Οι αντι-ινδοευρωπαϊστές του Περισσού (1)

Οι Αριοευρωπαϊκές (Ινδοευρωπαϊκές) γλώσσες

Οι αντι-Ινδοευρωπαίοι Κομμουνιστές

Όπως γράψαμε και πρόσφατα σε σχετική ανάρτηση (http://ethnologic.blogspot.com/2011/01/blog-post_02.html) με αφορμή ένα ανυπόληπτο και φαιδρό επιστημονικώς μη-συμβατικό πόνημα κάποιου επίδοξου "ερευνητή" : "...Πολλοί πιστεύουν ότι οι ψευδοεπιστημονικές αερολογίες εναντίον της παγκοσμίως αποδεκτής επιστημονικής θεωρίας σχετικά με την Ινδοευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών και τις μετακινήσεις των λαών-φορέων τους, αποτελούν προνόμιο κάποιων "ελληνόψυχων" ελλαδεμπόρων, οι οποίοι μέσα στην ημιμάθειά τους πιστεύουν ότι η καταπολέμησή της αποτελεί "πατριωτικό" καθήκον. Δυστυχώς αυτή η παράκρουση έχει και τον αντίποδά της στους οπαδούς και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι οποίοι συναγωνίζονται σε γελοιότητες τους "υπερ-πατριώτες" ιδεολογικούς αντιπάλους τους...". Πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η καταπολέμηση αυτής της επιστημονικής θεωρίας είναι επίσημη γραμμή του κόμματος, οι καθοδηγητές του οποίου θεωρούν ως κομματικό καθήκον την συστράτευση εναντίον αυτής της "φασιστικής" και "ιμπεριαλιστικής" θεωρίας, λησμονώντας τον παγκόσμιο διασυρμό που υπέστη η αλήστου μνήμης Σοβιετική Ένωση με την διαβόητη "Υπόθεση Λυσένκο", η εφαρμογή της οποίας κατέστρεψε ανεπανόρθωτα την σοβιετική γεωργική παραγωγή δημητριακών και μετέτρεψε τον επί αιώνες σιτοβολώνα της Ευρώπης σε εισαγωγέα σιτηρών!

Θα ξεκινήσουμε το αφιέρωμά μας στις διεστραμμένες αυτές ιδεοληψίες με την αναδημοσίευση των περίφημων τριών άρθρων που δημοσιεύτηκαν σε αντίστοιχα φύλλα του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη στις 22 Αυγούστου 2004 το πρώτο, στις 29/8/2004 το δεύτερο και στις 5/9/2004 το τρίτο. Στην συνέχεια θα αναρτήσουμε κάποια άλλα σημαντικά άρθρα που γράφτηκαν με αφορμή τις "αναλύσεις" και τοποθετήσεις των αντι-Ινδοευρωπαίων "θεωρητικών" του ΚΚΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι συγγραφέας των εν λόγω άρθρων ήταν ο "σύντροφος" Νίκος Κυτόπουλος, στο πόνημα του οποίου αναφερόταν η προαναφερθείσα ανάρτησή μας, με αφορμή το βιβλίο του.

Υπενθυμίζουμε ότι σε αντίστοιχο κεφάλαιο του βιβλίου «ΜΗ-ΣΥΜΒΑΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ: Οι κερδοσκόποι του "ελληνισμού" και ο φενακισμός των αφελών» επιχειρείται μια ανάλυση των ιδεολογικών-πολιτικών καταβολών και της πορείας που οδήγησε στην υιοθέτηση αυτών των θέσεων.

Ακολουθεί το άρθρο του "Ρ":

Ο ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΣ 

Τι πρέπει ν' αλλάξει στην Ιστορία μας, στην Παιδεία μας, στα σχολεία μας;

Α΄ Μέρος

Στις 15 του περασμένου Μάη είχαμε ένα αξιοπρόσεκτο γεγονός για την Παιδεία μας: Ο τομέας Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών διοργάνωσε ημερίδα με θέμα: «Διάλογος για την Ιστορία: Ιστορική Παιδεία και ιστορικός στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα». Από την αρθρογραφία και τα σχόλια του Τύπου μαθαίνουμε ότι ο Διάλογος έγινε γιατί περνάει βαθιά κρίση το μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία. Κι ότι η κρίση αφορά τόσο τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας όσο και τα σχολικά εγχειρίδια που εκδίδονται από το κράτος και μοιράζονται στα παιδιά δωρεάν.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι άγνωστο. Συχνά διαβάζουμε στον Τύπο παράπονα και διαμαρτυρίες γονιών και δασκάλων, μαθητών και καθηγητών για τα εγχειρίδια αυτά, για την αισθητική, το ύφος, την ποιότητά τους γενικά, αλλά και το περιεχόμενό τους και τον τρόπο που διδάσκεται το μάθημα. Από το Διάλογο βγαίνει ότι τόσο δυσνόητο είναι το περιεχόμενό τους, ώστε «αντί το σχολικό εγχειρίδιο να χρησιμοποιείται επικουρικά στη διδασκαλία... τον επικουρικό ρόλο έχουν αναλάβει εγχειρίδια που "εξηγούν" το εγχειρίδιο και τα οποία διατίθενται βεβαίως στην ελεύθερη αγορά» (1) .

Εντυπωσιάζει ότι μέσα στον τόσο θόρυβο για το «δυσνόητο», χάθηκε η ουσία του περιεχομένου, αν δηλαδή αυτό που διδάσκεται, η «ύλη του βιβλίου», είναι εκσυγχρονισμένη με τα τελευταία επιτεύγματα και συμπεράσματα της αρχαιολογικής και γλωσσολογικής επιστήμης. Μέσα στη δεύτερη πενηνταετία του 20ού αιώνα έγιναν πολλές ανασκαφές, πολλές έρευνες.

Σημειώθηκαν τόσο μεγάλες επιτυχίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που ανατρέπουν άρδην πολλές καθιερωμένες «αλήθειες» στην Ιστορία. Ας περιοριστούμε μόνο στις ελληνικές επιτυχίες. Πρώτον, το 1952 αποκρυπτογραφήθηκε η γραμμική γραφή άλφα. Δεύτερον αποκρυπτογραφήθηκε, το 1998, -άσχετα αν αποκρύπτεται από το κατεστημένο πνευματικό ιερατείο - η γραμμική γραφή Β΄. Τρίτο, την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η ξύλινη πινακίδα του Δισπηλιού της Καστοριάς, ηλικίας 5.260 χρόνων π.Χ., με σήματα γραφής, πολλά από τα οποία μοιάζουν με τα συλλαβογράμματα της γραμμικής γραφής Β΄ και Α΄.

Αυτά τα τρία στοιχεία προεκτείνουν την ελληνική Ιστορία σε βάθος 3-5 χιλιάδων χρόνων κι αυτόματα απορρίπτουν, διαλύουν στα «εξ ων συνετέθη», το φασιστικό μύθο των «Ινδοευρωπαίων» ή των «Αρίων», που στοιχειοθετήθηκε από τους ρατσιστές αποικιοκράτες του 19ου αιώνα κι έγινε σε συνέχεια σημαία του Χίτλερ που ματοκύλισε την Ευρώπη. Κι όμως αυτός ο ολέθριος μύθος διδάσκεται στα σχολεία μας σαν γνήσιο ιστορικό γεγονός.

Αν προσέξουμε το σχετικό εγχειρίδιο της Α΄ Γυμνασίου, θα διαπιστώσουμε προτερήματα κι όχι μειονεκτήματα. Ολος ο μύθος παρουσιάζεται με μαεστρία, απονευρωμένος, αποψιλωμένος προσεχτικά, για να γίνει αποδεκτός, να περάσει όσο το δυνατό ανώδυνα. Ιδού ένα δείγμα γραφής από το εγχειρίδιο Ιστορίας της Α΄ Γυμνασίου, σελ. 56.

«Από το τέλος της τρίτης χιλιετίας μαρτυρείται στη Νότια Ηπειρωτική Ελλάδα η άφιξη νέων φύλων, που προκαλούν μια αναστάτωση. Τα φύλα αυτά φαίνεται ότι αποτελούν τους πρώτους ελληνικούς πληθυσμούς στο χώρο αυτό και η κάθοδός τους πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το 1900 π.Χ.».

Και ολοκληρώνει: «Οι νέοι κάτοικοι ήταν φτωχοί και ο πολιτισμός τους πολύ κατώτερος σε σχέση με τους νέους πολιτισμούς των Κυκλάδων και κυρίως της Μινωικής Κρήτης. Ωστόσο γρήγορα αφομοίωσαν τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις των δύο αυτών πολιτισμών με τους οποίους ήρθαν σε επαφή. Ετσι, πολύ σύντομα, πριν το 1600 π.Χ., δημιούργησαν οι νέοι έναν πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό, αυτόν που ονομάζουμε Μυκηναϊκό» (2)

Ο μύθος κι έτσι αριστοτεχνικά που παρουσιάζεται, δεν παύει ν' αποτελεί πρόκληση γιατί αποξενώνει δυο πολιτισμούς της ελληνικής Ιστορίας. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι ιστορικοί αυτοί παρουσίαζαν τη θεωρία αυτή όπως την ξέρουν από πρώτο χέρι, από τους ίδιους τους Ινδοευρωπαϊστές που τη διαμόρφωσαν, την πρόβαλαν και την προβάλλουν. Διαβάζουμε τη θεωρία αυτή όπως τη διαμόρφωσαν το 1920-32 οι Μπλέγκεν, Μέγιερ και Μπέλοχ, τους οποίους ξέρουν πολύ καλά οι ιστορικοί συγγραφείς μας:

«Η βόρεια φυλή, ξανθή, ψηλή, δολιχοκέφαλη, αγράμματη, απολίτιστη, "βάρβαρη", αλλά ευφυέστατη, περίπου το 2000 π.Χ., εξορμά από την κοιτίδα της σ' Ανατολή και Δύση. Κατακτά, λεηλατεί, καταστρέφει ανώτερους πολιτισμούς, αλλά γρήγορα εκπολιτίζεται, αφομοιώνει τους παλιούς, όπως ο Μυκηναϊκός και σε συνέχεια το θαύμα της ελληνικής αρχαιότητας»(!!!).

Ενας άλλος όμως σύγχρονός μας, ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Ινδοευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Λιόν, εθεώρησε καλό να βελτιώσει αυτή τη θεωρία. Ετσι, σε βιβλίο του με τον τίτλο: «Οι Ινδοευρωπαίοι», που κυκλοφόρησε το 1985, την αναπτύσσει. Οι μελέτες του απέδειξαν ότι επικεφαλής αυτών των ινδοευρωπαϊκών λαών υπήρχε μια αριστοκρατία. Γράφει:

«Ετσι βρίσκουμε λίγο - πολύ παντού ινδοευρωπαϊκές δυναστείες, που βασιλεύουν πάνω σε διάφορους ξένους λαούς, όπως οι Αριοι ηγεμόνες στη Μιττανία...».

Οι δυναστείες αυτές έχουν μια ορισμένη σωματική διάπλαση η οποία είναι ο σκανδιναβικός τύπος. Αυτός θεωρείται ότι είναι το σωματικό ιδεώδες, «επειδή ήταν ο τύπος του ανώτερου στρώματος του πληθυσμού». Και σκανδιναβικός τύπος σημαίνει ψηλός, ξανθός και δολιχοκέφαλος! Δεν παραλείπει ο κ. Haudry και την εξήγηση του φαινομένου της ενότητας αυτής. Γράφει:

«Η φυλετική ενότητα της ινδοευρωπαϊκής αριστοκρατίας θα πρέπει να ενισχύθηκε με την ενδογαμία. Ο σωματικός τύπος της γινόταν αντιληπτός ως σημάδι ανωτερότητας, ως το εξωτερικό σημείο του *menos που την εμψύχωνε. Την ενότητα αυτή την αισθάνονταν μάλιστα ως ένα δεσμό ανάμεσα σε ξένους ινδοευρωπαϊκούς λαούς που ξεπερνούσε τις γλωσσικές διαφορές» (3).

Παραδίνουμε τα κείμενα στην κρίση του αναγνώστη. Αυτή είναι η γνήσια, η αυθεντική θεωρία των Ινδοευρωπαϊστών, όπου οι λαοί κι ειδικά οι Ελληνες είναι μια αγέλη που οδηγούνται από τη νορθική αριστοκρατία. Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα τι πρέπει ν' αλλάξει σ' αυτό το εγχειρίδιο. Να γίνει πιο γλαφυρός ή πιο ύπουλος, πιο επαγωγικός ο τρόπος εμπέδωσης αυτού του απαράδεκτου μύθου ή να εξοστρακιστεί αμέσως από την Ιστορία μας, από την Παιδεία μας, από τα σχολεία μας; Αλλά γι' αυτό θα επανέλθουμε.

1. «Βήμα», Κυριακή 11 του Ιούλη 2004.

2. «Βήμα», Κυριακή 11 του Ιούλη 2004.

3. Jean Haudry, «Οι Ινδοευρωπαίοι» ελλ. μετ. σελ. 172-173.

Συνεχίζεται

Νίκος ΚΥΤΟΠΟΥΛΟΣ