Το τέλος της ελληνικής γλώσσας;

Το τέλος της ελληνικής γλώσσας

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 24.05.2015

Στο παλιατζίδικο των ιδεών από όπου ψωνίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, η λογοτεχνία ποτέ δεν κόστιζε ακριβά. Με μερικά ρετάλια έφτιαχναν κάτι βιβλία κουρελούδες που τα ονόμαζαν «Εγχειρίδια νεοελληνικής λογοτεχνίας» και τα πρόσφεραν για να καλύψουν τα κενά στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Από τότε που πήγαινα σχολείο, τη δεκαετία του εβδομήντα, έως σήμερα τα «εγχειρίδια» έχουν αλλάξει. Τα αποσπάσματα έχουν εμπλουτισθεί με τη σύγχρονη παραγωγή, τα «καλολογικά στοιχεία» που αλιεύαμε για να πάρουμε βαθμό έχουν αντικατασταθεί από κοινωνιολογικές παρατηρήσεις, όπως η θέση της γυναίκας, όμως το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. 

Τελειώνοντας το ελληνικό σχολείο, το Ελληνόπουλο είναι εντελώς ανίκανο να εκτιμήσει την αξία ενός λογοτεχνικού κειμένου, η οποία είναι συνυφασμένη με την απόλαυση της ανάγνωσης. Δεν απολαμβάνεις αποσπάσματα. Απολαμβάνεις τη λογοτεχνία μόνον αν διαβάσεις τη «Φόνισσα» απ’ την αρχή ώς το τέλος. Η σχέση με τη λογοτεχνία επαφίεται στον πατριωτισμό των γονιών. Αν υπάρχει βιβλιοθήκη στο σπίτι, έπιπλο μάλλον περιττό στην εσωτερική διακόσμηση της μεζονέτας, τότε μπορεί ο δεκατετράχρονος να τραβήξει και κάποιον Ντοστογιέφσκι ή Θεοτοκά από το ράφι από περιέργεια. Είχα διαβάσει τους «Αδελφούς Καραμάζοφ» στα δεκατέσσερα, δεν είχα καταλάβει τίποτε, όμως είχα γοητευθεί από τη βαβούρα του ντοστογιεφσκικού κόσμου. Και ήταν αυτή η γοητεία που με έκανε αναγνώστη της λογοτεχνίας και όχι μόνον. Κανείς μας δεν έγινε αναγνώστης διαβάζοντας εγχειρίδια. Μαθαίνεις να διαβάζεις, τότε όπως και τώρα, διαβάζοντας λογοτεχνία. Και το ελληνικό σχολείο δεν παράγει αναγνώστες, κοινώς μυαλά που διαθέτουν αντισώματα στην αποστήθιση και την παπαγαλία.

Είναι η λογοτεχνία συστατικό της γενικής παιδείας; Για το ελληνικό υπουργείο Παιδείας δεν είναι. Αφορά μόνο τους «ειδικευόμενους», όσους θέλουν να γίνουν φιλόλογοι ή νομικοί. Ως εκ τούτου, οι φιλάνθρωποι μάγιστροι αποφάσισαν να αφαιρέσουν το άχθος από τις γενικές εξετάσεις. Προκειμένου το παιδί να αποστηθίσει μερικές ακόμη σελίδες μιας κακογραμμένης Ιστορίας ή μιας επίσης κακογραμμένης Κοινωνιολογίας, γραμμένες σε άψογη κινεζική που χρησιμοποιεί λέξεις της ελληνικής, ας μη χάσει τον χρόνο του με τον Βιζυηνό, τον Παπαδιαμάντη, τον Σεφέρη και άλλους μισοσαλεμένους οι οποίοι, εκτός των άλλων, έφτιαξαν τη γλώσσα μας. Τη γλώσσα μας είπατε; Μα τη γλώσσα τη διδάσκονται τα παιδιά και εξετάζονται αυστηρά στους αορίστους, τους παρακειμένους, στα συνώνυμα και τα «αντώνυμα». Έχουμε εξαιρετικά και πολύ σύγχρονα βιβλία γραμματικής, που τους τη μαθαίνουν απέξω κι ανακατωτά. Αναρωτήθηκε κανείς από δαύτους πώς το παιδί θα γνωρίσει τις εκφραστικές δυνατότητες της γλώσσας του αν δεν διαβάσει λογοτεχνία; Την ελληνική γλώσσα δεν την έφτιαξαν οι Κριαράδες και οι Μπαμπινιώτηδες, με όλον τον σεβασμό. Την έφτιαξαν οι Σεφέρηδες, οι Παλαμάδες, οι Θεοτοκάδες, και οι Καβάφηδες. Αυτοί μας έδειξαν τη δυνατότητά της να μιλάει για τον κόσμο της. Αυτοί πήραν τη σκυτάλη από τη μακραίωνη Ιστορία της για να μας την παραδώσουν ολοζώντανη. 

Υπάρχει το υπόβαθρο θα μου πείτε. Δημόσιοι λειτουργοί που αποφοίτησαν από τις Φιλοσοφικές Σχολές και καλούνται να διδάξουν Βιζυηνό μαζί με αγγλικά ή γαλλικά, γραμματική και συντακτικό, ιστορία και φιλοσοφία. Υπάρχουν και οι άλλοι δημόσιοι λειτουργοί, οι επίλεκτοι του συστήματος, οι οποίοι γράφουν τα εγχειρίδια, τις περισσότερες δε φορές οι ίδιοι γράφουν και τα ερμηνευτικά εγχειρίδια των εγχειριδίων τα οποία χρησιμοποιεί ο «ιδιωτικός τομέας» της εκπαίδευσης, οι φροντιστές, για να προωθήσουν τους μαθητές τους στις εξετάσεις. Συμπαγές, λειτουργικό, αλληλέγγυο, το σύστημα μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Τα παιδιά μιλούν όπως οι δάσκαλοί τους, σκέφτονται όπως αυτοί, αν θέλουν να επιτύχουν. Αρκεί να ακούσετε μία φράση των συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ για να αντιληφθείτε τα ολέθρια αποτελέσματα. 

Αυτοί, το βαθύ κράτος της εκπαίδευσης, αποφασίζουν για τις μεταρρυθμίσεις, για τη διδακτέα ύλη και εννοείται για τη βολή τους – τόσο μεγαλύτερη όσο λιγότερη είναι η κριτική σκέψη που πρέπει να κυκλοφορεί στα θρανία. Το βαθύ κράτος όριζε τι θα διδάσκεται με τις προηγούμενες ηγεσίες, αυτό ορίζει τι θα διδάσκεται με τη σημερινή. Με μία διαφορά: Η σημερινή, με τον κ. Κουράκη και τον κ. Μπαλτά, έχουν πρόχειρα και μερικά ρετάλια ιδεών που τα αγόρασαν από το παλιατζίδικο του μαρξισμού, όπου, ως γνωστόν, ο Παλαμάς αξίζει μόνον επειδή ταιριάζει με κάποιες ιδέες τους περί κοινωνικής δικαιοσύνης. Μπορεί στη θεωρία της λογοτεχνίας να έχουν διαβάσει κάτι παραπάνω από το «Ο αληθινός Παλαμάς» του Νίκου Ζαχαριάδη, του κανονικού, όμως, αμφιβάλλω αν έχουν διαβάσει Παλαμά. Ο καιροσκοπισμός της πολιτικής τάξης επί Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας που κολάκευε και υπηρετούσε το δύσμορφο τέρας του βαθέος κράτους με την πρώτη φορά αριστερά, που δεν είναι πρώτη, προβιβάζεται σε ιδεολογία.

Επείγον μέτρο. Αφαίρεσαν τη νεοελληνική λογοτεχνία από τις εξετάσεις και αντικατέστησαν τη μία από τις δύο ώρες της διδασκαλίας της στη Γ΄ Λυκείου με το μάθημα της κοινωνιολογίας. Και σιγά τα ωά. Εδώ ο φαλακρός τενόρος των οικονομικών θέλει να το κάνει Κούγκι για τον συντελεστή του ΦΠΑ. Στενάζει ο ελληνισμός από τον συντελεστή του ΦΠΑ, ενώ οι αρουραίοι ροκανίζουν τη ζωή της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση. 

Δεν μας έχουν μείνει και πολλά να υπερασπιστούμε. Αν μη τι άλλο, ας υπερασπιστούμε αυτήν τη γλώσσα που μπορεί να είναι μικρή, έχει όμως μεγάλη ιστορία πίσω της. Και ας καταλάβουμε ότι ο ακρωτηριασμός της διδασκαλίας της ελληνικής λογοτεχνίας είναι ακρωτηριασμός της γλώσσας.

http://www.kathimerini.gr/816632/opinion/epikairothta/politikh/to-telos-ths-ellhnikhs-glwssas

Μια άλλη άποψη για την Άλωση

Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Άλωση

29 ΜΑΪΟΥ, 557 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ 

ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Του ΜΑΝΩΛΗ ΠΙΜΠΛΗ   Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 29/05/2010

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν... συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Ο διχασμός. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκουςήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: "Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία". Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 και μετά. Η ανθενωτική διαμάχη πήρε μάλιστα τεράστιες διαστάσεις μετά το 1438 και τη Σύνοδο της Φερράρας. Εκεί ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ ξεσήκωσε την Εκκλησία σε μια τελευταία προσπάθεια Ενωσης, αλλά ενώ η διανόηση ήθελε να είναι αναγεννησιακή, η Εκκλησία παρέμενε προσηλωμένη στα πάτρια κατά τρόπο φανατικό, αν όχι τίποτα παραπάνω», λέει χωρίς να μασάει τα λόγια της η ελληνίδα βυζαντινολόγος, η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Σορβόννης στα 700 χρόνια ιστορίας του μεγάλου γαλλικού πανεπιστημίου.

Και συνεχίζει: «Υπήρχε όμως ακόμη ένας παράγοντας παρακμής. Ηταν η γενική δεισιδαιμονία που τρεφόταν από τις προφητείες. Ηδη από τον 6ο αιώνα υπήρχαν προφητείες, τότε ήταν όμως αισιόδοξες. Τώρα προφήτευαν το τέλος της Πόλης και μαζί το τέλος του κόσμου και της Ιστορίας. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Όπως λέει και ο Παλαμάς στον "Δωδεκάλογο του Γύφτου": "Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/ πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/ και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/ και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (...) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει"».

   

 «Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει πολύ νωρίτερα» 

 Η Πόλη θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων πολύ νωρίτερα. «Ο λόγος που δεν έγινε αυτό και ανάσανε για πενήντα χρόνια ήταν ότι ο Βαγιαζίτ έπεσε στα χέρια των Μογγόλων» λέει η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να σταθεί μόνη της όρθια. Ο Μανουήλ έτρεχε να δει τους Καρόλους, ο Ιωάννης πήγε στη Φερράρα. Είναι η εποχή των επαιτών αυτοκρατόρων. Πήγαιναν επαίτες στη Δύση, έστω και αν τους δέχονταν εκεί με τιμές και δόξες. Κάτι που συνήθως οι Ελληνες δεν δέχονται είναι ότι ο Πάπας προσπάθησε να βοηθήσει. Διέθεσε τις ιντουλγκέντσιες- τα επί πληρωμή συγχωροχάρτια- του 1450, που ως ιντουλγκέντσιες Ιωβηλαίου ήταν πιο προσοδοφόρες, στον πόλεμο κατά των Τούρκων. Άλλο αν αυτό δεν ήταν αποτελεσματικό, αφού έδωσε τα χρήματα στους Αραγωνέζους που τα χρησιμοποίησαν για δικούς τους σκοπούς.

Πολλοί λένε ότι η Δύση δεν βοήθησε. Όταν όμως μιλάμε για Δύση τι εννοούμε; Οι Βυζαντινοί ήταν όλη η Ανατολή. Η Δύση ήταν πολυδιασπασμένη και ο Πάπας είχε ένα σχίσμα στην πλάτη του και την Ανατολική Εκκλησία εναντίον του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Παλαιολόγος πολεμάει τους Τούρκους μαζί με τον απεσταλμένο του Πάπα, Ισίδωρο του Κιέβου, και τους Γενοβέζους, ο Γεννάδιος- ο Γεώργιος Σχολάριος, πρώτος Πατριάρχης μετά την Αλωση τοιχοκολλούσε ανάθεμα εναντίον του Παλαιολόγου. Και επίσης: μετά την πτώση της Πόλης, οι Δυτικοί έτρεμαν. Οταν ανέλαβε Πάπας ο Ένιο Σίλβιο Πικολομίνι, δηλαδή ο Πίος Β΄, έγραψε μια πραγματεία για την Αλωση στην οποία μιλούσε για καταστροφή της Χριστιανοσύνης. Αντίθετα οι Ρώσοι, που είναι μάλιστα φανατικοί ανθενωτικοί, δεν γράφουν σχεδόν τίποτα για την πτώση της Πόλης. Πέρασαν χρόνια για να αρχίσουν οι σλαβικοί θρήνοι. Εκείνοι που θρήνησαν από την αρχή για την Πόλη είναι στην Τραπεζούντα. "Πάρθεν η Πόλη, πάρθεν η Ρωμανία", έλεγαν».

 Η συμφωνία του σουλτάνου με τον Πατριάρχη

 Το Ρούμελι Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ το 1452 για να ελέγχει το πέρασμα ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα του Μαρμαρά, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πολιορκίας, λέει η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. «Διούλκησε και τον στόλο περνώντας τα πλοία του στον Κεράτιο. Από την άλλη πλευρά, μόνο 3-4 πλοία γενοβέζικα πέρασαν και αυτά για να φέρουν τροφή στους πολιορκημένους». Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία της ήττας των Βυζαντινών. «Ο Μωάμεθ είχε μαζέψει Σέρβους, Αλβανούς, Τούρκους. Απέναντι στους τουλάχιστον 100.000 άντρες του- μερικοί μιλούν για 120.000, άλλοι τους ανεβάζουν σε 200.000- αντιπαρατάσσονταν περίπου 4.500 άνθρωποι το πολύ, μαζί με τους ξένους. Και πολλοί ήταν παιδιά και γυναίκες που πολεμούσαν με αγκωνάρια. Μεγάλη ήταν η βοήθεια των Γενοβέζων, αλλά όταν σκοτώθηκε ο Τζουστινιάνι έχασαν το ηθικό τους και υποχώρησαν. Όσοι πολέμησαν, πάντως, πολέμησαν ηρωικά. Όταν ο Μωάμεθ έστειλε αποκρισάριο στον Παλαιολόγο ζητώντας του να παραδώσει την Πόλη, πήρε την απάντηση ότι η Πόλη δεν είναι δικό του πράγμα και πως "με τη δική μας θέληση αποφασίσαμε να πεθάνουμε". Ακόμη και ο περίφημος Νοταράς που είχε τρεις υπηκοότητες και όλη του την περιουσία στο εξωτερικό, και που είπε ότι είναι καλύτερο το τουρκικό καφτάνι από τη λατινική τιάρα, πολέμησε και εν τέλει εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό του ηρωισμού είναι ότι όταν στην Πύλη του Ρωμανού οι Τούρκοι άρχισαν να ανεβαίνουν πάνω και πέρασαν μέσα, έψαχναν τους αντίπαλους πολεμιστές και δεν πίστευαν ότι ήταν τόσοι λίγοι. Και πρέπει να πούμε και για τον Μωάμεθ, που συνηθίζουμε να τον ταυτίζουμε με τη βαρβαρότητα, ότι δεν ήταν βάρβαρος ή δεν ήταν μόνο βάρβαρος. Ηταν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές της Τουρκίας. Ηξερε τι ήθελε και πώς να το κάνει». Όσο για την Κερκόπορτα... «Ανοιγμένη ή ξεχασμένη. Αστεία πράγματα. Ήταν χιλιάδες έξω, τα καράβια τους στον Κεράτιο, οι Γενοβέζοι έφευγαν. Τι να πεις για την Κερκόπορτα; Σε συμβολικό επίπεδο μόνο μπορείς κάτι να πεις. Αλλά είναι σαν να λέμε ότι αντί να σκοτώνονταν τρεις Τούρκοι κατά την είσοδό τους στην Πόλη, θα σκοτώνονταν δέκα αν η πόρτα ήταν κλειστή. Και λοιπόν; Αφού είχαν ανεβάσει σκάλες και έμπαιναν από όπου ήθελαν».

 «Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, σε αντίθεση με άλλες συμπεριφορές της πολιτείας, ότι όταν ο Μανουήλ Παλαιολόγος είναι στη Θεσσαλονίκη και υπάρχει κίνδυνος καταστροφής, δημεύει όλα τα κτήματα του Αθω. Και ότι ο Κομνηνός δημεύει όλη την εκκλησιαστική περιουσία για να αντιμετωπίσει τους Σελτζούκους». Την εποχή της Αλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν. Αντίθετα με τους δυτικούς μοναχούς που μπορούν να φέρουν όπλα, οι ορθόδοξοι δεν μπορούν», σημειώνει η Ελληνίδα βυζαντινολόγος.

  

http://www.tanea.gr/news/greece/article/4576940/?iid=2

Αλώσεις, άλλοτε και τώρα...

Ημέρα εθνικής μνήμης και περισυλλογής σήμερα, ημέρα της θλιβερής επετείου Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης. Αναδημοσιεύουμε ένα παλαιότερο άρθρο του φίλου Κ, Χολέβα, που αξίζει να προσεχθεί.

ΔΕΕ

Αλώσεις, άλλοτε και τώρα...

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Το 1453 δεν επήλθε η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας. Αυτή είχε συμβεί το 1204 κατά την Δ΄ Σταυροφορία. Οι Τούρκοι βρήκαν μία κεφαλή χωρίς σώμα, μία Κωνσταντινούπολη χωρίς ενδοχώρα. Το κτύπημα που κατέφεραν οι Φράγκοι στην Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη και η κατανομή των εδαφών της Αυτοκρατορίας άνοιξαν τον δρόμο για τη δεύτερη Άλωση από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Εκείνη τη χρονιά, το 1204, ανιχνεύουμε και τη γέννηση του Νέου Ελληνισμού. Το βυζαντινό κράτος παύει πλέον να είναι πολυεθνικό με ελληνικό πολιτισμό και στη θέση του εμφανίζονται μικρά κράτη αμιγώς ελληνικά. Η Νίκαια πρωτίστως, αλλά και η Ήπειρος και η Τραπεζούντα είναι τα πρώτα εθνικά κράτη στα Βαλκάνια. Εκφράζουν την ελληνορθόδοξη ελπίδα και γεννούν τη Μεγάλη Ιδέα. Το μυστικό της επιβιώσεως του Ελληνισμού μετά το 1453 βρίσκεται στην ιδεολογία και στα κείμενα των ανθρώπων που στελέχωσαν το κράτος της μικρασιατικής Νικαίας από το 1204 μέχρι το 1261, όταν αυτό το κράτος έδιωξε τους Λατίνους από την Κωνσταντινούπολη.

Το μυστικό αυτό λέγεται : Πίστη στην διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Και είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε τώρα που διερχόμαστε μία ηθική, πνευματική και οικονομική κρίση. Τώρα που πολλές μικρές αλώσεις απειλούν το έθνος μας με απώλεια ταυτότητος και προσανατολισμού. Από το 1204 μέχρι και τον Κυπριακό Αγώνα του 1955-59 η πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού μάς κρατούσε όρθιους. Περάσαμε αλώσεις, δουλείες, σταυρώσεις, μαρτύρια, αλλάξαμε κατακτητές, αγωνισθήκαμε σε καιρούς πολεμικούς ή ειρηνικούς, προδοθήκαμε από συμμάχους και υπονομευθήκαμε από μισθοφόρους και από φορείς ξενόφερτων ιδεών, αλλά επιβιώσαμε. Γιατί πιστεύαμε στον εαυτό μας, στο παρελθόν μας και στο μέλλον μας.

Ήδη από το 1204 αυτή την πίστη στη συνέχεια του Ελληνισμού εκφράζουν οι Αυτοκράτορες της Νικαίας. Ο Θεόδωρος Λάσκαρις Α΄, ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης, ο Θεόδωρος Λάσκαρις Β΄. Αποτελεί άφθαστο μάθημα αξιοπρεπείας και ιστορίας η απάντηση του Βατάτζη -Θρακιώτη από το Διδυμότειχο- προς τον Πάπα Νικόλαο το 1237. Ο ηγέτης ενός μικρού κράτους του καθημαγμένου Ελληνισμού απαντά προς τον Πλανητάρχη της εποχής, αφού ο Παπικός θρόνος έστρεψε τους Σταυροφόρους προς την Κωνσταντινούπολη αντί για την Ιερουσαλήμ. Γράφει, λοιπόν, ο ελεήμων και ευλαβής Ορθόδοξος Αυτοκράτωρ ότι ο ίδιος και οι υπήκοοί του κατάγονται από το αρχαίο γένος των Ελλήνων από το οποίο άνθισε η σοφία για όλο τον κόσμο και ότι οι περισσότεροι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες ήσαν και αυτοί Έλληνες. Και προσθέτει ότι στους Έλληνες εδόθη η Κωνσταντινούπολη από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ότι πιστοί στην ιστορία μας και στις παραδόσεις μας θα αγωνισθούμε για να απελευθερώσουμε την Κωνσταντινούπολη και να την ξανακάνουμε ορθόδοξη και ελληνική. Αν θέλαμε να κρίνουμε με σημερινά δεδομένα ο Ιωάννης Βατάτζης είναι ο ηγέτης της δυσπραγούσης Ελλάδος και ο Πάπας είναι το Δ.Ν.Τ. Τότε είχαμε ηγέτες που ύψωναν φωνή εθνικής υπερηφανείας προς τους ισχυρούς. Τώρα άραγε έχουμε;

Αυτή η πεποίθηση στη συνέχεια του Ελληνισμού έδωσε δύναμη στους προγόνους μας μετά την Άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς. Έστω και αν χρησιμοποιούσαμε εναλλάξ τα εθνικά ονόματα Ρωμηός, Γραικός και Έλληνας ουδέποτε χάσαμε την εθνική μας συνείδηση που ήταν άρρηκτα δεμένη με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η πίστη στη διαχρονικότητα του Γένους διατρανώθηκε μέσα από αναγνώσματα όπως η Φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου και η Αχιλλιάς, μέσα από την εμμονή στην Ελληνική γλώσσα, μέσα από την αναπαράσταση Αρχαίων σοφών στον πρόναο πολλών εκκλησιών, μέσα από ποιήματα και δημοτικά τραγούδια, μέσα από κηρύγματα και ομιλίες λογίων. Η συνέχεια του Ελληνισμού ενέπνευσε τον Ρήγα, τους κλεφταρματολούς, τις διακηρύξεις και τα Συντάγματα του 1821, τον Διονύσιο Σολωμό που καλεί τους Τριακόσιους του Λεωνίδα να σηκωθούν και να έλθουν κοντά μας. Σήμερα που περνούμε μία πολλαπλή κρίση αναμένουμε από τους πνευματικούς ταγούς μας να ξαναμιλήσουν γι’ αυτή τη διαχρονικότητα του Έθνους, να μάς δώσουν διδάγματα από την Αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία, να μας ποτίσουν με το κρασί του ’21 που έλεγε ο Κωστής Παλαμάς. Κι όμως βλέπουμε ορισμένους από αυτούς τους διανοουμένους μας να μάς δηλητηριάζουν με σάπιες πνευματικές τροφές. Αρνούνται τη συνέχεια του Ελληνισμού, χλευάζουν την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, αφελληνίζουν την παιδεία μας, εισάγουν στρατιές μισθοφόρων από διάφορες χώρες στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού, αποδομούν την Παιδεία μετατρέποντας τα σχολεία σε κέντρα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και αφήνοντας τα παιδιά χωρίς πρότυπα, χωρίς αξίες.

Μπορούμε και δικαιούμαστε να βγούμε από την κρίση. Αρκεί να μη ξεχάσουμε το μυστικό των προγόνων μας. Να αντισταθούμε στις ηθικές, πνευματικές και οικονομικές αλώσεις προτάσσοντας τη συνέχεια του Ελληνισμού. Να μετατραπούμε σε μία δυναμική ηθική πλειοψηφία, η οποία με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο θα βάλει στο περιθώριο τους διανοουμένους της συμφοράς και θα ξανασυνδέσει τις τύχες της Ελλάδας, της Κύπρου και των Αποδήμων με το γάργαρο νερό της διαχρονικής ελληνικότητας, το μόνο που μάς ξεδιψά και μας ξεπλένει. Να βάλουμε στο περιθώριο τις υλιστικές ιδεολογίες που αποχαυνώνουν τους νέους μας μιλώντας τους είτε για τη νομοτέλεια της δικτατορίας του προλεταριάτου είτε για τη νομοτέλεια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία γκρέμισε τα σύνορα για να φέρει τελικά στην Ευρώπη τα προβλήματα των αμερικανικών τραπεζών.

Το πνεύμα του Ελληνισμού ήταν πάντα αγωνιστικό και αντιστασιακό. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν υπετάγη στους όρους του Μωάμεθ, αλλά έπεσε μαχόμενος. Οι σημερινές μάχες δεν θα δοθούν με σπαθιά, αλλά με ιδέες και ιδανικά. Αρκεί να ξαναπιστέψουμε στη συνέχεια του Ελληνισμού! H αγωνιστικότητα του Παλαιολόγου και των συμμαχητών του στέλνει μηνύματα και για το σήμερα. Η αντίσταση των τελευταίων μαχητών της Κωνσταντινουπόλεως και το "πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών" εμπνέει έκτοτε τα ΟΧΙ του Ελληνισμού. Το 1940 κατά του Μουσσολίνι, το 1941 κατά του Χίτλερ, το 1944-49 κατά της ένοπλης επιβολής του Σταλινισμού, τον συνεχή αγώνα της Κύπρου από το 1955 μέχρι σήμερα κατά της αποικιοκρατίας και του αφελληνισμού.

Το ευχάριστο είναι ότι ο Ελληνισμός και στις ημέρες μας λέει ΟΧΙ σε θέματα υψίστης εθνικής, κοινωνικής και πολιτιστικής σημασίας, παρά τις προσπάθειες που κάνουν οι ψευδοπροοδευτικοί και οι οπαδοί της εθνικής μειονεξίας. Με συλλαλητήρια είπαμε ΟΧΙ στην παραχώρηση του ονόματος και του πολιτισμού της Μακεδονίας. Με λαοσυνάξεις διαμαρτυρηθήκαμε για τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητές μας και αντιδράσαμε στα πολυπολιτισμικά πρότυπα που θέλουν να εξευτελίζουν την πλειοψηφία στο όνομα διαφόρων μειοψηφιών. Αντιδράσαμε παντοιοτρόπως στο απαράδεκτο βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού που αγιοποιούσε τους Οθωμανούς, τους Νεοτούρκους και τους σφαγείς της Μικρασίας και του Πόντου και τελικά το αποσύραμε. Τα αδέλφια μας στην Κύπρο είπαν και θα ξαναπούνε ΟΧΙ στο ρατσιστικό και αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν. Τα αδέλφια μας του Βορρά αγωνίζονται για τη διαφύλαξη της ελληνικής παιδείας και εθνικής ταυτότητας στη Χειμάρρα, στο Αργυρόκαστρο, στην Κορυτσά, στο Μοναστήρι, στο Κρούσοβο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μας βροντοφωνάζουν καθημερινά ΟΧΙ στον Νεο-οθωμανισμό του Ερντογάν και του Νταβούτογλου. Συνεχίζουν να υπεραμύνονται του πατρίου εδάφους και να χαρίζουν στο Έθνος νέους ήρωες όπως ο Καραθανάσης, ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός, ο Ηλιάκης κ.α. Και ο κακοπληρωμένος και ελλιπώς εκπαιδευμένος αστυνομικός μας δίνει καθημερινά με κίνδυνο της ζωής του τη μάχη κατά της εισαγόμενης εγκληματικότητας, της οποίας ηθικοί αυτουργοί είναι οι θολοκουλτουριάρηδες οπαδοί της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας».

Σήμερα οφείλουμε να συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο. Οι σημερινές αλώσεις είναι μικρές και καθημερινές. Άρα ύπουλες και εξίσου επικίνδυνες. Η υπονόμευση της γλώσσας μας, η άγνοια της ιστορίας μας, η ξενομανία, οι συκοφαντίες κατά της Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως μας, οι εδαφικές διεκδικήσεις των γειτόνων, η διαστρέβλωση και πλαστογράφηση της ιστορίας του 1821, της Κύπρου και της Μακεδονίας, όλα αυτά και πολλά άλλα έσωθεν ή έξωθεν προερχόμενα αποτελούν μικρές αλώσεις που απαιτούν γνώση, αντίσταση και μαχητικότητα. Δεν αρνούμαστε την επικοινωνία και την συνεργασία με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Ο Ελληνισμός ποτέ δε κλείστηκε στο καβούκι του. Θα αρνηθούμε όμως την αφομοίωση, την αλλοτρίωση, τις γκρίζες ζώνες. Θα αγωνισθούμε με όπλα πρωτίστως πνευματικά και ηθικά. Και θα διδασκόμαστε από την Παράδοση και το βίωμα της Εκκλησίας μας. Η Άλωση και οι μετέπειτα εξελίξεις μάς διδάσκουν ότι τελικά επιβιώσαμε μέχρι σήμερα χάρις στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Διότι η Ορθόδοξη Παράδοση είναι Σταυροαναστάσιμη. Μας θυμίζει ότι μετά την κάθε Σταύρωση του Γένους ακολουθεί η Ανάσταση! Αυτό εύχομαι για την οικονομικά και γεωπολιτικά χειμαζομένη Ελλάδα μας!

Κ.Χ. 16-5-2011

ΒΑΤΕΡΛΩ, ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ FUEN ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

Για τον ρόλο της FUEN και την προετοιμασία του Συνεδρίου αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις εδώ: Κατασκευαστές μειονοτήτων...    24- 5 - 2015

http://ethnologic.blogspot.gr/2015/05/blog-post_24.html  και εδώ: Συνέδριο κατασκευής Μειονοτήτων στην Κομοτηνή στις 13-17 Μαΐου 2015 Κυριακή, 10 Μαΐου 2015  http://ethnologic.blogspot.gr/2015/05/13-17-2015.html

ΔΕΕ

ΒΑΤΕΡΛΩ, Η ΚΟΜΟΤΗΝΗ! ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ 

ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗ FUEN. 

ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΣΥΝΕΔΡΟΙ. 

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ!

Από την πομακική εφημερίδα "Ζαγάλισα"
Τεύχος 78, Απρίλιος - Μάιος 2015

Πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή από τις 14 έως 17 Μαΐου 2015, εν μέσω των εορτασμών της απελευθέρωσης της πόλης (14 Μαΐου 1920), η ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN), όπου μετέχουν περισσότερες από τριάντα μειονότητες από την Ευρώπη. Το γεγονός ότι η FUEN υιοθετούσε μέχρι τώρα, ακρίτως, τις τουρκικές θέσεις, καθώς οι εγγεγραμμένοι σε αυτήν τουρκόφωνοι σύλλογοι εκ Θράκης επέβαλαν χωρίς αντίλογο τις θέσεις τους, καθώς και το γεγονός ότι οι τουρκόφρονες πανηγύριζαν εκ προοιμίου για την επιτυχία τους να πραγματοποιηθεί το συνέδριο στην Κομοτηνή, επιλέγοντας προκλητικά την ημερομηνία απελευθέρωσης της πόλης, είχαν δημιουργήσει μεγάλη ένταση τοπικά, αλλά και στο πανελλήνιο. Όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα… ώσπου, εμφανίσθηκαν στον ορίζοντα οι Πομακικοί σύλλογοι…

ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ! (χωρίς εισαγωγικά)

Τρεις ήρωες των Πομάκων, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ από τους 40.000 της Ελληνικής Θράκης, έσωσαν την τιμή της φυλής τους και όλων των Ελλήνων Θρακιωτών, οι οποίοι εκείνη την ώρα είχαν κατακλύσει τις καφετέριες της Κομοτηνής και λιάζονταν ανέμελοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για όσα συνέβαιναν λίγο παραπέρα. Πόσο μοιάζει, αλήθεια, η σημερινή κατάσταση με τη Σμύρνη του 1922;

Οι τρεις ήρωες ΠΟΜΑΚΟΙ τσάκισαν την τουρκική προπαγάνδα μέσα στη μεγάλη Πανευρωπαϊκή φιέστα που ετοίμαζε πυρετωδώς επί δύο χρόνια η Τουρκία. Η προσδοκώμενη μεγάλη νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η αναμενόμενη ανάδειξη της «τουρκικής ταυτότητας» της μειονότητας μέσα στην ίδια την Ελληνική Θράκη, κατέληξε σε ΒΑΤΕΡΛΩ, όταν ακόμα το πρωί της πρώτης ημέρας (14.5.2015) στην είσοδο της αίθουσας του Συνεδρίου της FUEN, εμφανίστηκαν οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ Ιμάμ Αχμέτ Πρόεδρος, Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, Κεμάλ Φαρζλή, Πρόεδρος Κέντρου Πομακικών Ερευνών και Μουσταφά Σερήφ, αρθρογράφος της εφημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ.

Η απρόσμενη εμφάνισή τους προκάλεσε κύματα ταραχής στους γενίτσαρους, οι οποίοι εσπευσμένα ενημέρωσαν τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και άλλους…

Δεν πίστευαν ότι οι τρεις ΓΕΝΝΑΙΟΙ θα έβρισκαν το θάρρος να εμφανιστούν ενώπιον του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, όλων των εθνικιστικών σωματείων της Γερμανίας, των δύο ψευτομουφτήδων, του προεδρείου του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) και της ανθελληνικής μειονοτικής ηγεσίας.

Μάλιστα, όταν ο Ιμάμ Αχμέτ ρωτήθηκε από τη γραμματεία σε ποια γλώσσα επιθυμεί να έχει διερμηνεία στα ασύρματα ακουστικά που διενέμοντο στους συνέδρους, ζήτησε στα …ΠΟΜΑΚΙΚΑ, προκαλώντας αμηχανία στους υπευθύνους, οι οποίοι αντιλήφθηκαν τι επρόκειτο να ακολουθήσει!

Η τεράστια γκάφα του Αχμέτ Μετέ:

«ΕΙΜΑΙ ΠΟΜΑΚΟΣ!»

Ο ψευτομουφτής Ξάνθης αγωνιώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στην αίθουσα και χωρίς να γνωρίζει τις προθέσεις των τριών ΓΕΝΝΑΙΩΝ Πομάκων, ξεκίνησε την εναρκτήρια ομιλία του με αναφορά στους… Πομάκους και τους Ρωμά, αποκαλώντας τους τελευταίους υποτιμητικά «τσιγκενέ». Αφού έκανε μια νερόβραστη εισαγωγή, θέλοντας να προκαταλάβει δυσάρεστες εκπλήξεις, είπε : «Είμαι και εγώ Πομάκος». Και ενώ υποτίθεται ότι στην εναρκτήρια ομιλία του, θα μιλούσε μόνο για Τούρκους, άρχισε να αραδιάζει επιχειρήματα για να αποδείξει στους Ευρωπαίους, ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Παραδέχθηκε ακόμη ότι μιλιούνται πολλές γλώσσες μεταξύ των μουσουλμάνων, όπως τουρκικά, τσιγγάνικα, αλλά και πομάκικα, τα οποία όμως «είναι βουλγάρικα»!

Πολλοί Ευρωπαίοι αναρωτήθηκαν για το πώς είναι δυνατόν από τη μια να αναγνωρίζει την ύπαρξη των Πομάκων και από την άλλη να ισχυρίζεται ότι όλοι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι;

Με τη λήξη των χαιρετισμών, σηκώθηκε πρώτος ο ατρόμητος Μουσταφά Σερήφ ζήτησε το λόγο και ξεκίνησε την ερώτησή του, ειρωνευόμενος κατάμουτρα τον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λέγοντας:

«Ευχαριστώ τον Αχμέτ Μετέ, ο οποίος παραδέχθηκε ότι υπάρχουν Πομάκοι στην Ελληνική Θράκη, αλλά είπε: «Πομάκος ίσον Τούρκος». Θέλω να δηλώσω ενώπιον όλων σας ότι δεν υπάρχει «Πομάκος Τούρκος», υπάρχουν μόνο Πομάκοι και η γλώσσα μας δεν είναι η βουλγαρική, όπως ισχυρίστηκε ο Αχμέτ Μετέ, αλλά η Πομακική. Μετά από αυτά που ακούσατε ερωτώ το προεδρείο της FUEN, ποιες πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε στο θέμα των Πομάκων;»

Όλα τα βλέμματα των ευρωπαίων συνέδρων στράφηκαν στον Μουσταφά. Ο οργισμένος Αχμέτ Μετέ δεν απάντησε (τι θα μπορούσε να πει άλλωστε), αλλά απάντησε από το βήμα ο νυν πρόεδρος (Αλή Τσαβούς), του ακροδεξιού κόμματος που ίδρυσε ο Αχμέτ Σαδίκ, ΚΙΕΦ (DEB), με ένα επιχείρημα σοβαρότητας καφενείου. Άλλωστε, ο ίδιος πριν τον κάνουν…πρόεδρο του ΚΙΕΦ, ήταν ο καφετζής στο κτίριο της μουσουλμανικής νεολαίας Κομοτηνής.

Αντί να απαντήσει στην ουσία της ερώτησης του Μουσταφά, είπε το φοβερό και φασιστικό επιχείρημα «Ας γίνει δημοψήφισμα για να δούμε τι θα δηλώσουν οι άνθρωποι. Όλοι αισθάνονται Τούρκοι». Το επιχείρημα εξόργισε πολλούς Ευρωπαίους άλλων μειονοτήτων που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στις χώρες τους, σχολιάζοντας ότι είναι ΑΚΡΩΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, διότι η ύπαρξη μιας ιστορικής φυλής δεν πιστοποιείται ούτε ακυρώνεται με δημοψηφίσματα τα οποία είναι πολιτικές διαδικασίες, επηρεαζόμενες από ξένες δυνάμεις εκτός κοινότητας, οι οποίες και έχουν την ισχύ και τους μηχανισμούς να επηρεάσουν με αποφασιστικό τρόπο το αποτέλεσμα…

Ήδη το θρακικό Βατερλώ των Τούρκων εντός της αιθούσης είχε ξεκινήσει…

Ήρθε η ώρα του Αχμέτ Ιμάμ: «Ταύρος εν υαλοπωλείω…»

Ο αδημονών Αχμέτ Ιμάμ, διευθυντής της εφημερίδας μας, έλαβε το λόγο και έδωσε ανεπανάληπτο χαστούκι στον ρατσισμό του Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλων των Ευρωπαίων. Με απίστευτο θάρρος, το οποίο δεν θα είχε κανένας άλλος μουσουλμάνος της Θράκης, κατήγγγειλε δημοσίως τον Αχμέτ Μετέ ως ψευτομουφτή, ως ρατσιστή σε βάρος των Πομάκων, ως διαστρεβλωτή του ισλάμ και ως όργανο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Είπε:

«Λέγομαι Αχμέτ Ιμάμ, είμαι ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων και ο διευθυντής της Πομακικής εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ. Εδώ στην ελληνική Θράκη, ζούν 40.000 Πομάκοι και το μεγαλύτερο τμήμα της δεν είναι τουρκικό. Προηγουμένως ο Αχμέτ Μετέ, ισχυρίσθηκε ότι είναι εκλεγμένος μουφτής νομού Ξάνθης. Αυτό φυσικά δεν ισχύει, διότι για να είναι κάποιος εκλεγμένος πρέπει να γίνουν εκλογές, να υπάρχουν ψηφοδέλτια, κάλπες, παραβάν ψηφοφορίας και άλλα. Τέτοια διαδικασία δεν έχει συμβεί ποτέ στη Ξάνθη. Ήμουν 20 χρόνια δάσκαλος στη μειονοτική εκπαίδευση. Στο σχολείο ερχόταν Πομάκοι μαθητές με μητρική γλώσσα τα πομακικά. Δεν γνώριζαν ούτε μία τουρκική λέξη. Τα παιδιά για να πάψουν να μιλούν πομάκικα και να μάθουν τουρκικά, δέχονταν μεγάλη πίεση και ξυλοδαρμό. Το πομακόπουλο των έξι ετών υποχρεωνόταν να μαθαίνει ξένες γλώσσες πλην της μητρικής του και τρία αλφάβητα (αραβικό, λατινικό/τουρκικό, ελληνικό). Ο Αχμέτ Μετέ με ανατολίτικη πονηριά και τεχνάσματα, ισχυρίστηκε ότι είναι λίγο Πομάκος, λίγο Τούρκος και ότι είναι Μουφτής. Είναι πράγματι…μουφτής, αλλά εγκάθετος της Τουρκίας και όχι εκλεγμένος από τον κόσμο! Εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα και όχι των μουσουλμάνων της Θράκης. Όπως και άλλοι θρησκευόμενοι στη Θράκη, εκμεταλλεύονται και εμπορεύονται την ισλαμική πίστη, αντί να διδάξουν το ισλάμ που είναι θρησκεία αγάπης και σεβασμού προς κάθε γλώσσα, προς κάθε φυλή και κάθε χρώμα. Ευχαριστώ».

Αποκαλυπτική τρομοκρατία!

Επίθεση από πιθηκόμορφο Γενίτσαρο…

Η παρέμβαση του ΓΕΝΝΑΙΟΥ Ιμάμ Αχμέτ, κατακρήμνισε ως χάρτινο πύργο, μέσα σε ένα λεπτό, την ψεύτικη εικόνα που είχαν δημιουργήσει για τη Θράκη (στους Ευρωπαίους) με τόσο κόπο, χρόνο και χρήμα οι Τούρκοι. Κύματα ασυγκράτητης οργής διαπέρασαν τους τουρκόφρονες. Κάποιος πιθηκόμορφος γενίτσαρος εκ Ξάνθης, επιτέθηκε, αρχικά φραστικά, στην τουρκική γλώσσα, και στη συνέχεια ετοιμάσθηκε να κινηθεί απειλητικά εναντίον του διευθυντή μας. Δυστυχώς, κάποιος συνοδός συγκράτησε τον μαινόμενο πιθηκόμορφο γενίτσαρο και έτσι χάθηκε η μοναδική ευκαιρία ενώπιον όλων των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών μειονοτήτων, να αποκαλυφθεί η ψυχολογική και φυσική βία που ασκείται σε βάρος των Πομάκων.

Εποικοδομητικές ζυμώσεις και απόκτηση ευρωπαίων υπερασπιστών

Πολλοί Ευρωπαίοι πλησίασαν τους Μουσταφά Σερήφ και Ιμάμ Αχμέτκαι τους έδωσαν συγχαρητήρια για το θάρρος τους. Ο Μουσταφά και ο Ιμάμ εξηγούσαν ακατάπαυστα την κατάσταση των Πομάκων και την ιδεολογική τρομοκρατία που υφίστανται από την Τουρκία. Χάρη, λοιπόν, στην ανοησία των Τούρκων να τους φέρουν μπροστά στα πόδια τους, είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με εκπροσώπους δεκάδων ευρωπαϊκών μειονοτήτων, που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να το πράξουν. Το ευρωπαϊκό ακροατήριο των πομακικών προβλημάτων το ετοίμασαν με δικά τους έξοδα, οι Τούρκοι…! Μπράβο…! Αντί να διευρύνουν την διεθνοποίηση των δικών τους «προβλημάτων», βοήθησαν αποφασιστικά στη διεθνοποίηση του Πομακικού!

Μετά από αυτά, υπήρξαν επαφές και ανοίχθηκαν συγκεκριμένοι δίαυλοι επικοινωνίας με ευρωπαϊκές μειονότητες, που για ευνόητους λόγους δεν θα αποκαλύψουμε.

Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ

Ήρθε από τον πλανήτη …Σείριο!

Πολλοί απόρησαν για την παρουσία του Τούρκου προξένου Κομοτηνής, Αλί Ριζά Ακιντζί, ο οποίος εκλήθη (ως τι άραγε;) και απηύθυνε προκλητικό χαιρετισμό. Χωρίς κανένα πρόσχημα άρχισε το κατηγορητήριο σε βάρος της Ελλάδας απαριθμώντας τομείς όπου διαπιστώνει ο ίδιος παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ κλπ Κατ' επανάληψιν κατονόμασε την μειονότητα της «δυτικής» (όχι πάντως «ελληνικής») Θράκης ως «τουρκική», αναφέρθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και έκανε υποδείξεις στην Ελλάδα για να επιδείξει ανεκτικότητα προς τις μειονότητες… (προφανώς όπως και η χώρα του η Τουρκία!)

Εάν αυτό γινόταν σε μία σοβαρή χώρα, ο συγκεκριμένος πρόξενος θα έπρεπε να σταλεί πακέτο από εκεί που ήρθε. Επειδή οι λεονταρισμοί του συνεχίζουν να μένουν αναπάντητοι από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, καμαρώνει και περιφέρεται μέσα στην Ελληνική Θράκη, σαν γύφτικο σκεπάρνι…

Θυμίζουμε ότι αυτός ο μισέλλην, με τον οποίο σαλιαρίζουν εμετικά σε ποικίλες εκδηλώσεις οι εγχώριοι χριστιανοί πολιτικάντηδες (βουλευτές, δήμαρχοι, σύμβουλοι και τσανακογλύφτες πάσης φύσεως), είχε πριν από λίγο καιρό το θράσος να ζητήσει να ξηλωθεί από την Καβάλα, η πινακίδα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, η οποία αναφέρεται στην Κύπρο (βλ. προηγούμενο φύλλο ΖΑΓΑΛΙΣΑ)... 

Σημειώνουμε ότι όταν σηκώθηκε να μιλήσει σχεδόν κανείς από τους Ευρωπαίους συνέδρους δεν τον χειροκρότησε. Ο μόνος του οποίου τα χέρια άναψαν από τα απανωτά παλαμάκια, ήταν ο ψευτομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μετέ. Χειροκροτούσε το αφεντικό του…

Οι μουσουλμάνοι αυτοδιοικητικοί …

Η αντιδήμαρχος Κομοτηνής, κα Σιμπέλ Μουσταφάογλου, εκλήθη να απευθύνει χαιρετισμό από το βήμα, με την ιδιότητά της ως αντιδήμαρχος Κομοτηνής. Γνώριζε ο δήμαρχος Κομοτηνής κ. Γ. Πετρίδης τι έγινε με την αντιδήμαρχο που ο ίδιος διόρισε (παρά το γεγονός ότι προέρχεται από αντιπολιτευόμενο φιλο-τουρκικό συνδυασμό); Μήπως «κάνει τον Κινέζο», κρύβεται επιμελώς, συμφωνεί, έδωσε έγκριση ή δεν τον νοιάζει;

Μάλιστα, κάποιοι ευρωπαίοι σύνεδροι, αναρωτήθηκαν γιατί στο περυσινό (2014) προπαρασκευαστικό του Συνεδρίου, ταξίδι τους στην Κομοτηνή, όταν συναντήθηκαν με το δήμαρχο Κομοτηνής κ. Γ. Πετρίδη, αυτός δεν τους είπε λέξη για τους Πομάκους;

Χαιρετισμό όμως απηύθυνε και ο αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης κ. Κατραντζή Μουσταφά. Αν και η τοποθέτησή του ήταν ήπια, γεννάται και πάλι το ερώτημα: είχε την έγκριση του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κ. Γ. Παυλίδη; Την προσφώνησή του δεν την έκανε ούτε ως ιδιώτης, ούτε ως επαγγελματίας, αλλά ως αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης... 

Το γνώριζε ο κ. Παυλίδης, ή και αυτός κάνει την (Ξανθιώτικη) πάπια;

Οφείλουν και οι δύο – περιφερειάρχης και δήμαρχος- να απαντήσουν, τουλάχιστον, στους χριστιανούς ψηφοφόρους τους…

Φωτογραφική τρομοκρατία!

Οι δράστες συνελήφθησαν επ' αυτοφώρω…

Κλασική μέθοδος των γενίτσαρων, οι οποίοι φυτοζωούν από τα ψίχουλα που τους πετάει ο εκάστοτε Τούρκος πρόξενος, είναι να εμφανίζονται σε εκδηλώσεις με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και να φωτογραφίζουν «αντιφρονούντες», για να παραδώσουν στη συνέχεια το υλικό στο προξενείο. Την ίδια τακτική ακολούθησαν και μέσα στην αίθουσα ήδη από τα πρώτα λεπτά του συνεδρίου, όταν με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους προέδρους των Πομακικών Συλλόγων τους φωτογράφιζαν προκλητικά, ακατάπαυστα και σχεδόν εξ επαφής, ώστε να ασκήσουν επάνω τους ψυχολογική βία. Το μήνυμα ήταν «σας φωτογραφίζουμε και θα ακολουθήσουν τα δέοντα…». Όμως και πάλι συνάντησαν την αδιαφορία των Γενναίων Πομάκων. 

Σαν μην έφθανε αυτό, στη συνέχεια, ένας εξ αυτών, συνελήφθη επ' αυτοφώρω από συνεργάτη της εφημερίδας μας, να δείχνει με ρουφιάνικο τρόπο, τις φωτογραφίες με τα πρόσωπα των Πομάκων, στον καθήμενο αντιπρόεδρο του κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) Οζάν Αχμέτογλου, στο διερμηνέα του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής (με το ξυρισμένο κεφάλι) και σε άλλους... 

Ο θύτης έγινε θύμα…Θαυμάστε την απαθανάτιση της υπέροχης στιγμής από φωτογραφική μηχανή της ΖΑΓΑΛΙΣΑ! Μία εικόνα χίλιες λέξεις…

Το δείπνο και οι …απολογίες των Τούρκων

Ξεβράκωμα του ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ

Όταν, στο δείπνο, οι Ευρωπαίοι ρώτησαν τους Τούρκους τι συμβαίνει, αυτοί άρχισαν να τους λένε ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι, ότι η γλώσσα τους δεν υπάρχει, ότι είναι βουλγαρική, όλοι είναι Τούρκοι, και αυτοί είναι βαλτοί άνθρωποι του ελληνικού κράτους, που θέλουν να τους …διαλύσουν και άλλα. Την επομένη, οι Ευρωπαίοι μετέφεραν τα επιχειρήματα των Τούρκων στον Αχμέτ Ιμάμ και όταν τους εξήγησε τη σχέση του με το ελληνικό κράτος και τους διωγμούς που υπέστη και υφίσταται από αυτό μέχρι σήμερα, κυριολεκτικά σοκαρίστηκαν..Ο Αχμέτ Ιμάμ, όπως γράψαμε και σε πρόσφατο φύλλο της ΖΑΓΑΛΙΣΑ, απολύθηκε από το ελληνικό κράτος από τη θέση του εκπαιδευτικού και παρέμεινε ως σήμερα άνεργος και πένης. Αυτή είναι η στήριξη του ελληνικού κράτους…

Γνωστοποιήθηκε ακόμη στους Ευρωπαίους συνέδρους ότι η τουρκο-μ ε ι ο ν ο τ ι κ ή ηγεσία και προσωπικά ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ, αρνείται να καταδικάσει τα εγκλήματα της ισλαμο-φασιστικής οργάνωσης ISIS και των βάρβαρων τεράτων του …ισλαμικού κράτους. Η σιωπή είναι υποστήριξη…

Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα αυτιά τους…Κατάλαβαν ότι τα πράγματα στην Ελληνική Θράκη δεν είναι όπως τους τα παρουσίαζαν οι Τούρκοι και ότι ο αγώνας των Πομάκων είναι μοναχικός και δίδεται κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Επιθετικός κατά των διοργανωτών και ο εκπρόσωπος της Φρυζίας (Σημ. ΔΕΕ Friesland, Ολλανδία) Frank de Boer, ο οποίος τη δεύτερη μέρα άσκησε έντονη κριτική για την κατάχρηση του χρόνου από τους (τουρκόφρονες) ομιλητές

ΜΑΖΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Καθηγητής Κων. Τσιτσελίκης «Η μειονότητα να ανεχθεί ετερότητες στο εσωτερικό της…»

Θετική εξέλιξη, την οποία καταγράφουμε και θα την έχουμε υπόψιν μας για το μέλλον, είναι η αργοπορημένη στροφή προς την πραγματικότητα του καθηγητή Κων/νου Τσιτσελίκη, ο οποίος αφού ταλανίσθηκε επί μακρόν από τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, αντιλήφθηκε επιτέλους την ύπαρξη των Πομάκων και τα πολιτιστικά τους δικαιώματα. Στην εισήγησή του είπε μεταξύ άλλων «Έχουμε την ελευθερία να δηλώνουμε ότι είμαστε Τούρκοι, Λάπωνες Σουηδοί, εκεί έχουμε ένα πρόβλημα ακόμα, και στο συμβολικό του ονόματος ….να μπορούμε να δραστηριοποιούμαστε γύρω από μια ονομασία, όποια και αν είναι και αυτή, και ας είναι και Πομάκος, Τσιγγάνος, Σουηδός κλπ, αυτό πειράζει και αυτό πειράζει και τις δυο πλευρές, και τους μειονοτικούς Τούρκους και τους Έλληνες και τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Αυτό λοιπόν θα πρέπει, να το δει, και η ίδια η μειονότητα, να μπορέσει να ανεχθεί άλλες ετερότητες στο εσωτερικό της…μπορεί να υπάρχουν Πομάκοι ή Τσιγγάνοι, να είναι μουσουλμάνοι, αλλά δεν είναι Τούρκοι. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν ότι η ελευθερία, το να δηλώνω οτιδήποτε είναι συστατικό στο ζήτημα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων»

Συγγραφέας Ηρακλής Μήλλας

«Οι Πομάκοι δεν έχουν μητέρα πατρίδα…»

Ο Κωνσταντινουπολίτης συγγραφέας Ηρακλής Μήλλας, ο οποίος διατηρεί σχέσεις με μέλη της εθνικιστικής ηγεσίας, στην εισήγησή του είπε μια αλήθεια (ελπίζουμε να μην του ξέφυγε) η οποία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το βαθμό …αποδοχής του! Κατηγόρησε σαφώς τη μειονότητα ότι γινόμενη υποχείριο της Τουρκίας χάνει το δικό της λόγο και δημιουργείται «ένα πλαίσιο έλλειψης δημοκρατίας γιατί πλέον δεν ανέχονται μειονότητες μέσα στη μειονότητα (Σημ. ΖΑΓΑΛΙΣΑ: εννοεί τους Πομάκους, χωρίς να τους κατονομάζει), δηλαδή δεν θέλουν να υπάρχουνε φωνές που διαφοροποιούνται και χαλάνε τη συνοχή αυτής της μειονότητας … εάν έχεις μία άλλη αντίληψη τότε θεωρείσαι ξένο σώμα μέσα στη μειονότητα, οπότε και προδότης της μειονότητας».

Σε άλλη παρέμβασή του, απαντώντας σε τοποθέτηση του Χαλίτ Χαμπίπογλου, ο οποίος κινιόταν σε λογικές που δεν είναι αποδεκτές στην Ευρώπη (όπως, ότι όλες οι μειονότητες έχουν μητέρα πατρίδα), είπε: «δεν ξέρω πόσοι είναι στη Θράκη (sic), αλλά οι Πομάκοι δεν έχουν μητέρα πατρίδα, όπως και οι Ρωμά». Επιτέλους, ο κ. Μήλλας ωριμάζει με τα χρόνια και βρήκε το θάρρος να αναφέρει δημοσίως το …απαγορευμένο μας όνομα. Μια πολύ ευγενική και κεκαλυμμένη διατύπωση για να περιγράψει τη σκληρή γενοκτονία που υφίστανται οι Πομάκοι.

Καθηγητής Μαυρομμάτης Γιώργος

«Αν δεν υπάρχουν Πομάκοι στη Θράκη, τότε, δεν υπάρχουν και Τούρκοι…»

Στο διάλειμμα της πρώτης μέρας του συνεδρίου, οι Ιμάμ Αχμέτ, Κεμάλ Φαρζλή και Σερίφ Μουσταφά καθόταν στα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου «Χρήστος και Εύη», ανάμεσα σε Τούρκους εθνικιστές και ευρωπαίους εκπροσώπους μειονοτικών ομάδων. Από μπροστά τους πέρασε ο καθηγητής Γιώργος Μαυρομμάτης, ο οποίος χτύπησε φιλικά στην πλάτη τον Ιμάμ Αχμέτ και έδωσε συγχαρητήρια στους Πομάκους για την παρέμβαση τους και στη συνέχεια είπε δυνατά (για να τον ακούσουν και οι Τούρκοι) «το λέω πάντα εγώ, πως αν δεν υπάρχουν Πομάκοι, τότε, δεν υπάρχουν και Τούρκοι στη Θράκη». Φεύγοντας του έδωσαν το ενημερωτικό φυλλάδιο Pomaks: Cultural Genocide.

Οθωμανικά μνημεία και άδεια καθίσματα!

Προσβολή στους Οθωμανούς…

Και ενώ αναμενόταν να καταγγελθεί πανηγυρικά στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη η βάρβαρη συμπεριφορά των Ελλήνων σε βάρος των οθωμανικών μνημείων της Θράκης, αντιθέτως, αυτός τον οποίο …κατήγγειλαν οι σύνεδροι, ήταν ο ομιλητής Ιμπραχίμ Μπαλταλί (εκδότης του εθνικιστικού τουρκόφωνου περιοδικού Batı Trakya Ruzgari), ο οποίος τους έπρηξε με τις μπουρδολογίες που αράδιαζε.

Μία ευρωπαία σύνεδρος κυριολεκτικά κοιμόταν στη θέση της… Για λόγους ευγενείας δεν δημοσιεύουμε την φωτογραφία της.

Από ένα σημείο και μετά, ο αμήχανος Μπαλταλί, άρχισε να προβάλει γρηγορότερα τις διαφάνειές του, διότι οι Οθωμανοί δεν συγκινούσαν ιδιαιτέρως τους συνέδρους…Στο διάδρομο είχε περισσότερο κόσμο από ό,τι μέσα στην αίθουσα. Οι φαντασιώσεις του Μπαλταλί, είχαν άδοξο τέλος μπροστά στα άδεια καθίσματα της αιθούσης...

«Τα παραπαίδια των Τούρκων»

Προκλητική απαξίωση των σκοπιανιζόντων

Εντύπωση προξένησε η πολυεπίπεδη περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισαν οι τουρκόφρονες τους εξ Εδέσσης σκοπιανίζοντες, ήτοι την εισηγήτρια Νατσουλίδου Ευγενία, τον Πέτρο Καζία και τον παπά Τσαρκνιά. Η εναρκτήρια προσβολή άρχισε με την ομιλία του ψευτομουφτή Ξάνθης, ο οποίος αναφερόμενος στους Πομάκους είπε ότι δεν είναι «ούτε Έλληνες, ούτε Μακεδόνες, αλλά Τούρκοι», απαντώντας έτσι στους κατά καιρούς ισχυρισμούς των ελλήνων σκοπιανιζόντων, ότι οι Πομάκοι είναι εξισλαμισμένοι «Μακεδόνες». Επί πλέον, την ώρα της εισηγήσεως της Νατσουλίδου, οι περισσότεροι τουρκόφρονες είχαν φύγει στην Κομοτηνή ή ήταν χαλαροί και απολάμβαναν αναψυκτικά στο μπαρ και την πισίνα του ξενοδοχείου.

Το ...τρίο Μπελκάντο! 

Τσαρκνιάς, Νατσουλίδου, Καζίας

Κάποιοι ισλαμιστές τουρκόφρονες ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα από την θρησκευτική περιβολή του παπα-Τσαρκνιά, σχολιάζοντας «Τι δουλειά έχουν εδώ οι άπιστοι χριστιανοί;»

Πράγματι, τα δάκρυα που χύνουν οι Τούρκοι για τα …προβλήματα των σκοπιανιζόντων είναι αποκλειστικά και μόνο κροκοδείλια (και ανθελληνικά). Ας ζούσαν οι σκοπιανίζοντες μέσα στην Τουρκία και τότε θα βλέπαμε πως θα τους συμπεριφερόντουσαν οι Τούρκοι και σε πόσα συνέδρια για τα μειονοτικά δικαιώματα θα τους προσκαλούσαν…

Και μια σοφή συμβουλή- ελληνική φράση: Τούρκο φίλευε, τον κώλο σου φύλαγε…

Νατσουλίδου με τον Οζάν Αχμέτογλου, αντιπρόεδρο του κόμματος 

της Τουρκικής (όπως την αποκαλεί) μειονότητας της Δ. Θράκης 

"Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας".

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ…

Ο πρόεδρος της FUEN κ. Hans Heinrih Hansen, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση όταν άρχισαν «με το καλημέρα» εντός της αιθούσης και στο παρασκήνιο να εξαπολύονται τα πομάκικα βέλη.

Όταν, μάλιστα, στο πρώτο διάλειμμα, περικυκλώθηκε από τους ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΝΑΙΟΥΣ Πομάκους, είπε ότι έχουν ενδιαφέρον τα όσα ισχυρίζονται και θα τα εξετάσει… όταν όμως η πίεση επάνω του αυξανόταν, έσπευσε να φύγει άρον άρον μη τυχόν και τον δουν οι Τούρκοι και τον κακο-χαρακτηρίσουν για τις κακές του συναναστροφές…

Τι φοβάται ότι θα χάσει άραγε και το έβαλε στα πόδια ο αξιότιμος κύριος πρόεδρος της FUEN; Μήπως να μην τον δουν οι Τουρκόφρονες και τον κατηγορήσουν ότι στηρίζει τους Πομάκους;

ΚΑΙ …ΠΟΜΑΚΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ!

Πού ήταν άραγε οι πλουσίως -ανά το πανελλήνιο περιφερόμενοι- και επιδαψιλευμένοι με ηθικές και λοιπές απολαβές Πομάκοι, οι οποίοι προβάλλονται ακατάπαυστα από τις τοπικές εφημερίδες και τα τοπικά ΜΜΕ; Οι πληροφορίες λένε ότι έκλ... μέντες (ή πομάκικες πατάτες)! Οι εκ του ασφαλούς κορώνες είναι εύκολες, όμως η Μεγάλη Μάχη της Θράκης (πανευρωπαϊκής εμβέλειας) δόθηκε στις 14-16 Μαίου 2015 και αυτοί ήταν ΑΠΟΝΤΕΣ (κρυμμένοι στα σπίτια τους).

Ο Καραϊσκάκης σε όσους την κρίσιμη στιγμή της μάχης την κοπανούσαν και άφηναν αφύλακτα τα ταμπούρια στον επιτιθέμενο εχθρό, όταν ξαναεμφανίζονταν στο προσκήνιο τους φώναζε και ενώπιον όλων, τους φορούσε το βρακί της Κατερίνας…

Εμείς, θα τους φορέσουμε το βρακί της Εμινέ (τυχαίο όνομα το οποίο θα χρησιμοποιούμε πλέον…).

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΓΟΣ!

Πού ήταν άραγε οι χριστιανοί βουλευτές Θράκης (πρώην και νυν) τους οποίους ψήφισαν οι χριστιανοί συμπολίτες για να τους εκπροσωπούν; Απουσίαζαν στην Αθήνα, πόζαραν καμαρωτοί σε καμιά τοπική παρέλαση, επισκέφθηκαν κανένα πανηγύρι, ασχολιόντουσαν με τις επιχειρήσεις τους, ή είχαν εκδράμει στα εξοχικά τους να απολαύσουν την ηλιόλουστη μέρα; Προφανώς είχαν σοβαρότερες ασχολίες… από την υπεράσπιση της πατρίδας από τον επιτιθέμενο τουρκικό αλυτρωτισμό…Το χειρότερο είναι ότι υπήρξαν συγκεκριμένοι πολίτες που τους τηλεφώνησαν και τους ζήτησαν να δράσουν, αλλά άκουσαν μύριες πολιτικάντικες δικαιολογίες…Μόλις περάσει η βροχή θα τους ξαναδούμε καμαρωτούς να εμφανίζονται δημοσίως σαν τα σαλιγκάρια…

Στέργιος επισμάνεψε… 

(ή, Στέργιος κοιμάται όρθιος…)

(Θρακιώτικο δημοτικό τραγούδι)

Απόντα από το κρίσιμο συνέδριο όλα τα υπερ-πατριωτικά θρακιώτικα σωματεία, σύλλογοι, ομοσπονδίες και οι κατά καιρούς αναφυόμενοι Θρακάρχες, σαχλοειδείς μπούφοι, αναλυτές, πολιτικάντηδες και ειδήμονες περί Θράκης. Πληροφορηθήκαμε ότι κάποιοι πολίτες απηύθυναν έκκληση σε συγκεκριμένα θρακιώτικα σωματεία να δραστηριοποιηθούν, αλλά συνάντησαν την απόλυτη μακαριότητα… Προφανώς οι πίτες, οι μεταξύ τους βραβεύσεις, οι χοροί και τα τραγούδια, τους απασχολούν περισσότερο από την υπεράσπιση της ιδιαίτερής τους πατρίδας…

Είναι περιττό να αναφερθούμε και στην απουσία καθηγητών ειδικών σε θέματα (μειονοτικών δικαιωμάτων, οθωμανικής ιστορίας κλπ κλπ) από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, οι οποίοι θυμούνται τον ακριτικό του χαρακτήρα, μόνο όταν είναι να ζητήσουν χρήματα από την Αθήνα. Ποιος χαζός θα παρατήσει τη ζεστασιά της άνετης πολυθρόνας στο γραφείο του, για να ασχοληθεί με αυτά; Και τι τους νοιάζει αυτούς αν συντελείται μια πολιτισμική γενοκτονία στη Θράκη ή αν απειλείται η ίδια η Θράκη; Ποτέ κανείς κύριος καθηγητής (τρομάρα τους!) δεν έχασε όταν κρύφτηκε ή σιώπησε…

Το ελληνικό ΥΠΕΞ και οι …τρεις συνιστώσες

Δημιουργική ασάφεια…!

Και μέσα στον ορυμαγδό της μάχης ενεφανίσθη και η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, όλο…γενναιότητα! Φυσικά και αστειευόμαστε, διότι πρόκειται για ανακοίνωση ενός υπουργείου του οποίου, η αδιάφορη και καλοβολεμένη αραχνιασμένη γραφειοκρατία, συμβάλλει επί δεκαετίες στη γενοκτονία μας και μας παραδίδει ξανά και ξανά στους Τούρκους. Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, φαίνεται ότι κινήθηκε στο κλίμα της δημιουργικής ασάφειας του Βαρουφάκη, αφού ο μέγας διπλωματικός εγκέφαλος που την συνέταξε προέτρεψε την FUEN να εκπροσωπηθούν στο συνέδριό της και οι τρεις μειονοτικές συνιστώσες …χωρίς όμως να τις κατονομάζει. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ανακοίνωση προκάλεσε τον γέλωτα και την ειρωνεία ευρωπαίων συνέδρων, οι οποίοι δεν γνωρίζουν τα της περιοχής και αναρωτιόντουσαν εάν οι άλλες δύο μειονοτικές συνιστώσες, πλην της τουρκικής, είναι οι Ζουλού ή οι ιθαγενείς της Παπούα-Νέας Γουϊνέας…

ΧΑΘΗΚΑΝ (!) οι αιτήσεις των Πομάκων…

Συμβαίνει και εις τας Ευρώπας…

Ο δύο ιστορικοί σύλλογοι, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πομάκων και το Κέντρο Πομακικών Ερευνών, είχαν αποστείλει από κοινού αιτήματα εγγραφής τους στην FUEN στις 1.11.2014. Μετά από άκαρπη αναμονή ενός και πλέον μήνα ενόχλησαν τηλεφωνικώς τη Γραμματεία της FUEN, ο οποία με ηλεκτρονικό μήνυμα (φέρων την υπογραφή της κας Jenni Ali-Huokuna) τους απάντησε ότι πρέπει να συμπληρώσουν ειδικά έντυπα-αιτήσεις και ότι «οι αιτήσεις εγγραφής των δύο Πομακικών Συλλόγων θα εξετασθούν στην επόμενη Γενική Συνέλευση των μελών της FUEN , τον Μάϊο του 2015 στην Κομοτηνή». Πράγματι, συμπληρώθηκαν τα έντυπα και απεστάλησαν για μεν το Κέντρο Πομακικών Ερευνών στις 17.2.2015 και για τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πομάκων στις 18.2.2015.

Και η FUEN ετήρησε σιγή ασυρμάτου…

Όταν ενοχλήθηκε και πάλι η Γραμματεία στις 11.5.2015 (παραμονές του Συνεδρίου) η απάντηση ήταν ότι δεν βρίσκουν τις αιτήσεις…!

Αμέσως (11.5.2015), εστάλησαν και πάλι μαζί με το ιστορικό και συνημμένα όλα τα έγγραφα που απεδείκνυαν ότι οι αιτήσεις υποβλήθηκαν αρχικά από την 1.11.2014.

Και πάλι ο ασύρματος της FUEN εσίγησε…έως ότου αφίχθη σύσσωμη στην Κομοτηνή (13.5.2015) και επακολούθησαν όσα περιγράφουμε.

Άραγε, χάθηκαν και οι δύο ατομικές αιτήσεις του προέδρου κ. Ιμάμ Αχμέτ, ο οποίος ζήτησε γραπτώς να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των εισηγητών με θέμα τα «Δικαιώματα των Πομάκων» (επιστολές προς τη FUEN, της 26.3.2015 και μετά από μάταιη αναμονή, στις 15.4.2015);

Πάντως η Γραμματεία δεν έχασε φέτος τις αιτήσεις εγγραφής των «Μακεδόνων» της Αλβανίας ή πέρυσι των «Τούρκων» της Δωδεκανήσου…

ΤΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

Μακελειό και την τρίτη μέρα (Σάββατο 16.5.2015) στην κεκλεισμένων των θυρών Γενική Συνέλευση, όπου δεν παρέστησαν οι δύο πομακικοί σύλλογοι, διότι συμμετείχαν μόνο τα μέλη της FUEN.

Τα πρόσωπα των εξερχομένων τουρκοφρόνων μαρτυρούσαν ότι και εκεί δεν τα πήγαν τόσο καλά όσο ήλπιζαν. Το επιβεβαίωσαν και οι Ευρωπαίοι στους οποίους απευθυνθήκαμε. Αφαιρέθηκαν ουσιώδη στοιχεία από το ετοιματζίδικο Ψήφισμα που υπέβαλε ο πρόεδρος της FUEN, κ. Hans Heinrih Hansen και απηχούσε αποκλειστικά τις ανθελληνικές θέσεις των Τούρκων.

Τελικώς, εγκρίθηκαν τρία ψηφίσματα, εκ των οποίων στο ένα οι σύλλογοι των τουρκοφρόνων ψήφισαν λευκό, διότι όπως έγινε αντιληπτό τους ενόχλησε ιδιαίτερα μία συγκεκριμένη παράγραφος, η οποία θεωρούν ότι θίγει την Μητέρα Πατρίδα Τουρκία, επιβεβαιώνοντας έτσι μόνοι τους ότι είναι αλυτρωτικά όργανα ενός ξένου κράτους. Το απόσπασμα του ψηφίσματος που τους στενοχώρησε:

“Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities - FUEN)

[……….]

Καλεί όλα τα Κράτη:

Να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι οι μειονότητες διαθέτουν τη δική τους υπόσταση, να μην εκλαμβάνουν τις μειονότητες ως αντικείμενα κρατών – προστατών και να εγκαταλείψουν πρακτικές εκμετάλλευσης των μειονοτήτων και των δικαιωμάτων τους για την προώθηση των αλυτρωτικών τους διεκδικήσεων”

Οι …καταπιεσμένοι Κομοτηναίοι ομιλητές

Κάποιοι από τους εκ Θράκης ομιλητές του συνεδρίου:

Περβίν Χαϊρουλάχ, μόνιμη συκοφάντης της Ελλάδος σε όλα τα διεθνή φόρα

Χαλίλ Μουσταφά, καταπιεσμένος νεαρός δικηγόρος, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Κομοτηνής

Ονούρ Μουσταφά Αχμέτ, καταπιεσμένος απόφοιτος του ΔΟΣΑ (Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης)

Ιμπραχίμ Μπαλταλί, καταπιεσμένος εκδότης του εθνικιστικού τουρκόφωνου περιοδικού Batı Trakya Ruzgari

Χαλίτ Χαμπίπογλου, καταπιεσμένος πρόεδρος της «Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικοθρακιωτών Ευρώπης»

Επιμύθιον

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΔΗΛΩΣΗ!

Ο Ιμάμ Αχμέτ, έκανε την ακόλουθη απολαυστική δήλωση : «Χάρη στα εγχώρια όργανα της Τουρκίας καταφέραμε να διεθνοποιήσουμε το Πομακικό. Πλέον τα μέλη της FUEN θα έχουν τη δυνατότητα να πληροφορούνται σε τακτική βάση για όλες τις εξελίξεις στη Θράκη, από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Πομάκων και την ΖΑΓΑΛΙΣΑ. Ευχαριστούμε θερμά όλους τους διοργανωτές και ιδιαίτερα το κόμμα ΚΙΕΦ (DEB) , την Ομοσπονδία Τούρκων Θρακιωτών Ευρώπης και τον Σύλλογο Αποφοίτων Πανεπιστημίων, για τη διεύρυνση των οριζόντων του Πομακικού κινήματος. Το Συνέδριο της FUEN ήταν εξαιρετικά χρήσιμο για τους Πομάκους και τον αγώνα μας. Τους προτείνω να γίνει ξανά στην Κομοτηνή και το έτος 2016…».

Τεύχος 78, Απρίλιος - Μάιος 2015

http://www.zagalisa.gr/content/baterlo-i-komotini-megali-itta-toy-toyrkikoy-ratsismoy-sti-fuen-ekpliktoi-oi-eyropaioi-syned