"Τα μυστικά του βάλτου" έγιναν κόμικ

"Τα μυστικά του βάλτου" 

έγιναν κόμικ

Η αρχή έγινε με το «Logic Comix» των Απόστολου Δοξιάδη, Χρίστου Χ. Παπαδημητρίου. Αλέκου Παπαδάτου και Annie di Donna. Ακολούθησαν το «Παραρλάμα» των Δημήτρη Βανέλλη και Θανάση Πέτρου (με ιστορίες του Δημοσθένη Βουτυρά), «Η μεγάλη βδομάδα του Πρεζάκη» των ίδιων (με ένα διήγημα του Μ. Καραγάτση), ο «Ερωτόκριτος» των Γιώργου Γούση και Δημοσθένη Παπαμάρκου (από το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου) και το «Γρα Γρου» των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννη Παλαβού και Θ. Πέτρου.

Πρόκειται για μερικά μόνο από τα graphic novels (να τα πούμε «εικονογραφημένα μυθιστορήματα»;) που κυκλοφόρησαν από Έλληνες συγγραφείς και κομίστες τα τελευταία χρόνια. Σειρά τώρα έχουν η Πηνελόπη Δέλτα και το μυθιστόρημά της «Στα μυστικά του Βάλτου», που κυκλοφόρησε το 1937 και έθρεψε γενεές επί γενεών εφήβων, επεκτείνοντας την επιρροή του σχεδόν μέχρι και τις ημέρες μας. Δράστες της τωρινής πρωτοβουλίας (το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Pοlaris) είναι ο Παναγιώτης Πανταζής και ο Γιάννης Ράγκος, που έχουν μεταφέρει σε κόμικς την ιστορία της ένοπλης φάσης του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908) όπως την εκθέτει η Π. Δέλτα στην αφήγησή της.

Ο Γ. Ράγκος έχει συνεργαστεί με τον Γ. Γούση και τον Δ. Παπαμάρκο για τον «Ερωτόκριτο» ενώ ο Π. Πανταζής είναι μόνιμος συνεργάτης των περιοδικών «9» και «Μπλε κομήτης» κι έχει δημοσιεύσει πάνω από δεκαπέντε βιβλία με κόμικς.

Μένοντας πολύ κοντά στο κείμενο της Δέλτα (γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1874 και αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 1941, την ημέρα της εισβολής των ναζιστικών στρατευμάτων), ο Πανταζής και ο Ράγκος ξεδιπλώνουν καρέ-καρέ τις συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν στα εδάφη που βρίσκονταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι δύο πλευρές βρέθηκαν στα όπλα, διεκδικώντας η καθεμιά το δικό της κομμάτι. Από τη μια ήταν οι Έλληνες και το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενώ από την άλλη τα βουλγαρικά κομιτάτα και η βουλγαρική εκκλησία που είχε αυτονομηθεί από την πατριαρχική δικαιοδοσία ως Εξαρχία.

Ήρωες της Δέλτα είναι ο Αποστόλης και ο Γιωβάν, που είναι Βουλγαρόπουλο, αλλά δίνει μαζί με τον φίλο του τον αγώνα υπέρ των ελληνικών αντάρτικων σωμάτων. Γρήγορα θα συναντήσουμε δίπλα στους μυθοπλαστικούς πρωταγωνιστές και τους πραγματικούς ανθρώπους: τον Τέλλο Άγρα (Σαράντο Αγαπηνό) και τον Καπετάν Νικηφόρο (Ιωάννη Δεμέστιχα). Η Δέλτα είναι βεβαίως με το μέρος των Ελλήνων, παρακολουθεί όμως με ιδιαίτερη ακρίβεια και με μεγάλη προσοχή τόσο τις στρατιωτικές διαμάχες όσο και τις λεπτές ιστορικές αποχρώσεις που είχε η αντίθεση ανάμεσα σε Έλληνες και Βουλγάρους.

Η δράση του κόμικ είναι γρήγορη και πυκνή και οι διάλογοι ζωντανεύουν με ανάγλυφο τρόπο το κλίμα και την ατμόσφαιρα της εποχής. Ξεχωριστό βάρος στη δουλειά των Πανταζή και Ράγκου αποκτούν τα χρώματα μέσω των οποίων λειτουργούν οι εικόνες: εικόνες νοτισμένες από την υγρασία και το έλος της λίμνης των Γιαννιτσών, όπου γίνονται καθημερινά οι πιο δύσκολες και άνισες μάχες με αποτέλεσμα το αίμα να ρέει ποταμηδόν και από τις δύο μεριές. Υποβλητικά φωτισμένα μοιάζουν και τα πρόσωπα των Ελλήνων αγωνιστών: πρόσωπα σκληραγωγημένα και ταυτοχρόνως βασανισμένα από την ελονοσία που χτυπάει τους πάντες στη λίμνη, αποτελώντας το δυσκολότερο ίσως εμπόδιο το οποίο έχουν να αντιμετωπίσουν οι εμπόλεμοι.

http://www.in.gr/2018/04/22/entertainment/book/ta-mystika-tou-valtou-eginan-komik/

Το παραμύθι των χημικών και η επίθεση ΗΠΑ στη Συρία

Το παραμύθι των χημικών 

και η επίθεση ΗΠΑ στη Συρία

Το παράδοξο δεν είναι ότι ο Τράμπ βομβάρδισε τη συριακή αεροπορική βάση Αλ Σαϊράτ ως αντίποινα για το θάνατο 85 αμάχων στην πόλη Χαν Σεϊχουν. Το παράδοξο είναι ότι το ίδιο μακάβριο έργο επαναλαμβάνεται με τα ίδια ψέματα για πολλοστή φορά για να δικαιολογήσει την ίδια πολιτική επιβολής εξουσίας μιας υπερδύναμης και ενός φρέσκου «ηγέτη»! Αλλά, εδώ το ψέμα είναι εξόφθαλμο.

Ο Ντόναλντ Τράμπ ήδη τον Σεπτέμβριο του 2013 αποκαλούσε τον Ομπάμα «ανόητο ηγέτη μας» (our foolish leader) όταν απειλούσε να χτυπήσει τη Συρία «γιατί θα συμβούν πολλά κακά, από τα οποία οι ΗΠΑ δεν θα κερδίσουν τίποτε». Το ίδιο καλοκαίρι ο Τραμπ κατηγορούσε τους αντάρτες της Συρίας ότι «είναι εξ ίσου κακοί με το καθεστώς. Τι θα κερδίσουμε σε ζωές και δισεκατομμύρια που θα χάσουμε;» αναρωτιόταν… 

Και οι σύμβουλοί του ήταν απολύτως αρνητικοί, κατηγορώντας την κυβέρνηση Ομπάμα ότι συμμαχεί με την Αλ Κάιντα! Κι αυτό ήταν αλήθεια.

Ο βομβαρδισμός της Συριακής αεροπορικής βάσης δήθεν ως αντίποινα για το θάνατο περίπου 90 αμάχων από χημικά, μετά από αεροπορική επίθεση συριακού αεροπλάνου, πάσχει από τα γενοφάσκια της.

Πρώτον, κανείς ακόμα δεν ξέρει τι είναι τα δηλητήρια που σκότωσαν τους αμάχους, παρ όλο που έχουν προστρέξει εκεί γιατροί και παρατηρητές οργανώσεων. Κανείς ακόμα δεν ξέρει αν τα χημικά εκτοξεύτηκαν από αεροπλάνο ή αν εκλύθηκαν από εκρήξεις στο έδαφος όπου υπήρχαν ήδη.

Δεύτερον, ξέρουμε ότι και οι αντάρτες και ο ISIS κατασκευάζουν χημικά όπλα σε αποθήκες σε όλες τις περιοχές που κρατάνε ακόμα. Ξέρουμε ότι οι συριακές δυνάμεις χρησιμοποίησαν χημικά μέχρι το 2013 που προειδοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ ότι αν το επαναλάβουν, η Αμερική θα εισβάλει κατασταλτικά. Από τότε δεν έχουμε τέτοιου είδους επιθέσεις από τους Σύριους.

Τρίτον, ξέρουμε ότι όλες οι επίσημες μαρτυρίες στον ΟΗΕ από υπουργούς των ΗΠΑ και της Βρετανίας πρίν και κατά την εισβολή στο Ιράκ και στη Λιβύη για χρήση χημικών από τον Σαντάμ και τον Καντάφι αποδείχτηκαν από τις ίδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ ότι ήταν ψεύτικες. Μια καλοστημένη προπαγάνδα για να δικαιολογήσει τις εισβολές.

Με την απουσία φερέγγυων μαρτυριών και στοιχείων η αμερικανική επίθεση είναι πέρα από φανερό ότι έχει γίνει προσχηματικά για να υπηρετήσει τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Αμερικής και για κανέναν ανθρωπιστικό λόγο. Αν η όλη ιστορία δεν είναι τελικά μια καλοστημένη προβοκάτσια μεταξύ των ανταρτών που πληρώνονται από ΗΠΑ - Βρετανία και της υπερδύναμης, δεν θα είναι η πρώτη φορά.

Αξίζει να παρατηρήσει κανείς τις υποκριτικές οιμωγές των διάφορων ανθρωπιστικών οργανώσεων στη Συρία, που ανακαλύπτουν επιθέσεις σε νοσοκομεία και βομβαρδισμούς πόλεων και προσφυγικά κύματα και αμάχους που εκπατρίζονται μόνο τον τελευταίο χρόνο που οι κρατικές συριακές δυνάμεις με τη συνδρομή της Ρωσίας έχουν πάρει παραμάζωμα τους αντάρτες, την Αλ Κάιντα και τον ISIS. Κανείς δεν αναρωτιέται πώς μπήκαν και κατέλαβαν τις πόλεις και τα χωριά όλοι αυτοί και πώς έφυγαν πρόσφυγες πάνω από 10.000.000 Σύριοι τα προηγούμενα χρόνια! Μα κανείς!

Επικοινωνία Ουάσιγκτον-Μόσχας

Από την άλλη μεριά:

Πρώτον η ρωσική κυβέρνηση κατάγγειλε επίσημα εξ αρχής δια του υπουργείου Άμυνας ότι τα χημικά κατασκευάζονταν προφανέστατα από τους αντάρτες σε αποθήκη, η οποία βομβαρδίστηκε από δύο αεροπλάνα, ένα συριακό και ένα ρώσικο που έκαναν τη επίθεση σε άντρα των ανταρτών. Ακόμα κι εχτές η Μόσχα κατήγγειλε την αμερικάνικη επέμβαση ως αποτέλεσμα προβοκατόρικης ενέργειας και ζήτησε σύγκληση του ΣΑ του ΟΗΕ. Είναι απορίας άξιο πώς οι συριακές και δυτικές οργανώσεις που στηρίζουν τους αντάρτες διαπίστωσαν ότι τα χημικά εκτοξεύτηκαν από το συριακό και όχι από το ρώσικο πολεμικό που επιχειρούσαν μαζί!

Σ' αυτό το επίπεδο, της επιδρομής των ΗΠΑ προηγήθηκε πολύωρη επικοινωνία Ουάσινγκτον- Μόσχας, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν να βομβαρδιστεί ένα συγκεκριμένο κομμάτι του συριακού στρατιωτικού αεροδρομίου και τίποτε άλλο. Προφανέστατα για να μη διαρραγούν οι σχέσεις Τραμπ- Πούτιν και για να προκληθεί η μικρότερη δυνατή ζημιά στη βάση, όπου εδρεύουν και ρωσικές δυνάμεις. Εμφανές, ότι η βάση είχε ειδοποιηθεί για την επίθεση, εξ ου και οι περιορισμένες ζημιές, έως ανύπαρκτες στο διάδρομο προσγείωσης.

Δεύτερον, η κυβέρνηση Άσσαντ δεν θα διακινδύνευε ποτέ να δώσει πάτημα στις ΗΠΑ ή σε οποιονδήποτε άλλον να την κατηγορήσει για χρήση χημικών, ξέροντας ήδη ότι η διπλή επίθεση στο Ιράκ και στη Λιβύη έγιναν με πρόσχημα τη χρήση χημικών από τον Σαντάμ και τον Καντάφι.

Τρίτον, οι συριακές δυνάμεις δεν χρειάζονται τη χρήση χημικών για να διώξουν πλέον τους αντάρτες, δεδομένου ότι επικρατούν σε όλα τα μέτωπα με τη στήριξη της ρωσικής αεροπορίας και οι αντάρτες, η Αλ Κάϊντα και ο ISIS υποχωρούν παντού. Κι αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος.

Τέταρτον, οι οργανώσεις που διάκεινται φιλικά στις φιλοαμερικανικές και φιλοβρετανικές δυνάμεις των ανταρτών, φωτογραφίζονται να κάνουν αυτοψίες με χειρουργικά (!) γάντια, μάσκες και … σανδάλια ξυπολυσιάς στο υποτίθεται μολυσμένο έδαφος άγνωστης τοποθεσίας, όπως αποδεικνύουν και οι φωτογραφίες τους που είδαν το φως της δημοσιότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε στημένες φωτογραφίες προπαγάνδας!

Πέμπτο, δεν είναι τυχαίο, που αμέσως μετά το βομβαρδισμό αντάρτες της Αλ Κάϊντα πανηγύριζαν με συνθήματα και σημαίες στην πολιορκούμενη πόλη, ποζάροντας στους φωτογραφικούς φακούς των ανταποκριτών!

Το σχέδιο τεμαχισμού

Είναι κοινό μυστικό ότι οι δήθεν αντάρτες της Συρίας όπως και ο ISIS εξοπλίζονται από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία κατά κύριο λόγο και από την Τουρκία, όπου βρίσκουν καταφύγιο κάθε φορά που καταδιώκονται.

Όπως έχω ξαναγράψει, η Συρία είναι η τελευταία μεγάλη βάση των Ρώσων στον αραβικό κόσμο, εξ ου και η λυσσαλέα προσπάθεια των δυτικών να καταληφθεί, να διωχθεί ο Άσσαντ και να τεμαχιστεί η χώρα, όπως είχε ξαναμοιραστεί από τη συνθήκη Σάικ- Πικό.

Ο καυγάς για τη μοιρασιά μεταξύ Κούρδων, Τουρκίας, Ισραήλ και δημιουργίας φιλοδυτικού προτεκτοράτου, αλλά και η στάση της Μόσχας που δεν έχει καμιά διάθεση να χάσει την τελευταία της βάση όπως έχασε αμαχητί το Ιράκ, τη Λιβύη και την Αίγυπτο, καθυστερούν κάθε σχέδιο.

Δεν είναι τυχαίοι οι πανηγυρισμοί Ερντογάν, Σαουδικής Αραβίας και Νετανιάχου αμέσως μετά τους αμερικάνικους βομβαρδισμούς.

Προφανέστατα ο Τράμπ εξωθήθηκε από τους συμβούλους του να κινηθεί δυναμικά χτές για να δηλώσει την αμερικανική παρουσία στην περιοχή και για να τονώσει το τρωμένο γόητρό του στην αμερικανική κοινή γνώμη, μετά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν σε καθοδική απήχηση και εκτίμηση.

Ακόμα περισσότερο, που όσο κερδίζει στρατιωτικά ο Άσαντ με τους Ρώσους και ξαναπαίρνει πίσω τα καταληφθέντα εδάφη του κράτους του, τόσο πρέπει οι δυτικές δυνάμεις να του περιορίσουν τη δύναμη για να μην έχουν μπροστά τους μια ρωσόφιλη μεγάλη Συρία. Κι αυτή είναι η κυριότερη αιτία του χτεσινού βομβαρδισμού.

Ο Άσσαντ δεν είναι κανένας άγιος, όπως δεν ήταν ο Καντάφι, ο Σαντάμ, ο Μουμπάρακ και ο Μιλόσεβιτς. Αλλά, εξ ίσου άγιοι δεν είναι ο Τραμπ, ο Μπλερ, ο Κλιντον, η Μέρκελ και ο κάθε ηγέτης που με τις πολιτικές επιβολής για τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του σκορπάει πίσω του πτώματα αθώων. Στη δικιά του ή σε ξένες χώρες.

Ας έχουν τουλάχιστον το θάρρος να παραδεχτούν ξεδιάντροπα ότι σκοτώνουν γυναικόπαιδα για το έδαφος, την εξουσία και το υπέδαφος. Το παραμύθι της δήθεν δικαιοσύνης και του δήθεν ανθρωπισμού δεν πιάνει πια. Έχει ξεσκεπαστεί εδώ και καιρό.

Του Γ. Παπαδόπουλου - Τετράδη

http://www.liberal.gr/arthro/129405/apopsi/arthra/to-paramuthi-ton-chimikon-kai-i-epithesi-ipa-sti-suria.html

Γεωπολιτικοί εφιάλτες

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που ξεφεύγει από την καθεστωτική λογική των παγκοσμιοποιητών της Νέας Τάξης με την κατευθυνόμενη ειδησεογραφία των ελεγχόμενων ΜΜΕ διεθνώς.

ΔΕΕ

Γεωπολιτικοί εφιάλτες

Δημήτρης Γαλάνης

Καθώς τα αποτρόπαια τύμπανα του πολέμου ηχούν ακόμα μια φορά στην ανατολική Μεσόγειο, είναι προφανές ότι η παράνοια και η τρέλα κερδίζουν συνεχώς έδαφος.

«Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του Προέδρου Τραμπ ότι θα ήθελε να αποσυρθούν οι ΗΠΑ από τη Συρία, δυνάμεις του συριακού στρατού έπληξαν ένα προάστιο της Δαμασκού με χημικά όπλα, σύμφωνα με μαρτυρίες συνεργείων διάσωσης», μεταδίδουν οι NewYork Times.

Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι: γιατί οι συριακές δυνάμεις θα επέλεγαν να κάνουν κάτι τέτοιο ενώ γνώριζαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξασφάλιζαν τη διεθνή κατακραυγή και επώδυνα αντίποινα; Και μάλιστα τη στιγμή που είχαν καταφέρει καίρια πλήγματα εναντίον των τζιχαντιστών που τα τελευταία χρόνια είχαν μετατρέψει ολόκληρες περιοχές της χώρας σε μεσαιωνικά τρελοκομεία.

Η μία μετά την άλλη ευρωπαϊκές χώρες ανακοινώνουν τη συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις των αμερικανών εναντίον της Συρίας εξ αιτίας της επίθεσης με τα χημικά, αλλά ουδείς είναι βέβαιος για το ποιος ευθύνεται για τη διαρροή των χημικών ουσιών.

Πώς γνωρίζουμε για παράδειγμα ότι τα χημικά τα μετέφεραν οι συριακές βόμβες και ότι αντίθετα δεν χτύπησαν κάποιο στόχο όπου οι τζιχαντιστές είχαν αποθηκευμένα χημικά όπλα;

Αξίζει να σημειωθεί ότι το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας είχε καταστραφεί το 2014 με την από κοινού επίβλεψη της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων.

Θυμόμαστε όλοι τις «ατράνταχτες αποδείξεις» για την ύπαρξη Οπλων Μαζικής Καταστροφής στο Ιράκ και που οδήγησε η αμερικανική επέμβαση προκειμένου να «εξουδετερωθεί» το «πυρηνικό οπλοστάσιο» του Σαντάμ: σε ένα κράτος που έχει καταρρεύσει.

Το ίδιο συνέβη και μετά τη δυτική επέμβαση στη Λιβύη προκειμένου να εκδιωχθεί ο «στυγερός» Καντάφι: ακόμα μια χώρα υπό κατάρρευση, παραδομένη στο πλιάτσικο και την ανομία, όπου διάφορες ομάδες φανατικών αντιμάχονται η μία την άλλη με θύματα κυρίως άμαχους πολίτες και όπου λειτουργούν μοντέρνα σκλαβοπάζαρα, στα οποία η ανθρώπινη ζωή αποτιμάται από 400 – 500 ευρώ.

Η Συρία θα είχε σίγουρα ακολουθήσει αυτή την τραγική μοίρα χωρίς την ρωσική υποστήριξη στην κυβέρνηση του Ασαντ.

Σαφώς και οι Ρώσοι είχαν τα δικά τους γεωπολιτικά κίνητρα: μια ναυτική βάση στη Μεσόγειο, ισχυρότερη επιρροή στην περιοχή και πιθανόν παραχώρηση στην Gazprom της διαχείρισης και εκμετάλλευσης των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου κοντά στην πόλη Χομς.

Όμως η παρέμβασή τους έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει το ενδεχόμενο να γίνει η Συρία ακόμα μια Λιβύη ή ένα Ιράκ.

Μπορεί το καθεστώς του Ασαντ να απέχει πολύ από το δημοκρατικό πρότυπο, αλλά η Συρία ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια μια ευημερούσα χώρα, που λίγο – πολύ λειτουργούσε κανονικά.

Τα επόμενα 24ωρα είναι εξαιρετικά κρίσιμα και οποιαδήποτε κλιμάκωση των εχθροπραξιών θα έχει τρομακτικές επιπτώσεις όχι μόνο στην περιοχή, αλλά σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι καθώς οι γεωπολιτικοί κολοσσοί παίρνουν θέσεις μάχης, θα την πληρώσουν και πάλι αθώοι, άμαχοι πολίτες.

Η κόλαση αυτή δεν έχει τέλος.

http://www.in.gr/2018/04/11/apopsi/geopolitikoi-efialtes/

Εκβιάζει θρασύτατα ο Ζάεφ την Ελλάδα!

Οι γελοίοι της Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατάντησαν την χώρα υποκείμενο εκβιασμού ακόμα και από τον φαιδρό πρωθυπουργό των Σκοπίων. Τους έχουν πάρει "χαμπάρι" όλοι: Σκοπιανοί, Τούρκοι, Αλβανοί και βεβαίως οι "σύμμαχοι" και "εταίροι" μας στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., παντού, ότι είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα αρκεί να κρατήσουν τις καρέκλες τους...

ΔΕΕ

Ζάεφ: Χωρίς λύση στο όνομα 

δεν θα ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ απέκλεισε το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας του στο ΝΑΤΟ, αν προηγουμένως δεν επιλυθεί το ζήτημα της ονομασίας και εκτίμησε ότι στην τελευταία συνάντηση που είχαν στη Βιέννη οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στη διαπραγμάτευση.

«Αυτό που λένε ορισμένοι ότι μπορούμε να μπούμε στο ΝΑΤΟ ως FYROM ανεξάρτητα από την επίλυση του θέματος της ονομασίας, νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν. Γιατί; Όταν ήρθε εδώ (σ.σ στα Σκόπια) ο Γ.Γ.του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είπε ότι αυτό δεν γίνεται. Και αυτό ήταν μία έντιμη στάση. Για να γνωρίζουμε και εγώ και οι πολίτες της «Μακεδονίας», ότι αν δεν βρούμε λύση στο πρόβλημα που έχει η Ελλάδα με το συνταγματικό μας όνομα, πρόσκληση ένταξης στο ΝΑΤΟ δεν θα λάβουμε» σημείωσε ο Ζόραν Ζάεφ, σε συνέντευξή του στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ, «ΜΙΑ».

Σε περίπτωση που δεν επιλυθεί το θέμα του ονόματος τους επόμενους μήνες, ο Ζόραν Ζάεφ ανέφερε ως πιθανό το ενδεχόμενο να λάβει η ΠΓΔΜ καθεστώς συνδεδεμένου μέλους στο ΝΑΤΟ, κατά το πρότυπο της Σουηδίας, ωστόσο σημείωσε ότι πρόθεσή του είναι η πλήρης ένταξη της χώρας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

«Μπορούμε να λάβουμε καθεστώς συνδεδεμένου μέλους κατά το πρότυπο της Σουηδίας και άλλων χωρών….. 

Όμως, επιθυμία μας είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ. Καθεστώς συνδεδεμένου μέλους ενδεχομένως θα το λάβουμε. Εγώ δεν σκέφτομαι καν αν θα το λάβουμε ή όχι, επειδή περιμένω πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ενδεχομένως την περίοδο που θα κυρώνεται η συμφωνία προσχώρησης θα πρέπει να πάμε σε δημοψήφισμα. Στην περίπτωση του Μαυροβουνίου η κύρωση της συμφωνίας προσχώρησης κράτησε ενάμιση χρόνο. Έχουμε αρκετό χρόνο. Όμως η πρόσκληση ένταξης στο ΝΑΤΟ σημαίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κράτη-μέλη θα την κυρώσουν» ανέφερε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.

Ο Ζόραν Ζάεφ εκτίμησε ότι στην τελευταία συνάντηση που είχαν στις 30 Μαρτίου στη Βιέννη οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στη διαπραγμάτευση για την εξεύρεση λύσης στο θέμα του ονόματος και εκτίμησε ότι στη νέα συνάντηση που θα έχουν οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών στην Αχρίδα, στις 12 Απριλίου, θα μπορούσαν να υπάρξουν θετικές εξελίξεις, που θα μπορούσαν να δρομολογήσουν και συνάντηση του ίδιου με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα.

«Μετά τις γιορτές θα ακολουθήσει μία ακόμα συνάντηση μεταξύ των δύο υπουργών Εξωτερικών. Πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία πλησιάζει στο σημείο που θα πρέπει να ακολουθήσει συνάντηση ανάμεσα σε μένα και στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Αυτό θα σημαίνει ότι η πρόοδος στις συνομιλίες έχει φθάσει σε εκείνο το σημείο, που θα πρέπει να περάσει στο επίπεδο των πρωθυπουργών των χωρών. Αν ακούσουν οι πολίτες ότι θα υπάρξει συνάντηση Ζάεφ-Τσίπρα, αυτό σημαίνει συγκεκριμένη πρακτική επιβεβαίωση ότι οι διαπραγματεύσεις προχωρούν στη σωστή κατεύθυνση και ότι είναι δυνατόν να φθάσουμε σε λύση» ανέφερε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.

http://www.in.gr/2018/04/09/politics/diplomatia/zaef-xoris-lysi-sto-onoma-den-tha-entaxthoume-sto-nato/

Προετοιμάζοντας τον νέο Διχασμό...

Ο φαιδρός και ο πονηρός...

Με τον Γιάννη Πρετεντέρη μας χωρίζει τεράστιο πολιτικό και ιδεολογικό χάσμα. Ως φαίνεται όμως άρχισε να συνειδητοποιεί ορισμένες καταστάσεις και να παίρνει ταυτόσημες με εμάς θέσεις για τις οποίες είχαμε κατηγορηθεί στο παρελθόν από ορισμένους ως ακραίοι. Το άρθρο του, που ακολουθεί, το προσυπογράφω και το επικροτώ απολύτως.

ΔΕΕ

Διχασμός

Γιάννης Κ. Πρετεντέρης, 4 Απριλίου 2018

Να το πούμε απλά και κατανοητά, διότι δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε. Λυδία λίθος για μια συμφωνία στο Σκοπιανό είναι να περιλαμβάνει τρία σκέλη.

Πρώτον, απάλειψη κάθε ψήγματος εθνικής διεκδίκησης των βόρειων γειτόνων. Είτε αυτή διατυπώνεται στο Σύνταγμα είτε στο όνομα είτε σε γέφυρες και πλατείες.

Δεύτερον, διασφάλιση ότι η συμφωνία θα ισχύσει στον χώρο (κατά πάντων) και στον χρόνο (για πάντα).

Τρίτον, σεβασμό στις εθνικές ευαισθησίες της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων όπως τις αντιλαμβάνονται και τις διατυπώνουν οι ίδιοι από την Αριδαία έως την Ιεράπετρα.

Απάλειψη, διασφάλιση, σεβασμός. Πράγματα αυτονόητα. Που ευκολότερα τα λες και δυσκολότερα τα κάνεις, συμφωνώ.

Το βέβαιο είναι όμως ότι μια συμφωνία που δεν θα ενσωματώνει κατά γενική συνομολόγηση αυτά τα τρία σκέλη δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή, ούτε σεβαστή. Θα εξελιχθεί σε πεδίο διχασμού.

Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι ενδιαφερόμενοι ή απλώς επιπόλαιοι υιοθετούν μια λογική εκπτώσεων στο όνομα ενός συμβιβασμού και μιας «λύσης».

Κάνουν λάθος. Η λογική της «ευκαιρίας» που πρέπει να αρπάξουμε όσο όσο όχι μόνο δεν λύνει κανένα ανοιχτό πρόβλημα, αλλά θα κληροδοτήσει ένα βαθύ ρήγμα.

Για να το πω απλά, μια αμφιλεγόμενη συμφωνία μπορεί να περάσει με ανεμομαζώματα στη Βουλή, αλλά θα βάλει τη χώρα σε μια περιπέτεια ανυπολόγιστης εθνικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης.

Εύχομαι ειλικρινά η κυβέρνηση και διάφοροι πρόθυμοι κουφιοκεφαλάκηδες να μην μπουν στον πειρασμό. Μπορεί να καμαρώνουν για τις απόψεις τους, μπορεί να τις θεωρούν σχεδόν αυταπόδεικτες, μπορεί κάποιες να τις συμμερίζομαι και εγώ, αλλά σε ένα τέτοιο ζήτημα όροι επιβολής δεν χωρούν.

Η λύση πρέπει να αντιπροσωπεύει όλους τους Ελληνες μαζί και τον καθένα χωριστά. Τι σε έπιασε; θα με ρωτήσετε.

Με έπιασε ότι δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε όσους χειρίζονται ένα ζήτημα υψηλής εθνικής έντασης σαν φθηνό κομματικό κόλπο. Τους έχω ικανούς να τα κάνουν λαμπόγυαλο αν κρίνουν ότι τους συμφέρει.

Με έπιασε ότι δυσπιστώ για το φρόνημα, την ευσυνειδησία και την ευθυκρισία τους. Σε ποια σοβαρή χώρα θα πρωτοστατούσαν σε τέτοια υπόθεση ένας Κοτζιάς με έναν Καμμένο;

Με έπιασε ότι η βλάβη που απειλεί τον εθνικό ιστό είναι πολύ μεγαλύτερη από το πολιτικό μπόι όσων την παίρνουν αψήφιστα.

Με έπιασε ότι οι ανοησίες περί ακροδεξιών, εθνικιστών, όχλου και γραφικών φανερώνουν κυρίως άγνοια, τυχοδιωκτισμό και μικροπολιτική.

Από όσα έχουν ειπωθεί κρατώ την επαναλαμβανόμενη διαβεβαίωση του Μητσοτάκη ότι «δεν θα διχάσω εγώ τους Ελληνες».

Μακάρι. Ελπίζω τη διαβεβαίωση αυτή να προσυπογράφουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.

Διαφορετικά, δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι!

http://www.in.gr/2018/04/04/apopsi/dixasmos/

Ευτελισμός...

Ευτελισμός…

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

…και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα…

Κωστής Παλαμάς, «Ο δωδεκάλογος του γύφτου»

Πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Μέρτζου για το «μακεδονικό», όπως επιμένει να αποκαλεί το «Σκοπιανό» ο άλλοτε ανένδοτος «υπερασπιστής» της Μακεδονίας, στο αμφιθέατρο του Υπ. Εξωτερικών την Τρίτη 27 Μαρτίου 2018.

            Παρουσιαστές του βιβλίου ήσαν:

1.      Ο ΥΠ.ΕΞ. Ν. Κοτζιάς, ο οποίος έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι πρέπει να κλείσει το θέμα με σύνθετη ονομασία εκχωρώντας το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια και δηλώνει θρασύτατα ότι «δεν είναι πατριωτισμός να αρνείσαι το δικαίωμα στην άλλη πλευρά να είναι και αυτή περήφανη για τη δικιά της ιστορία την πραγματική και να ταυτίζεται με τον δικό της πολιτισμό», αποδεχόμενος τις σκοπιανές επιδιώξεις και την προπαγάνδα τους, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι μπορούν να είναι περήφανοι για την Ιστορία των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων και ότι τους ανήκει η πολιτιστική τους παρακαταθήκη!

2.    Ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος είχε δηλώσει πρόσφατα (1 Φεβρουαρίου 2018) σε Ρ/Φ εκπομπή ότι πρέπει «Να προχωρήσει η κυβέρνηση στην επίλυση του Σκοπιανού με βάση τη διαμορφωμένη εδώ και 25 χρόνια εθνική γραμμή της σύνθετης ονομασίας erga omnes για όλες τις χρήσεις» ψευδόμενος ασύστολα δεδομένου ότι η εθνική γραμμή πριν από 25 χρόνια ήταν «ΟΧΙ στην παραχώρηση της ονομασίας Μακεδονίας και των παραγώγων της» και

3.    Ο απίθανος Στ. Θεοδωράκης, ο οποίος μιλώντας στον Real Fm 97,8 στις 25-1-2018 υπογράμμισε ότι «το Ποτάμι έχει ξεκάθαρη θέση επί του θέματος και από την πρώτη στιγμή έχει μιλήσει για μια σύνθετη ονομασία, η οποία θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία» και ότι «Είναι τουλάχιστον εκτός πραγματικότητας να λες σήμερα ότι μπορεί να υπάρξει μια ονομασία σε αυτό το κράτος χωρίς καμία αναφορά στη λέξη "Μακεδονία"».  

Στην διάρκεια της βιβλιοπαρουσίασης ακούστηκαν εκ μέρους του Ν. Κοτζιά απίστευτα επιχειρήματα και τοποθετήσεις που βάζουν σε σκέψεις για το τι είναι έτοιμοι να παραχωρήσουν όλοι αυτοί της παρέας των "προθύμων" και "λογικών":

«Δεν μπορεί η ισχυρή Ελλάδα με την μακραίωνη ιστορία της, να φοβάται να κάνει ένα συμβιβασμό με ένα μικρό κράτος που δεν έχει βρει ακόμα την ταυτότητά του και να φοβάται να επιδείξει ευθύνη στην περιοχή» είπε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς αναφερόμενος στην «λύση» που συνεχίζει να προωθείται με το έτσι θέλω παρά την αδιαλλαξία των Σκοπίων τα οποία αρνούνται τις συνταγματικές αλλαγές. Συνταγματικές αλλαγές που χωρίς αυτές είναι αδύνατη ακόμα και η όποια συζήτηση. Πρέπει να αλλάξει, ταυτότητα, γλώσσα, ιθαγένεια και να απαλοιφτούν τα αλυτρωτικά άρθρα με βάση τα οποία στο μέλλον τα Σκόπια θα έχουν ακόμα και εδαφικές βλέψεις προς ελληνικές περιοχές.

Πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα τι θέλουμε από τη βόρειο γείτονά μας, μία χώρα σταθερή ή μία χώρα που να αποτελεί κομμάτι της δαγκάνας της Τουρκίας στην περιοχή με τρόπο που να αυξάνει την εχθρότητα απέναντι μας»

«Θέλουμε να τελειώνουμε με τα πυροδοτήματα της Ιστορίας που μας κρατούν φυλακισμένους. Εμάς μας συμφέρει μία περιοχή που θα αναπτύσσεται οικονομικά και θα αναπτύσσεται μαζί μας βγαίνοντας από την κρίση».

«Πιστεύω ότι ο καλός έντιμος συμβιβασμός θα συμβάλει στον πολλαπλασιασμό των σχέσεών μας με αυτό το κράτος, στη σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή, στη διεθνή αναβάθμιση της Ελλάδας και θα μας φέρει πιο κοντά με τους άλλους λαούς της περιοχής. Θέλουμε μία θετική ατζέντα που να δίνει προοπτική στους λαούς μας»

Τέλος ολοκληρώνοντας ο υπουργός Εξωτερικών, υπογράμμισε ότι: «πατριωτισμός σημαίνει μία σύνθετη ονομασία που να ισχύει για όλους και για όλες τις σχέσεις, δηλαδή και για το εσωτερικό, να ισχύει και να εκφράζεται αυτό και από τη διεθνή συμφωνία που θα κάνουμε στον ΟΗΕ και από την διακρατική συμφωνία και από τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο σύνταγμά τους.

Αποσαφήνισε δε ότι «δεν πρέπει να αφήσουμε στο μέλλον να γεννηθούν καινούρια προβλήματα. Διότι χωρίς erga omnes θα έχουμε επενδύσει σε μελλοντικές τριβές καθημερινότητας που θα συσσωρεύσουν πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που έχουμε σήμερα» τονίζοντας επίσης ότι «η αλλαγή του συντάγματος είναι αναγκαία όχι μόνο για τη δική μας εξασφάλιση αλλά και για τη δική τους».

Ειδικώς για τον συγγραφέα επαληθεύονται μέχρι κεραίας τα όσα είχαν αναφερθεί σε άρθρο τον Ιούνιο του 2017 με τίτλο "Ο άνθρωπος των Μητσοτάκηδων και πολλών άλλων..." εδώ: 

http://hellenicinterest.blogspot.gr/2017/06/blog-post.html

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ και το ΑΚΕΛ

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ και το ΑΚΕΛ

Του Ανδρέα Βασιλείου

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 63 ετών από την έναρξη του ένοπλου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-59) και της στάσης που τήρησε η τότε ηγεσία του ΑΚΕΛ, θα ήθελα να παραθέσω τις απόψεις δύο κορυφαίων, τότε, ηγετικών στελεχών του κόμματος αυτού.

Ο τότε Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Ανδρέας Φάντης δημοσίευσε σειρά άρθρων με τίτλο «Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ και οι Συμφωνίες Ζυρίχης».

Στις 25.5.1992 αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» ο τότε υπ’ αριθμόν δύο στην ηγεσία του ΑΚΕΛ μετά τον Εζεκία Παπαϊωάννου:

«Το μεγάλο μειονέκτημα και πέρα ως πέρα αρνητικό, που βαρύνει την ηγεσία του ΑΚΕΛ -και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου- έγκειται στο ότι κατρακύλησε σε ένα χαμηλό επίπεδο και χρησιμοποίησε για την ΕΟΚΑ και τους μαχητές της ανοίκειους υβριστικούς χαρακτηρισμούς - προβοκάτορες, βαρελότους, ψευδοδιγενήδες και μερικούς ακόμα και πράκτορες της Ιντέλιτζες Σέρβις. Το να παρασυρθεί το ΑΚΕΛ σ’ αυτόν τον κατήφορο απαράδεχτων χαρακτηρισμών και σε ιδιαίτερες ομιλίες σ’ ένα χυδαίο υβρεολόγιο πολύ συνέτειναν οι αδυναμίες τού χαρακτήρα και ο τυφλός φανατισμός τού τότε Γ.Γ. της Κ.Ε. Όσοι γνώρισαν από κοντά τον μ. Παπαϊωάννου, οι πιο στενοί συνεργάτες του -και ο υποφαινόμενος υπήρξε ένας από αυτούς- όπως κι εκείνοι που έζησαν μαζί του σαν κρατούμενοι στη Δεκέλεια και στις Κεντρικές Φυλακές, έχουν προσωπική πείρα και "ιδίαν γνώσιν", ότι με τον οξύθυμο χαρακτήρα του πολλές φορές με το παραμικρό γινόταν "έξω φρενών", κραύγαζε σαν άνθρωπος "εκτός εαυτού" και χρησιμοποιούσε αδίστακτα και πληθωρικά χυδαίους χαρακτηρισμούς του πεζοδρομίου και του πλούσιου τουρκικού λεξιλογίου σ’ αυτόν τον τομέα».

Έτερον κορυφαίον, τότε, ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ, ο Γεν. Γραμματέας της ΠΕΟ Ανδρέας Ζιαρτίδης, σε μακράν εξομολόγηση -για πολλά θέματα- που κατέγραψε ο Πανίκος Παιονίδης στο βιβλίο «Ανδρέας Ζιαρτίδης - Χωρίς Φόβο και Πάθος», που αποτελεί ένα είδος βιογραφίας του Ανδρέα Ζιαρτίδη, στο κεφάλαιο V με τίτλο «Ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ και το ΑΚΕΛ», απαντώντας στο ερώτημα για τη θέση του ΑΚΕΛ για τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ, είπε μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:

«Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι, όπως ξέρεις, γνωστός, σαν ο Απελευθερωτικός Αγώνας 1955-1959. Ήταν ένα σοβαρό θέμα η έναρξη εκείνου του αγώνα για το οποίον το Κόμμα δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορο για την κατάσταση που δημιουργείτο. Το θέμα που θέλω να τονίσω είναι το εξής: Η έναρξη εκείνη του αγώνα μάς ξάφνιασε σαν ΑΚΕΛ; Μας κατέλαβε εξ απροόπτου; Και η απάντηση είναι: Ναι, μας κατέλαβε εξ απροόπτου και μάλιστα εντελώς αδικαιολόγητα διότι, όπως γράφει ο Παπαϊωάννου στις αναμνήσεις του, ήδη από τα μέσα ή το τέλος του 1954 τον επεσκέφθη ένας Ελλαδίτης αξιωματικός με πολιτικά, χωρίς να του αναφέρει το όνομά του, και του είπε: "κ. Παπαϊωάννου θέλω να σας μεταφέρω μιαν πληροφορία και να ζητήσω από σας ορισμένες υποχρεώσεις. Η πληροφορία είναι ότι οι εθνικές ομάδες της Κύπρου ετοιμάζουν την έναρξη ενός ένοπλου αγώνα ενάντια στη βρετανική αποικιακή κυβέρνηση. Ο αγώνας αυτός δεν θα αργήσει να αρχίσει και εκείνο που ζητώ από σας είναι το ΑΚΕΛ να μείνει μακριά απ’ αυτόν τον αγώνα. Να μην αναμειχθεί". Βεβαίως ο Παπαϊωάννου υπέδειξε ότι η έναρξη ενός ένοπλου αγώνα θα ήταν ένα πολύ επικίνδυνο εγχείρημα. Μέσα στις κυπριακές συνθήκες, πολιτικές, γεωγραφικές κ.λπ, δηλαδή υποτίμησε την πληροφορία. Έτσι, όταν την 1ην Απριλίου ακούστηκαν οι πρώτες εκρήξεις, πράγματι κατελήφθημεν εξ απροόπτου. Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να πω. Ποια είναι η εκτίμησή μας όμως η πρώτη, η κατ’ αρχήν όσον αφορά αυτόν τον αγώνα;

»Η εκτίμησή μας γι’ αυτόν τον αγώνα ήταν ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε, οι Άγγλοι θα καταστείλουν αυτήν την κίνηση σύντομα και εύκολα. Δηλαδή υποτιμήσαμε τις δυνατότητες που είχε αυτή η οργάνωση της ΕΟΚΑ. Το δεύτερο λάθος που κάναμε είναι ότι, κρίνοντας την τακτική εκείνου του αγώνα, του ένοπλου αγώνα, ενώ πολύ σωστά υποδείξαμε ότι αποτελούσε λανθασμένη τακτική, για να στηρίξουμε την άποψή μας, επιστρατεύσαμε ένα σωρό λενινιστικές, θεωρητικές θέσεις όσον αφορά την τακτική των αγώνων, συγκρίναμε εκείνη την τακτική με την τακτική των ναρότνικων στη Ρωσία, σαν τακτική τρομοκρατίας και δεν περιοριστήκαμε μόνο σ’ αυτό, προχωρήσαμε με υβριστικούς χαρακτηρισμούς να προσβάλουμε κατά έναν πολύ σοβαρό τρόπο και τα στελέχη και τα μέλη της ΕΟΚΑ. Εκείνα περί "βαρελόττων" και περί "τραμπούκων" ήταν ένα πολύ σοβαρό λάθος, το οποίο διέπραξε τότε η ηγεσία του Κόμματός μας.

Και θέλω εδώ σαν παρένθεση να πω το εξής: Ενώ εσυμφώνησα με την καταδίκη του ένοπλου αγώνα σαν τακτικής για την εθνική απελευθέρωση της Κύπρου, εγώ προσωπικά ουδέποτε σε άρθρα ή ομιλίες μου εχρησιμοποίησα υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τους αγωνιστές εκείνου του Αγώνα. Έγινε αργότερα αυτοκριτική για εκείνους τους χαρακτηρισμούς, αλλά η ζημιά πιστεύω πως έγινε διότι εβάθυνε το πολιτικό χάσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Εχρειάσθη πολύς χρόνος, πολλή προσπάθεια για να σμικρυνθεί αυτό το χάσμα που εδημιουργήθη από εκείνο το πολύ σοβαρό λάθος που διεπράχθη από το κόμμα μας».

ΑΝΔΡΕΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πρώην συνδικαλιστής

Oυδέποτε θα εγκατέλειπαν την Κύπρο

Σήμερα, αν και οι νέοι ηγέτες του ΑΚΕΛ δεν έχουν σχέση με τα γεγονότα της εποχής εκείνης και τις πιο πάνω θέσεις του κόμματός τους για τον Αγώνα της ΕΟΚΑ, θα πρέπει όμως να κατανοήσουν ότι χωρίς τον Αγώνα εκείνον οι Άγγλοι αποικιοκράτες ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα εγκατέλειπαν την Κύπρο -όπως δεν εγκατέλειψαν το Γιβραλτάρ- και ότι τα πολιτειακά, πολιτικά και δημόσια αξιώματα, που κατέχουν, οφείλονται στους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, νεκρών και ζώντων, προς τους οποίους οφείλουν τον προσήκοντα σεβασμό και εκτίμηση.

http://www.sigmalive.com/archive/simerini/analiseis/other/368838