Κινητοποίηση Ομογενών για το Σκοπιανό

Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα

να διαπραγματεύεστε το όνομά μου;

Με την ελπίδα η αφίσσα αυτή να φτάσει σε κάθε γωνιά του κόσμου, κυρίως όμως στον Πρωθυπουργό της χώρας, Γιώργο Παπανδρέου (στην ηλεκτρονική διεύθυνση gpapandreou@parliament.gr (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε) καθώς και στο Υπουργείο Εξωτερικών (στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.mfa.gr/www.mfa.gr/MailForm.aspx?UICulture=el-GR)

Καιρός να ενωθούν οι Έλληνες παγκοσμίως.

Εάν δεν υψώσουμε και τώρα τη φωνή μας, καλύτερα να σωπάσουμε για πάντα.

Παρακαλούμε αντιγράψτε, αναδημοσιεύστε και προωθήστε την αφίσσα σε όλους όσους γνωρίζετε. Κυρίως όμως στείλτε το κείμενο που ακολουθεί στους παραπάνω αναφερόμενους παραλήπτες.

ΑΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

Όσες οργανώσεις, σύνδεσμοι, σύλλογοι, ιστότοποι, ιστολόγια κλπ επιθυμείτε να συμμετέχετε ενεργά στην εκστρατεία, παρακαλούμε στείλτε μας τα στοιχεία σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση campaign@macedoniaontheweb.eu

ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ;
Δεν μας ξεγελούν οι όροι "διεθνής, διμερής, συνταγματική"

Δεν μας ξεγελούν οι "γεωγραφικοί" προσδιορισμοί "βόρεια, άνω, Μακεδονία του Βαρδάρη" (με ή χωρίς παρένθεση). Η "βόρεια" Μακεδονία συνεπάγεται και "νότια". Η "άνω" Μακεδονία συνεπάγεται και "κάτω". Η συγκατάθεση στη σύνθετη ονομασία συνεπάγεται με το ξεπούλημα της εθνικής μας κληρονομιάς. Συνεπάγεται με συνένεση στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Συνεπάγεται με έσχατη προδοσία. Οι χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με τη συνταγματική τους ονομασία, συμπεριλαμβανομένου και του ΟΗΕ, έχουν συμφωνήσει πως θα δεχθούν το όνομα που θα προκύψει από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών. Γιατί εκχωρείτε λοιπόν χωρίς δεύτερη σκέψη το όνομα 2,5 εκατομμυρίων Μακεδόνων;

Πείτε Όχι στη σύνθετη ονομασία. Ανατρέψτε τα δεδομένα. Δεν είναι δικό μας το πρόβλημα αλλά της πΓΔΜ. Δε χρειαζόμαστε εμείς "διμερή" λύση, αλλά αυτοί. Όσες χώρες στον κόσμο κι αν τους αναγνωρίσουν, η Ελλάδα έχει την τελευταία λέξη. Σας απευθύνουμε έκκληση: Μην ξεπουλήσετε το όνομα μας. Ποιός είναι αυτός που έχει το δικαίωμα, Έλληνας ή όχι, να στερήσει σε εμάς τους Μακεδόνες, το δικαίωμα μας στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, και να παραχωρήσει την ταυτότητα μας σε ένα νεοσύστατο Σλαβικό έθνος;

Η Μακεδονία, ένα ζωτικό τμήμα του Ελληνικού κόσμου από τις απαρχές της ιστορίας μας, είχε επανειλλημένως χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο της επεκτατικής πολιτικής των Βούλγαρων, Σλάβων και Σοβιετικών, που ήθελαν πρόσβαση στο Αιγαίο. Η π.Γ.Δ.Μ, ήταν γνωστή ως Βαρντάρσκα έως τα μέσα της δεκαετίας του 1940, όταν ο Γιόζιπ Μπροζ Τίτο άλλαξε το όνομα της και παραχάραξε το όνομα της και την πολιτιστική της κληρονομιά στην προσπάθεια του να αρπάξει την Μακεδονία από την Ελλάδα.

Γιατί πρέπει ξαφνικά να αναγνωρίσουμε ένα "Μακεδονικό" κράτος και έθνος από τη στιγμή που η χρήση αυτού του όρου από μη-Έλληνες αποτελεί προσβολή της κληρονομιάς μας;

Όπως δήλωσε ο πρώτος πρόεδρος της πΓΔΜ, Κίρο ΓΚλιγκόρωφ: «Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ.. Δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όσα συμβαίνουν στην χώρα μου. Έτσι όπως πάμε θα βγούμε απευθείας απόγονοι του Αδάμ και της Εύας και θα αποδειχτεί ότι και ο παράδεισος είναι Μακεδονικός.»

Κοινή λογική. Θα διαπραγματευόταν ποτέ κάποια άλλη χώρα την εθνική της κληρονομιά;

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ

Την εκστρατεία συνυπογράφουν έως τώρα:

Ανεξάρτητο Ελληνικό Δίκτυο - Πανμακεδονικές οργανώσεις Υφηλίου (Καναδά, ΗΠΑ, Ευρώπης, Αυστραλίας και Αφρικής) - Ελληνο-Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο (HANC), Ελληνικό Ηλεκτρονικό Κέντρο (HEC) - Hellenic Congress of Quebec

Με αυτή την αφίσσα θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στις αδικίες και παραβιάσεις εις βάρος της ιστορικής και πολιτιστικής ταυτότητας που αισθανόμαστε να συμβαίνουν εναντίον των 2.500.000 Ελλήνων της ελληνικής διοικητικής περιφέρειας της Μακεδονίας, οι οποίοι είναι εθνολογικά και γλωσσικά Έλληνες, θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικά Έλληνες, και είναι περήφανοι για τη Μακεδονική πολιτιστική τους ταυτότητα εδώ και χιλιετίες. Οι άνθρωποί μας δέχονται τώρα επίθεση από μια αυτοαποκαλούμενη "Μακεδονική" εθνική ταυτότητα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Όντας εθνικά Έλληνες από την ελληνική διοικητική περιφέρειας της Μακεδονίας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για τις προσπάθειες ιδιοποίησης της πολιτιστικής και ιστορικής Μακεδονικής ταυτότητας μας σε αυτή την περιοχή, που προέρχονται από ένα νέο ανεξάρτητο κράτος, το οποίο καταλαμβάνει μόνο ένα μικρό μέρος της αρχαίας γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας.

Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η διεθνής κοινότητα και το διεθνές νομικό σύστημα να επιτρέψουν την αρχή του αυτοπροσδιορισμού να επηρεάσει την πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα που ανήκουν σε άλλο έθνος εδώ και χιλιετίες. Σε κανέναν δε θα πρέπει να επιτραπεί η χρησιμοποίηση ενός όρου εθνολογικά, ο οποίος ανήκει σε ένα άλλο έθνος, πολιτιστικά και ιστορικά για αιώνες. Στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να εκληφθεί ως μια προφανής προσπάθεια της πΓΔΜ να οικειοποιηθεί οτιδήποτε Μακεδονικό.

Δεν θα αναφερθούμε στην αρχαία ιστορία (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αρχαία Μακεδονία, τον αναπόσπαστο ρόλο της στην ελληνική ιστορία, και την προοπτική του ιστορικού ρεβιζιονισμού της ΠΓΔΜ ως μέσο για την καθιέρωση μιας ταυτότητας στο σύγχρονο κόσμο, παρακαλούμε επισκεφθείτε: macedonia-evidence.org http://macedonia-evidence.org/obama-letter.html), αλλά είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι μετά το τέλος των ρωμαϊκών χρόνων, καθώς και για περισσότερα από 2.000 έτη, η Μακεδονία δεν ταυτιζόταν με συγκεκριμένα και σταθερά διοικητικά ή γεωγραφικά σύνορα. Έως την αυγή του 20ου αιώνα, το όνομα «Μακεδονία» είχε μια γεωγραφική - και όχι εθνική - εννοιολογική απόχρωση. Οι πληθυσμοί που κατοικούσαν ωστόσο στη Μακεδονία κατά το διάστημα αυτό δεν ήταν άμορφες μάζες, αλλά υπήρχαν διαφορετικές εθνότητες. Υπήρχαν Έλληνες, Τούρκοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Εβραίοι, Σέρβοι και Αρμένιοι. Η Οθωμανική απογραφή του 1906, η οποία διενεργήθηκε από τον Χιμλί Πασά για την περιοχή της Μακεδονίας δεν αναφέρει καμία "Μακεδονική" εθνότητα. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων οι Οθωμανικές περιοχές μοιράστηκαν μεταξύ πολλών κρατών της περιοχής. Κανένα "Μακεδονικό" έθνος δεν διαιρέθηκε, όπως προσπαθούν συνεχώς να υπονοήσουν οι ακτιβιστές των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" της ΠΓΔΜ,τόσο στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και στα μέσα ενημέρωσης. Μόνο ένα μικρό μέρος της αρχαίας περιοχής του αρχικού βασιλείου της Μακεδονίας βρίσκεται στην ΠΓΔΜ.

Περισσότερο από το ήμισυ αυτής της περιοχής, η οποία αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό με την ιστορική Μακεδονία, ανήκει στην Ελλάδα και αποτελεί εδώ και χρόνια μια ξεχωριστή διοικητική περιφέρεια η οποία ορίζεται επίσης από το όνομα Μακεδονία και κατοικείται από 2.500.000 κατοίκους που, εδώ και αιώνες, αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες με την πολιτιστική και ιστορική σημασία.

Από το 1993 ωστόσο, όταν η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε ανεξάρτητο κράτος, η ηγεσία της επιμένει στην αποκλειστική χρήση του ονόματος «Μακεδονία» για το νεοσύστατο κράτος, το οποίο αποτελείται κυρίως από Σλαβικό πληθυσμό και διάφορες μειονότητες όπως Αλβανούς (30%), Ρομά, Τούρκους, Βούλγαρους, Έλληνες, Σέρβους κ.α.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποκλειστική χρήση του ονόματος «Μακεδονία», κατά κύριο λόγο υιοθετήθηκε από τους Σλάβους της πΓΔΜ, και η προώθησή τους ως «εθνικά Μακεδόνες» είναι ένα κίνητρο για επεκτατικές αξιώσεις από την πΓΔΜ και τη Διασπορά της. Οι διεκδικήσεις τους ως προς «τα δικαιώματά τους για αυτοπροσδιορισμό" είναι αδικαιολόγητες και παραβιάζουν τα δικαιώματά μας. Κατά συνέπεια, αντιτιθέμεθα σθεναρά στη χρήση του όρου "Μακεδόνας" από ένα Σλαβικό έθνος, βόρεια της Ελλάδας, προς προσδιορισμό των πολιτών του, ενός όρου που αποτελεί μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αναγνώριση μιας "Μακεδονικής" εθνότητας, σαφώς και χωρίς αμφιβολία, θα μπορούσε να διεκδικήσει οτιδήποτε Μακεδονικό, συμπεριλαμβανομένης της ιστορίας, του πολιτισμού, ακόμη και των εδαφών, αποσταθεροποιώντας μεταξύ άλλων, ολόκληρη την περιοχή.

ΠΑMΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ

Γλωσσολογικά (2)

Από το Λεξικό γλωσσολογικών όρων

http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/glossology/index.html παραθέτουμε το σχετικό λήμμα που αναφέρεται στο ζήτημα που είχαμε θίξει σε προηγούμενη ανάρτηση.

ΔΕΕ

Καθολικά χαρακτηριστικά [language universals]

Κάθε παιδί σε πολύ μικρή ηλικία, και ανεξάρτητα από τον βαθμό της ευφυΐας που διαθέτει ή από το περιβάλλον που το υποδέχεται, σε σύντομο χρονικό διάστημα με ελλιπή αλλά και αντιγραμματικά πολλές φορές γλωσσικά δεδομένα (λάθη, ή ακριβέστερα «λάθη» της γλωσσικής χρήσης που κινούνται στα όρια του γλωσσικού συστήματος : π.χ. Ο Γιάννης, τον είδα χθες), καταφέρνει να αποκτά την (ενδιάθετη) γνώση των ιδιαιτεροτήτων του λεξικού και των δομών της γλώσσας του, και να είναι σε θέση να παράγει (και να κατανοεί) έναν απεριόριστο αριθμό εκφωνημάτων - ανάμεσα τους και εκφωνήματα που έλειπαν από την προηγούμενη γλωσσική του εμπειρία. Αυτό το αδιαμφισβήτητο σε γενικές γραμμές φαινόμενο έχει οδηγήσει στη γλωσσολογική υπόθεση-σημαία της γενετικής θεωρίας του Noam Chomsky: παρά τις οφθαλμοφανείς εξωτερικές διαφορές, υποστηρίζει ο διαπρεπής αμερικανός γλωσσολόγος, σε όλες τις ανθρώπινες (φυσικές) γλώσσες[1] υπάρχουν κάποιες βαθύτερες ομοιότητες, που αντιστοιχούν σε μια κοινή νοητική-ψυχολογική βάση, εγγενή στους φυσικούς ομιλητές - ένα είδος βιολογικής προίκας που οφείλουμε ακριβώς στο γένος μας• και ο ρόλος του γονικού περιβάλλοντος περιορίζεται στο να ενεργοποιεί απλώς, με τα γλωσσικά του ερεθίσματα, αυτό τον κληροδοτημένο βιολογικά μηχανισμό γλωσσικής ανάλυσης (καθολική γραμματική [universal grammar]) που θα επιτρέψει στο νήπιο να κατακτήσει τη μητρική του γλώσσα με τα ιδιαίτερα πλέον χαρακτηριστικά της. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για αναβίωση της παλιότερης παράδοσης περί καθολικής γραμματικής (πρβ. την περίφημη γραμματική του Port Royal, Grammairegénéraleet raisonnée 1660). Υπάρχει μια αξιοσημείωτη, ωστόσο, διαφορά: στο πλαίσιο της γενετικής θεωρίας, το περιεχόμενο της καθολικής γραμματικής δεν απηχεί καμιά φυσική ή λογική αναγκαιότητα• είναι πέρα για πέρα αυθαίρετο, καθώς οι γενικές αρχές που περιορίζουν τη δομή της και η φύση των κατηγοριών με τις οποίες λειτουργεί είναι αφηρημένες (= πέρα από τον κόσμο και τα χαρακτηριστικά του) αλλά και αυθαίρετες. Η πειραματική έρευνα έχει αποδείξει προς το παρόν μόνο την έμφυτη προδιάθεση των νηπίων να διακρίνουν τα γλωσσικά ερεθίσματα ανάμεσα στο πλήθος των ακουστικών ερεθισμάτων που τα κατακλύζουν. Αυτό όμως είναι κάτι διαφορετικό από την -και δεν σημαίνει με κανένα τρόπο και- απόδειξη της γενετικής υπόθεσης περί έμφυτου αναλυτικού μηχανισμού• ούτε και ευρύτερη αποδοχή της. Μια σειρά τυπολογικές έρευνες, παραδείγματος χάρη, ζητούν να προσεγγίσουν από μια άλλη πλευρά το ερώτημα «υπάρχει τελικά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δομές που είναι ουσιώδεις για τις ανθρώπινες γλώσσες και σε δομές που δεν θα μπορούσαν ποτέ να εμφανίσουν οι ανθρώπινες γλώσσες;»: δίνουν ποσοτική και όχι ποιοτική έννοια στο χαρακτηρισμό «ουσιώδεις», καταγράφοντας ένα είδος κλιμάκωσης της καθολικότητας. Για να ξεκινήσουμε από τις υψηλότερες τιμές, υπάρχουν πράγματι τυπολογικά χαρακτηριστικά ή ιδιότητες που είναι κοινά σε όλες τις γλώσσες: π.χ. όλες οι γλώσσες έχουν φωνήεντα. (Οι ομοιότητες μπορεί, μάλιστα, πέρα από το επιφανειακό επίπεδο, να είναι και πιο αφηρημένες: π.χ., η διπλή άρθρωση συνιστά ένα χαρακτηριστικό που μοιράζονται όλες ανεξαιρέτως οι φυσικές γλώσσες• το ίδιο ισχύει και με τη γραμμική διάταξη των λέξεων , δηλαδή τη σύνταξη , που οφείλεται στο γεγονός ότι ο λόγος εκτυλίσσεται στη γραμμική διάσταση του χρόνου). Αυτά τα χαρακτηριστικά, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα περιορισμένα. Περνώντας σε ενδιάμεσες τιμές, μπορούμε να διακρίνουμε τα λεγόμενα στατιστικά καθολικά [statistical universals], όπου η εμφάνιση ενός χαρακτηριστικού στις ανθρώπινες γλώσσες μπορεί να επιδέχεται ελάχιστες εξαιρέσεις: π.χ., στο σύνολο σχεδόν των περιπτώσεων που έχουν μελετηθεί, το υποκείμενο εμφανίζεται κανονικά πριν από το αντικείμενο του ρήματος• επίσης, πολύ λίγες φυσικές γλώσσες συμβαίνει να μην έχουν έρρινα σύμφωνα . Τέλος, για να φτάσουμε μέχρι τις μηδενικές τιμές της κλιμάκωσης, μη καθολικό χαρακτηριστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο η κάθε γλώσσα διατάσσει τους όρους στα πλαίσια της πρότασης • στην αγγλική, για παράδειγμα, η σειρά των λέξεων είναι κανονικά σταθερή (π.χ. The kid kicked the ball / *The ball kicked the kid), ενώ στην ελληνική είναι σχετικά ελεύθερη (π.χ. Tο παιδί κλότσησε τη μπάλα / Tη μπάλα κλότσησε το παιδί).

Γενικά, γίνεται διάκριση ανάμεσα σε τρεις κατηγορίες καθολικών χαρακτηριστικών: σε ουσιαστικά [substantive], που αφορούν το σύνολο των κατηγοριών που είναι απαραίτητες για την ανάλυση μιας ανθρώπινης γλώσσας (π.χ. επίθετο, (ρηματικό) πρόσωπο, αριθμός, ρήμα κλπ.)• σε τυπικά [formal], που αφορούν τις αφηρημένες εντολές που πρέπει να ικανοποιεί μια γλωσσική ανάλυση (π.χ. ποιο είδος κανόνων ή ποια επίπεδα ανάλυσης θα πρέπει να υιοθετήσει η θεωρία)• και, τέλος, σε συνεπαγωγικά [implicational], καθολικά δηλαδή χαρακτηριστικά που αφορούν συσχετίσεις χαρακτηριστικών και μπορούν να διατυπωθούν ως συνεπαγωγές : αν (ισχύει το) Χ, τότε (ισχύει το) Ψ (όπου Χ και Ψ είναι γλωσσικά χαρακτηριστικά) Πρβ. τη συσχέτιση «αν το υποκείμενο ή το αντικείμενο συμφωνεί με το ρήμα κατά την ένδειξη γένους , τότε το επίθετο πάντοτε συμφωνεί κατά το γένος με το ουσιαστικό που προσδιορίζει» (Universal 31 στον σχετικό κατάλογο του Greenberg).

Ν. Κατσώχης, επιμ. Γ.Βελούδης

1 Ο χαρακτηρισμός «ανθρώπινη γλώσσα» αφορά εδώ όσες ανθρώπινες γλώσσες υπάρχουν, υπήρξαν ή είναι δυνατόν να εμφανιστούν στο μέλλον.

Πηγές

• Bussmann, H. 1996. Routledge Dictionary of Language and Linguistics. Μτφρ. & επιμ. G. Trauth & K. Kazzazi. Λονδίνο & Νέα Υόρκη: Routledge.

• Mey, J. L. 1998. Concise Encyclopedia of Pragmatics. Consulting ed. Ronald E. Asher. Amsterdam: Elsevier.

• Φιλιππάκη-Warburton, Ει. 1992. Εισαγωγή στη θεωρητική γλωσσολογία. Αθήνα: Νεφέλη.

Αίγυπτος και το¨"στρατηγικό βάθος" Νταβούτογλου

Mısır'da ders kitapları artık Osmanlıyı 'işgalci' olarak tanıtacak

(=Τα βιβλία ιστορίας της Αιγύπτου, από τούδε και στο εξής θα αναφέρουν τους Οθωμανούς ως “κατακτητές”)

Τη στιγμή που στην Ελλάδα ξεπουλημένοι 'ιστορικοί' και 'πολιτικοί' προσπαθούν να παρουσιάσουν και να αναδείξουν τις 'θετικές' πλευρές της παρουσίας των Οθωμανών στην Ελλάδα και να στρογγυλοποιήσουν τα πράγματα, χαρακτηρίζοντας μεταξύ άλλων και 'συνωστισμό' την τραγωδία και τις σφαγές της Σμύρνης, το Υπουργείο Παιδείας της Αιγύπτου αλλάζει το χαρακτηρισμό 'απελευθερωτές' και χαρακτηρίζει τους Οθωμανούς 'κατακτητές' της Αιγύπτου, στα νέα βιβλία ιστορίας. Έτσι, η 400ετής παρουσία των Οθωμανών στην Αίγυπτο, θα διδάσκεται πλέον ως περίοδος κατοχής της Αιγύπτου.  Όπως αναφέρει η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα "Μιλλιέτ" (=Έθνος) σε σχετικό ρεπορτάζ:

Σύμφωνα με δημοσίευμα της αιγυπτιακής εφημερίδας El Düstur, το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας της Αιγύπτου "προχώρησε σε σοβαρές αλλαγές των βιβλίων ιστορίας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλαγές που ανταποκρίνονται στις διδακτικές απαιτήσεις του 21ου αιώνα". Μια από τις αξιοπρόσεκτες αλλαγές είναι και αυτή που αφορά και αναφέρεται στην παρουσία των Οθωμανών στην Αίγυπτο. Αντί της λέξης "fetih", που σημαίνει απελευθέρωση με σκοπό την διάδοση του Ισλάμ, χρησιμοποιείται πλέον η λέξη "işgalci" (κατάκτηση), με ό,τι σημαίνει αυτή η λέξη. Ο ειδικός επί θεμάτων Εθνικής Παιδείας της Αιγύπτου, Cemal Abdül Hadi, μιλώντας στην εφημερίδα El Düstur, είπε για το θέμα:

"Η Αίγυπτος αισθάνεται δυσφορία για την αυξανόμενη επιρροή και ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και χρησιμοποιεί πλέον αυτόν τον όρο, συνδυάζοντας και παρομοιάζοντας την σύγχρονη πολιτική της Τουρκίας με την οθωμανική κατάκτηση".

Πάντως, στα νέα βιβλία ιστορίας αναφέρεται ότι οι Τούρκοι και η Οθωμανική Αυτοκρατορία "χρησιμοποίησε ως όχημα τη μουσουλμανική θρησκεία, με σκοπό να αυξήσει την επιρροή της στον Αραβικό κόσμο, επωφελούμενη από το μεσαιωνικό πνεύμα που επικρατούσε τότε στον Αραβικό κόσμο".

Πηγή: http://www.milliyet.com.tr/misir-da-ders-kitaplari-artik-osmanliyi-isgalci-olarak-tanitacak/dunya/sondakika/22.09.2010/1292117/default.htm

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά (27)

(κλικ επάνω στην εικόνα του κειμένου για μεγέθυνση)

Νεώτερες διεθνείς ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά από την ιστοσελίδα του Καταλανού καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Joan Coderch-i-Sancho “Akropolis World Νews” (http://www.akwn.net/).

Αρχαιολογικός και Εθνολογικός Τουρισμός

Στο επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχαιολογίας "Archaeology" δημοσιεύεται η διαφήμηση που ακολουθεί για ένα πρόγραμμα αρχαιολογικού και εθνολογικού τουρισμού (με επικεφαλής έναν αρχαιολόγο), στις περιοχές των μνημείων των Μάγια στην κεντρική Αμερική. Ας πάρουμε μια γεύση για τις δυνατότητες που έχει αυτό το είδος του τουρισμού (προσέξτε τις τιμές συμμετοχής) μήπως ξεφύγουμε από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και το γνωστό τρίπτυχο θάλασσα, σουβλάκι και συρτάκι.

ΔΕΕ

A Tour led by Archaeologist Christopher Powell

This eight day tour will take you between two of the major capitals of the Ancient Maya world, Palenque and Tikal. Running over the Thanksgiving Holiday week, the journey will begin with Palenque in Southern Mexico and make its way through ruins, rain forests, and indigenous towns to the border. Crossing the Usumacinta River into Guatemala, you'll arrive to the island of Flores in time to settle in and watch the beautiful sunset over Lake Peten. Thanksgiving's day will be dedicated to exploring and learning about Tikal's vast metropolis. That evening back on the island of Flores, the group will dine on wild turkey, Maya style! Along the journey back to Mexico, you'll visit the remote ruins of Yaxchilan, accessible only by boat. The last day of the trip will be back in Palenque, with a chance to explore the ruins' museum and relax. A final dinner party with MEC archaeologists will bring the adventure to a celebratory close.

Pillars of the Classic Maya Palenque to Tikal

Price $2100 per person (add $300 for single lodging)

$400 deposit due upon registration, balance due 30 days before the trip.

Date November 20-28, 2010

MAKE A RESERVATION

PAY TOUR BALANCE

Nov 20, Saturday: Arrival

Land at the Villahermosa airport in the evening and take a cab to the Hotel Cencali in the heart of town. MEC representatives will meet you there and help you check into your rooms.

Nov 21, Sunday: La Venta Park

Morning: Tour of La Venta Park

Afternoon: Transport to Palenque

Evening: Lecture: Ancient Maya History

Overnight at Hotel Maya Tulipanes

Nov 22, Monday: Palenque

Morning: Tour of Palenque

Afternoon: Palenque on your own

Evening: Free time

Overnight at Hotel Maya Tulipanes

Nov 23, Tuesday: Bonampak

Morning: Tour of Bonampak

Afternoon: Cross the Usumacinta River into Guatemala

Early Evening: Arrive to Flores

Overnight at Hotel Santana

Nov 24, Wednesday: Lake Peten

Morning: Tour of Flores

Afternoon: Boat tour to Tayasal, Santa Barbara Museum, and Petencito Zoo

Evening: Lecture: History of Tikal

Overnight at Hotel Santana

Nov 25, Thursday: Tikal

Morning: Tour of Tikal

Afternoon: Tikal tour continued

Evening: Thanksgiving Dinner of wild turkey in Flores

Overnight at Hotel Santana

Nov 26, Friday: Yaxchilan

Morning: Transport back to Mexico

Afternoon: Tour of Yaxchilan

Evening: Return to Frontera Corozal

Overnight at the Hotel Escudo Jaguar

Nov 27, Saturday: Palenque

Morning: Transport back to Palenque

Afternoon: Visit onsite museum

Evening: Return to Villahermosa and final dinner

Overnight at Hotel Cencali

Nov 28, Sunday: Departure

Early morning transport back to the Villahermosa airport for flights home

LODGING

Villahermosa: Hotel Cencali - AC, private bath, onsite restaurant, pool, telephone, cable TV - luxury hotel located in walking distance from La Venta Park

Palenque: Maya Tulipanes - AC, private bath, pool, onsite restaurant, and wireless internet access - located in Palenque's most beautiful neighborhood, La Canada

Frontera Corozal: Escudo Jaguar Hotel - Bungalows with private bath, fans, and onsite restaurant - a little rustic but the only hotel in town! Nice restaurant

Flores: Hotel Santana - Hotel rooms with AC, cable TV, phone, pool, and onsite restaurant - beautiful sunset views over Lake Peten

Includes:

- All lodging

- Ground and water transportation

- Entry fees into all ruins and museums

- Breakfast and lunches

- Thanksgiving and final dinner

- Archaeologist/Anthropologist guides

- Evening lectures

Does Not Include:

- Airfare to/from Villahermosa

- Dinners

- Tips for Service Providers

- Travel insurance

Proceeds from MEC Tours are the center's primary source of research funding. As such, a portion of the tour costs are tax deductible. MEC will provide participants with receipts and proper documentation regarding the center's 501(c)(3) non-profit status for your records.

Πηγή: "Archaeology" A publication of the Archaeological Institute of America

Τουρκία: Μετά το δημοψήφισμα

Μια γεωγραφική αποτύπωση, κατά περιοχές, των αποτελεσμάτων. Με κόκκινο σημειώνονται οι Νομοί όπου πλειοψήφησε το ΟΧΙ (=Hayir), με μπλε το ΝΑΙ (=Evet) και με κίτρινο ο πυρήνας των κουρδικών περιοχών, όπου είχε δοθεί σύνθημα από το BDP και το PKK να απέχουν οι Κούρδοι. 

Οι προκλήσεις της Τουρκίας μετά το δημοψήφισμα

Του Kemal Kirisci*

Πριν από μία εβδομάδα, οι Τούρκοι ψηφοφόροι κλήθηκαν για έκτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας να αποφασίσουν με δημοψήφισμα επί των προτάσεων της κυβέρνησης για συνταγματική μεταρρύθμιση. Οι κυριότερες αλλαγές αφορούσαν τη δομή του Συνταγματικού Δικαστηρίου και τον ορισμό της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Επρόκειτο για ζητήματα που πυροδότησαν έντονη αντιπαράθεση μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και των δύο κυριότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης – του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ). Ο πρωθυπουργός και ηγέτης του ΑΚΡ, Ταγίπ Ερντογάν, κάλεσε τους πολίτες να πουν «ναι», υποστηρίζοντας ότι έτσι η Τουρκία θα γίνει χώρα πιο δημοκρατική και θα ενισχυθεί το Κράτος Δικαίου. Η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα, καλώντας τους ψηφοφόρους να πουν «όχι», με το επιχείρημα ότι οι αλλαγές θέτουν τη Δικαιοσύνη κάτω από τον έλεγχο της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας. Υποστήριξε επίσης ότι το ΑΚΡ προσπαθεί να αντικαταστήσει τα στρατιωτικά πραξικοπήματα με πολιτικά, οδηγώντας τη χώρα σε καθεστώς τυραννίας. Χωρίς δισταγμό, ο Ερντογάν ανέβασε τους τόνους, ζητώντας από τους κοινωνικούς εταίρους να ξεκαθαρίσουν από πριν τη στάση τους, απειλώντας ότι η ουδετερότητα θα έχει σοβαρές συνέπειες. Το κλίμα δυναμιτίσθηκε ακόμη περισσότερο, όταν επιχείρησε να παρουσιάσει τους υποστηρικτές του «όχι» ως συνοδοιπόρους του παλαιού αυταρχικού καθεστώτος.

Από την πλευρά του, το Κουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) υιοθέτησε τελείως διαφορετική ατζέντα, από κοινού με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK). Κάλεσε τους Κούρδους να μποϊκοτάρουν το δημοψήφισμα, θεωρώντας ότι οι αλλαγές δεν βελτιώνουν σε τίποτα τη θέση τους στη χώρα. Αντ’ αυτού, επιμένει στη θέση του περί «δημοκρατικής αυτονόμησης», δηλαδή την ίδρυση περιφερειακών Κοινοβουλίων, με τοπικές δυνάμεις ασφαλείας και την κουρδική σημαία να κυματίζει δίπλα στην τουρκική.

Οι ψηφοφόροι προσήλθαν επομένως στις κάλπες σε κλίμα πόλωσης. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή έφτασε το 77% και το «ναι» κέρδισε αποφασιστικά, με 58%, έναντι 42% του «όχι». Σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, το δημοψήφισμα δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ως προς τη νομιμοποίησή του, με εξαίρεση τις κουρδικές περιοχές, όπου η συμμετοχή ήταν ανησυχητικά χαμηλή. Η επινίκια ομιλία του πρωθυπουργού ήταν, σε γενικές γραμμές, εποικοδομητική και συμφιλιωτική. Εφτασε, μάλιστα, στο σημείο να ζητήσει συγγνώμη απ’ όσους τυχόν προσέβαλε και ανέκρουσε πρύμναν σε σχέση με προηγούμενες θέσεις του, λέγοντας ότι σέβεται απολύτως όσους αποφάσισαν να απόσχουν ή να ψηφίσουν «όχι». Υποσχέθηκε ότι θα αρχίσει σύντομα ευρύ κοινωνικό διάλογο για ένα νέο και απολύτως φιλελεύθερο Σύνταγμα. Εν τούτοις, ο δρόμος προς αυτόν τον στόχο θα είναι ανηφορικός.

Η σημαντικότερη πρόκληση είναι αναμφισβήτητα το Κουρδικό. Η παρούσα κυβέρνηση αξίζει έπαινο που ξεκίνησε τη λεγόμενη «Κουρδική πρωτοβουλία», τον Ιούλιο του 2009. Η αλήθεια είναι όμως ότι απέτυχε οικτρά να την ολοκληρώσει. Υπήρξαν πολλοί λόγοι που οδήγησαν στο ναυάγιο, ορισμένοι εξ αυτών ανεξάρτητοι από τις κυβερνητικές βουλές. Εν τούτοις, ο πρωθυπουργός απέτυχε να οικοδομήσει κλίμα συναίνεσης πέρα από τους δικούς του υποστηρικτές, ενώ ενέδωσε και σε λαϊκίστικα και εθνικιστικά στοιχεία, εντός του δικού του κόμματος. Και η κουρδική πλευρά είναι όμως υπόλογη, καθώς απέτυχε να απεμπλακεί από τον αποπνικτικό της εναγκαλισμό με τον εθνικισμό. Το ΡΚΚ θα συνεχίσει να περιορίζει το πεδίο εξεύρεσης συμβιβαστικής και ρεαλιστικής λύσης, την οποία θα μπορούσε να προάγει μια πιο πλουραλιστική κουρδική κοινωνία των πολιτών.

Η δεύτερη πρόκληση αφορά τον σκεπτικισμό μεταξύ των Φιλελευθέρων για το αν ο Ερντογάν πράγματι επιθυμεί τη μετατροπή της Τουρκίας σε μια πιο δημοκρατική και πλουραλιστική χώρα. Ο χάρτης της Τουρκίας το βράδυ του δημοψηφίσματος βάφτηκε κόκκινος (δηλαδή «όχι») κατά μήκος της ακτογραμμής και των συνόρων με Ελλάδα και Βουλγαρία. Πρόκειται για κοινωνικά στρώματα που θεωρούν ότι ο τρόπος ζωής τους απειλείται. Αναρωτιούνται αν θα μπορούν να συνεχίσουν να τρώνε ό,τι μεζεδάκια θέλουν και να πίνουν το ρακί τους σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ένα ισλαμικό κόμμα. Θα κερδίσει ο Ερντογάν την εμπιστοσύνη τους ή θα υποχωρήσει στα αιτήματα των συντηρητικών του υποστηρικτών, καλώντας τους πολίτες να το ρίξουν στον χυμό μήλου και να μείνουν μακριά από τις ταβέρνες; Από την άλλη πλευρά, θα του δώσουν μια ευκαιρία οι επικριτές του, ώστε να αποδείξει ότι θέλει απλώς να απαλύνει τα πιο ακραία χαρακτηριστικά του κοσμικού κράτους, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις;

Τα προαναφερθέντα ερωτήματα σχετίζονται άμεσα με την πολιτική κουλτούρα της Τουρκίας. Ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει ο καθένας, οι περισσότεροι Τούρκοι υιοθετούν μια πλειοψηφική προσέγγιση στη δημοκρατία, ενώ ο πειρασμός του αυταρχισμού παραμένει πανταχού παρών. Θα φτάσουμε στο σημείο να αποδεχθούμε ως κοινωνία τον πλουραλισμό, είτε πρόκειται για πολιτικό, είτε για κοινωνικό, είτε για θρησκευτικό, είτε για εθνοτικό;

Εξίσου σημαντική είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζει ο νέος ηγέτης του CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, να πάρει δηλαδή αποστάσεις από την εθνικιστική και αυταρχική παρακαταθήκη του προκατόχου του και να συμμετάσχει εποικοδομητικά στο πολιτικό γίγνεσθαι. Τα πρώτα σημάδια είναι ενθαρρυντικά, αλλά το γεγονός ότι ο Κιλιτσντάρογλου δεν επικεντρώθηκε στην ουσία του δημοψηφίσματος και αναλώθηκε σε λαϊκίστικες επιθέσεις εναντίον του πρωθυπουργού ακύρωσαν τις καλές εντυπώσεις.

Τέλος, υπάρχει και η πρόκληση της δραματικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης. Η προοπτική της ένταξης έκανε θαύματα στη διαδικασία εκδημοκρατισμού σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, χώρες που μόλις είχαν απαλλαγεί από δικτατορικά καθεστώτα. Θα είχαν επιτύχει αυτές οι χώρες χωρίς τη χείρα βοηθείας της Ε.Ε.; Το αν θα επιτύχει η Τουρκία χωρίς την αρωγή της Ευρώπης είναι ένα ερώτημα του οποίου η απάντηση εκκρεμεί. Οι προκλήσεις που ανέφερα είναι μεγάλες. Αλλά πουθενά στον κόσμο η πορεία προς την πλουραλιστική δημοκρατία και το κράτος δικαίου δεν ήταν εύκολη. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας.

* Ο κ. Kemal Kirisci είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του πανεπιστημίου Bogadici στην Κωνσταντινούπολη.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_19/09/2010_415584

Συγχρονες γλωσσολογικές απόψεις

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας (http://ethnologic.blogspot.com/2010/09/blog-post.html) την 1η Σεπτεμβρίου 2010 είχαμε παρουσιάσει τα συμπεράσματα νεώτερων γλωσσολογικών ερευνών, τα οποία αμφισβητούσαν την "καθεστωτική" αντίληψη ότι  όλες οι γλώσσες είναι βασικά ίδιες και ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος γεννιέται «έτοιμος» για τη γλώσσα, με ένα ενσωματωμένο πρόγραμμα που μπορεί να αποκρυπτογραφεί τους κοινούς κανόνες στους οποίους βασίζεται οποιαδήποτε μητρική γλώσσα άρα υπακούουν σε κοινούς κανόνες και επομένως λίγο-πολύ είναι όλες ισοδύναμες. Αντίθετα, οι έρευνες και η εμπειρία δεκαετιών υποδεικνύουν ότι αποτελούν σύνθετο σύστημα βασισμένο στη διαφορετικότητα, το οποίο έχει επηρεαστεί από πολλούς παράγοντες - πολιτισμό, ιστορία, γενετική. Αυτό ως φαίνεται "χαλάει την σούπα" των οπαδών της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης των πάντων που στοχεύουν να μετατρέψουν τους πολίτες κάθε χώρας με τις ιδιομορφίες τους και τις επί μέρους πολιτιστικές και πολιτισμικές αξίες τους σε μια άμορφη παγκόσμια μάζα ομοιόμορφων καταναλωτών.

Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο που ακολουθεί, με επιχειρήματα "τραβηγμένα από τα μαλλιά" όπου η χυδαία πολιτική ορθότητα εκτοπίζει βίαια την επιστημονική μεθοδολογία με ισχυρισμούς του τύπου "ναι μεν η Καθολική Γραμματική ως ένας πυρήνας δομικών αρχών και περιορισμών που διέπουν όλες τις ανθρώπινες γλώσσες εξηγεί με επάρκεια (Σημ ΔΕΕ: πώς;) την κατά βάθος ομοιομορφία των ανθρώπινων γλωσσών, αλλά υπάρχει μια ελαστικότητα (Σημ ΔΕΕ: ποιά;) σ' αυτές τις αρχές με αποτέλεσμα την τεράστια ποικιλομορφία τους"! Το πιο εκπληκτικό βέβαια είναι το επιχείρημα ότι "οι αρθρογράφοι του ενδιαφέρονται κυρίως να υπερασπίσουν α πριόρι κάποιες πολιτικές ή ιδεολογικές θέσεις" με το οποίο "γελάει κάθε πικραμένος"! Προφανώς ο κ. καθηγητής δεν κατάλαβε τίποτε από το άρθρο (αφού το κατηγορεί μάλιστα ως "κακογραμμένο και μπερδεμένο" και ισχυρίζεται ότι η αρθρογράφος υποστηρίζει ότι "δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για τη μαζική εξαφάνιση γλωσσών: όλες ίδιες είναι στο κάτω-κάτω" ενώ σκοπός του άρθρου ήταν να υποστηριχτεί το ακριβώς αντίθετο!)  και η πρεμούρα του ήταν να το υποβαθμίσει ("παιδαριώδεις αντιλήψεις" είναι ένα χαρακτηρισμός που χρησιμοποιεί), καλυπτόμενος πίσω από τον εκφοβιστικό τίτλο του επίκουρου καθηγητή Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

Απολαύστε το...

ΔΕΕ

Καθολική Γραμματική και εξαφάνιση των γλωσσών

Του Ευθ. Φοιβου Παναγιωτιδη*

Εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Hμερομ. δημοσίευσης: 05-09-10

Δεν άργησε να αναδημοσιευθεί στα ελληνικά (στο «Βήμα» της 22ης Αυγούστου 2010) το άρθρο της Christine Kenneally που παρουσιάζει πρόσφατους ισχυρισμούς των Λέβινσον και Εβανς (βασισμένους σε ήδη γνωστά δεδομένα) σχετικά με τη μη ύπαρξη της Καθολικής Γραμματικής, δηλαδή των κοινών δομικών χαρακτηριστικών όλων των ανθρώπινων γλωσσών. Για να μη μένουν με την απορία οι αναγνώστες της «Κ» και παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς, η Καθολική Γραμματική ως ένας πυρήνας δομικών αρχών και περιορισμών που διέπουν όλες τις ανθρώπινες γλώσσες εξηγεί με επάρκεια την κατά βάθος ομοιομορφία των ανθρώπινων γλωσσών. Παράλληλα, η γοητευτική αλλά περιορισμένη ποικιλομορφία τους οφείλεται σε δύο παράγοντες:

Πρώτον, κάποιες αρχές της Καθολικής Γραμματικής (όχι όλες τους) διακρίνονται από μιας μορφής ελαστικότητα: έτσι, όλες ανεξαιρέτως οι ανθρώπινες γλώσσες έχουν δομικού χαρακτήρα κανόνες, όμως μόνο μερικές από αυτές έχουν υποχρεωτικά υποκείμενα στις προτάσεις τους. Δεύτερον, οι γλώσσες διαφέρουν βεβαίως και εξαιτίας εξωγενών παραγόντων, τους οποίους με θέρμη επικαλούνται οι Λέβινσον και Εβανς και συζητάει η Kenneally στο άρθρο της: π. χ. σε κοινωνίες όπως οι δικές μας στις οποίες οι γενεαλογίες και τα κοινωνικά δίκτυα είναι απλά και περιορισμένα, δεν υπάρχει μονολεκτικός όρος για τα ξαδέρφια εξ αγχιστείας, όπως τα παιδιά αδερφών συννυφάδων. Προς τι λοιπόν το ενδιαφέρον του άρθρου; Κατ' αρχήν στο ότι, αν και κακογραμμένο και μπερδεμένο, είναι λιγότερο ανακριβές απ' ό, τι ένα μέσο άρθρο του επιστημονικού ρεπορτάζ. Αυτό βεβαίως δεν είναι και ιδιαίτερα παρήγορο, αφού το λεγόμενο επιστημονικό ρεπορτάζ αποτελεί παγκοσμίως συνεπή πηγή αφάνταστης διαστρέβλωσης και ενίοτε σουρεαλιστικής παραπληροφόρησης για επιστημονικά ζητήματα - ρωτήστε τους φυσικούς ή τους γιατρούς…

Δεύτερον, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας να δημοσιεύονται εκτενή άρθρα για τη γλώσσα που διαλαλούν την πτώση της θεωρίας της Καθολικής Γραμματικής, την τελική αναίρεση της θεωρίας της Γενετικής Γραμματικής, τη διάψευση του Τσόμσκυ και άλλα παρόμοια. Το άρθρο της Kenneally εντάσσεται σε αυτήν την τάση. Φυσικά είναι αναγκαίο να αμφισβητούνται επιστημονικές θεωρίες και να επανεξετάζονται οι προβλέψεις και οι ισχυρισμοί τους. Ετσι, οι πρόσφατες προτάσεις του Μάικλ Τομαζέλλο (τον οποίο το άρθρο αναφέρει ως «Τομασίνο») ότι η γλωσσική κατάκτηση των ρηματικών συνόλων μπορεί να εξηγηθεί αποκλειστικά ως γενίκευση συγκεκριμένων μοτίβων έδωσε πολύτιμη ώθηση στις γλωσσικές σπουδές. Αυτό που καταντάει κουραστικό στον χώρο των επιστημονικών άρθρων γύρω από τη γλώσσα είναι ότι οι αρθρογράφοι του ενδιαφέρονται κυρίως να υπερασπίσουν α πριόρι κάποιες πολιτικές ή ιδεολογικές θέσεις παρά να μιλήσουν για γλωσσολογικές ανακαλύψεις ή θεωρητικές προτάσεις για τη γλώσσα.

Ετσι, ούτε λίγο ούτε πολύ, το επιχείρημα της Kenneally πάει ως εξής: πρέπει να εγκαταλείψουμε τη θεωρία της Καθολικής Γραμματικής γιατί, αν όλες οι γλώσσες διέπονται κατά βάθος από τις ίδιες δομικές αρχές, τότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για τη μαζική εξαφάνιση γλωσσών: όλες ίδιες είναι στο κάτω-κάτω. Οι Λέβινσον και Εβανς είναι μόνο η αφορμή. Βεβαίως, η αντίληψη ότι θα πρέπει να διασώσουμε τις γλώσσες υπό εξαφάνιση μόνον αν αποτελούν ριζικά διαφορετικές λύσεις σε επικοινωνιακά προβλήματα μέσα σε συγκεκριμένα πολιτισμικά συμφραζόμενα, και όχι εάν αποτελούν παραλλαγές σε ένα γενετικά καθορισμένο θέμα, είναι σχεδόν παιδαριώδης. Αλλωστε αναιρείται και από την ίδια τη συντάκτρια στο τέλος του άρθρου της: οφείλουμε να διασώσουμε τις απειλούμενες με εξαφάνιση γλώσσες επειδή κάθε μία από αυτές «περιλαμβάνει ένα ολόκληρο ράφι βιβλιοθήκης με εθνολογικές πληροφορίες το οποίο κινδυνεύει να χαθεί χωρίς ποτέ να μάθουμε τι βιβλία περιείχε».

Στη μνήμη του αγαπητού συναδέλφου Παύλου Παύλου που χάσαμε νεώτατο στις 22 Αυγούστου, χτυπημένο από καρκίνο.

• Ο κ. Ευθ. Φοίβος Παναγιωτίδης είναι επ. καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_3_05/09/2010_413670

Ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά (26)

(κλικ επάνω στην εικόνα του κειμένου για μεγέθυνση)

Και άλλες διεθνείς ειδήσεις στα αρχαία ελληνικά από την ιστοσελίδα του Καταλανού καθηγητή κλασσικής φιλολογίας Joan Coderch-i-Sancho “Akropolis World Νews” (http://www.akwn.net/).

Σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στην Πέλλα

 Νέα ευρήματα στο Αρχοντικό

Τριάντα επτά αρχαίοι τάφοι, πλούσια κτερισμένοι με χρυσά, σιδερένια, γυάλινα και πήλινα αντικείμενα, ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια της φετινής ανασκαφικής έρευνας στο Αρχοντικό Πέλλας. Η σωστική ανασκαφή στο Δυτικό Νεκροταφείο, που τελείται υπό τη διεύθυνση των αρχαιολόγων της ΙΖ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Αναστασίας και Παύλου Χρυσοστόμου, κατέδειξε για ακόμα μία χρονιά τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής. Οι τάφοι που εντοπίστηκαν χρονολογούνται από την ύστερη εποχή του σιδήρου ώς τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια (περίπου 650-280 π.Χ.).

Από τις ανδρικές ταφές, ξεχωρίζει πλούσια ταφή πολεμιστή (ανήκει στην τρίτη κατηγορία των πολεμιστών), που χρονολογείται στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Ο νεκρός ήταν κτερισμένος με χάλκινο κράνος, διακοσμημένο με χρυσές ταινίες γύρω από το άνοιγμα του προσώπου, σιδερένια όπλα, χρυσό δακτυλίδι, χρυσό επιστόμιο και χρυσό χειρόκτιο (γάντι), χρυσά ελάσματα για την επένδυση των υποδημάτων και χρυσές ταινίες για το στόλισμα του νεκρικού ενδύματος.

Επίσης, στον τάφο εντοπίστηκαν σιδερένιες περόνες, η μία από τις οποίες έχει χρυσή επένδυση στην κεφαλή, σιδερένια ομοιώματα δίτροχης αγροτικής άμαξας, χάλκινα αγγεία (δύο λέβητες και δώδεκα φιάλες), πήλινο κορινθιακό εξάλειπτρο και οκτώ πήλινα πλαστικά αγγεία (ένα σε σχήμα κεφαλής κριαριού, τέσσερα όρθιων κορών, δύο καθιστού Άδη και ένα μεγάλου όρθιου δαίμονα).

Από τις γυναικείες ταφές ξεχωρίζει η καύση κοριτσιού σε πήλινη σταμνοειδή πυξίδα (είδος αγγείου), κτερισμένη με χρυσά, αργυρά και σιδερένια κοσμήματα, χρυσό επιστόμιο και γυάλινο μυροδοχείο.

Στα κτερίσματα των τάφων συγκαταλέγονται, επίσης, χάλκινα επίχρυσα στεφάνια μυρτιάς, μεταλλικά κοσμήματα, χάλκινα νομίσματα και χάλκινα, πήλινα, φαγεντιανά και γυάλινα αγγεία.

Από το 2000 μέχρι σήμερα στο Δυτικό Νεκροταφείο του Αρχοντικού Πέλλας έχουν ερευνηθεί συνολικά 1.004 ταφές. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έχει ανασκαφεί μόλις το 5% της συνολικής του έκτασης! Από το μέγεθος του οικισμού με τα εκτεταμένα νεκροταφεία και τον πλούτο των κτερισμάτων πιστοποιείται η σημασία της πόλης, που βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από την Πέλλα.

Πηγή: Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Μη-συμβατική Εθνολογία

Λεξικό Σούδα (Σουΐδα)

Ιάκωβος Θωμόπουλος: Πελασγικά

Έναν αιώνα περίπου αργότερα από τα έργα του Αθ. Σταγειρίτη εμφανίζεται ένα άλλο τεράστιο σύγγραμμα 1000 (!) περίπου σελίδων με τον τίτλο «Πελασγικά» που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1912. Συγγραφέας του ο Κεφαλλονίτης ιατροφιλόσοφος Ιάκωβος Θωμόπουλος, η ενασχόληση του οποίου με γλωσσο-ιστορικά θέματα είχε δώσει ήδη μια μελέτη («Ιθάκη και Όμηρος», 1908), στην οποία επιχειρεί να αντικρούσει τις τότε υποθέσεις ότι η Ομηρική Ιθάκη πρέπει να ταυτισθεί με την Λευκάδα. 
Το «Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν ΗΛΙΟΥ» αναφέρει τα εξής ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία :

ΙΑΚΩΒΟΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ: Ιατρός και συγγραφεύς γεννηθείς το 1855 εν Κεφαλληνία και αποθανών κατά την Γερμανοϊταλική κατοχήν. Έργα αυτού, «Ιθάκη και Όμηρος», «Πελασγικά».

Περισσότερες λεπτομέρειες για τον Θωμόπουλο αναφέρονται στην πρόσθετη «νέα κατατοπιστική εισαγωγή» του Αρχιμανδρίτη Ειρηναίου Δεληδήμου, που περιλαμβάνεται σε μια νεώτερη (Θεσσαλονίκη, 1994) φωτογραφική αναπαραγωγή της αρχικής έκδοσης του έργου του «Πελασγικά». Σύμφωνα με αυτήν, ο Θωμόπουλος (που πέθανε το 1941, λίγο μετά από την είσοδο των κατοχικών στρατευμάτων στην Αθήνα) έζησε ως νεαρός φοιτητής της Ιατρικής Αθηνών το κλίμα του γενικού ενθουσιασμού που είχαν προκαλέσει οι ανακαλύψεις του Σλήμαν στην Τροία και στις Μυκήνες. Αργότερα έζησε επίσης, ως ώριμος ιατρός πλέον, τις ανάλογες συγκινήσεις από τις ανακαλύψεις του Έβανς (1900) στην Μινωική Κρήτη. Όλα αυτά τα γεγονότα που αναφέραμε, τον επηρέασαν βαθύτατα, ως φαίνεται, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του για τον αρχαίο κόσμο να είναι πάντα εντονότατο, όπως και η ενασχόλησή του με τα θέματα αυτά. 

Κατά την άποψή μου αυτός ο ενθουσιασμός αποτελεί δυστυχώς κατά κανόνα κακό σύμβουλο για έναν ερασιτέχνη, ο οποίος μη έχοντας μια σφαιρική αντίληψη για τις λεπτομέρειες και τις εξελίξεις ενός επιστημονικού κλάδου θεωρεί ότι είναι έτοιμος να δώσει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις που διαφεύγουν της προσοχής των εξειδικευμένων επιστημόνων. Η συνηθισμένη κατάληξη τέτοιων περιπτώσεων είναι η συγγραφή έργων που είτε γίνονται καταγέλαστα και καταλήγουν στα αζήτητα είτε αποτελούν πηγή έμπνευσης ομοϊδεατών που συχνά επιχειρούν και αυτοί παρόμοιες «συγγραφές» προς δόξαν του «φαυλοκυκλικού αεικινήτου».

Δυστυχώς τα παραπάνω επαληθεύθηκαν για άλλη μια φορά και στην περίπτωση του πολύγλωσσου Ιάκωβου Θωμόπουλου, ο οποίος φαντάσθηκε ότι βρήκε την λύση για τις άγνωστες γλώσσες της εποχής του που είχε φέρει στο φως η αρχαιολογική έρευνα. Κατά τον Θωμόπουλο όλες αυτές οι γλώσσες, Ετρουσκική, Χιττιτική, Λυκιακή, Λυδική, Καρική, Φρυγική, καθώς και (οι ακαθόριστες ακόμη στην εποχή του) Χουρριτική και Ουραρτιανή ήσαν «Πελασγικές» (!) και η αποκρυπτογράφηση των διαφόρων αρχαίων επιγραφών στις παραπάνω γλώσσες ήταν δυνατή με ένα απλό τρόπο: Με την χρησιμοποίηση της …Αλβανικής γλώσσας (!!!), η οποία κατά τον ιατροφιλόσοφο Θωμόπουλο ήταν απ’ ευθείας απόγονος της …αρχαίας Πελασγικής και «…είχε διασώσει πλείστας πελασγικάς λέξεις, ακόμη και γραμματικά χαρακτηριστικά της πελασγικής…» (Εισαγωγή στα «Πελασγικά», σελ. α34).

Η απορία μας βέβαια είναι ποιες ήσαν αυτές οι λέξεις της «πελασγικής», που «διασώθηκαν» και ποια η γραμματική της. Υποθέτω ότι ήσαν οι ίδιες ή συγγενικές με τις λέξεις της γλώσσας των μυθικών κατοίκων της Ατλαντίδος και την γραμματική της ή με τις λέξεις και την γραμματική της γλώσσας των κατοίκων του πλανήτη Ε του αστερισμού του Λαγού. Γιατί όχι;

Είναι γεγονός ότι εάν αποδεχτείς τέτοιες λογικές αυθαίρετων υποθέσεων, ψευδο-επιστημονικών «δεδομένων», ερασιτεχνικών συλλογισμών, επιφοιτήσεων και οραμάτων διαφόρων κατηγοριών, τότε η Λεωφόρος των «μη-συμβατικών» θεωριών ανοίγει διάπλατα μπροστά σου και μπορείς να κάνεις τα πάντα: Να αποκρυπτογραφήσεις την Στήλη της Λήμνου, τις ετεοκρητικές επιγραφές της Πραισού, τον Δίσκο της Φαιστού, τις επιγραφές της Νήσου του Πάσχα, την επιγραφή της «Καστοριάς» του 6000 π.Χ., τα μυστικά μηνύματα των εξωγηΐνων, και πλείστα όσα άλλα, όπως το να υποστηρίζεις θεωρίες για τους αρχανθρώπους, τους παλιανθρώπους, τους ανθρωπίδες των 11.000.000 ετών (!) και άλλα τόσα. Και εάν μεν ο στόχος σου είναι «να τα ’κονομήσεις» και είσαι αρκετά καπάτσος ώστε να πείσεις το ευρύ κοινό για τις «αποκαλύψεις» σου και τις «κρυμμένες αλήθειες», που περίμεναν εσένα να τις φέρεις στο φως, τότε έχει καλώς (τρόπος του λέγειν) και εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Εάν όμως πιστεύεις στα σοβαρά ότι «πραγματικά» έχεις μεταφράσει π.χ. τον Δίσκο της Φαιστού, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά με εσένα και η επίσκεψη στον πλησιέστερο ψυχίατρο ίσως θα ήταν ένα σωστό πρώτο βήμα.

Όσο για το Θωμόπουλο, ισχύουν περίπου τα ίδια ελαφρυντικά με τον Σταγειρίτη, εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι στην εποχή του (τέλη 19ου-αρχές 20ου αιώνα):

1. Δεν είχε αναγνωρισθεί ακόμα η Χιττιτική γλώσσα, όπως και οι συγγενικές της Λυδική, Λυκιακή, Καρική και Λουβιακή (η λεγόμενη ομάδα των Μικρασιατικών γλωσσών της Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας) και ως εκ τούτου ήταν αδύνατη η αποκρυπτογράφηση των επιγραφών τους.

2. Αγνοούσαν παντελώς την Χουρριτική και την συγγενική της Ουραρτιανή γλώσσα, οι οποίες δεν είχαν καμιά σχέση με τις Σημιτικές και Ινδοευρωπαϊκές (Αριοευρωπαϊκές) γλώσσες.

3. Οι μελέτες για την γλώσσα των Τυρρηνών/Τυρσηνών, που οι αρχαίοι Ρωμαίοι αποκαλούσαν Τούσκους (Tusci), ήσαν ακόμα στα σπάργανα και δεν ήταν γνωστό τότε ότι η γλώσσα αυτή δεν ανήκε στην οικογένεια των Ινδοευρωπαϊκών (Αριοευρωπαϊκών) γλωσσών. Ο Θωμόπουλος όμως επιμένει (Εισαγωγή, σελ. λγ΄) ότι οι Ετρούσκοι ήσαν …Πελασγοί, δηλ. πρόγονοι των …Αλβανών με το φοβερό επιχείρημα ότι αφού οι νότιοι Αλβανοί (=Πελασγοί) ονομάζονται Τόσκηδες, όπως και οι Ετρούσκοι-Τούσκοι δηλ. Τόσκοι άρα Ετρούσκοι=Πελασγοί !!! Ατυχώς για τον Θωμόπουλο, ήταν τότε άγνωστη ακόμη η ονομασία Ραζέννα (Rasenna) με την οποία ονόμαζαν τους εαυτούς τους οι ίδιοι οι Ετρούσκοι, οι οποίοι προφανώς δεν είχαν καμιά σχέση ούτε με Τόσκηδες, ούτε με Γκέκηδες, ούτε με Κοσσοβάρους!

4. Οι γνώσεις για την ελληνική προϊστορία ήσαν στα σπάργανα και οι ιστορικοί της εποχής του Θωμόπουλου προσπαθούσαν να την ανασυνθέσουν στηριζόμενοι κατά κύριο λόγο στις αλληλοσυγκρουόμενες πληροφορίες των αρχαίων πηγών. Ακόμη και ο κορυφαίος την εποχή εκείνη Έλληνας ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος υποστήριζε ότι: «Οι Έλληνες ανήκουν εις την Ινδοευρωπαϊκήν ή Ινδογερμανικήν φυλήν και ιδίως εις εκείνην την υποδιαίρεσιν αυτής, ήτις φέρει το όνομα του Ελληνολατινικού ή Πελασγικού κλάδου…»!

5. Η Αρχαιολογία, η Γλωσσολογία, η Παλαιοανθρωπολογία, η Εθνολογία κ.λπ. ήσαν σε νηπιακή κατάσταση, οι δε σύγχρονες επιστημονικές μέθοδοι της ραδιοχρονολόγησης, της θερμοφωταύγειας, της γλωσσοχρονολόγησης κ.λπ. ήσαν άγνωστες.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ίσως επαρκείς δικαιολογίες για τα λάθη και ασυναρτησίες του Θωμόπουλου, αλλά δεν δικαιολογούν τα πάντα, όπως το να ισχυρίζεσαι και να υποστηρίζεις απόψεις που αντιβαίνουν στην κοινή λογική. Η μονομανία αποκρυπτογράφησης μυστηριωδών επιγραφών είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου, αλλά το να προσπαθείς να πείσεις ότι αυτά τα «γλωσσολογικά παιχνίδια» αποτελούν αναμφισβήτητες και ατράνταχτες βεβαιότητες αποτελούν τουλάχιστον τυχοδιωκτισμό, επιστημονικό ή όχι, αδιάφορα. Και όμως υπάρχουν πάμπολλα άτομα που θεωρούν σχεδόν θέσφατα αυτές τις αστειότητες του Θωμόπουλου και τις αναπαράγουν με κάθε ευκαιρία.

Στο βιβλίο του Θωμόπουλου συναντούμε άφθονες «μη-συμβατικές» αστειότητες περί Λελέγων (που συγχέονται κλασσικά με τους Κάρες), περί αυτοχθόνων Πελασγών, περί Χετταίων που ξαφνικά χάνουν το ένα ταυ και την δασύτητα της πρώτης συλλαβής και μετατρέπονται σε Ετέους – Ετεούς – Ετεόκρητες δηλ. «Χεταίους Κρήτες» (!!!), δηλ. Πελασγούς (!!!) και άλλα πολλά. Για τους Χετταίους μάλιστα ο Θωμόπουλος αφιερώνει ένα πολυσέλιδο Παράρτημα (ό.π. σελ. 566 - 684) όπου σε έναν κυκεώνα λανθασμένων ετυμολογήσεων, παρετυμολογήσεων και παρερμηνειών, οι βασιλείς της Ουραρτού (σ.σ. του 9ου και 8ου αιώνα π.Χ.) μετατρέπονται σε «Χεταίους» (σ.σ. που είχαν ήδη εξαφανισθεί από τις αρχές του 12ου αιώνα π.Χ.), δηλ. σε Πελασγούς, οι Φρύγες θεωρούνται «λαός Χεταίων», όπως και οι Κίλικες, οι Μυσοί, οι Φιλισταίοι (!), οι Λύκιοι και δεν ξέρω ποιοί άλλοι ακόμα. Και το ωραιότερο: «…οι Ετεόκρητες, οι Λύκιοι, Κίλικες, Μυσοί και λοιποί εν Μικρά Ασία Πελασγοί απεδείχθησαν παρ’ ημών εκ της γλώσσης φύλα Ινδογερμανικά…» (ό.π. σελ. 568), για εκείνους τους «μη-συμβατικούς» ελαφρόμυαλους που απορρίπτουν την «αντεθνική Ινδογερμανική ή Ινδοευρωπαϊκή θεωρία», αλλά υποστηρίζουν τις Αλβανοπελασγικές σαπουνόφουσκες.

Τελειώνω με ένα αληθινό «μη-συμβατικό» διαμάντι:

«…του δε ονόματος των Λελέγων εν τη Πελασγική σημαίνοντος αυτό τούτο το Ελληνικόν των Πελασγών ή Πελαργών, οι συγγενείς προς τους Λέλεγας Κάρες και οι τούτων αδελφοί Λυδοί και Μυσοί υποδεικνύονται ούτω ως Πελασγοί…» («Πελασγικά», σελ. 153) δηλ. «το όνομα των Λελέγων στην Πελασγική γλώσσα σημαίνει ό,τι και στην Ελληνική οι ονομασίες Πελασγοί ή Πελαργοί. Άρα, αφού Λέλεγες=Πελασγοί τότε και οι συγγενείς των Λελέγων Λυδοί και Μυσοί είναι Πελασγοί» !!!

Και πώς προκύπτει ότι Λέλεγες=Πελασγοί; Απλούστατα επειδή στην Αλβανική λιελιέκ = πελαργός και επομένως Λέλεγες=Πελαργοί=Πελασγοί !!!

Δεν σταματάει όμως εδώ ! Σε σχετική υποσημείωση ισχυρίζεται ότι η γνήσια ελληνική λέξη για τον πελαργό είναι «λελέκι», την οποία χρησιμοποιούν και οι «Μωαμεθανοί Μικρασιάτες Ελληνο-πελασγοί, οι λεγόμενοι Τούρκοι» (!!!) «αλβαν. λjελjέκ “πελαργός”, το ημέτερον λελέκι, εν χρήσει παρά τοις Μωαμεθανοίς Μικρασιάταις Ελληνοπελασγοίς τοις λεγομένοις Τούρκοις».

Αναρωτιέμαι αν ο Θωμόπουλος μέσα στην πολυγλωσσία του ξέχασε ότι η αλβανική λέξη προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική (με αραβική καταγωγή) λέξη leylek (βλ. Redhouse mini dictionary, Istanbul 1984), απ’ όπου και το ελληνικό γλωσσικό «δάνειο» λελέκι ή σκόπιμα άλλαξε την σειρά των δανείων για να ταιριάξουν στους συλλογισμούς και τις θεωρίες του;

Το συμπέρασμα είναι ένα: Τέτοιου είδους «πονήματα» όπου Έλληνες, Αλβανοί, Τούρκοι, Λέλεγες, Πελασγοί και δεν συμμαζεύεται, γίνονται ένας ακαθόριστος και άμορφος εθνολογικός χυλός ή κατά τους «Μωαμεθανούς Μικρασιάτες Ελληνοπελασγούς» ένας αχταρμάς, είναι πέρα από οποιαδήποτε κριτική και σοβαρή συζήτηση. Τα θεωρώ μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνα για αναγνώστες που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με τέτοια θέματα και έτσι αγνοούν βασικά στοιχεία των γλωσσολογικών, αρχαιολογικών, ιστορικών, εθνολογικών παραμέτρων που εμπλέκονται στα ζητήματα αυτά (όπως π.χ. ότι οι Λέλεγες ουδεμία γλωσσολογική ή εθνολογική σχέση είχαν με τους Λυδούς και τους Μυσούς και πολύ περισότερο με τους Κάρες) και υπάρχει ο φόβος «να πάθουν την πλάκα τους» κατά την λαϊκή έκφραση ή ακόμη χειρότερα να προσβληθούν από αυτό που αποκαλώ «σύνδρομο του Βασιλάκη».

Εξηγώ αμέσως τι είναι αυτό το «σύνδρομο».

Στο κυλικείο ενός μεγάλου κτιρίου που στέγαζε διάφορες κρατικές Υπηρεσίες εργαζόταν ως βοηθός καφετζή ο Βασιλάκης, ένα εργατικό, πρόθυμο και πανέξυπνο παιδί που λόγω οικονομικών προβλημάτων είχε τελειώσει με δυσκολία την δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το όνειρό του ήταν κάποια μέρα να καταφέρει να πάει σε μια Σχολή Αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού και στην συνέχεια να «μπαρκάρει» σε κάποιο καράβι.

Μια μέρα, πριν από χρόνια, σε ένα γραφείο αυτού του κτιρίου έτυχε να συζητάμε στην διάρκεια του «πρωινού καφέ» για την κατάντια της περιοχής, η οποία, ενώ διέθετε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, δεν διέθετε ένα αξιοπρεπές Μουσείο ώστε να στεγασθούν τα πολλά και αξιόλογα ευρήματα που κατά καιρούς είχαν ανακαλυφθεί σε διάφορες τοποθεσίες. Συμπτωματικά, μπήκε κάποια στιγμή στο γραφείο και ο Βασιλάκης για να μαζέψει τα άδεια ποτήρια και φλυτζάνια από νερά και καφέδες που είχε φέρει προηγουμένως. Ενώ συνήθως έκανε αυτήν την δουλειά με γρηγοράδα και εξαφανιζόταν ώστε να προλάβει και τα υπόλοιπα γραφεία, μόλις άκουσε την συζήτησή μας «έστησε αυτί» και με μεγάλη προσοχή παρακολουθούσε το τι λέγαμε. Όταν η κουβέντα ξεστράτισε (όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιου είδους συζητήσεις) σε άλλα θέματα (αν θυμάμαι καλά για την αδυναμία εντοπισμού του τάφου του Μ. Αλεξάνδρου ή κάτι παρόμοιο) ο Βασιλάκης ξαφνικά ξεσπάθωσε: «Ξέρουν πού βρίσκεται ο τάφος αλλά δεν αφήνουν να βρεθεί!» δήλωσε ο Βασιλάκης. Έκπληκτοι για την απροσδόκητη αυτήν παρέμβαση η αντίδρασή μας ήταν ταυτόχρονη και ομόφωνη: «Ποιοί ρε Βασιλάκη;».

Τότε ο Βασιλάκης, μας έκανε μια μίνι-διάλεξη περί σκοτεινών ανθελληνικών κύκλων, που πολεμούν κάθε τι ελληνικό, που διαδίδουν θεωρίες περί Ινδοευρωπαίων για να «κρύψουν» ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε αυτόχθονες και ο αρχαιότερος λαός του κόσμου, ότι όλες οι γλώσσες του κόσμου προέρχονται από την ελληνική που είναι η «μεγαλύτερη» γλώσσα με 100.000.000 λέξεις και άλλα τέτοια, χωρίς να δέχεται αντίλογο ούτε για αστείο, όντας βέβαιος ότι ήταν «γνώστης» πραγμάτων που εμείς οι «αμύητοι» δεν «χαμπαριάζαμε». Εγώ τουλάχιστον έμεινα αποσβολωμένος. Το μόνο που κατάφερα ήταν να ψελλίσω: «Και που τα έμαθες αυτά βρε Βασίλη;». Την απάντησή του δεν θα την ξεχάσω ποτέ: «Παρακολουθώ τις εκπομπές του τάδε (γνωστού μη-συμβατικού αερολόγου) και όταν μου περισσεύει κανένα φράγκο αγοράζω βιβλία για να μάθω» μας αποκάλυψε, αναφέροντας μάλιστα καμιά δεκαριά τίτλους βιβλίων «μη-συμβατικής» μπουρδολογίας.

Πέταξα ένα «μάλιστα» και σταμάτησα την συζήτηση. Έμεινα σιωπηλός για αρκετή ώρα αναλογιζόμενος την πνευματική σύγχυση στην οποία είχε περιπέσει ο Βασιλάκης και την μεταμόρφωσή του σε έναν φανατικό «ξεραόλα» μπουκωμένο με «μη-συμβατικές» άχρηστες αηδίες τις οποίες πιστεύει για αδιαμφισβήτητες αλήθειες («το σύνδρομο του Βασιλάκη»), πληρώνοντας έτσι το τίμημα για το «έγκλημά» του, που δεν ήταν άλλο από το ότι διψούσε «να μάθει» αυτά που ουδείς ενδιαφέρθηκε να του διδάξει στο σχολείο με σοβαρότητα και «μεράκι»: Την Ιστορία της χώρας του, την προϊστορία και το απώτερο παρελθόν της, την καταγωγή του λαού της, την γλώσσα και την ιστορία της, την σχέση της με άλλες γλώσσες, το γιατί εκτιμούν οι άλλοι λαοί αυτά που είπαν κάποιοι αρχαίοι στοχαστές και τα οποία ουδείς Βασιλάκης πρόκειται να διδαχθεί (πλην ίσως σπανιοτάτων εξαιρέσεων) σε ελληνική σχολική αίθουσα δημοσίου εκπαιδευτηρίου.

Από τότε αποφάσισα να «κράζω» και να «ξεφωνίζω» κάθε «μη-συμβατικό» καραγκιόζη, καλοπροαίρετο ή απατεώνα, «ψώνιο» ή «ελληνέμπορα», αφελή ή τσαρλατάνο και όλους εκείνους που εκμεταλλευόμενοι την φιλομάθεια ή έστω την αφέλεια κάποιων, όχι μόνον κερδοσκοπούν εις βάρος συνελλήνων, αλλά προκαλούν και ανεπανόρθωτη ζημιά στον διανοητικό και μορφωτικό ορίζοντά τους με τα πνευματικά σκουπίδια που τους «πασάρουν».

Οι κομπογιαννίτες…

Όσο για τους «Βασιλάκηδες» δυστυχώς οι περιπτώσεις τους είναι κατά κανόνα ανίατες. Στερούμενοι των αναγκαίων και ικανών προϋποθέσεων (απουσία επιστημονικού υποβάθρου, αδυναμία κατανόησης του γεγονότος ότι στην επιστήμη σπάνια υπάρχουν εύκολες και απλές θεωρίες, άγνοια επιστημονικής μεθοδολογίας και δεοντολογίας, προσωπικός εγωϊσμός και φανατισμός που συνοδεύει τους νεοφώτιστους κ.λπ.) δεν επιτρέπουν αμφισβητήσεις των «αληθειών» που κατέχουν, ίσως επειδή αντιλαμβάνονται ενδόμυχα ότι το «μη-συμβατικό» οικοδόμημά τους είναι σαθρό και ετοιμόρροπο, οπότε καταρρέοντας θα τους εξισώσει και πάλι με τους «αμύητους».

Ακόμη χειρότερες είναι οι περιπτώσεις των «Βασιλάκαινων», οι οποίες όχι μόνον δεν δέχονται συζήτηση, αλλά περνούν στην επίθεση με καταιγισμό «επιχειρημάτων» (συνήθως ασχέτων ή ανοήτων), καταγγέλλοντας και κατηγορώντας όσους τολμούν να αμφισβητήσουν τις ασυναρτησίες τους ως όργανα «σκοτεινών κύκλων», ανθέλληνες, πράκτορες ξένων κέντρων και άλλα τέτοια.

Μια τέτοια «Βασιλάκαινα» συνέγραψε και «βιβλίο» με τον πομπώδη τίτλο «Πελασγοί, η καταγωγή των Ελλήνων», όπου πέρα από το αναμάσημα και την αντιγραφή των Θωμοπούλειων φληναφημάτων και των κωμικοτραγικών «αποκρυπτογραφήσεών» του των διαφόρων επιγραφών της Λήμνου, των Ετεοκρητικών, Καρικών, Ετρουσκικών και «Χετταϊκών» (sic!) επιγραφών (*), αντιγράφει λίγο και από Ι. Πασσά και Ξέρξη Λίβα (βλ. σχετικά στο αμέσως παρακάτω μέρος 3γ), ενώ προσθέτει διακριτικά και την συμβολή της με τα δικά της επιχειρήματα, τα οποία θεωρώ ότι είναι ανεπανάληπτα και κυριολεκτικά «σπάζουν κόκκαλα».

________________________

(*) Για τις «Χετταϊκές» επιγραφές, όπως επισημαίνει η συγγραφεύς, «η ιερογλυφική γραφή τους μοιάζει καταπληκτικά με την Ιερογλυφική γραφή του Δίσκου της Φαιστού», ισχυριζόμενη μάλιστα, παραθέτοντας σχετικες φωτογραφίες των δύο γραφών, ότι «η προέλευση της Χετταϊκής γραφής από την γραφή του Δίσκου της Φαιστού είναι ολοφάνερη»!!! Πρόκειται για ανερυθρίαστη αντιγραφή από την «Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ» (τόμ. ΕΛΛΑΣ, σελ. 78) και τις ανυπόστατες θεωρίες του Ι. Πασσά (βλ. παρακάτω). Σημειώνω απλώς ότι αυτές οι «Χετταϊκές» επιγραφές δεν έχουν σχέση με τους πραγματικούς Χετταίους. Πρόκειται για επιγραφές με χρήση της λεγόμενης «Λουβικής» ιερογλυφικής, που χρησιμοποιήθηκε (μεταξύ 1000-700 π.Χ.) στα αποκαλούμενα «Νεοχιττιτικά κρατίδια», τα οποία δημιουργήθηκαν στις περιοχές της Β. Συρίας και ΝΑ Μικράς Ασίας, μετά την κατάρρευση και εξαφάνιση (γύρω στο 1200 π.Χ.) της Χιττιτικής αυτοκρατορίας.

Ας απολαύσουμε ορισμένα από τα χαρακτηριστικότερα:

"...Ήδη από την «Εισαγωγή» μας προϊδεάζει για το τι θα επακολουθήσει. Εκεί θέτει και το αγωνιώδες ερώτημα: «Ποιοι ήταν οι Πελασγοί;» Άδικα λοιπόν πονοκεφάλιαζαν δεκάδες επιστήμονες και ακόμα περισσότεροι «μη-συμβατικοί» αερολόγοι να βρουν την απάντηση. Η συγγραφέας μας κατέχει την μοναδική «αλήθεια» και θα μας την αποκαλύψει στις σελίδες του βιβλίου της. Πρώτα όμως πρέπει να μάθουμε ορισμένα πράγματα, τα οποία αγνοεί η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα:

«…Για την ταυτότητά τους (σ.σ. των Πελασγών) έχουν διατυπωθεί περίπου …είκοσι θεωρίες και υποθέσεις! Σήμερα επικρατούσα είναι η θεωρία ότι οι Πελασγοί ήταν λαός «ινδοευρωπαϊκός»!!

Πέρα απ’ τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, οι οποίοι σαφώς τονίζουν το αυτόχθον των Πελασγών (σημ. ΔΕΕ: προφανώς αγνοεί εκείνους που «τόνιζαν» το ετερόχθον των Πελασγών) και πέρα από τα αρχαιολογικά δεδομένα (σημ. ΔΕΕ: ποια είναι αυτά;), τα περί «ινδοευρωπαϊκής» προελεύσεώς τους ανατρέπονται (σημ. ΔΕΕ: προσέξτε καλά αυτό το «επιχείρημα») και από τις τότε κλιματολογικές συνθήκες Δύσης και Ανατολής! Γιατί μέχρι προ 15.000 χρόνων τα βόρεια κράσπεδα της Γερμανίας καλύπτονταν από πάγους, η δε υπόλοιπη Ευρώπη και η βόρεια Βαλκανική μέχρι το 7.000 π.Χ. αποπνίγονταν (σημ. ΔΕΕ: sic) από αδιάβατα και ακατοίκητα δάση, τα οποία αναπτύχτηκαν οργιωδώς (σημ. ΔΕΕ: οργιωδώς, βεβαίως, βεβαίως), λόγω της μεγάλης υγρασίας από την τήξη των πάγων (σημ. ΔΕΕ: αν και το θεωρώ, όπως εξήγησα παραπάνω, χαμένο κόπο, εν τούτοις θα προέτρεπα την συγγραφέα να μελετήσει τους Χάρτες 1, 2 και 4 του παρόντος). Μέχρι το 7.000 π.Χ επίσης από την Βαλτική μέχρι τα Ιμαλάϊα οι παγετώνες, τα έλη και τα αδιαπέραστα δάση εμπόδιζαν την επικοινωνία των Ασιατικών φυλών με το Αιγαίο…

…Όλα τα παραπάνω, εκτός φυσικά από τα αρχαιολογικά δεδομένα (σημ. ΔΕΕ: ποια;), αποκλείουν κάθε «εισβολή» από Βορρά, Δύση και Ανατολή!

…Αυτός είναι και ο σκοπός της εργασίας αυτής. Να παραθέσει, δηλαδή, όλα τα στοιχεία της αρχαιολογικής σκαπάνης, τα οποία επιβεβαιώνουν τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, που παραδίδουν τους Πελασγούς (σημ. ΔΕΕ: κακόμοιροι Πελασγοί, τι έμελλε να πάθετε!) ως γηγενείς και τους ταυτίζουν με τους Έλληνες…».

Ακολουθούν Κεφάλαια για την «Ιστορική παράδοση», όπου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «…η γλώσσα, η θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα του Πελασγικού κόσμου αποδεικνύονται Ελληνικά, όπως και ο πολιτισμός του, που τα τελευταία χρόνια έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη…» (σημ. ΔΕΕ: τίποτε βέβαια δεν αποδεικνύεται παρά μόνον στην φαντασία της «συγγραφέως». Όσο για την αρχαιολογική σκαπάνη ας το αφήσουμε), για την «Πελασγική γραφή της Λήμνου», με την «μετάφραση» της οποίας μέσω της …Αλβανικής γελάει κάθε πικραμένος, για τις «Ετεοκρητικές επιγραφές» όπου ο περίφημος γραμματικός και λεξικογράφος του 5ου αιώνα μ.Χ. Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς και το πολυτιμότατο Λεξικό του (ό,τι διασώθηκε) κατακρεουργούνται με ερμηνείες «τραβηγμένες από τα μαλλιά», για την «Γραμμική γραφή Β», η αποκρυπτογράφηση της οποίας «…έδωσε τρομερό χτύπημα στο διεθνές και ντόπιο “πνευματικό” κατεστημένο, που με τις ψευδολογίες του προσπαθούσε και προσπαθεί να μειώσει την πνευματική (;) επιστημονική (;) και καλλιτεχνική πρωτοπορία του λαού μας..» και κλείνει το Α΄ μέρος με ένα παραληρηματικό Κεφάλαιο για τα «Άλλα πελασγικά φύλα», όπου σύμφωνα με την συνταγή Θωμόπουλου γίνεται το «έλα να δεις» με ένα απίθανο ανακάτωμα από Κάρες ή Λέλεγες, Τυρρηνούς ή Ετρούσκους, Χετταίους, Αχαιούς, Βανικές (!) επιγραφές και το «κακό συναπάντημα».

Το Β΄ μέρος ασχολείται με την Τέχνη και τον Πολιτισμό, αλλά ομολογώ ότι φοβήθηκα να το διαβάσω, μια και είμαι σε κρίσιμη ηλικία και τα εγκεφαλικά καραδοκούν!

Κράτησα τα πιο ωραία για το τέλος:

«…Παραθέτουμε στη συνέχεια ενδεικτικά ένα μικρό (σημ. ΔΕΕ: ευτυχώς!) ετρουσκικό Λεξιλόγιο, στο οποίο φαίνεται καθαρά η Ελληνικότητα της γλώσσας των Πελασγών Τυρρηνών ή Ετρούσκων:

φρουντα = βρεντή = βροντή (σημ. ΔΕΕ: και γιατί όχι φούντα ή φρούδα;)

λουπου ή λουπουκε = αναπαύτηκε, πέθανε. ΗΣΥΧΙΟΣ: (λοφώ) ελώφησε = έληξε (σημ.ΔΕΕ: !)

αρακος = ιάραξ γεράκι (σημ. ΔΕΕ: και γιατί όχι αρακάς;)

σβάλκε = σβέννυμι = σβήνω με την σημασία του πεθαίνω (σημ. ΔΕΕ: !!!)

λαπ = λάπτω = πίνω. Ο Ησύχιος λάπτοντες ονομάζει τους ροφούντας. Λάπτης = οινοπότης

(σημ. ΔΕΕ: προφανώς από εδώ προέκυψε και ο ελληνικότατος όρος «λαπ-τοπ» των φορητών υπολογιστών, που σέρνουν μαζί τους όλοι οι σεβόμενοι τον εαυτό τους μανατζερίσκοι, ακόμα και στα μπαράκια, «ροφούντες» [λάπτοντες] τα ουϊσκάκια τους) - (ό.π. σελ. 68).

Και το αποκορύφωμα:
«…Όπως στις Καρικές επιγραφές, έτσι και στις Ετρουσκικές βρίσκουμε πολλά οικογενειακά ονόματα, όμοια προς τα σημερινά Ελληνικά.
Παραθέτουμε ένα πίνακα:
Βερου σήμερα Βέρας
Ζικου σήμερα Ζήκος
Ζουλου σήμερα Ζούλας
Κατσιου σήμερα Κατσής
Κουνου σήμερα Κούνος
Λαρου σήμερα Λιάρος
Ραναζου σήμερα Ρένεσης
Σούσου σήμερα Σούτσος
Χάνου σήμερα Χάνος» (ό.π. σελ. 69)

Όπερ έδει δείξαι…

(Από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη: «"Μη-συμβατικές" θεωρίες: 
Οι κερδοσκόποι του "ελληνισμού" και ο φενακισμός των αφελών»)