Αιφνιδιαστική ρήξη των σχέσεων Σερβίας-Σκοπίων

Αλεξάντερ Βούτσιτς

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει 

τη ρήξη Σερβίας - Σκοπίων

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Η απόφαση της σερβικής κυβέρνησης, να ανακαλέσει μέσα σε μια νύχτα στο Βελιγράδι «για διαβουλεύσεις» την πρέσβη της και το σύνολο των μελών της πρεσβείας στα Σκόπια, άφησε άναυδη τη διεθνή διπλωματία. 

Με τον απρόβλεπτο Αλεξάντερ Βούτσιτς, βέβαια, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα, όμως τέτοιες κινήσεις θεωρούνται ιδιαίτερα προωθημένες στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. 

«Μόνο όταν πρόκειται να ξεσπάσει άμεσα πόλεμος αδειάζεις άρον άρον την πρεσβεία σου», λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» έμπειρος διπλωμάτης. 

Πόλεμος βέβαια μεταξύ FYROM και Σερβίας δεν μπορεί, για πολλούς λόγους, να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες και οι Σέρβοι διπλωμάτες γύρισαν τελικά στα Σκόπια την Πέμπτη, όμως ο γρίφος παρέμεινε. Ο πρόεδρος Βούτσιτς και ο ΥΠΕΞ Ιβιτσα Ντάτσιτς επικαλέστηκαν «ιδιαίτερα επιθετική κατασκοπευτική δράση κατά σερβικών οργάνων και θεσμών, περιλαμβανομένης της σερβικής πρεσβείας στα Σκόπια». 

Απέφυγαν ωστόσο να δώσουν περαιτέρω εξηγήσεις – είπαν ότι θα το κάνουν τις επόμενες επτά με δέκα ημέρες. Ούτε η τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Βούτσιτς και Ζάεφ έλυσε το μυστήριο, αφού το κοινό ανακοινωθέν δεν είχε κουβέντα για την «ταμπακιέρα». 

Τι συνέβη, λοιπόν; 

Οι υποθέσεις και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν στα Σκόπια και στο Βελιγράδι, με τα περί κατασκοπείας να προσδίδουν μυθιστορηματικές διαστάσεις στη σκοτεινή αυτή υπόθεση. 

Μια εκδοχή που συζητείται πολύ είναι να ήθελε το Βελιγράδι να προλάβει πιθανή θετική ψήφο των Σκοπίων στην ψηφοφορία, τον Νοέμβριο, για ένταξη του Κοσόβου στην UNESCO. Ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή στην Πρίστινα, ωστόσο, δήλωσε στην «Κ» πως το Κόσοβο έχει επισήμως ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να υποβάλει φέτος υποψηφιότητα. 

Ούτε βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ως αιτία ένα ενδεχόμενο ψήφισμα από το νέο Κοινοβούλιο των Σκοπίων γύρω από το αίτημα των αλβανικών κομμάτων να υπάρξει επίσημη αποδοκιμασία από την ΠΓΔΜ για τη γενοκτονία που, όπως υποστηρίζουν, υπέστησαν οι ομοεθνείς τους τον περασμένο αιώνα από τους Σέρβους. 

Τέτοιο ζήτημα δεν συμπεριλήφθηκε τελικά στην κυβερνητική ατζέντα από τον πρωθυπουργό Ζάεφ. Μια άλλη ερμηνεία θέλει το Βελιγράδι σφόδρα ενοχλημένο από την υπογραφή πρόσφατα συμφώνου φιλίας μεταξύ Βουλγαρίας και ΠΓΔΜ, κάτι που φοβίζει τη σερβική πλευρά, η οποία διαβλέπει ότι η βουλγαρική επιρροή βαθμιαία θα εξαπλωθεί εις βάρος των συμφερόντων της. Όσο για τις «κατασκοπευτικές δραστηριότητες» των Σκοπίων ή κάποιας άλλης ισχυρής χώρας, όπως υπαινίχθηκε το Βελιγράδι, «φωτογραφίζοντας» τις ΗΠΑ, δεν πρόκειται δα για «αποκάλυψη». Τα παιχνίδια κατασκοπείας στην ΠΓΔΜ δεν έλειψαν βέβαια ποτέ από ιδρύσεώς της, και τώρα με την αυξανόμενη σύγκρουση επιρροής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, δείχνουν να έχουν πολλαπλασιαστεί. 

Ήταν ο γραμματέας της σερβικής πρεσβείας στα Σκόπια Ζόραν Ζιβελίεβιτς που εθεάθη κατά την αιματηρή εισβολή, αμέσως μετά τις εκλογές, των οπαδών του Γκρούεφσκι στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων να φωτογραφίζει από τα έδρανα της Βουλής, με αποτέλεσμα να αξιώσει από τους Σέρβους ο Ζάεφ την απόσυρσή του, όπως και έγινε. 

Τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Γερμανίας υπαινίχθηκε ο Γκρούεφσκι ως υπεύθυνες για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών που είδαν το φως της δημοσιότητας με πρωταγωνιστές τον ίδιο και στενούς συνεργάτες του σε υποθέσεις διαφθοράς, και συνέβαλαν καθοριστικά στην αποδόμησή του. 

Απόρρητες εκθέσεις του επικεφαλής της αντικατασκοπείας της ΠΓΔΜ στρατηγού Βλαντιμίρ Ατανασόφκι ανέφεραν κατασκοπευτικές δραστηριότητες στα Σκόπια που κατευθύνονταν από τη ρωσική πρεσβεία. 

Τελικά, ποιο μήνυμα ήθελαν να στείλουν οι ηγέτες τους στη νέα κυβέρνηση του φιλοδυτικού Ζόραν Ζάεφ; Διακυβεύονται μήπως και οικονομικά συμφέροντα που ακουμπούν υψηλές ελίτ στο Βελιγράδι, όπως υποστηρίζουν διπλωμάτες που διατείνονται ότι γνωρίζουν παρασκήνια; 

Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.

http://www.kathimerini.gr/924182/article/epikairothta/kosmos/peplo-mysthrioy-kalyptei-th-rh3h-servias---skopiwn?platform=hootsuite

Ο Μονρόε, ο Ομπάμα και ο αμερικανικός απομονωτισμός

Ο 5ος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Μονρόε

Ένα παλαιότερο (2013) άρθρο-ανάλυση με μεγάλο ενδιαφέρον για τις εσωτερικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, πάντα επίκαιρο, που πιστεύω ότι πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά. Αν λάβουμε υπόψη τα όσα συνέβησαν το τελευταίο χρονικό διάστημα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του σημερινού Προέδρου Τραμπ και το που φαίνεται να καταλήγουν, το δόγμα Μονρόε μάλλον δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, όσο τα αμερικάνικα οικονομικά συμφέροντα είναι απλωμένα σε όλον τον πλανήτη.

ΔΕΕ   

Ο Μονρόε, ο Ομπάμα 

και ο αμερικανικός απομονωτισμός

 Μαλούχος Γεώργιος Π.

Ο Δεκέμβριος του 1823 υπήρξε καθοριστικός για την θέση των ΗΠΑ στον κόσμο: ήταν όταν ο πέμπτος πρόεδρος της χώρας Τζέιμς Μονρόε κήρυξε το λεγόμενο «Δόγμα του απομονωτισμού» της χώρας, η ουσία του οποίου ήταν ότι η σχετικά νεαρή τότε συμπολιτεία δεν ενδιαφερόταν να εμπλέκεται σε διεθνείς υποθέσεις, ιδίως δε με στρατιωτικά μέσα και, κυρίως, δεν θα παίρνει θέση μεταξύ των μεγάλων ενδοευρωπαϊκών διενέξεων. Αυτό, δεν ήταν κάτι παράδοξο: ο ίδιος ο Τζορτζ Ουάσιγκτον στο τέλος της θητείας του είχε εν τέλει «συστήσει» στους συμπατριώτες του να αποφεύγουν να εμπλέκονται με τα τεκταινόμενα σε άλλες χώρες – παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είχε παλιότερα οργανώσει το πρώτο εκστρατευτικό σώμα πεζοναυτών στη σύγχρονη ιστορία με προορισμό τη σημερινή Λιβύη...

Άλλωστε, οι ΗΠΑ δεν ήταν τότε μεγάλη δύναμη, ούτε καν μέση δύναμη δίπλα στους ευρωπαϊκούς κολοσσούς: ακόμα και στο γύρισμα του 19^ου προς τον 20^ο αιώνα, η Ισπανία που βρισκόταν σε διένεξη με την Ουάσιγκτον, την απειλούσε με ταπεινωτικά τελεσίγραφα πολέμου.

Οι ΗΠΑ πορεύτηκαν με τη λογική του Δόγματος Μονρόε για το μεγαλύτερο μέρος του 19^ουαιώνα, αλλάζοντας ριζικά πορεία την ώρα που ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος φαινόταν ότι μπορούσε να κριθεί υπέρ της Γερμανίας – κι αυτό, όχι τόσο επειδή η Ουάσιγκτον είχε ανησυχία μήπως το Βερολίνο νικήσει, όσο επειδή το γερμανικό ναυτικό είχε επιτεθεί σε επιβατικά πλοία στον Ατλαντικό και είχε στείλει αδιακρίτως στον υγρό τάφο και πολλούς Αμερικανούς πολίτες που επέβαιναν σε αυτά: τότε γεννιέται μία αρχή που διέπει τις ΗΠΑ ακόμα και σήμερα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη δύναμη στον κόσμο και η οποία τέθηκε σε εφαρμογή άλλοτε πραγματικά και άλλοτε προσχηματικά: αυτή της προστασίας των πολιτών της όπου γης με στρατιωτικά, εν ανάγκη, μέσα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1916, με το Μεγάλο Πόλεμο να μαίνεται, ο Ουίλσον κερδίζει τις εκλογές με το σύνθημα «γλυτώσαμε τον πόλεμο». Όταν πια τον Ιούλιο του 1917 οι Αμερικανοί αποβιβάζονταν στις γαλλικές ακτές για να μπουν στον πόλεμο και Γάλλοι και Άγγλοι τους υποδέχονταν ως «μεσσίες», οι παλιές ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν ήδη περίπου εξαντληθεί πολεμώντας από το 1914, ενώ, λίγο μετά, η Ρωσία θα γινόταν Σοβιετική Ένωση, γεγονός που άλλαζε άρδην τις διεθνείς ισορροπίες: ήταν σαν η ιστορία να «φωνάζει» στους Αμερικανούς να αναδειχθούν η ηγέτιδα δύναμη σε ένα νέο κόσμο που γεννιόταν. 

Κι όμως, δεν το έπραξαν, όσο τουλάχιστον θα το μπορούσαν: τελικά, μόνον μετά την – πολύ καθυστερημένη – εμπλοκή τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού πρώτα χτυπήθηκαν άνανδρα από την Ιαπωνική αυτοκρατορία, οι ΗΠΑ απέκτησαν το ρόλο του μεγάλου παγκόσμιου «παίκτη»: κι αυτή είναι η εποχή με την οποία η χώρα έχει καταγραφεί, από άλλους αρνητικά και από άλλους όχι, εν προκειμένω δεν έχει σημασία, στην παγκόσμια συνείδηση. Είναι η εποχή που κορυφώθηκε με τις θητείες των δύο προέδρων Μπους αλλά και του Μπιλ Κλίντον και που υπάρχουν πλέον ισχυρές ενδείξεις ότι ίσως να κλείνει ήδη με την πρώτη θητεία του Μπαράκ Ομπάμα – γι αυτό και ο κόσμος βρέθηκε σε ένα είδος «σύγχυσης» όταν ο Αμερικανός πρόεδρος ξεκίνησε, πριν από λίγες εβδομάδες, την προετοιμασία μίας εκστρατείας που, λογικά, ουδείς περίμενε από αυτόν, καθώς, ως προς τη διεθνή δράση της Αμερικής, απεδείχθη ο κοντινότερος από κάθε άλλο προκάτοχό του, στις αντιλήψεις του Μονρόε…

Ο Ομπάμα εξέπληξε γιατί είχε κάνει από την αρχή σαφές ότι θέλει να σταματήσει την πολιτική των αμερικανικών παρεμβάσεων στον κόσμο: η πρώτη πράξη που υπέγραψε ως πρόεδρος την πρώτη ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του για πρώτη φορά στο Λευκό Οίκο, ήταν το χρονοδιάγραμμα της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ. Ακολούθησε και μία ουσιαστικής κλίμακας αποχώρηση από το Αφγανιστάν, που, σε αντίθεση με εκείνη από το Ιράκ, βρήκε πολλούς αντίθετους στη στρατιωτική και τη διπλωματική δομή της χώρας. Και ίσως πολλοί δεν θυμούνται ότι όταν αργότερα η Αγγλία και η Γαλλία ξεκίνησαν την υπόθεση της Λιβύης, οι ΗΠΑ, που τελικά «μπήκαν μπροστά», έδειχναν, αρχικά, μάλλον απρόθυμες. Οσο για την πολιτική τους στη Βόρειο Αφρική συνολικά, τα δείγματα της «απόσυρσης» έγιναν εμφανή από νωρίς και συνέβαλαν αποφασιστικά στην πτώση καθεστώτων που είχαν αντέξει επί πολλές δεκαετίες και στην αναδιάταξη της ισχύος σε σειρά από χώρες.

Σήμερα, ο χειρισμός της υπόθεσης της Συρίας γεννά πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς θέλει τελικά να κάνει ο Λευκός Οίκος. Που και πώς προσανατολίζει το διεθνή ρόλο της χώρας. Όταν ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι κατέθεσε στην επιτροπή της Γερουσίας, κατέστησε πολλάκις σαφές ότι, σε αυτή την υπόθεση, κρίνεται ο ευρύτερος ρόλος των ΗΠΑ και της Δύσης, όπως ο ίδιος είπε, γενικότερα. Τελικά όμως, μέχρι αυτή τη στιγμή, μετά τον εξαιρετικό διπλωματικό χειρισμό του Κρεμλίνου, δεν είναι η Ουάσιγκτον αλλά η Μόσχα εκείνη που αναδεικνύεται ως πιο καθοριστικός «παίκτης» στη διεθνή ισορροπία και συνείδηση: και, κάτι τέτοιο, δεν έχει συμβεί ξανά από τα πρώιμα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. 

Αυτή τη στιγμή, ουδείς γνωρίζει το πώς θα εξελιχθούν τελικά τα πράγματα, εν μέσω ενός πρωτοφανούς διπλωματικού πυρετού καθώς και μίας στάσης των αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων που είναι δύσκολο να προβλεφθεί και να αποκωδικοποιηθεί με ακρίβεια, την ώρα που η κοινή γνώμη της χώρας τάσσεται σαφώς κατά ενός χτυπήματος. Την ίδια ώρα, πολύ δύσκολη είναι και η αποκωδικοποίηση της θέσης των αμερικανικών γενικών επιτελείων των ενόπλων δυνάμεων που, προφανώς, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η θεωρεία πώς απλώς μπορούν να πάνε, να χτυπήσουν και να φύγουν, κάθε άλλο παρά ευσταθεί: αν γίνει ένα χτύπημα, ουδείς μπορεί να προβλέψει το που αυτό θα καταλήξει.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση της Συρίας είναι το πρώτο θέμα παγκοσμίως, οι «τόνοι» δεν είναι δραματικοί, όπως ήταν όταν ο πρόεδρος Κένεντι αποφάσιζε να στείλει τον αμερικανικό στόλο να περιμένει τα σοβιετικά φορτηγά με τους πυραύλους έξω από την Κούβα, όταν, δηλαδή, «παίχτηκε» το μέλλον του κόσμου και της διεθνούς ηγεμονίας ανάμεσα στις δύο τότε υπερδυνάμεις. Όμως, παρά την έλλειψη δραματικών τόνων, κατά κάποιο τρόπο, αυτό που και σήμερα κρίνεται, είναι περίπου το ίδιο, σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει έκτοτε δραματικά και όπου, όπως πάντοτε στην ιστορία συμβαίνει, δεν υπάρχει χώρος για… κενό, το οποίο  σαφώς ευνοήθηκε από την πρώτη θητεία Ομπάμα ενώ, ξαφνικά, υπό σαφώς δυσμενέστερους όρους, επιχειρήθηκε τώρα να υπερκαλυφθεί. Το τι θα συμβεί τελικά, ενδεχομένως ακόμα και το τι πραγματικά θέλουν να επιτύχουν, είναι προφανές ότι δεν το γνωρίζουν ακόμα με ακρίβεια ούτε καν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές όλων αυτών των εξελίξεων. Όμως, το τοπίο της Μέσης Ανατολής είναι σήμερα πιο σύνθετο από ποτέ και τα πραγματικά ζητήματα που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά, παραμένουν ανοικτά προς πάσα κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί ότι η περί τη Συρία κρίση αφορά αληθινά την υπόθεση των χημικών, που έχουν κοστίσει τη ζωή περίπου 2.000 ανθρώπων όταν τα συμβατικά όπλα στον ίδιο εμφύλιο πόλεμο έχουν σκοτώσει 100.000…

 Η ουσία όλων αυτών είναι μία: ότι, για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και περισσότερα από είκοσι χρόνια από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και σε ένα διεθνές περιβάλλον που κυριαρχούν νέα δεδομένα, όπως τα εσωτερικά οικονομικά αδιέξοδα, οι διεθνείς κρίσεις χρέους και η δήθεν μετατόπιση του γεωπολιτικού επίκεντρου του κόσμου στον Ειρηνικό, ο Λευκός Οίκος ξεσκονίζει το πορτραίτο του Μονρόε και αμφιταλαντεύεται για το που ακριβώς θα το κρεμάσει…

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=529571

"Η κληρονομιά των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη του 21ου αιώνα"

Η Πρόεδρος της Εσθονίας Kersti Kaljulaid

Συνέδριο στην Εσθονία:

"Η κληρονομιά των εγκλημάτων 

των κομμουνιστικών καθεστώτων 

στην Ευρώπη του 21ου αιώνα"  

Απούσα η Ελλάδα!

Η Εσθονική Προεδρία διέψευσε σήμερα επίσημα πληροφορίες που διακινήθηκαν τις τελευταίες ώρες και οι οποίες έφεραν τη συμμετοχή στο χθεσινό συνέδριο  να είναι χαμηλή. Παρά τις πληροφορίες για συμμετοχή 8 χωρών, οι οποίες όπως ανακοίνωσε η προεδρία είναι ψευδείς, 19 κράτη μέλη της ΕΕ εκπροσωπήθηκαν στο συνέδριο και μόνο ένα κράτος μέλος, η Ελλάδα, δήλωσε άρνηση να παραστεί, ή εξέφρασε οποιαδήποτε αντίρρηση για το περιεχόμενο των εκδηλώσεων μνήμης. 

Επιπλέον η προεδρία ξεκαθαρίζει ότι μια διακήρυξη που υπεγράφη από 8 κράτη μέλη αφορά μια πρωτοβουλία προ δύο ετών για την εγκαθίδρυση ενός Συμβουλίου Διερεύνησης Εγκλημάτων Κομμουνιστικών Καθεστώτων (Council for Investigation of Crimes of Communist Regimes – CICROC) που ξεκίνησε στο Ταλίν στις 23 Αυγούστου 2015. Δεν αφορά όμως το συνέδριο. O στόχος του CICROC είναι “να εντοπίσει τους δράστες αυτών των εγκλημάτων και να διευκολύνει τη διεθνή συνεργασία εν προκειμένω, να αναπτύξει τη γενική συνείδηση των θηριωδιών που διαπράττουν τα κομμουνιστικά καθεστώτα και μέσω αυτών να συμβάλει στη βελτίωση των εν λόγω ερευνών και διώξεων”. 

Oι Υπουργοί που μετείχαν σε πρωινή άτυπη συνάντηση των Υπουργών Δικαιοσύνης της ΕΕ (JHA) στις 23 Αυγούστου, ενημερώθηκαν για την εξέλιξη της πρωτοβουλίας στην οποία από το 2015 μετέχουν εκπρόσωποι οκτώ χωρών. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Προεδρίας, οι Υπουργοί εξέφρασαν το σεβασμό τους για όλα τα θύματα ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων. Στην πρωτοβουλία για την προώθηση του CICROC συμμετείχαν οι αντιπροσωπείες των υπουργείων Δικαιοσύνης της Κροατίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Εσθονίας, της Ουγγαρίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας – 8 κράτη μέλη της ΕΕ, αυτό όμως δεν έχει σχέση με το συνέδριο (η ενημέρωση έγινε στις 9:00 το πρωί και το συνέδριο στις 14:00). 

Πηγές της Εσθονικής Προεδρίας εξέφρασαν έκπληξη για την είδηση και παρέπεμψαν στο επίσημο και δημόσια προσβάσιμο οπτικοακουστικό και ψηφιακό υλικό των χθεσινών ολοήμερων εκδηλώσεων. Επιπλέον εξηγούν ότι στο συνέδριο ήταν προγραμματισμένο (από τις 9 Αυγούστου) να τοποθετηθούν 6 ειδικοί ομιλητές. Στο συνέδριο, επιπλέον, δεν ετέθη ποτέ θέμα επίσημης εκπροσώπησης, καθώς πρόκειται για άτυπη συνάντηση, ενώ ο αριθμός “8” που διακινήθηκε, δεν προκύπτει από καμία καταμέτρηση. Η μόνη άρνηση συμμετοχής, λένε οι διοργανωτές ήταν αυτή της Ελλάδας. Στο ζήτημα αναφέρθηκε και ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Εσθονίας, που εξήγησε ότι “το πρόβλημα δεν ήταν η συμμετοχή ή όχι του Έλληνα Υπουργού, αλλά η δήλωσή του”. 

Οι εκδηλώσεις μνήμης της 23ης Αυγούστου βρέθηκαν στο στόχαστρο των “fake news” ήδη από την προηγούμενη των εκδηλώσεων με ρωσικό πρακτορείο να μεταδίδει ότι “μετά τις αντιδράσεις οι διοργανωτές τροποποίησαν κείμενα της εκδήλωσης”. Η Εσθονική Προεδρία διέψευσε επίσημα πως κάτι τέτοιο συνέβη και το συνέδριο διεξήχθη κανονικά με τον αρχικό του τίτλο. Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Εσθονίας, Urmas Reinsalu, δήλωσε ότι η καταδίκη όλων των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των μαζικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από όλα τα ολοκληρωτικά και αυταρχικά καθεστώτα αποτελεί τη βάση της μνήμης και πρέπει να θυμόμαστε τα θύματα όλων αυτών των καθεστώτων. 

Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης, πραγματοποιήθηκε τελετή αναμνηστικής εκστρατείας από τη στήλη Victory of War της Ανεξαρτησίας και ένα συνέδριο «Η κληρονομιά των εγκλημάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη του 21ου αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Tallinn Creativ Hub. Η συγκέντρωση της Ευρωπαϊκής Ημέρας της Μνήμης ολοκληρώθηκε με την έναρξη της έκθεσης «Η Εποχή του Κομμουνισμού» στο Εμπορικό Κέντρο της Εσθονίας. 

Την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης, εκπρόσωποι των αντιπροσωπειών της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας, της Πολωνίας, της Κροατίας, της Σλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας προέβησαν σε κοινή δήλωση, η οποία ανέφερε ότι “κάτω από τις κομμουνιστικές δικτατορίες στην Ευρώπη, εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι εκτελέστηκαν, σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, αναγκάστηκαν να εκτελέσουν καταναγκαστικά έργα, ή απελάθηκαν. Καμία διαδικασία αναζήτησης αλήθειας και δικαιοσύνης συγκρίσιμη με εκείνη που διεξήχθη από τη διεθνή κοινότητα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στους δράστες των ναζιστικών εγκλημάτων έχει αναληφθεί στα περισσότερα από 25 χρόνια που πέρασαν από την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Η μνήμη των θυμάτων των κομμουνιστικών καθεστώτων απαιτεί την έρευνα και τη δίωξη των δραστών αυτών των εγκλημάτων”. 

ΚΥΠΕ – Αθανάσιος Αθανασίου – Βέλγιο/Βρυξέλλες 24/08/2017 13:51

Πηγή: http://mignatiou.com/2017/08/den-simmetichan-8-alla-19-chores-sto-sinedrio-gia-egklimata-oloklirotismou-stin-esthonia/

Με την ευκαιρία αναδημοσιεύω το παρακάτω παλαιότερο άρθρο μου (Μάΐος 2007) με κάποιες πληροφορίες και αφορμή αντισοβιετικές εκδηλώσεις που είχαν σημειωθεί τότε στην Εσθονία.

ΕΣΘΟΝΙΑ: 

Η προϊστορία ενός προβλήματος

Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη 

Πολλά γράφτηκαν πρόσφατα (π.χ. Ρήξη φ. 13, Αντιφωνητής φ. 220) για την ιστορία της «αποκαθήλωσης» του μνημείου του Ρώσσου στρατιώτη στο Ταλλίνν (Tallinn), την πρωτεύουσα της Εσθονίας. Κρίνοντας με τα δικά μας μέτρα και σταθμά και αγνοώντας πάμπολλα ιστορικά στοιχεία από το βεβαρημένο παρελθόν των σχέσεων Ρωσσίας – Εσθονίας, κάποιοι έσπευσαν να καταδικάσουν τις ενέργειες της εσθονικής κυβέρνησης, ως φιλοναζιστικές (!), ρατσιστικές εις βάρος της ρωσσικής μειονότητας, ως προσπάθεια δημιουργίας «απαρτχάιντ» (!) και άλλα ηχηρά παρόμοια.

Προσπαθώ να φανταστώ την (κάπως απίθανη βέβαια) περίπτωση, που από κάποιο «καπρίτσιο» της Ιστορίας και μετά από ανάλογες εξελίξεις, η Τουρκία εξαναγκαστεί να αποχωρήσει από το βόρειο τμήμα της Κύπρου αποσύροντας και τα στρατεύματα κατοχής. Δεν θα είναι φυσικό να απαιτήσει η (τότε) Κυπριακή κυβέρνηση τον επαναπατρισμό έστω κάποιου τμήματος των εποίκων, από αυτούς που κουβάλησε στο νησί η Τουρκία σε μια προσπάθεια εκτουρκισμού της Κύπρου; Τι θα γράφουν άραγε τότε οι παραπάνω αρθρογράφοι; Θα καταγγείλουν την Κυπριακή κυβέρνηση για ρατσισμό, για απαρτχάιντ, ως φιλοναζιστική κ.λπ., κ.λπ. ;

Σημειώνω ότι οι δραστηριότητες των Ρώσσων και στην συνέχεια των Σοβιετικών για τον εκρωσσισμό των Βαλτικών χωρών δεν είναι κάποιο νέο «φρούτο», αλλά χρονολογούνται τουλάχιστον από τον 18^ο αιώνα (η Ρωσσία απέκτησε την Εσθονία από την Σουηδία το 1721), κατά την Τσαρική περίοδο. Αυτά όμως που διαπράχθηκαν από τους Σταλινικούς ωχριούν σε σύγκριση με τις ήπιες (κυρίως στο πολιτιστικό επίπεδο) μεθόδους των τσαρικών κυβερνήσεων, αλλά και με όσα συστηματικότερα επιχειρεί στην Κύπρο η Τουρκία.

Μερικά εθνολογικά δεδομένα και ιστορικά γεγονότα είναι αναγκαία στο σημείο αυτό: Οι Εσθονοί συγγενεύουν με τους Φιλλανδούς. Η γλώσσα τους (εσθονική) μαζί με την φιλλανδική (φιννική σωστότερα) ανήκουν στον Φιννο-ουγρικό κλάδο της Ουραλικής οικογένειας γλωσσών και συγγενεύει με την ουγγρική, την γλώσσα των Ούγγρων (Μαγυάρων) της κεντρικής Ευρώπης. Ο πληθυσμός της χώρας (απογραφή 2000) υπολογίζεται σήμερα στα 1.400.000 από το οποίο το 67.9% είναι Εσθονοί, το 25.6% Ρώσσοι, το 3.4 % Ουκρανοί και Λευκορώσσοι, το 0.9% Φιλλανδοί, και το υπόλοιπο 2.2% διάφορες άλλες εθνότητες.

Το 1918, με το τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, η Εσθονία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, αποκρούοντας νικηφόρα την εισβολή του Ερυθρού Στρατού, που επιχείρησε «να επαναφέρει στην τάξη» και στην μητέρα Ρωσσία την «άτακτη» Εσθονία. Τελικά το 1920, με την Συνθήκη του Τάρτου (Tartu), μια μικρή πόλη περίπου 30 χλμ. δυτικά της μεγάλης λίμνης Πέϊπους (Peipus), που χωρίζει την Εσθονία από την Ρωσσία, αναγνωρίσθηκε από την Σοβιετική Ένωση η ανεξαρτησία της Εσθονίας. 

Τον Αύγουστο του 1939 με την διαβόητη συμφωνία Μολότωφ – Ρίμπεντροπ μεταξύ Ναζιστικής Γερμανίας και Σταλινικής Ρωσσίας, η Εσθονία (μαζί με την Λιθουανία και την Λεττονία) «παραχωρήθηκε» στην σοβιετική ζώνη επιρροής, η οποία «υλοποιήθηκε» τον Φεβρουάριο του 1940 με την εισβολή των Σοβιετικών και την προσάρτηση της Εσθονίας και των άλλων δύο Βαλτικών χωρών. Ο εσθονικός λαός αντέταξε μια απελπισμένη, αλλά μάταιη ένοπλη αντίσταση, η οποία συνετρίβη από τον σοβιετικό στρατό κατοχής. 

Οι σοβιετικές δυνάμεις κατοχής εφάρμοσαν με αφάνταστη σκληρότητα μια συστηματική και απάνθρωπη  πολιτική «εκσοβιετισμού» αυτής της μικρής χώρας, με μαζικούς εκτοπισμούς σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στην Σιβηρία, στον αρκτικό κύκλο και σε Σοβιετικές «Δημοκρατίες» της κεντρικής Ασίας (κυρίως στο Καζακστάν και στην Κιργιζία). Οι εκτοπίσεις έγιναν σε τρία στάδια: Η πρώτη τον Φεβρουάριο του 1940, αμέσως μετά την σοβιετική εισβολή, η δεύτερη τον Απρίλιο του 1940 και η τρίτη τον Ιούνιο του 1941, λίγο πριν από την Γερμανική εισβολή.

Αξίζει να παραθέσουμε κάποιες «λεπτομέρειες» για την πολιτική των Σοβιετικών στις κατεχόμενες Βαλτικές Δημοκρατίες, όπως περιγράφονται από τον αείμνηστο διανοητή Άρθουρ Καίσλερ («Ο κομμισσάριος και ο Γιόγκι» - Εκδόσεις «Γαλαξία» - Αθήνα 1962, σελ. 273-277), άριστο γνώστη των γεγονότων της εποχής:

            «…Σε ανάλογη κλίμακα έγιναν και οι μαζικές εκτοπίσεις από τα Βαλτικά Κράτη. Ένα διοικητικό διάταγμα του Γκουσεβίτιους, Επιτρόπου του Λαού επί των Εσωτερικών της Σοβιετικής Λιθουανίας (υπ’ αριθ. 0054, 28^ης Νοεμβρίου 1940) καθορίζει 14 κατηγορίες Λιθουανών πολιτών που υπόκεινται στην εκτόπιση. Η κατηγορία υπ’ αριθ. 1 περιλαμβάνει «μέλη των Ρωσικών προεπαναστατικών κομμάτων: Σοσιαλεπαναστάτες, Μενσεβίκους, Τροτσκιστές και Αναρχικούς». Οι κατηγορίες 2 έως 6 περιλαμβάνουν τα ενεργά μέλη των άλλων Λιθουανικών κομμάτων – τους οπαδούς του Βαλντεμάρας, τους Χριστιανοδημοκράτες, τα μέλη των Πατριωτικών Σπουδαστικών Οργανώσεων – επίσης τους αξιωματικούς της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής και το προσωπικό των φυλακών, τους αξιωματικούς του τέως τσαρικού στρατού, του Πολωνικού και Λιθουανικού. Η κατηγορία 7: “πρόσωπα διαγραφέντα από το Κομμουνιστικό Κόμμα”. Η κατηγορία 8: “πολιτικοί εξόριστοι, επαναπατρισθέντες και λαθρέμποροι”. Η κατηγορία 9: Πολίτες ξένων κρατών και αντιπρόσωποι ξένων εταιρειών. Η κατηγορία 10: “πρόσωπα που ταξίδεψαν στο εξωτερικό ή βρίσκονται σε επαφή με ξένες διπλωματικές αποστολές. Εσπεραντιστές και Φιλοτελιστές”. Η κατηγορία 11: Υπάλληλοι των Λιθουανικών Υπουργείων. Η κατηγορία 12: “το προσωπικό του Πολωνικού Ερυθρού Σταυρού και πρόσφυγες από την Πολωνία”. Οι κατηγορίες 13 και 14: Κληρικοί, αριστοκράτες, γαιοκτήμονες, τραπεζίτες, βιομήχανοι, πλούσιοι έμποροι, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και εστιατορίων…».

            Όπως σχολιάζει ο Α. Καίσλερ:

«…Η ανάλυση των κατηγοριών αυτών αποδεικνύει ότι καθορίστηκαν για να ακρωτηριάσουν τον εθνικό κορμό από:

α) όλα τα πολιτικώς συνειδητά και ενεργά στοιχεία και πρώτα απ’ όλα από τα στοιχεία της Αριστεράς εκτός των Κομμουνιστών

β) τα κορυφαία στρώματα και τον διοικητικό μηχανισμό του παλαιού καθεστώτος

γ) όλα τα κοσμοπολιτικά στοιχεία…

…Κατά κανόνα η εκτόπιση συμπεριελάμβανε όλα τα μέλη της οικογένειας του εκτοπιζομένου. Τα μικρά παιδιά στέλνονταν σε ορφανοτροφεία. Η μαζική έξοδος πραγματοποιήθηκε χωρίς εσκεμμένο σαδισμό και σκληρότητα, αλλά κάτω από τέτοιες τρομακτικές συνθήκες – ταξίδια μέχρι τριών εβδομάδων μέσα σε σφραγισμένα βαγόνια για ζώα – που πολλοί από τους εκτοπιζομένους πέθαιναν καθ’ οδόν…

Ένα έθνος που κατ’ αυτόν τον τρόπο χάνει την ραχοκοκκαλιά και τα νευρικά κέντρα του καταντάει ένα είδος άμορφης μάζας, γίνεται εύπλαστο όσο χρειάζεται ώστε να προσαρμοσθεί στις συνθήκες της Σοβιετικής Δικτατορίας…».

(σημ. ΔΕΕ Οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Ανάλογες καταστάσεις εκτυλίχθηκαν και στην Εσθονία. Συνολικά υπολογίζεται ότι μόνο τον πρώτο χρόνο Σοβιετικής κατοχής εκτελέστηκαν ή εκτοπίσθηκαν πάνω από 60.000 άτομα, σε πληθυσμό κάτι λιγότερο από 1 εκατομ. την εποχή εκείνη!

Τον Ιούνιο του 1941, με την ραγδαία προέλαση των Γερμανών, οι άνθρωποι του φιλοσοβιετικού καθεστώτος την «κοπάνησαν» ομαδικώς προς Ρωσσία, φροντίζοντας να εκτελέσουν την πνευματική και πολιτική ηγεσία των Εσθονών, όση απέμεινε στις φυλακές και δεν είχαν χρόνο να τους σύρουν μαζί τους, ενώ ο εσθονικός πληθυσμός υποδέχθηκε τα γερμανικά στρατεύματα ως απελευθερωτές. Ήταν κάτι το αφύσικο ή ξαφνικά έγιναν όλοι ναζιστές; Αν δεχθούμε το δεύτερο, με την ίδια λογική θα πρέπει να κατηγορηθούν οι Έλληνες, που  ηρωοποίησαν τους ΄Αγγλους-Γάλλους-Ρώσσους νικητές του τουρκικού στόλου στο Ναβαρίνο, τουλάχιστον ως πράκτορες του Ιμπεριαλισμού και αν είχε εφευρεθεί από τότε ο ναζισμός και ως ναζιστές! Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Όταν το 1944 η Εσθονία «απελευθερώθηκε» από τον «Κόκκινο Στρατό», ένα νέο όργιο εκτελέσεων, εκτοπίσεων, φυλακίσεων κ.λπ. επαναλήφθηκε στην δύσμοιρη χώρα. Δικαιολογημένα; Ας το δεχτούμε και να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί ήσαν δοσίλογοι, μαυραγορίτες κ.λπ. Ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού πάντως προτίμησε να καταφύγει στην Σουηδία και στην Φιλλανδία, γνωρίζοντας καλά το τι θα συμβεί. Το 1949 ακολούθησε ένα ακόμα κύμα εκτοπίσεων δεκάδων χιλιάδων ατόμων μέσα σε λίγες μέρες με την δικαιολογία ότι καθυστερούσαν τον «κολλεκτιβισμό» της γεωργίας. Οι μισοί πέθαναν από τις κακουχίες και οι άλλοι μισοί επέστρεψαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μετά τον θάνατο του Στάλιν, ανθρώπινα πια ερείπια.

Μια άλλη απωθητική πλευρά της σοβιετικής κατοχής ήταν η στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής των Εσθονών, λόγω της γειτνίασης με «καπιταλιστικές» χώρες (Σουηδία, Φιλλανδία). Τεράστιες περιοχές της Εσθονίας και ειδικότερα οι παραλιακές περιοχές ήσαν απαγορευμένες στην προσέγγιση, εκτός από το προσωπικό των σοβιετικών στρατευμάτων που στάθμευαν μονίμως στην χώρα. Οι Εσθονοί που δεν κατοικούσαν εκεί χρειάζονταν ειδικές άδειες για να επισκεφθούν αυτές τις περιοχές και όσοι συλλαμβάνονταν χωρίς αυτήν την άδεια καταδικάζονταν σε πολυετείς φυλακίσεις! Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούσε ολόκληρη η πόλη Παλντίσκι (Paldiski), η οποία ήταν χαρακτηρισμένη ως απαγορευμένη ζώνη και ήταν κλειστή η πρόσβαση  σε οποιονδήποτε Εσθονό, λόγω του γεγονότος ότι υπήρχε εκεί βάση ανεφοδιασμού των πυρηνικών υποβρυχίων του Σοβιετικού Ναυτικού!

Ο εκρωσσισμός της Εσθονίας αποτελούσε, όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα, την «κρυφή» παράμετρο όλων των παραπάνω. Την βίαια εξόντωση ή την εκδίωξη των Εσθονών από την χώρα τους, ακολούθησε η αντίστοιχη πληθυσμιακή αναπλήρωση από εκατοντάδες χιλιάδες ρωσσόφωνους «εποίκους» (μήπως σας θυμίζει κάτι από κατεχόμενα στην Κύπρο;) από την Ρωσσική Ομοσπονδία και την Ουκρανία. Οι έποικοι εγκαταστάθηκαν στην Εσθονία με στόχο να αποτελέσουν μόνιμο συστατικό του πληθυσμού της χώρας.

Η σιωπηλή αντίδραση της πλειονότητας των Εσθονών στο σοβιετικό καθεστώς ήταν μόνιμη και όταν παρουσιαζόταν η ευκαιρία έπαιρνε μεγάλες διαστάσεις, όπως στην διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων της Μόσχας το 1980. Τότε η πρωτεύουσα Ταλλίνν είχε επιλεγεί για την διεξαγωγή των θαλάσσιων αγωνισμάτων. Οι διαδηλώσεις και τα επεισόδια κατά του καθεστώτος υπήρξαν μαζικά, με αφορμή το γεγονός ότι όλο το απαιτούμενο προσωπικό για την διεξαγωγή των αγώνων (κριτές, χρονομέτρες, βοηθητικό προσωπικό) επιλέχθηκε μόνον από Ρώσσους! Φυσικά, τίποτε από αυτά δεν είδε το φως της δημοσιότητας, παρά 10 χρόνια αργότερα με την αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων κατοχής και την ανακήρυξη της εσθονικής ανεξαρτησίας.

Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, λόγω της Ρωσσικής κατοχής χάθηκαν πάνω από 250.000 Εσθονοί, δηλαδή το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας! 

        Αυτά τα γεγονότα καθόρισαν και την στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του εσθονικού λαού έναντι της πολυάριθμης ρωσσικής μειονότητας, στα πρόσωπα των οποίων αντικρίζουν τους επί δεκαετίες βασανιστές τους. Είναι λοιπόν αδικαιολόγητοι οι Εσθονοί; Έχουν άδικο να συμπεριφέρονται στην «φυτευτή» μειονότητα όπως τους φέρονται; Δεν έπρεπε να απομακρύνουν το μνημείο της ρωσσικής εισβολής και κατοχής (και όχι βέβαια της δήθεν «απελευθέρωσης») από την χώρα τους; Στην υποθετική περίπτωση, που αναφέραμε παραπάνω, της αποχώρησης του τουρκικού στρατού από την Κύπρο, τι θα πρέπει να κάνει η τότε κυπριακή κυβέρνηση με τα πολυάριθμα μνημεία της «απελευθέρωσης» της (βόρειας) Κύπρου που έχουν ανεγερθεί από τις ορδές του Αττίλα;

Όσο για τα γραφόμενα περί συμμετοχής στις διαδηλώσεις της ρωσσικής μειονότητας εναντίον της εσθονικής κυβέρνησης κάποιων Αριστερών και Αναρχικών (!), ομολογώ ότι δεν διάβασα τίποτε σχετικό. Διάβασα όμως για συμμετοχή ρωσσόφωνων χουλιγκάνων, κάτι ανάλογο με τους «Γκρίζους Λύκους» της φίλης και γείτονος Τουρκίας.

        Δυστυχώς η άγνοια ή η επιδερμική γνώση των γεγονότων κάνει εμάς τους Έλληνες συχνά επιπόλαιους κριτές και επικριτές. Ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα είναι από πολλές απόψεις δικαιολογήσιμος και δικαιολογημένος. Από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να μετατρέπεται σε υστερία και εξ αντανακλάσεως να γίνεται τυφλός φιλορωσσισμός, έχει νομίζω μεγάλη διαφορά. Μη καταντήσουμε σαν τα γερόντια του Περισσού, που όταν ο Μπρέζνιεφ ή ο Αντρόπωφ ρεύονταν ή φταρνίζονταν τα θεωρούσαν θαυμαστά επιτεύγματα και μόνο που δεν προκήρυσσαν ποιητικούς και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς για να τιμήσουν το γεγονός!

Τέλος, θα πρέπει να τονίσω ότι τα γεγονότα της Εσθονίας δεν έχουν καμιά σχέση με πορτοκαλί «επαναστάσεις» τύπου Ουκρανίας ή Γεωργίας, αλλά αποτελούν κατά την ταπεινή μου γνώμη την φυσιολογική, φυσιολογικότατη αντίδραση ενός μικρού λαού απέναντι στους καταπιεστές και δολοφόνους του. Το αν ο κάθε εξωνημένος πρώην αριστερός Σολάνα παίρνει το μέρος της εσθονικής κυβέρνησης δεν μου λέει τίποτε και με αφήνει παγερά αδιάφορο. Προφανέστατα το ΝΑΤΟ θέλει να προσεταιριστεί τους Εσθονούς και να τους βάλει στο «μαντρί». Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτε τα ιστορικά γεγονότα ούτε βέβαια αποτελεί συγχωροχάρτι για τα σοβιετικά εγκλήματα. Αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί κράζουμε τα κάθε είδους Ρεπούσια και Κουλούρια μεταμοντέρνα και πολυπολιτισμικά ιστορικά εξαμβλώματα; Επί σοβιετοκρατίας στην Εσθονία διδάσκονταν παρόμοια ιστορικά «πονήματα» και όσοι αντιδρούσαν στον εκρωσσισμό της χώρας ήσαν εξ ορισμού συνεργάτες των Γερμανών, ναζιστές, φασίστες, ακροδεξιοί και βάλε. Σύμφωνα λοιπόν με την σοβιετική προπαγάνδα, στο κάτω – κάτω δεν έγινε και τίποτε τρομερό στην Εσθονία. Απλώς κάποιοι αντιδραστικοί Εσθονοί «συνωστίζονταν» στα βαγόνια που τους πήγαιναν στην Σιβηρία…         
Δ.Ε.Ε.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στο φύλλο 14 (2 Ιουνίου 2007) της εφημερίδας «Ρήξη».

Αποθρασύνθηκαν οι σκοπιανολάγνοι...

Αποθρασύνθηκαν οι σκοπιανολάγνοι 

ή μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι...

Στις 15-9-2009 εγκαινιάστηκαν με ενθουσιασμό και μπόλικη διαφήμιση στις ιστοσελίδες τους, τα γραφεία του "Ουράνιου Τόξου" στην Έδεσσα, με την παρουσία σκοπιανών δημοσιογράφων, σκοπιανού τηλεοπτικού συνεργείου και μερικών μεταφερόμενων φιλοσκοπιανών που κατάφεραν να συγκεντρώσουν. Από την ημέρα εκείνη δεν ξανάνοιξαν και σήμερα έχει απομείνει η παραπάνω εικονιζόμενη ...ποντικοφαγωμένη πινακίδα.

Προφανώς δεν συνετίστηκαν και επιχειρούν και πάλι να επαναλάβουν το ίδιο πείραμα, απείρως προκλητικότεροι, έχοντας αποθρασυνθεί εντελώς.

Μάλλον προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό τους που έχει καταρρακωθεί λόγω των όσων συμβαίνουν στην γειτονική χώρα, η οποία οδεύει σαφώς προς την μετατροπή της σε αλβανική επαρχία.

Ως φαίνεται όμως, επειδή "το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην" έχουν εκτραπεί τις τελευταίες μέρες σε έναν οχετό ύβρεων, απειλών, καταγγελιών, χυδαίων επιθέσεων εναντίον της Ελλάδος, αλλά και συγκεκριμένου προσώπου (της κυρίας Μ. Ιγνατιάδου), εναντίον της οποίας εκτόξευσαν απειλές για την ίδια και τα παιδιά της, καλυπτόμενοι βεβαίως όπως πάντα πίσω από ψευδώνυμα, με αποκορύφωμα την καταγγελία την γνωστής μπελομότσκας στην Αστυνομία, ότι την ...εξύβρισαν! Το εξοργιστικό της υπόθεσης, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, είναι ότι η Αστυνομία επιχείρησε να "κουκουλώσει" την υπόθεση!

Παραθέτω το κείμενο της κας Ιγνατιάδου για τα γεγονότα που συνέβησαν πρόσφατα, προσπαθώντας να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, για τα όσα απίστευτα διεπράχθησαν εις βάρος της με την ανοχή των "Αρχών".
ΔΕΕ

Προσπάθεια φίμωσης Εδεσσαίου πολίτη 

που κατήγγειλε φιλοσκοπιανή προπαγάνδα.

Χρονικό της ταλαιπωρίας : 

Στις 6 Αυγούστου τυχαία ανακαλύπτω ένα νέο γραφείο, η επιγραφή γράφει npld.eu επί της οδού Πέλλης 9, ισόγειο. Χαροποιούμαι ιδιαίτερα για την προσπάθεια και γυρνώντας στο γραφείο μου ψάχνω να βρω τι ακριβώς πρεσβεύει αυτό το γραφείο γιατί είναι πολύ σημαντικό αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της κρίσης να βοηθάμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Σε μια γρήγορη αναζήτησή μου ανακαλύπτω ένα Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Προώθηση της Γλωσσικής Πολυμορφίας (NPLD), http://www.npld.eu/about-us/ ενδιαφέρον και το ψάχνω ακόμη περισσότερο γιατί γνωρίζω πως μειονότητες στην Έδεσσα δεν υπάρχουν. Βρίσκω λοιπόν όχι ως μέλος αλλά ως συνεργαζόμενο μέλος την ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΔΕΣΣΑΣ / Macedonian Education & Cultural Movement of EDESSA η χαρά μου κόπηκε απότομα όταν συνέχισα να διαβάζω την περιγραφή αυτής της ΜΚΟ http://www.npld.eu/about-us/the-network/26/edessa-macedonian-education-and-cultural-movement/. 

Αναλογιζόμενη λοιπόν πως στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή από την Γουμένισσα έως και την Φλώρινα, ορισμένοι Μακεδόνες Έλληνες, γνωρίζουν, όπως και εμείς, παράλληλα με τα Ελληνικά, και μία σλαβογενή τοπική γλωσσική έκφραση τα «εντόπικα», χωρίς αυτό να μειώνει την Ελληνικότητά μας. Τα «εντόπικα» όμως δεν είναι γλώσσα, είναι μόνον μία προφορική γλωσσική έκφραση με πάρα πολλές Ελληνικές, κρυπτοελληνικές, Βουλγαρικές, Σερβικές, Τουρκικές και Αρβανίτικες λέξεις, που διαφέρει από τόπο σε τόπο και για αυτό ονομάστηκε «εντόπικα», δηλαδή τοπικά. Δεν έχει, ούτε είχε ποτέ, αλφάβητο και κατ’ επέκταση δεν έχει, ούτε είχε ποτέ, γραπτό λόγο. Αναλογιζόμενη λοιπόν τα παραπάνω που θεωρώ πως είναι αυταπόδειχτα στην Μακεδονία της Ελλάδας και όλοι γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκε πολιτισμικά και ιστορικά και για ποιο λόγο κάνουν χρήση αυτής της τοπικής γλωσσικής έκφρασης. 

Συνεχίζω λοιπόν την αναζήτηση μου και προς έκπληξη μου πέφτω πάνω σε αυτό το blog : 

http://belomorskamacedonia.blogspot.gr/2012/10/npld.html *1 

Δεν χρειαζόταν πραγματικά να ψάξω τίποτα άλλο ήταν ολοφάνερο πως αυτονομιστές φιλοσκοπιανοί για πολλοστή φορά με ανυπόστατα έγγραφα έλαβαν συμμετοχή σε αυτό το φορέα ο οποίος γράφει ξεκάθαρα πως δεν φέρει καμία ευθύνη για την εγκυρότητα των δικαιολογητικών που κατατίθενται. Είναι ανοιχτός για όλους ακόμη και εγώ και εσείς δηλαδή μπορούμε να εγγραφούμε. Με όλο το θράσος λοιπόν άδραξαν την ευκαιρία προφασιζόμενοι τον ευρωπαϊκό φορέα αυτό και προχώρησαν στην λειτουργία αυτού του γραφείου καλύπτοντας τις φιλοσκοπιανές αυτονομιστικές τους διαθέσεις πίσω από την ταμπέλα npld.eu κάνοντας φυσικά χρήση και προγραμμάτων ΕΣΠΑ . 

Κάνοντας λοιπόν χρήση κάθε δικαιώματος μου σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης ποστάρω σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης πως : 

" Όποιος πεμπτοφαλαγγίτης γουστάρει ανεξάρτητη Μακεδονία απλά να παραδώσει ταυτότητα και  να εξαφανιστεί από την ιερά γη της Μακεδονίας", δημόσια κιόλας για να καταφέρουν να το δουν πολύ περισσότερα άτομα. 

Και έτσι ξεκίνησε η ταλαιπωρία μου σε σχέση με αυτούς τους ανθρώπους που ουδέποτε γνώριζα προσωπικά ποιοι ήταν και μη γνωρίζοντας φυσικά τις φιλοσκοπιανές διαθέσεις και ιδεολογίες τους..... αν και έχω πέσει στα χέρια τους πολλές φορές εξ ανάγκης λόγω των επαγγελμάτων τους. Κλήθηκα στην αστυνομία μετά από αναφορά τους καταγγέλλοντάς με, με ανυπόστατες δικαιολογίες και εκβιάζοντάς με, με μήνυση εάν δεν αποσύρω την επίμαχη ανάρτηση. Ζήτησαν λοιπόν να φιμωθώ, αλλά ήδη αυτοί είχαν κάνει viral το επίμαχο πόστ παγκοσμίως (Αυστραλία, Καναδά, Αμερική κ.α), ζητώντας επιδεικτικά βοήθεια παγκόσμια, μη δίνοντας μου την δυνατότητα να μπορώ να απαντήσω, με την φωτογραφία μου και πληροφορίες για την οικογένειά μου. Τα σχόλια τους υβριστικά, προσβλητικά και απειλητικά. Πάντα λειτουργούν πίσω από ψευδές προφίλ γιατί είναι επαγγελματίες στον τόπο μας..... Σας ξέρουμε είπαμε ..... 

Βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι με αυτό τον τρόπο υψώνουν το ανάστημά τους και δέχονται περισσότερα πεσκέσια από εξωτερικές δυνάμεις, κλαίγοντας πως οι Έλληνες είναι ρατσιστές, φασίστες και ότι δεν τους αποδέχονται και περνούν όλα αυτά τα δεινά για την διαιώνιση της προπαγάνδας τους..... Τα ξέρουμε λέμε, και δεν θα με φιμώσει κανένας γιατί, πολύ απλά αυτοί είναι οι ρατσιστές που μας διώχνουν ευθαρσώς κάνοντας μας και τα εισιτήρια και προσβάλλοντας μας. (βλ. παρακάτω σχόλιο):

Petros Nikolaidis

εισιτήρια για τους ξενόφερτους πεμπτοφαλλαγγίτες, Τούρκους πατριαρχικούς, κρατικούς εποίκους στην Μακεδονία, διατίθενται από τουρκοπατριαρχικά τουριστικά γραφεία εδώ στην πόλη μας...ισχύουν για δύο άτομα...ιδιαίτερα για τους αρβανιτοαλβανούς...καλό ταξίδι στην τουρκική πατρίδα ...

Σε απάντηση αυτής της προσπάθειάς τους ζητώντας βοήθεια ενημερώνω πως θα κάνω χρήση κάθε νόμιμου δικαιώματός μου γιατί "Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον". 

Η απάντηση μου λοιπόν: 

Εμείς οι πολίτες αυτής της πόλης η οποία ονομάζεται Έδεσσα και όχι Voden δεν είμαστε ενοχλημένοι από το νέο σας γραφείο, αντιθέτως αδιαφορούμε και τζάμπα υπάρχει όπως και τόσα χρόνια προσπαθειών πάνε στράφι και κόπος και χρήμα γιατί σας ξέρουν σας έμαθαν .... Δεν έχουμε μαζέψει υπογραφές γιατί ο χρόνος είναι χρήμα και εδώ σε αυτή τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ δουλεύουμε για να υπάρχουμε..... Εάν θέλαμε να εμπλέξουμε υπηρεσίες πληροφοριών, νομίζω πως πράττουν αυτεπάγγελτα .... δεν θα σας κάνουμε την χάρη γιατί είπαμε ο χρόνος είναι χρήμα .... δεν έρχονται χρήματα για να ζήσουμε από τον ουρανό .... Η ίδια η πολιτεία και οι αλχημείες που κάνετε θα σας κλείσουν όχι εμείς πάντως. ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ αν και εσείς το κάνατε πολλάκις για να μας τρομοκρατείτε. Και ενημερώνω πως θα κάνω χρήση κάθε νόμιμου δικαιώματος μου για τις απειλές, τις ύβρεις και τους χλευασμούς σας. Θα θέλατε πάρα πολύ να ασχοληθούμε για να ανέβει η δημοτικότητα σας και οι πόροι σας αλλά αδιαφορούμε. 

Όσο γι αυτό που έγραψα παράδοση ταυτότητας και στην χώρα σας το γράφω εντελώς ειλικρινά και το εννοώ για να σας βοηθήσω μήπως δεν το είχατε σκεφτεί. Εάν θέλετε να εκπαιδεύσετε παιδιά και ενήλικες στην σκοπιανή γλώσσα, στην χώρας σας να πάτε να το κάνετε ελεύθερα εδώ δεν υπάρχουν μειονότητες είμαστε όλοι Έλληνες και ομιλούμε την Ελληνική με το οποιοδήποτε ιδίωμά της. Την ΕΛΛΗΝΙΚΗ να ξανατονίσω. Εδώ είναι Έδεσσα, Έλλάδα εάν σας διαφεύγει.

Και προς θεού μην φοβάστε, εμείς φοβόμαστε γιατί πολύ απλά υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας.

1* Πηγή (Φιλοσκοπιανό blog: http://belomorskamacedonia.blogspot.gr/2012/10/npld.html)

Μ.Ι.

Γενετική συνέχεια Μινωιτών, Μυκηναίων και Νεοελλήνων

«Η Παριζιάνα», τοιχογραφία από τα ανάκτορα της Κνωσού

Γενετική συνέχεια

Την ύπαρξη γενετικής συγγένειας και συνέχειας μεταξύ των Μινωιτών, των Μυκηναίων και των σύγχρονων Ελλήνων, όχι με όρους απομόνωσης αλλά με διαδικασία προσμείξεων από βόρειους και ανατολικούς πληθυσμούς, αναδεικνύει μελέτη γενετικού υλικού από διεθνή ομάδα ερευνητών, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature. Πρόκειται για συνεργασία επιστημόνων από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, μαζί με αρχαιολόγους και άλλους συνεργάτες στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Κέντρου Ερευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος». Μελετήθηκαν 19 αρχαία δείγματα DNA προερχόμενα από Μινωίτες της αρχαίας Κρήτης, Μυκηναίους και ανθρώπους της Εποχής του Χαλκού από την Πισιδία στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία. Τα γενετικά δεδομένα συγκρίθηκαν μεταξύ τους και με περισσότερα από 330 άλλα αρχαία άτομα και 2.600 σύγχρονους ανθρώπους ανά την υφήλιο.

Η μελέτη καταδεικνύει πως Μινωίτες, Μυκηναίοι και σύγχρονοι Ελληνες μοιάζουν γενετικά πολύ μεταξύ τους, αλλά δεν ήταν πανομοιότυποι. Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι, αλλά και τα άτομα από την Πισιδία, προέρχονται κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς αγροτοκτηνοτροφικούς πληθυσμούς της Ελλάδας και της δυτικής Ανατολίας, αλλά και οι τρεις πληθυσμοί είχαν επιπλέον πρόσμειξη από ανατολικότερους πληθυσμούς παρόμοιους με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας και του Ιράν. Οι Μυκηναίοι, σε αντίθεση με τους Μινωίτες, είχαν επιπροσθέτως εν μέρει προέλευση από τους αρχαίους κατοίκους της Ανατολικής Ευρώπης και Βόρειας Ευρασίας.

Ο Γεώργιος Σταματογιαννόπουλος, καθηγητής Γονιδιωματικών Επιστημών και Ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και επικεφαλής συγγραφέας του άρθρου, σημειώνει πως «η καινούργια μελέτη δεν επιλύει όλα τα μυστήρια του παρελθόντος, αλλά παρέχει σημαντικές απαντήσεις. Απορρίπτει για πρώτη φορά τη θεωρία πως οι Μυκηναίοι ήταν ένας πληθυσμός με προέλευση πέρα από τον αιγαιακό χώρο, καθώς και τη θεωρία πως οι Μυκηναίοι και οι μετέπειτα αρχαίοι Ελληνες εξαλείφθηκαν κατά τον Μεσαίωνα (θεωρία Φαλμεράιερ)».

http://www.kathimerini.gr/921394/article/epikairothta/ellada/synexeia-minwitwn-mykhnaiwn-kai-neoellhnwn