμός κάθε αξίας. Αυτές οι νοσηρές καταστάσεις της ελληνικής κοινωνίας αποτελούν τις ψηφίδες ενός φρικτού μωσαϊκού.

Είναι επιτακτική ανάγκη να συνθέσουμε αυτές τις ψηφίδες, ώστε να συναισθανθούμε την απειλή.[ ] Τότε μόνον η αντίδρασή μας θα έχει πραγματικό αποτέλεσμα».

Σήμερα, είκοσι τρία χρόνια μετά, η αποδόμηση της ιστορίας έχει καταλάβει δεσπόζουσα θέση στα πανεπιστήμια μας.

Ο υπουργός έκανε τη δήλωση, συμμεριζόμενος –δήθεν– απόψεις πολλών ιστορικών και διεθνολόγων. Τον ερωτούμε: Ποιοι είναι οι ιστορικοί και διεθνολόγοι που επικαλείστε, κ. Φίλη;

Δόλιος, αλλά και ημιμαθής, για να θολώσει τα νερά και να διαστρέψει την αδήριτη ιστορική πραγματικότητα, παίζει με τους όρους «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση». Οι δηλώσεις του όμως προλειαίνουν το έδαφος για μια ενδοτική στάση, την οποία με μαθηματική ακρίβεια θα επιδείξει ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία την ερχόμενη εβδομάδα.

Σε αυτό το σημείο έχει ενδιαφέρον να υπογραμμίσουμε ότι, στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, αναγράφονται οι κάτωθι αθλιότητες (μετάφραση από το αγγλικό κείμενο):

«Ποιος διέπραξε γενοκτονία: Τούρκοι ή συμμορίες Ελλήνων;»

«Προεξάρχων στόχος της Ελλάδας είναι η αποσταθεροποίηση της Τουρκίας, με την υποκίνηση μικροεθνικιστικών αισθημάτων. Ο σκοπός είναι να θέσει υπό αμφισβήτηση την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, επιδιώκοντας:

1ον. Να εξαπατήσει την παγκόσμια κοινότητα με το ότι η Τουρκία έχει διαπράξει πληθώρα γενοκτονιών και ότι η ιδεολογία της βασίζεται σε ρατσιστικές αρχές.

2ον. Να χρησιμοποιήσει το ποντιακό στοιχείο ως πρόσχημα στη διαδικασία απο-τουρκοποίησης που επιχειρεί στη Δυτική Θράκη.

Η ιστορία υποδεικνύει την Ελλάδα ως την πλευρά που θα πρέπει να απολογηθεί για τα εγκλήματα πολέμου που αυτή διέπραξε με την επέμβασή της στην Ανατολία και τις θηριωδίες που διέπραξαν συμμορίες Ελλήνων στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να εξαπολύει αδιάντροπα αστήρικτες κατηγορίες σχετικά με την υποτιθέμενη ποντιακή γενοκτονία».

Εμείς απαιτούμε όπως η ελληνική κυβέρνηση ζητήσει, επί τέλους, από το τουρκικό ΥΠΕΞ, την άμεση απάλειψη αυτών των άθλιων κατηγοριών κατά της Ελλάδας.

Οι Νεότουρκοι, εγκαταλείποντας τον οθωμανισμό, ασπάσθηκαν το δόγμα του τουρκισμού που αποσκοπούσε στην ίδρυση αμιγούς εθνικού τουρκικού κράτους.

Τον Οκτώβριο του 1911 αποφασίστηκε επισήμως, σε συνέδριο του κόμματος «Ένωση και Πρόοδος», στην οθωμανική τότε Θεσσαλονίκη, η εξόντωση των μη τουρκικών εθνοτήτων.

Τον Ιανουάριο του 1913, η τριανδρία Ενβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ, καταλαμβάνει την εξουσία του οθωμανικού κράτους. [ ]

Τον Δεκέμβριο του 1913, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη μια γερμανική αποστολή υψηλού επιπέδου, με επικεφαλής τον Λίμαν φον Σάντερς.

Ο ίδιος ο Λίμαν φον Σάντερς, αναδιοργανωτής του τουρκικού στρατού και αρχηγός της 5ης Στρατιάς, εισηγήθηκε την εκδίωξη των Ελλήνων από τις περιοχές της Θράκης, Βιθυνίας, Μυσίας, Τρωάδας, Ερυθραίας. Τότε, άρχισε η συστηματικά μεθοδευμένη πολιτική εξόντωσης και αφανισμού των μη μουσουλμανικών πληθυσμών και ιδιαίτερα των ελληνικών.

Οι Έλληνες στρατεύσιμοι (από 20 έως 45 ετών) εντάχθηκαν στα περιβόητα τάγματα εργασίας, όπου πέθαναν κατά χιλιάδες από τις στερήσεις, τις κακουχίες και τα βασανιστήρια. Στις 25 Μαϊου 1914, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κήρυξε την Εκκλησία υπό διωγμό. (Συναφώς, το 1919, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε τη ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 1914 – 1918. Στις 416 σελίδες της καταγράφονται λεπτομερώς οι απίστευτες φρικαλεότητες που διέπραξε το τουρκικό κράτος εις βάρος του Ελληνισμού την περίοδο 1914 – 1918).

Το υπόμνημα του Πατριάρχη Γερμανού προς τις Μεγάλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, στις 2 Ιουλίου 1914, αναφέρεται στην εξόντωση του ελληνικού στοιχείου στη Θράκη και τη Μ. Ασία και υπογραμμίζει:

«Εφάνη καθαρώς ότι το παν συνετελείτο επί τη βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου της οθωμανικής κυβερνήσεως… Οι κυβερνώντες εν Τουρκία έχουσι θέσει εις εφαρμογήν σχέδιον τελείας εξοντώσεως των Ελλήνων… Εν τη Μικρά Ασία αι χριστιανικαί κοινότηται κατεδικάσθησαν εις τέλειον αφανισμόν.»

Τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας την περίοδο εκείνη συμποσούνται σε:

Επαρχίες Θράκης 218.767

Δ. & Α. Μικράς Ασίας 298.449

Πόντου 257.019

Σύνολο 774.235

Το 1922 στιγματίζεται με τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αφ’ ότου εξοντώθηκε ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, ήρθε η σειρά του Κωνσταντινουπολίτικου Ελληνισμού.

Το σύνθημα της εποχής εκείνης, που φανάτιζε τα άξεστα πλήθη, είχε ριφθεί: «Καλύτερα Πόλη χωρίς δημιουργικότητα και πνευματικότητα, παρά Πόλη με Έλληνα».

– Το 1928, τα Ταταύλα παραδίνονται στις φλόγες – «πρόβα τζενεράλε» των όσων έπονται.

– Το 1932 εκδίδεται Νόμος που απαγορεύει την άσκηση πολλών επαγγελμάτων από Έλληνες υπηκόους. Έτσι, πολλοί αναγκάστηκαν σε φυγή.

– Το 1941, οι διαβόητες «20 ηλικίες» κλήθηκαν να καταταγούν στα Τάγματα Εργασίας, με το πρόσχημα να εκτελέσουν έργα οδοποιίας στην Ανατολή, οι γεννηθέντες μεταξύ των ετών 1894 και 1913. Οι φοβερές κακουχίες, σε πολικές θερμοκρασίες των -30 C, οδήγησαν στον μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες προγόνους μας.

Ταυτόχρονα, ψηφίζεται ο Νόμος περί εφάπαξ φορολογίας της περιουσίας, το αποκαλούμενο «Βαρλίκ». που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησης, με προθεσμία καταβολής μόλις 30 ημέρες. Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζουρούμ και στο Ντιγιάρμπακιρ.

Το 1955, τα Σεπτεμβριανά ήταν ο τρομερός τυφώνας που σάρωσε στο πέρασμά του, μέσα σε λίγες ώρες, τους κόπους και κατέστρεψε τις ζωές χιλιάδων Κωνσταντινουπολιτών.

Οι απελάσεις του 1964 υπήρξαν η χαριστική βολή κατά του πολίτικου Ελληνισμού. Ολοκλήρωσαν τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής.

Τo προσφυγικό ζήτημα

Τo προσφυγικό ζήτημα θα αντιμετωπιστεί από το ελληνικό κράτος ως βάρος και εμπόδιο στην εξωτερική, αλλά και στην εσωτερική πολιτική. Η προσφυγική ιστορική εμπειρία απορρίφθηκε από την πολιτική και αγνοήθηκε από την ιστοριογραφία. Είναι γεγονός ότι τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά στην Ελλάδα είχαν μερίδιο ευθύνης για την άρνηση της γενοκτονίας. Αυτό εν πολλοίς βασίζεται στον έντονη ελλαδική τοπικιστική αντίληψη που επικρατεί στη χώρα μας.

Η πραγματικότητα αυτή θα αμφισβητηθεί μόνο μετά το ’90, όταν θα εμφανισθεί μια ιστοριογραφική σχολή που θα αναδυθεί από τις προσφυγικές οργανώσεις. Το γεγονός αυτό θα προκαλέσει την αντίδραση της κατεστημένης, αλλά και της αποδομητικής ιστοριογραφίας, οι οποίες παραχαράσσουν ακόμη και διεθνείς νομικούς όρους, όπως αυτούς της «γενοκτονίας», προκειμένου να υποστηρίξουν τη φιλοτουρκική τους στάση. Επίσης, αποσιωπούν σημαντικές αποφάσεις διεθνών οργανισμών, όπως αυτές της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars).

Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι στον τόπο μας επιχειρείται από γνωστούς εθνομηδενιστικούς κύκλους η γενοκτονία της μνήμης. Γίνονται τα πάντα για να εξαλειφθεί από τη νεότερη γενιά η ιστορική μνήμη. Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει να δημιουργήσει άτομα χωρίς φρόνημα, θάρρος και αυτοπεποίθηση. Άβουλα όργανα μιας αλλοτριωμένης κοινωνίας.

Γι’ αυτό, εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες, αλλά και ολόκληρος ο Ελληνισμός, πρέπει να επαγρυπνούμε και να δίνουμε καθημερινά τη μάχη μας, αγωνιζόμενοι με σθένος για την πλήρη αποκατάσταση των απαράγραπτων δικαίων μας.

*Ομιλία Αντώνη Λαμπίδη στην εκδήλωση «Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και οι Παραχαράκτες της», που οργανώθηκε από το Άρδην στην Αθήνα στις 10 Νοεμβρίου 2015.