Οι Αλβανοί του Καυκάσου

Ἀλβανοί: Με την ονομασία αυτήν, αναφέρονται στις αρχαιοελληνικές πηγές, τόσο οι κάτοικοι της ομώνυμης χώρας του Καυκάσου, όσο και οι κάτοικοι της αρχαιότατης πόλης του Λατίου, Άλβα Λόγκα (Alba Longa). Στους νεώτερους χρόνους η ονομασία χρησιμοποιείται επίσης και για τους κατοίκους των ΒΔ περιοχών (πέρα από τα όρια) του Ελλαδικού χώρου, που ομιλούν την ομώνυμη γλώσσα (οι αυτοαποκαλούμενοι Σκιπετάροι).

Από τα «Γεωγραφικά» του Στράβωνος έχει διασωθεί μια σημαντική περιγραφή της χώρας και των κατοίκων της Αλβανίας του Καυκάσου (ΙΑ΄ ΙV. 1-8), η οποία εκτείνεται μεταξύ της Κασπίας και των Ιβήρων στα δυτικά, ενώ το βόρειο όριο αποτελούν τα βουνά του Καυκάσου και το νότιο η Αρμενία, όπως αναφέρεται. Ο Στράβων περιγράφει τους Αλβανούς ως κτηνοτρόφους, με σχεδόν νομαδικό τρόπο διαβίωσης, αλλά όχι άγριους. «...Είναι όμορφοι και καλοφτιαγμένοι, απλοί στους τρόπους τους και δεν είναι φιλοχρήματοι. Δεν έχουν συνηθίσει στην χρήση νομισμάτων και δεν ξέρουν να μετρούν πάνω από το εκατό (Σημ. ΔΕΕ: Πόσο αξιόπιστη άραγε είναι αυτή η πληροφορία;).

…Εμπορεύονται με ανταλλαγές και δεν φροντίζουν για στρατό, πολιτεύματα και γεωργία. Μπορούν να συγκεντρώσουν όταν χρειαστεί μεγαλύτερο στράτευμα από τους Ίβηρες, που μπορεί να φθάσει τους 60.000 πεζούς και 2000 ιππείς. Θεούς έχουν τον Ήλιο και κυρίως την Σελήνη. Η χώρα τους διαρρέεται από τον ποταμό Κύρο (Σημ. ΔΕΕ: σημερ. Kura), ο οποίος συναντάται με τον άλλο μεγάλο ποταμό της περιοχής, τον Αράξη (σημ. ΔΕΕ: σημερ. Aras), λίγο πριν εκβάλλει στην Κασπία. Η μεγάλη στρατηγική σημασία της χώρας έγκειται στο γεγονός ότι εκεί υπάρχει η μοναδική δίοδος επικοινωνίας μεταξύ Βορρά και Νότου, κοντά στην Κασπία…»

Η περιοχή στα παράλια της Κασπίας, γύρω από την κοινή εκβολή των ποταμών Κύρου και Αράξη, ονομαζόταν Κασπιανή και ανήκε επίσης στην Αλβανία, αλλά όπως αναφέρει ο Στράβων, ο λαός που την κατοικούσε δεν υπήρχε πλέον στην εποχή του (1ος αιών π.Χ.). Τέλος, αναφέρεται ότι οι Αλβανοί χρησιμοποιούσαν πολεμικό ιππικό με πλήρη εξάρτυση «ίππους κατάφρακτους» και ότι μόνον αυτοί, οι Μήδοι και οι Αρμένιοι χρησιμοποιούσαν αυτό το είδος ιππικού (ΙΑ΄ XIV. 9).

Ο Ιστορικός του 2ου αιώνα μ.Χ. Φλάβιος Αρριανός (γνωστός από την εξιστόρηση της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου), αναφέρεται επίσης στους Αλβανούς του Καυκάσου (Αλεξάνδρου Ανάβασις, Γ΄ VIII. 4), με την ευκαιρία της περιγραφής των στρατευμάτων του Δαρείου Γ΄ πριν από την μάχη των Γαυγαμήλων, στην οποία οι Αλβανοί έλαβαν μέρος υπό τους Μήδους.

Ο Πλούταρχος τέλος, αναφέρεται στους Αλβανούς (Πομπήϊος ΛΔ΄), με αφορμή την εξιστόρηση των προσπαθειών του Πομπήϊου να κατακτήσει την περιοχή το 66/65 π.Χ. και που είχε ως αποτέλεσμα την υποταγή των Αλβανών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ρωμαίος Ιστορικός του 4ου μ.Χ. αιώνα, Αμμιανός Μαρκελλίνος, ταυτίζει λανθασμένα τους Αλβανούς του Καυκάσου με τους Αλανούς (XXXI. 2 και XXXIII. 5), ένα από τα πλέον πολεμοχαρή φύλα των Σαρματών, παρασυρθείς μάλλον από την ομοιότητα των δύο ονομασιών και από το γεγονός ότι οι Αλανοί είχαν κατακτήσει την περιοχή το δεύτερο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ.

Δυστυχώς, αγνοούμε την ονομασία που χρησιμοποιούσαν για την χώρα τους οι αυτόχθονες (Βλ. Robert H. Hewsen. "Ethno-History and the Armenian Influence upon the Caucasian Albanians", in: Samuelian, Thomas J. (Ed.), Classical Armenian Culture. Influences and Creativity. Chicago: 1982, pp. 27-40. Στους νεώτερους χρόνους, η λανθασμένη ταύτιση των δύο λαών (Αλανών-Αλβανών) εξακολούθησε να υπάρχει (βλ. Αλεξ. Ραγκαβή: Λεξικόν Ελληνικής Αρχαιολογίας, στο λήμμα Αλανοί), αλλά σήμερα η συσχέτιση Αλβανών και Αλανών απορρίπτεται πλήρως.

Η σύγχρονη έρευνα (Βλ. Thomas De Waal: The Caucasus: An Introduction - Oxford University Press, USA. 2010, Robert H. Hewsen: "Ethno-History and the Armenian Influence upon the Caucasian Albanians", in: Thomas J. Samuelian (Ed.), Classical Armenian Culture῾ Influences and Creativity - Chicago 1982, pp. 27-40, Robert W. Thomson: Rewriting Caucasian History: The Medieval Armenian Adaptation of the Georgian Chronicles – Oxford University Press 1996), θεωρεί τους Αλβανούς του Καυκάσου ως έναν πληθυσμό από αυτόχθονα φύλα τα οποία διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην εθνογένεση των σύγχρονων λαών της περιοχής, όπως οι Αζέροι, οι Αρμένιοι του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, οι Γεωργιανοί, οι Λεσγοί και άλλες εθνότητες του Νταγκεστάν.

Στους Ρωμαϊκούς χρόνους θα υποταχθούν πρόσκαιρα, αλλά θα διατηρήσουν την αυτονομία τους για μεγάλες περιόδους.

Στους μεσαιωνικούς χρόνους διάφοροι κατακτητές (Βυζαντινοί, Χάζαροι, Άραβες κ.λ.π.) θα υποτάξουν την χώρα, αλλά η αλλοίωση του πληθυσμού θα προέλθει κυρίως από τις επιδρομές και κατακτήσεις μογγολικών και τουρκικών φύλων (Σελτζούκοι, Τουρκομάνοι), με αποτέλεσμα να εκτουρκισθούν, τουλάχιστον γλωσσικά.

Αρχικά, οι Αλβανοί του Καυκάσου ομιλούσαν Λεσγικές διαλέκτους συγγενικές με αυτές που ομιλούνται σήμερα στην περιοχή του Νταγκεστάν (Βλ. History of the East - In 6 volumes - Volume 2. Moscow, publishing house of the Russian Academy of sciences «East literature» 2002). Μετά τον εκχριστιανισμό τους τον 4ο αιώνα, ένα μέρος του πληθυσμού στο δυτικό τμήμα της χώρας, αφομοιώθηκε σταδιακά από τους προγόνους των σημερινών Αρμενίων, ενώ ο πληθυσμός του ανατολικού τμήματος αφομοιώθηκε από Ιρανικούς και αργότερα, Τουρκικούς λαούς που κατέκτησαν την χώρα (Βλ. λεπτομέρειες στο Robert H. Hewsen: "Ethno-History and the Armenian Influence upon the Caucasian Albanians" ό.π.).

Σήμερα υπάρχουν περίπου 4.000-8.000 άτομα στο Β. Αζερμπαϊτζάν, οι Ούντι (Udi people), οι οποίοι θεωρούνται γνήσιοι απόγονοι, γλωσσικά και φυλετικά, των αρχαίων Αλβανών (Βλ. John M. Clifton, Deborah A. Clifton, Peter Kirk, and Roar Ljøkjell: The Sociolinguistic Situation of the Udi in Azerbaijan - SIL International 2005). Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 ανακαλύφθηκε το αλφάβητο που χρησιμοποιούσαν οι Αλβανοί του Καυκάσου, μετά τον εκχριστιανισμό τους (Βλ. Ilia Abuladze: About the discovery of the alphabet of the Caucasian Albanians - "Bulletin of the Institute of Language, History and Material Culture (ENIMK)", Vol. 4, Ch. I, Tbilisi, 1938).

Το αλφάβητο των Αλβανών του Καυκάσου

Για τους Αλβανούς της Ιταλίας, αξιοσημείωτη είναι η αναφορά τους στο «Λεξικό Σούδα» - λήμμα Αλβανοί, όπου περιγράφονται αόριστα ως «έθνος Ιταλών», οι οποίοι κατοικούν σε πλούσια και εύφορα εδάφη, που παράγουν μεγάλη ποσότητα γλυκό κρασί «…οίνον ηδύν και πολύν έχουσα…». Δεν υπάρχουν όμως άλλες πληροφορίες για τον εντοπισμό τους. Αν όμως συνδυάσουμε την παραπάνω πρόταση με τις πληροφορίες του Στέφανου Βυζάντιου στο λήμμα Άλβα «…οίνος Αλβανός ηδύς τε και καλός..», αναφερόμενες στην Άλβα Λόγκα, προκύπτει ότι το «έθνος Ιταλών» του Λεξικού, δεν είναι άλλο από τους κατοίκους αυτής της πόλης.

Η Άλβα Λόγκα (Alba Longa), κτισμένη στις πλαγιές του όρους Αλβανόν (βλ. σχετική αναφορά για την ίδρυση της Αλβα Λόγκα και το Αλβανόν όρος στο, όχι ιδιαίτερα αξιόπιστο έργο, που συνέγραψε  ο Δίων Κάσσιος: “Ρωμαϊκή Ιστορία”, Βιβλίο 1 –VIII) ανεδείχθη σε θρησκευτικό κέντρο όλων των οικισμών του Λατίου και (σύμφωνα με την παράδοση που αναφέρει ο Βιργίλιος) μητρική πόλη της Ρώμης.

Υπήρξε η ηγέτιδα πόλις της περιοχής από τον 10ο μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ., οπότε υπέκυψε στην ανερχόμενη δύναμη της Ρώμης, που απείχε περίπου 20 χλμ. βορειοδυτικά. Το τραγικό της τέλος περιέγραψε με γλαφυρότητα, αλλά και θλίψη για το γεγονός ότι η άλλοτε σπουδαία αυτή πόλη που είχε δημιουργήσει με αποικισμό τριάντα πόλεις στο Λάτιο, καταστράφηκε από την τελευταία της αποικία (την Ρώμη) και παρέμεινα έρημη μέχρι την εποχή του, ο ιστοριογράφος (έζησε μεταξύ 60 π.Χ. –7 μ.Χ. περίπου) Διονύσιος Αλικαρνασσεύς («Ρωμαϊκή αρχαιολογία» ΙΙΙ.31.4):
[...ἡ μὲν δὴ τῶν Ἀλβανῶν πόλις, ἣν ἔκτισεν Ἀσκάνιος ὁ ἐξ Αἰνείου τοῦ Ἀγχίσου καὶ Κρεούσης τῆς Πριάμου θυγατρός, ἔτη διαμείνασα μετὰ τὸν οἰκισμὸν πεντακόσια τριῶν ἐπὶ τοῖς δέκα δέοντα, ἐν οἷς πολλὴν ἔσχεν ἐπίδοσιν εἰς εὐανδρίαν τε καὶ πλοῦτον καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν εὐδαιμονίαν ἡ τὰς τριάκοντα Λατίνων ἀποικίσασα πόλεις καὶ πάντα τὸν χρόνον ἡγησαμένη τοῦ ἔθνους, ὑπὸ τῆς ἐσχάτης ἀποικήσεως καθαιρεθεῖσα ἔρημος εἰς τόδε χρόνου διαμένει.].

Από το σχετικό λήμμα του βιβλίου του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη «Λεξικό των Αρχαίων Ελληνικών και περι-ελλαδικών φύλων»

Μη-συμβατική ...Αλβανολογία!

Μη-συμβατική ...Αλβανολογία

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

Τις τελευταίες μέρες διακινείται και πάλι ένα φαιδρό κείμενο κάποιου ημιμαθούς, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «έλυσε» το «μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών» (που δεν μπόρεσε υποτίθεται να λύσει η επιστημονική κοινότητα), «αποκαλύπτοντας» ότι οι Αλβανοί δεν είναι απόγονοι των Ιλλυριών (φοβερή διαπίστωση!), ούτε κατάγονται από την αρχαία Ρώμη (από το όρος «Άλβανον» – sic!) ούτε βέβαια ήρθαν από τον Σείριο, αλλά από το ...Νταγκεστάν!

Έχω αναφερθεί συχνά στο πανάθλιο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, που ούτε εκπαιδευτικό είναι ούτε και σύστημα, αλλά προϊόν συμβιβασμού των διαφόρων πολιτικάντηδων και των συνδικαλιστών του χώρου και το οποίο παράγει σωρηδόν στρατιές αγραμμάτων και το χειρότερο, ημιμαθών νεοελλήνων. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την διαβόητη πολυπραγμοσύνη που μας διακρίνει ως λαό, τότε η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Με την ευκολία που υπάρχει σήμερα στην πρόσβαση σε πληροφορίες κάθε είδους, μορφής και αξιοπιστίας (Βικιπαίδεια κλπ), οποιοδήποτε γνωρίζει τον τρόπο πρόσβασης και λίγα κολλυβογράμματα, αναδεικνύεται σε ειδικό επί παντός του επιστητού και περί άλλων τινών.

Υποθέτω ότι ο καθένας μας έχει έρθει κατά καιρούς αντιμέτωπος με κείμενα, όπου με περισσή ευκολία διάφοροι «φωτεινοί παντογνώστες» υποδύονται τους ειδικούς Γλωσσολόγους, Αρχαιολόγους, Εθνολόγους, Ανθρωπολόγους, Γεωλόγους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος, συγγράφοντας κείμενα απίστευτης ελαφρότητας, ανοησίας, ημιμάθειας και αερολογίας.

Όλα τα παραπάνω ανευρίσκονται σε υπερθετικό βαθμό στο κείμενο που προανέφερα και το οποίο μπορεί εύκολα να το ανασύρει οποιοσδήποτε μέσα από κάποια μηχανή αναζήτησης αναγράφοντας τον τίτλο «το μυστήριο της καταγωγής των Αλβανών».

Τι ακριβώς λοιπόν ισχυρίζεται ο ευφάνταστος, ημιμαθής και άσχετος αρθρογράφος; Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζεται ότι οι σημερινοί Αλβανοί (Σκιπετάροι) κατάγονται από τους αρχαίους Αλβανούς του Καυκάσου. Αλλά δεν είναι μόνον αυτή η επίδειξη ασχετοσύνης! Τα πράγματα χειροτερεύουν στην συνέχεια με την προσπάθεια τεκμηρίωσης αυτής της ανοησίας, όπου αναφέρονται πράγματα και θάματα! Το παραλήρημα ξεκινάει από τις πρώτες γραμμές του κειμένου («Πολλοί ακαδημαϊκοί και ιστορικοί, μάλιστα και αρκετοί διάσημοι, αναλύοντας το ζήτημα της πληθυσμιακής σύνθεσης των σημερινών Αλβανών κλπ, κλπ». Ποιοί ακαδημαϊκοί και ιστορικοί – και μάλιστα διάσημοι – ήσαν αυτοί; Πού δημοσιεύτηκαν αυτές «οι αναλύσεις του ζητήματος»; Σε βιβλία; Δημοσιεύτηκαν σε κάποια επιστημονικά περιοδικά; Ανακοινώθηκαν σε κάποια επιστημονικά Συνέδρια; Πότε και πού; Τί ακριβώς αναλύθηκε και ποια τα συμπεράσματα; Άγνωστον). Παρακάτω, ακολουθεί ένα Κεφάλαιο με τον πομπώδη τίτλο «Ξετυλίγοντας το μίτο». Εκεί πραγματικά ο συγγραφέας δίνει ρεσιτάλ, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνον δεν ξετυλίγει κάποιον «μίτο», αλλά μέσα στο κεφάλι του υπάρχει τέτοιο μπέρδεμα, που ουδείς «μίτος» της Αριάδνης ή άλλης κυρίας, μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή έξοδο από την πλήρη σύγχιση!

Παρακολουθείστε λογική της άγνοιας και ημιμάθειας:

1. Είναι στα χρόνια της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου για πρώτη φορά καταγράφεται ιστορικά ένα -εχθρικό- έθνος με την ονομασία Αλβανοί, και με τη χώρα τους να βρίσκεται στη δυτική όχθη της Κασπίας. (Αρριανός).

(Σημ ΔΕΕ: Αρριανός τι; Σε ποιό έργο του; Σε ποιό κεφάλαιο και παράγραφο; Μάλλον αυτά είναι «ψιλά γράμματα». Θα μου πείτε βέβαια, τί ρωτάω και εγώ τώρα!)

2. Τις ίδιες αναφορές συναντάμε στον Πλούταρχο, τον Στράβωνα, τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, τον Διόδωρο το Σικελιώτη, τον Διονύσιο τον περιηγητή, καθώς και τον Στέφανο Βυζάντιο.

(Σημ. ΔΕΕ: Σε ποια έργα τους; Τι ακριβώς λένε αυτές οι αναφορές;)

3. Λίγο αργότερα, με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάδειξη του Βυζαντίου, το ίδιο έθνος εμφανίζεται μακριά από την κοιτίδα του στην περιοχή του Καυκάσου, φτάνοντας μέχρι την καρδιά του Βυζαντίου.

(Σημ. ΔΕΕ: Ποιος το υποστηρίζει αυτό; Εδώ δεν υπάρχουν «αναφορές»; Πώς προκύπτει ότι ήταν το «ίδιο έθνος»; Δύο παρατηρήσεις ακόμα: Τι εννοεί ο ποιητής «λίγο αργότερα»; Από τις εκστρατείες του Μεγ. Αλεξάνδρου μέχρι την εμφάνιση του «ίδιου έθνους» πέρασαν κάπου χίλια χρόνια! Τηρουμένων των αναλογιών η Άλωση της Πόλης έγινε προχθές; Μου άρεσε και η διατύπωση «με την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την ανάδειξη του Βυζαντίου». Προφανώς ο «συγγραφεύς» αγνοεί ότι το Βυζάντιο ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, εκτός αν αποδέχεται τις θεωρίες των Δυτικών και του Πάπα, που αρνούνται λυσσαλέα αυτό το γεγονός!)

4. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα φυλών που προέρχεται από την ασιατική Αλβανία, το σημερινό Dagestan. Το όνομα αυτών: Άβαροι.

(Σημ. ΔΕΕ: Τι έγινε ρε παιδιά; Το «ίδιο έθνος» μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε «σύμπλεγμα φυλών»; Και ποιων το όνομα ήταν Άβαροι; Του έθνους, του συμπλέγματος ή κάποιου φύλου; Γνωρίζει ο "συγγραφεύς" την διαφορά μεταξύ των όρων «έθνος», «φύλο», «σύμπλεγμα φύλων»;
*

Χάρτης του 3ου αι. μ.Χ. όπου διακρίνεται η ύπαρξη περιοχής με την ονομασία Αλβανία (δυτικά της Κασπίας), καθώς και οι δύο πιθανές περιοχές σχηματισμού και εκκίνησης των Αβάρων

5. Η πρώτη κάθοδος τους γίνεται σταδιακά με κατάληξη νότια του Δούναβη, ενώ στη συνέχεια εγκαθίστανται μόνιμα στην Παννονία και την Παιονία.

(Σημ. ΔΕΕ: Στην Παιονία; Σε ποια Παιονία αναφέρεται ο κύριος; Η Παιονία απέχει πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Παννονία. Μήπως τα μπέρδεψε λιγάκι; Ποιος υποστηρίζει και πού το γράφει ότι Άβαροι εγκαταστάθηκαν στην Παιονία; Έχει άραγε υπόψη του ότι οι μεσαιωνικοί Άβαροι, στους οποίους προφανώς αναφέρεται, δεν έχουν σχέση με τον σύγχρονο λαό που φέρει την ονομασία Άβαροι; Για να το κατανοήσει τον παραπέμπω σε μια απλή πηγή πληροφόρησης και όχι σε δύσκολα συγγράμματα και εργασίες, για να μη μπερδευτεί περισσότερο, στην αγαπημένη του Βικιπαίδεια, όπου γράφει τα εξής:

Caucasian Avars – From Wikipedia, the free encyclopedia

Not to be confused with Eurasian Avars.

Avars or Caucasian Avars are a modern people of Caucasus, mainly of Dagestan, in which they are the predominant group. The Caucasian Avar language belongs to the Northeast Caucasian language family (also known as Nakh-Dagestanian).

The Eurasian Avars or Ancient Avars – From Wikipedia, the free encyclopedia

Not to be confused with Caucasian Avars

The Eurasian Avars or Ancient Avars were a highly organized nomadic confederacy of mixed origins. The extinct language of the Eurasian Avars is now classified as belonging to the Oghur-Turkic subgroup.

Και για να μεταφέρω τι αναφέρεται παραπάνω: Οι Καυκάσιοι Άβαροι, που δεν πρέπει να συγχέονται με τους Ευρασιάτες Αβάρους είναι ένας σύγχρονος λαός του Καυκάσου, κυρίως του Νταγκεστάν, όπου αποτελούν την σπουδαιότερη ομάδα. Η γλώσσα τους ανήκει στην οικογένεια γλωσσών του ΒΑ Καυκάσου.

Πρόσφατος χάρτης του Καυκάσου, όπου διακρίνεται

η περιοχή των σύγχρονων Αβάρων

Οι Ευρασιάτες Άβαροι ή αρχαίοι Άβαροι, που δεν πρέπει να συγχέονται με τους Καυκάσιους Αβάρους ήσαν μία πολύ οργανωμένη νομαδική ομοσπονδία λαών με ανάμεικτη καταγωγή. Η εξαφανισμένη γλώσσα τους κατατάσσεται σήμερα στην υπο-ομάδα των Ογουρικών-Τουρκικών γλωσσών.

Να τονίσω ότι αυτές οι δύο διαφορετικές γλωσσικές ομάδες (των σύγχρονων και των αρχαίων Αβάρων) έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όσο η μέρα με την νύχτα; Ότι είναι απλά μια συνωνυμία; Μάλλον θα χάσω τον χρόνο μου!)

Η επικράτεια των Αβάρων τον 6ο αι.

6. Μέχρι τον 5ο και 6ο αι. μ. Χ. οι Άβαροι αναμιγνύονται με τους Σκορδίσκους και εγκαθίστανται στην περιοχή Σάλωνα της Δαλματίας, σημερινό Solin.

(Σημ. ΔΕΕ: Με τους Σκορδίσκους; Τους Σκορδίσκους; Ποιους Σκορδίσκους είδε ο απίθανος; Οι κελτικής (γαλατικής) καταγωγής Σκορδίσκοι είχαν εξαφανιστεί ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ. και αυτός τους ανακάλυψε στον 5ο και 6ο αι. μ. Χ.; Έλεος πια!)

7. Τότε ξεκίνησε και η ανάμιξη των Αβάρων με τα βόρεια Ιλλυρικά φύλλα (sic), που λίγο παλαιότερα είχαν σπρώξει νοτιότερα γότθοι (sic) επιδρομείς.

(Σημ. ΔΕΕ: Τελικώς με ποιους πρόλαβαν να αναμειχθούν οι Άβαροι; Με τους (εξαφανισμένους) Σκορδίσκους; Με τα βόρεια Ιλλυρικά φύλα; Με τους Πελασγούς; Τους Εσκιμώους; Ποιούς τελοσπάντων; Και κάτι ακόμα: Τα ονόματα λαών, φυλών. εθνοτήτων κλπ γράφονται πάντα με κεφαλαίο και οι λαοί έχουν φύλα. Μόνον τα δέντρα και τα βιβλία έχουν φύλλα)

Λεπτομερής χάρτης της τελευταίας περιόδου

του αβαρικού κράτους (680-804)

8. Ωστόσο η ονομασία Αλβανοί και Αλβανία παγιώθηκε πολύ αργότερα με αναφορές από την Άννα Κομνηνή καθώς και άλλους βυζαντινούς ιστορικούς.

(Σημ. ΔΕΕ: Να ρωτήσω πώς ακριβώς παγιώθηκε ή δεν κάνει; Μάλλον δια της επιφοιτήσεως του Αγ. Πνεύματος, υποθέτω. Και τι λέει η Άννα Κομνηνή και οι άλλοι βυζαντινοί συγγραφείς; Προσπάθησα να ανακαλύψω κάποιο χωρίο τους προς το τέλος της ανάρτησης, όπου παραθέτει «Ιστορικές αναφορές και αποδείξεις», όμως δεν υπήρχε τίποτε. Μάλλον οι αναφορές χάθηκαν κάπου μεταξύ copy και paste! Και τι σημαίνει εδώ το «πολύ αργότερα»; Αν λάβουμε υπόψη το σημείο 3 μάλλον μετά από 10.000 χρόνια ή κάνω λάθος στο υπολογισμό;)

9. Και ενώ φαίνεται να μην υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της παλαιάς Καυκάσιας Αλβανίας με τη σημερινή, στην πραγματικότητα η ιστορία μας δείχνει πως μερικές φορές οι φαινομενικές πλάνες συστήνουν εν τέλει η ιστορική αλήθεια.

(Σημ. ΔΕΕ: Τι να πω! Ίσως το χωρίο «...καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης.» (Ματθ. κζ΄, 64) ταιριάζει στην περίπτωση).

10. Η περιοχή της αρχαίας Ιλλυρίας και της σημερινής Αλβανίας, έχει άμεση σχέση με τους Άβαρους. Δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της επιρροής που άσκησαν αυτοί στην περιοχή, ωστόσο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν μεγάλο λόγω του πληθυσμιακού όγκου μετανάστευσης από την Αλβανία του Καυκάσου.

(Σημ. ΔΕΕ: Πώς προέκυψε ότι έχει άμεση σχέση, αφού ο πολυπράγμων και παντογνώστης «συγγραφεύς» ομολογεί ότι «δεν γνωρίζουμε το μέγεθος της επιρροής». Παρ΄ όλα αυτά μπορεί και συμπεραίνει ότι «ήταν μεγάλο λόγω του πληθυσμιακού όγκου μετανάστευσης από την Αλβανία του Καυκάσου». Ποιος μέτρησε αυτό το πλήθος ώστε να μπορούμε να συμπεράνουμε; Προφανώς ο Φούφουτος!)

Δυστυχώς δεν αντέχω να συνεχίσω άλλο. Όσοι ενδιαφέρονται και είναι δεόντως θαρραλέοι μπορούν να το επιχειρήσουν. Εγώ πάντως δεν φέρω καμία ευθύνη, μια και τους προειδοποίησα. Ελπίζω να διαφωτιστούν επαρκώς!

Εάν τελικά το επιχειρήσουν, τους προτρέπω να σταθούν στο εκπληκτικό και «άπαιχτο» επιχείρημα, που το παραθέτω αμέσως:

«Είναι λογικό επομένως να τίθεται το ερώτημα. Πώς η σημερινή Αλβανία, παρά το ότι υπήρξε τόσο γειτονική στους Έλληνες και τόσο συγγενική σε αυτούς αλλά και τόσο στενά συνδεδεμένη με το Βυζάντιο, να έχει σήμερα άλλη γλώσσα και γραφή;»

Εδώ καταθέτω τα όπλα...

ΔΕΕ

Είναι οι Βλάχοι Ρουμάνοι;

Είναι οι Βλάχοι... Ρουμάνοι;

Ἀπάντησις εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Ρουμανίας κ. Τ. Baïsescu

Του Μιχαήλ Γ. Τρίτου, Κοσμήτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Οι ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και εθνικιστικές εκρήξεις, οι οποίες παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια, έφεραν στην επικαιρότητα και το θέμα των Βλάχων της Βαλκανικής. Ένα θέμα που πυροδοτείται έντεχνα από γνωστούς προπαγανδιστικούς κύκλους της Ρουμανίας και των Σκοπίων.

Απαράδεκτες ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Ρουμανίας Basescu, που ταυτίζει τους Βλάχους της Βαλκανικής με τη ρουμανική διασπορά. Στο θέμα αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε την πρέπουσα απάντηση.

Για την επιστημονική έρευνα το θέμα είναι λελυμένο. Οι Βλάχοι είναι αυτόχθονες Έλληνες εκλατινισμένοι. Είναι οι λατινόφωνοι υπήκοοι της άλλοτε απέραντης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ονομάζονται συνήθως και Αρωμούνοι. (Αρωμούνος από το προθετικό α και το λατινικό romanus, σημαίνει τον υπήκοο του ρωμαϊκού κράτους, τον ρωμάνον, ρωμαίον, ρωμιόν).

Οι Βλάχοι αυτοαποκαλούμενοι Armani δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αυτοαποκαλούνται ρωμηοί στη γλώσσα τους. Αυτός ο όρος δεν έχει καμιά σχέση με το Ρουμούνοι ή Ρωμάνοι, που είναι το εθνικό όνομα των σημερινών Ρουμάνων, γιατί αυτό το όνομα μόλις πριν εκατό χρόνια το απέκτησαν οι γείτονές μας, όταν κέρδισαν την εθνική τους ανεξαρτησία. Αντίθετα το Armani των Βλάχων προϋπήρχε από τότε που αναγνωρίστηκαν ως ρωμαίοι πολίτες όλοι οι υπήκοοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η άποψη των Ρουμάνων ότι οι Βλάχοι κατέβηκαν στη Μακεδονία, Ήπειρο και Θεσσαλία από την πέρα του Δουνάβεως Δακία είναι απαράδεκτη για τους εξής λόγους:

• Η ρωμαϊκή κατάκτηση στην Ήπειρο προηγήθηκε κατά 300 χρόνια εκείνης της Δακίας.

• Η φημολογούμενη κάθοδος από τη Δακία στερείται ιστορικών ερεισμάτων. Η σχετική αναφορά της ρουμανικής προπαγάνδας στους βυζαντινούς χρονογράφους Κεκαυμένο και Χαλκοκονδύλη είναι παρωχημένη και έχει ανατραπεί. Άλλωστε δεν έχουμε στα αρχαία, βυζαντινά και νεώτερα κείμενα ιστορικές πληροφορίες για μαζική μετακίνηση και εγκατάσταση ενός τόσου πολυπαθούς στοιχείου. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σίγουρα θα μνημονευόταν, όπως συνέβη με άλλα ανάλογα φαινόμενα σε μικρότερες ομάδες ανθρώπων.

O S. Dragomir αναφέρει ότι ούτε οι ιστορικές πηγές που αναφέρονται στο βουλγαρικό έδαφος, ούτε εκείνες στη Σερβία δεν μας έχουν διασώσει κάποια ιστορική μαρτυρία για μετακινήσεις ρουμανικού πληθυσμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ρωμαίοι δεν θα επέτρεπαν ποτέ σε ανυπότακτους εχθρούς να εγκατασταθούν στην καρδιά της Βαλκανικής αντί να τους απωθήσουν πέραν του Δουνάβεως.

Η άλλη άποψη ότι οι Βλάχοι εκδιώχθηκαν από τους Σλαύους και κατέβηκαν στις οροσειρές της Πίνδου, του Βερμίου και του Βαρνούντος δεν ευσταθεί, γιατί οι βλαχικοί ορεινοί οικισμοί προϋπήρχαν της εγκαταστάσεως των Σλάβων στα Βαλκάνια.

• Η Μακεδονία έδωσε την Πέμπτη –και όχι μόνον- λεγεώνα, η οποία ενώνοντας τη λόγχη της με εκείνες των ρωμαϊκών λεγεώνων εκπόρθησε το βασίλειο των σκληροτράχηλων Δακών. Το γεγονός αυτό καθιστά απίθανη την άποψη ότι οι νεοκατακτημένοι Γετοδάκες έμαθαν στους Μακεδόνες, παλιούς υπηκόους και στρατιώτες των Ρωμαίων, τη γλώσσα των τελευταίων.

• Εύγλωττη είναι η πληροφορία του Ιωάννου Λυδού, βυζαντινού χρονογράφου του στ΄ αι., ο οποίος βεβαιώνει ότι στα χρόνια του οι περισσότεροι κάτοικοι της Βαλκανικής είναι Έλληνες και μιλούν τη γλώσσα των Ιταλών, δηλ. τη λατινική. Το Σχετικό χωρίο του Ιωάννου Λυδού έχει ως εξής: «Νόμος αρχαίος ην πάντα μεν τα οπωσούν πραττόμενα παρά τοις Επάρχοις, τάχα δε και ταις άλλαις των αρχών, τοις Ιταλών εκφωνείσθαι ρήμασιν… τα δε περί την Ευρώπην (δηλ. χερσόνησο του Αίμου) πραττόμενα πάντα την αρχαιότητα διεφύλαξεν εξ ανάγκης, διά το τους αυτής οικήτορας, καίπερ Έλληνας εκ του πλείονος όντας, τη των Ιταλών φθέγγεσθαι φωνή και μάλιστα τους δημοσιεύοντας». Το χωρίο αυτό, πέραν της γλωσσικής, ότι δηλ. οι Έλληνες ομιλούν λατινικά, ενέχει και εθνολογική σημασία, γιατί αποδεικνύει τόσο την πληθυσμιακή υπεροχή του ελληνισμού στο χώρο της Χερσονήσου του Αίμου όσο και την λατινοφωνία Ελλήνων.

• Οι έρευνες του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού (Σημ. ΔΕΕ: πριν από την μεταστροφή του προς μη-συμβατικές αερολογίες και τον επιστημονικό τυχοδιωκτισμό) στον ελληνικό χώρο και του Ρώσου Μ. Β. Σεργκιέβσκι στην περιοχή του Δουνάβεως απέδειξαν ότι οι Βλάχοι του ελληνικού χώρου είναι αυτόχθονες και δεν έχουν καμιά ομοιότητα με τους ανθρώπους του Δούναβη και του Αίμου.

• Η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι Βλάχοι της Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας ήρθαν από τη Δακία είναι λογικά ακατανόητη και πρακτικά ασύμφορη. Ούτε λογικό ούτε εύλογο είναι να παραδεχθούμε ότι οι Ρουμάνοι άφησαν τις πλούσιες και εύφορες πεδιάδες της Δακίας και ήλθαν να αποικίσουν τις άγονες και πετρώδεις περιοχές των μακεδονικών και ηπειρωτικών ορέων. Όπως παρατηρεί ο καθηγητής Αγαπητός Τσοπανάκης «δεν ξεσηκώνεται κανείς από την ευλογία της Ρουμανίας για να τυραννιέται στα κατσάβραχα της Πίνδου και του Βοΐου». Άλλωστε, ασχέτως του βαθμού γλωσσικής συγγένειας των Βλάχων και των Ρουμάνων, η διαφορετική οικονομική και κοινωνική τους εξέλιξη για δώδεκα περίπου αιώνες διαφοροποίησε τις δύο ομάδες οριστικά.

Η διασπορά των Βλάχων σε όλη σχεδόν την Βαλκανική, αλλά και την Ευρώπη, παρατηρείται με την έναρξη της κυριαρχίας των Οθωμανών στη Βαλκανική. Ευνοήθηκε από την επίδοσή τους σε ορισμένα προσοδοφόρα επαγγέλματα. Οι Βλάχοι διαπρέπουν ως έμποροι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, επιστήμονες, κυρίως ιατροί, ως άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων. Εντάσσεται η διασπορά αυτή στο γενικότερο πλάνο της ελληνικής διασποράς, η οποία κατά τον ιζ’ αι. λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του καθηγητού του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου Dusan Popovic: «αναμφισβήτητα οι Αρμάνοι (Βλάχοι) αισθάνονταν Έλληνες και ήσαν πράγματι οι φορείς της γλώσσας, του τρόπου ζωής, του πνεύματος των Ελλήνων, στον δυτικό κόσμο και στις χώρες μας».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωάν. Παπαδριανός, ο οποίος ερευνώντας τον χώρο της νοτιοσλαβίας συμπεραίνει: «Ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλούσαν, οι Κουτσόβλαχοι απόδημοι έδειξαν με τις πράξεις ότι η εθνική τους συνείδηση ήταν ελληνική και μάλιστα έντονη. Έτσι τους βλέπουμε να υπερηφανεύονται για την ελληνική τους καταγωγή, να αναφέρονται συχνά στο ένδοξο ελληνικό παρελθόν και να μνημονεύουν τα μεγάλα ονόματα της αρχαίας Ελλάδας (Όμηρο, Αριστοτέλη, Θερμοπύλες, κ.α.) και των Πατέρων της Εκκλησίας (Ιωάννη Χρυσόστομο, Γρηγόριο Ναζιανζινό, κ.α.). Επίσης βοηθούν ποικιλότροπα τους αγώνες που διεξήγαν οι Έλληνες, για να απελευθερωθούν από τον τουρκικό ζυγό και παρακολουθούν με ζωηρό ενδιαφέρον καθετί που συμβαίνει στην Ελλάδα».

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι κάθε αναφορά στους Βλάχους των Βαλκανίων σημαίνει τους Βλαχοφώνους Έλληνες, οι οποίοι κυρίως μετά την καταστροφή της Μοσχοπόλεως το 1769 κατακλύζουν τα Βαλκάνια, όπου δημιουργούν μικρούς και μεγάλους βλαχικούς οικισμούς. Η ιστορία των βλάχικων πληθυσμών αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της βαλκανικής διαστάσεως της ρωμιοσύνης. Όλοι άλλωστε οι Βλάχοι που κατοικούν σήμερα στην Αλβανία, τα Σκόπια, τη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία (κυρίως στην περιοχή της Δοβρουτσάς) διατηρούν τη συνείδηση ότι προέρχονται από την Ελλάδα.

Επειδή όμως «αι ημέραι πονηραί εισίν» (Εφες. δ’, 17), απαιτείται και στο θέμα αυτό ετοιμότητα, εγρήγορση, περίσκεψη και γνώση. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συμβεί με το Βλαχικό ό,τι συνέβη με το Μακεδονικό. Η πείρα του παρελθόντος απέδειξε ότι ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε τα εθνικά μας προβλήματα, έστω και αν είναι μικρά. Γιατί τα μικρά ζητήματα γίνονται μεγάλα, επειδή όταν είναι μικρά δεν τους δίδουμε την πρέπουσα σημασία.

«Ορθόδοξος Τύπος» 8 Απριλίου 2011

http://aktines.blogspot.com/2011/04/baisescu.html

Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις είναι δικές μου και δεν υπήρχαν στο αρχικό κείμενο

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά (56)

(κλικ επάνω στην εικόνα του κειμένου για μεγέθυνση)

Και άλλες διεθνείς ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά από την ιστοσελίδα του Καταλανού καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Joan Coderch-i-Sancho “Akropolis World Νews” (http://www.akwn.net/).

Η γεωπολιτική διάσταση της κρίσης

Αυτό ετοιμάζουν;

Η γεωπολιτική διάσταση της κρίσης

του Γιώργου Καραμπελιά

Αναρίθμητες φορές έχουμε τονίσει πως, αν θέλουμε να ορίσουμε ένα όραμα και μια στρατηγική για τη σημερινή Ελλάδα, θα πρέπει κυριολεκτικώς να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, δοκιμάζοντας να απαντήσουμε στις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει μία χώρα και ένας λαός που βρίσκεται στη δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας του. Γεωπολιτικές προκλήσεις, εθνικά προβλήματα, οικονομική κρίση, αθρόα μετανάστευση, δημογραφική καθίζηση, πολιτισμική και πνευματική παρακμή, αλλοίωση της ίδιας της ιδιοπροσωπίας μας. Σε μια σειρά κειμένων θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε έναν προς έναν αυτούς τους παράγοντες, αρχίζοντας από τον γεωπολιτικό.

Οι γεωπολιτικές προκλήσεις είναι προφανείς και τεράστιες. Η Δύση, στην οποία είχαμε προσδεθεί ως μια παρασιτική της απόφυση, υποχωρεί σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ανατολή, σε όλες τις μορφές της, ενισχύεται. Από την Κίνα έως το Ισλάμ. Και αυτή η υποχώρηση της Δύσης προσλαμβάνει γεωπολιτικές και εδαφικές διαστάσεις. Η Δύση, με επί κεφαλής τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς, αποσυνέθεσε τα Βαλκάνια, μεταβάλλοντάς τα σε ανίσχυρα προτεκτοράτα, για να τα παραδώσει -εν μέρει τουλάχιστον- στον τουρκικό νεο-οθωμανισμό. Και σήμερα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει το έργο της, μέσα από την αποσύνθεση της Ελλάδας, με αφορμή την οικονομική κρίση. Ο αναβρασμός που επικρατεί στον αραβικό κόσμο, ως απάντηση στην πρόσκληση της Δύσης με τις εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και τον ρόλο του Ισραήλ, κινδυνεύει να προκαλέσει τεράστια παλιρροϊκά κύματα μεταναστών, που θα κατακλύσουν, πρώτη από όλους, την Ελλάδα. Το Ισραήλ, καταδικασμένο μεσοπρόθεσμα σε εξαφάνιση εάν συνεχίσει την ίδια πορεία, δεν θα μπορεί πλέον να αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο αλλά θα μεταβάλλεται σε παγίδα. Έχει αρχίσει η μεγάλη αμπώτιδα της Δύσης στον ισλαμικό και αραβικό κόσμο.

Αυτές οι γεωπολιτικές ανατροπές έχουν ήδη αρχίσει να επηρεάζουν τον ελληνισμό. Στην Κύπρο, ήδη, μέσω του εποικισμού της βόρειας κατεχόμενης Κύπρου, το συνολικό πληθυσμιακό ισοζύγιο καθίσταται όλο και πιο δυσμενές για τους Έλληνες στην Ελλάδα, το μεταναστευτικό κύμα των μουσουλμανικών πληθυσμών, στον βαθμό που θα «συναντηθεί» με τους μειονοτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, θα καταστεί τα επόμενα χρόνια ίσως το ισχυρότερο όπλο της νεο-οθωμανικής στρατηγικής.

Η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο των δύο κόσμων, της Δύσης και του Ισλάμ. Όσο τα σύνορα παρέμεναν σταθερά, όπως συνέβαινε για πενήντα χρόνια, από το 1922 έως το 1974, οι γεωπολιτικές προκλήσεις είχαν διαφορετική κατεύθυνση, από τον Βορρά προς τον Νότο. Είτε αφορούσαν τη μάχη για την κατάκτηση της Ευρώπης και της Ελλάδας, από την πλευρά του 3ου Ράιχ και των Ιταλο-βουλγάρων συμμάχων τους, είτε εντάχθηκαν στην ιδεολογική σύγκρουση δυτικού καπιταλισμού και «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», από το τέλος του πολέμου έως το 1974.

Ο άξονας της αντιπαράθεσης μετατοπίζεται

Σήμερα, η κύρια αντίθεση μετατοπίζεται στον μεγάλο άξονα Ανατολή-Δύση, παρόλο που εξακολουθεί να λειτουργεί και η σύγκρουση στον άξονα Βορρά-Νότου, με τα Σκόπια, π.χ, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Και πάντα έτσι συνέβαινε. Ο μεγάλος άξονας της αντιπαράθεσης ήταν ο άξονας Ανατολή-Δύση, Πέρσες και Ρωμαίοι, Άραβες και Σταυροφόροι, Τούρκοι και δυτική αποικιοκρατία. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και ιδιαίτερα μετά την 11 Σεπτεμβρίου 2001, αυτός ο άξονας καθίσταται και πάλι ο αποφασιστικός

Κατά την πρώιμη μεταπολίτευση, στα πλαίσια της κυρίαρχης αντίθεσης μεταξύ σοσιαλιστικής Ανατολής και καπιταλιστικής Δύσης, καθώς και εξ αιτίας της ενίσχυσης του τουρκικού επεκτατισμού από τους Αμερικανούς, η Αριστερά, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ, υποτιμούσαν συστηματικά την αντίθεση με τον τουρκικό επεκτατισμό και πρόβαλλαν ως αποκλειστική σχεδόν αντίθεση της Ελλάδας την αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που το ΚΚΕ, ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να αναφέρεται στον τουρκικό επεκτατισμό, ως παρακολούθημα και παράγωγο της αμερικανικής στρατηγικής έτσι, υπεύθυνοι για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο δεν είναι οι… Τούρκοι αλλά κατ’ εξοχήν το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί !

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν μεταβληθεί άρδην. Η Τουρκία δεν είναι ένας απλός πελάτης των ΗΠΑ, αλλά τείνει να μεταβληθεί σε αυτόνομο περιφερειακό πόλο ισχύος και δυνητικό ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου. Επομένως, αυτό που χωρίστηκε στα 1923-1924, με την κατάργηση του καλιφάτου, επιχειρείται σήμερα να επανενωθεί. Οι μουσουλμανικές χώρες, και πρώτη απ’ όλες η Τουρκία, μεταβάλλονται, λιγότερο ή περισσότερο, σε ισλαμικές. Το ισλάμ μεταβάλλεται και πάλι σε μια ενοποιητική πολιτικοκοινωνική και θρησκευτική ιδεολογία. Από τον Χομεϊνί και τον Μπιν Λάντεν, στον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου, το γεωπολιτικό κέντρο βάρους του πολιτικού ισλάμ τείνει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να μετατεθεί προς την Τουρκία.

Η τελευταία, στη νεο-οθωμανική στρατηγική της, χρησιμοποιεί, παράλληλα με τον κεμαλισμό, και το όπλο του ισλάμ. Έτσι όμως αλλάζουν δραματικά τα γεωπολιτικά δεδομένα για την Ελλάδα. Στο παρελθόν, οι Ιρανοί και οι Άραβες βρίσκονταν σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, που αποτελούσε τον χωροφύλακα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Συρία και το Ιράκ ήταν ορκισμένοι εχθροί της Τουρκίας. Από τη στιγμή όμως που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, έμειναν χωρίς κάποια μεγάλη δύναμη που να τους προστατεύει, ενώ η στροφή της Τουρκίας, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο πόλεμο του Ιράκ, τους επέτρεψε να στραφούν προς αυτή. Και το ίδιο σε ένα βαθμό συνέβη με το Ιράν. Επί πλέον, το επεισόδιο του στολίσκου της Γάζας οδήγησε σε επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ και σε σύσφιγξη των σχέσεων με τους Παλαιστινίους.

Εάν σε αυτά προστεθεί η ανεξέλεγκτη μετανάστευση μουσουλμάνων ασιατικής και αφρικανικής καταγωγής στην Ελλάδα, το τοπίο τείνει να μεταβληθεί δραματικά. Δηλαδή, τη στιγμή που οι σχέσεις μας με τη Δύση βρίσκονται στο ναδίρ, εξ αιτίας της οικονομικής επίθεσης των δυτικών τραπεζιτών ενάντια στη χώρα μας, κινδυνεύουν να επιδεινωθούν και οι σχέσεις μας με το ισλάμ, στον βαθμό που αυτό μεταβάλλεται -έστω εν μέρει- σε όπλο στα χέρια της Τουρκίας.

Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μιας εχθρικής ή οιονεί εχθρικής Ανατολικής Μεσογείου, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στην πρόσφατη ιστορία μας. Κινδυνεύουμε, δηλαδή, στη σύγκρουση Ανατολής και Δύσης, να καταχωρισθούμε ως ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης, το οποίο όμως οι Δυτικοί δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπίσουν αντίθετα, μπορεί να το προσφέρουν ως αντάλλαγμα για να κατευνάσουν τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό.

Ένα ιστορικό προηγούμενο

Η κατάσταση, από πολλές απόψεις, θυμίζει την περίοδο 1204-1453 από κάποιες πλευρές, επί τα χείρω -διότι, σήμερα, οι συνολικές δυνάμεις μας είναι πολύ μικρότερες- και από κάποιες άλλες επί τα βελτίω, διότι οι αντίπαλοί μας δεν είναι τόσο ισχυροί.

Ο φίλος Νίκος Μπινιάρης, στο βιβλίο του Το Κάλεσμα της Ερήμου, παραλληλίζει τη σημερινή εποχή με εκείνη του Βυζαντίου, την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν οι δυνάμεις των Αράβων κατέλαβαν, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και τη Συρία και ανάγκασαν το Βυζάντιο να συμπτυχθεί στη Μικρά Ασία. Κατ’ αναλογίαν βλέπει, σήμερα, την αντίστοιχη αυτοκρατορία της Αμερικής να αντιμετωπίζει μια νέα έφοδο της ερήμου, δηλαδή του ισλάμ. Τότε, ο Ηράκλειος εγκατέλειψε τη Συρία και την Παλαιστίνη στην τύχη τους και, σήμερα, το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί με την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα μπορούσε άραγε μια ταύτιση της Ελλάδας με τη Δύση και τις ΗΠΑ να της επιτρέψει να αποφύγει τον κίνδυνο;

Ο συγγραφέας φαίνεται να το πιστεύει προς στιγμήν, αλλά ταυτόχρονα είναι μάλλον απαισιόδοξος για την έκβαση της σύγκρουσης. Όπως το 1453, η Δύση δεν έσπευσε να σώσει το Βυζάντιο, έτσι και σήμερα, το πιθανότερο είναι πως θα αδιαφορήσει μάλλον για την τύχη της Ελλάδας, αν το αντίτιμο είναι ο εξευμενισμός της Τουρκίας και του ισλάμ. Εξ άλλου, τι άλλο ήταν το σχέδιο Ανάν; Δύο είναι οι σημαντικές διαφορές που περιπλέκουν εν μέρει το ζήτημα: η ύπαρξη του Ισραήλ, που όχι απλώς αποτελεί οργανικό στοιχείο της Δύσης μέσα στην Ανατολή αλλά ένα κομμάτι της συνδεδεμένο με τους βασικούς μηχανισμούς αποφάσεων της Δύσης, και βέβαια, πάντα, η ύπαρξη του πετρελαίου.

Στην περίοδο πριν το 1453, και για την ακρίβεια στα χρόνια 1330-1453, στο ελληνικό Βυζάντιο, δηλαδή το δεσποτάτο του Μορέως, τη Μακεδονία την περικυκλωμένη Κωνσταντινούπολη και την Τραπεζούντα, διεξήχθη μια έντονη ιδεολογική διαμάχη για την κατεύθυνση που όφειλε να πάρει ο ελληνισμός ώστε να διασωθεί. Ο πολεμιστής, αυτοκράτορας και μοναχός, Ιωάννης Καντακουζηνός εκπροσωπεί μια μεταιχμιακή μορφή αυτής της σύγκρουσης. Για πάνω από τριάντα χρόνια, πολέμησε ενάντια στους Φράγκους, τους Βούλγαρους, τους Σέρβους και εν τέλει τους Τούρκους. Όταν, το 1354, αυτοί πέρασαν την Καλλίπολη και βρέθηκαν στην Ευρώπη, πείστηκε εν τέλει πως δεν υπάρχει σωτηρία για την κρατική υπόσταση του ελληνισμού και έγινε μοναχός, προσχωρώντας στον ησυχασμό. Ακολουθώντας τον Γρηγόριο Παλαμά και τον Ιωάννη Καβάσιλα, επέλεξε την κατάδυση στον σκληρό πυρήνα της ορθόδοξης ταυτότητας, έτσι ώστε ο ελληνισμός, ως ορθοδοξία, ν’ αντέξει τις μαύρες μέρες της μακραίωνης Κατοχής που επρόκειτο να ακολουθήσει. Άλλοι, ανάμεσά τους οι περισσότεροι αυτοκράτορες της τελευταίας περιόδου, όπως ο Ιωάννης Παλαιολόγος, ακόμα και ο Κωνσταντίνος, προσέφυγαν στις δυτικές δυνάμεις και τον Πάπα, ασπαζόμενοι ακόμα και τον καθολικισμό, για να επιτύχουν την επέμβασή τους εναντίον των Τούρκων, και απατήθηκαν οικτρά, διότι οι Δυτικοί, τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, μισούσαν και φοβόντουσαν περισσότερο τους Έλληνες παρά τους Τούρκους. Να τι γράφει ο πολύς Μοντεσκιέ, γύρω στα 1720:

"Έτσι, τα σχέδια κατά του Τούρκου, όπως αυτά που μπήκαν σε εφαρμογή από τον Πάπα Λέοντα Χ, σύμφωνα με τα οποία ο Αυτοκράτορας θα εξεστράτευε μέσω της Βοσνίας στην Κωνσταντινούπολη, ο βασιλιάς της Γαλλίας, μέσω της Αλβανίας και της Ελλάδας, και άλλοι ηγεμόνες θα ξεκινούσαν από τα λιμάνια τους, αυτά τα σχέδια, το επαναλαμβάνω, δεν ήταν σοβαρά, ή έγιναν από ανθρώπους που δεν έβλεπαν το συμφέρον της Ευρώπης".

Τέλος, ένα τρίτο «κόμμα», το μικρότερο, εκείνο του Πλήθωνα-Γεμιστού, προσπάθησε να χαράξει έναν τρίτο αυτόνομο δρόμο. Εκείνον της πολιτειακής Αναγέννησης του ελληνισμού μέσω μιας ριζικής κοινωνικής και ιδεολογικής μεταρρύθμισης, έτσι ώστε οι .Έλληνες να αποφύγουν και τη δυτική τιάρα και το τουρκικό σαρίκι. Γι’ αυτό πρότεινε την επιστροφή της γης στους καλλιεργητές της, τη δημιουργία ενός νέου στρατεύματος και εν τέλει την εγκατάλειψη της φθαρμένης εκκλησίας και την επιστροφή στην αρχαία θρησκεία. Ενώ η πρόταση του, για στήριξη του ελληνισμού στις δικές του δυνάμεις, ήταν θεωρητικά ορθή, δεν διέθετε τις κοινωνικές βάσεις για να γίνει πράξη. Οι δεσπότες του Μορέως και οι αυτοκράτορες, στους οποίους υπέβαλε τα σχέδιά του, τον αγνόησαν, ενώ η εγκατάλειψη της ορθοδοξίας τον αποξένωσε από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Έτσι, ο δρόμος των ησυχαστών, της πνευματικής επιβίωσης, απεδείχθη εν τέλει ο προσφορότερος.

Υπάρχει διέξοδος;

Σήμερα, οι αναλογίες είναι οφθαλμοφανείς, μια και πάλι βρισκόμαστε σε μια φάση επανεπιβεβαίωσης του ισλάμ, μετά την πρόκληση της Δύσης εναντίον του, που κρατάει ήδη σχεδόν εκατό χρόνια, όπως είχε συμβεί τότε με τους Σταυροφόρους. Αλλά και οι διαφορές στο εσωτερικό ιδεολογικό τοπίο είναι σημαντικές. Οι οπαδοί της με κάθε τρόπο υποταγής στη Δύση μάς οδήγησαν και στη χρεοκοπία και ταυτόχρονα στην υποταγή στην Τουρκία. Πρόκειται για το ίδιο «κόμμα» -σε αντίθεση με τον βαθύ διχασμό της βυζαντινής περιόδου- το οποίο, έτσι, απονομιμοποιεί ταυτόχρονα και τις δύο αυτές επιλογές στα μάτια του ελληνικού λαού, που απεχθάνεται εξ ίσου τη Μέρκελ και τον Ερντογάν. Η άκριτη υπαγωγή στη Δύση σήμανε εν τέλει και την υποταγή στην Τουρκία, μια και η Τουρκία ήταν, ή και είναι ακόμα, το αγαπημένο παιδί της Δύσης, όπως ακριβώς συνέβαινε για τα διακόσια χρόνια του «Ανατολικού Ζητήματος».

Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι επιθυμούν να επαναλάβουν δήθεν την επιλογή του «ησυχασμού», μέσα από τη διαστροφή της νεο-ορθοδοξίας και μέσα από μια δήθεν ορθόδοξη οικουμενικότητα, δεν προτείνουν τίποτε περισσότερο από την επιλογή της υποταγής μας στον νεο-οθωμανισμό, με το έωλο, σήμερα, επιχείρημα πως, μια και χάνουμε τον ελληνισμό, ας επιβιώσει η ορθοδοξία ξεχνούν, όμως, πως, σε μια εποχή εκκοσμίκευσης και παγκοσμιοποίησης, η ορθοδοξία, χωρίς στήριγμα σε κάποια κρατική υπόσταση, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική ανεξαρτησία, όπως έκανε μετά το 1453. Γι’ αυτό, αναπόφευκτα, μια νεο-ορθοδοξία που μισεί το ελληνικό κράτος όχι μόνο θα καταλήξει υποχρεωτικά στην αγκαλιά του νεο-οθωμανισμού αλλά και θα συμβάλει στην υποχώρηση και της ορθόδοξης ταυτότητας. Η ορθοδοξία, ως πνευματικότητα και παράδοση, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει, στον τόπο μας, μόνο συνδεδεμένη σφικτά με τα απειλούμενα ελληνικά κράτη, την Ελλάδα και την Κύπρο.

Κατά συνέπεια, δεν μας μένει παρά η επιλογή του Πλήθωνα, η οποία δεν είναι τόσο ανέφικτη και εξωπραγματική όπως στο δύον Βυζάντιο. Έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να αποπειραθούμε μια καθολική μεταρρύθμιση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής. Ίσως όχι για πολύ ακόμα, πάντως αξίζει να προσπαθήσουμε. Και η ιδεολογική μας αναφορά δεν χρειάζεται να ταξιδέψει σε ανέφικτες κατευθύνσεις, όπως είχε κάνει ο Πλήθωνας. Όπως λέει και ο ποιητής, στο πνευματικό μας οπλοστάσιο, διαθέτουμε και τις αρχαιότητες και την ορθοδοξία και τις κοινότητες των Ελλήνων. Αρκεί να καταπολεμήσουμε τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό.

Βεβαίως, μπορούμε και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις διεθνείς αντιθέσεις και συγκυρίες, δηλαδή τη διάρρηξη της συμμαχίας Ισραήλ-Τουρκίας, ή την ανάδειξη του κουρδικού ως του μεγάλου εσωτερικού ζητήματος της Τουρκίας, ή, τέλος, την αρχόμενη μετατόπιση της Τουρκίας στον άξονα του ισλάμ, που δημιουργεί περιπλοκές στη σχέση της με τη Δύση. Όμως όλα αυτά δεν πρόκειται να μας σώσουν, ούτε είναι σωστό μια χώρα των συνόρων να ταχθεί αυτοκτονικά με το ένα από τα δύο στρατόπεδα, όσο δεν απειλούνται τα ζωτικά της συμφέροντα. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μια γέφυρα πολιτισμών, και να επιχειρεί μία ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης Δύσης-Ισλάμ, με μία προϋπόθεση όμως, ότι το ισλάμ δεν θα ενισχύεται στο ίδιο το εσωτερικό μας. Μόνο έτσι θα μπορούμε να παίζουμε έναν ρόλο γέφυρας, διαφορετικά μεταβαλλόμαστε σε μέρος του παιγνιδιού. Μια επίλυση αυτής της σύγκρουσης και, επομένως, η υποχρέωση του Ισραήλ σε μια συνδιαλλαγή με τους Παλαιστινίους και τους Άραβες, είναι προς το συμφέρον μας διότι παύει να τροφοδοτεί τον πόλεμο των πολιτισμών και δεν επιτρέπει στην Τουρκία, που υπήρξε ο ολετήρας των Αράβων, να εμφανίζεται ως ο προστάτης τους και, επομένως, θα οδηγήσει και σε αποτυχία την προσπάθειά της να εμφανιστεί ως το «ξίφος του Ισλάμ».

Όλα αυτά όμως έχουν μία προϋπόθεση, ότι ενισχύεται το εσωτερικό μέτωπο, ότι, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κοιτάζουμε μέσα στη χώρα μας και μέσα μας -στην ιστορία μας και την πνευματική μας παράδοση- για λύσεις. Όλα αυτά έχουν ως προϋπόθεση μιαν αυτόκεντρη πορεία, ότι η Ελλάδα και η Κύπρος μεταβάλλονται σε ακρόπολη του ελληνισμού, ότι παύουμε πλέον να αρδεύουμε ξένους τόπους, ξένες ιδέες, ξένες βιομηχανίες, ξένες ιδεολογίες. Ενσωματώνουμε δημιουργικά το ξένο και το κάνουμε δικό μας.

Άρδην τ. 85 Απρίλιος-Μάϊος 2011

http://ardin-rixi.gr/

Σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις είναι δικές μου

Αλβανικές προκλήσεις

Ολόκληρη η επιστολή Αναστάσιου

για την συκοφαντική ταινία

που χρηματοδοτήθηκε με 600.000€

από το Αλβανικό και Ιταλικό Κράτος

Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας.

Ιερά Σύνοδος.

Αρ. πρωτοκ. 177/ α/1            Τίρανα στις 26/ 05/ 2011

Κρατικής Επιτροπής για τις Θρησκείες

Εις γνώσιν:

Της αυτού εξοχότητας, Πρωθυπουργού της Αλβανίας κ. Σαλί Μπερίσα.

Υπουργό Τουρισμού, Πολιτισμού, Νεολαίας και Αθλητισμού.

Πρέσβη της Δημοκρατίας της Ιταλίας.

Διαθρησκευτικής Επιτροπής της Αλβανίας.

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,

Πριν από το Πάσχα, μετά από μια έντονη διαφήμιση στα ΜΜΕ, προβλήθηκε στις αίθουσες κινηματογράφου στα Τίρανα η ταινία με τον τίτλο “Ballkan Bazar” του σκηνοθέτη Εντμοντ Μπουντίνα.

Αυτή η ταινία είναι μια ντροπιαστική συκοφαντία εναντίον των αλβανών ορθόδοξων κληρικών ως επακόλουθο, βαριά προσβολή για την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Η ταινία σαρκαστική με το πιο ακραίο τρόπο, ξεπερνώντας κάθε όριο, παρουσιάζει τους ιερείς ως ιερόσυλους ταφών, έμπορους ανθρωπίνων οστών και τις οικογένειες τους ως ανήθικες.

1. Όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας ομολογεί, ο οποίος ζει τα τελευταία 20 χρόνια στην Ιταλία, σε μια συνέντευξη του στην ( εφημερίδα Πανοράμα 14-15.4.2011), η χρηματοδότηση έγινε από το Ενικό Κέντρο Κινηματογράφου της Αλβανίας και υποστηρίχτηκε από την Δημόσια Αλβανική Τηλεόραση και το Υπουργείο Πολιτισμού της Ιταλίας (το κόστος τις ταινίας έφτασε τις 600000 ευρώ). Σε μία άλλη συνέντευξη του (εφημερίδα «Τελεγραφ», 13.4.2011), αφού πληροφορεί πως η ταινία έχει χρηματοδοτηθεί από το αλβανικό κράτος κατά 60% και από το Υπουργείο του Πολιτισμού της Ιταλίας, προσθέτει « γι’ αυτό είναι προσωπική μου υποχρέωση να πω ευχαριστώ στους αλβανούς φορολογούμενους που μου έδωσαν τα χρήματα για την ταινία αυτή». Αλλά παρέλειψε να ευχαριστήσει τους ιταλούς φορολογούμενους….. Κατά την περίοδο των εορτών και της προεκλογικής εκστρατείας αποφύγαμε την δημόσια διαμαρτυρία. Αλλά τώρα πια εκφράζοντας την δυσαρέσκεια των 145 αλβανών ιερέων και των ορθόδοξων πιστών, είμαστε αναγκασμένοι να διαμαρτυρηθούμε δυναμικά, μέσω της Κρατικής Επιτροπής για τις Θρησκείες, εναντίων αυτών των κρατικών οργάνων που προαναφέρθηκαν, τα οποία και χρηματοδότησαν την ταινία αυτή, όπως και κατά του Ιταλικού Ιδρύματος Πολιτισμού. Η ομολογία του σκηνοθέτη της ταινίας αποτελεί κυνική προσβολή για όλους τους Χιλιάδες Ορθοδόξους αλβανούς πολίτες, γιατί σε μία δημοκρατική περίοδο και με τα χρήματα τους, προσβάλλετε ο ορθόδοξος λειτουργός και γενικά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

2. Σε μια άλλη συνέντευξη του (Γκαζέτα Σκιπεταρε, 18.4.2011) ο σκηνοθέτης ομολογεί πως « τα γεγονότα που εγώ φέρνω στην ταινία είναι πραγματικά». Μ’ αυτή του την δήλωση αποκαλύπτει ότι συνεχίσει μια εκστρατεία προσβολών, δυσφήμησης που έγινε πριν από πέντε χρόνια, από συγκεκριμένους κύκλους, με στόχο τον ιερέα Βασίλειο Θωμολάρη (το όνομα του οποίου το έχει αλλάξει σε Θωμά Βασιλάρη). Ο σκηνοθέτης παλεύει να παρουσιάσει ως αληθή μια πονεμένη ιστορία, ότι δήθεν στο παλαιό νεκροταφείο του χωριού Κοσίνα, γίνονταν παράνομοι εκταφιασμοί στα κοιμητήρια των παλαιών κατοίκων του χωριού, τα οστά των οποίων κάποιοι τα πουλούσαν ως οστά ελλήνων στρατιωτών. Αλλά για το συγκεκριμένο γεγονός υπάρχει απόφαση της Εισαγγελίας Νομού Πρεμετής, το οποίο πάρθηκε πριν 5 χρόνια η οποία αποκαθιστά την αλήθεια. Η Εισαγγελέας κ. Σιλβάνα Πάνη, αφού έλαβε υπόψη όλα τα δεδομένα που είχαν σχέση με το γεγονός και τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής έρευνας κήρυξε γραπτός πως «από την έρευνα δεν προκύπτει ότι κατά τις εκσκαφές που τελέστηκαν στην περιοχή του Ναού της Παναγίας του χωριού Κοσίνα, έχουν γίνει πράξεις, τα οποία υποβιβάζουν την τιμή προς στους νεκρούς». Επίσης, σ’ αυτή την απόφαση αναφέρετε πως «ο κύριος στόχος αυτών των εκσκαφών ήταν όχι η παραβίαση των ταφών αλλά η εκταφή των οστών ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν σ’ αυτή την περιοχή κατά το έτος 1940 – 1941». Από τις έρευνες της εισαγγελίας αποδείχτηκε πως στην συγκεκριμένη περίπτωση υπολείπονται τόσο η αντικειμενική τόσο και η υποκειμενική εικόνα ενός ποινικού αδικήματος όπως είναι η ιεροσυλία σε νεκροταφείο. Για το λόγο αυτό του όργανο της Εισαγγελίας αποφάσισε την παύση της ποινικής δίωξη εναντίον του ιερέα Βασίλειο Θωμολάρη (Βλέπε επισυναπτόμενη την απόφαση της Δικαστικής Εισαγγελίας Νομού Πρεμετής με αριθμ. 32/ 27.05.2006 για παύση της υπόθεσης). Παρόλο την απόφαση αυτή του οργάνου της αλβανικής Εισαγγελίας ο κ. Μπουντίνα τολμά, με χρήματα του αλβανικού κράτους, να απορρίψει την απόφαση και να υποβάλει μέσο της ταινίας (που σύμφωνα με τους κριτικούς μίας κάκιστης ποιότητας) μία ψεύτικη ιστορία , και προσβάλλει χωρίς να διστάζει ζωντανούς και νεκρούς και όχι μόνο την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και ευρύτερα το Αλβανικό λαό.

3. Για τα γυρίσματα της ταινίας έγινε και μία φοβερή ιεροσυλία. Βεβηλώθηκε ο ιερός τόπος της ιστορικής Εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (10 αιώνα) στο χωριό Λάμποβο του Σταυρού, όπως και επίσης η Αγία Τράπεζα. Ο σκηνοθέτης ομολογεί το γεγονός πως « οι εκκλησία τους Λαμπόβου αποτελεί ένα ιστορικό μνημείο του αλβανικού Πολιτισμού» και πως μέσα σ’ αυτήν δεν τελούνται Θείες Λειτουργίες. Πρόκειται όχι μόνο ψευδή για μια δικαιολογία, αλλά και στενόμυαλη….. Όπως δηλώνουν οι κάτοικοι του χωριού, η εν λόγο εκκλησία χρησιμοποιείτε για την τέλεση Ιερών Μυστηρίων και άλλων τελετών της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποία έχει ανακαινισθεί πρόσφατα με έξοδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας. Ποίος έχει πει στον κύριο Μπουντίνα πως μία εκκλησία η οποία είναι μνημείο πολιτισμού παύει να είναι ιερός θρησκευτικός χώρος απέναντι στον οποίο πρέπει να υπάρξει απόλυτος σεβασμός ?! Αυτό το ιερό θρησκευτικό μέρος το σεβάστηκαν επί 10 αιώνες και καθεστώτα πολύ πιο εχθρικά, ενώ τώρα, εν έτι 2011 έρχεται ένας αλβανός σκηνοθέτης που ζει επί 20 χρόνια στην Ιταλία για να το προσβάλλει, με τα χρήματα του Υπουργείου Πολιτισμού των Δημοκρατιών της Αλβανίας και Ιταλίας.

Διαμαρτυρόμαστε δυναμικά ενάντια στα υπεύθυνα όργανα του Υπουργείου Πολιτισμού της Αλβανίας, γιατί έδωσαν την άδεια στον προαναφερθέν κύριο να γυρίσει, μέσα στο θρησκευτικό μνημείο, την προσβλητική ταινία για τη Ορθόδοξη Εκκλησία, το οποίο εκθέτει άσχημα γενικά την θρησκεία στην σύγχρονη Αλβανία. Καταγγέλλουμε συγχρόνως την ξεκάθαρη καταπάτηση του Νόμου 10057/22.1.2009 ( Συμφωνία μεταξύ του Υπουργικού Συμβουλίου της Δημοκρατίας της Αλβανίας και της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας για την ρύθμιση των αμοιβαίων σχέσεων). Ο νόμος, στο άρθρο 23, παράγραφο 2, λέει : « το κράτος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα θρησκευτικό μνημείο μόνο για ανώτερα συμφέροντα και μόνο αφού έχει συμφωνήσει προκαταρτικά και η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας». Ασφαλώς δεν αποτελεί «ανώτερο συμφέρων» να κοροϊδεύεις έναν αλβανό ορθόδοξο ιερέα. Ούτε καν πάρθηκε προκαταρτικά η «αρέσκεια» της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας. Επιπλέον υπενθυμίζουμε πως στο ίδιο άρθρο, παράγραφο 1 γράφετε πως:

«Τα θρησκευτικά μνημεία που έχουν την ιδιότητα του μνημείου πολιτισμού να επιστραφούν στην ιδιοκτησία της Ορθόδοξη Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας να προστατευτούν και να αντιμετωπίζονται από το νόμο της πολιτιστικής κληρονομιάς». Έχουν περάσει δύο χρόνια από την ισχύ του νόμου και το Υπουργείο Πολιτισμού, αντί να τα επιστρέψει αυτά τα θρησκευτικά μνημεία τα δίνει σε σκηνοθέτες που σκοπεύουν την ανατίναξη της αυθεντίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως αυτή η ταινία έχει ξεπεράσει σε πολλά σημεία τις ακραίες προπαγανδιστικές ταινίες που έγιναν κατά το αθεϊστικό καθεστώς.

Εν κατακλείδι, παρακαλούμε την Κρατική Επιτροπή για τις Θρησκείες:

α. να κάνει γνωστή την διαμαρτυρία μας στα κρατικά όργανα που στήριξαν και χρηματοδότησαν αυτή την ταινία γεμάτη συκοφαντίες,

β. να μεριμνήσει για την αποφυγή παρόμοιων διαστρεβλώσεων στο μέλλων,

γ. να μεριμνήσει για την εφαρμογή του νόμου 10057/29.1.2009, για την προστασία ιερών χώρων όπως και για την επιστροφή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία που τα έχει δημιουργήσει και στην οποία ανήκουν.

Τέλος είναι λυπηρό , για την εικόνα της ίδιας της Αλβανίας, το γεγονός πως αυτή η ταινία έχει προβληθεί στο Φεστιβάλ της Σόφιας και όπως έχει γίνει γνωστό, ο σκηνοθέτης προσβλέπει να το παρουσιάσει και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για το λόγο αυτό θα κοινοποιήσουμε την διαμαρτυρία αυτή και στους διεθνής θρησκευτικούς οργανισμούς, μέλος των οποίων είναι και η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας. Θεωρήσαμε πως είμαστε υπόχρεοι να σας στείλουμε την διαμαρτυρία αυτή, μια και η σαρκαστική προσβολή των κληρικών μίας παραδοσιακής θρησκευτικής κοινότητας της Αλβανίας δεν αποτελεί έκφραση πολιτισμού που αξίζει την χρηματοδότηση από τα δημόσια ταμεία.

Απεναντίας η ταινία “Ballkan Bazar” προσβάλλει την χώρα και αμαυρώνει την πολιτιστική εικόνα της αλβανικής κοινωνίας, μάλιστα σε μια στιγμή που η Αλβανία έχει σκοπεύσει την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

H Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας.
Εις διαταγή της Ιεράς Συνόδου.

Αρχιγραμματεύς,
Πρωτοπρεσβύτερος
Ιωάννης Τρεμπίτσκα».

Σας επισυνάπτουμε:
1. Απόφαση της Δικαστικής Εισαγγελίας Νομού Περμετής.
2. Την διαμαρτυρία των 145 κληρικών της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας.
3. Την διαμαρτυρία των κληρικών της Μητροπόλεως Αργυροκάστρου.
4. Την δήλωση των πιστών της Ενορίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Λάμποβο του Σταυρού.

http://ortodoksikoritsa.blogspot.com/

Επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ;

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς είχαμε παρουσιάσει ένα σημαντικό άρθρο-ανάλυση του  Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα (http://ethnologic.blogspot.com/2010/06/blog-post_28.html) με τον "προφητικό" τίτλο "Ο επικίνδυνος πειρασμός της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης και ο δρόμος του μοναχικού πολεμιστή", καθώς και το ενδιαφέρον σχόλιο του κ. Νικόλαου Α. Μπινιάρη. Από τότε πολλά γράφτηκαν, πολλά ακούστηκαν, παρακολουθήσαμε και μια επιφανειακή σύσφιγξη των Ελληνο-Ισραηλινών σχέσεων (χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, είναι η αλήθεια), παρέμεινε πάντως το όλο θέμα σε μια ασάφεια, προφανώς επειδή τόσο η μία, όσο και η άλλη πλευρά δεν είχαν ξεκαθαρίσει ή δεν ήθελαν να ξεκαθαρίσουν σημαντικά ζητήματα, που η διευκρίνισή τους θα οδηγούσε ίσως τα πράγματα σε οριστικές αποφάσεις. Δύο εβδομάδες πριν, το άρθρο της δημοσιογράφου Ελίνας Γαληνού (Προσέγγιση Ελλάδας - Ισραήλ,  http://ethnologic.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html)   επισήμαινε αυτές ακριβώς τις δυσκολίες και έθετε καίρια ερωτήματα

Το πόσο επισφαλές είναι το έδαφος, μας το υπενθυμίζει η είδηση που ακολουθεί και την οποία έφερε στο φως της δημοσιότητας η ισραηλινή εφημερίδα "Χααρέτζ".

Εκείνο βέβαια που έχει σημασία είναι το ότι η χώρα μας πρέπει να αποκτήσει πρώτα μια σοβαρή κυβέρνηση και μετά να μπεί στην διαδικασία του γενικότερου ανασχεδιασμού της εξωτερικής της πολιτικής, διότι με άτομα του στυλ Δρούτσα, Μπακογιάννη και Πάγκαλου στην θέση του Υπουργού Εξωτερικών μόνον καγχασμούς μπορεί να προκαλεί και η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να είναι ο καρπαζοεισπράχτορας, όχι μόνον της Ευρώπης, αλλά δυστυχώς και των φαιδρών βορείων γειτόνων μας.

ΔΕΕ

Μυστικές διαπραγματεύσεις Ισραήλ -Τουρκίας

για επίλυση της διπλωματικής κρίσης

Το Ισραήλ και η Τουρκία διεξάγουν μυστικές διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση διεξόδου στη διπλωματική κρίση μεταξύ των χωρών τους, γράφει σήμερα η ισραηλινή εφημερίδα Χααρέτζ.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα που επικαλείται ανώτατο ισραηλινό αξιωματούχο, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί, οι προσπάθειες υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ. Ο αξιωματούχος είπε ότι "το Ισραήλ επιθυμεί την αποκατάσταση θετικών και υγιών διμερών σχέσεων, οι οποίες να είναι προς όφελος των δύο πλευρών". Είπε ακόμη: "Εκφράσαμε τη λύπη μας για την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών".

Σύμφωνα με τη Χααρέτζ, οι μυστικές επαφές διεξάγονται από έναν απεσταλμένο του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου. Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, και άλλες συνομιλίες διεξάγονται υπό τον Γιόζεφ Σιεσανόβερ και τον Οζντέμ Σανμπέρκ, ισραηλινό εκπρόσωπο και τούρκο ομόλογό του αντίστοιχα στη διερευνητική επιτροπή του ΟΗΕ για την ισραηλινή έφοδο στο τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά το 2010, κατά την οποία εννέα Τούρκοι σκοτώθηκαν.

Ένας στολίσκος που μεταφέρει διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια αναμένεται να αποπλεύσει προσεχώς με σκοπό να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Το Μαβί Μαρμαρά, που επρόκειτο να είναι η ναυαρχίδα της νηοπομπής, ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν θα μετάσχει.

"Πιστεύουμε ότι είναι μια θετική απόφαση και ελπίζουμε ότι συμβάλει στην αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας", είχε δηλώσει την Κυριακή ισραηλινός κυβερνητικός αξιωματούχος. Την περασμένη εβδομάδα το Ισραήλ εξέφρασε την ελπίδα η τουρκική κυβέρνηση να εμποδίσει την αναχώρηση ενός νέου στολίσκου, την επόμενη ημέρα της νίκης του ισλαμικών καταβολών Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στις τουρκικές βουλευτικές εκλογές.

Μετά την έφοδο στο πλοίο το Μάιο του 2010, ο τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ είχε δηλώσει ότι οι σχέσεις με το Ισραήλ, πρώην στρατηγικό σύμμαχο της Άγκυρας, "ποτέ ξανά δεν θα είναι οι ίδιες". Η υπόθεση της νηοπομπής επιδείνωσε περισσότερο τις ήδη διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και την Τουρκία. Η Άγκυρα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της και ματαίωσε τρεις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Μια σειρά συναντήσεων μεταξύ ισραηλινών και τούρκων αξιωματούχων, εκ των οποίων δύο πραγματοποιήθηκαν στη Γενεύη στα τέλη του 2010, δεν απέδωσαν καρπούς.

Πηγή: http://www.sigmalive.com/news/international/394637

Ο νεο-οθωμανισμός του Ερντογάν

Ένα σημαντικό άρθρο-ανάλυση, ο συγγραφέας του οποίου διαθέτει σπάνια αντίληψη του ιστορικού χρόνου, της γεωπολιτικής της περιοχής μας, αλλά και της άθλιας ελληνικής πραγματικότητας και το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά.

ΔΕΕ

Ο νεο-οθωμανισμός του Ερντογάν

με πολιτιστικό επίχρισμα

Αυτό που κάνει σήμερα ο κ. Ερντογάν είναι επανάληψη των πράξεων

του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου Ε΄

Παρακολουθώντας προσεκτικά τις κινήσεις της νέο-οθωμανικής πολιτικής των Ερντογάν-Νταβούτογλου, διαβλέπω επαναληπτική χρήση δοκιμασμένων μεθόδων του παρελθόντος. Ένα συνδυασμό δηλαδή της σωματικής ρώμης (= εξοπλισμοί στην σημερινή εποχή) με την πνευματική υπεροχή. Ως προς το πρώτο, τους εξοπλισμούς, η Τουρκία ακολουθεί τη συμβουλή του Στρατάρχη του Ναπολέοντα, Λυωταί, του οποίου το απόφθεγμα διασώζει ο Σαράντος Καργάκος: «Δώσε μου πολύ στρατό, για να μην χρειαστεί να τον χρησιμοποιήσω» (που είναι παραλλαγή του λατινικού «si vis pacem, para bellum» (αν θέλεις ειρήνη, παρασκευάζου για πόλεμο).

Η Τουρκία έχει επιτύχει την ειρήνη, εκφοβίζοντας μόνον την Ελλάδα. Απανταχού της γης όμως -μηδέ και της Ελλάδας εξαιρουμένης- χρησιμοποιεί όλο της το οπλοστάσιο και κυρίως -πλην της οικονομικής διπλωματίας- την πολιτιστική επικράτηση. Εδώ εφαρμόζει τις συμβουλές του αναθεωρητή, στην πραγματικότητα, του μαρξισμού Αντόνιο Γκράμσι, όπου παραφράζοντας, θεωρεί ότι «αν επικρατήσει σ’ έναν λαό η ιδεολογία σου, δεν μπορεί κάποτε αυτόν τον λαό θα τον κυβερνήσεις» (Ο Γκράμσι βέβαια το έλεγε αυτό για την εργατική τάξη). Στην ουσία, χρησιμοποιείται ο πολιτισμός για αντικατάσταση του βίαιου αγώνα επικράτησης.

Αυτό που κάνει σήμερα ο κ. Ερντογάν είναι επανάληψη των πράξεων του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου Ε΄, ο οποίος για να επιταχύνει την πολιτιστική επικράτηση των Ισπανών στο Νέο Κόσμο, ίδρυσε χριστιανικές Επισκοπές και, το 1551, δύο πανεπιστήμια, ένα στο Μεξικό και ένα άλλο στη Λίμα του Περού. Το γραφείο του κ. Ερντογάν, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος» θα συντονίζει τις κρατικές υπηρεσίες για την επέκταση της τουρκικής επιρροής από τα θεωρούμενα τουρκικά κράτη της Κεντρικής Ασίας έως τις χώρες που βρέθηκαν τους περασμένους αιώνες υπό την οθωμανική αυτοκρατορία, περιλαμβανομένων και των Βαλκανίων φυσικά.

Το γραφείο του κ. Ερντογάν συνενώνει τις διάφορες υπηρεσίες και διαμορφώνει ένα κοινό σχέδιο δράσης που θα συντονίζει και θα πετυχαίνει την καλύτερη αξιοποίηση του σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων που διατίθεται κατ' έτος από την Άγκυρα γι' αυτόν το σκοπό. Το Γραφείο Δημόσιας Διπλωματίας που συστάθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο με επικεφαλής τον κ. Ιμπραήμ Καλίν, στενό σύμβουλο του κ. Ερντογάν, θα συντονίζει τις δράσεις αυτές και πριν από μερικές ημέρες ολοκλήρωσε τη διαμόρφωση του "Φακέλου του Ευρύτερου Τουρκικού Κόσμου" (Dossier on Greater Turkic World).

Το σχέδιο περιλαμβάνει την αναστήλωση, σε διάφορες χώρες, ιστορικών μνημείων, προγράμματα ανταλλαγής σπουδαστών, εκπομπή τηλεοπτικού προγράμματος από την TRT για το ευρασιατικό κοινό, ανοικοδόμηση νοσοκομείων και άλλων κοινωφελών εγκαταστάσεων, υποστήριξη στεγαστικών προγραμμάτων κ.λπ. Πολλά κονδύλια έχουν διατεθεί για την αποκατάσταση μνημείων που συνδέονται με την οθωμανική κληρονομιά, όπως η περίφημη γέφυρα του Μόσταρ στη Βοσνία, το τζαμί του Πίζρεν στο Κοσσυφοπέδιο, το τζαμί Παρουσέ στην Αλβανία, ο τάφος του Χατζή Γκιράι Χαν στην Ουκρανία, το συγκρότημα Σουλεμανίγιε στη Δαμασκό, θρησκευτικό μνημείο στην Τρίπολη του Λιβάνου, οθωμανικά μνημεία στο Σουδάν και οθωμανικό κάστρο στην Τυνησία και παλιά τζαμιά στην πΓΔΜ, στο Μαυροβούνιο, στη Ρουμανία και τα λουτρά Αλ Ακσά στην Παλαιστίνη.

Είναι προφανές, ότι δεν είναι ηλίθιοι οι Τούρκοι να σκορπούν τα χρήματά τους. Κάποιον σκοπό έχουν. Στην Ελλάδα βέβαια, δεν χρειάζεται να ξοδέψουν ούτε ένα δολάριο. Ως δούρειος ίππος της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας εμφανίζονται δήμαρχοι και υπουργοί πολιτισμού, οι οποίοι διαθέτουν κονδύλια (από τον ελλιπή προϋπολογισμό του Έλληνα πολίτη) αφαιρώντας τα από την ανάδειξη της ελληνικής κληρονομιάς, για να ικανοποιήσουν την οθωμανολαγνεία τους. Αν καταλαβαίνουν τι πράττουν ή αν το πράττουν συνειδητά, μόνον αυτοί το γνωρίζουν. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο.

Στα μνημεία, τα οποία έχουν μπει στον τουρκικό κατάλογο για αναστήλωση, είναι και η "Βιβλιοθήκη του Αχμέτ Πασά" στην Καβάλα και έτσι εξηγείται και το ξαφνικό ενδιαφέρον του κ. Νταβούτογλου, ο οποίος επισκέφθηκε την πόλη, και το Ιμαρέτ. Πριν από μερικές εβδομάδες η Καβάλα συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα της "εκπαιδευτικής περιοδείας" των νέων Τούρκων διπλωματών, κι εκεί ετοιμάζεται η ίδρυση Πανεπιστημίου. Σύμφωνα μάλιστα με τουρκικές πηγές, στο πλαίσιο αυτής της νέας αντίληψης έχει ζητηθεί από την Αθήνα η αναστήλωση του Τζαμιού Φετιγιέ στην Πλάκα, θέμα που έθεσε δημοσίως και ο κ. Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο Μακεδών

http://voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=53978\

Τι σχεδιάζει η Διαμαντοπούλου;

Νέο εκπαιδευτικό έγκλημα με εθνικές προεκτάσεις

σχεδιάζει η Διαμαντοπούλου;

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί στους κόλπους της ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία αλλά και στην Ελλάδα η διαφαινόμενη πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να αναστείλει την λειτουργία τόσο του πρότυπου σχολείου «Όμηρος» της Κορυτσάς, όσο και αντίστοιχου ελληνικού σχολείου της Χιμάρας, σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην καθημερινή έγκυρη γιαννιώτικη εφημερίδα "Πρωϊνός Λόγος".

Το εκπαιδευτήριο «Όμηρος», που λειτουργεί στην γειτονική μας χώρα εδώ και μια δεκαετία, φιλοξενώντας παιδιά της ελληνικής Μειονότητας της περιοχής, αλλά και Αλβανούς μαθητές που το επιλέγουν για την ποιότητα σπουδών την οποία παρέχει, αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης το τελευταίο διάστημα, καθώς το Υπουργείο Παιδείας, με την αιτιολογία της οικονομικής κρίσης, δεν έχει καταβάλλει τα αναγκαία κονδύλια για τα λειτουργικά έξοδα του Σχολείου και για τους μισθούς του προσωπικού του!

Έτσι, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα λειτουργήσει κανονικά από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Κύκλοι της Μειονότητας θεωρούν ότι το κλείσιμο του Εκπαιδευτηρίου έχει ήδη δρομολογηθεί και κινούνται δυναμικά προς την κατεύθυνση ματαίωσης μιας τέτοιας αρνητικής για τον Ελληνισμό της γείτονος εξέλιξης. Ήδη έχει γίνει κρούση για το θέμα προς τον Μιχάλη Παντούλα, ο οποίος ασχολείται γενικότερα με Βορειοηπειρωτικά ζητήματα, προκειμένου να φέρει το θέμα του «Ομήρου» στην Βουλή. Παράλληλα, στελέχη του Οργανισμού Διάδοσης της Ελληνικής Γλώσσας (Ο.Δ.Ε.Γ.) από την Ελλάδα μαζεύουν υπογραφές, με στόχο να πιέσουν το Υπουργείο Παιδείας, ώστε να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχιση λειτουργίας του Σχολείου.

ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ

Τα ίδια προβλήματα χρηματοδότησης αντιμετωπίζει και το ελληνικό Σχολείο της Χιμάρας, το οποίο λειτουργεί υπό το ίδιο καθεστώς με εκείνο της Κορυτσάς. Οι εκπαιδευτικοί σ’ αυτό παραμένουν απλήρωτοι από τις αρχές της χρονιάς. Σε περίπτωση αναστολής λειτουργίας των δύο εκπαιδευτηρίων, στα οποία φοιτούν δεκάδες ελληνόπουλα, το πλήγμα για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό θα είναι ισχυρό. Κι αυτό γιατί τα συγκεκριμένα Σχολεία αποτελούν «φάρους» διδασκαλίας και διάδοσης της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού στην Αλβανία.

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Χαρακτηριστικά των αντιδράσεων που προκαλεί το ενδεχόμενο να κλείσουν αυτά είναι όσα αναφέρει σε επιστολή της προς τον «Π.Λ.» η φιλόλογος κ. Ασπασία Σχοινά, η οποία διακατέχεται από ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Βόρειο Ήπειρο και ασχολείται εδώ και χρόνια με την διάδοση της ελληνικής εκπαίδευσης σ’ αυτήν.

«Οι δικαιολογίες στο όνομα της δήθεν οικονομίας είναι έωλες, σε μια συγκυρία που μόνο την Ελλάδα δεν ωφελεί», τονίζει σχετικά με την επικαλούμενη από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας έλλειψη πιστώσεων για να συνεχίσει να λειτουργεί το σχολείο «Όμηρος» της Κορυτσάς. Και συνεχίζει σημειώνοντας ότι «παρά τις πάντα προβαλλόμενες δυσκολίες από τους Αλβανούς, το σχολείο λειτουργούσε ως φάρος της Ελλάδος και αυτό χάριν της αυτοθυσίας των διδασκόντων. Είχε να ‘σταθή’ σχολείο εκεί από το 1925 και τώρα από απερισκεψία, ηλιθιότητα ή προδοσία εγκαταλείπεται».

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ… ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ!

Την ίδια στιγμή που το ελληνικό Κράτος σκέφτεται να βάλει «λουκέτο» σε δύο σημαντικά εκπαιδευτήρια στην γειτονική μας χώρα, η Τουρκία χρηματοδοτεί κανονικά το Μουσουλμανικό εκπαιδευτήριο που έχει ανοίξει εδώ και δύο χρόνια στην ίδια περιοχή και το οποίο αναμένεται να υποδεχθεί πολλούς από τους μαθητές του «Ομήρου» σε περίπτωση που αυτό το Σχολείο κλείσει! Το Μουσουλμανικό σχολείο προσφέρει μάλιστα, όπως αναφέρει η κ. Σχοινά, δωρεάν εγγραφές στους μαθητές του, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, διδάσκονται την τουρκική γλώσσα ως υποχρεωτικό μάθημα! Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι για το θέμα των ελληνικών σχολείων στην Αλβανία έχει κάνει δημόσιες παρεμβάσεις και ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας, χωρίς ωστόσο να εισακουστεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

Κι ενώ η ίδια η επίσημη Ελλάδα δημιουργεί νέες δυσκολίες για τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, εξαιτίας της «στενής» αντίληψης που την διακατέχει, οι γείτονες Αλβανοί εξακολουθούν απτόητοι τις προκλήσεις σε βάρος των γηγενών Βορειοηπειρωτών, ενθαρρυμένοι πιθανώς και από την έλλειψη ουσιαστικής αντίδρασης από πλευράς του ελληνικού Κράτους.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης ΣΦΕΒΑ, πριν λίγες ημέρες ομογενής κρατική υπάλληλος απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, όταν αρνήθηκε να υπογράψει έγγραφο το οποίο διακινείται στην Αλβανία κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή πληθυσμού! Αυτό είναι το δεύτερο κατά σειράν κρούσμα ανθελληνισμού στην γειτονική χώρα μετά το περιστατικό την προηγούμενη εβδομάδα με τον Ελληνοβλάχο πρόεδρο της «Ομόνοιας» Κορυτσάς που καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους, με αφορμή εργασίες που έγιναν στο μνημείο των Ελλήνων στρατιωτών το οποίο βρίσκεται δίπλα από τη Μονή της Παναγίας στη Μπομποστίτσα.

http://www.proinoslogos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5485&catid=13