Τσάμηδες: Να μη κάνουμε τα ίδια λάθη

Κάναμε το λάθος με τους Σκοπιανούς, 

να μην το επαναλάβουμε με τους Τσάμηδες

     Είναι απαραίτητο να επιδειχθεί η δέουσα προσοχή, στις διαφαινόμενες προθέσεις των Αλβανών να επιτείνουν τις προσπάθειές τους για δημιουργία “θέματος Τσάμηδων”

Είναι γνωστό ότι επί μακρά χρονική περίοδο το σκοπιανό ζήτημα δεν απασχολούσε καθόλου την ελληνική πολιτεία. Είτε διότι εξαναγκασθήκαμε από τους Συμμάχους μας να μη ενοχλούμε τον Τίτο, προκειμένου να μη στραφεί προς την ΕΣΣΔ, είτε από κακή εκτίμηση.

Γεγονός είναι, πως όποιος πριν από τρεις δεκαετίες τολμούσε να αναφερθεί στην προκλητικότητα των εν Ελλάδι φιλοσκοπιανών, αντιμετώπιζε την οργή της Πολιτείας, με το σαθρό επιχείρημα ότι είναι ελάχιστοι, και πως ασχολούμενοι μ’ αυτούς τους δίνουμε αξία. Πόσο ανόητη ήταν η αντιμετώπιση, φαίνεται από τα πράγματα.

Φοβούμαι πως το ίδιο πράττουμε και με τους Αλβανοτσάμηδες. Είναι αλήθεια, πως τόσο οι Σλάβοι όσο και οι Αλβανοί είναι υποκινούμενοι. Αυτοί που απεργάζονται τη δημιουργία μικρών προτεκτοράτων στα Βαλκάνια, κάνουν καλά τη δουλειά τους. Το πρώτο επομένως που πρέπει να εκτιμήσουν οι Έλληνες αρμόδιοι, είναι πως ο υποκινητής είναι αρκετά ισχυρός και προφανώς αντίπαλοί μας δεν είναι ο κ. Γκρούεφσκι στα Σκόπια ή ο κ. Ίντριζι στην Αλβανία.

Προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοιες, με το Σκοπιανό, δυσάρεστες καταστάσεις, είναι απαραίτητο να επιδειχθεί η δέουσα προσοχή, στις διαφαινόμενες προθέσεις των Αλβανών να επιτείνουν τις προσπάθειές τους για δημιουργία “θέματος Τσάμηδων”.

Παρήγορο στοιχείο ήταν, η αντίδραση του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια, ο οποίος διέκοψε την επίσκεψή του στη γείτονα χώρα, και απέστειλε διττό μήνυμα: αφ’ ενός προς τους Αλβανούς, ότι ο ίδιος θα αντιδράσει στις όποιες ενέργειες γίνουν από πλευράς τους για ανακίνηση και διόγκωση του θέματος, αφετέρου και προς την ελληνική πολιτεία, ότι δεν θα καταστεί συνήγορος και υποστηρικτής πολιτικών πράξεων, που δεν θα φέρουν τη σφραγίδα αξιοπρεπούς αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων.

Η ενέργεια του κ. Κ. Παπούλια δεν είχε την ανάλογη συνέχεια. Δεν προβάλλαμε αντιρρήσεις στις πιέσεις και χωρίς κάποιο αντάλλαγμα ψηφίσαμε υπέρ της ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ, δεχθήκαμε χωρίς έλεγχο εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς, μεταξύ των οποίων και καταδίκους σε βαριές ποινές, αλλά και με επιδότηση δική μας στείλαμε επιχειρήσεις στην Αλβανία, προκειμένου να μη υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές εντάσεις στη χώρα αυτή, όπως προέβλεπε το Σύμφωνο Σταθερότητας που άκριτα αποδεχθήκαμε. Τώρα δε με τη Συμφωνία του αγωγού, τους κάναμε ένα σημαντικό δώρο, απεμπολώντας το αντάλλαγμα που δικαιούμασταν.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η ενημέρωση τόσο της διεθνούς, όσο ­δυστυχώς­ και της ελληνικής κοινής γνώμης, περί του θέματος των Αλβανών Τσάμηδων, εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου, οι οποίοι όχι μόνον παρέμειναν ατιμώρητοι για τα εγκλήματα που διέπραξαν, αλλά ­και λόγω αυτού­ εμφανίζονται ως τιμητές και απαιτούν την, κατ’ αυτούς, δικαίωση.

Προ πάντων, πρέπει να εξηγηθεί, ότι το επίθετο Τσάμης υποδηλοί ­εν παραφθορά­ τον κάτοικο περιοχής γύρω από τον ποταμό Θύαμη, ανεξάρτητα αν πρόκειται περί Έλληνος ή Αλβανού, που διέμενε για κάποιο χρονικό διάστημα εκεί.

Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί Τσάμηδες, μετά από πίεση κυρίως της Ιταλίας και της υποχώρησης, του τότε δικτάτορα πρωθυπουργού Θ. Πάγκαλου σε κάθε τι το αλβανικό ­σε επιστολή προς τον Αλβανό ομόλογό του, διακήρυξε την ελληνοαλβανική, όχι αρβανίτικη, καταγωγή του­ παρέμειναν στην Ελλάδα, παρά τα περί αντιθέτου προβλεπόμενα για ανταλλαγή πληθυσμών, που ολοκληρώθηκε το 1925.

Αυτοί λοιπόν οι Τσάμηδες, 15 χρόνια αργότερα, βρήκαν την ευκαιρία να πλήξουν τη χώρα μας, συνεργάσθηκαν με Ιταλούς και Γερμανούς και τέλεσαν απάνθρωπα εγκλήματα κατά των Ελλήνων. Μικρό μέρος αυτών δημοσιεύουμε, σύμφωνα με Έκθεση Ειδικής προς τούτο Επιτροπής του ΟΗΕ (Πίνακας Εγκλημάτων του “Αλβανικού Συστήματος Διoικήσεως”, κατά την κατοχή στη Θεσπρωτία):

1. Δολοφονηθέντες υπό Τσάμηδων μόνων ή εν συνεργασία με τα στρατεύματα κατοχής 632.

2. Eξαφανισθέντες και απαχθέντες όμηροι 428.

3. Βιασμοί γυναικών και κορασίδων 209.

4. Aπαγωγαί 31.

5. Πυρποληθείσαι οικίαι 2.332.

6. Λεηλατηθέντα ολοσχερώς χωριά 53.

7. Διαρπαγέντα ζώα: α) αιγοπρόβατα 37.556, β) βοοειδή 9.285, γ) ιπποειδή 4.185, δ) πoυλερικά (ένα μέρος) 30.000, ε) κυψέλαι 742…

Οι Αλβανοί Τσάμηδες, για να αποφύγουν την τιμωρία τους, έφυγαν από την Ελλάδα μαζί με τα στρατεύματα κατοχής, όταν τελείωσε ο πόλεμος. Μεγάλος αριθμός από αυτούς δικάστηκαν από την ελληνική δικαιοσύνη ερήμην και καταδικάστηκαν σε ποινές, που έμειναν ανεκτέλεστες.

Η ελληνική πολιτεία, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα, δεν ανακίνησε το θέμα απαιτώντας την απόδοση δικαιοσύνης, με πιθανό αποτέλεσμα να βρεθεί σε λίγο καιρό η Ελλάδα απολογούμενη, για δήθεν παραβιάσεις των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, ατιμώρητων και αποθρασυνθέντων εγκληματιών.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά…

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=125670

Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην ιστορία

Η βύθιση του "Βίλχελμ Γκούστλοφ"

Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην ιστορία

του Κωνσταντίνου Μαυρίδη 

Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου του 1945, το γερμανικό υπερωκεάνιο Βίλχελμ Γκούστλοφ, το οποίο έπλεε στη Βαλτική με κατεύθυνση το Κίελο, τορπιλίστηκε από το σοβιετικό υποβρύχιο S13 και βυθίστηκε. Το μοιραίο πλοίο είχε αποπλεύσει από το λιμάνι του Γκέτενχαφεν, που βρίσκεται στη σημερινή Πολωνία, μεταφέροντας πάνω από δέκα χιλιάδες πρόσφυγες, τραυματίες και ναυτικό προσωπικό, συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων χιλιάδων παιδιών, από τους οποίους περίπου εννέα χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους. Η βύθιση του Βίλχελμ Γκούστλοφ αποτελεί τη μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στην ανθρώπινη ιστορία, από την άποψη του αριθμού απωλειών σε ανθρώπινες ζωές και παρ’ όλα αυτά είναι παντελώς άγνωστη στους περισσότερους.

Επίσης, ενώ για τους ειδικούς της ναυτικής ιστορίας, η βύθισή του ισοδυναμεί με πέντε Τιτανικούς, στα εξήντα οχτώ χρόνια που πέρασαν από τη νύχτα του ναυαγίου έχουν υπάρξει διάφορες θεωρίες για το τι πραγματικά συνέβη και το ναυάγιο έχει χαρακτηριστεί σοβιετικό έγκλημα πολέμου, ή ως η μέγιστη απόδειξη της ανευθυνότητας του ναζιστικού καθεστώτος που κατέρρεε, ή και τα δύο. Η εξέταση των γεγονότων εκείνης της νύχτας, αλλά και των προσωπικών ιστοριών κάποιων εκ των πρωταγωνιστών, είναι άκρως αποκαλυπτική για τον φωτισμό μιας από τις πλέον σκοτεινές στιγμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 21 Ιανουαρίου του ’45, αποφασίζεται η έναρξη της γερμανικής επιχείρησης «Αννίβας», της μεταφοράς δηλαδή προσφύγων, τραυματιών και βοηθητικού προσωπικού από την Πρωσία στα δυτικά της Γερμανίας, για να ξεφύγουν από τον σοβιετικό κλοιό. Τέσσερα μεγάλα πλοία, το μεγαλύτερο εκ των οποίων είναι το υπερωκεάνιο, πρώην νοσοκομειακό πλοίο, Βίλχελμ Γκούστλοφ και πολλά μικρότερα παίρνουν μέρος στην επιχείρηση εκκένωσης των προσφύγων, οι οποίοι καταφθάνουν καθημερινά στα λιμάνια Ντάντσιχ και Γκέτενχαφεν, μετά από απίστευτες κακουχίες και ενώ η θερμοκρασία πέφτει τη νύχτα στους -10 με -30 βαθμούς Κελσίου. Έτσι, το μεσημέρι της 30/1 αποπλέει και το Βίλχελμ Γκούστλοφ από το λιμάνι του Γκέτενχαφεν. Είχε προηγηθεί διήμερη φόρτωση προσφύγων και τραυματιών, όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες, καθώς πλήθος κόσμου προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να τρυπώσει στο πλοίο για το πολυπόθητο ταξίδι προς τα δυτικά και την ασφάλεια.

Τελικά, ενώ το πλοίο είναι σχεδιασμένο να μεταφέρει 1880 επιβάτες και πλήρωμα, θα φορτωθεί με πάνω από δέκα χιλιάδες επιβάτες, οι οποίοι θα παστωθούν στην κυριολεξία σε κάθε πιθανή γωνιά του πλοίου. Σημειωτέον ότι στο πλοίο επιβαίνουν και 900 εκπαιδευόμενοι στα υποβρύχια, αλλά και 350 γυναίκες της βοηθητικής υπηρεσίας του ναυτικού. Ενώ τα παγοθραυστικά ανοίγουν τον πάγο στο λιμάνι για τον απόπλου του σκάφους, στη γέφυρα του πλοίου έχει ξεσπάσει διαφωνία για την επιλογή της πορείας προς το Κίελο. Οι δύο ανώτεροι αξιωματικοί πάνω στο πλοίο διαφωνούν για το αν θα πρέπει να πλεύσουν κοντά στην ακτή ή στα ανοιχτά και τελικά, μιάμιση ώρα μετά την έξοδο από τον κόλπο, επιλέγεται να ακολουθήσουν τη δίοδο 58, ένα κανάλι που έχει καθαριστεί από τις νάρκες πριν μερικές μέρες, αλλά που οδηγεί σε πιο βαθιά νερά.

Η μοιραία αυτή κίνηση θα φέρει το Βίλχελμ Γκούστλοφ στη ρότα του σοβιετικού υποβρυχίου S13, το οποίο ψάχνει απεγνωσμένα για στόχους ευκαιρίας. Ο κυβερνήτης του, Αλεξάντερ Μαρινέσκο έχει πρόσφατα ανακριθεί από τη NKVD για μια υπόθεση «ανάρμοστου στενής σχέσης με υπήκοο καπιταλιστικού κράτους». Στην πραγματικότητα, για μια εβδομάδα, ξεκινώντας από την πρωτοχρονιά του ’45, ο Μαρινέσκο εγκατέλειψε τη σοβιετική βάση του Χάνκο στη Φινλανδία και την πέρασε στο κρεβάτι παρέα με τη Σουηδέζα ιδιοκτήτρια ενός τοπικού εστιατορίου και ατελείωτα μπουκάλια βότκα. Η ποινή για παρόμοιες σχέσεις ήταν καθαίρεση και αρκετά χρόνια στα Γκούλαγκ, αλλά ο Μαρινέσκο στάλθηκε για να επανορθώσει στο πεδίο της μάχης, υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Μπέρια να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Χρειαζόταν μια τρανταχτή επιτυχία και γρήγορα, αν ήθελε να παραμείνει κυβερνήτης υποβρυχίων.

Στο μεταξύ, η εξωτερική θερμοκρασία είναι σταθερά στους -18 βαθμούς και η θάλασσα όλο και αγριεύει, με τραγικές συνέπειες για τους ήδη εξασθενημένους πρόσφυγες και τραυματίες στα έγκατα του Βίλχελμ Γκούστλοφ. Ο παγετός στο κατάστρωμα του πλοίου, αλλά και στη συνοδό τορπιλάκατο Λόεβε, προκαλεί νέκρωση των οργάνων ηχοβολισμού και τα δύο σκάφη αναγκάζονται να τοποθετήσουν σκοπούς στα παγωμένα καταστρώματα για εντοπισμό υποβρυχίων. Λίγο μετά τις 6 μ.μ. το σκάφος λαμβάνει σήμα, πως ένας στολίσκος από ναρκαλιευτικά έρχεται από τα δυτικά και ανάβουν τα φώτα ναυτιλίας για την αποφυγή πιθανής σύγκρουσης. Η απόφαση αυτή θα σφραγίσει την τύχη του Γκούστλοφ. Δύο ώρες μετά ο σκοπός βάρδιας του S13 εντοπίζει αχνά φώτα ναυτιλίας μέσα στη χιονοθύελλα και σημαίνει συναγερμό. Ο Μαρινέσκο γυρίζει το S13 πάνω στον στόχο του και αρχίζει μεθοδικά την επίθεσή του με τρεις τορπίλες στην αριστερή πλευρά του Γκούστλοφ. Και οι 3 θα βρουν τον στόχο τους και το Γκούστλοφ θα πάρει αμέσως κλίση προς τα αριστερά. Μόνο να φανταστεί μπορεί κάποιος τις στιγμές πανικού και πλήρους χάους που εκτυλίχτηκαν πάνω στο πληγωμένο πλοίο, καθώς οι χιλιάδες πρόσφυγες κατρακυλούσαν στο κεκλιμένο κατάστρωμα και έπεφταν στο νερό, ενώ οι σωστικές λέμβοι δεν κατέβαιναν, γιατί οι μηχανισμοί τους είχαν παγώσει από το ψύχος. Το πλοίο βυθίστηκε σε λιγότερο από μία ώρα, παίρνοντας μαζί του πάνω από εννέα χιλιάδες ψυχές. 1230 άνθρωποι διασώθηκαν από το Λόεβε και άλλα πλοία που έσπευσαν στην περιοχή, αλλά το Βίλχελμ Γκούστλοφ υπήρξε, αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία όλων των εποχών.

[...]

Όσο για τον Μαρινέσκο, δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα νύχια της NKVD, παρά την «επιτυχία» του. Ο φάκελός του έφερε τον χαρακτηρισμό «μακράν του σοβιετικού ιδεώδους» και απολύθηκε ατιμωτικά από τον Κόκκινο Στόλο, τον Οκτώβρη του ’45. Μετά από έναν καβγά με τον επόπτη του σε κάποιο κρατικό ινστιτούτο, κατηγορήθηκε για κλοπή και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία, όπου έπιασε οριστικά την μπουκάλα. Το ’60 κάποιος τον θυμήθηκε και αποκαταστάθηκε. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι, αν και ο ίδιος πέθανε το ’63 από κίρρωση του ήπατος, το 1990 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ήρωα της ΕΣΣΔ, μόλις την τελευταία χρονιά της ύπαρξης της ΕΣΣΔ ως κρατικής οντότητας.

http://ardin-rixi.gr/archives/10887

Το φοβικό "ελληνικό" ΥΠΕΞ

Είναι παλιά διαπίστωση ότι το Υπουργείο Εξωτερικών έχει μεταβληθεί εδώ και δεκαετίες σε άντρο ανθελληνικών μεθοδεύσεων με πρωταγωνιστές τους διάφορους πολιτικάντηδες που έχουν παρελάσει από εκεί παριστάνοντας την "πολιτική ηγεσία" του. Οι ίδιοι έχουν εμφυσήσει ένα πνεύμα εθνικής μειοδοσίας και φοβικής αντιμετώπισης των ανθελληνικών ενεργειών από άλλες χώρες εις βάρος της πατρίδας μας και των εθνικών μας συμφερόντων.  Οι χαρακτηρισμοί που του έχουν αποδοθεί κατά καιρούς (Υπουργείο Εξωτερικών τεμενάδων, Ανθελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών κλπ) απεικονίζει μια θλιβερή κατάσταση που κάποιοι εξαιρετικοί Έλληνες διπλωμάτες δεν μπόρεσαν να αντιστρέψουν δυστυχώς. Το κείμενο που ακολουθεί περιγράφει κάποιες πτυχές αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.

ΔΕΕ 

Το φοβικό "ελληνικό" ΥΠΕΞ

Άδοξα έληξε για τον πρώτο, η δικαστική διαμάχη μεταξύ του πρώην πρόξενου Θεόδωρου Οικονόμου-Καμαρινού με το Υπουργείο Εξωτερικών. Η δικαστική απόφαση που εξέδωσε το δικαστήριο ήταν εις βάρος του Θ. Καμαρινού ο οποίος μετά από αυτό παραιτήθηκε από το διπλωματικό σώμα. Ως γνωστόν, οι αλβανικές αρχές και οι εθνικιστικοί κύκλοι της Αλβανίας είχαν ενοχληθεί βαθύτατα όταν ο πρώην – πλέον – Έλληνας διπλωμάτης… τόλμησε να αναφερθεί σε ελληνική μειονότητα στην Κορυτσά. Το γεγονός είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Γενικού Προξενου Κορυτσάς. Το ΥΠΕΞ για να μην τους κακοκαρδίσει, τον είχε σκανδαλωδώς παραπέμψει στη δικαιοσύνη για… παράβαση καθήκοντος.

- Ας θυμηθούμε αντίστοιχες περιπτώσεις ξένων διπλωματών και πως αυτές αντιμετωπίστηκαν. Το ΥΠΕΞ των Σκοπίων καν δεν ασχολήθηκε με τους Σκοπιανούς διπλωμάτες που είχαν φωτογραφηθεί στον Καναδά μπροστά από αλυτρωτικούς χάρτες της λεγόμενης “Μεγάλης Μακεδονίας” και είχαμε αποκαλύψει πριν ένα χρόνο. Ελληνική αντίδραση στην ουσία δεν υπήρξε. Περιοριστήκαμε σε μια αναφορά του τότε αναπληρωτή Υπ. Εξωτερικών στην βουλή και αυτό ήταν. Οι συγκρίσεις είναι αποκαρδιωτικές.

- Eπιστολές στους Γκρούεφσκι και Τσρβενκόφσκι έστειλε ο Επίτροπος της ΕΕ για ζητήματα διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε. Όπως μάθαμε, στην επιστολή προς τον Σκοπιανό πρωθυπουργό αναφέρεται ό,τι “η Ευρωατλαντική πορεία της FYROM υπό τις παρούσες συνθήκες απειλείται.” Πηγές από την ΕΕ έκαναν λόγο πως ποτέ έπειτα από το 1998 (περίπτωση Vladimir Meciar, Σλοβακία), δεν έχει γίνει χρήση της συγκεκριμένης έκφρασης από ανώτατο αξιωματούχο της ΕΕ. Και αυτό, σύμφωνα με τους ειδικούς, μιλάει από μόνο του για τις τωρινές σχέσεις ΕΕ – Σκοπίων.

- Την ευθύνη για το πολιτικό αδιέξοδο στα Σκόπια συγκεντρώνει η αντιπολίτευση της γειτονικής χώρας από Ευρωβουλευτές. Ειδικά οι Δεξιοί Ευρωβουλευτές δεν της χαρίζονται καθόλου. Το αντιπολιτευτικό κόμμα SDSM πληρώνει ουσιαστικά την αρνητική εικόνα που έχουν καλλιεργήσει διεθνώς γι’ αυτό, τα φιλικά προσκείμενα προς την κυβέρνηση, ΜΜΕ. Σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις κακές εντυπώσεις, ο γραμματέας του κόμματος Πετρόφ, επισκέπτεται τις Βρυξέλλες και θα επιδιώξει συναντήσεις με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

- Η εικόνα της κυβέρνησης Γκρούεφσκι όμως στο εξωτερικό ήταν και αυτή κάκιστη. Γι’ αυτό τελευταία, σε μια προσπάθεια να μετατοπιστούν οι αρνητικές εντυπώσεις, είχαμε μπαράζ από φιλοσκοπιανά άρθρα σε διεθνείς Ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμότητας όπου η Ελλάδα είχε πάλι τον κύριο ρόλο για την μη επίλυση του ζητήματος της Ονομασίας. Ξεχωρίσαμε το άρθρο του Edward Lucas στο EuropeanVoice, στο οποίο διαβάσαμε μαργαριτάρια όπως, “Macedonia’s problems are festering, in part because the EU is failing to take a tougher line with Greece and Bulgaria“. Παρόμοιες εντυπώσεις αποκομίσαμε από το πρόσφατο άρθρο του Deliso στο balkanalysis.com.

- Ευτυχώς που υπάρχουν online και τα πρακτικά από όσα διαδραματίζονται στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Έτσι, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να… θαυμάσουν τις (ν)τροπολογίες που κατέθεσαν οι Έλληνες Ευρωβουλευτές. Αρκετά και ασυγχώρητα τα λάθη, οι παραλείψεις, οι εσφαλμένοι χειρισμοί που γεννάνε πολλά ερωτήματα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Motion for a resolution

Good-neighbourly relations, regional and international cooperation

H Eλληνίδα Ευρωβουλευτής Μαριλένα Κοππά που φαίνεται δεν της άρεσε η ύπαρξη του “good-neighbourly relations“, το εξαφανίζει και αντίθετα προτείνει :

Regional and international cooperation

——————–

Σε άλλη τροπολογία διαβάζουμε:

Motion for a resolution

Welcomes the use of the term

‘Macedonian’ in the 2012 Progress Report

as is the norm in the UN, whilst respecting

the different languages, identities and

cultures within the country;

και ο Έλληνας Ευρωβουλευτής Νικόλαος Σαλαβράκος, αντί να ζητήσει διαγραφή ή αντικατάσταση επίμαχων φράσεων (σσ. “Macedonian”), προτείνει το εξής:

Amendment

11. Notes the use of the term ‘Macedonian’

in the 2012 Progress Report, whilst

respecting the different languages,

identities and cultures in the entire region;

- Ας σταθούμε λίγο στο γεγονός πως οι Βούλγαροι Ευρωβουλευτές δεν παρέλειψαν να αναφέρουν όλα όσα είχε κατά καιρούς διαπράξει εναντίον τους το καθεστώς Γκρούεφσκι. Διαβάσαμε αναφορές από την υπόθεση Σπάσκα Μίτροβα μέχρι την επίθεση στον βούλγαρο πρέσβη και την οργάνωση Radko. Οι Έλληνες Ευρωβουλευτές αντιθέτως περιορίστηκαν σε γενικολογίες και κατάπιναν τις αναφορές σε “Μακεδόνες”. Εξαίρεση αποτελεί ο Νικόλαος Χουντής. 

http://history-of-macedonia.com/2013/02/23/makedoniko-paraskhnio-13/

Προκαλούν πάλι οι Τσάμηδες

Προκαλούν οι Τσάμηδες: Η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε στις συστάσεις των ΗΠΑ σχετικά με την ΑΟΖ, η Αλβανία να ζητήσει εξηγήσεις

Προτείνουν την διεξαγωγή διαβουλεύσεων με όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, για την κατάληξη σε μια κοινή θέση... 

Το τσάμικο κόμμα PDIU αντέδρασε σήμερα για την ρηματική διακοίνωση που κατέθεσε η Ελλάδα στον ΟΗΕ μέσω της οποίας προσδιορίζει τα όρια της υφαλοκρηπίδας της σε όλη την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και σε όλες τις περιοχές που αυτή ισχύει. Για τον λόγο αυτό το τσάμικο κόμμα ζήτησε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας να αντιδράσει στην ενέργεια αυτή σε συνεννόηση με τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Πολιτειών ούτως ώστε να καταλήξουν σε μια κοινή θέση.

Αναφερόμενος σε δημοσιεύματα των ελληνικών ΜΜΕ, ο πρόεδρος του PDIU Shpetim Idrizi είπε πως η κυβέρνηση της Ελλάδας έκανε πράξει την προειδοποίηση που είχε κάνει μέσω του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου σχετικά με μονομερή κατάθεση των συντεταγμένων των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) στον ΟΗΕ.

Το τσάμικο κόμμα χαρακτηρίζει την κίνηση αυτή «προβοκατόρικη» ενώ υποστηρίζει πως ήρθε ως αποτέλεσμα των ενθαρρυντικών αποτελεσμάτων των ερευνών για την ύπαρξη πετρελαίου. Μάλιστα επισημαίνουν για άλλη μια φορά την θέση της Ελλάδας για την διακρατική συμφωνία με την Αλβανία για τα θαλάσσια σύνορα, η οποία ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας.

Τονίζουν επίσης πως η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε (!) ούτε στις συστάσεις του βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Γκόρντον, ο οποίος «πριν από λίγες ημέρες τους κάλεσε να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να μην προχωρήσουν σε μια κίνηση που δεν θα είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας», αναφέρουν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους οι Τσάμηδες. 

«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε από την Ελλάδα την προώθηση των διμερών συμφωνιών με όλους τους γείτονές της» επισημαίνεται στην ανακοίνωση των Τσάμηδων.

«Υπό αυτές τις συνθήκες, το PDIU ζητά από το Υπουργείο Εξωτερικών να προβεί σε όλες τις απαραίτητες διπλωματικές ενέργειες προς την Ελλάδα, ξεκινώντας με αίτημα για παροχή διευκρινήσεων. Εν τω μεταξύ, θεωρώντας ότι αυτό δεν είναι μια πράξη που επηρεάζει την Αλβανία, προτείνουμε την διεξαγωγή διαβουλεύσεων με όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, για την κατάληξη σε μια κοινή θέση υπέρ της ειρήνης, της σταθερότητας και των καλών σχέσεων στην ευρύτερη περιοχή, μέσα σε ένα πνεύμα αμοιβαιότητας» καταλήγει η ανακοίνωση.

Οι τουρκόσποροι αλβανοτσάμηδες είναι πασιφανές πως υποστηρίζουν τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους εξ Αμερικής και Τουρκιάς, και κάνουν τα στραβά μάτια για τις καθημερινές προκλητικές κινήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο προσπαθώντας να δημιουργήσουν σύγχυση στην αλβανική κοινή γνώμη.

Στην ανακοίνωση τους χρησιμοποιούν σαν το «κοράνι» τις δηλώσεις του Αμερικανού αξιωματούχου αλλά αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στην Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας που έχουν υπογράψει 164 χώρες καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία ονειρεύονται να «μπουν»!

Μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είχε προχωρήσει σε ενημέρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ΝΑΤΟ αναφορικά με την τουρκική προκλητική στάση από τον Ιούλιο του 2012.

Όπως και να το κάνουμε οι περιοχές αυτές βρίσκονται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στην οποία η Ελλάδα ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα, για τα οποία δεν δέχεται εντολές και συστάσεις από κανέναν!

http://aftonomi.gr/politiki/item/1358-prokaloun-oi-tsamides-i-ellada-den-symmorfothike-stis-systaseis-ton-ipa-sxetika-me-tin-aoz-i-albania-na-zitisei-eksigiseis.html

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Ένα σπουδαίο κείμενο του Κύπριου Δικηγόρου Πανίκου Κλεοβούλου, όπου ξεκαθαρίζονται βασικές έννοιες και όροι, ενώ παράλληλα υποστηρίζονται τα αυτονόητα. Αποδεικνύεται έτσι το πόσο ρωμαλέος και υγιής είναι ο ελληνισμός στην Κύπρο, που μπορεί να δίνει πρότυπα εθνικισμού και πατριωτισμού χωρίς τις ελλαδικές στρεβλώσεις.

ΔΕΕ

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Του Πανίκου Κλεοβούλου*

Το άρθρο αυτό θα ασχοληθεί εν συντομία με τις  συγκεχυμένες εν πολλοίς έννοιες εθνικισμός – εθνισμός – πατριωτισμός. Διότι τα σύγχρονα λεξικά έχουν προσδώσει στον όρο «εθνικισμός» έννοια στρεβλωτική, και οι εθνομηδενιστές όταν θέλουν να προσβάλουν τη δράση των ιδεολογικών τους αντιπάλων την χαρακτηρίζουν εθνικιστική, θεωρώντας  ότι έτσι τους περιθωριοποιούν.  Από την αντίπερα όχθη, αυτοί, οι οποίοι εισπράττουν την επίθεση, θεωρώντας τον χαρακτηρισμό προσβλητικό, αμυνόμενοι σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι δεν είναι εθνικιστές αλλά εθνιστές.

Η σύγχυση των εννοιών δεν είναι τυχαία!  Ο Θουκυδίδης αναφέρει σχετικά με την τότε προπαγάνδα: «Ακόμη και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις των». Στο «Νέον Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν» του Δημητράκου διαβάζουμε: «Εθνικισμός: η αποκλειστική προσήλωσις εις την εξυπηρέτισιν των εθνικών ιδεωδών». 

Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτριο Βεζανή, ο εθνικισμός αποτελεί την «ενεργητική κατάφαση της ιδέας του Έθνους». Δηλαδή ο εθνικιστής δεν πιστεύει απλά στα ιδεώδη του Έθνους αλλά ενεργεί συνάμα. Ο εθνιστής ενώ πιστεύει στα ιδεώδη του Έθνους εντούτοις ηθελημένα δεν αγωνίζεται γι’αυτά. Δηλαδή ενώ ο εθνικιστής είναι ένας δρών αγωνιστής υπέρ του Έθνους, ο εθνιστής απλώς πιστεύει στο Έθνος, ανήκει σ’ αυτό αλλά δεν επιθυμεί να αγωνισθεί για το Έθνος του.

Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον πατέρα της Δημοκρατίας, ο εθνικισμός   βασίζεται στο Έθνος, ο πατριωτισμός βασίζεται στην Πατρίδα. Ο εθνικισμός υπάρχει στον πνευματικό χώρο αλλά και στον βιολογικό, διότι προϋποθέτει την ύπαρξη φυλής. Επίσης ο εθνικισμός είναι διαχρονικός, διότι στην έννοια του Έθνους περιλαμβάνονται οι αγέννητοι και οι νεκροί. Το Έθνος λοιπόν, επεκτείνεται στο παρελθόν και στο μέλλον.  Η πατρίδα από την άλλη έχει συναισθηματικό περιεχόμενο, διότι συνδέει τα άτομα ενός ομογενούς λαού προς έναν γεωγραφικό χώρο.  Μπορεί να υπάρξει Έθνος χωρίς Πατρίδα (π.χ. διότι αυτή κατεκτήθη και το έθνος εξεδιώχθη). «Όσον μεγαλύτερος και λαμπρότερος είναι ένας πολιτισμός τόσον ισχυρότερον είναι το σχετικόν εθνικόν αίσθημα και κατά συνέπειαν ο εθνικισμός». Ο Παπαναστασίου διαχωρίζει τον εθνικισμό από τον ιμπεριαλισμό, σωβινισμό. Ο αμυντικός εθνικισμός «θέλει την σύμπτωσιν κρατικών και εθνικών ορίων», σε αντίθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος «επιδιώκει την επέκτασιν των κρατικών ορίων πέραν από τα εθνικά».

Το Έθνος μας σήμερα παραπαίει.  Κυβερνάται από γονατισμένους πολιτικούς, οι οποίοι υπακούοντας στα κελεύσματα των ξένων ξεπουλούν πατρίδα.  Ο λαός είτε κοιτάζει αμήχανος, είτε εκμαυλισμένος συνεχίζει να βιώνει την εθνική και ηθική του κατάπτωση.  Για να μην καταρρεύσει το Έθνος μας έχει ανάγκη όλων εμάς, των όσων ζωντανών, κατά τον Ίωνα Δραγούμη, οι οποίοι θα πρέπει να συνδεθούμε με πίστη, αυτοθυσία και διαίσθηση με τη ζωή του Έθνους να διακονήσομε την παράδοση μας και να αναπτύξουμε τη συνείδηση μας στον Ελληνικό τρόπο ζωής.  Να επιδείξουμε εμπράκτως αγάπη προς το Έθνος και προς κάθε Εθνικό.  Να περιφρουρήσουμε αξίες, πολιτισμό, περιβάλλον, γλώσσα και τον γεωγραφικό χώρο που μας απέμεινε και περικλείεται στα γεωγραφικά όρια του Ελλαδικού και Κυπριακού Κράτους.   Στη συνέχεια να διεκδικήσουμε αυτό που ανήκει σε μας και στα παιδιά μας.  Να λευτερώσουμε τα σκλαβωμένα εδάφη του Ελληνισμού.  Και εάν εμείς σταθούμε ανάξιοι να το πετύχουμε να παραδώσουμε σκυτάλη στις επερχόμενες γενεές.

Οι ελπίδες μας στρέφονται στη νεολαία.  Σ’ αυτήν όμως τη νεολαία, η οποία πρέπει να διαπνέεται από τις αξίες του Έθνους. Σε όσους μπορούν να νοιώσουν στο αίμα τους τις επιταγές του Καζαντζάκη: «…Το πρώτο σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στον  γυιό σου την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει…..».

* Νομικός, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. 

http://www.elkeda.gr/

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ

Του Κωνσταντῖνου Δεσποτόπουλου, 

Ἀκαδημαϊκού – πρώην ὑπουργού Παιδείας

Παλλάδιο ἠθικό τῶν Ἑλλήνων τῆς γενεᾶς μου, ἡ ἐπί αἰῶνες πολλούς παρουσία τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἀπό τούς πρό Χριστοῦ χρόνους ἕως τήν ἐποχή μας καί μέ συμβολή μεγαλουργό κάποτε, ἀμφισβητεῖται καί πάλι, ἀπό Ἕλληνες τώρα μάλιστα, καί χαρακτηρίζεται ἕωλο θεώρημα, γέννημα τοῦ ἑλληνικοῦ ρομαντισμοῦ τοῦ ΙΘ΄ αἰώνα εἴτε κατασκεύασμα ἰδεολογικό της ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς τοῦ νεοσύστατου κράτους.Δέν κατονομάζω πρόσωπα, ἐφόσον ἀδυνατῶ νά τά ἐπαινέσω. Δέν ἀνέχομαι ὅμως τήν οἰκτρή αὐτή ἀπάρνηση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, συνοδευμένη, ἄλλωστε, καί ἀπό τήν ἀξίωση νά εἰσαχθεῖ στά διδακτικά βιβλία τῆς Ἱστορίας.Ἐπικαλοῦμαι, λοιπόν, τά ἑξῆς πρός τούς διδασκάλους τῆς Ἱστορίας ἤ καί πρός τό Παιδαγωγικό Ἰνστιτοῦτο:1. Ὁ φιλόσοφος Πλήθων, στόν 15ο αἰώνα, εἶχε ζητήσει, πρίν ἀπό τήν Ἅλωση, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, νά ἀνακηρυχθεῖ Βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων, ὥστε καί νά συμμορφωθεῖ πρός τήν ἱστορική τότε πραγματικότητα.2. Ὁ πρῶτος μετά τήν Ἅλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἀπευθυνόμενος στούς μοναχούς της Πάτμου, τονίζει πρός αὐτούς ὅτι μέ τήν περίσωση τῶν εὐρισκομένων στή Μονή χειρογράφων της ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας συμβάλλουν στήν ἐπιβίωση τοῦ ὑπόδουλου Γένους.3. Ὁ Ἰανός Λάσκαρις καί ἄλλοι Ἕλληνες λόγιοι στήν Ἰταλία, πολύ πρίν ἀπό τόν 19ο αἰώνα, ὄχι μόνο διδάσκουν τά κείμενα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἀλλά καί μέ ἀμείωτο ζῆλο ἐπιδιώκουν νά προκαλέσουν πολεμική ἐπιχείρηση τῶν Δυτικοευρωπαίων γιά τήν ἀπελευθέρωση τῶν συγχρόνων τους Ἑλλήνων.4. Στόν 17ο αἰώνα, ὁ Ἕλληνας Ἐπίσκοπος Βελιγραδίου ἔγραφε γιά τόν σύγχρονό του φιλόσοφο Θεόφιλον Κορυδαλλέα ὅτι δέν ὑστερεῖ ὄχι μόνο τῶν διάσημων τότε φιλοσόφων της Ἰταλίας, ἀλλά καί τῶν ἡμετέρων φιλοσόφων της ἀρχαίας ἐποχῆς.5. Ὁ μέγας ζωγράφος Θεοτοκόπουλος, στόν 17ο αἰώνα, ὀνομάζεται γιά τούς Εὐρωπαίους «Ἔλ Γκρέκο», ὁ Ἕλληνας μέ ὅσα ἔνδοξα ὑποβάλλει τότε ἡ λέξη αὐτή, ἐνῷ καί ὑπενθύμιζε τήν ὕπαρξη τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, μεγαλουργοῦ ἄλλοτε καί ὑπόδουλου τότε.6. Ἀλλά καί στόν 18ο αἰώνα, Ἕλληνες ἔμποροι καί λόγιοι, πού ζοῦσαν καί δροῦσαν στίς εὐρωπαϊκές χῶρες, ἰδιαίτερα στή σημερινή Ρουμανία, διατηροῦσαν ἀκμαῖο τό ἑλληνικό φρόνημά τους, μάλιστα ἤκμαζαν τότε οἱ «Ἀδελφότητες» Ἑλλήνων στήν Ἰταλία καί σέ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης.7. Ὁ Διονύσιος Σολωμός, στόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν, γραμμένον πρίν νά ὑπάρξει ἀκόμη ἑλληνικό ἀνεξάρτητο κράτος, ὄχι λοιπόν ὡς φερέφωνο τῆς ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς του, ἀναφέρεται σέ «περασμένα μεγαλεῖα» καί χαρακτηρίζει «σάν πρῶτα ἀντρειωμένη» τήν ἐλευθερία, δηλαδή ἐμπνέεται ἀπό τήν ἱστορική διάρκεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους.8. Ὁ φιλελληνισμός, τό ὑπέροχο αὐτό κίνημα τῶν ἠθικά αἰσθαντικῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν, ἐξηγεῖται μόνο ἀπό τήν πεποίθηση των ὅτι ἕνα μεγαλουργό στούς ἀρχαίους χρόνους ἔθνος ἔχει ἐξεγερθεῖ γιά τήν ἀπόσειση τῆς ἐπί αἰῶνες δουλείας του.9. Ἐκφραστικότατο εἶναι καί ὅ,τι διακήρυξε ὁ ραδιοσταθμός τῆς Μόσχας τόν Νοέμβριο τοῦ 1940: Οἱ Ἕλληνες στήν Πίνδο ἔγραψαν νέον Μαραθώνα. Καί ὁ ρωσικός φιλελληνισμός ὑπάρχει ἔντονος ἤδη ἀπό τόν δέκατο ὄγδοο αἰώνα.10. Δέν πρέπει νά παραγνωρίζεται ἡ συγκινητική ἀντοχή τοῦ ἑλληνικοῦ φρονήματος συμπαγῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ὑπό ἐξουσία τουρκική ἐπί αἰῶνες σέ περιοχές τῶν ἐσχατιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ἰδιαίτερά του Πόντου, ὅπου ἡ τοπική ἑλληνική γλώσσα διατήρησε χαρακτηριστικά στοιχεῖα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς πολύ ἔκδηλα.Ἡ διαχρονική συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, λοιπόν, εἶναι διάτορα μαρτυρημένη ἀπό τήν ἱστορική πραγματικότητα καί δέν εἶναι ἁπλῶς ἐφεύρημα τοῦ «ἑλληνικοῦ ρομαντισμοῦ τοῦ 19ου αἰώνα», πρός ἰδεολογική στήριξη «ἐθνικῶν ἐπεκτατισμῶν», ὅπως ἐπιπόλαια γράφεται σέ πρόσφατο δημοσίευμα. Στόν 19ο αἰώνα συζητήθηκε ἁπλῶς ἡ «διαχρονική συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους» μέ ἀφορμή τήν ἀμφισβήτησή της ἀπό μή Ἕλληνες. Πρίν δέν συζητοῦσαν γι’ αὐτήν, καθώς δέν συζητεῖ κανείς γιά τά δεδομένα καί αὐτονόητα.Οἱ πολέμιοι τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας γιά τήν ἀδιάκοπη ἐπί αἰῶνες πολλούς ὕπαρξη τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους δέν ἐπιτρέπεται νά συγχέουν τή λεγόμενη συχνά «προγονοπληξία» μέ τή νηφάλια ἐπίγνωση ἀπό τούς σημερινούς Ἕλληνες τῶν ἀρχαιότατων ἐθνικῶν τίτλων τους, ἐμπνευστική μᾶλλον πρός ἐθνική ἀξιοπρέπεια ἤ καί ὑποκινητική σέ προσπάθεια γιά ἱστορική μεγαλουργία. Στούς ἀρχαίους Ἕλληνες διάχυτη κατά Ἡρόδοτον ἦταν ἡ πίστη ὅτι «ἀπεκρίθη ἐκ παλαιτέρου τοῦ βαρβάρου ἔθνεος τό ἑλληνικόν, ἐόν καί δεξιώτερον καί ἠλιθίου εὐηθείης ἀπηλλαγμένον μᾶλλον». Ἡ πίστη αὐτή ὅμως δέν τούς ἐμπόδισε νά μεγαλουργήσουν.

ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ. - ΔΕΚ. 2010