Σκόπια : μια σκοτεινή ιστορία
Το Σάββατο 19 Μαΐου 2018 πραγματοποιείται στα Σκόπια σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Στη σύσκεψη αυτή ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ (που είχε εν τω μεταξύ συναντηθεί με τον Κοτζιά στο Σούνιο στις 12 Μαΐου) και ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ (που είχε δει τον Τσίπρα στη Σόφια στις 16-17 Μαΐου) ανακοινώνουν ότι υπάρχει συμφωνία με την ελληνική πλευρά για το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ιλιντεν».
Επιπροσθέτως (κατά τον Ντιμιτρόφ), η ελληνική πλευρά κάνει τη «σημαντική παραχώρηση» να αναγνωρίσει «μακεδονική» γλώσσα και υπηκοότητα.
Εδώ αρχίζουν τα παράξενα.
Ο Ζάεφ εξηγεί ότι ο Τσίπρας «έχει καθαρίσει» πως η κοινοβουλευτική πλειοψηφία «δεν θα προέλθει από τις ψήφους του Καμμένου, αλλά από το Ποτάμι».
Πού το ξέρει ο Τσίπρας;
Έως τότε δεν υπάρχει συμφωνία, ουδείς μπορούσε να γνωρίζει τι θα περιέχει όταν υπάρξει, κι άλλωστε το Ποτάμι δεν είναι εκείνη τη στιγμή παρά τμήμα του Κινήματος Αλλαγής του οποίου ηγείται κατόπιν εκλογών η Φώφη Γεννηματά.
Ενδεχομένως να ερωτηθεί, αλλά δεν θα αποφασίσει.
Επιπροσθέτως ο Τσίπρας δεν μιλάει στον Ζάεφ ούτε για Κίνημα Αλλαγής, ούτε καν για Κεντροαριστερά γενικά, αλλά συγκεκριμένα για το Ποτάμι.
Είναι αλήθεια ότι έναν μήνα αργότερα ο Σταύρος Θεοδωράκης θα διαφωνήσει με τη Φώφη για τα Σκόπια και θα αποχωρήσει από το ΚΙΝΑΛ.
Αλλά πώς ήξερε ο Τσίπρας έναν μήνα νωρίτερα ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο ώστε το Ποτάμι να στηρίξει τη συμφωνία; Είναι μέντιουμ;
Ακόμη περισσότερο όταν ουδείς είχε καταλάβει έως τότε ότι τα Σκόπια αποτελούν τόσο σπουδαίο ζήτημα για τον Θεοδωράκη ώστε να πασχίζει να επιβάλει απόφαση στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΚΙΝΑΛ και να αποχωρεί όταν δεν το κατορθώνει.
Περίεργη όμως δεν είναι μόνο η στάση του Θεοδωράκη.
Στις 17 και 18 Μαΐου, λίγο πριν από τη σύσκεψη αρχηγών στα Σκόπια και όταν η κυβέρνηση δεν έχει ανακοινώσει ακόμη τι συμβαίνει, ο Γιώργος Παπανδρέου επικοινωνεί με ηγετικά στελέχη του ΚΙΝΑΛ. Τους εξηγεί πόσο καλή είναι η λύση της «Μακεδονίας του Ιλιντεν» και γιατί το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να στηρίξει τη συμφωνία.
Πού το ξέρει ο Παπανδρέου;
Και τι λόγο έχει να κάνει τον πλασιέ μιας συμφωνίας που δεν υπάρχει ακόμη και για την οποία δεν γνωρίζαμε τότε ούτε αν την αποδέχεται η κυβέρνηση, ούτε με ποιους όρους;
Η μια εξήγηση είναι η επιπολαιότητα του ανδρός – δεν θα εξέπληττε κανέναν.
Η άλλη (που δεν αποκλείει την πρώτη) είναι ότι ο Παπανδρέου βρισκόταν σε «ανοιχτή γραμμή» με τον Κοτζιά, ο οποίος είχε διατελέσει σύμβουλός του και τον οποίο είχε πρόσφατα επισκεφθεί με κάποιο πρόσχημα.
Στις 9 Μαΐου μάλιστα ο Παπανδρέου είχε συναντηθεί και με τον Τσίπρα επειδή (υποτίθεται) θα πήγαινε στην Τουρκία και θα συναντούσε τον Ερντογάν – με τον οποίο πάντως δεν συναντήθηκε…
Μετά, όμως, τη συνάντηση της 9ης Μαΐου ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι ενημέρωσε τον Παπανδρέου για τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, καθώς και για «τις διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό». Από τον Ερντογάν πώς βρεθήκαμε στα Σκόπια;
Υπήρχε σχέδιο; Το σίγουρο είναι ότι ναυάγησε στις 19 Μαΐου κι όχι από τον Θεοδωράκη ή τον Παπανδρέου.
Την Παρασκευή 18 Μαΐου ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε παρέμβαση στη Βουλή με αφορμή «πληροφορίες» περί συμφωνίας, τις οποίες η κυβέρνηση ούτε διέψευδε, ούτε επιβεβαίωνε.
Δήλωσε ότι το Ιλιντεν αποτελεί τον πυρήνα του αλυτρωτισμού. Και πρόσθεσε: «Ελπίζω να είναι προβοκάτσια ότι προτάθηκε το συγκεκριμένο όνομα και ότι η κυβέρνηση το συζητεί διά του Πρωθυπουργού».
Σύσσωμη η αντιπολίτευση συντάχθηκε με αυτή την δήλωση– για την οποία η κυβέρνηση εξακολουθούσε να κάνει την πάπια.
Στις 19 Μαΐου (και μετά τη σύσκεψη στα Σκόπια) ο Ζάεφ ανακοίνωνε ότι η χώρα του αποδέχεται την ονομασία «Μακεδονία του Ιλιντεν» – ό,τι δηλαδή είχε συμφωνήσει με την κυβέρνηση.
Αλλά το ίδιο βράδυ και μετά τη χιονοστιβάδα των αντιδράσεων το Μέγαρο Μαξίμου έκανε πίσω – θέτοντας κάποια όρια στον εξευτελισμό του.
[Τα πρακτικά της σύσκεψης δημοσιεύθηκαν στη «Frankfurter Allgemeine Zeitung» και στην «Καθημερινή» στις 2 Οκτωβρίου]
8 Οκτωβρίου 2018
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου