Περί Πολυτεχνείου και άλλων τινών…

Κάποιες αλήθειες που αποκρύπτονται επιμελώς, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να ενημερώνονται οι νεώτεροι.

ΔΕΕ

Περί Πολυτεχνείου και άλλων τινών…

"Ζωντόβολα μη φοβάσθε την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Η Αλήθεια δεν σκοτώνει, τα ΨΕΜΜΑΤΑ καταθάπτουν τους Λαούς"
Περικλής Γιαννόπουλος (1870-1910)

Ποτέ μια γενιά δεν κόστισε τόσα πολλά στις επόμενες όσο αυτή του Πολυτεχνείου...
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να υποθηκεύσει το μέλλον τόσο πολλών όσο αυτή του Πολυτεχνείου... 

Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να διαλύσει τους θεσμούς, τις αξίες, τα ιδανικά και τις κοινωνικές δομές ενός λαού τόσο γρήγορα όσο αυτή του Πολυτεχνείου...
Ποτέ μια γενιά δεν έβγαλε τόσους ψευτο-επαναστάτες και ψευτο-προοδευτικούς, τόσους αεριτζήδες και λαμόγια, όσο αυτή του Πολυτεχνείου... 
Ποτέ μια γενιά, από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους, δεν κατάφερε να παραδώσει την χώρα στην επόμενη γενιά σε χειρότερη κατάσταση, εκτός από αυτή του Πολυτεχνείου... 
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να κόψει τα όνειρα των επόμενων γενιών, εκτός από αυτή του Πολυτεχνείου
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε τόσα λίγα ενώ της προσφέρθηκαν τόσα πολλά, όσο αυτή του Πολυτεχνείου...
Ποτέ μια γενιά δεν κατάφερε να ξεγελάσει την Ιστορία τόσο εύκολα όσο αυτή του Πολυτεχνείου...

Π.Τ.

Η νοθεία

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ (Αρχιτέκτων, επ. καθηγητής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)

Εφημ. "Ελευθεροτυπία" της 9/2/2011

Η «γενιά του Πολυτεχνείου» επελέγη για να πάρει πίσω ό,τι η ίδια κέρδισε: την κουλτούρα της σύμπνοιας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, του πολιτικού ασύλου, της κριτικής ευφυΐας.

Γεννημένη από την Αριστερά, θανατώνει τα τελευταία υπολείμματα της εξασθενημένης Αριστεράς. Από το λόγο που συρράπτει το στρατηγό Τσακαλώτο και τον αντάρτη Βαφειάδη σε μια υπερπαραταξιακή, τηλεοπτική εξυπνάδα, καταλήγει σήμερα να εκφωνεί έναν εμφυλιοπολεμικό λόγο, τάχα μου νομιμότητας, τάχα μου επανόδου στην τίμια τάξη, στο άσπρο και ενάρετο αγαθό ενός βλάσφημου οικονομισμού.

Η «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι μια χαϊδεμένη γενιά. Πρόσφερε περιπετειώδη πολιτική τροφή την ώρα που τη χρειάζονταν τα ανερχόμενα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Συνέθεσε τον πιο γενικό και κατανοητό ηρωισμό. Γι' αυτό αφομοιώθηκε γρηγορότερα, προσαρμόστηκε αποτελεσματικότερα σε μια υψηλή πολιτική κερδοφορία. Εξασφάλισε ακλόνητα άλλοθι σε όλους. Και στους αριστερούς και στους απλούς δημοκράτες. Η μεγάλη αυτή γενιά ήταν η επιτομή της αντιχουντικής μαρτυρίας κατά τη δεκαετία του '70, χωρίς να φορά τα μίζερα σακάκια του παραδοσιακού κομμουνιστή και χωρίς την ηττοπάθεια του απλού εξόριστου. Με την εγκατάστασή της στην εξουσία έφερε μια ελεγχόμενη ελευθεριότητα στα κρατικοδίαιτα και εξαρτώμενα μέσα, μπόρεσε να γίνει ο γκρίζος γυμνασιάρχης με τζιν και μακριά μαλλιά. Κατά τη δεκαετία του '80, αποτέλεσε το μιντιακό πυρήνα του κυβερνητικού Λαλιώτη, το σπόνδυλο του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και αργότερα, τη δεκαετία του '90, έγινε το κεντρικό εργαλείο της σημιτικής κανονικότητας και της μεγάλης πολιτιστικής ήττας της Αριστεράς.

Τώρα γίνεται ο κεντρικός βραχίονας της καθυστερημένης φιλελευθεροποίησης της χώρας. Από τον Μαρξ και τον Μάρκο, στον Μίλτον Φρίντμαν. Πολιτικό σκι 35 χρόνων.
Η «γενιά του Πολυτεχνείου» εξελίχθηκε, γιατί είχε τη θεμελιώδη, ιδρυτική ικανότητα να ξεχειλώνει. Μπορούσε να φιλοξενήσει τον αντιιμπεριαλιστή, τον παλαιοκομματικό, τον αντιτούρκο, τον διονυσιακό, τον ιδεολόγο ευρωπαϊστή, τον σύμπρακτο στη νέα επιχειρηματικότητα, τον διχαστικό καταστροφέα των εργασιακών σχέσεων και κάθε ιδεώδους. Η γενιά αυτή μπόρεσε να είναι κάτι έξω από τα πραγματικά, βιολογικά και πολιτιστικά μέλη της. Μπόρεσε να γίνει η γενιά που αδίστακτα εξαφανίζει την Ιστορία, ακόμα και τη μυθολογία της.

Δεν θέλει άλλους νέους μετά απ' αυτήν. Ή τους κάνει αντίτυπά της -όπως τη γενιά του «πολυτεχνείου '80», τη δική μου- ή τα προγηρασμένα και ανασφαλή καριερίστικα υβρίδια που καλλιεργεί τώρα στο θερμοκήπιο. Δεν είναι τυχαίο. Ακόμα και η ιδεολογικά απισχνημένη Νέα Δημοκρατία, τώρα, υπό την ιδεολογική επιρροή επίλεκτων αριστερογενών μελών αυτής της γενιάς, ζητάει χοντροκομμένα την κατάργηση του ασύλου, ενός ευρύτερου κοινωνικού ασύλου και όχι μόνο του σκεβρωμένου πανεπιστημιακού. Μεταβάλλει έτσι ακόμα μία φορά σε προοδευτικό τον «Προστασίας του Πολίτη», όπως ακριβώς με τη βραδύνου φτώχεια της βάπτιζε σοσιαλιστές τον Παπαντωνίου και τον Μαντέλη.

Η «γενιά του Πολυτεχνείου» είναι μια άχρονη γενιά, διαπολιτική, ενδιάμεση όλων των κοινωνικοπολιτικών μορφοποιήσεων. Συνεχίζει αυτό που έμαθε: να προσαρμόζεται ερημώνοντας. Η ελληνική κοινωνία χρειάστηκε 50 χρόνια για να απαλλαγεί από τα στερεότυπα του Εμφυλίου, δεν ξέρω πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να απαλλαγεί από τα στερεότυπα του Πολυτεχνείου. Η γενιά αυτή τα μπορεί όλα. Ακόμα και να σφετερίζεται τους συνομηλίκους της. Αυτούς που ενώ μετείχαν στην εξέγερση, δεν ενσωματώθηκαν, αυτούς που έκαναν ήπιες προσωπικές επιλογές, τους πολλούς που δεν εξαργύρωσαν. Ενώ δηλαδή συστήνεται από τους αξιοπρεπείς, τους τίμιους και τους χαμένους, εκφράζεται και κοινοποιείται από τους απόντες, τους αυτουργούς ενός αποϊδεολογικοποιημένου πραγματισμού.

Η σχολή της θατσερικής ωμότητας, η σχολή των μαζικών ανθρωποθυσιών, η σχολή της βαθύτατης, ξενόδουλης ξενοφοβίας (γιατί η ξενοδουλεία στην πραγματικότητα ξενοφοβία είναι), η σχολή της απομόρφωσης και της πολιτικής απομορφοποίησης νικάει το παραμύθι που διηγήθηκε τόσα χρόνια τώρα.

 http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=09/02/2011&s=en-staseis

Η Ατζέντα Τραμπ κυριαρχεί στην Αμερική

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση.
ΔΕΕ

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Η πολιτική ατζέντα Τραμπ κυριαρχεί πλέον στις ΗΠΑ. Κέρδισε τη Γερουσία όπου ψηφίζει το σύνολο των εκλογέων κάθε Πολιτείας. Απώλειες είχε στη Βουλή, που όμως είναι χωρισμένη σε εκατοντάδες μικρές περιφέρειες όπου και παίζουν ρόλο μειονότητες φυλετικές, θρησκευτικές, κοινωνικές. Το πλειοψηφικό ρεύμα είναι φανερό πως εγκρίνει τις πολιτικές του επιλογές.

Στη Γερουσία, που έχει μόνο 100 έδρες, όσες και οι Πολιτείες των ΗΠΑ (50) επί 2 (μια και κάθε Πολιτεία έχει δύο γερουσιαστές), στις εκλογές καλούνται να ψηφίσουν όλοι οι εκλογείς. Από λιγότερο από 1 έως 5 εκατ. στις μικρές Πολιτείες (λ.χ. Βερμόντ, Αϊνταχο, Μέιν, Χαμσάιρ, Ντακότες κ.λπ.), πάνω από 7 εκατ. στις μεσαίες (Οχάιο, Ιντιάνα, Τενεσί κ.ά.) και πάνω από 20 εκατ. στις μεγάλες (Καλιφόρνια, Ν. Υόρκη, Τέξας). Εκεί η πλατφόρμα Τραμπ συνάντησε γενική αποδοχή. Οχι μόνο οι Ρεπουμπλικανοί διατήρησαν την πλειοψηφία τους αλλά και την αύξησαν κερδίζοντας την Ιντιάνα, τη Βόρεια Ντακότα, το Τενεσί, πιθανώς το Μισούρι, και το Τέξας.

Στη Βουλή η πολιτική Τραμπ υπέστη απώλειες. Εκεί όμως οι περιφέρειες είναι πάρα πολλές (435), στενότερες, με μικρότερο πληθυσμό. Παίζουν λοιπόν ρόλο οι λογής μαχητικές μειονότητες που ρίχνοντας το εκλογικό τους βάρος μπορούν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Κι εκεί όμως οι διαφορές υπήρξαν οριακές. Σπάνια πάνω από 3%. Στο όριο δηλαδή του στατιστικού λάθους. Ως συνέπεια είναι ολοφάνερο πως ακόμη κι εκεί η πλατφόρμα Τραμπ έχει ευρεία αποδοχή. Ανεξάρτητα από τον τεράστιο αριθμό δυνάμεων που συσπειρώθηκαν εναντίον τους.

Η Αμερική λοιπόν εμφανίζεται σίγουρα διχασμένη. Οχι όμως ανάμεσα σε Δεξιά – Αριστερά. Ή, όπως κάποιοι επιμένουν, ανάμεσα σε Προοδευτικούς – Συντηρητικούς. Ο διχασμός είναι ανάμεσα στο πλειοψηφικό ρεύμα και τις λογής μειονότητες. Οι πρώτοι απαιτούν σεβασμό των επιλογών τους, δίχως εγκατάλειψη των δικαιωμάτων των μειοψηφιών. Οχι όμως και το αντίθετο που, κάτω από την κυριαρχία των ελίτ, ισχύει τα τελευταία χρόνια. Αυτό σημαίνει και το τέλος των identity politics (πολιτικών κοιν. ταυτότητας) που εξουσίαζε τα πάντα μέχρι πρόσφατα.

https://www.in.gr/2018/11/12/apopsi/atzenta-tramp-kyriarxei-stin-ameriki/

Η μη αναστρέψιμη καταστροφή του πλανήτη

Ο πλανήτης πεθαίνει με ταχύτατους ρυθμούς και δυστυχώς αποκλειστικός υπεύθυνος γι' αυτή την καταστροφή είναι ο άνθρωπος. 

Οι σχετικές ειδήσεις που έρχονται από παντού μόνο αισιόδοξες δεν είναι. Αντίθετα, όπως όλα δείχνουν, έχουμε περάσει το σημείο της επιστροφής, και αυτό που έρχεται δεν θα το έχουμε καν φανταστεί.

Στην τελευταία ετήσια έκθεση της WWF που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες αναφέρεται ότι «είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζει ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη μας και η τελευταία που μπορεί να κάνει κάτι για αυτό».

Δυστυχώς είναι πλέον πολύ αργά για να κάνουμε οτιδήποτε. Η καταστροφή που έχουμε επιφέρει στη φύση είναι μη αναστρέψιμη. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι τα τελευταία 40 χρόνια ο πληθυσμός των αγρίων ζώων μειώθηκε κατά 60%. Συγκεκριμένα ο πληθυσμός των θηλαστικών, των πτηνών, των ερπετών, των αμφίβιων και των ψαριών μειώθηκε κατά 60% από το 1970 ως το 2014.

Η περιοχή της Καραϊβικής – Λατινικής Αμερικής εμφανίζει τη χειρότερη εικόνα με την εξαφάνιση του 89% του πληθυσμού των άγριων ζώων σε διάστημα 44 ετών. Η Βόρεια Αμερική και η Γροιλανδία είναι στην καλύτερη κατάσταση με μόλις το 23% των άγριων ζώων να έχει χαθεί. Η περιοχή της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής καταγράφει απώλειες σε ποσοστό 31%.

Σε παγκόσμιο επίπεδο μόνο το 25% των εδαφών έχει γλιτώσει από το «αποτύπωμα» του ανθρώπου, και οι ειδικοί υπολογίζουν ότι το 2050 θα έχει μειωθεί σε λιγότερο από 10%.

Η απορροφητικότητα των θαλασσών

Σύμφωνα με άλλες έρευνες, οι ωκεανοί απορροφούν περισσότερη θερμότητα από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες, γεγονός που αποτελεί ακόμη μια απόδειξη του ότι η κλιματική αλλαγή είναι όχι μόνο απρόβλεπτη, αλλά και μη υπολογίσιμη.

Μια νέα επιστημονική μελέτη βρήκε ότι κατά την περίοδο 1991-2016 οι θάλασσες κατακρατούσαν κάθε χρόνο περίπου 60% περισσότερη θερμότητα σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις που έχει κάνει από το 2014 η Διακυβερνητική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC).

Πρακτικά, σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό σημαίνει ότι η Γη είναι πιο ευαίσθητη στις εκπομπές των ορυκτών καυσίμων από ό,τι θεωρούνταν μέχρι σήμερα, γεγονός που σημαίνει ότι η ανθρωπότητα ίσως έχει ακόμη μικρότερο χρονικό «παράθυρο ευκαιρίας», αν δεν έχει οριστικά χάσει το τρένο.

Μετά τη νέα εκτίμηση για την απορροφητικότητα των θαλασσών, που βασίστηκε σε μια νέα ακριβέστερη μέθοδο μέτρησης, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι – για να μην ξεπεράσει η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας τους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα – οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, του κύριου «αερίου του θερμοκηπίου», θα πρέπει να μειωθούν κατά 25% περισσότερο σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι οι ωκεανοί απορροφούν περίπου το 90% όλης της έξτρα θερμικής ενέργειας που παράγεται, καθώς η Γη θερμαίνεται. Η ανακάλυψη ότι οι θάλασσες απορροφούν ακόμη περισσότερη θερμότητα, εκτός από τις επιπτώσεις για την κλιματική αλλαγή, σημαίνει ότι ακόμη λιγότερο οξυγόνο θα υπάρχει στο νερό διαθέσιμο για τους θαλάσσιους οργανισμούς και τα θαλάσσια οικοσυστήματα, ενώ θα υπάρξει και μεγαλύτερη άνοδος της στάθμης των θαλασσών, καθώς όσο θερμαίνεται το νερό τόσο «φουσκώνει».

https://www.in.gr/2018/11/04/tech/mi-anastrepsimi-katastrofi-tou-planiti/

Τα Αμπελάκια: Το πρότυπο του νεοελληνικού συνεργατισμού

Αμπελάκια: Η Συντροφία, τα κόκκινα νήματα 

και ο Γεώργιος Σβαρτς

Βαγγέλης Στεργιόπουλος

Iστορικό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας, τα Αμπελάκια είναι χτισμένα σε πλαγιά της Όσσας (Κισσάβου), εκεί όπου αυτή συναντιέται με τον Όλυμπο, στα στενά των Tεμπών.

Τα λαμπρά αρχοντικά, εξαίρετα δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, αλλά και τα απλά σπίτια, τα πλακόστρωτα καλντερίμια, οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια, οι κρήνες και τα γεφύρια συνθέτουν ένα θαυμάσιο οικιστικό σύνολο, που έχει κηρυχθεί διατηρητέο.

Τα Aμπελάκια απέκτησαν μεγάλη φήμη χάρη στον συνεταιρισμό που συγκρότησαν οι κάτοικοί τους, με σκοπό την εμπορική και τη βιοτεχνική αξιοποίηση των βαμμένων με φυτικό χρώμα νημάτων. Η συνεργατική αυτή επιχείρηση, που έφερε την ονομασία «Συντροφία των Αμπελακίων», άκμασε κατά το διάστημα 1780-1814. Οι δραστήριοι και φιλόπονοι Αμπελακιώτες, κλώθοντας και βάφοντας κόκκινα νήματα, κατόρθωσαν να οργανώσουν ένα άρτιο δίκτυο εμπορίας στην κεντρική και τη βόρεια Ευρώπη.

Ο συνεταιρισμός των Αμπελακίων, στον οποίο συμμετείχαν περίπου 6.000 άνθρωποι, αποτέλεσε εστία οικονομικής ισχύος, κοινωνικής οργάνωσης και πολιτισμού σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τη Θεσσαλία λόγω της τουρκικής καταπίεσης.

Αξιοθαύμαστη υπήρξε η διαχείριση των κερδών σε ό,τι αφορούσε την κοινωνική πρόνοια, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Ιδρύθηκαν φημισμένες σχολές, όπως το Ελληνομουσείο (σε αυτό δίδαξαν, μεταξύ άλλων, οι δάσκαλοι του Γένους Ευγένιος Bούλγαρης, Γρηγόριος Kωνσταντάς, Κωνσταντίνος Κούμας και Άνθιμος Γαζής) και η Μανιάρειος Σχολή.

Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία και την Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα οδήγησαν τα Αμπελάκια στην παρακμή.

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών του χωριού προσελκύει δικαιολογημένα το αρχοντικό του Γεωργίου Σβαρτς (Μαύρου), προέδρου του συνεταιρισμού των Αμπελακίων. Το αρχοντικό, που οικοδομήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα και υπήρξε κατοικία του προέδρου και έδρα του συνεταιρισμού, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κοσμικά κτίρια του ελλαδικού χώρου.

Χαρακτηριστικό δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα, το αρχοντικό με την πλούσια διακόσμηση (ζωγραφική και ξυλόγλυπτη) αποτελείται από ισόγειο και δύο ορόφους (ο ανώτερος με σαχνισιά).

Από τα υπόλοιπα κτίρια των Αμπελακίων ξεχωρίζουν τα αρχοντικά του Ευθυμίου Ευθυμιάδη, του Σωκράτη Σολωμού και της Βάσας Σολωμού – Ξανθάκη. Στο ανακατασκευασμένο αρχοντικό Μολά στεγάζεται Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο, που περιλαμβάνει έπιπλα, εργαλεία και αντικείμενα λαϊκής χρήσης, ενδεικτικά του πολιτισμού και της καθημερινής ζωής των παλαιότερων γενιών στα Αμπελάκια.

Στα αξιόλογα εκκλησιαστικά μνημεία του χωριού συγκαταλέγονται οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Αθανασίου (1881) και της Αγίας Παρασκευής, δίπλα στην Επισκοπή.

Για τους περιπατητές και τους λάτρεις της φύσης προσφέρονται οι τοποθεσίες γύρω από τα Αμπελάκια, με πυκνή βλάστηση, κρύα νερά και όμορφη θέα στο θεσσαλικό κάμπο και τα Tέμπη.

Πηγή: https://www.in.gr/2018/11/06/plus/diakopes/the-experts-way/ampelakia-syntrofia-ta-kokkina-nimata-kai-o-georgios-svarts/

Αναγνώριση των κατεχόμενων ως τουρκοκυπριακό κράτος ετοιμάζει ο Αναστασιάδης;

Πάλι τὸν καῦκον ἔπιες, πάλιν τὸν νοῦν ἀπώλεσας...

Εγκλήματα στην Κύπρο

Μιχάλης Μητσός

Βοά η Κύπρος ολόκληρη εδώ και λίγες ημέρες. Και ο λόγος δεν είναι η δήλωση του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης ήταν έγκλημα εναντίον όχι μόνο του σοβιετικού λαού, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αφορμή ήταν τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΚΟΜΣΟΜΟΛ και ο άνθρωπος θυμήθηκε τα νιάτα του, ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει;

Όχι, αυτός που απασχολεί το νησί είναι ο διάδοχός του ο οποίος, σύμφωνα με πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Πολίτης, φλερτάρει με λύση δύο κρατών. Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει αρχίσει να καλοβλέπει αυτή την προοπτική από τις αρχές του περασμένου χρόνου, την έχει συζητήσει τουλάχιστον δύο φορές με τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ενώ πρόσφατα την υπαινίχθηκε και στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, λέγοντας ότι είναι έτοιμος να συζητήσει «νέες και καινοτόμες ιδέες».

Ο πρόεδρος της Κύπρου αφήνει να εννοηθεί ότι, αντίθετα με τις υπάρχουσες έρευνες, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν μπορεί πλέον να γίνει αποδεκτή από την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Μιλά για «τυραννία της μειοψηφίας» επειδή οι Τουρκοκύπριοι θέτουν πολλά βέτο στις αποφάσεις των ομοσπονδιακών οργάνων. Και για να στηρίξει την ιδέα των δύο κρατών, φέρεται να υποστηρίζει ότι στην περίπτωση αυτή όλο το φυσικό αέριο στη νότια ΑΟΖ θα μείνει στην Κύπρο.

Η αντίληψη αυτή είναι αφελής και επικίνδυνη, επισημαίνει ο έγκριτος κύπριος αρθρογράφος Χρυσόστομος Περικλέους. Η Τουρκία μπορεί να επικαλεστεί τη «συμφωνία οριοθέτησης» της ΑΟΖ που έχει υπογράψει με την κατεχόμενη Κύπρο και να δώσει εντολή να αρχίσουν γεωτρήσεις στις θαλάσσιες περιοχές έναντι των νότιων ακτών του νησιού. Ποιος θα βγάλει τότε την Κύπρο από αυτόν τον λαβύρινθο;

Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι βέβαιο ότι δεν θα δεχθεί ποτέ στους κόλπους της δύο ξεχωριστά κράτη στην Κύπρο. Μια τέτοια λύση δεν θα γίνει αποδεκτή χωρίς ανταλλάγματα ούτε από τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους. Μένει η πλευρά της Αθήνας. Γνωρίζουν άραγε ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους τακτικισμούς του Αναστασιάδη; Και αν ναι, τους εγκρίνουν;

Ο Νίκος Κοτζιάς δεν έδειξε ποτέ για το Κυπριακό τον ίδιο ζήλο που έδειξε για το Μακεδονικό. Στην πρώτη φάση μάλιστα των διαπραγματεύσεων, στο Μοντ Πελεράν, η στάση του ήταν εντελώς αρνητική. Τουλάχιστον όμως γνωρίζει το αντικείμενο και τα διακυβεύματα. Ο διάδοχός του στο υπουργείο, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, έχει αντίθετα μια κυνική άποψη για την εξωτερική πολιτική, όπως για όλα τα πράγματα. Κι αυτές τις μέρες ζει τον δικό του έρωτα με τη Μόσχα, που αντιστρατεύεται λυσσαλέα κάθε προσπάθεια για λύση του Κυπριακού…

Μόνο που, για να παραφράσουμε τον Χριστόφια, η αποδοχή της οριστικής διχοτόμησης της Κύπρου θα είναι ένα έγκλημα εναντίον όχι μόνο των Κυπρίων, αλλά και όλων εκείνων που απεχθάνονται τα τείχη.

https://www.in.gr/2018/11/03/apopsi/egklimata-stin-kypro/