Η απόφαση της Χάγης για το Κοσσυφοπέδιο

(Η σημαία του Κοσσυφοπεδίου)

Δημοσιεύουμε παρακάτω ένα σημαντικό άρθρο του Κ. Χολέβα σχετικό με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Εκείνο που θάθελα να εκφράσω, με αφορμή αυτήν ακριβώς την απόφαση, είναι ο προβληματισμός μου για την καταλληλότητα ή όχι της χρονικής στιγμής να θέσουμε πλέον την Σερβία μπροστά στο δίλημμα είτε να άρει την αναγνώριση των Σκοπίων ως "Μακεδονία" είτε να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα την αναγνώριση από την Ελλάδα αυτού του κατασκευάσματος (με την δικαιολογία ότι μας πιέζει η Ε.Ε.). Στο θέμα αυτό πιστεύω ότι επιτέλους κάποτε πρέπει να διεκδικήσουμε τα συμφέροντά μας. Το επιχείρημα ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να το κάνουμε διότι θα επωφεληθεί η Τουρκία για το ψευδοκράτος και την Θράκη είναι μάλλον ανυπόστατο. Πιστεύει κάποιος ειλικρινά ότι η Τουρκία θα ακυρώσει τις επιδιώξεις της και θα αλλάξει πολιτική επηρεαζόμενη από την στάση μας αυτήν; Απεναντίας, επισείοντας την πιθανή αναγνώριση των Κοσσοβάρων, θα μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε με πολλούς για πολλά.

Υπενθυμίζω ότι οι "φίλοι" μας οι Σέρβοι, μας πούλησαν με τον χειρότερο τρόπο με την αναγνώριση στις 8 Απριλίου 1996 της "Δημοκρατίας της Μακεδονίας" από την κυβέρνηση του Μιλόσεβιτς. Σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης της Σερβίας χαιρέτισαν τότε την υπογραφή της συμφωνίας για διευθέτηση των σχέσεων μεταξύ Βελιγραδίου και Σκοπίων και μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας (DSS) του Βόισλαβ Κοστούνιτσα εκτίμησε "ότι η αλληλοαναγνώριση Βελιγραδίου - Σκοπίων ήταν κάτι το επιθυμητό υπό την προϋπόθεση να μη διαταράσσονται οι σερβοελληνικές σχέσεις". Ο εκπρόσωπος μάλιστα τύπου αυτού του κόμματος Μίλοραντ Γιοβάνοβιτς δήλωσε ότι "η υπογραφή της διευθέτησης των σχέσεων ήταν πρόωρη ενέργεια διότι επίκεινται συνομιλίες για το όνομα αυτού του κράτους".

Ο Βουκ Ντράσκοβιτς (που εμφανιζόταν ως μεγάλος "φιλέλληνας"), πρόεδρος του σερβικού κινήματος ανανέωσης (SPO) με δηλώσεις του την ίδια μέρα κατηγόρησε τον Σέρβο πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς διότι καθυστέρησε την απόφαση για αναγνώριση την ΠΓΔΜ αναφέροντας ότι αντί να αναγνωρίσει αμέσως τα Σκόπια πρότεινε κατά το παρελθόν τη διάλυση αυτού του κράτους και τη δημιουργία συνομοσπονδίας μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας.

Βεβαίως το όλο ζήτημα προϋποθέτει την ύπαρξη μιας σοβαρής κυβέρνησης που να ενδιαφέρεται για την προάσπιση των ελληνικών και όχι των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και κυρίως την συνειδητοποίηση από τον ελληνικό λαό ότι με συναισθηματισμούς του τύπου "οι αδελφοί μας Σέρβοι", "οι καλοί Κούρδοι", "οι φίλοι μας Άραβες", "οι κακοί Αλβανοί" όχι μόνον δεν κερδίσαμε κάτι, αλλά καταντήσαμε τα απόλυτα μηδενικά στο διπλωματικό επίπεδο. Στην διεθνή πολιτική υπάρχουν μόνον εθνικά συμφέροντα και γεωστρατηγικές ισορροπίες. Όλα τα άλλα είναι "χάϊδεμα αυτιών" και φτηνή φιλολογία για εσωτερική κατανάλωση ή για κομματικές σκοπιμότητες. Έτσι καταλήξαμε να υποκινούν οι Αλβανοί θέμα "Τσαμουριάς" (!!!), οι Σκοπιανοί να ετοιμάζονται να "απελευθερώσουν" την Θεσσαλονίκη, οι Τούρκοι να "αλωνίζουν" στην Θράκη και η "κυβέρνηση" να παρακολουθεί αμήχανη και έντρομη τα τουρκικά "ερευνητικά" σκάφη να σεργιανίζουν στο Αιγαίο....

Αλλά ξέχασα: "Η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα και δεν παραχωρεί τίποτα"!

ΔΕΕ

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΣΟΒΟ

ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Το είχαμε υποψιασθεί εδώ και καιρό, αλλά τώρα επιβεβαιωνόμαστε. Ότι, δηλαδή, τα λεγόμενα Διεθνή Δικαστήρια (αλλά και τα ευρωπαϊκά) δεν κρίνουν με κύριο κριτήριο το Διεθνές Δίκαιο, αλλά πρωτίστως με πολιτικά κριτήρια. Η απόφαση του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, η οποία κρίνει με ψήφους 10 έναντι 4 ότι η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου (Κοσσόβου) από τη Σερβία είναι νόμιμη, ευθυγραμμίζεται με τα αμερικανικά συμφέροντα και με τη γραμμή των ΗΠΑ να υποστηρίζουν τους Αλβανούς εναντίον των Σέρβων. Είναι πρωτοφανές να έρχεται ένα Διεθνές Δικαστήριο και να καταπατά την αρχή της εδαφικής ακεραιότητος των κρατών-την οποία υποτίθεται ότι στηρίζει ο ΟΗΕ- και να αγνοεί το Ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας (Ιούνιος 1999), με το οποίο ο ΟΗΕ δεσμευόταν να διαφυλάξει την εδαφική ακεραιότητα της τότε Νέας Γιουγκοσλαβίας, η οποία μετονομάσθηκε σε Ομοσπονδία Σερβίας-Μαυροβουνίου!

Για μία ακόμη φορά δικαιώνονται οι μελετητές του Θουκυδίδη, οι οποίοι μας θυμίζουν μία περίφημη διαπίστωση του Αλιμούσιου ιστορικού, που έγραψε ότι δεν αρκεί να έχεις δίκιο, αλλά πρέπει να έχεις και τη δύναμη να το επιβάλλεις. Συμπλήρωνε δε ότι ο ισχυρός διεκδικεί όσα του επιτρέπει η ισχύς του και ο ανίσχυρος υποχωρεί στον βαθμό που του επιβάλλει η αδυναμία του! Απλώς διερωτώμαι γιατί επιμένει η επίσημη ελληνική διπλωματία να μιλά για Δικαστήριο της Χάγης και για παραπομπή των προβλημάτων του Αιγαίου. Από ένα τέτοιο δικαστήριο ας μην περιμένουμε εφαρμογή του Δικαίου της Θαλάσσης. Το πιθανότερο είναι ότι θα εκδώσει μία μεσοβέζικη απόφαση με πολιτικά κριτήρια και δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε κάποια περίεργη μοιρασιά του Αιγαίου χωρίς ... να το καταλάβουμε. Αυτό που θα αναγκάσει τους Τούρκους να μαζέψουν το σκάφος Πίρι Ρέϊς δεν είναι η επίκληση του Δικαστηρίου, αλλά η ψυχική, εκπαιδευτική, αμυντική και διπλωματική θωράκιση του Ελληνισμού. Δυστυχώς στα ελληνοτουρκικά πληρώνουμε τις βαρύτατες υποχωρήσεις της οκταετίας Σημίτη (1996-2004) με αποκορύφωμα τη συμφωνία της Μαδρίτης του 1997, όπου η Ελλάς αναγνώρισε «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η απόφαση της Χάγης και νομικά και πολιτικά δεν είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα. Βεβαίως η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσπευσε να οργανώσει συνέντευξη τύπου με δύο νομικούς συμβούλους της για να εξηγήσουν ότι η συγκεκριμένη γνωμοδότηση αφορά μόνο στη συγκεκριμένη διαδικασία ανακηρύξεως της αναξαρτησίας του Κοσσόβου και δεν δημιουργεί προηγούμενο για άλλες μειονότητες και για άλλα αποσχιστικά κινήματα. Κανείς όμως δεν τους πίστεψε. Όλες οι μεγάλες εφημερίδες της Υφηλίου παραδέχονται ότι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για την απόσχιση εδαφών εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας κρατών. Ο βρετανικός GUARDIAN, σε άρθρο που αναδημοσίευσε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 25-7-2010, στη πρώτη θέση του σχετικού καταλόγου τοποθετεί το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Και είναι λογικό να περιμένουμε την αποθράσυνση του Έρογλου, ο οποίος ήδη μιλά για δύο κράτη στην Κύπρο. Η απόφαση περί Κοσσόβου δίνει ηθική ώθηση στα σχέδια της Άγκυρας και του ψευδοπροέδρου Έρογλου και είμαι βέβαιος ότι θα επιδιώξουν αναγνώριση του ψευδοκράτους από αριθμό Ισλαμικών χωρών. Άλλωστε ο Νεο-Οθωμανισμός των Ερντογάν και Νταβούτογλου έχει καλλιεργήσει την βελτίωση και εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Μουσουλμανικών χωρών.

Επιπλέον πρέπει να προβληματισθούμε ως Έλληνες, διότι στο γνωστό βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ. Αχμέτ Νταβούτογλου συσχετίζει την περίπτωση του Κοσσόβου με την περίπτωση της Μουσουλμανικής μειονότητος στη Δυτική Θράκη (βλέπε σελίδα 482 της ελληνικής εκδόσεως). Επίσης συσχετίζει την ελληνική Θράκη και με την περίπτωση της Κύπρου (σελ. 200) τονίζοντας ότι στόχος της Άγκυρας είναι η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα επιτρέψει στην Τουρκία να επεμβαίνει υπέρ των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Βαλκανικής.

Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί σε κάθε σώφρονα άνθρωπο και η συνεχής ενδυνάμωση και ενθάρρυνση του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Οι ΗΠΑ στηρίζουν στα Βαλκάνια τους Αλβανούς και τους Βόσνιους που είναι μουσουλμάνοι για να εξισορροπήσουν την φιλοϊσραηλινή πολιτική τους στο Μεσανατολικό, αλλά και γενικότερα για να εδραιώσουν την επιρροή τους και τις στρατιωτικές βάσεις τους. Το Κόσσοβο ουσιαστικά έγινε κράτος όταν οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τη Σερβία το 1999. Με ξένες πλάτες οι Αλβανοί εθνικιστές σήμερα ονειρεύονται νέα κέρδη μετά την απόσχιση του Κοσσόβου. Μαυροβούνιο, Σκόπια και πιθανότατα η χώρα μας θα βρεθούν υπό πίεση με μειονοτικά και άλλα αιτήματα. Το ζήτημα των Τσάμηδων θα αναζωπυρωθεί από την επίσημη διπλωματία των Τιράνων. Όσο για το κράτος των Σκοπίων μετά τη γνωμοδότηση της Χάγης για το Κόσσοβο θα πρέπει να προβληματισθεί σοβαρότατα. Η εδαφική ακεραιότητα και η επιβίωση του πολυεθνικού μορφώματος των ψευδομακεδόνων τίθεται εν αμφιβόλω. Οι πολυάριθμοι Αλβανοί της ΦΥΡΟΜ πολύ σύντομα θα διεκδικήσουν την απόσχισή τους από τους Σλάβους, με τους οποίους εδώ και χρόνια συγκρούονται. Θα προτιμήσουν να ζουν μαζί με τους Αλβανούς του Κοσσόβου υλοποιώντας το όραμα της «Φυσικής Αλβανίας», όπως ονομάζεται ηπιότερα το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας».

Η Ελλάς δεν πρέπει παρ’ όλες τις έξωθεν πιέσεις να αναγνωρίσει το Κόσσοβο. Ας παραμείνουμε στη μέχρι τώρα άρνησή μας όπως κάνουν η Ρωσία, η Κίνα, η Ισπανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και φυσικά η Κύπρος. Αντιθέτως καλό είναι να διδαχθούμε από την εθνική αξιοπρέπεια των Σέρβων, οι οποίοι επισήμως δηλώνουν ότι ουδέποτε θα αναγνωρίσουν την αποκοπή και παραχώρηση των ιερών προσκυνημάτων τους: Του Κοσσυφοπεδίου, όπου έπεσε μαχόμενος κατά των Οθωμανών το 1389 ο Άγιος Λάζαρος των Σέρβων, και των Μετοχίων, όπου γεννήθηκε το Σερβικό έθνος και η Ορθόδοξη παράδοσή του. Το συμφέρον της Ελλάδος για να μιλήσουμε πρακτικά, αλλά και η ηθική της υποχρέωση για να μην ξεχνούμε και την ιστορική μας κληρονομιά, μας κατατάσσει στην αντίθετη όχθη από τους 10 δικαστές που εξευτέλισαν την έννοια του Διεθνούς Δικαίου. Και αν πιεσθούμε από φίλους και συμμάχους θα απαντούμε: Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δεν αναγνωρίζετε και το δικαίωμα των Κούρδων να αποσχισθούν από την Τουρκίας; Προς δε τη φίλη και γείτονα Αλβανία το καλύτερο αντίβαρο στον καλπάζοντα αλυτρωτισμό της είναι η υπενθύμιση του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914 που προβλέπει την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός των αλβανικών συνόρων. Η Ελλάς δεν θέλει να αμφισβητήσει τα υπάρχοντα σύνορα, όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα έναντι των προκλήσεων οποθενδήποτε προερχομένων!

Κ.Χ. 26-7-2010