Ευχές για το 2010

Υγεία, πρόοδος και εθνική προκοπή...

Το χρυσοφόρο επάγγελμα του εθνομηδενισμού

Το τι συμβαίνει στον ρημαγμένο χώρο της Εκπαίδευσης (για Παιδεία δεν το συζητάμε πια) πιστεύω ότι λίγο-πολύ το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι. Φαίνεται όμως ότι όσο σκαλίζεις τόσο και πιο πολλά εκπληκτικά πράγματα ανακαλύπτεις, με πρωταγωνιστές κάποια αμφιλεγόμενα άτομα, που (ω! του θαύματος) προέρχονται από συγκεκριμένο ιδεολογικο-πολιτικό χώρο. Προσφάτως, έχει ξεσπάσει μεγάλος θόρυβος για την τοποθέτηση σε μια ευαίσθητη θέση του Υπ. Παιδείας της κας Θ. Δραγώνα, οι απόψεις της οποίας έχουν υπερακοντίσει τον πήχυ του εθνομηδενισμού σε δυσθεώρατα ύψη. Την εν λόγω έσπευσε να υπερασπίσει κάποιος δημοσιογράφος της εθνοπατριωτικής ΑΥΓΗΣ με επιθέσεις εναντίον του κόμματος ΛΑΟΣ και του προέδρου του, με την κουτοπόνηρη σκέψη (φαντάζομαι), ότι εάν φανεί ότι οι επιθέσεις εναντίον της εν λόγω προέρχονται από αυτό το (κατά τον δημοσιογράφο) ακροδεξιό, κρυπτο-χουντικο-φασιστικό κόμμα, τότε η εν λόγω θα αποδοθεί εις την συνείδηση όλων ημών ως λευκή περιστερά. Είναι μόνο αυτό άραγε ή υπάρχει και κάτι περισσότερο;

Παραθέτω χωρίς άλλα σχόλια το κείμενο της ΑΥΓΗΣ http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=514195 μαζί όμως με ένα άλλο κείμενο-καταγγελία, για τα έργα και ημέρες της εν λόγω, καθώς και ενός άλλου λαμπρού αστέρος του εγχώριου ακαδημαϊκού εθνομηδενισμού, που αν αληθεύει πρέπει να ξεσηκωθούν ακόμα και οι πέτρες...

Δ.Ε.Ε.

a

a

Τι κρύβει η επίθεση στην κ. Δραγώνα; Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/12/2009
ΤΟΥ ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ*
Το διέπραξε και πάλι στη Βουλή ο αρχηγός του ΛΑΟΣ (που κλίνεται: ο ΛΑΟΣ, του ΛΑΟΥ!) και επανέφερε την αίθουσα στην εποχή του homo erectus. Τα έβαλε, στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, με την καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα, Ειδική Γραμματέα Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Κουνώντας με το γνωστό απειλητικό ύφος ένα χαρτί, απέδωσε στην καθηγήτρια Δραγώνα εκτιμήσεις για τη σχέση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας με την οθωμανική που μπορούν να ξεσηκώσουν τους γνωστούς υστερικούς ελληναράδες.
Το πρόβλημα δεν ήταν αυτό και θα εξηγήσω το γιατί. Το πρόβλημα ήταν ότι στα βλακώδη αναμασήματα κάποιων αποστράτων σε βάρος της κ. Δραγώνα, δεν αντέδρασε επί της ουσίας η κυβέρνηση, ο κ. Πάγκαλος που πήρε τον λόγο αλλά απέφυγε να μπει στην ουσία, ο κ. Βενιζέλος που απέφυγε να απαντήσει στην πρόκληση Καρατζαφέρη, ρωτώντας έστω ποιοι είναι αυτοί οι απόστρατοι και ποιο το παρελθόν τους. Φοβούμαι ότι αυτή η συμπεριφορά προαναγγέλλει και την αποπομπή της άξιας εκπαιδευτικού από την κρισιμότατη αυτή ειδική γραμματεία. Για όσους το αγνοούν, η κ. Δραγώνα έχει αφιερώσει χρόνια από τη ζωή της για την εκπαίδευση των μουσουλμανόπαιδων στη Θράκη, με ειδικά πρωτοποριακά προγράμματα τα οποία η επηρεαζόμενη από την Άγκυρα μουσουλμανική ηγεσία κάθε άλλο παρά αγκάλιασε. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης που δίνουν τον αγώνα για άνοδο του γενικού επιπέδου της μειονότητας και το γνωρίζουν και το βεβαιώνουν.
Και καλά, ο Καρατζαφέρης (όπως κατά σύμπτωση και το τουρκικό εθνικιστικό μπλοκ) προφανώς και προτιμά αγράμματα και φοβισμένα τα μουσουλμανόπαιδα για να βρίσκει ευήκοα ώτα ο ρατσισμός που προωθεί. Και μήπως για να τα εκμεταλλεύονται οικονομικά πιο άνετα οι ντόπιοι ελληναράδες. Οι προύχοντες του ΠΑΣΟΚ τι πράττουν; Θα πάρουν έστω και τώρα θέση ή θα έχουμε επανάληψη της φάρσας με την αποπομπή όσων τολμούν να βλέπουν στη Θράκη και άλλες λύσεις εκτός από αυτές που υποδείκνυαν τα τσακάλια της ΚΥΠ (ή ΕΥΠ, δεν άλλαξε και τίποτα)
* Ο Κλέαρχος Τσαουσίδης είναι δημοσιογράφος.

b

b

Μετά από αυτό το ψυχοπονιάρικο κείμενο εθνικής ευαισθησίας, παραθέτω το κείμενο που εμένα τουλάχιστον με άφησε άναυδο:

Η Θάλεια Δραγώνα είναι μαζί με την Άννα Φραγκουδάκη επιστημονικέςυπεύθυνες του προγράμματος “Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων”. Το πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεκίνησε το 1997 και εξελίχθηκε σε φάσεις: Στην πρώτη (1997-2000) και δεύτερη φάση (2002-2004) στοίχισε 9.640.000 ευρώ. Στην τρίτη φάση (2004-2008) στοίχισε 7.350.000 ευρώ. Συνολικά για το πρόγραμμα από το 1997 έως το 2008 οι κυρίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη διαχειρίσθηκαν 17.000.000 ευρώ! Μετά το τέλος της χρηματοδότησης από το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης,τον Ιούλιο του 2008, οι κυρίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη ζήτησαν την επαναπροκήρυξη του συγκεκριμένου προγράμματος. Τον Νοέμβριο του 2008 το υπουργείο Παιδείας επαναπροκήρυξε το πρόγραμμα για την περίοδο 2009-2012. Για λόγους οικονομίας κλίμακος, όμως, οι μουσουλμανόπαιδες εντάχθηκαν στο ευρύτερο πρόγραμμα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης για όλη την Ελλάδα που απευθύνεται σε παιδιά που δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την ελληνική (βλ. προκήρυξη «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση», με κωδικό: 01-03.73.43.01, για την πράξη «Ένταξη των παιδιών των παλιννοστούντων και αλλοδαπών και εκπαίδευση μουσουλμανοπαίδων») http://www.epeaek.gr/epeaek/jsp/el/search_details.jsp?id=1117.

Η προοπτική αυτή δεν άρεσε στις κυρίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη που δενήθελαν να ενταχθούν σε κάποιο άλλο πρόγραμμα, αλλά επέμεναν να υπάρχει ξεχωριστό πρόγραμμα μόνον για τους μουσουλμανόπαιδες. Η ανησυχία τους ήταν ότι θα έχαναν την αποκλειστικότητα στη διαχείριση των τεραστίωνκονδυλίων. Κυρίως όμως τις ενδιέφερε ότι θα μειωνόταν το ποσό που θα διαχειρίζονταν οι ίδιες, αφού θα πήγαινε αναλογικά προς τον αριθμό τωνμουσουλμανοπαίδων. Η δαπάνη για όλο το πρόγραμμα ανερχόταν σε 28.000.000 ευρώ. Οι μουσουλμάνοι μαθητές είναι περίπου 6.000-7.000 ενώ οι υπόλοιποι αλλοδαποί και παλιννοστούντες είναι περίπου 85.000. Συνεπώς για το πρόγραμμα των μουσουλμανοπαίδων θα πήγαιναν σε μία τριετία λιγότερα από 4.000.000 ευρώ. Καμμία σχέση με την περίοδο των παχιών αγελάδων του Γ ΚΠΣ! Η κ. Δραγώνα εκείνη την περίοδο ήταν βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (2007-09) με αρμοδιότητα στα θέματα Παιδείας και προσπάθησε να ασκήσειτην επιρροή της. Όταν έγινε ο ανασχηματισμός τον Ιανουάριο του 2009, με παρέμβαση της Υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη προς τον νέο Υπουργό Παιδείας, Άρη Σπηλιωτόπουλο, η προκήρυξη ακυρώθηκε χωρίς να δοθεί καμμία εξήγηση. Σε ανταπόδοση η κυρία Δραγώνα σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα, όπως αυτός της Παιδείας, φέρθηκε με το γάντι απέναντι στον Υπουργό Παιδείας που της έκανε το χατήρι. Οι προσωπικές ερωτήσεις που κατέθεσε στη Βουλή για θέματα παιδείας ανήλθαν συνολικά σε 4 (τέσσερις)! Παράλληλα συνυπέγραψε και άλλες 6 ερωτήσεις για θέματαπαιδείας με άλλους συναδέλφους της (πηγή ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ

http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/contentTypes/basicText/%20relatedPersonSystemNames/DragwnaThalia/pageNumber/1/t/basicTextList).

Η ακύρωση του προγράμματος είχε ως αποτέλεσμα για όλο το σχολικό έτος 2008-2009 να μην υπάρξουν πουθενά στην Ελλάδα τα ειδικά προγράμματα για την εκπαίδευση των μαθητών που δεν έχουν ως πρώτη γλώσσα την ελληνική. Οι κυρίες Δραγώνα και Φραγκουδάκη, που κατά τα άλλα κόπτονται για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, ήσαν ικανοποιημένες. Δεν πειράζει οι αλλοδαποί μαθητές να μη μάθουν ελληνικά. Η διαχείριση του μπεζαχτά δεν άλλαξε χέρια. Τελικά, τον Αύγουστο του 2009 βγήκε νέα προκήρυξη και, ώ του θαύματος! Υπήρχε ξεχωριστό πρόγραμμα για τους παλιννοστούντες και αλλοδαπούς και ξεχωριστό πρόγραμμα για τους Μουσουλμανόπαιδες (βλ. πρόσκληση http://www.edulll.gr/default.asp?siteID=1&pageID=104&tablePageID=9&langID=1&entryid=64).

Στη νέα προκήρυξη για την περίοδο από 1/10/2009 έως 31/8/2012 μόνον για τους μουσουλμάνους το ποσόν είναι 9.000.000 ευρώ. Η κυρία Δραγώναείχε κάθε λόγο να είναι ευτυχής. Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου η κυρία Δραγώνα ανέλαβε ειδική γραμματέας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας. Από αυτή τη θέση έχει την εποπτεία όλων των προγραμμάτων διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, περιλαμβανομένου και αυτού για τους μουσουλμάνους. Νομικά μπορεί να εμφανίζεται ότι είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της: Στην ιστοσελίδα του προγράμματος(http://www.museduc.gr/index.php?page=1&sub=1) αναφέρονται τα εξής: Eπιστημονικές υπεύθυνες του όλου έργου: Άννα Φραγκουδάκη Kοινωνιολόγος της Eκπαίδευσης, Kαθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, Θάλεια Δραγώνα, Kοινωνική Ψυχολόγος, Kαθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Κατά το διάστημα 2007-08 επιστημονική υπεύθυνη είναι μόνο η Άννα Φραγκουδάκη. Τα ερωτήματα που τίθενται όμως προς την υπουργό Παιδείας και τον Πρωθυπουργό (που σίγουρα ενδιαφέρεται για τη διαφάνεια) είναι τα ακόλουθα: Θεωρούν ηθικά όσα έγιναν με τις ακυρώσεις και επαναπροκηρύξεις των προγραμμάτων το 2009; Είναι ηθικό η κυρία Δραγώνανα έχει σήμερα την εποπτεία του προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων το οποίο έχει προκηρυχθεί για την περίοδο από 1/10/2009 έως 31/8/2012; Είναι ηθικό η κυρία Δραγώνα (τα βιβλία και τα εκπαιδευτικά προγράμματα της οποίας διδάσκονται στα πλαίσια του προγράμματος Μουσουλμανοπαίδων) να είναι και κρίνουσα (ως γενική γραμματέας) και κρινόμενη (ως περιεχόμενο του προγράμματος); Υπάρχει περίπτωση η κυρία Δραγώνα να κρίνει ότι το πρόγραμμα που θα διευθύνει η φίλη της Φραγκουδάκη και οι παλιοί της συνεργάτες της δεν είναι καλό; Για ποιό λόγο η κυρία Δραγώνα ανακάλεσε την άλλη πρόσκληση του ΕΠΕΑΕΚ για τους παλιννοστούντες και αλλοδαπούς (υποτίθεται για να επανεκτιμηθεί το πρόγραμμα) και δεν ανακάλεσε και την πρόσκληση για τους Μουσουλμανόπαιδες (βλ. απόφαση Διαμαντοπούλου 17529/13-11-2009 - τηνημέρα δηλαδή που τελείωνε η κατάθεση των προτάσεων); Στη δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται επανεκτίμηση; Μήπως η κυρία Δραγώνα θα προσπαθήσει να επιβάλει από τη νέα θέση της τα βιβλία που εξέδωσε στοπρόγραμμα μουσουλμανοπαίδων ως βιβλία για όλη τη διαπολιτισμική εκπαίδευση στην Ελλάδα;

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά (4)

Και άλλες διεθνείς ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά από την ιστοσελίδα του Καταλανού καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Joan (= Ιωάννης στα καταλανικά, στα ισπανικά Juan = Χουάν) Coderch-i-Sancho “Akropolis World Νews” (http://www.akwn.net/).
Η πρώτη αναφέρεται στις δηλώσεις του Ισραηλινού υπουργού εξωτερικών για το ζήτημα της ανέγερσης νέων κατοικιών εβραίων εποίκων στην δυτική όχθη του Ιορδάνη, η δεύτερη στην περίεργη κλοπή της παλιάς πινακίδας του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Άουσβιτς και η τρίτη στην κατάληψη πετρελαιοπηγής από ιρανούς στρατιώτες στα σύνορα Ιράν-Ιράκ.

Δ.Ε.Ε.

Τρία κείμενα του Μίκη Θεοδωράκη

Τρία συγκλονιστικά κείμενα του Μίκη Θεοδωράκη που πρέπει να διαδοθούν και να διαβαστούν από κάθε Έλληνα που ενδιαφέρεται για το μέλλον αυτού του τόπου...

Δ.Ε.Ε.

α

α

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟ

"Σ’ αυτή την ιστορική καμπή που βρισκόμαστε, τρία είναι τα κύρια μέτωπα στα οποία οφείλουμε να πάρουμε σαφή στάση: Το πρώτο αφορά την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Το δεύτερο αφορά τα Σκόπια και το όνομα «Μακεδονία». Και το τρίτο την υπεράσπιση της ελληνικότητας μπροστά στην επίθεση που δέχεται από ανθελληνικές και διεθνείς οργανωμένες δυνάμεις.
1) Κύπρος: Παρά το ότι ο ελληνοκυπριακός λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με μεγάλη πλειροψηφία (70%), εν τούτοις τόσο μέσα στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που συνωμοτούν, ώστε με την δημιουργία καταλλήλων συνθηκών να το επιβάλουν τελικά, μιας και η επικράτησή του εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ, που θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό στρατηγικό έρεισμα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην Μέση Ανατολή. Είναι ανάγκη λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ακουστεί η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί στην εφαρμογή αυτού του Σχεδίου, το οποίο είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Κύπρου και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Έθνους.
2) Σκόπια: Δεν θα πρέπει να έχει για μας καμμιά απολύτως σημασία το γεγονός ότι τα έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομά τους πολλά κράτη δια διάφορους εμφανείς λόγους. Στην πραγματικότητα όσοι το κάνουν, αγνοούν ή και περιφρονούν την ιστορική αλήθεια. Άγνοια ασυγχώρητη, που οδηγεί στην ουσιαστική γελοιοποίησή τους. Το γεγονός και μόνο ότι έτσι θα νομίζουν ότι με την επιλογή τους αυτή θα συνυπάρχουν με τα τρισέγγονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποτελεί γι’ αυτούς αιτία χλευασμού και υποτίμησης της σοβαρότητάς τους. Και υποθέτουμε ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ τα λόγια του ίδιου του πρώην Προέδρου των Σκοπίων κ. Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι, η εθνικότητά τους Σλαυική και η γλώσσα τους ένα μείγμα Σλαυικής και Βουλγαρικής διαλέκτου. Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας αφορά ως Έλληνες, είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ηγέτες των Σκοπιανών αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το όνομα «Μακεδονία», ανακηρύσσοντας τον εαυτό τους ως μοναδικούς απογόνους-κληρονόμους της αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με το εύρημα της «Μακεδονίας του Αιγαίου» να διεκδικούν χωρίς ντροπή τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας από δύση σε ανατολή χαράζοντας σαν σύνορα στον νότο τις παρυφές του Ολύμπου! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα να διατείνονται ότι η Θεσσαλονίκη, που την προορίζουν ως πρωτεύουσά τους, βρίσκεται σήμερα υπό ελληνική κατοχή! Πρόκειται για ένα βλακώδες, αισχρό και προσβλητικό παραλήρημα, απέναντι στο οποίο το μόνο που ταιριάζει σ’ έναν υπεύθυνο λαό και ένα υπεύθυνο κράτος είναι η απόλυτη περιφρόνησή. Που σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε καμμιά σχέση και ακόμα πιο πολύ καμμιά συζήτηση μαζί τους. Είτε μόνοι μας είτε με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ όπως γίνεται σήμερα. Και το μόνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να δηλώσουμε καθαρά ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να τους χαρίσουμε το όνομα «Μακεδονία» και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμιά σχέση οικονομική και διπλωματική μαζί τους. Κλείνουμε τα σύνορα. Και δεν καταδεχόμαστε ούτε να τους εμποδίσουμε να μπουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, που τόσο πολύ επιθυμεί την παρουσία ανάμεσά τους των γνήσιων απογόνων του …Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας τους χαίρονται λοιπόν, μιας και στην πραγματικότητα απολαμβάνουν την πλήρη εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν ήδη μεταβάλει μαζί με το Κόσοβο και τα μισά Σκόπια σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Με άλλα λόγια αποτελούν ήδη ένα στρατηγικής σημασίας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και για τον λόγο αυτόν οι απειλές τους με στόχο τα εδάφη μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν. Μετά από όλα αυτά η συμμετοχή μας στις διαδικασίες που μας επιβάλλονται άνωθεν για δήθεν σύνθετες ονομασίες για όλες τις χρήσεις και πράσινα άλογα -γιατί αυτό που θα γίνει τελικά είναι να παραμείνει το όνομα «Μακεδονία»- αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση, που θίγει την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι.η στάση αυτή δεν ταιριάζει σε λαούς όπως ο δικός μας, που είχε το θάρρος να αντιταχθεί στους ισχυρούς σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους προστατεύοντας την ιστορία του, την τιμή και την υπερηφάνεια του.
3) Το τρίτο και σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η αποκάλυψη και καταγγελία στον ελληνικό λαό των κύκλων, ομάδων και οργανώσεων που σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς επιδιώκουν την κατεδάφιση της ελληνικότητας. Μεταξύ των διεθνών οργανώσεων πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το «Ίδρυμα Σόρος», που συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που αποφάσισαν την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τον πόλεμο στην Γεωργία και την αποσύνθεσή της, την υποταγή στη Δύση της Ουκρανίας και που σήμερα αναμοχλεύουν τους εθνικισμούς στην Αλβανία προετοιμάζοντας το όραμα για την Μεγάλη Αλβανία με τη δημιουργία του Κοσόβου και με στόχο την Ήπειρο (Τσαμουριά) αλλά και στα Σκόπια με την ενίσχυση της προβολής της «Μακεδονίας του Αιγαίου».
Όσον αφορά τη χώρα μας, με στόχο το ...χτύπημα της ελληνικότητας, αποβλέπουν στην αποδιοργάνωση της συνοχής του ελληνικού έθνους ξεκινώντας από την παραμόρφωση ιδιαίτερα της σύγχρονης ιστορίας μας -πριν, κατά και μετά την επανάσταση του 1821- και την εξάλειψη του ελληνικού πολιτισμού, παραδοσιακού και σύγχρονου. Ορισμένοι Έλληνες, ουσιαστικοί πράκτορες αυτών των ύποπτων διεθνών οργανώσεων εργάζονται εδώ και πολύ καιρό συστηματικά. Έχουν διεισδύσει μέσα στους πλέον σημαντικούς και ευπαθείς τομείς της κοινωνικής μας ζωής, όπως η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα ΜΜΕ, καθώς και στους κομματικούς χώρους έχοντας ήδη κατορθώσει να σταθεροποιήσουν ένα σημαντικό προγεφύρωμα με την οικονομική ενίσχυση των ξένων και στηριζόμενοι στην άγνοια των πολλών και στην αποσιώπηση εκ μέρους των οπορτουνιστών έχουν ήδη προξενήσει μεγάλες βλάβες στην παραδοσιακή συνοχή του λαού μας τουλάχιστον ως προς τις παραδοσιακές του αξίες, που τον έκαναν να είναι αυτός που είναι. Σε πείσμα όλων των δεινών που κατά καιρούς δοκιμάζουν την αντοχή του. Επομένως η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα τη μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται. Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε όπως αρμόζει τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας.
Αθήνα, 21.12.2009 Μίκης Θεοδωράκης

β

β

ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Προς κ. Στέφανο Ληναίο - 21.12. 2009

Αγαπητέ μου Στέφανε,
Προχτές το βράδυ στην ΝΕΤ ο Νίκος Δήμου στην εκπομπή «Στα άκρα» επαναλάμβανε τις γνωστές απόψεις Ρεπούση-Λιάκου-Κουλούρη-Άννας Φραγκουδάκη και του νέου «φρούτου», της κ. Δραγώνα, τ. βουλευτού του ΠΑΣΟΚ και «ειδικής γραμματέως του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων» δηλαδή στην καρδιά της διαμόρφωσης της σκέψης, των γνώσεων και του ήθους των Ελλήνων του μέλλοντος. Στην «παρέα»,συμμετέχει και ο κ. Νίκος Μουζέλης, σύζυγος της κ. Θ. Δραγώνα, καθηγητής του LSE (?) και επιστημονικός υπεύθυνος του «Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ»!!! Άλλο ένα πόστο-κλειδί. Το 1999 συναντάμε την κ. Δραγώνα μαζί με τους «επιφανέστερους Έλληνες αναθεωρητές ιστοριογράφους» σε διεθνές συνέδριο στην Χάλκη του CDRSEE (Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη) και του ΕΛΙΑΜΕΠ (έδρα του κ. Βερέμη) με θέμα την «Εθνική Μνήμη» (δηλ. λέω εγώ, «πώς θα καταργήσουμε την εθνική μας μνήμη»).
Η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της «Τι είν' η πατρίδα μας;» πιάνει τον ...ταύρο από τα κέρατα (θαύμασε ύφος γραφής): «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μας είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων».
(Τρέμετε άθλιοι «κονομάκηδες» Σεφέρη και Ελύτη, που στην ομιλία σας κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ υμνήσατε την συνέχεια του ελληνικόυ έθνους από τον Όμηρο έως σήμερα). Στο εν λόγω βιβλίο της η σύμβουλος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου αναφέρει σχετικά: «Η αρχαιότητα χρησιμοποιείται σαν πρότυπο υπεριστορικό (!) με αποτέλεσμα να "αποδεικνύει" την αναξιότητα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτισμού της».
Επίσης το Έθνος περιγράφεται ως «οντότητα υπερχρονική και στατική» με αποτέλεσμα "να ναρκοθετείται η έννοια της εξέλιξης και να καλλιεργούνται αντίθετα με τις αξίες της εποχής μας εθνοκεντρισμός και ξενοφοβία". Ο μόνος που απάντησε δημοσίως σ' αυτά απ' ό,τι γνωρίζω, είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σε τελευταίο άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο οποίος προς τιμήν του απαντώντας σε σχετικό με τα παραπάνω άρθρο της κ. Άννας Φραγκουδάκη, στενής φίλης και ομοϊδεάτισσας της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας:
"Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και σχεδόν φασιστική πολιτική (...). Έτσι καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν θετικούς χαρακτηρισμούς ως έννοιες «πατρίδα», «έθνος». Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολομού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» στις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Αν δεν γίνεται να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και μάλιστα δημοσίως το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελισθούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες» (...). Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή κλπ. κλπ.".
Όπως καταλαβαίνεις, μπροστά σ' αυτή την βαρυχειμωνιά που μας προέκυψε ξαφνικά, ένας μονάχα κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Εκτός πια κι αν όλοι οι Έλληνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη ή έχουν (έχουμε) χάσει τα ανακλαστικά μας ως Έλληνες πατριώτες. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός, πρώτον να ενημερώσουμε όσο γίνεται πιο πλατειά, πιο υψηλά και πιο βαθειά τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από μόρφωση, ιδιότητα, ειδικότητα, επάγγελμα και αξίωμα. Δεύτερον να αποκαλύψουμε τη συνωμοσία και τους συνωμότες έναν-έναν, να αποκαλύψουμε τις απόψεις, τις προσπάθειες, τις πράξεις και τα έργα τους και κυρίως αυτούς που κρύβονται πίσω τους, που φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυροί και επικίνδυνοι, ώστε να έχουν ως τώρα κατορθώσει να τους προωθήσουν στα νευραλγικότερα σημεία της εθνικής μας ζωής και ειδικά στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο Κέντρο όπου σχεδιάζεται η εξωτερική μας πολιτική, στο Υπουργείο Εξωτερικών! Τρίτον, να προβάλουμε τις λεπτομερείς αποκαλύψεις του «ΡΕΣΑΛΤΟ» και του «ΑΡΔΗΝ» για την ΕΛΙΑΜΕΠ, που φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της ραχοκοκκαλιάς απ' όπου εκπορεύονται οι ειδικευμένες ομάδες των συνωμοτών. Τέταρτον, να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην αντεπίθεση, αφού πρώτα πεισθούν όλοι ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο στην ιστορία της, γιατί αυτή τη φορά προέρχεται από τα μέσα και όχι από έξω, όπως έως τώρα. Δεν αντιμετωπίζουμε εχθρικούς στρατούς με όπλα που τραυματίζουν και σκοτώνουν τα σώματα αλλά την ψυχή μας! Γιατί έχουμε μέσα στο σώμα μας έναν καρκίνο, που αν τον αφήσουμε να γενικευθεί, το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφούν τα ευαίσθητά μας «όργανα», δηλαδή οι αξίες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ίδια η ζωή του «σώματος», που είναι η ελληνική κοινωνία, η ελληνική πατρίδα και το ελληνικό έθνος, που κατ' εικόνα και ομοίωσή τους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε -καλοί, κακοί αλλά είμαστε εμείς και όχι κάποιοι απρόσωποι, όπως επιχειρούν ως φαίνεται να μας κάνουν ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, για τα δικά τους συμφέροντα.
Επειδή γνωρίζω ότι συμφωνείς μ' αυτές τις απόψεις, σου στέλνω μαζί με το γράμμα αυτό (που αν νομίζεις μπορεί να πάρει δημοσιότητα), μια προσωπική έκκληση προς τους συμπατριώτες μας, με τον τίτλο «Για την υπεράσπιση της εθνικής μας συνείδησης».
Πιστεύω ακράδαντα ότι όπως στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης ο κύριος στόχος ήταν η Ελευθερία της πατρίδας και τον καιρό της Αντίστασης κατά της Χούντας η Δημοκρατία, σήμερα που προβάλλουν όλο και πιο πολύ οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, για την ακεραιότητα της πατρίδας μας (κάθε μορφής), ο κύριος στόχος όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κόμματα, θα πρέπει να είναι ο Πατριωτισμός.
Σε χαιρετώ με αγάπη,
Μίκης Θεοδωράκης

γ

γ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΡΙΤΟ

Επιστολή δεύτερη:
Αθήνα, 22.12.2009

Αγαπητέ μου Στέφανε,
Η φιλοδοξία μου αυτή τη στιγμή είναι να ξεκινήσουμε μιαν αληθινή εκστρατεία για τα θέματα αυτά που τα θεωρώ εξ ίσου σημαντικά και κρίσιμα με τον κίνδυνο της Δικτατορίας. Τουλάχιστον αυτό μου λέει η πείρα και η διαίσθησή μου. Μακάρι να συμφωνείς μαζί μου. Όλα αυτά τα χρόνια, μας προωθείς κείμενα συναφή καταγγέλλοντας το μαράζι που ροκανίζει την χώρα και τον λαό μας.
Πιστεύω πως ήρθε η ώρα. Το κείμενο αυτό, αν σε βρίσκει σύμφωνο, πρέπει να πάει παντού.
Στην αρχή σκέφτηκα να βρω διάφορους επώνυμους. Όμως τελικά βρίσκω τον «ηλεκτρονικό» τρόπο δημοκρατικότερο κα ασφαλέστερο. Εξ άλλου μας ενδιαφέρουν οι χιλιάδες απλοί πολίτες, που σίγουρα υποφέρουν όπως εμείς. Γι΄ αυτό προτείνω στο τέλος του κειμένου (εννοώ και τις αποκαλύψεις του ΑΡΔΗΝ) να μπει μια σχετική έκκληση προς τον κόσμο που συμφωνεί, να υπογράψει στην δική σου ηλεκτρονική διεύθυνση, προσθέτοντας αν το επιθυμεί τα δικά του σχόλια και προτάσεις.

Για όλα αυτά σε παρακαλώ να έχουμε μια τακτική επαφή και όταν χρειαστεί, να περάσεις να τα πούμε και δια ζώσης.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Μίκης Θεοδωράκης

δ

δ

(Σημ. Δ.Ε.Ε.: Οι επισημάνσεις δικές μου)

Η Σκοπιανή επίσημη "Ιστορία"

(Από την ιστοσελίδα http://vivliofiloi.blogspot.com/)

Φωτοτυπία του εσωφύλλου του Α΄ τόμου της (τρίτομης) επίσημης "Ιστορίας" των Σκοπίων (Ιστορία του Μακεδονικού Λαού). Είναι η έκδοση του "Ινστιτούτου για την Εθνική Ιστορία" που εκδόθηκε το 1969 επί ενιαίας τότε Γιουγκοσλαβίας και η οποία έχει αποσυρθεί και πολτοποιηθεί και αντικαταστάθηκε από νεώτερες εκδοχές, που αναθεωρούνται κατά διαστήματα. Ο πρώτος αυτός τόμος διαπραγματεύεται την ιστορία "Από τους πρϊστορικούς χρόνους μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα".
Σε προσεχείς αναρτήσεις μας θα δημοσιεύσουμε σχολιασμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα του έργου.
Δ.Ε.Ε.

ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ… (7)

ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

(Πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ρήξη» στις 07-6-2008)

Μας ζάλισαν πάλι οι διάφοροι δημοσιογράφοι (σοβαροί και μη), εκφωνητές και αναλυτές με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Βουλγαρία, όπου θα γινόταν μια συνάντηση αρχηγών κρατών της ΝΑ Ευρώπης (έτσι πια λέγονται τα Βαλκάνια στους κύκλους των politically correct), που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Πομόριε.
Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος, μια και οι αγεωγράφητοι είναι πολύ περισσότεροι από τους αγραμμάτους στην σημερινή Ελλάδα, ότι ουδείς γνώριζε ότι η συγκεκριμένη πόλη δεν είναι άλλη από την άλλοτε ελληνικότατη πόλη Αγχίαλο της Μαύρης θάλασσας, οι κάτοικοι της οποίας εκδιώχθηκαν βίαια από τους Βούλγαρους και στην πλειοψηφία τους εγκαταστάθηκαν στην Νέα Αγχίαλο του Νομού Μαγνησίας.

Αγχίαλος-Πομόριε

Πομόριε στα βουλγαρικά σημαίνει απλώς παραθαλάσσια (πόλη). Η Αγχίαλος βρίσκεται 28 χλμ. ΒΑ του Πύργου, όχι βέβαια της Ηλείας, αλλά της Μαύρης θάλασσας (Εύξεινος Πόντος). Ο Πύργος, μια σημαντική βυζαντινή πόλη, παρήκμασε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και κατά την απελευθέρωσή της είχε μόνον 3.000 κατοίκους, σχεδόν αποκλειστικά Έλληνες. Σήμερα αποτελεί την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας και το δεύτερο σπουδαιότερο λιμάνι της, μετά την Βάρνα. Πρόκειται για την πασίγνωστη πόλη Μπουργκάς, με την οποία μας βομβαρδίζει κατά καιρούς ο συρφετός των αγραμμάτων, συνήθως με την ευκαιρία του διαβόητου αγωγού Πύργου (Μπουργκάς) – Αλεξανδρούπολης.

Πύργος-Μπουργκάς

Πύργος - Η παλιά πόλη

Περίπου 30 χλμ ΝΑ του Πύργου βρίσκεται μια άλλη πανάρχαια ελληνική πόλη, η Απολλωνία Ποντική, η οποία ιδρύθηκε το 580 π.Χ. από Μιλησίους αποίκους με το αρχικό όνομα Άνθεια. Αργότερα ονομάσθηκε Απολλωνία από το κολοσσιαίο άγαλμα του θεού Απόλλωνος, έργο του Κάλαμη, περίφημου Βοιωτού γλύπτη του 5ου αιώνα π.Χ. Το άγαλμα αποσπάσθηκε από τον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλλο και μεταφέρθηκε στην Ρώμη για να κοσμήσει το Κολοσσαίο. Η Απολλωνία υπήρξε ένα σπουδαίο εμπορικό και ναυτικό κέντρο λόγω των συνθηκών φιλίας που είχε συνάψει με το θρακικό βασίλειο των Οδρυσών και οι κάτοικοί της συσσώρευσαν μεγάλα πλούτη. Αναδείχθηκε τελικά σε σημαντικότατο πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και αυτός είναι ο λόγος που αναφέρεται στην διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας και ως Μεγάλη Απολλωνία (Apollonia Magna). Μετά τον εκχριστιανισμό της Θράκης, η Απολλωνία μετονομάσθηκε σε Σωζόπολη. Από τους Τούρκους ονομάσθηκε Sizebolu για να εκσλαβισθεί σε Sozopol, που είναι και η σημερινή της ονομασία.

Απολλωνία - Σωζόπολις - Sozopol

Μια άλλη σπουδαία παραθαλάσσια πόλη της Θράκης ήταν και η Μεσημβρία, γύρω στα 30 χλμ. βορειότερα της Αγχιάλου. Ιδρύθηκε σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Ιστορίαι, ΣΤ΄ 33) αμέσως μετά την κατάπνιξη της Ιωνικής επανάστασης (494 π.Χ.) και αποικίσθηκε από φυγάδες των πόλεων Βυζαντίου και Χαλκηδόνος. Σύμφωνα όμως με τον Στράβωνα (Γεωγραφικά, Ζ΄ 319), η πόλη ιδρύθηκε παλαιότερα (590 π.Χ.) με το όνομα Μενεμβρία από Μεγαρείς αποίκους και αργότερα δέχθηκε τους φυγάδες που προαναφέραμε. Η πόλη θα ακμάσει και θα αποτελέσει τον κύριο ανταγωνιστή της Απολλωνίας, που μνημονεύσαμε πιο πάνω. Το ύψιστο της ακμής της θα σημειωθεί επί Βυζαντίου, αλλά μετά την Οθωμανική κατάκτηση θα παρακμάσει γοργά. Στα τέλη του 19ου αιώνα κατέληξε σε ένα ασήμαντο ψαροχώρι με λίγες οικογένειες Ελλήνων κατοίκων. Στην πόλη εξακολουθούν να υπάρχουν καλοσυντηρημένες μερικές από τις πλέον φημισμένες βυζαντινές εκκλησίες, όπως ο ναός ρυθμού βασιλικής της Παναγίας Ελεούσας του 6ου αιώνα (βουλγ. БАЗИЛИКАТА “БОГОРОДИЦА ЕЛЕУСА” = Βασιλική Θεομήτορος της Ελεούσας), ο ναός του Παντοκράτορος του 13ου αιώνα και η εξαιρετικής αρχιτεκτονικής "Αλειτούργητη" εκκλησία του Αγ. Ιωάννη, που σύμφωνα με την τοπική παράδοση δεν λειτούργησε ποτέ διότι σκοτώθηκε εκεί ένας εργάτης λίγο πριν ολοκληρωθεί η ανέγερσή της.

Μεσημβρία - Νέσεμπαρ

Η Παναγία Ελεούσα

Ο ναός του Παντοκράτορος (13ος αι.)

Σήμερα ονομάζεται Nesebar και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα παραθεριστικά κέντρα του Ευξείνου Πόντου (εκεί κοντά βρίσκεται και η πολυδιαφημισμένη Ηλιόλουστη Ακτή, βουλγ. Σλούντσεφ Μπριάκ).

Η "Αλειτούργητος" - Church of St. John Aliturgetos

Οδησσός - Βάρνα

Για να ολοκληρώσουμε αυτήν την περιήγηση θα αναφερθούμε και στην πόλη της Βάρνας, την τρίτη σε μέγεθος πόλη της σημερινής Βουλγαρίας. Πρόκειται για την σημαντικότατη κατά την αρχαιότητα πόλη της Οδησσού, η οποία ονομαζόταν Οδησσός της Μοισίας, για να διακρίνεται από την ομώνυμη και πιο γνωστή Οδησσό της σημερινής Ουκρανίας. Στον «Περίπλου της Μεσογείου» του 4ου αιώνα π.Χ. που λανθασμένα αποδίδεται στον περίφημο αρχαίο γεωγράφο Σκύλακα τον Καρυανδέα (Ψευδο-Σκύλαξ), αναφέρεται ως Διονυσόπολις, πιθανότατα μια παραφθορά του «Οδησός πόλις» (παλαιότερη γραφή).

Ο εκπληκτικός καθεδρικός ναός της Βάρνας

Είναι γνωστή από την αιματηρή μάχη της Βάρνας το 1444, όταν 30.000 περίπου σταυροφόροι που περίμεναν να σαλπάρουν για την Κωνσταντινούπολη και να βοηθήσουν στην άμυνά της, σφαγιάσθηκαν από μια μεγάλη στρατιά 120.000 Οθωμανών με επικεφαλής τον σουλτάνο Μουράτ. Στο πεδίο της μάχης έπεσε και ο βασιλιάς της Πολωνίας και Ουγγαρίας Λαδίσλαος ΙΙΙ, στην απελπισμένη προσπάθειά του να συλλάβει αιχμάλωτο τον σουλτάνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1949 μέχρι το 1956 η πόλη της Βάρνας είχε μετονομασθεί σε Στάλιν!
Ίσως κάποιοι αναρωτηθούν αν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε αυτές τις πόλεις με τα ελληνικά τους ονόματα και μήπως είναι μια επίδειξη σωβινισμού, πατριδοκαπηλείας, οπισθοδρομικότητας και δεν ξέρω τι άλλο. Την ίδια ερώτηση είχα κάνει παλιότερα σε έναν Βούλγαρο συνάδελφο και φίλο μου, όταν διάβασα κάπου σε ένα βουλγαρικό κείμενο να αναφέρεται η Θεσσαλονίκη ως Σόλουν. Μου απάντησε αφοπλιστικά: –Μα αυτό είναι το όνομά της στην γλώσσα μας. Εσείς μήπως αναφέρετε την Κωνσταντινούπολη ως Ισταμπούλ ή το Βερολίνο, Μπερλίν;
Ήθελα να του απαντήσω ότι πολλοί «δικοί μας» αναφέρουν σκόπιμα την Πόλη ως Ισταμπούλ για αντιεθνικιστικούς, πολυπολιτισμικούς κ.λπ. λόγους, αλλά προτίμησα να σιωπήσω. Τι να εξηγούσα άλλωστε στον άνθρωπο…

Δ. Ε. Ε.

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά (3)

Από την ιστοσελίδα του Καταλανού καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Joan (= Ιωάννης στα καταλανικά, στα ισπανικά Juan = Χουάν) Coderch-i-Sancho “Akropolis World Νews” (http://www.akwn.net/) συνεχίζουμε με νεώτερες ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά!

Αναφέρονται στην ιερόσυλη πράξη της κλοπής του λειψάνου του νεκρού Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου, στις διαμαρτυρίες των κατοίκων της Χιροσίμα και Ναγκασάκι για την απονομή του Νόμπελ ειρήνης στον Ομπάμα και τέλος, στις εκκλήσεις, στην διάρκεια της διάσκεψης της Κοπεγχάγης, των κατοίκων του νησιωτικού συμπλέγματος Τουβαλού (στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό) που απειλούνται με εξαφάνιση λόγω ανόδου της στάθμης της θάλασσας από την υπερθέρμανση του πλανήτη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Εύχομαι ολόψυχα στους φίλους και αναγνώστες του ιστολογίου:

Καλές γιορτές και το νέον έτος 2010 να φέρει καλύτερες μέρες στην πατρίδα μας...

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Μεταναστευτικό: Μια προσέγγιση (1)

Χάρτης της Ευρώπης του 2015

Ένας, υποτίθεται χιουμοριστικός, Χάρτης της Ευρώπης του 2015 μόλις 6 χρόνια από σήμερα. Οι Αλβανοί έχουν επιβληθεί στην Ιταλία, η οποία υπάγεται πλέον στην «Αλβανική Ομοσπονδία» και απομένει ένα μικροσκοπικό «Παπικό Κράτος», οι Τσετσένοι έχουν επικρατήσει στην Ρωσσία, η οποία ονομάζεται πλέον «Μεγάλη Τσετσενία», ενώ ως Ρωσσία εμφανίζεται ένα κρατίδιο, η παλιά ανατολική Πρωσσία, την οποία κατέλαβαν οι Σοβιετικοί μετά τον Β΄Π.Π. Η Βοσνία έχει μετατραπεί στο ομώνυμο Σουλτανάτο, η Ισπανία έχει αντικατασταθεί από το «Μαυριτανικό Εμιράτο της Ιβηρίας», η Γερμανία ονομάζεται πλέον «Νέα Τουρκία», η Γαλλία «Ισλαμική Δημοκρατία της Νέας Αλγερίας», η Αγγλία «Βόρειο Πακιστάν», Βρεταννικές Νήσοι υπάρχουν πλέον μόνον στις Βαλεαρίδες, γνωστό προορισμό βρετανών τουριστών, η Ολλανδία «Ευρω-Ινδονησία», το Βέλγιο «Βελγιστάν», ενώ ανασυστήθηκε η «Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία» με την προσθήκη όμως του προσδιορισμού «Χριστιανοδημοκρατική». Η Ελλάδα παραμένει ως έχει(;), αλλά δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τα νησιά του Αιγαίου, που δεν εμφανίζονται καθόλου στον εν λόγω Χάρτη…

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΙΔΕΟΠΛΗΞΙΕΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

Πιστεύω ακράδαντα ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα θα αποτελέσει ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα του αμέσου μέλλοντος, λυδία λίθο όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την χώρα, κύριο μοχλό πολιτικών εξελίξεων και αποφασιστικό κριτήριο επιβίωσής μας ως λαού, αλλά και ως νεοελληνικού πολιτισμού ή έστω τρόπου ζωής. Όπως σημειώνει και ο Βασίλης Στοϊλόπουλος (εφημερίδα «Ρήξη» Φύλλο 49) στο εμπεριστατωμένο άρθρο του με τον ειρωνικό τίτλο «Η μετανάστευσις είναι ευλογία»: «…Προσχηματικά ιδεολογήματα, ασυνάρτητες κινδυνολογίες, και ιδιόμορφες όσο και ανέξοδες “προοδευτικότητες” δεν ωφελούν, καθώς η μετανάστευση είναι ήδη ένας καθοριστικός παράγοντας κοινωνικού μετασχηματισμού, με σαφέστατες κοινωνικές, οικονομικές, γεωπολιτικές και ηθικές διαστάσεις για τις χώρες υποδοχής μεταναστών…».
Για το μεταναστευτικό πιστεύω ότι αρκούν ως εισαγωγή οι διαπιστώσεις του κορυφαίου διανοητή Νόαμ Τσόμσκυ (βλ. συνέντευξη στον Π. Παπακωνσταντίνου «Καθημερινή της Κυριακής» 9-4-06):

«…Το θέμα έχει πολλές διαστάσεις (…) Εδώ συγκρούονται διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Οι επιχειρηματίες θέλουν τους μετανάστες, γιατί τους βλέπουν σαν φτηνή, εύκολα εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη. Οι εργαζόμενοι βιώνουν τη μετανάστευση σαν μοχλό για τη συμπίεση των ημερομισθίων και των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Επιπλέον, υπάρχει μια σύγκρουση αξιών. Από τη μία πλευρά, οι ανθρωπιστικές αξίες επιβάλλουν την ελεύθερη διακίνηση όχι μόνο των κεφαλαίων, αλλά και των ανθρώπων, όπως και την ίση μεταχείριση ντόπιων και μεταναστών σε όλα τα επίπεδα. Από την άλλη, η δημοκρατική αρχή αναγνωρίζει σε κάθε εθνικό σχηματισμό να επιλέγει ο ίδιος τι είδους κοινωνία θα οικοδομήσει και πως θα φυλάει τα σύνορά της…» (Οι επισημάνσεις δικές μου)
Στο τεράστιο αυτό θέμα, με τις πολυάριθμες και πολυπλόκαμες παραμέτρους και προεκτάσεις, έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες μελετών, αναλύσεων, βιβλίων, άρθρων και ασφαλώς θα γραφτούν πολλές περισσότερες. Από τον τεράστιο αυτόν όγκο θα επιχειρήσω να αντλήσω κάποια βασικά στοιχεία και να παρουσιάσω τις απόψεις μου κατά το δυνατόν συνοπτικότερα. Όσο για τα άπειρα τηλεοπτικά παράθυρα και τις καφενειακού τύπου συζητήσεις δήθεν ενημέρωσης, τις θεωρώ στην συντριπτική τους πλειονότητα ανούσιες, κατευθυνόμενες και ως εκ τούτου δεν έχουν να προσθέσουν κάτι το σημαντικό σε επίπεδο ουσιαστικής πληροφόρησης. Προτιμώ λοιπόν να τις αγνοήσω, παρ’ όλο που αναμφισβήτητα διαδραματίζουν αποφασιστικό ρόλο στην διαμόρφωση απόψεων, την διάδοση μυθευμάτων και τον αποπροσανατολισμό του κοινού. Τέλος, οφείλω να επισημάνω ότι αυτό το άρθρο απευθύνεται προφανώς σε όσους δεν είναι οπαδοί παγκοσμιοποιητικών φαντασιώσεων και εθνομηδενιστικών απόψεων. Και τούτο διότι με άτομα που υποστηρίζουν ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αποτελείται από μια άμορφη μάζα καταναλωτών, που έχουν χωρίς περιορισμό δικαίωμα ελεύθερης (=ανεξέλεγκτης) μετακίνησης και εγκατάστασης οπουδήποτε στον πλανήτη και όχι από πολίτες-μέλη καθορισμένων εθνικο-πολιτιστικών συνόλων, ο διάλογος εκφυλίζεται σε συζήτηση μεταξύ κωφών, που αγνοούν μάλιστα την νοηματική γλώσσα

Τα δεδομένα
1. Αριθμός μεταναστών και λαθρομεταναστών στην χώρα. Είναι ίσως η κρισιμότερη παράμετρος στην εξέταση του ζητήματος και ακούγονται αριθμοί μεταξύ 1.000.000 (κυρίως από «επίσημες», κρατικές πηγές, τα στοιχεία των οποίων ουδέποτε θεωρήθηκαν αξιόπιστα), 1,5 – 2 εκατομμυρίων (μάλλον η λογικότερη προσέγγιση) ή 3.000.000 (ίσως υπερβολική εκτίμηση). Το γεγονός παραμένει: Ουδείς γνωρίζει πόσοι ακριβώς ξένοι υπάρχουν στην Ελλάδα. Βεβαίως θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε 12.000.000 αν αποδεχτούμε το σύνθημα «Είμαστε όλοι μετανάστες».
2. Κοινωνική κατάσταση μεταναστών-συνθήκες διαβίωσης. Υπάρχει σαφής διαφοροποίηση μεταξύ του πρώτου μαζικού κύματος μεταναστών (κυρίως Αλβανοί, χώρες πρώην Σοβιετικού μπλοκ, Γεωργιανοί, Ιρακινοί) και των επομένων κυμάτων (Πακιστανοί, Αφρικανοί, Αφγανοί). Στις ομάδες αυτές πρέπει να υπολογιστεί και η σταθερή ροή Παλαιστινίων, Κούρδων και Φιλιππινέζων, που ξεκινάει από την δεκαετία του ’80. Είναι πάντως διαπιστωμένο ότι η γενικότερη κατάσταση των μεταναστών του πρώτου κύματος είναι σημαντικά καλύτερη από εκείνη των επομένων κυμάτων, σε πάρα πολλούς τομείς.
3. Οικονομικές παράμετροι. Οι επιπτώσεις της αθρόας και ανεξέλεγκτης εισροής στην Ελλάδα μεταναστών (λαθρομεταναστών στην συντριπτική τους πλειονότητα) επέφερε κατακλυσμικές αλλαγές στα οικονομικά δεδομένα της χώρας. Τα φτηνά εργατικά χέρια απέδωσαν τεράστιες υπεραξίες σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, κυρίως στον κατασκευαστικό, όπου οι μεγαλομέτοχοι και ιδιοκτήτες των Εταιριών του κλάδου, κέρδισαν ασύλληπτα ποσά, ιδιαίτερα την περίοδο που προηγήθηκε των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Από την άλλη μεριά ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού πληθυσμού, με εξαίρεση τα αγροτικά νοικοκυριά, φαίνεται ότι πλήττεται από τους λαθρομετανάστες, ιδίως τα αστικά νοικοκυριά, με επικεφαλής ανειδίκευτο εργάτη και μάλιστα τα φτωχά και μεσαία στρώματα, σύμφωνα με την παλιά μελέτη των πανεπιστημιακών Σαρρή και Ζωγραφάκη [Sarris A. and Zografakis S. (1999), A computable general equilibrium assessment of the impact of illegal immigration on the Greek economy, Journal of Population Economics n. 12 pp 155-182]. Μια πλέον πρόσφατη (2002) μελέτη στον χώρο της Β. Ελλάδος που εκπονήθηκε από τον Σ.Β.Β.Ε., το Μακεδονικό Ινστιτούτο Εργασίας του Ε.Κ. Θεσ/νίκης, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και τρεις ιδιωτικούς φορείς έδειξε ότι ωφελημένες ήσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ οι επιπτώσεις στο μικρεμπόριο ήσαν καταστρεπτικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κα Λούκα Κατσέλη, η σημερινή Υπουργός, δήλωνε παλαιότερα (ΤΟ ΒΗΜΑ 18-11-2001) ότι η συμβολή των μεταναστών στην αύξηση του ΑΕΠ τείνει μειούμενη λόγω της διαδικασίας νομιμοποίησής τους και της συνεπακόλουθης εξίσωσης των ημερομισθίων.
4. Επιπτώσεις στις υποδομές. Εκεί όπου η μαζική λαθρομετανάστευση δημιούργησε τρομακτικά προβλήματα ήταν οι ούτως ή άλλως κακής ποιότητας και κακοσυντηρημένες υποδομές της χώρας. Οι ανάγκες για νέα σχολικά κτίρια και κυρίως για την συντήρηση των υπαρχόντων, για προσλήψεις νέου προσωπικού, για νέα κτίρια νοσοκομείων επαρκώς στελεχωμένα, για την κάλυψη κενών θέσεων στα υπάρχοντα, για βελτίωση οδικών αξόνων και συνεχή συντήρηση έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας. Ο κλάδος Υγείας μάλιστα πλήττεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ανταποκριθεί και να εκπληρώσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του απέναντι στους Έλληνες πολίτες, που για δεκαετίες πλήρωναν τις κρατήσεις τους στα ασφαλιστικά Ταμεία, ώστε να έχουν στοιχειώδη περίθαλψη ως συνταξιούχοι.
5. Πολιτιστικές αντιπαραθέσεις. Παρά την καλή θέληση, τα φιλόξενα αισθήματα και την έμφυτη συμπόνια του ελληνικού λαού προς τους κατατρεγμένους, είναι προφανές ότι το πολιτιστικό χάσμα με άτομα προερχόμενα από απάνθρωπες κοινωνίες με διάχυτη σκληρότητα, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι άγνωστες λέξεις, δεν είναι εύκολο να γεφυρωθεί. Επί πλέον η έξαρση του φονταμενταλιστικού Ισλαμισμού στις χώρες προέλευσης έχει ως αποτέλεσμα μεταξύ των λαθρομεταναστών να παρεισφρύουν ακραία και επικίνδυνα στοιχεία, η εκτός ελέγχου παρουσία των οποίων στην Ελλάδα δημιουργεί άλλου είδους προβλήματα.

"Το Ισλάμ θα κυριαρχήσει στον κόσμο"

γράφει το πλακάτ

6. Αλλοίωση της εθνικής φυσιογνωμίας. Το κύμα της λαθρομετανάστευσης επιφέρει αργά, αλλά σταθερά, τον μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας (με συγκεκριμένα εθνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά), από εθνική κοινωνία σε ένα άμορφο σύνολο ατόμων, μια πολύχρωμη και πολυποίκιλη μάζα καταναλωτών.
7. Παράπλευρες επιπτώσεις. Οι συνέπειες της πρακτικά ανεξέλεγκτης εισόδου λαθρομεταναστών στην Ελλάδα είναι βαρύτατες, από την αύξηση της εγκληματικότητας, τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, φυσικό και δομημένο, την διάλυση του κοινωνικού ιστού σε ολόκληρες περιοχές των μεγάλων αστικών κέντρων, την νοσηρότητα και την επανεμφάνιση ασθενειών του παρελθόντος ή νέων, την αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος, την ανεργία.

Μύθοι και μισές αλήθειες για το μεταναστευτικό
Ένας από το πλέον διαδεδομένους μύθους, που ακούγεται αβασάνιστα και σε κάθε περίπτωση ως «σοβαρό» επιχείρημα είναι η άποψη ότι «οι Έλληνες είναι λαός μεταναστών» και ως εκ τούτου μπλα, μπλα, μπλα…
Υπενθυμίζω λοιπόν ότι το 99% των Ελλήνων μεταναστών ταξίδεψαν στις χώρες προορισμού μετά από πρόσκληση, προηγήθηκε στάδιο, στοιχειώδους έστω, ομαδικής εκμάθησης της γλώσσας, ιατρικές εξετάσεις και όλα τα σχετικά. Όταν έφθαναν εκεί, τους υποδέχονταν συγκεκριμένοι κρατικοί εκπρόσωποι και στην περίπτωση π.χ. της Γερμανίας στην δεκαετία του ’60, τους οδηγούσαν στα σημεία εγκατάστασης, τους έδειχναν τους χώρους εργασίας, όριζαν υπευθύνους και τους προειδοποιούσαν ότι αν δεν συμμορφώνονται στους Νόμους της χώρας θα απελαύνονται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Υπάρχει καμιά σχέση με την σημερινή πραγματικότητα; Ασφαλώς όχι.
Παρόμοιο είναι και το επιχείρημα ότι «είμαστε λαός προσφύγων» άρα πρέπει να συμπεριφερθούμε αναλόγως. Αν όμως λάβουμε υπ’ όψη ότι οι δικοί μας πρόσφυγες κατέφυγαν στην πατρίδα τους, τότε δεν μπορώ να καταλάβω την αναλογία. Θεωρούν πατρίδα τους την Ελλάδα οι εκατοντάδες χιλιάδες Πακιστανών, Αφγανών, Ιρακινών, Αφρικανών που συρρέουν εδώ; Όσο δε αφορά την συμπεριφορά μας, ας θυμηθούμε την προθυμία του μέσου Έλληνα να βοηθήσει με ρούχα, τρόφιμα κ.λπ. τις μάζες των Αλβανών που έφθαναν εδώ και την ανθρώπινη αντιμετώπιση όσων ζητούσαν βοήθεια και δεν το άρπαζαν μόνοι τους. Αργότερα βέβαια άρχισαν τα παρατράγουδα: Οι μεν αετονύχηδες αντιλήφθηκαν τις τεράστιες δυνατότητες εύκολου πλουτισμού από το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, οι δε λαθρομετανάστες άρχισαν να προσκαλούν και τους φίλους τους διαπιστώνοντας ότι αυτή η χώρα είναι τελείως «χύμα», δεν λειτουργεί ουσιαστικά τίποτα και οι «έλεγχοι» είναι υποτυπώδεις ή ξεπερνιούνται «καταλλήλως». Ο παράδεισος των δουλεμπόρων!
Ένας άλλος ευρύτατα διαδεδομένος μύθος είναι αυτός περί πολιτικών προσφύγων, που αγγίζει ευαίσθητες χορδές πολλών. Πρόκειται για μισή αλήθεια και εξωφρενικό ολόκληρο ψέμμα, που χρησιμεύει ως εύκολο εισιτήριο εισόδου. Να το δεχθώ χωρίς κουβέντα για έναν Κούρδο αγωνιστή, για έναν Ιρακινό αντιστασιακό, για έναν Ιρανό ανοικτά αντιφρονούντα. Όλες αυτές οι χιλιάδες λαθρομετανάστες που εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία; Δηλαδή είναι πολιτικοί πρόσφυγες που, όπως αναφέρουν οι διεθνείς συνθήκες, «έχουν δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους και δεν μπορούν ή δεν θέλουν, λόγω του δικαιολογημένου φόβου τους, να επιστρέψουν σ’ αυτήν»; Επιτρέψτε μου να έχω σοβαρές επιφυλάξεις. Μα, θα υποστηρίξουν κάποιοι, στις χώρες τους υπάρχουν απάνθρωπα δικτατορικά καθεστώτα που τους καταπιέζουν. Να με συγχωρούν, αλλά στην μισή Ασία και σχεδόν σε ολόκληρη την Αφρική συμβαίνει το ίδιο. Θα έπρεπε να δεχθούμε λοιπόν κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτικούς πρόσφυγες στην Ελλάδα; Είναι όμως εφικτό κάτι τέτοιο; Για να μη τρελλαθούμε κιόλας.
Αφήνω τελευταίο ένα ζήτημα που σπάνια μας προβληματίζει. Όπως έχει γίνει γνωστό από δημοσιεύματα, στην πιάτσα των δουλεμπόρων, οι τιμές για «εισαγωγή» από Αλβανία, Βουλγαρία κ.λπ. δηλ. χερσαία μεταφορά, κυμαίνονται από 1000-1500$ το κεφάλι. Για Τουρκία, δηλ. θαλάσσια μεταφορά, οι τιμές ανεβαίνουν στα 2000-2500 ή και 3000-4000$. Υπολογίζω λοιπόν: Για μια θαλάσσια μεταφορά μέσω Τουρκίας, μια 4μελής (συνήθως) η 5μελής οικογένεια πληρώνει μέχρι 20.000$. Αν λάβουμε υπ’ όψη ότι το ετήσιο εισόδημα (από μισθό) στις χώρες αυτές κυμαίνεται στα 1000$ (περίπου 100$ τον μήνα), αυτό σημαίνει ότι με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να παραμείνουν στην χώρα τους χωρίς να δουλεύουν για 20 χρόνια! Να το πω και διαφορετικά: Πως συγκέντρωσαν αυτά τα χρήματα; 
Διάβασα πρόσφατα στην «Καθημερινή» ότι: 
«…λαθρομετανάστες από τη Σρι Λάνκα που βρίσκονται στοιβαγμένοι σε πλοιάριο, αραγμένο στην Ινδονησία, έκαναν γνωστό ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να τερματίσουν την απεργία πείνας, αν τους δοθούν διαβεβαιώσεις από τον Επίτροπο Προσφύγων του ΟΗΕ για το μέλλον τους. Οι 254 Ταμίλ πρόσφυγες θέλουν να εγκατασταθούν στην Αυστραλία, αλλά η αυστραλιανή κυβέρνηση αρνείται να τους δεχθεί. Μερικοί απείλησαν να ανατινάξουν τον πλοιάριό τους, μετά την άρνηση της Καμπέρας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα τέσσερις δουλέμποροι πληρώθηκαν με τέσσερα εκατομμύρια δολάρια για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες στην Αυστραλία. Πληρώθηκαν με 15.000 δολάρια ακόμα και για το κάθε νήπιο...». Το φτωχό μου το μυαλό αδυνατεί να βρει λογική εξήγηση για το πώς μια 4μελής οικογένεια Ταμίλ μπόρεσε να διαθέσει 60.000$ !!! Οι ερμηνείες δικές σας…

Πολυπολιτισμός και πραγματικότητα
Η συχνά επαναλαμβανόμενη «καραμέλα» περί πολυπολιτισμού και αφομοίωσης των μεταναστών, που ακούγεται πολύ ωραία και ίσως στην θεωρία αποτελεί μια λύση, έχει συγκεκριμένες παρενέργειες και καθίσταται πρακτικά ανέφικτη για δυο βασικούς λόγους: Πρώτον, η διαρκώς διογκούμενη μάζα των μεταναστών καθιστά ανέφικτη και ακυρώνει στην πράξη την όλη διαδικασία και δεύτερον, το πολιτιστικό χάσμα με τα πρόσφατα κύματα λαθρομεταναστών, Μουσουλμάνων στην συντριπτική τους πλειονότητα, είναι τόσο τεράστιο, που ουσιαστικά είναι αγεφύρωτο. Για να πάρουμε μια γεύση, σας παραθέτω αποσπάσματα από ένα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Το τζαμί και το ντεκολτέ», όχι κάποιας ακροδεξιάς ή αντιδραστικής εφημερίδας, αλλά από ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής (31 Μαΐου 2009), της κατ’ εξοχήν καθεστωτικής και πολυ-πολιτισμικής εφημερίδας της χώρας:
«…Αυτή τη στιγμή διαβιούν στο Λεκανοπέδιο 700.000 μουσουλμάνοι–αυτό δηλώνει εκπρόσωπός τους. Είναι προφανές ότι ένα τζαμί δεν αρκεί για τους ισλαμιστές, που αυξάνονται και πληθύνονται. Ετησίως αφικνούνται εξ Ανατολών 150.000 άτομα - αυτή είναι η εκτίμηση της αμερικανικής πρεσβείας […]. Μόλις χτιστεί το τζαμί στην Αθήνα, γύρω του θα αναπτυχθεί μουσουλμανική κοινότητα. Είναι λογική η συσπείρωση, γίνεται παντού, όπως στην Αστόρια και στην Τσάιναταουν […]. Ο ισλαμικός φανατισμός εχθρεύεται την καθημερινότητά μας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν: σε αυτή τη νέα γειτονιά του τζαμιού, ποια θα είναι η τύχη μιας ανύπαντρης μητέρας; Λιθοβολισμός. Θα μπορεί μια γυναίκα απλά να περπατήσει, φορώντας εξώπλατο και μίνι φούστα; Απαγχονισμός. Τι θα γίνει αν μια παρέα πίνει μπίρες στο παγκάκι; Ραβδισμοί. Και το μείζον: θα επιτρέπονται το κομπολόι, ο χαρταετός, το τραγούδι και όσα καταδικάζουν οι μουλάδες ως αμαρτωλά; Η ισλαμική ηθική είναι γεμάτη κανόνες παράλογους για τους Δυτικούς...…Προς το παρόν είμαστε το ανάχωμα της Ευρώπης. Τα ανατολικά σύνορα είναι διάτρητα, τα δυτικά απροσπέλαστα. Η Ελλάδα είναι η φάκα των λαθρομεταναστών: όσοι μπαίνουν εγκλωβίζονται. Είναι εντελώς αφελές να πιστεύουμε ότι θα ενσωματωθούν, όταν πρόκειται για μουσουλμάνους. Κατ΄ αρχάς αναφερόμαστε σχεδόν απόλυτα σε ανδρικό πληθυσμό. Τι θα κάνουν, θα νυμφευτούν μισό εκατομμύριο ντόπιες χωρίς να τους φορέσουν μπούρκα; Όχι, δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα: ο μουσουλμάνος που καταφθάνει από τα ασιατικά βάθη νιώθει περιφρόνηση για όποια δείχνει το γόνυ, τον αγκώνα ή τον αφαλό με πίρσινγκ. Θέλει παρθενία, βλέμμα χαμηλό και από τη μαντίλα να μην ξεφεύγει τούφα. Η μέση σόλο Ελληνίδα δεν τηρεί τις προδιαγραφές. Ως πρόσφατα καταγράφηκαν ασήμαντες εκδηλώσεις διαφωνίας για το κοινό ήθος. Για όσους δεν το έχουν προσέξει, κάποιες διαφημίσεις στο κέντρο της Αθήνας καταστρέφονται. Όποια αφίσα δείχνει ακάλυπτα σώματα, μουντζουρώνεται με σχόλια στα αραβικά. Ρωτήστε γυναίκες οδηγούς για επιπλήξεις που τυχόν έχουν ακούσει στα φανάρια επειδή καπνίζουν ή κάνουν κάτι άλλο, αξιόποινο κατά τη σαρία. […] Με τον ιερό αγώνα που ξεκίνησε από το πατημένο Κοράνι, θα δούμε κι άλλα. Για όσους υποστηρίξουν ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν επιβλήθηκε ισλαμικός νόμος, παρά την παρουσία μουσουλμάνων, ας υπογραμμίσουμε τις συνθήκες. Στην Ελλάδα έρχονται πολλοί μαζεμένοι, στα ξαφνικά. Τόσος κόσμος, σε τόσο μικρό διάστημα, δεν απορροφάται. Απλά γιγαντώνεται ένα ξένο σώμα που εχθρεύεται τον δυτικό πολιτισμό…» (Οι επισημάνσεις δικές μου).

Κρατική πολιτική: Πώς είπατε;
Ποια ήταν η πολιτική του ελλαδικού κράτους όλα αυτά τα χρόνια; Η κατασκευή κέντρων υποδοχής μεταναστών, όπως π.χ. στην Λακωνία (!), ώστε να απορροφήσουμε τα κονδύλια! Παράλληλα, την ίδια χρονική στιγμή, τα νησιά του Αιγαίου στέναζαν κυριολεκτικά από τους απειράριθμους λαθρομετανάστες που στοιβάζονταν σε παραπήγματα κάτω από απαράδεκτες συνθήκες. Χρειάστηκε να ανέβουν τα ποσοστά του ΛΑΟΣ στις εκλογές για να αρχίσουν κάποιοι να ασχολούνται με το θέμα.
Ειδικότερα επί κυβερνήσεως Ν.Δ.:
1) Η εισροή των παρανόμων μεταναστών στην χώρα μας έφθασε σε επίπεδα-ρεκόρ, καθώς ο αριθμός των συλληφθέντων για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην χώρα, ήταν ο υψηλότερος της τελευταίας επταετίας
2) Σύμφωνα με στοιχεία της FRONTEX, κατά το 2008 οι συλληφθέντες για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην Ελλάδα αποτελούσαν σχεδόν το εν τέταρτον (24,54%) του συνόλου των συλληφθέντων παρανόμων μεταναστών σε όλη την ΕΕ
3) Στις 23 Μαϊου 2009 έλαβε χώρα στο κέντρο της Αθήνας το πρώτο επεισόδιο «σύγκρουσης πολιτισμών» επί ελληνικού εδάφους με τις ταραχές που ξέσπασαν μεταξύ εκατοντάδων μουσουλμάνων μεταναστών και δυνάμεων της Αστυνομίας με αφορμή την – σκόπιμη ή μη – βεβήλωση του Κορανίου (η οποία τελικώς αποδείχθηκε απάτη)
4) Η κατάσταση έφθασε σε τέτοιο σημείο ώστε ο ίδιος ο επίτροπος της ΕΕ σε θέματα Δικαιοσύνης και Ασφάλειας Ζακ Μπαρό να επισημάνει ότι «η μαζική παρουσία λαθρομεταναστών και προσφύγων μπορεί να αποσταθεροποιήσει χώρες όπως η Ελλάδα».
Γενικώς κατά τα έτη διακυβέρνησης από την ΝΔ (2004-2009) το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης διογκώθηκε, καθώς από τους 45.000 συλληφθέντες για παράνομη είσοδο ή παραμονή στην χώρα το 2004, φθάσαμε στους 146.000 το 2008.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την αποστροφή μου όταν αντίκρισα στις τηλεοπτικές οθόνες την βραδιά που κάηκε το κέντρο της Αθήνας και καταστράφηκαν περιουσίες εκατοντάδων πολιτών, εκείνον τον ανεκδιήγητο πολιτικάντη, τον τότε Υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης (τρομάρα μας!) να προσπαθεί να ψελλίσει κάποιες δικαιολογίες και ασυναρτησίες σαν βρεγμένη γάτα. Ήταν ο ίδιος κύριος, ο οποίος ενάμιση χρόνο πριν, στην εκπομπή του «Αντέννα» στις 13-5-07, με ιδιαίτερη έπαρση και στόμφο δήλωνε τα εξής:
«…Η Ελλάδα και από τον πολιτισμό της και την δημοκρατία της γνωρίζετε ότι έχει μια άλλη παράδοση σε θέματα μεταναστών, γι’ αυτό και δεν είχαμε και δεν πιστεύω ότι θα έχουμε τέτοιου είδους προβλήματα.
Παρουσιαστής: Δεν θα πείτε δηλαδή ποτέ στους μετανάστες σε όποιον αρέσει η Ελλάδα και σε όποιον δεν αρέσει, ιδού η έξοδος.
–Εγώ έχω πει κάτι και το επαναλαμβάνω: Ευχαριστώ εκείνους που επιλέγουν την Ελλάδα, για να ζήσουν μαζί μας […]
–Μα δεν είναι όλοι το ίδιο κε Υπουργέ. Υπάρχουν και κάποιοι που δημιουργούν προβλήματα.–Εκείνοι που δημιουργούν προβλήματα δεν είναι μόνον οι μετανάστες…».
(Σημ. ΔΕΕ: Αυτός ο επικίνδυνος πολιτικός απατεώνας είναι σήμερα Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Είναι τυχαίο;)

Ο ερχομός τώρα του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία είναι περισσότερο από βέβαιο ότι όχι μόνον δεν θα επιλύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει περισσότερα. Οι προγραμματικές δηλώσεις στην Βουλή και η συζήτηση που ακολούθησε, αποκάλυψαν τις προθέσεις του: Πλήρης νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, δικαίωμα ψήφου (που το αρνήθηκε στους Έλληνες του Εξωτερικού) αρχικά στις δημοτικές εκλογές και μετά βλέπουμε, κατάργηση του Νόμου που αντιμετωπίζει ως αδίκημα την παράνομη είσοδο στην χώρα. Περίφημα…

Σημείωση

Στις 22/12/2009 υπήρξε μια ανακοίνωση που "θάφτηκε" κατεπειγόντως εν όψη των αποφάσεων της Κυβέρνησης του ΓΑΠ για το μεταναστευτικό. Αναρτήθηκε στο in.gr και στην συνέχεια "εξαφανίστηκε". Αντιγράφω από το http://armyalert.blogspot.com/2009/12/blog-post_865.html :

Ο κακοποιός με το σχισμένο Κοράνιο και η αλητεία των ΜΜΕ
Σήμερα, το δήθεν θύμα με τις σχισμένη σελίδα του Κορανίου (που δεν ήταν κοράνι) συλλαμβάνεται ως το ηγετικό στέλεχος συμμορίας βιαστών!!! Και η παρακρατική συμμορία των ΜΜΕ και των «αντιρατσιστών» έχει καταπιεί τη γλώσσα της.

Η αντίδραση της κοινωνίας
Και τι λέει ο ελληνικός λαός για όλα αυτά; Ως συνήθως, προβλήματα για τον μέσο νεοέλληνα είναι μόνον αυτά που του χτυπάν την πόρτα. Έτσι συνέβη π.χ. στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Πάτρα και έτσι θα συμβαίνει από εδώ και πέρα. Το αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι στις επιτροπές συμμετείχαν, αν δεν πρωτοστατούσαν, οι μετανάστες του πρώτου κύματος, Ρώσσοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ουκρανοί κ.λπ.! Η ερμηνεία του φαινομένου είναι προφανής, αλλά και τα επίσημα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι: «…Σε πρόσφατη έρευνα του Ι.ΜΕ.ΠΟ. (Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής) αναφέρεται ότι μια νέα άφιξη 200.000 νέων μεταναστών –νόμιμων ή παράνομων– θα ωθούσε το Α.Ε.Π. τουλάχιστον σε μια αύξηση 0,7%! Επισημαίνεται όμως ότι η είσοδος ενός τέτοιου αριθμού μεταναστών θα μειώσει τους πραγματικούς μισθούς των Ελλήνων εργατών μέχρι και 2,5% και ότι οι μετανάστες, που είναι ήδη οι χαμηλότερα αμειβόμενοι, θα δεχόντουσαν ισχυρότερο πλήγμα από αυτή την εισροή, με μείωση των πραγματικών μισθών τους μέχρι και 58%! Αυτός είναι άλλωστε ο βασικός λόγος που οι λίγο -πολύ «ενσωματωμένοι» μετανάστες της δεκαετίας του ’90 εναντιώνονται ήδη στη συνεχιζόμενη αθρόα μετανάστευση, κυρίως από την Ασία και την Αφρική…» (βλ. Β. Στοϊλόπουλος ό.π. υποσημ 9, οι επισημάνσεις δικές μου)
Στις αγροτικές περιοχές βέβαια ούτε συζήτηση. Θυμάμαι πριν από χρόνια στην περιοχή μου, κατ’ εξοχήν αγροτικό Νομό, ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα αρχίσουν οργανωμένες απελάσεις λαθρομεταναστών.
Όλη αυτή η αναστάτωση είχε και ένα καλό: Άρχισε να γίνεται οργανωμένη εισαγωγή εργαζομένων στην ύπαιθρο μέσα από αρκετά σφιχτές διαδικασίες. Από τότε η κατάσταση έχει σχετικά εξομαλυνθεί. Κάποιοι ξένοι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα (κυρίως Αλβανοί) και εργάζονται κανονικά, με πλήρες μεροκάματο, με ασφάλιση (αρκετοί) και έχουν σχεδόν ενσωματωθεί στις τοπικές κοινωνίες. Η εγκληματικότητα έχει επανέλθει σχεδόν σε κανονικά επίπεδα και εφ’ όσον δεν υπάρξουν νέα κύματα λαθρομεταναστών πιστεύω ότι δεν θα υπάρξουν άλλα προβλήματα.
Στις μεγαλουπόλεις όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, διότι οι εισροές συνεχίζονται αμείωτες και δυστυχώς οι επίσημοι οργανισμοί και τα Ινστιτούτα υποβοηθούν αυτήν την κατάσταση. Επικαλούμαι και πάλι στοιχεία από το άρθρο του Β.Σ. (ό.π.): «…Μέσα σε ένα άκρως «φιλομεταναστευτικό» πλαίσιο κινείται και κάθε «επιστημονική έρευνα» των σχετικών κρατικοδίαιτων ΜΚΟ και μεταναστευτικών ιδρυμάτων που γίνεται στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το ΙΜΕΠΟ, που τυχαίνει να είναι και σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης, και το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ)…
…Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία σε σύμπραξη με το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ) και σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη και το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών λειτουργεί για την περίοδο 2007-2010 ως Εθνικό Εστιακό Κέντρο για τον Ρατσισμό και την Ξενοφοβία στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικτύου RAXEN, το οποίο διευθύνεται από τον Οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι τα πρόσωπα που στελεχώνουν ή στηρίζουν τους εν λόγω φορείς είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούν σε ό,τι σχετίζεται με τον εγχώριο εθνομηδενισμό…».
Τέλος, εμφανίσθηκε επί τέλους και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών μετά από όλο αυτό το «πανηγύρι» και τον Ιούνιο του 2009 κατέθεσε τις προτάσεις του, οι οποίες ομολογώ ότι ήσαν εύστοχες και συγκροτημένες. Βέβαια με προβλημάτισε, για ευνοήτους λόγους, μια παράγραφος που ζητούσε «Δυνατότητα εκπροσώπησης των αλλοδαπών από πληρεξούσιο δικηγόρο με ή χωρίς την συμπαράσταση του αλλοδαπού».
Μια και αναφέρθηκα σε Δικηγόρους κρίνω ότι πρέπει να αναφερθώ και στο άρθρο του Δικηγόρου και Συνεργάτη Διεθνών Οργανισμών για θέματα Προσφύγων κου Ν. Κ., που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος (Αύγουστος-Σεπτέμβριος τ. 76) του «Άρδην», το οποίο θεωρώ ως χαρακτηριστικό δείγμα σύγχυσης και ίσως σχιζοφρένειας, που μας καταλαμβάνει όταν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα.
Και για να γίνω σαφέστερος, ο κ. Ν.Κ. υποστηρίζει στην αρχή του κειμένου του τα παρακάτω:
«…Εκτός από τη φύλαξη, προφανώς απαιτούνται και απελάσεις προσφάτως αφιχθέντων παράνομων μεταναστών που έχουν αποκλειστικά οικονομικά κίνητρα, όσο επιτακτικά και να είναι ενδεχομένως αυτά, γιατί, στις παρούσες συνθήκες, δύσκολα θα μπορούσαν να δοθούν λύσεις στη φτώχεια τους, που να μην συνεπάγονται δραστηριότητες που να αντιστρατεύονται την κοινωνική ειρήνη και συνοχή…».
Λίγο σειρές όμως παρακάτω ισχυρίζεται ότι:
«…Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να απελαθεί ούτε ένας πρόσφυγας. Μείωση του αριθμού των παράνομων μεταναστών δεν σημαίνει ότι πρέπει να απελαύνονται πρόσφυγες, ούτε ότι αδυνατούμε να υποδεχτούμε καινούργιους πραγματικούς πρόσφυγες…».
Και συνεχίζει:
«…Δυστυχώς, στη χώρα μας, λόγω της ανεπάρκειας του κρατικού μηχανισμού και της έλλειψης μιας σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής, […] έχουμε το φαινόμενο να συνεχίζουν να εγκαθίστανται ανεξέλεγκτα στη χώρα χιλιάδες νέοι οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, το Πακιστάν και την Αίγυπτο, ενώ καθημερινά απελαύνονται νομίμως, ή και παρανόμως, δεκάδες διωκόμενοι πρόσφυγες από την Τουρκία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Σομαλία, που θα έπρεπε να προστατεύσουμε, όχι μόνο για λόγους ευθιξίας, ήθους και της νομικής μας υποχρέωσης, αλλά και για λόγους εθνικού συμφέροντος…» (Οι επισημάνσεις δικές μου).
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω! Ενώ στο πρώτο μέρος του άρθρου αναπτύσσει έναν απόλυτα αποδεκτό προβληματισμό με λογικότατες προτάσεις, ξαφνικά μεταμορφώνεται σε κο Χάϊντ, καταλαμβανόμενος πιθανόν από φιλο-παγκοσμιοποιητικές ιδεοληψίες και ανάλογες αγκυλώσεις πολιτικής ορθότητας, επικαλούμενος μισές αλήθειες στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω (θεσμός του ασύλου, προσφυγική καταγωγή και εμπειρία μεγάλου ποσοστού του ελληνικού πληθυσμού). Εκείνο όμως που πραγματικά δεν μπόρεσα να κατανοήσω είναι οι λόγοι εθνικού συμφέροντος για τους οποίους θα έπρεπε να προστατεύουμε οικονομικούς μετανάστες από το Ιράκ (ίσως για να μη δημιουργούν προβλήματα στις αμερικάνικες κατοχικές δυνάμεις ή στην εκεί κυβέρνηση Κουΐσλιγκ), το Αφγανιστάν (πιθανόν για να μη κάνουν επιθέσεις στους εκεί Έλληνες στρατιωτικούς) και από την Σομαλία (προφανώς για να αποφεύγουν οι Σομαλοί πειρατές να ληστεύουν ελληνικά πλοία)!

Επίλογος
Νομίζω ότι θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά ακόμα με κίνδυνο να γίνω τελικά κουραστικός. Το θέμα προφανώς δεν εξαντλείται σε μερικές σελίδες. Τι προτείνω λοιπόν; Αυτό που προτείνει και ο Νόαμ Τσόμσκυ στην προαναφερθείσα συνέντευξή του: «...Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα [της λαθρομετανάστευσης] στη ρίζα του είναι να βελτιωθούν οι υποδομές, οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο στις χώρες από όπου έρχονται οι μετανάστες. Τα κόμματα του κατεστημένου και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που τα ελέγχουν δεν πιστεύουν και δεν θέλουν, κατά βάση, να αντιμετωπίσουν τη λαθρομετανάστευση. Στην πραγματικότητα, τους συμφέρει να έρχεται ο μετανάστης σαν κυνηγημένο ζώο, έτοιμος να δεχτεί οποιαδήποτε δουλειά με εξευτελιστικούς όρους και να μη διεκδικεί τίποτα, καθώς θα φοβάται ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να απελαθεί. Παράλληλα, εκφοβίζουν τον αμερικανό εργαζόμενο ότι μπορεί να απολυθεί και να προσληφθεί στη θέση του ο φτηνός, πειθαρχικός μετανάστης. Τι καλύτερο για τις επιχειρηματικές ελίτ από μια τρομαγμένη εργατική τάξη, από μια τρομαγμένη κοινωνία;
Ο μέχρι πρότινος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Άλαν Γκρίνσπαν, επί των ημερών του οποίου η αμερικανική οικονομία εξελίχθηκε με τον πιο ολέθριο τρόπο για τη μη προνομιούχο πλειοψηφία, το είπε εντελώς καθαρά ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η διάχυση της ανασφάλειας, που αναγκάζει τους εργαζόμενους να είναι πιο αποδοτικοί, κάτι «πολύ υγιές» για την οικονομία. Αυτή είναι η φιλοσοφία της «ευέλικτης» απασχόλησης, των αναλώσιμων εργαζομένων …».
Επειδή όμως δεν είμαστε παγκόσμια υπερδύναμη ώστε να μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση στις χώρες αφετηρίας των λαθρομεταναστών, καλό θα ήταν να δούμε πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση στην χώρα μας. Ίσως, παίρνοντας κάποια μέτρα επειγόντως, να μπορέσουμε να παραδώσουμε αυτήν την χώρα στην επόμενη γενιά. Αν όχι, τότε οι επόμενες γενιές κατοίκων αυτής της χώρας θα μπορούν να απολαμβάνουν το πρωϊνό ξύπνημα με την φωνή του μουεζίνη, να παρακολουθούν με ενδιαφέρον από την τηλεόραση επιθέσεις Σομαλών πειρατών σε οχηματαγωγά της γραμμής Πειραιάς-Ηράκλειο ή να οχυρώνονται στα σπίτια τους για να αποφύγουν μια ακόμα επίθεση Αφγανών Ταλιμπάν στην γειτονιά τους.

Δυστυχώς οι κυρίαρχες τάξεις στην χώρα μας δεν φαίνεται να ανησυχούν και για δικούς τους λόγους προτιμούν να δέχονται τον ορισμό της μετανάστευσης που δίνει η αμερικάνικη Wikipedia:«…The modern concept of immigration is related to the development of nation-states and nationality law and/or citizenship law. Citizenship in a nation-state confers an inalienable right of residence in that state, but residency of non-citizens is subject to conditions set by immigration law. The emergence of modern nation-states made immigration a political issue: by imagining its populations, in violation of multi-ethnic, multi-'racial', multi-cultural realities 'on the ground', as homogenous blocks, constituting a nation defined by shared, single ethnicity, 'race' and/or culture…».
[…Η σύγχρονη έννοια της μετανάστευσης σχετίζεται με την ανάπτυξη/εξέλιξη των εθνικών κρατών, της νομοθεσίας για την εθνικότητα και/ή την νομοθεσία για την υπηκοότητα. Η υπηκοότητα στο εθνικό κράτος παραχωρεί το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα της διαμονής στο κράτος αυτό, αλλά η παραμονή των μη-υπηκόων υπόκειται σε όρους που καθορίζονται από τον Νόμο περί μετανάστευσης. Η ανάδυση των συγχρόνων εθνικών κρατών μετατρέπει την μετανάστευση σε πολιτικό ζήτημα: Με το να φαντασιώνουν τους πληθυσμούς τους, κατά παράβαση των πολυεθνικών, πολυφυλετικών και πολυπολιτισμικών πραγματικοτήτων «επί του εδάφους», ως ομογενή σύνολα, τα οποία συνιστούν το έθνος, που καθορίζεται από την κοινή, μοναδική εθνικότητα, φυλή και/ή πολιτισμό…]

Δ.Ε.Ε. Νοέμβριος 2009

Πελασγοί (Pelasgians)

(Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από το "Λεξικό των αρχαίων Ελληνικών και περι-ελλαδικών φύλων" του Δημητρίου Ε. Ευαγγελίδη - Β΄ Έκδοση συμπληρωμένη)

Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Ερμού 61 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πελασγοί: Πανάρχαιος, προελληνικός λαός, αριοευρωπαϊκής καταγωγής, εντοπιζόμενος όχι μόνον στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε γειτονικές περιοχές.
Αναφέρονται στην Ιλιάδα (Β 840) ως σύμμαχοι των Τρώων, με αρχηγό τον Ιππόθοο. Ο Ηρόδοτος (Α΄ 57) πάντως ξεκαθαρίζει με συγκεκριμένες αναφορές ότι οι Πελασγοί μιλούσαν βαρβαρική γλώσσα «…ήσαν οι Πελασγοί βάρβαρον γλώσσαν ιέντες…» και επομένως δεν ήσαν Έλληνες.
Αργότερα όμως επεκράτησε αρκετή σύγχυση μεταξύ των αρχαίων Ιστορικών όπως ο Έφορος (4ος αιώνας π.Χ.) τον οποίο μνημονεύει ο Στράβων (Ε΄ ΙΙ. 4) και ο οποίος θεωρούσε ότι ήσαν Αρκάδες. Ο ίδιος ο Στράβων (ό. π.) αναφέρει ότι «…όλοι συμφωνούν ότι οι Πελασγοί ήταν ένα αρχαίο φύλο σκορπισμένο σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα στους Αιολείς της Θεσσαλίας … πολλοί ονομάζουν και τα Ηπειρωτικά γένη, Πελασγικά, επειδή οι Πελασγοί είχαν επεκτείνει την κυριαρχία τους μέχρι εκεί…». Ο Στράβων θεωρεί ως πηγή του Εφόρου, τον Ησίοδο, ο οποίος σε κάποιον στίχο του κατέγραψε την παράδοση που ήθελε τον Λυκάονα, τον μυθικό οικιστή πολλών αρκαδικών πόλεων, ως γιο του Πελασγού, του γενάρχη των Πελασγών.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό, ότι οι Αρκάδες, μετακινούμενοι νοτιότερα (γύρω στο 1900 π.Χ.) από την περιοχή της αρχικής τους εγκατάστασης (στην δυτική Μακεδονία), μετανάστευσαν στην κεντρική Πελοπόννησο, όπου και εγκαταστάθηκε τελικώς ο κύριος όγκος τους. Εκεί, οι Αρκάδες θα αφομοιώσουν τους παλαιότερους κατοίκους της κεντρικής Πελοποννήσου, που οι περισσότεροι ήσαν Πελασγοί. Με αυτόν τον τρόπο εμφανίσθηκαν αργότερα ως αρκαδικοί μύθοι οι διάφορες πελασγικές παραδόσεις για τον Πελασγό και πιστεύτηκε ότι οι Αρκάδες ήσαν εξελληνισμένοι Πελασγοί.
Εκτεταμένες αναφορές για τους Πελασγούς γίνονται και από τον όχι ιδιαίτερα αξιόπιστο (μια και ο στόχος του ιστορικού του έργου ήταν να αποδείξει ότι οι Ρωμαίοι ήσαν ελληνικής καταγωγής!) Διονύσιο Αλικαρνασσέα, ιστορικό του 1ου αιώνα π.Χ. Σύμφωνα λοιπόν με την εξιστόρησή του (Ρωμαϊκή αρχαιολογία, Α΄ XVII-ΧΧ), οι Πελασγοί κατάγονταν από την Πελοπόννησο, όπου ζούσαν στην περιοχή του Άργους, θεωρούμενοι αυτόχθονες και είχαν πάρει το όνομά τους από τον βασιλιά τους Πελασγό, γιο του Δία και της Νιόβης, κόρης του Φορωνέα. Μετά από έξη γενιές εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο και μετανάστευσαν στην Θεσσαλία, που τότε λεγόταν Αιμονία (από τους αρχαιότερους κατοίκους της, τους Αίμονες). Παρέμειναν εκεί για πέντε γενιές και στην διάρκεια της έκτης, εκδιώχθηκαν από τους Κουρήτες και τους Λέλεγες, οι οποίοι, κατά τον Διονύσιο, ονομάζονται πλέον Αιτωλοί και Λοκροί, καθώς και από πολλούς άλλους, που κατοικούσαν κοντά στον Παρνασσό. Επί κεφαλής όλων αυτών των εχθρών τους ήταν ο Δευκαλίων, ο γιος του Προμηθέα. Τελικώς οι Πελασγοί αναγκάστηκαν να διασκορπιστούν και κάποιοι πήγαν στην Κρήτη, άλλοι κατέλαβαν ορισμένα νησιά των Κυκλάδων, άλλοι εγκαταστάθηκαν κοντά στον Όλυμπο και την Όσσα, ενώ άλλοι πήγαν στην Βοιωτία, την Φωκίδα και την Εύβοια. Ορισμένοι πέρασαν στην Μ. Ασία και κατέλαβαν πολλές περιοχές στα παράλια του Ελλησπόντου και κοντινά νησιά, όπως η Λέσβος, όπου εγκαταστάθηκαν αρκετοί. Το μεγαλύτερο μέρος πάντως των Πελασγών κατέφυγε στο εσωτερικό και αναζήτησε καταφύγιο στην περιοχή της Δωδώνης, στους συγγενείς τους, αλλά επειδή η περιοχή δεν μπορούσε να τους θρέψει όλους, εγκατέλειψαν την χώρα και υπακούοντας σε κάποιον χρησμό κατευθύνθηκαν στην Ιταλία, που τότε ονομαζόταν Σατορνία.
Όπως έχει διαπιστωθεί από ειδικούς επιστήμονες-ερευνητές (βλ. Edith Hall: When a Myth is not a Myth? στο εξαιρετικό συλλογικό έργο “Black Athena Revisited” - «Η αναθεώρηση της Μαύρης Αθηνάς» – London 1996, σελ. 340), η «εφεύρεση» των Πελασγών προήλθε ουσιαστικά από ένα απόσπασμα του σπουδαίου Γεωγράφου και Ιστορικού του 6ου / 5ου αιώνα π.Χ. Εκαταίου του Μιλήσιου, ο οποίος πιθανόν ανέπτυξε διεξοδικότερα τις σχετικές ομηρικές αναφορές στους Πελασγούς (Ιλιάς, Β 681-684). Υπενθυμίζουμε ότι στην Ιλιάδα οι Πελασγοί ήσαν σύμμαχοι των Τρώων, άρα εχθροί των Ελλήνων.
Εκείνος όμως που διέδωσε την θεωρία περί «αυτοχθόνων» Πελασγών (κατά τον Ησίοδο, ο γενάρχης τους Πελασγός ήταν αυτόχθων – Απολλόδωρος, Β΄ 1.1) ήταν ο Ηρόδοτος, ο οποίος ανέφερε (Ιστοριών, Α΄ 57) ότι πρώτοι κάτοικοι της Ελλάδος ήσαν οι Πελασγοί, οι οποίοι δεν μιλούσαν ελληνικά και οι οποίοι εκτοπίσθηκαν στην συνέχεια από τα διάφορα ελληνικά φύλα, όπως π.χ. στην Σπάρτη όπου εκτοπίσθηκαν από τους Δωριείς, οι οποίοι ήσαν γνήσιοι Έλληνες (Α΄ 56). Στην συνέχεια, στον μεν κυρίως ελλαδικό χώρο, η ελληνική γλώσσα διαδόθηκε στους αυτόχθονες Πελασγούς, αλλά σε άλλες περιοχές, όπως ο Ελλήσποντος, η Θράκη, η Σαμοθράκη, η Λήμνος, η Ίμβρος και η Τρωάδα (Β΄ 51, Δ΄ 145, Ε΄ 26, Ζ΄ 42), οι Πελασγοί εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν την «βάρβαρη» γλώσσα τους. Επί πλέον σε έργα του Σοφοκλή και του Ελλάνικου οι «βάρβαροι» Πελασγοί ταυτίζονται με τους Τυρρηνούς / Τυρσηνούς (Ετρούσκους). Ένας μυθογράφος, ο Ακουσίλαος από το Άργος, σύγχρονος περίπου με τον Ηρόδοτο, ήταν ο πρώτος που νομιμοποίησε την παλαιότητα των Πελασγών αναφέροντας τον Πελασγό, τον γενάρχη των Πελασγών (αντίθετα από τον Ησίοδο), ως γιο του Δία και αδελφό του Άργου, μυθικού βασιλέα της πόλης, με στόχο να αποδείξει την αρχαιότητα του Άργους και των κατοίκων του. Έτσι, το Άργος αναφέρεται συχνά στις τραγωδίες ως «Πελασγικόν», ενώ οι Αρκάδες και οι Αθηναίοι για να αποδείξουν το «αυτόχθον» της προέλευσής τους ανήγαγαν την καταγωγή τους σε Πελασγούς προγόνους.
Αργότερα, ο κορυφαίος Ιστορικός της αρχαιότητος, ο Θουκυδίδης, υποστήριξε (Ιστορία, Α΄ 2) ότι η χώρα «η νυν Ελλάς καλουμένη» δεν ήταν μονίμως κατοικημένη εξ αρχής, αλλά υπήρχαν συχνές μεταναστεύσεις λαών και ότι (Α΄ 3) διάφοροι λαοί, όπως ο Πελασγικός, είχαν δώσει το όνομά τους σε μεγάλες περιοχές της χώρας, που αργότερα ονομάσθηκε Ελλάς, από τον Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνος.
Τέλος, ο Ιστορικός Έφορος (400-330 π.Χ.) από την μικρασιατική Κύμη, ανέπτυξε μια θεωρία για τους Πελασγούς παρουσιάζοντάς τους ως έναν πολεμικό λαό, που ξεκίνησε από την «Πελασγική πατρίδα» για να κατακτήσει και αποικίσει όλες εκείνες τις περιοχές της Ελλάδος, στις οποίες προηγούμενοι συγγραφείς είχαν ανακαλύψει μνείες γι’ αυτούς, από την Δωδώνη μέχρι την Κρήτη και την Τρωάδα.
Η νομαδικότητα των Πελασγών υπήρξε αφορμή για παρετυμολογίες, όπως του Αθηναίου Φιλόχωρου (3ος αιώνας π.Χ.), ο οποίος, παίρνοντας αφορμή από την ονομασία «Πελαργοί», μια λαϊκή παρετυμολογία των Πελασγών, διατύπωσε την θεωρία ότι οι Πελασγοί μετακινούνταν εποχιακά, όπως οι πελαργοί.
Η σύγχυση πάντως μεταφέρθηκε και στους νεώτερους χρόνους με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται διάφορες, ανυπόστατες κατά κανόνα θεωρίες για την σχέση των Πελασγών με τους Έλληνες. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε λίγο την παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γύρω από το θέμα της ύπαρξης των Πελασγών και της σχέσης τους με τα ελληνικά φύλα της Αρχαιότητας.
Από τις διάφορες επιστημονικές υποθέσεις που διατυπώθηκαν κατά καιρούς για το ζήτημα, θα αναφέρουμε τις δύο νεώτερες :
Η πρώτη και επικρατέστερη μέχρι σήμερα, θεωρεί τους Πελασγούς ως ένα προελληνικό Ινδοευρωπαϊκό (Αριοευρωπαϊκό) λαό, ο οποίος εξαπλώθηκε βαθμιαία στα νότια της Χερσονήσου του Αίμου και στην Δυτική Μικρά Ασία για να συγχωνευθεί με την πάροδο του χρόνου με τους γηγενείς κατοίκους των περιοχών όπου εγκαταστάθηκε.
Υπολογίζεται ότι η εμφάνισή του στον Ελλαδικό χώρο πρέπει να έγινε στο τέλος της Νεολιθικής Εποχής (γύρω στο 2900/2800 π.Χ.), την ίδια περίοδο με την εμφάνιση και εγκατάσταση και των υπόλοιπων προελληνικών Αριοευρωπαϊκών φύλων όπως οι Αίμονες, οι Καδμείοι, οι Δρύοπες, οι Άονες, οι Ύαντες, οι Τέμμικες, οι Καύκωνες κ.λ.π. Οι Πελασγοί μιλούσαν μια γλώσσα που διέφερε σαφώς από την Ελληνική. Οι Έλληνες της κλασσικής εποχής γνώρισαν Πελασγούς τον 5ο αιώνα π.Χ. εγκατεστημένους στην Κρηστωνία της ανατολικής Μακεδονίας (*) και στην Προποντίδα, ανατολικά από την Κύζικο (Πλακία και Σκυλάκη – Ηρόδοτος Α΄ 57 και Ι.Ε.Ε. τόμ. Α΄, σελ. 360). Πρόσεξαν ότι οι δύο αυτοί λαοί παρά την μεγάλη απόσταση που τους χώριζε, μιλούσαν την ίδια γλώσσα η οποία μάλιστα διέφερε από τις γλώσσες των γειτονικών λαών, δηλαδή των Τυρσηνών (ή Τυρρηνών), των Θρακών και των Φρυγών.
____________________________________
(*) Παλαιότερα, οι ερμηνευτές και σχολιαστές του Ηροδότου, υποστήριζαν την άποψη ότι αναφερόταν στην πόλη Κρότωνα (καμιά σχέση με τον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδος)/Κορτόνα (Cortona) της κεντρικής Ιταλίας, κοντά στην λίμνη Τρασιμένη. Βλ. σχετικές λεπτομέρειες στην υποσημείωση 125 στο τέλος του τόμου Ι, των «Ιστοριών» του Ηροδότου της έκδοσης «Γκοβόστη», Αθήνα 1964.

Βεβαίως οι Έλληνες είχαν γνωρίσει τους Πελασγούς, όχι μόνον την εποχή της καθόδου των Ελληνικών φύλων στον Ελλαδικό χώρο, αλλά και αργότερα, την περίοδο των αναστατώσεων της μεταβατικής περιόδου από την Χαλκοκρατία (=Εποχή του Ορειχάλκου) στην Εποχή του Σιδήρου (γύρω στο 1200 π.Χ.), όταν στίφη Θρακών και Πελασγών έφθασαν στην Νότια Ελλάδα προερχόμενα από την Θράκη. Τα παλαιότερα Πελασγικά φύλα στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχαν απορροφηθεί μέχρι το τέλος της Μυκηναϊκής Εποχής (=τέλος της Χαλκοκρατίας). Επί πλέον, όπως προαναφέραμε, η Ομηρική παράδοση αναφέρει τους Πελασγούς ως συμμάχους των Τρώων, στους οποίους μάλιστα προσέφεραν και στρατιωτική βοήθεια εναντίον των Αχαιών στα γεγονότα του Τρωϊκού πολέμου και τοποθετεί την χώρα τους στα Θρακικά παράλια του Ευξείνου Πόντου.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι η πρώτη υπόθεση για την προέλευση και εθνογλωσσική θέση των Πελασγών είναι και η πιο πειστική.
Η δεύτερη υπόθεση (μάλλον προϊόν Πανιλλυρικών απόψεων), συνδέει τους Πελασγούς με τους Ιλλυριούς και τους θεωρεί συγγενικό φύλο ή παρακλάδι των Ιλλυριών, αλλά σήμερα η επιστημονική κοινότητα και οι ειδικοί απορρίπτουν αυτήν την εκδοχή.
Κατά την άποψή μας, η πλέον σοβαρή και επιστημονική αντιμετώπιση του ζητήματος των Πελασγών έγινε από τον καθηγητή και Ακαδημαϊκό Μιχ. Σακελλαρίου (βλ. Ι.Ε.Ε. τομ. Α΄, σ.358-360) ο οποίος υποστήριξε τα εξής:
«…Μόλις το 1958 συσχετίσθηκε το όνομα των Πελασγών με την «πελασγική γλώσσα», όταν δηλαδή διατυπώθηκε η υπόθεση ετυμολογίας του ονόματος από Ινδοευρωπαϊκές (Σημ. ΔΕΕ=αριοευρωπαϊκές) ρίζες σύμφωνα με φωνητικούς νόμους που είχαν ήδη διαπιστωθεί ως νόμοι της «πελασγικής». Αυτές οι ινδοευρωπαϊκές ρίζες είναι bhel – «ανθώ, ακμάζω» και osgho – «κλάδος».
Ένα σύνθετο bhel – osgho – s , που θα σήμαινε «ανθισμένο κλαδί», έγινε Πελασγός, με μια σειρά μεταβολών: έλλειψε η δασύτης από το bh γιατί ακολουθούσε το επίσης δασύ gh , το b εξελίχθηκε σε π, το gh έγινε γ, το ο μεταβλήθηκε σε α. Αυτή η ετυμολογία είναι απόλυτα ικανοποιητική από φωνητική άποψη: εξηγούνται όλες οι μεταβολές σύμφωνα με νόμους που δεν διατυπώθηκαν επίτηδες (πράγμα που, δυστυχώς, γίνεται αρκετά συχνά), αλλά είχαν ήδη παρατηρηθεί στα κατάλοιπα του προελληνικού ινδοευρωπαϊκού υποστρώματος…
…Το πρόβλημα της εθνικής θέσεως των Πελασγών μπορεί να προσεγγισθεί με αφετηρία ωρισμένα στοιχεία των παραδόσεων για τον ήρωα Πελασγό, επώνυμο του λαού. Σύμφωνα με μύθους της Αρκαδίας, του Άργους και της Θεσσαλίας, τριών διαφορετικών χωρών, που όμως είχαν κατοικηθεί από Πελασγούς, ο ήρωας Πελασγός συνδέεται με προόδους στη διατροφή των ανθρώπων: στο Άργος και στη Θεσσαλία με την καλλιέργεια των δημητριακών και την παρασκευή ψωμιού, στην Αρκαδία με την ανακάλυψη της θρεπτικής αξίας του καρπού της βαλανιδιάς. Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί ότι η αρχαία ελληνική λέξη για την βαλανιδιά, δρυς, παράγεται από μια ινδοευρωπαϊκή ρίζα που σήμαινε γενικότερα «δένδρο». Με αφετηρία αυτά τα στοιχεία μπορούμε να εικάσουμε ότι ο Πελασγός, πριν γίνει ήρωας, ήταν η προσωποποίηση ενός βλαστικού πνεύματος που έκανε δένδρα και στάχυα να παράγουν καρπούς. Ακόμη πιο παλαιά αυτό το πνεύμα θα ταυτιζόταν με κάθε δένδρο και φυτό.
Ένας πολύ αρχαίος ποιητής, ο Άσιος, μας λέει ότι η γη «ανέδωκε» τον Πελασγό στα βουνά τα σκεπασμένα από υψίκομα δένδρα. Η λέξη «ανέδωκε» φέρνει στο νου την εικόνα ενός φυτού που προβάλλει από την γη και η χρήση του πληθυντικού για τα βουνά μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την γέννηση του Πελασγού ως γεγονός που έγινε μια μόνη φορά σε ωρισμένο τόπο και ωρισμένο χρόνο και εξυπακούει μάλλον την γένεση κάθε δένδρου.
Η σχέση του Πελασγού με την βλάστηση προκύπτει και έμμεσα: σύμφωνα με μια παράδοση, ίσως θεσσαλική, ο Πελασγός είχε ένα γιο που λεγόταν Χλωρός. Τέλος είναι χρήσιμη η μαρτυρία του Πλινίου ότι ένα είδος δάφνης λεγόταν pelasgum. Το πρώτο κέρδος που αποκομίζουμε από τα προηγούμενα είναι ένα στοιχείο της θρησκείας των Πελασγών. Το δεύτερο είναι η σύναψη των Πελασγών με το προελληνικό ινδοευρωπαϊκό (αριοευρωπαϊκό) υπόστρωμα, γιατί η παλαιά ιδιότης του Πελασγού ως βλαστικού πνεύματος ταιριάζει με τις σημασίες που εξυπακούονται από την αναγωγή του ονόματος Πελασγός στον τύπο bel – osgho -. Η ρίζα bel- δεν σημαίνει μόνον «ανθώ», αλλά και «βλαστάνω», «φουσκώνω», «πρασινίζω».
«Πελασγός» θα ήταν λοιπόν αρχικά το κλαδί την εποχή της φυλλοφορίας και της ανθοφορίας και έπειτα το πνεύμα που έκαμε τα κλαδιά να βγάζουν φύλλα και άνθη. «Πελασγοί» ήταν οι άνθρωποι που απένεμαν λατρεία σ’ αυτό το πνεύμα και πίστευαν ότι υπήρχαν χάρη σ’ αυτό…
…Διάφορες ελληνικές παραδόσεις τοποθετούν τους Πελασγούς αμέσως πριν από τους Αρκάδες στην Αρκαδία, από τους Δαναούς στο Άργος, από τους Ίωνες στην Β. Πελοπόννησο και στην Αττική, από διάφορα ελληνικά φύλα στην Θεσσαλία. Επειδή οι Δαναοί, έφθασαν στο τέλος της δευτέρας φάσεως της Πρωτοελλαδικής και τα άλλα ελληνόγλωσσα φύλα στο τέλος της τρίτης και από την άλλη μεριά, η Πρωτοελλαδική Εποχή παρουσιάζει μια ενότητα πολιτισμού σ’ όλη την διάρκεια της, είναι εύλογο να υποθέσει κάποιος ότι οι Πελασγοί εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα από την αρχή αυτής της εποχής, δηλαδή σύγχρονα ή σχεδόν σύγχρονα με τους Αίμονες…».
Οι Πελασγοί θα αφομοιωθούν και θα εξαφανισθούν από τον ελλαδικό χώρο μέχρι τα μέσα περίπου του 4ου αιώνα π.Χ.

Δ.Ε.Ε.