Ελληνογαλλική Φιλία και Ελληνικοί Εξοπλισμοί

Του Ιωάννη Μάζη, Καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
15 Αυγούστου 2019

Ξαναέρχεται το «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία»;

Στον κρίσιμο ρόλο των γαλλικών οπλικών συστημάτων στη διατήρηση του πλεονεκτήματος έναντι της Τουρκίας, καθώς και στις σημερινές στρατηγικές δυνατότητες στρατηγικής συνεργασίας της Ελλάδας με τη Γαλλία στον τομέα της άμυνας, εστιάζει ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιώαννη Μάζης.

Ο κ. Μάζης σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «αποτελεί αναντίρρητο γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι των ελληνικών αποτρεπτικών ικανοτήτων έναντι της Τουρκίας βασίστηκε σε γαλλικά οπλικά συστήματα και τις μοναδικές τους επιχειρησιακές δυνατότητες. Ήδη από το 1974 οι πυραυλάκατοι Combattante, εφοδιασμένοι με πυραύλους επιφανείας – επιφανείας Exocet καθιστούσαν τον τουρκικό στόλο έναν μεγάλο στόχο για το Πολεμικό Ναυτικό. Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα υπήρξε ο πρώτος εξαγωγικός πελάτης των Exocet, ο οποίος κατέστη μετά διεθνές best seller. Επίσης, από το 1975 και για μία δεκαετία περίπου, τα μαχητικά αεροσκάφη Mirage F1 προσέφεραν αναντίρρητη αεροπορική κυριαρχία στην Ελληνική Αεροπορία πάνω από το Αιγαίο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υπογραφή της συμφωνίας για την προμήθεια των Mirage F1 έγινε στις αρχές του Καλοκαιριού του 1974. Οι παραδόσεις για την Ελληνική Αεροπορία προβλεπόταν για το Καλοκαίρι του 1978. Όμως, χάρη σε προσωπική παρέμβαση του Γάλλου Προέδρου Ζισκάρ Ντε Εσταίν κατόπιν αιτήματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οι παραδόσεις στην Ελλάδα απέκτησαν προτεραιότητα και έτσι στα τέλη της Άνοιξης του 1975 η Ελληνική Αεροπορία ξεκίνησε να παραλαμβάνει μαχητικά τα οποία προορίζονταν για τη Γαλλική Αεροπορία. Έτσι, η Ελλάδα βρέθηκε εκείνη την εποχή με ένα από τα πιο προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη παγκοσμίως με μοναδικές ικανότητες εναέριας μάχης».

Συμπληρώνει δε ότι «στη δεκαετία του 80, στο πλαίσιο της περιβόητης Αγοράς του Αιώνα, η ΠΑ απέκτησε 40 μαχητικά αεροσκάφη Mirage 2000EG. Εξαιτίας της ελληνικής εμμονής σε ένα ραντάρ «πολλαπλών ρόλων» για το αεροσκάφος, επιλέχθηκε το προβληματικό ραντάρ RDM – 3, αντί για το εξειδικευμένο σε ρόλους αέρος – αέρος RDI που είχε επιλέξει η Γαλλική Αεροπορία για τα δικά της Mirage 2000C. Το RDI ήταν ένα από τα αξιόλογα ραντάρ για εναέρια μάχη εκείνον τον καιρό, περίπου ισάξιο του αμερικανικού APG – 63 που χρησιμοποιούσαν τα μαχητικά F – 15A/B και C και ανώτερο από το APG – 68 των F – 16. Ακόμη όμως και με το RDM – 3 τα Mirage 2000 είχαν σαφές πλεονέκτημα στην εναέρια μάχη έναντι των τουρκικών F – 16, όντας καλύτερες πλατφόρμες για μεσαία και μεγάλα ύψη και με μικρότερο στιγμιαίο ρυθμό στροφής αλλά και οπλισμένα με τον πύραυλο αέρος – αέρος για κλειστές αερομαχίες (WVR) R550 Magic – 2, ο οποίος ήταν ανώτερος από τις εκδόσεις L και M των αμερικανικών AIM – 9 Sidewinder, έχοντας μεταξύ των άλλων και πολύ μεγαλύτερες ικανότητες εγκλωβισμού του στόχου εκτός του διαμήκους άξονα του αεροσκάφους (HOB). Επίσης, το σύστημα αυτοπροστασίας ICMS 2000 Mk1 ήταν κατά πολύ ανώτερο του ASPIS Ι που εξόπλισε στα F – 16».

Ακολούθως ο κ. Μάζης αναφέρεται στην αγορά των βελτιωμένων Mirage 2000 – 5 Mk 2 στα τέλη της δεκαετίας του 90 που «προσέφερε στην Ελλάδα ένα μοναδικό πακέτο προβολής ισχύος στον αέρα, τη στεριά και τη θάλασσα που δεν είχε υπάρξει ξανά». «Κατ’ αρχάς, η αντικατάσταση του προβληματικού RDM με το RDY – 2, που ήταν ένα από τα καλύτερα ραντάρ αεροσκαφών στην εποχή του, προσέφερε νέες δυνατότητες στο αεροσκάφος, ενώ το σύστημα αυτοπροστασίας ICMS2000 Mk 5 ήταν ότι πιο επιτυχημένο έχει τοποθετηθεί σε ελληνικό μαχητικό», τονίζει.

«Όσον αφορά τις ικανότητες εναέριας μάχης, οι πύραυλοι MICA προσέφεραν πολύ μεγάλες δυνατότητες τόσο σε κοντινές όσο και αποστάσεις πέραν του οπτικού ορίζοντος (BVR). Αξίζει να επισημανθεί ότι οι πύραυλοι MICA έχουν ένα χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει σε κάποιο άλλο ελληνικό όπλο αέρος – αέρος. Συγκεκριμένα, διατίθενται σε έκδοση μεγάλου βεληνεκούς, που φθάνει τα 70 χλμ, χρησιμοποιώντας όμως κεφαλή θερμικής απεικόνισης για τον εγκλωβισμό του στόχου και όχι μέσω καθοδήγησης ραντάρ. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι η παθητική μέθοδος εντοπισμού δεν προσφέρει κανένα περιθώριο προειδοποίησης, σε αντίθεση με την καθοδήγηση με ραντάρ που θα ενεργοποιούσε το δέκτη προειδοποίησης εγκλωβισμού από ραντάρ (RWR) του συστήματος αυτοπροστασίας του αεροσκάφους – στόχου. Το δεύτερο είναι πως ένας παρόμοιος πύραυλος μπορεί να αντιμετωπίσει τα αεροσκάφη stealth, όπως είναι το F – 35 ή το ρωσικό Sukhoi Su – 57. Ειδικά το F – 35 παρουσιάζει πολύ μεγάλο θερμικό ίχνος, μεγαλύτερο από αυτό των «κανονικών» αεροσκαφών, εξαιτίας του πολύ ισχυρού κινητήρα του και πιθανώς και λόγω της αεροδυναμικής τριβής (aerodynamic heating). Έτσι, στοχοποιείται πιο εύκολα από παρόμοια όπλα σε σχέση με τα «κανονικά» αεροσκάφη. Παρόμοιοι πύραυλοι, σε συνδυασμό με συστήματα υπέρυθρης έρευνας και ιχνηλάτησης (IRST), που μπορούν να τοποθετούνται και σε ατρακτίδια (pods) και να μεταφέρονται ως εξωτερικό φορτίο για τα μαχητικά, αποτελούν μεγάλη απειλή για τα μαχητικά stealth», εξηγεί.

Όσον αφορά στην αγορά των νέων Mirage 2000 – 5 ο κ. Μάζης εκτιμά ότι «επέτρεψε σε κάποια από τα παλαιότερα Mirage 2000 EG να εφοδιαστούν με πυραύλους αέρος – επιφανείας Exocet, μετατρεπόμενα σε στρατηγική απειλή για τον τουρκικό στόλο επιφανείας».

«Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η αγορά των Mirage 2000 – 5 συνδυάστηκε με την απόκτηση περίπου εκατό αεροεκτοξευόμενων πυραύλων cruise Scalp EG. Το επίσημο βεληνεκές των πυραύλων αυτών είναι 250 χλμ. Στην πραγματικότητα, όμως, όπως αναφέρει ο έγκυρος οίκος αμυντικών αξιολογήσεων Jane’s αλλά και άλλες πηγές, φθάνει ή και ξεπερνά τα 500 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να προσβάλουν σχεδόν οποιοδήποτε σημείο της τουρκικής επικράτειας με σημειακή ακρίβεια που φθάνει το ένα μέτρο, ενώ εφοδιασμένα με τη διατρητική κεφαλή BROACH μπορούν να καταστρέψουν στόχους υψηλής προστασίας. Ο συνδυασμός μεγάλου βεληνεκούς, υψηλής ακρίβειας και μεγάλης καταστρεπτικής ικανότητας, καθιστούν τους Scalp EG όπλα στρατηγικών εφαρμογών. Επισημαίνεται ότι μόνο η Γαλλία προσέφερε όπλα τέτοιων δυνατοτήτων στην Ελλάδα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αρνηθεί επανειλημμένως να το πράξουν», σημειώνει.

«Εν κατακλείδι λοιπόν, σε αντίθεση με τα αμερικανικά ή άλλα δυτικοευρωπαϊκά ή ρωσικά οπλικά συστήματα, τα γαλλικά όπλα δεν προσέφεραν στην Ελλάδα κάποια ισορροπία έναντι της Τουρκίας αλλά σαφή υπεροπλία», επεσήμανε.

Ο κ. Μάζης υπογραμμίζει ότι «σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας φάσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πιθανώς πιο επικίνδυνης σε σχέση με το παρελθόν και χρειαζόμαστε άμεσα και επιτακτικά ενίσχυση των ελληνικών αποτρεπτικών ικανοτήτων, με τρόπο ώστε να εξασφαλίσουμε πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας ώστε να αδρανοποιήσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό. Και η Γαλλία προσφέρει ξανά λύσεις στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, γαλλικές φρεγάτες εφοδιασμένες με πυραύλους αεράμυνας Aster 30 και με πυραύλους cruise Scalp Naval με βεληνεκές μεγαλύτερο των 1000 χλμ θα προσφέρουν στο Πολεμικό Ναυτικό δυνατότητες στρατηγικής κρούσης εις βάθος. Επίσης, η Ελλάδα μπορεί να συμμετάσχει στην προσπάθεια για το ευρωπαϊκό μαχητικό αεροσκάφος του μέλλοντος, της οποίας ηγείται η Γαλλία.

Συγκεκριμένα, στις 17 Ιουνίου 2019 κατά τη διάρκεια της αεροδιαστημικής έκθεσης Paris Air Show 2019 η γαλλική εταιρεία Dassault παρουσίασε το μαχητικό αεροσκάφος νέας γενεάς (NGF), το οποίο αναπτύσσει σε συνεργασία με την Airbus ως μέρος του ευρύτερου προγράμματος για το «μελλοντικό αεροπορικό σύστημα μάχης» (Future Combat Air System  / FCAS). Το αεροσκάφος θα επιχειρεί από κοινού με ένα μη επανδρωμένο μαχητικό (UCAV)». Και καταλήγει:

«Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη με το ένα πόδι στο πολυπρόγραμμα αυτό ως συμπαραγωγός του μη επανδρωμένου μαχητικού (UCAV) Neuron, πάνω στο οποίο φαίνεται πως θα βασιστεί το ρομποτικό απάρτιο του νέου ευρωπαϊκού συστήματος εναέριας μάχης. Μένει λοιπόν να αποφασίσει αν θα ενταχθεί πλήρως, μετατρεπόμενη για πρώτη φορά στην ιστορία της από πελάτη σε παραγωγό και αποκτώντας πρόσβαση σε κρίσιμες τεχνολογίες και ικανότητες οι οποίες θα προσφέρουν στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας στα χρόνια που έρχονται».

Πηγή: in.gr

Ο τορπιλλισμός της «Έλλης»

Τον Αύγουστο του 1940 ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κόντευε να συμπληρώσει ένα χρόνο. Η Ελλάδα, την οποία κυβερνούσε ο Ιωάννης Μεταξάς, μπορεί να τηρούσε ουδέτερη στάση, αλλά ήταν εμφανές ότι βρισκόταν στο πλευρό της Αγγλίας, που εκείνη την περίοδο δοκιμαζόταν σοβαρά από τις αεροπορικές επιθέσεις της «Λουφτβάφε». Η φασιστική Ιταλία, σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας, με τον ισχυρό στόλο της διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες της Μεσογείου από τη Μεγάλη Βρετανία. 

Η διαταγή για τον τορπιλισμό της «Έλλης», ενός ελαφρού καταδρομικού πλοίου («ευδρόμου» με την ορολογία του μεσοπολέμου), δόθηκε από την ιταλό διοικητή των Δωδεκανήσων Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, ηγετικό στέλεχος του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας και πρέπει (;) να ήταν σε γνώση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Το ιταλικό υποβρύχιο «Ντελφίνο» με διοικητή τον υποπλοίαρχο Τζουζέπε Αϊκάρντι ξεκίνησε από τη ναυτική βάση στο Παρθένι της Λέρου το βράδυ της 14ης Αυγούστου, με αποστολή να πλήξει εχθρικά πλοία στην Τήνο, τη Σύρο και στη συνέχεια να αποκλείσει τη Διώρυγα της Κορίνθου. 

Τις πρωινές ώρες της 15ης Αυγούστου το ιταλικό υποβρύχιο βρέθηκε έξω από το λιμάνι της Τήνου «εν καταδύσει», με σκοπό να τορπιλίσει τα επιβατικά πλοία «Έλση» και «Έσπερος», που μετέφεραν προσκυνητές, αλλά οι Ιταλοί τα θεωρούσαν οπλιταγωγά και συνεπώς εχθρικά. Από το περισκόπιο ο Αϊκάρντι είδε να καταφθάνει στο λιμάνι ένα πολεμικό και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, όπως δήλωσε μετά τον πόλεμο. Επρόκειτο για το καταδρομικό «Έλλη», που κατέπλεε στην Τήνο για τις εορταστικές εκδηλώσεις της Μεγαλόχαρης.

Στις 8.25 π.μ., λίγη ώρα πριν από τη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας κι ενώ στην παραλία υπήρχε πολύς κόσμος, το «Ντελφίνο» έπληξε με τρεις τορπίλες το ελληνικό πολεμικό πλοίο. Η μία μόνο τορπίλη βρήκε στόχο, αλλά έπληξε καίρια το ελληνικό πλοίο στο μηχανοστάσιο και τις δεξαμενές πετρελαίου. Μία ώρα αργότερα, το «Έλλη» βυθίστηκε, παρά τις προσπάθειες του πληρώματος να το κρατήσουν στον αφρό. Οι άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στην προκυμαία. Από την επίθεση του «Ντελφίνο» σκοτώθηκαν ένας υπαξιωματικός και οκτώ ναύτες του «Έλλη», ενώ οι τραυματίες ανήλθαν στους 24. Μία γυναίκα, που βρισκόταν στην παραλία, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την έκρηξη της δεύτερη τορπίλης στην προκυμαία. 

Μετά την εκτέλεση της αποστολής του, το «Ντελφίνο» απομακρύνθηκε χωρίς να γίνει γνωστή η ταυτότητά του. Μετά από λίγες ώρες κατέπλευσε στη Σύρο, αλλά αναχώρησε αμέσως άπρακτο, καθώς δεν υπήρχε κανένα πλοίο στο λιμάνι του νησιού. Το «Ντελφίνο» επέστρεψε εσπευσμένως στη Λέρο με διαταγή των ιταλικών αρχών, ακυρώνοντας την αποστολή του στην Κόρινθο. Η επιχείρηση δεν φαίνεται να ήταν σε γνώση των πολιτικών αρχών της Ρώμης (πλην ίσως του Μουσολίνι). Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκαλεάτσο Τσιάνο, έγραψε στα απομνημονεύματά του ότι η βύθιση του ελληνικού πλοίου οφείλεται στη θρασύτητα του Ντε Βέκι. 

Η έρευνα που διενήργησαν δύτες του Πολεμικού Ναυτικού, έδειξε ότι η τορπίλες ήταν ιταλικές και επομένως η επίθεση έγινε από ιταλικό υποβρύχιο. Η κυβέρνηση Μεταξά τήρησε απόλυτα μυστικό το πόρισμα της έρευνας, για να μην προκαλέσει την Ιταλία και διαταράξει την ουδετερότητα της Ελλάδας. Τελικά, δημοσιοποιήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1940, δύο ημέρες μετά την ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Παρά ταύτα, από την πρώτη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη δεν είχε καμία αμφιβολία για την εθνικότητα του υποβρυχίου. 

Το 1950, στο πλαίσιο των πολεμικών επανορθώσεων, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα το ελαφρύ καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοίας» (Eugenio Di Savoia), το οποίο μετονομάστηκε σε «Έλλη» τον Ιούνιο του 1951 και ύψωσε την ελληνική σημαία. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 το ναυάγιο του «Έλλη» ανελκύστηκε τμηματικά και πουλήθηκε για παλιοσίδερα (σκραπ). Το 1985 Έλληνες δύτες ανακάλυψαν στο βυθό της Τήνου τα απομεινάρια της ιταλικής τορπίλης που βύθισε το «Έλλη». Το εύρημα εκτίθεται στο Ναυτικό Μουσείο Πειραιά.

https://www.sansimera.gr/articles/810

Η διαστρέβλωση της Ιστορίας...

Το Κίνημα του 1922, το «Ραντεβού της Χίου» 

και η Παράδοση της Ανατολικής Θράκης!

Πολλοί φίλοι μας δεν έχουν ακούσει διά το διαβόητον "Ραντεβού της Χίου"! Τούτο δεν είναι γενικώς γνωστόν και ακόμη και στην εποχήν του εκαλύφθη από παχύτατον πέπλον ενόχου σιωπής! Ο θείος μου υπηρέτησε στην Μικρασιατικήν εκστρατείαν εις μίαν μονάδα που ευρίσκετο στον Βόρειον τομέα του μετώπου, όπου δεν εξεδηλώθη Τουρκική επίθεσις! Έλεγε με απορίαν ότι μόλις εγένετο γνωστή η κατάρρευσις του μετώπου στην "Εξέχουσαν του Αφιόν", τότε όλοι οι αξιωματικοί της μονάδος πήραν τα αυτοκίνητα και έφυγαν! Δεν ηδύνατο να εξηγήση το γεγονός, τού εφαίνετο απίθανον, αδιανόητον• ήσαν όλοι δειλοί λιποτάκτες, ριψάσπιδες, κιοτήδες; Δεν έδειχναν κάτι τέτοιο! Και εγώ απορούσα, καθώς αυτό είναι ένα γεγονός πρωτάκουστον, πρωτοφανές διά τον Ελληνικόν στρατόν, αλλά και γιά κάθε τακτικόν στρατόν! Καθώς μάλιστα, οιαδήποτε και εάν ήτο η έκβασις του πολέμου τους ανέμενε φυσικά το Στρατοδικείον!

Απορούσα έως ότου έμαθα διά την υπάρχουσαν εις το στράτευμα βενιζελικήν συνωμοσίαν! Οπότε πλέον όλα εξηγούνται! Οι εν λόγω αξιωματικοί έσπευδον βιαστικοί διότι έπρεπε να προλάβουν το "Ραντεβού της Χίου"!

Ας ιδούμε από την αρχήν τα γεγονότα!

Ενώ η Μικρασιατική εκστρατεία ευρίσκετο εν εξελίξει ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος απεφάσισε την διεξαγωγήν εκλογών, οι οποίες διεξήχθησαν την 1ην Νοεμβρίου 1920. Από τις εκλογές αυτές νικητής ανεδείχθη η "Ηνωμένη Αντιπολίτευσις" με πρωθυπουργόν τον Δημήτριον Γούναρην. Οι Βενιζελικοί υπέστησαν πανωλεθρίαν και δεν εξελέγη βουλευτής ούτε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος!

Η οργή του Βενιζέλου και των Βενιζελικών υπήρξε πρωτοφανής και ανεξέλεγκτος! Ο Βενιζέλος ανεχώρησε διά το Παρίσι, απαξιών να ζεί σε μία χώρα που δεν ήτο αυτός πρωθυπουργός! Έδωσε το παράδειγμα δημοκρατικού ήθους και δι' αυτό η Ελλάς ευγνωμονούσα του απένειμε τον τίτλον του "μεγάλου κοινοβουλευτικού"! Συγχρόνως ο Βενιζέλος έδωσε εντολήν στους υπουργούς του να εξαφανισθούν και να μην παραδώσουν τα υπουργεία τους! Μάλιστα, μεσούντος του πολέμου η κυβέρνησις του Νοεμβρίου δεν εγνώριζε κυριολεκτικώς τίποτε περί των πραγμάτων της χώρας π.χ. το ότι διεξήγοντο συνομιλίες μεταξύ των Μεγάλων δυνάμεων και της ελληνικής κυβερνήσεως περί της Βορείου Ηπείρου η Κυβέρνησις το επληροφορήθη τυχαίως από έναν Βορειοηπειρώτη!

Περισσότερον όλων μένεα έπνεον κατά της Κυβερνήσεως του Νοεμβρίου οι Βενιζελικοί αξιωματικοί! Ηύχοντο να χάση η Ελλάς τον πόλεμον ώστε η ήττα να αποδοθή στην Κυβέρνησιν, πράγμα που έγινε τελικώς και αυτοί, οι υπαίτιοι της ήττης, βεβαίως έκαναν το πραξικόπημά τους και η Βενιζελική Χούντα εδίκασε σε μίαν δίκην παρωδίαν, σε ένα kangaroo court όπως διεθνώς ονομάζονται τα "στημένα" δικαστήρια, και εδολοφόνησε τα κυριώτερα στελέχη της Κυβερνήσεως• πρόκειται διά την γνωστήν «Δίκην των Έξ»!

Οι Βενιζελικοί αξιωματικοί συνεσκέφθησαν τί έπρεπε να πράξουν και απεφάσισαν ένας αριθμός από αυτούς να εγκαταλείψη το στράτευμα ώστε αυτό να εξασθενίση και ένας άλλος αριθμός να παραμείνη ώστε να σαμποτάρει την πολεμικήν προσπάθειαν εκ των ένδον!

Ο Αρχιστράτηγος της εκστρατείας Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, δουλικός οπαδός του Βενιζέλου, «Με την ήττα των Βενιζελικών παραιτήθηκε από το στράτευμα και αποσύρθηκε στο Παρίσι», προφανώς διά να είναι εκεί στην υπηρεσίαν του Βενιζέλου! Παρομοίως διαβάζομε διά τον Γεώργιον Κονδύλην: «Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου, εγκατέλειψε την μονάδα του και εγκαταστάθηκε αυτοβούλως στην Κωνσταντινούπολη απ' όπου άσκησε οξύτατη αντιπολίτευση στην τότε νέα ελληνική κυβέρνηση». Μάλιστα, οι Βενιζελικοί αξιωματικοί που απεφασίσθη να εγκαταλείψουν το στράτευμα συνεκεντρώθησαν όλοι στο γνωστόν ξενοδοχείον της Κων/πόλεως, το "Πέρα Πάλας", στο Πέραν, συντηρούμενοι από τον προσωπικόν φίλον του Βενιζέλου, τον πατριάρχην Μελέτιον Μεταξάκην, ο οποίος είναι γνωστός καθώς με την εσπευσμένη εισαγωγήν του Γρηγοριανού ημερολογίου προεκάλεσε το Παλαιοημερολογιτικόν σχίσμα. Σήμερον οι γράφοντες τις εγκυκλοπαίδειες και τα ιστορικά άρθρα, όλοι Βενιζελικοί-Κεντροαριστεροί, λέγουν χονδροειδή ψεύδη οι τρισάθλιοι, διά να δικαιολογήσουν την κατάρρευσιν, όπως ότι «Ο Γούναρης έκανε στρατηγούς του Ελληνικού στρατού άσχετους και άπειρους μοναρχιστές», ενώ εις την πραγματικότητα, ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος και οι άλλοι Βενιζελικοί υπήρξαν ριψάσπιδες και λιποτάκτες, προδότες της πατρίδος!

Οι Βενιζελικοί αξιωματικοί του "Πέρα πάλας" εξέδιδον και μίαν εφημερίδα όπου παρώτρυναν τους στρατιώτας να λιποτακτήσουν! Την εφημερίδαν αυτήν αγόραζε ο Κεμάλ πακέττα όπως εξήρχετο εκ του τυπογραφείου και με δύο μικρά αεροπλανάκια που είχε τα έρριπτε στις γραμμές του μετώπου ώστε να τα διαβάζουν οι στρατιώτες καθώς μάλιστα είχαν σε υπόληψιν τους αξιωματικούς αυτούς διότι ο περισσότεροι, όπως ο Γ. Κονδύλης, ήσαν καλοί διοικητές! Όσοι αξιωματικοί παρέμενον εις το στράτευμα με πρωτοφανές μένος διέλυον το ηθικόν του στρατεύματος π.χ. ο στρατιώτης ζητούσε μία κουβέρτα και ο αξιωματικός απαντούσε: «Δεν έχουμε, να πης στον Γούναρη να σού δώση!»

Ο Γ. Κονδύλης εταξίδευσε στην Ευρώπην και επιστρέφων ανεκοίνωσε στους αξιωματικούς αυτούς ότι οι Αγγλογάλλοι είναι πολύ εκνευρισμένοι που με το Δημοψήφισμα επέστρεψε στην Ελλάδα ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος και ότι πρέπει οπωσδήποτε να ηττηθή ο στρατός, να καταρρεύση το μέτωπον, ώστε αμέσως να γίνη ένα πραξικόπημα, να καταδικασθή η κυβέρνησις και ο Βασιλεύς ως τάχα υπαίτιος της καταστροφής και να εγκατασταθή Βενιζελική κυβέρνησις, οπότε μετά οι Αγγλογάλλοι θα μας δώσουν όσα δικαιούμεθα στην Μικρασία με την Συνθήκην των Σεβρών και την Ανατολικήν Θράκην!

Οπότε κατεστρώθη το σχέδιον:

Μόλις εξεδηλούτο η Τουρκική επίθεσις οι εις το μέτωπον Βενιζελικοί αξιωματικοί θα εφρόντιζαν θετικώς να επέλθη η κατάρρευσίς του! Πράγμα που εγένετο! Ο Πλαστήρας δεν προσήλθε προς υπεράσπισιν του Μαύρου Βράχου αλλά και με άλλους τρόπους έβλαψε τον στρατόν, όπως με την προδοτικήν του στάσιν στην Μάχην του Αλή Βεράν, σε αυτές τις νέες ελληνικές Θερμοπύλες! Ομοίως ο Γονατάς έχων ως καθήκον την σφράγισιν και υπεράσπισιν των Στενών του Ντουμλού Πουνάρ (Dumlupınar) τα εγκατέλειψε και έφυγε συνενωθείς με το Απόσπασμα Πλαστήρα!

Προς δικαιολόγησιν της στάσεως του Πλαστήρα λέγονται διάφορα! Διά παράδειγμα ο Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης γράφει υπό τον τίτλον «Για ποιο λόγο δεν εκτέλεσε την αποστολή του ο συνταγματάρχης Πλαστήρας;»: «Κατ’ αρχήν πρέπει να αναφέρουμε ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τη μη εκτέλεση της αποστολής, παρά μόνο αντικειμενικές αδυναμίες. Αλλά η προϊσταμένη διοίκηση πρέπει να ενημερώνεται εγκαίρως για τη μη δυνατότητα εκτέλεσης. Ο συνταγματάρχης Πλαστήρας ισχυρίστηκε στην Ανακριτική Επιτροπή ότι δεν εκτέλεσε την αποστολή του επειδή πάνω στην τοποθεσία στην οποία έπρεπε να ταχθεί, βρήκε τμήματα του 23ου Συντάγματος. Αυτό είναι μεν αληθές, αλλά δεν αποτελεί "αντικειμενική αιτία" μη εκτέλεσης της αποστολής. Θα έπρεπε να παραμείνει όπισθεν και πλησίον της τοποθεσίας μέχρι τη διευκρίνιση της κατάστασης.» 

Και συμπεραίνει: «Η άποψή μου είναι ότι ο Πλαστήρας δεν σταμάτησε επί των νοτίως Κιουπρουλού υψωμάτων, επειδή αν το έκανε θα έχανε το σύνταγμα του» διότι «το ηθικό των ευζώνων πρέπει να είχε καταρρεύσει»! Και περαιτέρω: «Βεβαίως η μη εκτέλεση από το Απόσπασμα Πλαστήρα της αποστολής που του ανατέθηκε, είχε ως αποτέλεσμα τον αιφνιδιασμό της IVης Μεραρχίας το πρωί της επομένης. Αλλά μια μεραρχία ποτέ δεν διαλύεται επειδή αιφνιδιάστηκε ή επειδή μια μονάδα δεν εκτέλεσε την αποστολή της. Η διάλυση μιας μεραρχίας είναι αποτέλεσμα άλλων παραγόντων». Ας μην τα σχολιάσωμε όλα αυτά!

Διά την εγκατάλειψιν υπό του Γονατά της θέσεώς του τί έχουν να ειπούν; Επ' αυτού δεν έχομε διαβάσει δικαιολογίες!

Συμφώνως προς το σχέδιον όλοι οι Βενιζελικοί αξιωματικοί θα συνεκεντρώνοντο στην Χίον και από εκεί θα εκκινούσαν διά την κατάκτησιν των Αθηνών! Αυτό ήτο το διαβόητον "Ραντεβού της Χίου"!

Πράγματι έτσι και εγένετο! Κατέλαβε την εξουσίαν η Χούντα Πλαστήρα-Γονατά-Πάγκαλου και πάραυτα ο Θεόδωρος Πάγκαλος ωργάνωσε την δίκην παρωδίαν και την δολοφονίαν των 'Εξ! Βεβαία η Χούντα διά το κατόρθωμά της, καθώς μάλιστα την συνέδραμον και οπορτουνιστές πολιτικοί ως ο γνωστός μας Γεώργιος Παπανδρέου, διαλαλούσε στον αφελή λαόν ότι ο κύριος λόγος του πραξικοπήματος ήτο να μην χαθεί κι η Ανατολική Θράκη και να φύγη ο Βασιλεύς Κων/νος οπότε οι Αγγλογάλλοι θα μας δώσουν όσα δικαιούμεθα στην Μικρασία!

Φυσικά τα πράγματα δεν εξελίχθησαν ούτως! Οι Μεγάλοι μας Σύμμαχοι ήθελαν Μεγάλη Τουρκία Κεμαλικού τύπου διότι αυτοί είχον δημιουργήσει τον Κεμάλ κι όχι επειδή τους ενοχλούσε ο Βασιλεύς! Κι ούτε είχον σκοπόν να τηρήσουν οιανδήποτε υπόσχεσιν είχον δώσει (εάν αληθώς είχον δώσει) στους γελοιωδώς αφελείς Βενιζελικούς αξιωματικούς! Αντιθέτως η Αγγλία διέκοψε τας διπλωματικάς σχεσεις με την Ελλάδα, λόγω τάχα του ανοσιουργήματος της δολοφονίας των Εξ! Οταν δε οι Ελληνες έφθασαν στα Μουδανιά όπου θα εγίνετο η διαπραγμάτευσις διά την Σύναψιν Αναχωχής οι Αγγλοι τους είπαν ότι υπέγραψαν αντ' αυτών διότι άργησαν να φθάσουν και ότι η Ανακωχή περιλαμβάνει την αποχώρησιν από την Ανατολικήν Θράκην! Υπήρξεν ζήτημα το τίνι τρόπω θα αποχωρήση ο Ελληνικός Στρατός από την Ανατολικήν Θράκην, μαζί φυσικά με τον πληθυσμόν που θα ακολουθούσε πρόσφυγας πιά! Ο Κεμάλ δεν είχε δυνατότητα να διαπεραιωθή στην Θράκην και ο Στρατός μας ήτο πολυπληθής και ετοιμοπόλεμος! Οπότε στους Μεγάλους μας Συμμάχους εγεννήθη μία φαεινή ιδέα! Οι Ελληνες θα φύγουν μόνοι τους! Πράγματι, ο Βενιζέλος ετηλεγράφησε στην Χούντα ότι οφείλουν να εκκενώσουν την Ανατολικήν Θράκην ταχύτατα! Πράγματι, τούτο κατώρθώθη εις χρόνον ρεκόρ και ο Βενιζέλος σε νέαν τηλεγράφημά του συνεχάρη θερμώς την Χούντα διά το κατόρθωμά της!

Σήμερον στην Ελλάδα επικρατεί η αντίληψις ότι υπάρχουν καλά και κακά πραξικοπήματα, καλές και κακές Χούντες και ότι η Χούντα Πλαστήρα-Γονατά-Πάγκαλου ήτο ό,τι δημοκρατικόν και άριστον και διά τούτο ο Πλαστήρας έχει αναχθή εις εθνικόν ήρωα και προς τιμήν του στήνονται προτομές και ανδριάντες και ονομάζονται οδοί και τοποθεσίες!

Αυτό λοιπόν ήτο το "Ραντεβού της Χίου" και οι αγλαοί καρποί του!

https://filosofia-erevna.blogspot.com/2017/11/1922.html?fbclid=IwAR2lNoGIwVD5Skz-X5N1KR9LVHVusdNMInI9BLyH2cW8aAdzy9Qp8w97x4s

Ματιές στην νεώτερη Ιστορία της πατρίδας μας

Ισπανικός Εμφύλιος, 4η Αυγούστου και Γ΄ Ράιχ

Του Αλέξανδρου Ζώρη

Μέσα στην ατελείωτη κριτική που ασκείται στο πρόσωπο του Ιωάννου Μεταξά, όπου κυρίως διάφοροι είτε μαρξιστές, είτε ούλτρα εθνικοσοσιαλιστές (1) βρίσκουν αρνητικά επί παντός επιστητού, πολλές φορές αναδεικνύεται και το ζήτημα του Ισπανικού Εμφυλίου και της στάσης που κράτησε τότε ο Ιωάννης Μεταξάς έναντι των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Συγκεκριμένα οι ούλτρα εθνικοσοσιαλιστές προκειμένου να αποδείξουν ότι ο Μεταξάς δεν ήταν «πραγματικός φασίστας», με σχεδόν ιερή αγανάκτηση μας πληροφορούν ότι το τότε ελληνικό καθεστώς πουλούσε όπλα και στήριζε τους κομμουνιστές της Ισπανίας!

Ας δούμε λοιπόν μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες επί του θέματος. Στο βιβλίο του Ιωάννη Κολιόπουλου «Η Δικτατορία του Μεταξά και ο Πόλεμος του ’40», σελίδα 88 της εκδόσεως της εφημερίδας «Βήμα» διαβάζουμε (2):

«Οι φόβοι των Βρετανών αυξήθηκαν, όταν έφτασε στα χέρια τους έκθεση του διευθυντή του εργοστασίου, βασισμένη σε πληροφορίες από το ελληνικό Υπουργείο της Αεροπορίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, καταδιωκτικά αεροπλάνα συναρμολογούνταν σε εργοστάσιο που αποτελούσε τμήμα του πυριτιδοποιείου-καλυκοποιείου του Μποδοσάκη Αθανασιάδη, από ανταλλακτικά που προέρχονταν από το εξωτερικό. Το προσωπικό, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αποτελούσαν τρείς ή τέσσερις Γερμανοί μηχανικοί και ειδικευμένοι τεχνίτες του καλυκοποιείου. Δέκα τέτοια αεροπλάνα είχαν φύγει από την Ελλάδα προς άγνωστη κατεύθυνση, πιθανότατα προς την Ισπανία, με Γερμανούς πιλότους και άλλα τέσσερα βρίσκονταν υπό συναρμολόγηση (F.O. 371/21144, έκθεση του διευθυντή του εργοστασίου, συνημμένη σε επιστολή του πρεσβευτή προς τον διευθυντή του Νοτίου Τομέως, 26 Απριλίου 1937). Αργότερα, τον ίδιο χρόνο, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερός πληροφόρησε τη βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα ότι η Ελλάς είχε εισπράξει τον χρόνο αυτό πάνω από 600.000 στερλίνες από τον στρατηγό Φράνκο (F.O. 371/21146, έκθεση του Ουοτερλόου, με ημερομηνία 7 Οκτωβρίου 1937). Κυκλοφορούσαν επίσης φήμες ότι η ελληνική κυβέρνηση βοηθούσε τους Ισπανούς επαναστάτες από τον προηγούμενο χρόνο (Σύμφωνα με πληροφορίες του Σιμόπουλου, ο πλοίαρχος του ελληνικού α.π. ΣΥΛΒΙΑ, μολονότι το πλοίο του ήταν ναυλωμένο από την ισπανική κυβέρνηση να μεταφέρει πυρομαχικά, ειδοποίησε τους Ισπανούς επαναστάτες να αιχμαλωτίσουν το πλοίο έναντι αδράς αμοιβής-έκθεση του Σιμόπουλου αριθμός 3048/Στ/36, 25 Νοεμβρίου 1936. Αργότερα, στις 17 Ιουλίου 1938, ο Έλληνας πρεσβευτής έγραφε στον βασιλιά ότι οι δραστηριότητες των ελληνικών πλοίων στην Ισπανία προκαλούσαν δυσμενή σχόλια στην βρετανική πρωτεύουσα, Αρχείο Σιμόπουλου). Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πληροφοριών και των φημών ήταν να καταστεί η βρετανική κυβέρνηση καχύποπτη για τις συναλλαγές της ελληνικής κυβερνήσεως και ορισμένων επιχειρήσεων που είχαν κάποια σχέση με την Γερμανία».

Συνεχίζουμε με κάποιες ακόμη πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες από το βιβλίο του τέως πρέσβη Αννίβα Βελλιάδη, με τίτλο «Μεταξάς-Χίτλερ, Ελληνογερμανικές Σχέσεις στην Μεταξική Δικτατορία 1936-1941», εκδόσεις Ενάλιος 2003 (3). Αφού λοιπόν ο Βελλιάδης στις σελίδες 57-59 παραθέτει στοιχεία (τηλεγραφήματα από την ελληνική πρεσβεία στο Βερολίνο και την γερμανικη πρεσβεία Αθηνών) για το ότι η Γερμανία γνώριζε (και δυσαρεστούνταν) για το λαθρεμπόριο όπλων που διεξήγαγε η Ελλάς με την ισπανική κυβέρνηση, στην σελίδα 59 διαβάζουμε και το εξής αποκαλυπτικό!

«Το εμπόριο όπλων προς την Ισπανία, κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, είχε προσλάβει «μαφιόζικη» μορφή. Έλληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές με επικεφαλής τον Μποδοσάκη, που είχε στενές σχέσεις με τον Μεταξά, πωλούσαν και μετέφεραν στην Ισπανία όπλα και πολεμικό υλικό από τα αποθέματα του ελληνικού στρατού και προς τους δύο αντιμαχομένους στον εμφύλιο πόλεμο (η έντονη υπογράμμιση από τον αρθρογράφο του παρόντος), κυρίως, όμως, στη νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση. Το εμπόριο αυτό διεξαγόταν μέσω εικονικών εταιρειών, είχε δε ανάμειξη και η Γερμανία -και κυρίως ο Γκαίρινγκ- που απέβλεπε εκτός από την ενίσχυση του Φράνκο και στον προσπορισμό ξένου συναλλάγματος. Η Γερμανία ανεχόταν το λαθρεμπόριο όπλων και στους δημοκρατικούς (η έντονη υπογράμμιση από τον αρθρογράφο του παρόντος), υπό την προυπόθεση ότι δεν θα βελτίωνε τη στρατιωτική τους θέση και ότι η πληρωμή θα γινόταν σε συνάλλαγμα» (Έγγραφα γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, DGFP, Τόμος ΙΙΙ, Νο 336).

Να τονίσουμε επίσης ότι για το συγκεκριμένο ζήτημα υπάρχει ολόκληρο βιβλίο με τίτλο «Η Ελλάδα και ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, Ιδεολογία-Διπλωματία-Οικονομία» του συγγραφέα Θανάση Σφήκα, το οποίο συνέγραψε κατόπιν επισταμένης μελέτης ελληνικών και βρετανικών διπλωματικών αρχείων και άλλων επισήμων πηγών και κυκλοφόρησε το 2000 από τις εκδόσεις Στάχυ. Ο γράφων δεν έχει μελετήσει μέχρι στιγμής το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά κάνοντας έρευνα στο διαδίκτυο σχετικά με αυτό, εντόπισε άρθρο του συγγραφέα του, με τίτλο «Το ελληνικό λαθρεμπόριο όπλων στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο», δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα barikat.gr με ημερομηνία 03/05/2015. Εκεί ο συγγραφέας τονίζει σαφώς ότι η ελληνική πλευρά πουλούσε όπλα και στις δύο πλευρές!!!

Συνοψίζοντας και με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, θα μπορούσαμε να πούμε τα εξής:

1) Κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Έλληνες εφοπλιστές και επιχειρηματίες με επικεφαλής τον Μποδοσάκη, πουλούσαν όπλα και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, με τους λεγόμενους όμως «δημοκρατικούς» (την νόμιμη κυβέρνηση δηλαδή) να κατέχει την μερίδα του λέοντος. Η κυβέρνηση Μεταξά γνώριζε και ανεχόταν αυτό το διπλό παιχνίδι, δημοσίως φυσικά εμφανιζόταν ουδέτερη, αλλά από διάφορα διαθέσιμα στοιχεία, γνωρίζουμε ότι επιθυμούσε την νίκη του Φράνκο (βλ πχ, το άρθρο «Μια Δικτατορία Που Δεν Είναι Δικτατορία – Οι Ισπανοί Εθνικιστές και η 4η Αυγούστου», του Κωνσταντίνου Κατσούδα, το οποίο αποτελεί επεξεργασμένη μορφή ενός μερους της μεταπτυχιακής του εργασίας με τίτλο «Spain, Greece and the Sephardic Jews 1936-1944» την οποία εκπόνησε στο τμήμα Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης το 2001).

Αντίστοιχα εκείνη την εποχή, η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν επισήμως παρά το πλευρό του Φράνκο και των άλλων Ισπανών εθνικιστών-επαναστατών, τους προμήθευε με όπλα, αλλά ταυτόχρονα ανεχόταν από γερμανικούς κύκλους στους οποίους ήταν αναμεμιγμένος ο Γκαίρινγκ και εμπόριο όπλων προς τους δημοκρατικούς, αρκεί να μην βελτιωνόταν η στρατιωτική τους θέση. Την «ευγνωμοσύνη» του προς τον Αδόλφο Χίτλερ και την Γερμανία, την έδειξε ο Φράνκο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν παρέμεινε ουδέτερος πάρα τις εκκλήσεις του Χίτλερ για συμμαχία μαζί του…

Κλείνοντας, αφιερώνω στους ούλτρα εθνικοσοσιαλιστές το παρακάτω κείμενο του Αδόλφου Χίτλερ από την «Πολιτική Διαθήκη» του. Διαβάζουμε λοιπόν στην εγγραφή της 10ης Φεβρουαρίου 1945:

«Δεν μπορώ να συγχωρήσω στον Φράνκο το γεγονός ότι δεν προχώρησε στην ομόνοια των Ισπανών, αφότου τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος, καθώς και ότι εκτόπισε τους Φαλαγγίτες, προς χάριν των οποίων παρείχαμε την βοήθειά μας στην Ισπανία, αντιμετωπίζοντας τους ως ληστές και πρώην εχθρούς. Δεν αποτελεί λύση για μία χώρα το να τεθεί ο μισός πληθυσμός της υπό την σπάθη της δικαιοσύνης, ενώ την ίδια στιγμή μία μειοψηφία πλιατσικολόγων πλουτίζουν με τις ευχές του διεφθαρμένου κλήρου. Υπέστημεν εξαπάτηση διότι αν γνώριζα την αληθινή κατάσταση, ουδέποτε θα επέτρεπα στην αεροπορία μας να βομβαρδίσει έναν πεινασμένο και εξουθενωμένο πληθυσμό, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα τον κλήρο σε όλα τα προκλητικά του προνόμια».

Σημειώσεις:

1. Με τον όρο «ούλτρα εθνικοσοσιαλιστές» ο γράφων εννοεί όσους είναι τυφλωμένοι από την λατρεία τους για τον Χίτλερ και το Γ΄ Ράιχ.

2. Ο Ιωάννης Κολιόπουλος είναι πανεπιστημιακός καθηγητής Ιστορίας και δεν θα λέγαμε ότι συμπαθεί ιδιαίτερα τον Μεταξά. Το βιβλίο του είναι πολύτιμο διότι εξετάζει τις σχέσεις Ελλαδος-Βρετανίας της περιόδου 1935-1941 και πέρα από την γνωστή και πλούσια διαθέσιμη βιβλιογραφία επί του θέματος την οποία χρησιμοποίησε, μελέτησε και τα αδημοσίευτα έως τότε, βρετανικά διπλωματικά αρχεία.

3. Το συγκεκριμένο βιβλίο του Βελλιάδη, όπως φαίνεται και από τον τίτλο του, εξετάζει τις σχέσεις (οικονομικές, διπλωματικές, πολιτικές, στρατιωτικές) Ελλάδος-Γερμανίας εκείνη την περίοδο και αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη μελέτη επί του θέματος. Βασίζεται κι αυτό σε πλουσιότατη βιβλιογραφία και κυρίως στα γερμανικά διπλωματικά αρχεία. Ο συγγραφέας είναι σε σημεία αρκετά επικριτικός απέναντι στον Μεταξά, αποτιμώντας την πολιτική του απέναντι στην Γερμανία ως «ανεδαφική». Έχει ενδιαφέρον ότι ο ίδιος συγγραφέας κυκλοφόρησε το 2017 βιβλίο με τίτλο «Προ της Θυέλλης, Μεταξάς-Μουσολίνι-Ελληνοιταλικές Σχέσεις 1939-1940». Είναι φανερό από το περιεχόμενο του νέου βιβλίου, ότι ο συγγραφέας, μελετώντας τις ελληνο-ιταλικές σχέσεις εκείνης της περιόδου και την πολιτική Μουσολίνι, έχει αναθεωρήσει κάπως την αρχική οπτική του και δικαιώνει τις επιλογές Μεταξά! Πολύ καλή απάντηση στο αρχικό βιβλίο του Βελλιάδη, πέρα από το ίδιο το μεταγενέστερο βιβλίο του, ειναι και το έργο του Αναστασίου Ζολώτα «Γερμανικαί Προτάσεις Ειρήνης Διαρκούντος του Ελληνο-ιταλικού Πολέμου», εκδόσεις Ερωδιός, όπου δικαιώνονται σαφώς οι επιλογές του Ιωάννου Μεταξά.

4. (Από το άρθρο του  Θανάση Σφήκα) Στην ετήσια έκθεσή του για το 1937 ο Βρετανός πρέσβης παρατήρησε ότι η κύρια φροντίδα της [ελληνικής] κυβέρνησης φαίνεται να είναι να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα πωλώντας πολεμικό υλικό και στις δύο πλευρές, και πρωτίστως στους Δημοκρατικούς. Σε αυτό πέτυχαν πλήρως. Οι εξαγωγές όπλων και πυρομαχικών αυξήθηκαν αλματωδώς, και αναδείχθηκαν πλούσια πηγή ξένου συναλλάγματος. (FO 371/22371 R2032: Waterlow προς Eden, 19 Φεβρουαρίου 1938.)

Στα απομνημονεύματά του ο Μποδοσάκης δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μεταξάς ανεπιφύλακτα ενέκρινε το εμπόριό του με την Ισπανία, εφόσον τα οικονομικά οφέλη συνέβαλαν σημαντικά στην αύξηση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας. Η υποστήριξη εκ μέρους του Μεταξά του επέτρεψε να εφοδιάζει τους Δημοκρατικούς και με βαρέα όπλα. Στην περίπτωση αυτή τα παρήγγειλε από μια τρίτη χώρα, κυρίως τη Γερμανία, με εικονικό προορισμό τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Τα απαραίτητα έγγραφα γι’ αυτές τις μεγάλες αγορές υπογράφονταν από μέλη της ελληνικής κυβέρνησης και, μερικές φορές, από τον ίδιο τον Μεταξά. (Β. Σωτηρόπουλος, ό.π., σσ. 153-156· Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ), Αθήνα: Αρχείο Ιωάννη Μεταξά, Φάκελος 14: Αργυρόπουλος προς Μεταξά (Σαν Σεμπαστιάν, 30 Μαϊου 1938)

Μολονότι η πλειονότητα του πολεμικού υλικού που ο Μποδοσάκης κατασκεύαζε ή αγόραζε και έστελνε στην Ισπανία προοριζόταν για τους Δημοκρατικούς, μερικά φορτία κατέληγαν στους Εθνικιστές. Οι Βρετανοί γνώριζαν ότι αν και η ελληνική κυβέρνηση εμπορευόταν κυρίως με τους Δημοκρατικούς, στην πραγματικότητα πωλούσε «και στις δύο πλευρές». Τον Δεκέμβριο του 1936 οι Ισπανοί Εθνικιστές ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την προμήθεια οβίδων πυροβολικού Schneider, τις οποίες κατασκεύαζε η ΕΕΠΚ.21 Απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης δεν υπάρχει στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά μεταγενέστερα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τελικά οι Εθνικιστές κάτι θα πρέπει να αγόρασαν από την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο του 1937 ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερός είπε στο Βρετανό πρέσβη ότι, όσον αφορά τα συναλλαγματικά αποθέματα της Τραπέζης, «αυτή η χρονιά ευνοήθηκε από αναπάντεχη τύχη, πάνω από 600.000 αγγλικές λίρες από τον στρατηγό Φράνκο». Ο Τσουδερός δεν διευκρίνισε για ποιά εμπορεύματα ή υπηρεσίες το ποσό αυτό αποτελούσε πληρωμή, ίσως επειδή δεν γνώριζε ούτε ο ίδιος.22 Αν όχι για οβίδες πυροβολικού, ένας άλλος λόγος ίσως υπήρξε η προμήθεια αεροπλάνων. Στις 17 Φεβρουαρίου 1937 ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Lincoln MacVeagh ενημέρωσε τον πρόεδρο Ρούσβελτ ότι η ελληνική κυβέρνηση εξήγαγε στην Ισπανία μεγάλο μέρος του πολεμικού υλικού που εισήγαγε από τη Γερμανία, γεγονός το οποίο εξηγούσε εν μέρει τη ραγδαία αύξηση των ελληνικών εισαγωγών πολεμικού υλικού από τη χώρα αυτή.

Α.Ζ.

https://ethnikonkratos.gr/2019/08/11/ispanikos-emfulios-4h-augoustou-g-raix/?fbclid=IwAR2u61LTSIMq7HFuvg4KvcdXDl4FcuiB_fyL67tJ3iONVsyVHV1T8i8TaKA

Παιδείας θεμέλια

Ένα κείμενο του γνωστού κριτικού Θεάτρου και συγγραφέα Κώστα Γεωργουσόπουλου, που διεκτραγωδεί την άθλια κατάσταση που υπάρχει στην Εκπαίδευση, αλλά πολύ αργά, ίσως διότι άργησε και ο ίδιος να αποβάλει τις αριστερές του παρωπίδες και να συνειδητοποιήσει το τι συνέβαινε.

ΔΕΕ 

Επιτέλους φαίνεται πως μας αποχαιρετά η ένδοξη απόδοση κάτω από τη βάση. Υπήρχαν δηλαδή με την έγκριση του κράτους και ερήμην των δασκάλων και των διορθωτών στις εξετάσεις υποψήφιοι στα ανώτατα ιδρύματα που καταλάμβαναν μια θέση στη δωρεάν εκπαίδευση που χρηματοδοτούσε ο Έλληνας πολίτης.

Μαθαίναμε τα τελευταία χρόνια στην αρχή πως είχε καταργηθεί στη Δημοτική και στη Μέση Εκπαίδευση ο θεσμός των ανεξεταστέων μαθητών. Παλιότερα αν ένας μαθητής υστερούσε στο τέλος της χρονιάς και μετά από δοκιμασία προφορικών και γραπτών εξετάσεων σε περισσότερα από δύο πρωτεύοντα μαθήματα (π.χ. Ελληνικά και Μαθηματικά) ή σε πρωτεύον και δύο δευτερεύοντα (π.χ. Μαθηματικά, Ιστορία και Ανθρωπολογία) επαναλάμβανε την τάξη. Αν τα μαθήματα ήταν ένα πρωτεύον ή δύο δευτερεύοντα υποχρεωνόταν να επανεξεταστεί τον Σεπτέμβριο. Αυτό καταργήθηκε και ήταν επιτρεπτό να λάβει ενδεικτικό από μία τάξη σε άλλη έστω και αν συγκέντρωνε μέσο όρο όλων των μαθημάτων (πλην της Γυμναστικής) εννέα (9!). Αυτό σήμαινε πως αν στα Θρησκευτικά είχε 13 ήταν δυνατόν να έχει προβιβάσιμο βαθμό έτους 9, έστω και αν είχε 7 στη Φυσική ή στα Ελληνικά.

Συμπληρώνω εδώ εν παρενθέσει πως ο δάσκαλος ή ο καθηγητής που βαθμολογούσε μετά το 1983 έως προχθές (πράγμα που σημαίνει πως αν είχε διοριστεί το 1983 σήμερα θα είχε συνταξιοδοτηθεί) δεν είχε ποτέ (μα ποτέ!) με όποιον τρόπο επιθεωρηθεί, ελεγχθεί, αξιολογηθεί.

Πάντα εν παρενθέσει. Πριν από το 1983 που υπήρχε αξιολόγηση για να προαχθείς στην ανώτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης και να είσαι π.χ. και τυπικά υποψήφιος γυμνασιάρχης ή λυκειάρχης έπρεπε να είχες με μια σειρά αξιολογήσεως βαθμολογηθεί με υψηλούς βαθμούς και προήγεσο είτε κατ’ απόλυτον εκλογήν ή κατ’ αρχαιότητα, όταν δηλαδή είχες μεγαλύτερο βαθμό αξιολόγησης ανάμεσα στους συναδέλφους με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας.

[...]

Επανέρχομαι.

Μετά τη Μεταπολίτευση ο θεσμός της εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα υφίσταται συνεχείς «πατητές». Εν πρώτοις τους υποψηφίους δεν επιλέγουν οι δάσκαλοι που θα τους εκπαιδεύσουν, άρα μπορούν να καθορίσουν τα κριτήρια. Οταν πριν από πενήντα χρόνια έδινα εισαγωγικές εξετάσεις στη Φιλοσοφική Σχολή εξεταστές μας ήταν ο Διονύσιος Ζακυθηνός, ο μέγας βυζαντινολόγος, και ο μεγαλοφυής των μεγαλοφυών Αναστάσιος Ορλάνδος, καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Καποδιστριακό και ταυτόχρονα καθηγητής Ρυθμολογίας στο Μετσόβιο! Γι’ αυτό ακόμη καμαρώνω με το 9 που βαθμολογήθηκα (με άριστα το 10) στην Εκθεση.

Τώρα βαθμολογούν καθηγητές Μέσης (και για να προλάβουν οι Αρχές τις ημερομηνίες συχνά διορθώνουν τα γραπτά καθηγητές του Γυμνασίου που δεν έχουν ποτέ διδάξει το μάθημα που διορθώνουν). Από την άλλη, ενώ οι πανεπιστημιακές Αρχές καθορίζουν τον αριθμό πρωτοετών φοιτητών που δύνανται να εκπαιδεύσουν, το υπουργείο προκηρύσσει τριπλάσιο και συχνά πολλαπλάσιο αριθμό για να αγρεύσει φοιτητική πελατεία. Ετσι αναγγέλλει πως στην τάδε σχολή θα εισαχθούν π.χ. 300 φοιτητές και ο αριθμός των «επιτυχόντων» σταματά στο 300! Οσο κι αν είναι το βαθμολογικό σύνολο του υποψηφίου, έτσι εισάγονται υποψήφιοι με 3 και 4 σε μαθήματα: Ελληνικά, Μαθηματικά, Ιστορία, Φυσική!

Εισάγονται και βαλτώνουν αλλά συνεχίζουν να εγγράφονται ή να επανεγγράφονται στην ίδια τάξη, να έχουν πάσο ελευθέρας στις συγκοινωνίες και συσσίτιο στο φοιτητικό εστιατόριο. Αλλά και σε δωμάτια που παραχωρεί το ίδρυμα.

Γνώριζα φοιτητή που είχε εγκατασταθεί για 6 χρόνια στη Φοιτητική Εστία, αφού δεν είχε πάρει πτυχίο και έμεναν χωρίς στέγη φτωχά και ταλαντούχα παιδιά.

Θυμίζω πως όλοι αυτοί οι αιώνιοι φοιτητές είναι όσοι εισήλθαν με 2 και 3, τρέφονται δωρεάν, σπουδάζουν δωρεάν, αποκτούν βιβλία δωρεάν και αναβάλλεται η στράτευσή τους.

Βρείτε ένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης που να συμβαίνει αυτό. Το προκαλώ: στην Κίνα, στη Σοβιετική Ενωση και στην Κούβα υπήρχαν αιώνιοι φοιτητές και μάλιστα βαθμολογημένοι στη γλώσσα με 3!;

Μη μου πουν μερικοί γραφικοί γιατί ένας μηχανικός χρειάζεται να γνωρίζει καλά τη γλώσσα του. Απαντώ με τη γνώμη αριστερού ακτιβιστή, του Τσόμσκι: Η γλώσσα και η στάθμη της αντιστοιχούν στη στάθμη της νοητικής λειτουργίας!

https://www.in.gr/2019/08/09/apopsi/paideias-themelia/