Ἀντιδυτικὰ ἢ πρόσεχε τί εὔχεσαι...

Ἀντιδυτικὰ ἢ πρόσεχε τί εὔχεσαι

Μ’ ἀρέσει πολὺ τὸ ρεῦμα σκέψης ποὺ κατακρίνει τοὺς εὐρωλιγούρηδες χωρὶς νὰ ἔχει νὰ προτείνει κάτι λιγότερο οὐτοπικὸ ἀπὸ αὐτούς. Τί προτείνουν οἱ φιλοδυτικοί; Αὐτομαστίγωμα γιατὶ δὲν ἐσωτερικεύουμε τὴν ἀνωτερότητα τῶν δυτικῶν φιλοσοφικῶν καὶ οἰκονομικῶν ἀξιῶν. Μαθητεία στὴ Δύση, ὅπως ὁ Κοραῆς καὶ ὁ Σ. Μάνγκο πρότειναν. Ἔρχονται μετὰ οἱ κριτικοὶ τῶν φιλοδυτικῶν καὶ σωστὰ ὑποδεικνύουν ὅτι ἡ Δύση ὑποχωρεῖ, ὅτι ἡ Ε.Ε. εἶναι Ναζὶ μὲ Πολιτικά, ὅτι ἡ πολιτισμικὴ ἡγεμονία (τῶν ἀξιῶν καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς) τῆς Δύσης θὰ χαθεῖ κατὰ τὸν 21ο αἰ.

Αὐτὰ εἶναι τὰ εὔκολα. Ἡ κριτικὴ εἶναι τὸ πιὸ εὔκολο, γιατὶ δὲν ὑπάρχει σύστημα χωρὶς ἀντιφάσεις καὶ μαῦρες τρύπες στὴν πράξη. Τὰ δύσκολα ἀρχίζουν ὅταν οἱ ἀντιδυτικοὶ περιγράφουν τὴν διάδοχη κατάσταση ἢ τὸ ὅραμά τους. Ἐκεῖ, ἔχουμε ἕνα εὖρος ἀπόψεων: Ἀπὸ ἐκείνους ποὺ παραδέχονται ὅτι κάποια σωστὰ τῆς Δύσης ἀξίζουν κ.λπ., ὣς ἐκείνους ποὺ διαπιστώνουν ὅτι ὁ κόσμος γίνεται πολυπολικὸς ἢ μιλᾶνε γιὰ μιὰ Ἐνδιάμεση Περιοχὴ στὴν ὁποία θὰ κουρνιάσει ἡ Ἑλλάδα.

Βασικά, οἱ τῆς πρώτης κατηγορίας δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴ μοναδικότητα κάθε πολιτισμικοῦ παραδείγματος. Νομίζουν ὅπως κι οἱ φιλοδυτικοὶ ὅτι ἡ Δύση εἶναι κάτι φυσικό, ὅτι π.χ. ἡ δημοκρατία καὶ ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου ἢ τὰ ἐργατικὰ δικαιώματα εἶναι αὐτονόητα σὰν φυσικὸ φαινόμενο. Νομίζουν, σὰν τοὺς φιλοδυτικούς, ὅτι ὁ «ἰὸς τῆς ἐλευθερίας» πάντα θὰ μολύνει τοὺς πάντες κι ἄρα ὅτι οἱ ἐπισημάνσεις γιὰ τὸν ἀσιατικὸ κολλεκτιβισμὸ εἶναι ὑπερβολικές. Ὅταν ὅμως ἡ Δύση πάψει νὰ εἶναι αὐταξία δὲν θὰ ὑπάρχει λόγος νὰ «κρατήσουμε τὰ σωστά» (κοινοβουλευτισμό, ἄλλες μορφὲς δημοκρατίας, δικαιώματα, ἐλευθερία λόγου) της. Τὰ δυτικὰ ἀπομεινάρια θὰ ἐνσωματωθοῦν ὅπως τὰ σπόλια ἀρχαίων κτηρίων ἐνσωματώθηκαν σὲ μεσαιωνικὰ κτήρια. Διακοσμητικά, ἀποτροπαϊκά, ἀλλὰ μὲ νέο νόημα. Σὲ κάθε περίπτωση, δὲν ἔχει ἀποδειχθεῖ γιατί τὸ σύστημα τῶν καστῶν ἢ τοῦ κινεζικοῦ κολλεκτιβισμοῦ θὰ ἀνεχτεῖ πραγματικὲς δυτικὲς ἀξίες. Καὶ στὴ Ρωμαιοκρατία ὑπῆρχε ἡ ρητορικὴ ἀλλὰ οἱ ρήτορες ἐπέλεγαν ἀνώδυνα κι ἀπολίτικα θέματα. Αὐτὰ τὰ γράφω χωρὶς κάποια ψευδαίσθηση ἢ ἔμμεση προτροπὴ «νὰ ἀγωνιστοῦμε (ποιά; ἡ Ἑλλάδα…) γιὰ τὶς δυτικὲς ἀξίες καὶ γιὰ τὴ Δύση» ὡσὰν νὰ εἶχε ἐπίδραση ἡ στάση μας στὴν ἱστορικὴ πορεία τῆς Δύσης.

Οἱ τῆς πολυπολικότητας νομίζουν ὅτι θὰ ὑπάρξει λιγότερη αὐθαιρεσία, κι ἄρα θὰ ἐπιβιώσουν καλύτερα μικρὲς χῶρες ὅπως ἡ Ἑλλάδα. Στὴν πραγματικότητα, στὴν καλύτερη περίπτωση τίποτε δὲν θὰ ἀλλάξει ἐνῶ στὴ χειρότερη οἱ κίνδυνοι θὰ αὐξηθοῦν. Γιατὶ καὶ ἐντὸς τῆς Δύσης ὑπῆρχαν διάφορες στάσεις ἔναντι τῶν Ἑλλήνων. Ὑπῆρχε μιὰ βασικὴ φιλοτουρκικὴ στάση ἀλλὰ ὄχι τόσο φιλοτουρκικὴ ὥστε νὰ προστάζει ἢ νὰ ἀποδέχεται τὴν ἄτυπη προσάρτηση-ὑποταγὴ τῆς Ἑλλάδας. Ἀντίθετα, στὸ σημερινὸ ἡμιπολυπολικὸ κόσμο (ΗΠΑ βασικὰ ἀποσυρόμενες, Γερμανία ἀναδυόμενη, Ρωσία, Ἰσλάμ), ἡ Ἑλλάδα βουλιάζει στὸ ἰσλαμικὸ ζωτικὸ χῶρο. Σὲ ἕναν πλήρως πολυπολικὸ κόσμο, ἡ ἐξαφάνισή της θὰ εἶναι τόσο πιθανὴ ὅσο ἡ ἐξαφάνιση τόσων καὶ τόσων κρατῶν παλιότερα (π.χ. Πολωνία τὸν 17ο καὶ 18ο αἰ.), ἐὰν συμφωνήσουν ἐπὶ τούτου ὅλοι ἢ οἱ περισσότεροι πόλοι.

Τραγελαφικοὶ εἶναι οἱ τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς εἴτε τὴ φαντάζονται ὡς συνεργασία μὲ τὴ Ρωσία εἴτε ὡς συμπάθεια-συνεργασία μὲ τὸ Ἰσλάμ (ποὺ «μᾶς μοιάζει»). Ἡ Ρωσία (τὰ βαφτιστήρια μας, ποὺ εἶναι πολιτισμικὰ πιὸ κοντὰ σὲ μᾶς ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἄλλη πλανητικὴ δύναμη) δυστυχῶς δὲν μπορεῖ νὰ ἁπλωθεῖ πέρα ἀπὸ τὸ σεντόνι της, ὁπότε θὰ περιμένουμε κι αὐτὴ τὴν Ἄνοιξη μάταια. Θὰ τῆς κάνουν ντὰ ὅπως παλιὰ οἱ λοιποί, ἂν τολμοῦσε κάτι παραπάνω -καὶ πάντα ἡ Ρωσία ἀδυνατεῖ νὰ νικήσει ὅλη τὴ Δύση. Ἄλλωστε, ἡ Ρωσία μᾶς «πουλᾶ» συστηματικά, ὅσο κι ἂν σίγουρα ἔχει συνεισφέρει πολὺ πιὸ θετικὰ ἀπὸ τὴ Δύση στὴν ἐθνική μας ἐπιβίωση. Ἐξίσου φαντασίωση ἀποτελεῖ τὸ ὅραμα μιᾶς Εὐρώπης ἀπὸ τὰ Οὐράλια ὣς τὸν Ἀτλαντικὸ καθὼς καὶ τῶν (ἀντιτουρκικῶν) Ἑνωμένων Βαλκανίων. Στὴν πρώτη περίπτωση, οἱ Δυτικοὶ εἶναι ἀντιρῶσοι ἐκ γενετῆς (παρομοίως, ἡ ἄσημη Ἑλλὰς δὲν δύναται νὰ τοὺς μεταπείσει), ἐνῶ στὴ δεύτερη οἱ χριστιανοὶ Βαλκάνιοι εἶναι ἄμυαλοι. Ὅσο γιὰ τὸ Ἰσλάμ, αὐτὸ μᾶς τρίζει τὰ δόντια του ἤδη, εἴτε ὡς (ἐμεῖς Ἀλλὰχ κι ἐσεῖς Χριστό) Τοῦρκοι («τί καλὸς ὁ Ἐρντογὰν καὶ πόσο φασίστες οἱ Κεμαλικοί», λὲν οἱ Ἐνδιαμεσοχωρίτες) εἴτε ὡς Ἄραβες-μυρμηγκιὲς (ποὺ «μᾶς μοιάζουν») νῦν προσφυγόπουλων, προσεχῶς ἐφήβων βιαστῶν-τζιχαντιστῶν, ὡς εἰσβολὴ ἑκατομμυρίων ἀτόμων ποὺ θεωροῦν φυσιολογικὴ καὶ φιλάνθρωπη τὴ Σαρία καὶ τὴ γυναικεία κατωτερότητα, μὲ ἡμι-ἰσλαμίστριες ποὺ ἤδη μᾶς θέτουν κατάμουτρα τὰ ψευτοδιλήμματα τύπου «ἢ μίνι (=εἶσαι πουτάνα) ἢ μαντίλα». Κυριολεκτικά, ἔχουμε μιὰ «Ἐπιστροφὴ στὸν Πλανήτη τῶν Πιθήκων» (ἡ παλιὰ ταινία) χάρη στὸ Ἰσλάμ. Μὲ αὐτὰ τὰ ἰσλαμικὰ ἐπεκτατικὰ ἀδέρφια μας, πιστεύουν οἱ καμμένοι -καὶ ἐνίοτε μὴ Ἀριστεροί- τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς (δὲν ἐννοῶ τὸν Κιτσίκη ἐδῶ, ἀφοῦ ἡ δική του πατέντα διευρύνεται κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ υἱοθετεῖται ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε), ὅτι θὰ βροῦμε ἕνα modus vivendi κι ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἐξισλαμίσουν.

Ὅσο λανθασμένη εἶναι ἡ φιλοδυτικὴ ἄποψη ὅτι καταρρέουμε ἐπειδὴ δὲν μάθαμε καλὰ τὸ δυτικὸ Μάθημα, τόσο εἶναι ἡ ἀντιδυτική, ὅτι «δηλώνουμε ὑποταγὴ σὲ κάτι ποὺ διαλύεται καὶ γι’ αὐτὸ θὰ χαθοῦμε». Ἡ δύναμη τῆς ἀδράνειας καὶ ἡ συνήθεια εἶναι συντηρητικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν χωριατῶν (ποὺ εἶναι οἱ Ἕλληνες), καὶ εἶναι ἀναμενόμενα. Τὸ κόστος γιὰ τὴν ἁδράνεια θὰ εἶναι τεράστιο: π.χ. ἕνας πρωθυπουργὸς Μητσοτάκης, ποὺ θὰ ὁρκιστεῖ στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Δύσης καὶ τοῦ παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμοῦ τοῦ ’90, ὅπως ὁ Τσίπρας ὁρκίζεται στὸν ἀντιφασισμὸ καὶ τὴν Ἐπανάσταση. Ἀλλὰ πέρα ἀπὸ αὐτό, ἂς μὴ γελιόμαστε. Εἶναι ἡ χωριατίλα, ὄχι εἰδικὰ ὁ δυτικισμός. Εἶναι τὸ μίσος γιὰ τὴ βυζαντινὴ καὶ ἀρχαία ἀντίληψη καὶ ἐξήγηση τῶν πραγμάτων, ποὺ μᾶς μετατρέπει σὲ χωριάτη.

Ἡ τυραννία μιᾶς Κίνας ἢ μιᾶς Ἰνδίας (τῶν κοινωνικῶν προτύπων τους καὶ δομῶν τους, ὅταν αὐτὰ θὰ εἶναι «αὐτονόητα» στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πλανήτη) θὰ εἶναι πολὺ χειρότερη ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν Φονιάδων τῶν Λαῶν ἢ τῶν ἰμπεριαλιστῶν Εὐρωπαίων στὴν Ἀφρική, τόσο πολὺ χειρότερη ὅσο χειρότερο καὶ πιὸ μακροχρόνιο ἦταν τὸ ἰσλαμικὸ δουλεμπόριο ἔναντι τοῦ δυτικοῦ. Ἤδη, προγευόμαστε τὴν τυραννία τοῦ Ἰσλὰμ στὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Ἂν οἱ σατανικὲς ΗΠΑ κι ὁ τρισκατάρατος δυτικὸς καπιταλισμός στήριζαν «χίτες, φασίστες, ταγματασφαλίτες» καὶ «δὲν μᾶς ἄφηναν νὰ κυβερνηθοῦμε ἀπὸ τὸ κόμμα τὸ ὁποῖο ψηφίσαμε», τότε οἱ Μὴ Δυτικοὶ αὐριανοὶ κυρίαρχοι τοῦ πλανήτη δὲν πρόκειται νὰ καταλάβουν κἂν τί θὰ πεῖ ἐκλογὲς καὶ ἰσηγορία, καὶ θὰ δεῖτε τί θὰ ἐπιβάλλουν στὴν Ἑλλάδα. Νομίζουμε ὅτι κολλεκτιβιστὲς Σατράπες καὶ Μεγάλοι Βασιλεῖς, ποὺ κατὰ τὶς χιλιετίες κυριαρχίας τους ἔσφαζαν μὲ ἕνα νεῦμα τους πολλὰ «ἑκατομμύρια» ἀλλοεθνῶν καὶ ὁμοεθνῶν ὑποτακτικῶν τους, θὰ συγκινηθοῦν ἀπὸ τὸ θέαμα τῶν ἀδύναμων Ἑλλήνων ἢ ἀπὸ τὰ μεγαλεῖα τοῦ ἑλληνορωμαϊκοῦ ἐκχριστιανισμένου πολιτισμοῦ. Ἔχουμε ὑπόψη τὰ ἀθάνατα παραδείγματα τῶν «ἀπελευθερωτῶν» Ρωμαίων καὶ Σπαρτιατῶν ἀπὸ τὴν Μακεδονικὴ καὶ Ἀθηναϊκὴ «τυραννία», ἀντίστοιχα, ὅπου οἱ χειρότεροι τύραννοι ἐμφανίστηκαν ὡς ἀπελευθερωτές. Ἀλλὰ ποῦ καιρὸς γιὰ «ρατσιστικὲς» προτιμήσεις γιὰ τὰ ἑλληνικὰ διδάγματα. Πόσο νήπιοι εἴσαστε, ἀντιδυτικοὶ ὀρθολογιστές.

Ὁπότε, πάλι στὸ θαῦμα καταλήγουμε.

https://chronographiae.wordpress.com/2016/12/11/%E1%BC%80%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B0-%E1%BC%A2-%CF%80%CF%81%E1%BD%B9%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%B5-%CF%84%E1%BD%B7-%CE%B5%E1%BD%94%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9/