Μια πρέπουσα απάντηση στην "μαφία της λαθρομετανάστευσης"

Μια αποστομωτική απάντηση στον αμερικανοτραφή Χιλιανό Φελίπε Γκονζάλες Μοράλες της «Υπάτης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες» σημαίνον στέλεχος (μαζί με το αφεντικό του, τον πρώην Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και νυν Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες) της διεθνούς πολυπλόκαμης μαφίας που διακινεί τους λαθρομετανάστες....

Αυθάδεις καταγγελίες κατά της Ελλάδας για τα κλειστά σύνορα στον Έβρο από τον Φελίπε Γκονζάλες Μοράλες της «Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες»

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.

Η "Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες", μαζί με τον Διεθνή Οργανισμό για την Μετανάστευση (ΔΟΜ), είναι δύο φορείς που πρωταγωνίστησαν για την δημιουργία μιας απαράδεκτης καταστάσεως στη χώρα μας, με τους υποτιθέμενους πρόσφυγες και τους παράνομους μετανάστες, αποκορύφωμα της οποίας είναι ο υβριδικός πόλεμος Ερντογάν στον Έβρο. Ακόμη και σήμερα, όταν έχει γίνει εξώφθαλμη σε όλους η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τον Τούρκο Πρόεδρο, για τους δικούς του προφανείς αλλά ανομολόγητους λόγους, ο παρουσιαζόμενος ως ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των μεταναστών Φελίπε Γκονζάλες Μοράλες, ξιφουλκεί από τη Γενεύη κατά της Ελληνικής Κυβερνήσεως και την καταγγέλλει:

-για δήθεν παραβίαση του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα

– για δήθεν παράνομη αναστολή του δικαιώματος καταθέσεως αιτήματος για παροχή ασύλου,

– για δήθεν παραβίαση της απαγορεύσεως των συλλογικών απελάσεων και της αρχής της μη επαναπροωθήσεως.

Φελίπε Γκονζάλες Μοράλες

Καταγγέλει, ταυτόχρονα, την Ελλάδα για άσκηση δήθεν βίας κατά των μεταναστών από Έλληνες αξιωματικούς ασφαλείας και κάνει λόγο για θανάτους και τραυματισμούς, υιοθετώντας την τουρκική προπαγάνδα και τα τουρκικά κατασκευασμένα ψεύδη. 

Αντιθέτως, δεν βλέπει τίποτε από όσα κάνουν οι υποτιθέμενοι κατατρεγμένοι πρόσφυγες στα σύνορα του Έβρου, καθοδηγούμενοι και υποστηριζόμενοι, απροκάλυπτα, από την Τουρκική Στρατοχωροφυλακή. Ο πολύς Φελιπε Γκονζάλες Μοράλες ζητά από την Ελλάδα ν’ ανοίξει τα σύνορα για να περάσουν οι μετανάστες, γιατί έχουν δήθεν το δικαίωμα, εφόσον όλοι κραδαίνουν προσχηματικά την αίτηση για την παροχή ασύλου. Τι σημασία έχει εάν αυτοί είναι 30.000 ή 40.000 και θα ακολουθηθούν από άλλους και άλλους, χωρίς τελειωμό, αφού έχουν πίσω τους τα ανεξάντλητα εκατομμύρια του Τρίτου Κόσμου.

Η κυριαρχία των εθνικών κρατών για τον κ.Μοράλες και τους άλλους γραφειοκράτες όμοιους του, είναι μια έννοια παρωχημένη. Δεν έχει καμία σημασία και δεν μπορεί δήθεν να τίθεται πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα υπέρ των οποιων αυτός κόπτεται ότι μάχεται. Η Διεθνής όμως Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει υπογραφεί κύριε Μοράλες από κυρίαρχα κράτη και είναι μια διακρατική σύμβαση. Δεν είναι πάνω από τα κράτη και την κυριαρχία τους. Δεν είναι δικαίωμα του καθενός να μεταναστεύει όπου θέλει, ερήμην της κυριαρχίας των κρατών, όπως, κακώς, διακηρύχθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με το Σύμφωνο του Μαρακές, το οποίο ενεκρίθη εξ υφαρπαγής, ερήμην των λαών, από ορισμένο αριθμό κυβερνήσεων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα κατοχυρώνονται στο πλαίσιο μιας συντεταγμένης τάξεως και του νόμου που διέπει ένα δημοκρατικό κράτος, το οποίο και τα εγγυάται . Τα κράτη, όταν συνεργάζονται και υπογράφουν διεθνείς συμβάσεις, θέτουν και το πλαίσιο, μέσα στο οποίο προστατεύουν διεθνώς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στις συμβάσεις αυτές καταγράφουν και την περίπτωση, κατά την οποίαν η κατάχρηση και η δημιουργία εκτάκτων συνθηκών, που απειλούν την εθνική ασφάλεια, είναι όρος για την αναστολή, για ορισμένο χρόνο ή επ’ αόριστον, των προνοιών ή ορισμένων προνοιών μιας συμβάσεως. Αυτό έπραξε και η Ελλάδα, όταν η εργαλειοποίηση των παρανόμων μεταναστών, που παρουσιάζονται ως δήθεν πρόσφυγες, δημιούργησε άμεση ασύμμετρη απειλή στη χώρα.

Το μέτρο αυτό θα έπρεπε να παρθεί πολύ ενωρίτερα, γιατί η κατάχρηση της ιδιότητας του πρόσφυγα και του ασύλου δεν είναι τωρινή. Συνεχίζεται από χρόνια. Οφείλετε να γνωρίζετε, κ.Μοράλες, τι προβλέπει ακριβώς η Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες. Πρόσφυγας είναι αυτός που φεύγει από μια εμπόλεμη χώρα, στην οποίαν απειλείται η ζωή του και καταφεύγει στην πρώτη ασφαλή γειτονική χώρα. Με ποια λογική παρουσιάζονται ως δήθεν πρόσφυγες παράνομοι μετανάστες από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, την Αλγερία, το Μαρόκο και 70 άλλες χώρες του κόσμου; Γιατί εσείς, ως Υπάτη Αρμοστεία, για τους πρόσφυγες, υπερθεματίζετε υπέρ του αμαλγάματος μεταξύ προσφύγων και παρανόμων μεταναστών και προπαγανδίζετε όλοι να γίνουν δεκτοί, όλοι να νομιμοποιηθούν, όλοι να ενταχθούν και κανένας να μην επαναπροωθηθεί;

Ασφαλώς, δική σας επικράτεια και πατρίδα είναι η διεθνής γραφειοκρατία την οποία υπηρετείτε. Οι λαοί όμως νοιάζονται και για την πατρίδα τους και για την κυριαρχία τους. Προσφέρετε πολύ κακή υπηρεσία στον διεθνή οργανισμό που αναφέρεστε, όταν ταυτίζετε τη δράση σας με την κατάχρηση των δικαιωμάτων, που έχουν θεσπιστεί για τους πραγματικούς πρόσφυγες και για τους νόμιμους μετανάστες και όταν ταυτίζεστε με ιδεολογήματα εθνικής αποδομήσεως και δήθεν πολυπολιτισμικής μεταλλάξεως των κοινωνιών, που διακηρύσσουν διάφορα διεθνή κέντρα του είδους που προωθεί ο γνωστός Σόρος.

Ευθύνη και δουλειά του ΟΗΕ και των Λειτουργών του είναι να συνεργάζεται στενά με τα κρατη και τις κυβερνήσεις τους και να ασκεί το ρόλο του αυστηρά μέσα στα πλαισια του Διεθνους δικαιου και του σεβασμού της κυριαρχίας του κράτους και όχι να γίνεται αντιφωνητής και προπαγανδιστής, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του υβριδικού πολέμου, που διεξάγει ο τούρκος πρόεδρος κατά της Ελλάδος, με όπλο την παράνομη μετανάστευση.

(Πηγή: infognomonpolitics.gr/)

Ο κόσμος μετά την πανδημία

Οι πρόεδροι Xi και Diaz–Canel το Νοέμβριο 2018. Η Κούβα εγκατέστησε το εργαστήριο ChangHeber στη Jilin, το οποίο παράγει ένα από τα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία εναντίον του SARS–CoV-2 (Severe Acute Respiratory Syndrome Corona Virus υπ’ αριθ. 2). Έτσι λοιπόν οι  δύο «κομμουνιστές δικτάτορες» κατάφεραν να προστατεύσουν τους πολίτες τους καλύτερα από τους «φιλελεύθερους δημοκράτες».

Το απροσδόκητο γενικό κλείσιμο των συνόρων και, σε πολλές χώρες, των σχολείων, πανεπιστήμιων, επιχειρήσεων και των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και η απαγόρευση των συναθροίσεων, αλλάζουν βαθιά τις κοινωνίες. Σε λίγους δεν θα είναι αυτό που ήταν πριν από την πανδημία.

Κατ αρχήν, αυτή η πραγματικότητα τροποποιεί την αντίληψή μας για την Ελευθερία, μια έννοια υπαρξιακής σημασίας για τις ΗΠΑ.  Σύμφωνα με τις ΗΠΑ,  δεν μπορεί να υπάρξει όριο στην ελευθερία, αντίθετα,  όλα τα άλλα κράτη παραδέχονται ότι δεν υπάρχει Ελευθερία χωρίς Ευθύνη, κατά συνέπεια, ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί να ασκηθεί η ελευθερία χωρίς να καθοριστούν τα όριά της. Σήμερα, ο πολιτισμός των ΗΠΑ ασκεί αποφασιστική επιρροή λίγο πολύ σε όλο τον κόσμο. Μόλις αντικρούστηκε από την πανδημία.

Δεν υπάρχει πλέον πλήρως ανοικτή κοινωνία

Για τον φιλόσοφο Karl Popper, η ελευθερία σε μια κοινωνία μετριέται από το μέγεθος ανοίγματος  της. Η ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων, αγαθών και κεφαλαίων είναι το χαρακτηριστικό της νεωτερικότητας.  Αυτή η άποψη επικράτησε κατά τη διάρκεια της κρίσης των προσφύγων του 2015, σύμφωνα με την οποία, τα σύνορα και επομένως και τα κράτη πρέπει να εξαφανιστούν προς όφελος μιας μελλοντικής παγκόσμιας υπερεθνικής κυβέρνησης.

Ωστόσο, δεν είναι λίγοι, αυτοί που από καιρό επισημαίνουν  ότι τα ανοιχτά σύνορα  επιτρέπουν  στους κερδοσκόπους όπως ο Τζορτζ Σόρος να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους στις φτωχότερες χώρες. 

Ο αγώνας κατά της πανδημίας μας υπενθύμισε ξαφνικά ότι τα κράτη υπάρχουν για να προστατεύσουν τους υπηκόους τους. Στον κόσμο μετά την Covid-19, οι «ΜΚΟ χωρίς σύνορα» θα πρέπει να εξαφανιστούν σταδιακά και οι υποστηρικτές του πολιτικού φιλελευθερισμού θα πρέπει να θυμούνται ότι χωρίς κράτος «ο άνθρωπος δεν είναι παρά μόνο λύκος για τον άνθρωπο», σύμφωνα με το τσιτάτο του Thomas Hobbes. Εν συνεχεία, για παράδειγμα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο θα εμφανιστεί ως παραλογισμός σε σχέση με το διεθνές Δίκαιο.

Η αλλαγή πορείας κατά 180 μοιρών του προέδρου Emmanuel Macron καταδεικνύει αυτή την ευαισθητοποίηση. Μέχρι πρόσφατα κατάγγελλε την «εθνικιστική λέπρα», την οποία συσχέτιζε με «τις ωδίνες του λαϊκισμού», ενώ σήμερα δοξάζει το έθνος, το μόνο νόμιμο πλαίσιο συλλογικής κινητοποίησης.

Γενικό συμφέρον

Η έννοια του γενικού συμφέροντος, την οποία η αγγλοσαξονική κουλτούρα αμφισβητεί από της τραυματικής εμπειρίας του Oliver Cromwell, είναι απαραίτητη για να προστατευτούμε από μια πανδημία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, δυσκολεύεται να θεσπίσει αυταρχικά μέτρα για χάρη της υγείας, καθώς ο λαός του δέχεται αυτή τη μορφή εξουσίας μόνο σε περίπτωση πολέμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ομοσπονδιακός πρόεδρος Donald Trump δεν έχει την εξουσία να διατάξει περιοριστικά μέτρα μετακίνησης του πληθυσμού σε ολόκληρη την επικράτεια, γιατί  αυτό το ζήτημα είναι αυστηρή αρμοδιότητα των ομόσπονδων κρατών. Αναγκάζεται να τροποποιήσει τα κείμενα, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου Stafford  Disaster  Relief  and Emergency Assistance Act.

Τέρμα στην απεριόριστη ελευθερία της επιχειρηματικότητας

Η  θεωρία του Adam Smith σχετικά με το « Laisser-faire, laisser-aller »,  ξεθωριάζει αφού έκλεισαν αυταρχικά πολλές επιχειρήσεις, από τα εστιατόρια έως τα γήπεδα ποδοσφαίρου. Θα πρέπει να αποδεχτούμε όρια στην ιερή-ελεύθερη-επιχείρηση.

Ο αγώνας κατά της πανδημίας μας υπενθύμισε ότι το δημόσιο συμφέρον μπορεί να δικαιολογήσει την αμφισβήτηση οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας.

Δυσλειτουργίες

Αντιλαμβανόμαστε επίσης, με την ευκαιρία αυτής της κρίσης, τις δυσλειτουργίες των κοινωνιών μας. Για παράδειγμα, όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι η πανδημία ξεκίνησε πρώτα στη Κίνα, αλλά ότι η χώρα αυτή κατάφερε να την τιθασεύσει και ότι άρθηκαν τα αυταρχικά περιοριστικά μέτρα που είχαν επιβληθεί στην αρχή. Λίγοι όμως γνωρίζουν πώς οι Κινέζοι νίκησαν την Covid-19.

Ο διεθνής Τύπος αγνόησε τις ευχαριστίες του προέδρου Xi Jinping στον Κουβανέζο ομόλογό του, Miguel Díaz-Canel, στις 28 Φεβρουαρίου, ούτε ανέφερε τον ρόλο του Interferon Alfa 2B (IFNrec), ούτε κάτι  σχετικό με την έρευνα  για εμβόλιο. Αντίθετα ανέφερε τη χρήση της φωσφορικής χλωροκίνης, η οποία χρησιμοποιείται ήδη κατά της ελονοσίας. Η Κίνα αναμένεται να διεξάγει τις πρώτες δοκιμές στον άνθρωπο στα τέλη Απριλίου, ενώ  παράλληλα το εργαστήριο του Ινστιτούτου Ερευνών για τα Εμβόλια και τους Ορρούς της Αγίας Πετρούπολης έχει ήδη αναπτύξει πέντε πρωτότυπα εμβολίου.

Αυτές οι παραλείψεις εξηγούνται από την ομφαλοσκόπηση των μεγάλων πρακτορείων ειδήσεων. Ενώ πιστεύουμε ότι ζούμε σε ένα “παγκόσμιο χωριό” (σύμφωνα με τον Marshall McLuhan), είμαστε ενημερωμένοι μόνο για τον δυτικό μικρόκοσμο.

Αυτή την  άγνοια εκμεταλλεύονται τα μεγάλα δυτικά εργαστήρια τα οποία ασκούν ανεξέλεγκτο ανταγωνισμό όσον αφορά στα εμβόλια και τα φάρμακα. Όλα συμβαίνουν όπως έγιναν στη δεκαετία του ‘80. Την εποχή εκείνη, μια επιδημία «ομοφυλοφιλικής πνευμονίας», που αναγνωρίστηκε το 1983 ως AIDS, προκάλεσε σφαγή σε ομοφυλόφιλους κύκλους στο Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη, ο Γάλλος πρωθυπουργός Laurent Fabius καθυστέρησε τη χρήση του αμερικανικού τεστ εντοπισμού, έτσι ώστε το Ινστιτούτο Pasteur να είχε το χρόνο να αναπτύξει το δικό του σύστημα και να το κατοχυρώσει με πατέντα. Η υπόθεση αυτή των πολλών εκατομμυρίων είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες περισσότερους θανάτους.

Η γεωπολιτική μετά τη πανδημία

Η επιδημία υστερίας που συνοδεύει αυτή της Covid-19 κρύβει την πολιτική επικαιρότητα. Όταν θα τελειώσει η κρίση και ανακτήσουν το πνεύμα τους οι λαοί, ο κόσμος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικός. 

Την περασμένη εβδομάδα αναφερθήκαμε στην υπαρξιακή απειλή που έθεσε το Πεντάγωνο στη Σαουδική Αραβία και τη Τουρκία, που και οι δύο προορίζονται να εξαφανιστούν. [ 1 ] Η απάντηση και των δύο ήταν να απειλήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με τις χειρότερες καταστροφές – την κατάρρευση της βιομηχανίας σχιστολιθικού πετρελαίου για τη πρώτη, έναν πόλεμο με τη Ρωσία για την τελευταία -, δύο πολύ επικίνδυνα στοιχήματα. Αυτές οι απειλές είναι τόσο σοβαρές ώστε πρέπει να απαντηθούν γρήγορα και είναι απίθανο να περιμένουν τρεις μήνες.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[ 1 ] «  Ποιος ο στόχος μετά τη Συρία; », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα),  Δίκτυο Βολταίρος, 15 Μαρτίου 2020.

https://www.voltairenet.org/article209486.html

Ο επερχόμενος λοιμός: Νεοεμφανιζόμενες ασθένειες σε έναν κόσμο εκτός ισορροπίας

Ένα εκπληκτικά ενημερωτικό έργο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προφητικό, με ένα πλήθος πληροφοριών για τις επιδημίες που μαστίζουν τον κόσμο, αλλά και τις παλιές ασθένειες που επανεμφανίζονται, γραμμένο το 1994 και το οποίο έπρεπε να διδάσκεται στις Ιατρικές Σχολές.

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Λώρη Γκάρρετ - Ο επερχόμενος λοιμός: Νεοεμφανιζόμενες ασθένειες σε έναν κόσμο εκτός ισορροπίας 

(Laurie Garrett - The Coming Plague: Newly Emerging Diseases in a World Out of Balance)

Σελίδες 750

Κυκλοφόρησε: Οκτώβριος 1995

Εκδοτικός Οίκος: “Farrar, Straus and Giroux, New York U.S.A.

Table of Contents

Preface

Introduction
1. Machupo: Bolivian Hemorrhagic Fever
2. Health Transition: The Age of Optimism—Setting Out to Eradicate Disease
3. Monkey Kidneys and the Ebbing Tides: Marburg Virus, Yellow Fever, and the Brazilian Meningitis Epidemic
4. Into the Woods: Lassa Fever
5. Yambuku: Ebola
6. The American Bicentennial: Swine Flu and Legionnaires' Disease
7. N'zara: Lassa, Ebola, and the Developing World's Economic and Social Policies
8. Revolution: Genetic Engineering and the Discovery of Oncogenes
9. Microbe Magnets: Urban Centers of Disease
10. Distant Thunder: Sexually Transmitted Diseases and Injecting Drug Users
11. Hatari: Vinidogodogo (Danger: A Very Little Thing): The Origins of AIDS
12. Feminine Hygiene (As Debated, Mostly, by Men): Toxic Shock Syndrome
13. The Revenge of the Germs, or Just Keep Inventing New Drugs: Drug-resistant Bacteria, Viruses, and Parasites
14. Thirdworldization: The Interactions of Poverty, Poor Housing, and Social Despair with Disease
15. All in Good Haste: Hantaviruses in America
16. Nature and Homo sapiens: Seal Plague, Cholera, Global Warming, Biodiversity, and the Microbial Soup
17. Searching for Solutions: Preparedness, Surveillance, and the New Understanding
Afterword
Notes
Acknowledgments
Index

Βιβλιοκριτική του Pinguin books

Ακάθαρτο πόσιμο νερό. Ακατάλληλη χρήση αντιβιοτικών. Τοπικός πόλεμος. Μαζική μετανάστευση προσφύγων. Η αλλαγή των κοινωνικών και περιβαλλοντικών συνθηκών σε όλο τον κόσμο προκάλεσε την εξάπλωση νέων και δυνητικά καταστροφικών ιών και ασθενειών-HIV, Lassa, Ebola και άλλων. Η Laurie Garrett σας ταξιδεύει σε όλον τον πλανήτη, στα τελευταία πενήντα χρόνια των μαχών με τα μικρόβια και εξετάζει τις παγκόσμιες συνθήκες που έχουν κορυφωθεί σε επαναλαμβανόμενα κρούσματα νεοεμφανιζόμενων ασθενειών, επιδημίες ασθενειών που μεταναστεύουν σε νέες περιοχές και μεταλλαγμένες παλιές ασθένειες που δεν είναι πλέον θεραπευσιμες. Υποστηρίζει ότι δεν είναι τόσο αργά, αρκεί να αναλάβουμε δράση για να αποτρέψουμε την περαιτέρω επίθεση ιών και μικροβίων και προτείνει πιθανές λύσεις για ένα πιο υγιές μέλλον.

Βιβλιοκριτική του Amazon.com

Από πού θα εμφανιστεί η επόμενη ασθένεια; Από οπουδήποτε στον κόσμο - από υπερχείλιση λυμάτων στο Κάιρο, από μια ζώνη πολέμου στη Ρουάντα, από ένα ενεργειακά αποδοτικό κτίριο γραφείων στην Καλιφόρνια, από κάποιο αγρόκτημα χοίρων στην Κίνα ή τη Βόρεια Καρολίνα.

"Η ετοιμότητα απαιτεί κατανόηση", γράφει η δημοσιογράφος Λώρη Γκάρρετ (Laurie Garrett) που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ (Pulitzer) και σε αυτό το βιβλίο, πρόδρομο του επόμενου έργου της: «Η προδοσία της Εμπιστοσύνης: Η κατάρρευση της Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας» (Betrayal of Trust: The Collapse of Global Public Health) δείχνει σαφή κατανόηση των μοτίβων που βρίσκονται κάτω από τις νέες ασθένειες στους τίτλους των εφημερίδων (AIDS, Ebola), όπως και τις παλιές που αναζωπυρώνονται (φυματίωση, χολέρα).

Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός εκρήγνυται, οι οικολογίες καταρρέουν και απλοποιούνται, οι μικρο-οργανισμοί διαφόρων ασθενειών διεισδύουν κινούνται στα κενά.

Καθώς η παγκοσμιοποίηση συνεχίζεται, οι ασθένειες μπορούν να μετακινούνται από τη μια χώρα στην άλλη όσο πιο γρήγορα μπορεί να πετάξει ένα αεροπλάνο.

Ενώ η ανθρώπινη φυλή μάχεται μεταξύ της, η υπεροχή μετακινείται στην πλευρά των μικροβίων. Είναι οι θηρευτές μας και θα νικήσουν εάν εμείς, ο Homo sapiens, δεν μάθουμε να ζούμε σε ένα λογικό παγκόσμιο χωριό που προσφέρει στους μικροοργανισμούς λίγες ευκαιρίες.

Η εικόνα της δεν είναι εντελώς ζοφερή. Οι επιδημίες μεγαλώνουν όταν ενισχύεται το ξέσπασμα μιας ασθένειας - από τις μολυσμένες πηγές νερού, τις κοινόχρηστες βελόνες, τον ανακυκλούμενο αέρα, με την πορνεία. Ο έλεγχος των ενισχυτών των ασθενειών είναι μέσα στις δυνάμεις μας. Είναι θέμα χρημάτων, ανθρώπων και θέλησης.

– Μαίρη Έλλεν Κέρτιν (Mary Ellen Curtin)

Βιογραφικά

Η Laurie Garrett είναι η μοναδική συγγραφέας που της έχουν απονεμηθεί την ίδια χρονιά (1977) και τα τρία μεγάλα "P's" της δημοσιογραφίας: το Peabody, το Polk και το Pulitzer.

Η Laurie Garrett γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας το 1951. Αποφοίτησε με τιμητική διάκριση από το Merrill College στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Σάντα Κρουζ, όπου έλαβε B.A. στην Βιολογία το 1975.  Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Βακτηριολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ και έκανε έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ με τον Leonard Herzenberg.Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών σπουδών της, η Garrett άρχισε να μεταδίδει επιστημονικές ειδήσεις για τον ραδιοφωνικό σταθμό KPFA. Το χόμπι έγινε σύντομα πολύ πιο ενδιαφέρον από το μεταπτυχιακό και πήρε άδεια απουσίας για να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία. Η Garrett δεν ολοκλήρωσε ποτέ το διδακτορικό της. Στην KPFA, η Garrett εργάστηκε στην διοίκηση, στις ειδήσεις και στην παραγωγή ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ.

Μια σειρά ντοκιμαντέρ με συμπαραγωγό τον Adi Gevins κέρδισε το Βραβείο Peabody Ραδιοφωνίας του 1977 ενώ άλλες παραγωγές του KPFA από την Garrett κέρδισαν το βραβείο Edwin Howard Armstrong.

Η Garrett κέρδισε το βραβείο George Polk για τις ξένες ανταποκρίσεις το 1997 για το «Διαλυμένη Αυτοκρατορία, κατακερματισμένη Υγεία» (Crumbled Empire, Shattered Health) μια "σειρά 25 άρθρων σχετικά με την κρίση δημόσιας υγείας στην πρώην Σοβιετική Ένωση" στην εφημερίδα Newsday.

Κέρδισε ένα άλλο βραβείο της Polk το 2000 για το βιβλίο της "Betrayal of Trust" (Η προδοσία της Εμπιστοσύνης), "ένα σχολαστικά ελεγμένο απολογισμό των καταστροφών στην υγεία που συμβαίνουν ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη και ισοδυναμεί με καταστροφή παγκόσμιων διαστάσεων". Το 2004, ο Garrett προσχώρησε στο «Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων» ως βασική συνεργάτις του Παγκόσμιου Προγράμματος Υγείας. Έχει εργαστεί σε μια ευρεία ποικιλία θεμάτων, όπως το SARS, η γρίπη των πτηνών, η φυματίωση, η ελονοσία, οι μεταφορές εμπορευματοκιβωτίων κλινικών και η αλληλοσύνδεση του HIV / AIDS και της εθνικής ασφάλειας.

Δ.Ε.Ε.

Το «πρωτόκολλο της Μόσχας» μεταξύ Ρωσίας-Τουρκίας

Το «πρωτόκολλο της Μόσχας» σηματοδοτεί την μεγαλύτερη ήττα του Ερντογάν στη Συρία

του Γιεβγένι Κρούτικωφ

Για πρώτη φορά τις τελευταίες μέρες, υπήρξε μια νηνεμία στα συριακά μέτωπα – πρόκειται για το άμεσο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ των ηγετών της Ρωσίας και της Τουρκίας. Ποια είναι η κατάσταση στα μέτωπα που καθορίζει το πρωτόκολλο που υπεγράφη στο τέλος των διαπραγματεύσεων, τι δεν μπόρεσε να επιτύχει ο τουρκικός στρατός στη Συρία και γιατί έχει ο Άσαντ κάθε λόγο να χαίρεται;

Στη συριακή επαρχία Ιντλίμπ τέθηκε σε ισχύ εκεχειρία – σύμφωνα με το πρωτόκολλο Ρωσίας-Τουρκίας που υπεγράφη την προηγούμενη μέρα στη Μόσχα. Η ένταση των συγκρούσεων μειώθηκε δραματικά Πρωτίστως, επειδή η αεροπορία -τόσο η συριακή όσο και η ρωσική, και έως τώρα η τουρκική- καθώς και το πυροβολικό έπαψαν να επιχειρούν. Σποραδικές αψιμαχίες συνεχίζονται, ειδικά επειδή οι Σύριοι, οι Τούρκοι και περισσότερο οι τζιχαντιστές θα χρειαστούν χρόνο για να αντισταθμίσουν τις απώλειες και να συνειδητοποιήσουν την νέα πραγματικότητα.  

Και η νέα πραγματικότητα είναι ότι η χειμερινή εκστρατεία του 2019/2020 κατέληξε σε πλήρη νίκη για τις δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης με την υποστήριξη της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας. Τα νικηφόρα στρατιωτικά αποτελέσματα για τους Σύριους στην πραγματικότητα καταγράφονται στο λακωνικό «Πρωτόκολλο της Μόσχας», στο οποίο υπονοούνται περισσότερα απ’ ότι καταγράφεται στο έγγραφο.  

Πρώτον, οι πολυήμερες και αιματηρές μάχες για το Σαρακέμπ και τα περίχωρά του έληξαν με την επιβολή του κυβερνητικού ελέγχου στον αυτοκινητόδρομο Μ5 (Δαμασκός-Χάμα-Χαλέπι). Οι μαχητές έχασαν τη δυνατότητα ακόμη και της στρατιωτικής προσβολής στο δρόμο, για να μην πούμε για τη φυσική τους παρουσία. Οι δύο βασικές πόλεις της Συρίας έχουν τώρα σταθερή σύνδεση, γεγονός που αλλάζει θεμελιωδώς και την διάταξη των δυνάμεων. Ο αυτοκινητόδρομος Μ5 δεν αναφέρεται καν στο «πρωτόκολλο της Μόσχας». Στην ουσία παρέμεινε στον έλεγχο της Δαμασκού ως αποτέλεσμα των μαχών που διεξήχθησαν. Δηλαδή, ο κύριος και βασικός στόχος της χειμερινής στρατιωτικής εκστρατείας επιτεύχθηκε πλήρως.

Δεύτερον, σιωπηρά το πρωτόκολλο κατακυρώνει όλα τα αποτελέσματα της χειμερινής εκστρατείας. Όπως αναφέρεται στη δήλωση μετά τις συνομιλίες Πούτιν-Ερντογάν, αποφασίστηκε να παύσουν όλες οι εχθροπραξίες κατά μήκος της υφιστάμενης γραμμής αντιπαράθεσης. Δηλαδή η ζώνη αποκλιμάκωσης μειώθηκε κατά το ένα τρίτο. Ο αριθμός των απελευθερωμένων οικισμών προσεγγίζει τους 200. Η ίδια η πόλη της Ιντλίμπ σε ευθεία γραμμή είναι μόλις λίγο πάνω από 10 χιλιόμετρα. Ωστόσο, αρχικά, η τουρκική πλευρά απαίτησε από την Δαμασκό να επιστρέψει στην γραμμή των τουρκικών παρατηρητηρίων, δηλαδή να γυρίσει στην γραμμή μετώπου που υφίστατο τον Δεκέμβριο του 2019.

Τρίτον, η τουρκική πλευρά υποχρεούται να αποδεσμεύσει τον αυτοκινητόδρομο Μ4 και να οργανώσει κοινές περιπολίες με τη ρωσική στρατονομία, σύμφωνα με τους όρους που λειτουργούν και στο Κουρδιστάν. 

Ο αυτοκινητόδρομος Μ4 (και όχι ο Μ5) αναφέρεται άμεσα στο «Πρωτόκολλο της Μόσχας» και κατά μήκος του η τουρκική πλευρά, με τη συνδρομή της Ρωσίας αναλαμβάνει να οργανώσει μια αποστρατιωκοποιημένη ζώνη 6 χιλιομέτρων και από τις δυο πλευρές του δρόμου. Δηλαδή η 12 χιλιομέτρων «ζώνη ασφαλείας» θα πρέπει να κόψει την περιοχή στη μέση.

Η εμφάνιση του αυτοκινητόδρομου Μ4 στο κείμενο του ρωσοτουρκικού πρωτοκόλλου αποτέλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη των αποτελεσμάτων των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ερντογάν και του Πούτιν. Πολλοί δεν πίστευαν στα μάτια τους και νόμιζαν ότι επρόκειτο για λάθος, αντί του σωστού Μ5. Ωστόσο, το κείμενο δηλώνει σαφώς ότι ο αυτοκινητόδρομος θα απελευθερωθεί σε όλο το μήκος του από τον οικισμό Trumba (2 χιλιόμετρα δυτικά της Σαρακέμπ) έως και την Ain al Havr, που βρίσκεται εντός της επαρχίας της Λατάκειας.

Ο αυτοκινητόδρομος Μ4 (Λατάκεια-Χαλέπι μέσω της Jisr ash-Shugur  και του Σαρακέμπ) ήταν ο δεύτερος κύριος στόχος της χειμερινής εκστρατείας του συριακού στρατού. Στην πραγματικότητα, ο στρατός του Άσαντ δεν τον πέτυχε, αλλά η γρήγορη προέλαση μέσω της κοιλάδας Al-Gaab έκανε αυτόν τον στόχο εφικτό. Ουσιαστικά η Τουρκία έπρεπε να ξεμπλοκάρει το δρόμο ακόμη και με τους όρους της συμφωνίας του Σότσι, αλλά δεν το έκανε. Τώρα απαιτείται να δημιουργηθεί ένας διάδρομος ασφαλείας 12 χιλιομέτρων. Δεδομένου ότι οι δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης δεν έφθασαν στον αυτοκινητόδρομο Μ4 κατά τον χρόνο υπογραφής του πρωτοκόλλου, υθα μπορούσε νη υποχρέωση αυτή να αγνοηθεί. Αν ο αυτοκινητόδρομος M5 είναι ένα νόμιμο τρόπαιο, τότε το ξεκλείδωμα του M4 είναι μια διπλωματική νίκη.

Η αδύναμη θέση της τουρκικής πλευράς, με την οποία ο Ερντογάν δείχνει την αδύναμη θέση της τουρκικής πλευράς, με την οποία ο Ερντογάν ήρθε στη Μόσχα. Αν οι Τούρκοι είχαν την ευκαιρία να παραμείνουν στο Μ4, θα πολεμούσαν γι’ αυτό, όπως αν ήταν για την Κωνσταντινούπολη, αφού η απώλεια αυτής της διαδρομής σημαίνει μακροπρόθεσμα την πλήρη ήττα των τζιχαντιστών και των τουρκικών πληρεξούσιων μαχητών στην Ιντλίμπ. Επιπλέον, έχει τεθεί σαφής προθεσμία εντός της οποίας οι Τούρκοι πρέπει να καθαρίσουν το δρόμο και το διάδρομο των 12 χιλιομέτρων: η 15η Μαρτίου.  
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι αύριο ή ακόμα και μετά τις 15 Μαρτίου, η κυκλοφορία κατά μήκος της M4 θα επαναληφθεί, τουλάχιστον για την μετακίνηση κομβόι. Η διαδρομή περνά μέσα από την μεγάλη πόλη Jisr al-Shugur, η οποία θεωρείται η ανεπίσημη πρωτεύουσα των συμμοριών των τζιχαντιστών, αποτελούμενες από μετανάστες καταγόμενους από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και άλλους ξένους εξτρεμιστές μαχητές. Η Tahrir al-Sham, στην οποία τυπικά οι εν λόγω μονάδες υπάγονται, δεν αναγνώρισε τις συμφωνίες της Μόσχας και την κατάπαυση του πυρός. Στα επιχειρησιακά σχέδια των κυβερνητικών στρατευμάτων η Jisr al-Shurgur προτάσσεται ως ο βασικότερος στόχος. Τώρα, έπειτα από την ανάκτηση του αυτοκινητόδρομου Μ5, ο έλεγχος της Μ4 έχασε την οικονομική και κοινωνική σημασία του, και παρέμεινε μόνο ως στρατιωτικός και πολιτικός στόχος.
Η Jisr al-Shugur ενοχλεί λόγω της παρουσίας όλων των ειδών “Μαχητών του Τουρκεστάν”, των Ουιγούρων και των τρομοκρατικών ομάδων από τον Καύκασο. Επιπλέον, το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Συρίας θεωρεί ότι ο αυτοκινητόδρομος Μ4 είναι μια φυσική γραμμή αμύνης, που αν καταληφθεί θα γίνει δυνατή η αρχή της εκκαθάρισης της πόλης της Ιντλίμπ. Εάν εφαρμοστεί πλήρως το “Πρωτόκολλο της Μόσχας” αυτό θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση επί του εδάφους και θα καθορίσει τις θέσεις και τους στόχους του συριακού στρατού.

Τέταρτον, η διατήρηση των τουρκικών «παρατηρητηρίων» βαθιά στα μετόπισθεν των κυβερνητικών δυνάμεων χάνουν το νόημά τους. Ήδη το πρωί κυκλοφόρησαν φήμες ότι ορισμένα απ’ αυτά (συνολικά οκτώ) θα μπορούσαν απλώς να αποσυρθούν. Παρόλο που ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι θα διατηρηθούν όλα, θα πρέπει τελικά να τα αποσύρει, αφού οι θέσεις των Τούρκων είναι αποκλεισμένες και ο εφοδιασμός τους μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον με την βοήθεια της ρωσικής στρατονομίας. Οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να μεταφέρουν στους Τούρκους νερό και πλιγούρι κάπου στο Murak, στην επαρχία της Χαμά, αλλά αυτό δεν μπορεί γίνεται αιωνίως. Κανείς δεν θα αγγίξει τους Τούρκους, αλλά πλέον δεν έχουν να κάνουν τίποτε εκεί που βρίσκονται.
Μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο, τα τουρκικά παρατηρητήρια κατέγραψαν τις αξιώσεις της Άγκυρας και τη “συμμετοχή” της στα στρατιωτικά γεγονότα, ακόμη και τις “εγγυήσεις” της Άγκυρας για την Ιντλίμπ. Τώρα αυτό ήδη αποτελεί παρελθόν. Ο Ερντογάν κέρδισε το δικαίωμα να απαντήσει στρατιωτικά εάν οι Σύριοι κτυπήσουν τουρκικές στρατιωτικές μονάδες, αλλά η πρακτική δείχνει ότι οι Σύριοι θα κτυπήσουν τουρκικές μονάδες, αλλά η πρακτική δείχνει ότι δεν είναι οι Σύριοι που επιτίθενται πρώτοι κατά των Τούρκων.
Η θέση ολόκληρης της μεραρχίας, την οποία έχουν στείλει οι Τούρκοι στην Ιντλίμπ, παραμένει αμφιλεγόμενη. Τίποτε δεν υπάρχει γι’ αυτό εγγράφως, αλλά ο Ερντογάν υπέγραψε τη φράση για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Δηλαδή, νομικά, δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρατήσει τόσα πολλά στρατεύματα στην Ιντλίμπ.
Εάν αξιολογήσουμε συνολικά το «Πρωτόκολλο της Μόσχας» σε στρατιωτικό επίπεδο σηματοδοτεί την ήττα και των μαχητών κάθε ιδεολογικής κατεύθυνσης και του τουρκικού στρατού. Η γραμμή του μετώπου είναι καθορισμένη στο μέγιστο σημείο της προέλασης του Συριακού Στρατού εντός της περιοχής (εκτός του οικισμού Nareb, αλλά αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο) και η απεμπλοκή του αυτοκινητοδρόμου Μ4 αυξάνει το μέγεθος της νίκης σε σχέση με αυτά που κατακτήθηκαν στις μάχες. Η εκκένωση των τουρκικών παρατηρητηρίων στο εσωτερικό του συριακού εδάφους θα σημάνει επιπλέον την αποκατάσταση της κυριαρχίας σε ένα μέρος της κυριαρχίας της Συρίας εκεί που τον έλεγχο πρακτικά τον είχαν οι Τούρκοι.
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Ερντογάν είναι επιδεικτικά να μην κατονομάζει τον Μπασάρ Άσαντ με το όνομά του αλλά με την αφηρημένη λέξη «καθεστώς».
Επιπλέον, η τουρκική πλευρά θα αναγκαστεί να σταματήσει τις προβοκάτσιες στα ελληνικά σύνορα και να πάψει την αχαλίνωτη προπαγάνδα για τα «εκατομμύρια των προσφύγων». Γι’ αυτό, η ευρύτερη Ευρώπη θα έπρεπε να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μόσχα.

Είναι εντελώς λογικό να υποθέσουμε ότι η παρούσα κατάσταση στα μέτωπα -ο καθορισμός των συνοριακών θέσεων και η κατάπαυση του πυρός- έχει τη δυνατότητα να αντέξει μέχρι το καλοκαίρι. Ο συριακός στρατός αυτό το διάστημα θα μπορέσει να αναπληρώσει τις απώλειές του, θα επεξεργαστεί νέες τακτικές και θα αναπτύξει αντιαεροπορικά συστήματα στην πρώτη γραμμή.
Ακόμη δεν είναι σαφές πώς τα εκλαμβάνει όλα αυτά η Άγκυρα. Ο Ερντογάν θα πρέπει να καταβάλει πολλή προσπάθεια για να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του τι συμβαίνει. Το Blitzkrieg στην Ιντλίμπ απέτυχε, όμως τις τελευταίες εβδομάδες είχαν ειπωθεί πολλά στην Άγκυρα, συμπεριλαμβανομένων των υποσχέσεων να «φθάσουμε στην Δαμασκό» και να εκδικηθούμε κάθε νεκρό Τούρκο στρατιώτη. Το μόνο που κατάφερε να επιτύχει η Άγκυρα, με τον μεγαλύτερο (μετά τον αμερικανικό) στρατό στο ΝΑΤΟ, ήταν να κρατήσει ένα πολύ μειωμένο κομμάτι της επαρχίας Ιντλίμπ.

Κάποιοι είδαν ένα τρολάρισμα του Ερντογάν από πλευράς της Ρωσίας για το ότι η αίθουσα του Κρεμλίνου, που έγιναν οι διαπραγματεύσεις, ήταν διακοσμημένη με ένα άγαλμα της Μεγάλης Αικατερίνης και με ένα πίνακα με σκηνή από τον ρωσο-τουρκικό πόλεμο του 1877-1878. Πρόκειται για καθαρή σύμπτωση, κανείς δεν σκέφθηκε τίποτε το τρομερά συμβολικό, αλλά και η τουρκική πλευρά μάλλον δεν έδωσε σε αυτό καμία σημασία. Αλλά το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του: Το «Πρωτόκολλο της Μόσχας» εμπέδωσε εγγράφως την νίκη του συριακού στρατού στην χειμερινή εκστρατεία, η Ρωσία δεν μείωσε την υποστήριξή της στην Δαμασκό, και η Τουρκία υποχρεώθηκε να πάει σε πρόσθετες και σοβαρές υποχωρήσεις.

Πηγή: https://vz.ru/politics/2020/3/6/1027514.html

Ιστολόγιο Σωτήρη Δημόπουλου