Η καμπάνια Ζάεφ στριμώχνει τον Τσίπρα

Χαραλαμπάκης Μάνος

Τα συλλαλητήρια για την ονομασία της ΠΓΔΜ τελείωσαν, το Μαξίμου πανηγύρισε – και με το σχετικό σποτάκι – για τη συμφωνία των Πρεσπών, όμως η καμπάνια του Ζόραν Ζάεφ για το προσεχές δημοψήφισμα στα Σκόπια στριμώχνει εκ νέου τον Αλέξη Τσίπρα και όπως φαίνεται, παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, το εθνικό θέμα εξακολουθεί να αποτελεί ανοιχτό μέτωπο για την κυβέρνηση.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός των Σκοπίων υποστήριξε πως «κανείς ποτέ δεν θα αμφισβητήσει τη «μακεδονική» μας γλώσσα και τη «μακεδονική» μας μοναδικότητα». Παράλληλα, κάλεσε τους πολίτες της ΠΓΔΜ να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου και να λάβουν τη σωστή απόφαση με στόχο, τόνισε, να έρθει «ένα καλύτερο μέλλον της Μακεδονίας». Μάλιστα, σε παρόμοιο πανηγυρικό τόνο στον λογαριασμό του στο Facebook έκανε λόγο για τους «πολίτες της Μακεδονίας που θα μπουν περήφανα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ».

Δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ όπως οι παραπάνω προεξοφλείται ότι θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, όσο πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος στη γειτονική χώρα για το ονοματολογικό. Ταυτόχρονα όμως αναμένεται να αναζωπυρωθεί και η σύγκρουση κυβέρνησης – αντιπολίτευσης στη χώρα μας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ασκήσει αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για τη στάση της, κατηγορώντας την ότι προέβη σε σημαντικές υποχωρήσεις στη συμφωνία με τα Σκόπια. Ετσι, εκτιμάται πως η καμπάνια της κυβέρνησης στην ΠΓΔΜ υπέρ του Ναι – που συνήθως συνοδεύεται και από προκλητικές δηλώσεις – θα προκαλέσει νέο γύρο πολιτικής αντιπαράθεσης στην Ελλάδα, με το Μαξίμου να μπαίνει ξανά στο στόχαστρο.

Την ίδια ώρα μάλιστα δεν πρέπει να λησμονείται ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να διαχειριστεί και τη σοβαρή διάσταση απόψεων με τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο. Είναι ενδεικτικό ότι προ ημερών ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ διεμήνυσε εκ νέου πως αν έρθει η συμφωνία στη Βουλή, θα πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση πριν γίνει η ψηφοφορία. «Και θα προκαλέσω άμεσα εκλογές», έχει πει χαρακτηριστικά – προειδοποίηση» που επαναλαμβάνουν πλέον τα περισσότερα στελέχη του.

ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ «ΝΑΙ». Η κυβέρνηση των Σκοπίων στο μεταξύ συνεχίζει με εντατικούς ρυθμούς – με δηλώσεις, τηλεοπτικά βίντεο, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το Διαδίκτυο – να προωθεί τις θέσεις της για τη συμφωνία των Πρεσπών με στόχο να πείσει τους πολίτες να την υπερψηφίσουν στο δημοψήφισμα. Ο Ζόραν Ζάεφ υποστηρίζει διαρκώς ότι πέτυχε μια διπλωματική νίκη και ότι πλέον θα πάψει κάθε αναφορά στο FYROM για τη χώρα του, αφού πλέον θα έχει το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Εδώ και λίγες ημέρες στην ιστοσελίδα της έχει αναρτήσει σχετικό κείμενο όπου δεσπόζει ο αριθμός «10». Με αυτό επιχειρεί να αναδείξει σε δέκα σημεία τα οφέλη που θα προκύψουν από τη συμφωνία της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα. Για παράδειγμα, υπογραμμίζεται ότι η συμφωνία προστατεύει τη «μακεδονική» ταυτότητα, τη «μακεδονική» γλώσσα και τη «μακεδονική» εθνικότητα. Και συνακόλουθα, σημειώνεται, αυτό θα ισχύει και στο μέλλον. Στο ίδιο κείμενο επισημαίνεται ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν ο εθνικός ύμνος, η σημαία και ο θυρεός, καθώς και ότι ο κωδικός της χώρας θα παραμείνει MK-MKD. Έμφαση δίνεται και στις διαπραγματεύσεις με μεγάλους διεθνείς οργανισμούς. Γίνεται δηλαδή αναφορά στην πρόσκληση των Σκοπίων για ένταξη στο ΝΑΤΟ – «θα γίνουμε το 30ό μέλος» αναφέρεται χαρακτηριστικά – αλλά και στο ότι ορίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ακόμη, τονίζεται ότι η συμφωνία αποτελεί εγγύηση για τη φιλία και τη συνεργασία της «Μακεδονίας» με την «Ελλάδα». Επιπλέον, η κυβέρνηση των Σκοπίων υποστηρίζει πως η συμφωνία θωρακίζει το μέλλον της χώρας, αφού φέρνει καλύτερο επίπεδο ζωής για όλους τους πολίτες.

http://www.tanea.gr/print/2018/08/25/politics/i-kampania-zaef-strimoxnei-ton-tsipra/

Τι κρύβεται πίσω από τις αλλαγές στους μουφτήδες

Η υπόθεση του τρόπου επιλογής των μουφτήδων σε Ξάνθη, Κομοτηνή και Διδυμότειχο συνιστά εδώ και χρόνια ένα από τα «βαθύτερα αγκάθια» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πρόκειται για ζήτημα που έλαβε μεγάλες διαστάσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πέρασε σε άλλο επίπεδο, σταδιακά, από το 2002 και μετά, όταν το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναρριχήθηκε στην εξουσία στην Τουρκία.

Η επικράτηση του πολιτικού Ισλάμ προσέδωσε ευρύτερη διάσταση στο θέμα των μουφτήδων, καθώς ενίσχυσε τη θρησκευτική πλευρά του. Το ΑΚΡ δεν έβλεπε άλλωστε τη μειονότητα της Δυτικής Θράκης μόνο ως τουρκική, όπως έπρατταν οι κεμαλιστές.

Ηταν ευκολότερο να αναδείξει τη μουσουλμανική διάσταση της μειονότητας, εξ ού και στο παρελθόν ο πρώην πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου χρησιμοποιούσε τον όρο «τουρκομουσουλμανική μειονότητα».

Την περασμένη εβδομάδα ολοκληρώθηκε (εντός της σχετικής προθεσμίας) η διαδικασία της παύσης των διορισμένων μουφτήδων Ξάνθης και Κομοτηνής και η επιλογή τοποτηρητών μουφτήδων με βάση και την πρόσφατη ψήφιση της τροπολογίας που προώθησε το υπουργείο Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων. Η συγκεκριμένη τροπολογία (που προστέθηκε στον Νόμο 4559/2018) ανέφερε ότι «οι Μουφτήδες ή οι Τοποτηρητές Μουφτήδες αποχωρούν υποχρεωτικά από την υπηρεσία μόλις συμπληρώσουν το 67ο έτος της ηλικίας τους».

Οι αποφάσεις για την παύση του μουφτή Ξάνθης Μεμέτ Εμίν Σινίκογλου καθώς και για εκείνη του μουφτή Κομοτηνής Τζαμαλή Μέτσο υπεγράφησαν από τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου στις 8 Αυγούστου και η δημοσίευσή τους έγινε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 16 Αυγούστου. Οι αποφάσεις για τις τοποθετήσεις των τοποτηρητών μουφτήδων υπεγράφησαν από τον συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης Ιωάννη Σάββα.

Στις θέσεις των δύο πρώην, πλέον, μουφτήδων τοποθετήθηκαν δύο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Στην Ξάνθη αναλαμβάνει καθήκοντα τοποτηρητή μουφτή ο Χαλήλ Καρά Μπιλάλ. Ο Μπιλάλ, 38 ετών, είναι ιεροδιδάσκαλος στο τέμενος Σκρα και είναι Πομάκος. Γνώστης της αραβικής γλώσσας, ο Μπιλάλ έγινε γνωστός όταν κατέθεσε μήνυση το 2012 εναντίον του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής εξαιτίας πιέσεων που δεχόταν. Ο Μπιλάλ δεν απέσυρε τη μήνυση παρά τις σχετικές «παροτρύνσεις».

Στην Κομοτηνή, τη θέση του Τζαμαλή Μέτσο παίρνει ο Χαλήλ Τζιχάτ. Ιεροδιδάσκαλος στο Εσκί Τζαμί, ο Τζιχάτ είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από πανεπιστήμιο της Σαουδικής Αραβίας. Εργαζόταν μέχρι σήμερα στη Μουφτεία Κομοτηνής, ενώ παράλληλα διδάσκει Ισλαμικές Σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ομιλεί επίσης άριστα την αραβική γλώσσα.

Παράλληλα με την επιλογή των τοποτηρητών μουφτήδων ανακοινώθηκε η συγκρότηση δύο άμισθων τριμελών επιτροπών για την καταγραφή της κινητής περιουσίας τόσο της Μουφτείας Ξάνθης όσο και της Μουφτείας Κομοτηνής.

Η υπόθεση της παύσης των διορισμένων μουφτήδων είχε λάβει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς είχε ακολουθήσει την πρόσφατη συνάντηση του έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιουλίου. Ο Ερντογάν είχε δηλώσει λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση ότι είχε συζητήσει ξανά με τον Αλέξη Τσίπρα το θέμα της άμεσης εκλογής των μουφτήδων και όχι του διορισμού τους από το ελληνικό κράτος.

Ορισμένοι είχαν σπεύσει να μιλήσουν για ελληνικά ανταλλάγματα στο ζήτημα των μουφτήδων, στο πλαίσιο των συζητήσεων που βρίσκονταν σε εξέλιξη για την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνταν, μέχρι την περασμένη Τρίτη 14 Αυγούστου, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης.

Ωστόσο, κρίνοντας από τα πρόσωπα που τελικώς επελέγησαν, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ότι ισχύει (τουλάχιστον προς το παρόν). Πρέπει δε να σημειωθεί ότι ειδικά η περίπτωση του Σινίκογλου υπήρξε ιδιαίτερα προβληματική, καθώς εκκρεμούσαν εναντίον του καταδικαστικές αποφάσεις, π.χ. για τη χορήγηση ψευδών βεβαιώσεων. Αυτός ήταν, μεταξύ άλλων, ο λόγος που του είχε ζητηθεί δύο φορές να παραιτηθεί, αλλά εκείνος είχε πεισματικά αρνηθεί.

Το ζήτημα της αλλαγής του τρόπου επιλογής των μουφτήδων (μέσω κάποιου είδους εκλογής τους) δεν είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, κάτι που βρίσκεται σε άμεση προτεραιότητα, διότι ενέχει πολλές περιπλοκές. Από ελληνικής πλευράς έχουν εξεταστεί διάφορες επιλογές ενός είδους «έμμεσης εκλογής» μέσω ενός εκλεκτορικού σώματος. Το σημείο – κλειδί μιας τέτοιας κίνησης είναι το εύρος του εκλεκτορικού σώματος, αν και οι υποστηρικτές τού απευθείας διορισμού θεωρούν ότι η επιλογή αυτή δεν μπορεί να σταθεί.

Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αγκυρα θα επιμείνει για την άμεση εκλογή, ευελπιστώντας ότι οι εκλεκτοί της – οι σημερινοί «ψευδομουφτήδες» Αχμέτ Μετέ (στην Ξάνθη) και Ιμπραήμ Σερίφ (στην Κομοτηνή) – θα εκλεγούν. Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί ότι της επιλογής τοποτηρητών μουφτήδων είχε προηγηθεί η απόφαση της κυβέρνησης για τον περιορισμό των δικαιοδοτικών αρμοδιοτήτων των μουφτήδων και για την προαιρετική εφαρμογή της σαρίας.

http://www.in.gr/2018/08/25/politics/diplomatia/ti-kryvetai-piso-apo-tis-allages-stous-mouftides/

20 Αυγούστου 1968 Το τέλος της "Άνοιξης" της Πράγας

Άνοιξη στην Πράγα: 

Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Τριανταφυλλίδης Δημήτρης

Το βράδυ της 20ής Αυγούστου 1968, στις 23.00 ακριβώς, όλοι οι διοικητές σωμάτων, μεραρχιών, ταξιαρχιών, συνταγμάτων και ταγμάτων της ειδικής στρατιάς που είχε σχηματιστεί με απόφαση των «πέντε αδελφών κομμάτων» (ΕΣΣΔ, Πολωνίας, Βουλγαρίας, Ανατολικής Γερμανίας και Ουγγαρίας), άνοιξαν σύμφωνα με την εντολή έναν από τους πέντε σφραγισμένους φακέλους που είχαν. Ταυτόχρονα, έκαιγαν ενώπιον των επιτελαρχών τους, τους υπόλοιπους τέσσερις. Στον φάκελο περιλαμβανόταν το σχέδιο δράσης κάθε μονάδας, οι αντικειμενικοί στόχοι και το χρονοδιάγραμμα. Ξεκινούσε η επιχείρηση «Δούναβης», δηλαδή η εισβολή 500.000 αντρών και 5.000 αρμάτων μάχης και μεταφοράς προσωπικού στην Τσεχοσλοβακία, θέτοντας τέλος στην περίοδο που έμεινε γνωστή στην Ιστορία ως «Η άνοιξη της Πράγας».

Τα γεγονότα του καλοκαιριού του 1968 στην Τσεχοσλοβακία δεν ήταν ούτε κεραυνός εν αιθρία, ούτε κάτι ξεκομμένο από την γενικότερη μεταπολεμική πορεία του κομμουνιστικού στρατοπέδου. Είχαν προηγηθεί η εξέγερση των εργατών στο κατεχόμενο από τους σοβιετικούς ανατολικό τμήμα της Γερμανίας το 1953, η εξέγερση εργατών στη Βουδαπέστη και άλλες ουγγρικές πόλεις το 1956, αλλά και η άγνωστη εξέγερση των σοβιετικών εργατών στην πόλη Νοβοτσερκάσκ το 1962 που πνίγηκε στο αίμα. 

Η γενεσιουργός όμως αιτία όλων αυτών ήταν η σύντομης διάρκειας «σοβιετική άνοιξη» ή «το λιώσιμο των πάγων» που ξεκίνησε το 1956 με το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και επισφραγίστηκε με ένα ιδιότυπο «κοινωνικό συμβόλαιο» ανάμεσα στη σοβιετική κομματική ελίτ και τη σοβιετική κοινωνία, σύμφωνα με το οποίο «αποκλειόταν κάθε επιστροφή στα χρόνια της μεγάλης τρομοκρατίας 1936 – 1938 ενώ η ελίτ αναλάμβανε την υποχρέωση της σταθερότητας και της ευημερίας της κοινωνίας, χωρίς ακρότητες». Η περίοδος αυτή έληξε αναίμακτα, εν πολλοίς, χάρη στο αυλικό πραξικόπημα στους κόλπους της ΚΕ του ΚΚΣΕ που αποκαθήλωσε τον Νικήτα Χρουστσόφ και έφερε στην εξουσία τον Λεοντίντ Μπρέζνιεφ, ο οποίος χάρισε και το όνομά του στο περίφημο «Δόγμα» της γεωπολιτικής του Κρεμλίνου, σύμφωνα με το οποίο, σε περίπτωση «απόπειρας παλινόρθωσης του καπιταλισμού» σε κάποια χώρα του «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», οι υπόλοιπες είχαν κάθε δικαίωμα να επέμβουν και να σώσουν τα «επιτεύγματα της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας». 

Ουσιαστικά, η Ανοιξη της Πράγας ήταν μία προσπάθεια μεταρρύθμισης εκ των έσω, δηλαδή μέσω του δεσπόζοντος κόμματος, του κομμουνιστικού συστήματος, το οποίο αδυνατούσε να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του πληθυσμού, ενώ παράλληλα, το αστυνομικό κράτος που είχε επιβληθεί, διαπίστωνε την αναποτελεσματικότητά του στην πάταξη κάθε ετερόδοξης, εικονοκλαστικής, αντιπολιτευτικής φωνής.

Το μονολιθικό, αρχαϊκό σύστημα που είχε επιβληθεί στην ΕΣΣΔ από το 1917, δεν ταίριαζε για λόγους ιστορικούς, πολιτισμικούς και ψυχολογικούς στις κοινωνίες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες αντιμετώπιζαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα που είχαν εγκαθιδρυθεί χάρη στις σοβιετικές λόγχες και τα τεθωρακισμένα, ως συνεργάτες των νέων κατακτητών. Αυτό ίσως να εξηγεί και τη στάση των εκπροσώπων των υπόλοιπων τεσσάρων κρατών που συμμετείχαν στη Διάσκεψη της Μπρατισλάβας, όπου αποφασίστηκε η εισβολή. Σύμφωνα με τα πρακτικά που είδαν το φως της δημοσιότητας πολλά χρόνια αργότερα, οι ηγέτες των χωρών αυτών κράτησαν την πλέον αδιάλλακτη στάση. Ηξεραν πως αν δημιουργείτο το πρώτο ρήγμα, το domino effect θα παρέσερνε όλα τα καθεστώτα. Συνέβη βέβαια, ύστερα από 22 χρόνια, μα το 1968 κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί.

Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στο αποκορύφωμά του. Η αντιπαράθεση των δύο στρατοπέδων είχε περάσει σε νέα φάση μετά την πυραυλική κρίση στην Κούβα στις αρχές της δεκαετίας, ενώ το «Δόγμα Μπρέζνιεφ» υποχρέωνε την ΕΣΣΔ να αναπτύσσει δυνάμεις σε όλες τις ηπείρους, προκειμένου να παρεμποδίσει τη γεωπολιτική ισχύ της Δύσης και να εδραιώσει τη δική της.

Η Άνοιξη της Πράγας όμως ήταν, ταυτόχρονα, και το εναρκτήριο λάκτισμα μιας μακρόχρονης, βασανιστικής, διαλυτικής πορείας τόσο για την Τσεχοσλοβακία, όσο και για τις υπόλοιπες χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας (αντίπαλου δέους του ΝΑΤΟ), η οποία κατέληξε στην πλήρη κατάρρευση αυτών των καθεστώτων το 1990 – 1991.

Την ίδια στιγμή, τα γεγονότα στην Πράγα, η εικόνα του αυτοπυρπολημένου Γιαν Πάλεχ (Σημ. ΔΕΕ: Ως Γιαν Πάλατς έγινε γνωστός τότε) τα σοβιετικά τεθωρακισμένα στους δρόμους της πόλης και οι οδομαχίες των απλών πολιτών, έκαναν τον κύκλο του κόσμου, προκάλεσαν κύματα συμπαράστασης της διεθνούς κοινής γνώμης, στέρησαν το ηθικό πλεονέκτημα από τα κομμουνιστικά καθεστώτα και, κυρίως, προκάλεσαν έντονες ιδεολογικές συζητήσεις στους κόλπους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, προκαλώντας διασπάσεις – όπως στην Ελλάδα – και την εμφάνιση νέων προσεγγίσεων της κομμουνιστικής θεωρίας και πρακτικής, όπως ο Ευρωκομμουνισμός.

Ωστόσο, η σημασία της Ανοιξης της Πράγας ήταν τεράστια. Απέδειξε πως η κομμουνιστική θεωρία και πολιτική, παρά το γεγονός ότι όμνυε στον άνθρωπο, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα σκληρό, ανελέητο, απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς. 
Ένα καθεστώς στο οποίο το κομματικό ιερατείο, ως κάτοχος, νομέας και φορέας της δικής του απόλυτης αλήθειας, αδιαφορούσε για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, τα απαράγραπτα δικαιώματά του και με τη χρήση της γυμνής από κάθε ηθικό έρεισμα βίας επέβαλλε την κυριαρχία του. Αυτό οδήγησε στη μεταστροφή ενός μεγάλου μέρους της δυτικής διανόησης, η οποία μέχρι τότε έβλεπε με συμπάθεια το κομμουνιστικό πείραμα. Η αρχική ρωγμή έγινε χάσμα και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Είχε τελειώσει η εποχή των ψευδαισθήσεων.

Ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης 

είναι δημοσιογράφος, μεταφραστής, εκδότης του περιοδικού για τον ρωσικό πολιτισμό «Στέπα»

http://www.tanea.gr/print/2018/08/18/opinions/to-telos-ton-pseydaisthiseon/

Νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Εδώ γελάνε…

Νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; 

Εδώ γελάνε…

Πάλι τα ίδια, πάλι χωρίς μέτρο και χωρίς συναίσθηση της κρισιμότητας της περιόδου: Μέσα στην αγωνία της για επικοινωνιακή ανασύνταξη, η ελληνική κυβέρνηση διακινεί την άποψη ότι έπειτα από την απελευθέρωση των Κούκλατζη και Μητρετώδη από την Τουρκία, μπορεί «να ανοίξει μία νέα σελίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις»…

Μέσα στην ένδεια και την ανεπάρκειά μας, κάποιοι σε αυτήν την χώρα έχουν την εντύπωση ότι επειδή ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται υπό πίεση, η Ελλάδα αυτομάτως αναβαθμίζεται και παίρνει την θέση της Τουρκίας ως περιφερειακή υπερδύναμη.

Αδυνατούν ή σκοπίμως αποφεύγουν να δουν το σοβαρό ενδεχόμενο, η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών να είναι απλώς μία ευτυχής μεν, παράπλευρη δε, εξέλιξη στην μείζονα αντιπαράθεση μεταξύ Αγκυρας και Ουάσιγκτον, στην οποία η Αθήνα είναι απλώς ένας αμέτοχος παρατηρητής.

Για μία ακόμη φορά κάποιοι βιάζονται και περιγράφουν το επιθυμητό ως ενδεχόμενη γεωπολιτική εξέλιξη.

Η βιασύνη και η αμετροέπεια, η οποία διακρίνει την σημερινή κυβέρνηση, έχουμε δει ότι καθόλου δεν βοήθησε κατά την τελευταία τριετία.

Όπως και η αδυναμία της (αξεπέραστη καθώς φαίνεται) να δει και να διαβάσει σωστά τις εξελίξεις, τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και τους ρόλους των μεγάλων ή μικρότερων παιχτών.

Μία εξέλιξη για την οποία η Αθήνα την παραμικρή ιδέα δεν είχε, επιχειρείται τώρα να παρουσιαστεί ως διαπραγματευτική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο ο Ερντογάν ούτε καν μπήκε στον κόπο να πάρει στο τηλέφωνο για να του ανακοινώσει την απόφασή του.

Όσο και αν επιχειρούνται άλλα, η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών είναι μία είδηση σημαντική και ευχάριστη. Ήταν το αίσιο τέλος για δύο ανθρώπους, οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες απειλούνταν με μία περιπέτεια πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που έζησαν.

Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα πράγματα σε σχέση με αυτήν την υπόθεση (αν και εφόσον βέβαια δεν έχουν υπάρξει άλλου τύπου ανταλλάγματα προς την Τουρκία, τα οποία θα οδηγούν σε άλλες δυσάρεστες εξελίξεις).

Τα φώτα της δημοσιότητας δεν πρέπει και μάλλον δεν πρόκειται να φύγουν από το μείζον, όσο και αν άλλα επιθυμούν κάποιοι στα γραφεία προπαγάνδας του Μεγάρου Μαξίμου.

Που δεν είναι άλλο από την ανεπάρκεια αυτής της κυβέρνησης.

Αγγελος Κωβαίος

http://www.in.gr/2018/08/16/apopsi/nea-selida-stis-ellinotourkikes-sxeseis-edo-gelane/

Το έργο των Μ.Ο.Μ.Α.

Το έργο των Μ.Ο.Μ.Α. που ξανάστησαν

την Ελλάδα στα πόδια της

Οι «θρυλικές» Στρατιωτικές Υπηρεσίες που έφτιαξαν από το μηδέν σε πολλές περιπτώσεις, γεφύρια, δρόμους και άλλα πολλά

Ταξιδεύοντας κανείς σε ορεινά χωριά θα ακούσει καμιά φορά τους γέροντες να του λένε: «το βλέπεις αυτό το γεφύρι; Το έφτιαξε ο στρατός. Η Μ.Ο.Μ.Α.». Η ιστορική «Μ.Ο.Μ.Α.», που κανονικά είναι, οι Μ.Ο.Μ.Α., καθώς πρόκειται για πολλές μονάδες που με έδρες στρατηγικά τοποθετημένες σε όλη την Ελλάδα, έφτιαξαν από το μηδέν σε πολλές περιπτώσεις, γεφύρια, δρόμους και άλλα πολλά.

Γράφει ο Μαρίνος Γκασιάμης

«Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η προσφορά της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Κατασκευής Έργων Ανασυγκροτήσεως (ΣΥΚΕΑ), με τις Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως (Μ.Ο.Μ.Α.), στην ταχύτερη ανασυγκρότηση και ανάπτυξη ολόκληρης της Ελλάδας από το 1957 έως το 1992». 

Με αυτή την παράγραφο αναφέρεται το Γενικό Επιτελείο Στρατού στις ιστορικές Μ.Ο.Μ.Α. που ανέλαβαν από το 1957 και μέχρι την κατάργησή τους το 1992 το βαρύ έργο της ανασυγκρότησης της χώρας ως προς τις υποδομές.

Το όνομά τους σημαίνει «Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως». Πρόκειται για μονάδες, στις οποίες μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας, οφείλει το γεγονός πως για παράδειγμα το ορεινό χωριό του, απέκτησε δρόμο που το ένωνε με την υπόλοιπη χώρα. Οι Μ.Ο.Μ.Α. ήταν «παιδιά της ανάγκης» μας είπε υψηλόβαθμος αξιωματικός εν ενεργεία του Μηχανικού. Μιας ανάγκης που γέννησε η καταστροφή και ερήμωση, ειδικά της υπαίθρου, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι καταστροφές αυτές σε συνδυασμό με το απαρχαιωμένο εναπομείναν οδικό δίκτυο και το γεγονός πως σε πολλά μέρη δεν ήταν δυνατό για οικονομικούς και τεχνικούς λόγους να εμπλακούν ιδιώτες εργολάβοι, κατέστησαν επιτακτική την ανάγκη να αναλάβει το έργο αυτό το κράτος. Το ίδιο το κράτος όμως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν και αυτό επί της ουσίας κατεστραμμένο. Η μόνη λύση έδειχνε προς τις Ένοπλες Δυνάμεις που διέθεταν το πεπειραμένο Μηχανικό, που ήδη, είτε στο πλαίσιο πολεμικών επιχειρήσεων είτε στην ειρηνική περίοδο, είχε δείξει πως διέθετε και τα μηχανήματα αλλά και τους τεχνικούς και επιστήμονες που χρειαζόταν για την κατασκευή των έργων που απαιτούνταν σε όλη την επικράτεια. 

Το news.gr αναζητώντας στοιχεία σχετικά με το έργο των Μ.Ο.Μ.Α. μίλησε μεταξύ άλλων και με τον Συνταγματάρχη εν αποστρατεία Δημήτρη Πασσιά που μετά από προσωπική του έρευνα και συνομιλίες με στελέχη που υπηρετούσαν εκείνα τα χρόνια στις ιστορικές αυτές μονάδες συνέγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου Αποφοίτων Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων της Τάξης του 1976. 

Σύμφωνα με τα όσα παραθέτει ο Συνταγματάρχης, το έργο των Μ.Ο.Μ.Α. δεν ήταν μόνο έργα οδοποιίας αλλά και άλλα έργα υποδομής όπως αεροδρόμια, εγγειοβελτιωτικά μικρά έργα κοινής ωφέλειας και οικοδομικά.

Οι έδρες και η αποστολή των Μ.Ο.Μ.Α.

Αποστολή της ειδικής αυτής υπηρεσίας ήταν σε περίοδο ειρήνης η με λογικό κόστος εκτέλεση των έργων που τις αναθέτονταν με διάφορα κυβερνητικά προγράμματα και μάλιστα στη νησιωτική και ορεινή Ελλάδα όπου δεν υπήρχε ενδιαφέρον των εργοληπτών. Η ανάθεση εκτέλεσης μικρών κοινωφελών έργων τοπικού ενδιαφέροντος για την ωφέλεια Δήμων, Κοινοτήτων, Συλλόγων και Οργανισμών ιδίως σε ακριτικές περιοχές. Σε περίοδο πολέμου οι Μ.Ο.Μ.Α. μετέπειπταν σε Τάγματα Μηχανικού Αποκαταστάσεως Συγκοινωνιών και υπάγονταν στους σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς με βασική αποστολή την αποκατάσταση ζημιών από εχθρικούς βομβαρδισμούς ή σαμποτάζ σε έργα υποδομής της χώρας (οδικό δίκτυο, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια εγγειοβελτιωτικά έργα κ.λπ.). Όταν το 1957 κλήθηκαν λοιπόν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση της χώρας, συγκροτήθηκαν για αυτό τον σκοπό στις έδρες των σπουδαιότερων νομών επτά Μικτές Ομάδες Μηχανημάτων Ανασυγκροτήσεως (Μ.Ο.Μ.Α.)

Οι έδρες των επτά Μ.Ο.Μ.Α. ανά τον Ελλαδικό χώρο ήταν στις πόλεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Κρήτης, Πάτρα, Λαμία, Λάρισα, Ιωάννινα. Οι ΜΟΜΑ ήταν κατασκευαστικές Μονάδες διοικητικά και αναλάμβαναν την εκτέλεση έργων που τους ανέθετε η προϊσταμένη αρχή στο νομό της έδρας των ή σε γειτονικούς νομούς. Το προσωπικό των Μονάδων αποτελούνταν από Αξκούς και οπλίτες του Μηχανικού, τεχνικά καταρτισμένους, αλλά και με μικρό ποσοστό Αξκών από τα λοιπά όπλα του Στρατού ή και κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων (Ναυτικό, Αεροπορία), καθώς επίσης και με πολιτικό μόνιμο ή με συμβάσεις τεχνικό προσωπικό (γραφείς, μηχανικοί, οδηγοί τεχνίτες, χειριστές μηχανημάτων, εργάτες κ.λ.π).

Συνοπτικός Απολογισμός Έργου των Μ.Ο.Μ.Α.

Εθνική – Επαρχιακή οδοποιία. Έγινε κατασκευή, βελτίωση και αρχική διάνοιξη σε εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους ιδίως της ορεινής και νησιωτικής Ελλάδας, περίπου 15.000 χλμ. Κατασκευάστηκαν στους παραπάνω δρόμους τεχνικά έργα (γέφυρες, τοίχοι αντιστήριξης, οχετοί κ.λπ) και ασφαλτοστρώθηκαν. Αεροδρόμια κατασκευάσθηκαν από την αρχή ή επεκτάθηκαν διάδρομοι προσγείωσης σε 17 αεροδρόμια, ιδίως της νησιωτικής Ελλάδος (Καρπάθου, Σκύρου, Κεφαλληνίας, Μυτιλήνης, Πάρου, Κυθήρων κ.λπ.) μεταξύ των οποίων και οι χωματουργικές εργασίες του αεροδρομίου των Σπάτων. Εγγειοβελτιωτικά και υδραυλικά έργα. Κατασκευάστηκαν μεγάλα και μικρά αποστραγγιστικά αρδευτικά, αντιπλημμυρικά και υδραυλικά έργα σε όλη την χώρα με τα οποία αξιοποιήθηκαν και δόθηκαν προς καλλιέργεια εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης.

Στα οικοδομικά έργα η συμβολή των Μ.Ο.Μ.Α. ήταν σημαντική. Ειδικότερα για την υλοποίηση του προγράμματος αποκατάστασης σεισμοπλήκτων περιοχών κατασκευάστηκαν προκατασκευασμένα σπίτια. Με την μέθοδο των προκατασκευών κατασκευάστηκαν με επιτυχία κτίρια Νοσοκομείων, Σχολείων, ΑΕΙ (Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης κ.λπ.) κτιριακές εγκαταστάσεις στρατοπέδων (Χαλκίδας, Θηβών, Λουτρακίου Βαννιάνου Ξάνθης κ.λπ.) πλέον των παραπάνω κατασκεύαζε εργολαβικά υπό την επίβλεψη της και πολλά άλλα οικοδομικά έργα σε διάφορα στρατόπεδα όπως Διοικητήρια, θαλάμους οπλιτών, υπόστεγα κλ.π.

Επίσης σημαντική ήταν η συμβολή των Μ.Ο.Μ.Α. που προσέφερε από το 1991 και μετά στο πρόγραμμα του Υπουργείου Εξωτερικών για την αποκατάσταση των παλιννοστούντων Ποντίων από τις περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Μικρά έργα Κοινής Ωφέλειας που περιλαμβάνονταν στα προγραμματισμένα  έργα, κατασκευάστηκαν σε Δήμους, κοινότητες, οργανισμούς και τοπικούς συλλόγους. Σύμφωνα με τον Συνταγματάρχη Πασσιά, τα έργα αυτά δεν είναι δυνατόν να απαριθμηθούν, καθώς μόνο τα σπουδαιότερα από αυτά υπερβαίνουν τα 700.

Οι Μ.Ο.Μ.Α., έδιναν επίσης το παρόν σε όλες τις συμφορές που έπληξαν τον Ελλαδικό χώρο (σεισμοί, πυρκαγιές, χιονοπτώσεις, πλημμύρες κ.λπ.). Μετά από 3,5 περίπου δεκαετίες οι Μ.Ο.Μ.Α. διαλύθηκαν. Στην ορεινή και νησιωτική Ελλάδα η προσφορά τους, υπήρξε τεράστια και ο λαός ιδίως της υπαίθρου την έχει αναγνωρίσει και γι’ αυτό πάντα αναφέρεται με επαινετικά λόγια. Το γιατί διαλύθηκαν θα πρέπει ίσως να αναζητηθεί στην αντιστροφή των λόγων που τις δημιούργησαν. […]

(Πηγή φωτογραφιών: Γενικό Επιτελείο Στρατού)

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.news.gr