Η αβάσταχτη ισλαμοφοβία του Καρόλου Μάρξ

Η  αβάσταχτη ισλαμοφοβία 

του Καρόλου Μάρξ

Είναι πασίγνωστη η φράση που χρησιμοποιεί ο Κάρολος Μάρξ στη διδακτορική του διατριβή, η οποία προέρχεται από την περίφημη τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης»: «απλώ λόγω τους πάντας εχθαίρω θεούς» δηλαδή : «με λίγα λόγια μισώ όλους τους θεούς».

Γιατί άραγε ο Κάρολος Μάρξ ένοιωσε την ανάγκη να αποδειχθεί και χριστιανοφοβικός και ισλαμοφοβικός και γενικά θρησκειοφοβικός; Μία πρώτη απάντηση μας δίνει ο γνωστός Μιχάλης Ράπτης γνωστός ως Πάμπλο, μαρξιστής: Γράφει: «Η φράση αυτή ανάγεται σε δύο διαφορετικές ερμηνείες. Η μία ερμηνεία συνδέεται με την καταπράϋνση των υπαρξιακών ερωτημάτων που υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο όταν η θρησκεία θεωρηθή ότι είναι κάποια εγγενής τάση του εξελισσομένου όντος, δηλαδή η θρησκεία σε αυτή την περίπτωση καταπραϋνει τις υπαρξιακές ανησυχίες του ανθρώπου. Η άλλη έννοια είναι ότι επειδή επιδιώκεται εσκεμμένως να παραπλανάται ο λαός και να αποπροσανατολίζεται από την εκάστοτε εξουσία χάριν της κοινωνικής ειρήνης γι αυτό η κάθε θρησκεία χρησιμοποιείται από το κάθε κατεστημένο προς το σκοπό αυτό δηλαδή αποκοιμίζει τα κοινωνικά ενδιαφέροντα του ανθρώπου».

Πολύ διαφωτιστικά πραγματικά τα σχόλια του Πάμπλο. Ο Κάρολος Μάρξ, ο ιδρυτής του επιστημονικού σοσιαλισμού, ο θεωρητικός του κάθε κομμουνιστικού κινήματος στρέφεται ενάντια σε κάθε θρησκεία, άρα και στο ισλάμ, επειδή θεωρεί ότι αυτή είναι «όπιο του λαού». Μισεί όλους τους θεούς επειδή αποπροσανατολίζουν την ύπαρξη και της γεννούν ψεύτικες ελπίδες σωτηρίας για ένα ψεύτικο άλλο κόσμο σε άλλη διάσταση. Ο Μάρξ μισεί τις θρησκείες επειδή δεν προβάλλουν το λόγο, δεν αναπτύσσουν τον άνθρωπο ως πραγματικότητα και δυνατότητα, δεν προτάσσουν την ύπαρξη από κάθε ουσία, αλλά προσπαθούν να υποδουλώσουν συναισθηματικά τον άνθρωπο σε φρούδες ελπίδες ενός κόσμου δήθεν καλυτέρου του δικού μας. 

Ο Μάρξ ανδρώθηκε στον αιώνα του διαφωτισμού και του «θανάτου του θεού». Προσπάθησε να προτάξει το Λόγο ως επίσημο οδηγό κάθε ανθρώπινης προόδου. Ο Λόγος στο Μάρξ νοείται ως η πορεία από τη γνώση του φαινομένου κόσμου, στην νομοτελειακή εξήγησή του και στην εμπειρική κυβέρνησή του υπό τη μορφή της πολιτειακής αταξικής κοινωνίας. Κάθε θρησκευτικό σύστημα-άρα και το ισλαμικό-αντιβαίνει στις αρχές του Καρόλου Μάρξ επειδή ευνουχίζει τον ανθρώπινο λόγο, δεν τον αναπτύσσει ως ανεξάρτητη οντότητα σε σχέση με τον άνθρωπο και τον κόσμο, δεν βοηθεί τον άνθρωπο να οικοδομήσει τον αταξικό νομοτελειακό παράδεισο επί της γής αλλά μεταθέτει ψευδώς όλες τις ανθρώπινες ελπίδες στο επέκεινα με όπλο την πίστη και όχι την μαρξική εμπειρική γνώση. Από τον Κίρκεγκωρ έως τον Χιούμ και τον Κάντ η ανθρώπινη ύπαρξη ασχολείται με το εδώ και τώρα της ύπαρξης καταργώντας κάθε μεταφυσική φενάκη και πανάκεια. Ο Μάρξ συνεχιστής αυτής της παράδοσης προσπαθεί να οδηγήσει την ανθρώπινη ύπαρξη με όπλο τον εμπειρικό και επιστημονικό νομοτελειακό λόγο στην οικοδόμηση ενός ντετερμινιστικού κόσμου που θα στηρίζεται στην ανθρώπινη βούληση κατανομής αγαθών και πλούτου και δικαιοσύνης (όπως εσφαλμένως δυστυχώς τα θεωρούσε ο Μάρξ). Η κάθε θρησκεία-άρα και το ισλάμ-είναι για το Μάρξ ένας δρόμος ολισθηρός και περιττός αυτοαναιρούμενος μέσα από την ανθρώπινη έλλογη πρόοδο.

O Nικόλαος Μπερδιάεφ προσπαθώντας να εισχωρήσει στο βάθος της μαρξιστικής φιλοσοφίας μας αναφέρει: «Ο θρίαμβος του μαρξιστικού προλεταριάτου θα χωρίσει την παγκόσμιο ιστορία σε δύο μέρη.Θα αρχίσει μία νέα παγκόσμια εποχή.Το προλεταριάτο θα είναι η μοναδική συνείδηση η πραγματική ανθρωπότητα και τα ενδιαφέροντά του θα συμπέσουν με εκείνα της συλλογικότητος».

Το μίσος του Μάρξ για όλες τις θρησκείες,η θρησκειοφοβία του εξηγείται πλήρως μέσα από το παραπάνω απόσπασμα του Μπερδιάεφ. Ο Μάρξ ως επίγειος μικροθεός καθοδηγητής φιλόσοφος προσπαθεί να δημιουργήσει μία εκκοσμικευμένη θρησκεία. Χάρις είναι η ύλη, αμαρτία είναι το πνεύμα, αρετή είναι η εργασιακή εξισορρόπηση των ανθρώπων, σκοπός και ενδελέχεια η τελική μοιρασιά των μέσων και προϊόντων παραγωγής και εγκαθίδρυση της προλεταριακής αταξικής κοινωνίας επί της γής. Η γνώση τώρα αντικαθίσταται από την εργατική ομιλία, η πίστη από την πεποίθηση της τελικής νίκης επί των αστών. Ο μαρξικός λόγος είναι το σύνολο των δυνάμεων που πολύ συγκεκριμένα μιμούμενες το φυσικό προτσές και τη διαδικασία που ο κόσμος διά του ιστορικού διαλεκτικού υλισμού προχωρεί συζητεί και εφαρμόζει όλες εκείνες τις ενέργειες τις πλέον εμπειρικές και αποδεδειγμένες που οικοδομούν διά της επαναστάσεως το νέο κομμουνιστικό (δήθεν) παράδεισο, εργασιακής ισότητος και ευδαιμονίας. Ο μαρξικός παράδεισος μεταφέρεται στη γή κάθε τι άλλο θρησκευτικής έμπνευσης αναιρείται και εξαφανίζεται. Ο ίδιος ο Κάρολος Μάρξ αναφέρει: «η θρησκεία κάποιες φορές είναι τρόπος διαμαρτυρίας των ανθρώπων ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο». Επίσης: «η κριτική της θρησκείας είναι η προϋπόθεση κάθε κριτικής» (υπενθυμίζουμε ότι αυτά τα έλεγε ο ιδρυτής του επιστημονικού σοσιαλισμού το κάδρο του οποίου στολίζει τα δωμάτια κομμουνιστικών κομμάτων). Όμως τι πραγματικά εννοεί εδώ «ο φιλόσοφος»; 

Πρίν αναλύσουμε περαιτέρω τις παραπάνω απόψεις θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Μάρξ δεν ασχολήθηκε τόσο με το ισλάμ αλλά είχε στο νού του το χριστιανισμό και μάλιστα τον εφηρμοσμένο δυτικό χριστιανισμό (συχνά υπερβολικό και βερμπαλιστικό). Η σκέψη του είναι εξόχως χαρακτηριστική: Οι οπαδοί των θρησκειών καθοδηγούνται από πνευματικές αρχές οι οποίες αποκλείεται να καλυτερεύσουν τις συνθήκες της γήϊνης ζωής, αποκλείεται να αλλάξουν τον εδώ κόσμο αφ΄ής στιγμής ασχολούνται με τον άλλο κόσμο. Η λογική του μαρξικού ανθρώπου είναι υλική και εμπειρική. Γνωρίζω με το λόγο τον κόσμο και νομοτελειακά τον αλλάζω. Η γή ανήκει στους προλεταρίους. Συζητούμε για διαφορά επιπέδων. Οι θρησκευόμενοι πιστεύουν ότι ο ουρανός ανήκει στους πιστούς ενώ οι μαρξιστές η γή ανήκει στους προλεταρίους (περίφημη η μαρξική φράση: «δεν θέλουμε να εξηγήσουμε τον κόσμο θέλουμε να τον αλλάξουμε»). Από αυτή την πλευρά λοιπόν οι μαρξιστές «φοβούνται» και απορρίπτουν κάθε θρησκεία, σήμερα εάν ζούσε ο Μάρξ θα απέρριπτε συλλήβδην το ισλάμ και την πορεία του προς την πολιτισμένη δύση. Εάν ο Μάρξ απέρριψε τις θρησκείες έχοντας στο νού του το χριστιανισμό-κυρίως –φαντασθείτε τι θα έγραφε ο υλιστής Μάρξ εάν ασχολείτο με το ισλάμ, τη σαρία, τις τιμωρίες του ισλάμ, την πολυγαμία του, τον ακρωτηριασμό των άκρων, την κατάκτηση των απίστων κ.λ.π. Θα απέρριπτε συλλήβδην και αυτόν τον θεό. Απορία μας είναι γιατί οι σημερινοί αριστεροί δεν αποδεικνύονται συνεπείς προς τον ιδρυτή τους. Μήπως δεν είναι αριστεροί αλλά μία νέα εξουσιαστική τάξη με άλλους σκοπούς και τρόπο ζωής;

Η σοβιετοποίση του Λένιν απέδειξε το βαθμό της εξουσιαστικής υποκρισίας που μπορεί να ισχύσει σε κάθε καθεστώς όταν αυτό θέλει οπωσδήποτε να επιβληθεί με κάθε κόστος και ψέμμα και στρουθοκαμηλισμό. Όσα θα πούμε εδώ προαναγγέλουν όσα γίνoνται και σήμερα. Υπενθυμίζουμε λοιπόν ότι πάντα τα εξουσιαστικά καθεστώτα εξωτερικά αλλάζουν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, εσωτερικά μάλιστα επικοινωνούν γιατί διαχρονικά υπακούουν στους ίδιους κυριάρχους. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Όταν ο Λένιν ήλθε στην εξουσία μετά την (δήθεν) επανάσταση ανησυχούσε για το αν η προπαγάνδα για τον αθεϊσμό θα έπρεπε να είναι πιο μετριοπαθής (!). Ο Λένιν δήλωσε: «θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με το πώς παλεύουμε τις θρησκευτικές προκαταλήψεις». Ανάλογα λοιπόν με αυτό που και σήμερα συμβαίνει ο Λένιν σε καμμία των περιπτώσεων και για αυστηρά φθηνούς πολιτικούς λόγους δεν προσπάθησε να επιτύχει την ιδεολογική ορθότητα, αλλά την ενσωμάτωση μουσουλμάνων στο μπολσεβικισμό διότι ήθελε να προσεταιρισθεί ευρείες μάζες λαού. Με μία αστεία-από μαρξικής άποψης-ανακοίνωση με τίτλο «προς όλους τους μουσουλμάνους εργάτες της Ρωσίας και της Ανατολής»η νεοσύστατη κυβέρνηση των σοβιέτ στις 24 Νοεμβρίου του 1917 έγραφε: «Μουσουλμάνοι της Ρωσίας όλοι εσείς των οποίων οι χώροι προσευχής καταστράφηκαν, των οποίων τα πιστεύω και τα έθιμα καταστράφηκαν και τσαλαπατήθηκαν από τους τσάρους και τους καταπιεστές της Ρωσίας, η θρησκεία σας, η εθνική και πολιτιστική κληρονομιά σας είναι πλέον ελεύθερη και άθιχτη. Να ξέρετε ότι τα δικαιώματά σας όπως και όλων των ανθρώπων της Ρωσίας είναι υπό την προστασία της επανάστασης». Ευτυχώς δηλαδή που ο Μάρξ είχε προλάβει να πεθάνει γιατί η ανακοίνωση αυτή ήταν η κατάργηση των βασικών αρχών του μαρξισμού, των βασικών θρησκειοφοβικών μαρξικών θέσεων. 

Το σκεπτικό του φλέρτ ανάμεσα στους μπολσεβίκους και στους μουσουλμάνους (!) είναι απλό και βολικό. Σύμφωνα με τον Επίκουρο μία κεντρική δύναμη άφθαρτης ύλης συνέχει όλα τα πράγματα. Όλα έχουν μία κοινή βάση, τι άραγε κοινό θα μπορούσε να έχει ο μωάμεθ και ο μάρξ. Μα πολύ απλά οι κακοί καπιταλιστές κυβέρνησαν και τους καημένους τους προλετάριους της ευρώπης ομού με τους καταπιεσμένους της τσαρικής ρωσίας (οι τσάροι εκεί ήταν οι κακοί) όπως οι κακοί πάλι καπιταλιστές καταδυνάστευσαν τους καλούς ισλαμιστές της ασίας και αφρικής. Η έννοια της κοινής καταγωγής της καταπίεσης σε προλεταρίους και ισλαμιστές ένωσε τους κομμουνιστάς και τους ισλαμιστάς σε μία παρά φύσιν άλογη συμμαχία το τελικό στάδιο της οποίας σήμερα βλέπουμε.O Τζώρτζ Λόχνόβιτς θεωρεί ότι μέχρι το 1989 η ανθρωπότητα είχε μόνο δύο συστήματα που απέπνεαν πίστη. Ο μαρξισμός και ο ισλαμισμός. Θεωρεί ότι ο κινέζικος κομμουνισμός με τον Ντέγκ Ζιάο Πίνγκ επέβαλε μόνο το μαρξισμό ενάντια σε κάθε θρησκεία (μετά τα γεγονότα στη πλατεία Tiananmen). 

Παρατηρούμε λοιπόν ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν καμμία συνέπεια θεωρητική ή πρακτική για το πώς θα διαχειρισθούν τη σχέση τους με τη θρησκεία. Το μόνο τους κριτήριο είναι το εξουσιαστικό. Όπου έχουν ανάγκη θεωρούν ταξικά αδέλφια τους μουσλίμ (!) όπου όμως δεν έχουν ανάγκες τέτοιες τους τσακίζουν κυριολεκτικά (πρβλ.τη γενοκτονία των κινέζων προς τους ουιγούρους). Οι κινέζοι επειδή έχουν την κάλυψη των κομφουκιανιστικών και βουδιστικών μαζών τις οποίες λόγω της παραδοσιακής αυτοκρατορικής παράδοσης ελέγχουν πλήρως συνδύασαν τον κομμουνισμό με την παραδοσιακή κουλτούρα υποταγής και εφήρμοσαν το οικονομικό σύστημα που σήμερα όλοι γνωρίζουμε χωρίς καμμία ανάγκη μουσουλμάνων.

Όπως όμως είδαμε ο Λένιν έκανε άλλα επειδή στην αχανή ρωσία χρειαζόταν μάζες συμμαχικές στα (δόλια) σχέδιά του. Ούτως ή άλλως επί Λένιν όσο και αν φαίνεται απίστευτο –πρίν τους σταλινικούς διωγμούς σε μουσλίμ και χριστιανούς (αν και ο Στάλιν όταν πολεμούσε το Χίτλερ μπέρδεψε το έθνος με το διεθνισμό καλώντας τους ρώσους σε εθνικό αγώνα)-αυξήθηκαν θρησκείες και αιρετικά παρακλάδια για τους συμφεροντολογικούς λόγους που μόλις αναφέραμε. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Ποιά κοινή δύναμη ενώνει κομμουνιστές και μουσουλμάνους και σήμερα βλέπουμε ότι ενάντια σε κάθε θεωρητική συνέπεια και σοβαρότητα (μαρξική σοβαρότητα) οι αριστεροί (;)έχουν αδελφοποιηθεί με τους μουσουλμάνους που σιγά-σιγά καταλαμβάνουν την ευρώπη; Πάλι ο Τζώρτζ Λόχνόβιτς σωστά αναφέρει ότι μπορεί ο μαρξισμός να άρχισε σαν θεωρία οικονομική που στόχευσε σε αταξική κοινωνία όμως στην πορεία τον ενδιαφέρει να κυβερνήσει ως πολιτική δύναμη εξασκώντας επιρροή στις μάζες. Έχοντας μάλιστα ως κεντρικό δόγμα την «ορθοδοξία»-όλοι είμαστε το ίδιο κ.λ.π. (ενάντια σε κάθε εθνική και αξιολογική προς τα πάνω ιδιαιτερότητα). Αυτό εξηγεί πολλά. Ποιοί βρίσκονται πίσω και από τους κομμουνιστές και από τους μουσουλμάνους;

Κατ΄αρχήν είναι αρκετά εντυπωσιακό το γεγονός ότι οι αριστεροί παραβλέπουν οντολογικές, γνωσιολογικές και αξιολογικές διαφορές με τους μουσουλμάνους. Ο μαρξισμός είναι παιδί του καρτεσιανού νοησιαρχικού ανθρωποκεντρισμού -έννοιες άγνωστες στους μουσουλμάνους. Ο μαρξικός παράδεισος είναι εδώ, ενώ ο παράδεισος των μουσλίμ είναι στη χώρα του πιλαφιού και του ουράνιου αγνώστου θεού. Η υλική νομοτέλεια του διαλεκτικού υλισμού διαλύει κάθε προγενέστερη θρησκεία και κληρονομεί το βασίλειο της γής στο βασιλέα άνθρωπο ενώ για τους ισλαμιστές η γή είναι απλά ένα πέρασμα προς τη χώρα του αλλάχ. Σε προχωρημένη φιλοσοφική ανάλυση ο μαρξισμός ως εσωτερικότητα είναι παιδί του βουλησιοκρατισμού (βολονταρισμού) της δύναμης της βούλησης που κυριάρχησε μέσα από τη θεωρία του περιφήμου Σοπενάουερ στην ευρώπη. Ο άνθρωπος κληρονομεί τη βούληση να κυριαρχήσει στον κόσμο γύρω του κατανοώντας τις υλικές δυνάμεις, ελέγχοντάς τις και μέσα από αυτές μπορεί να κυβερνήσει(με την επιστήμη και την τεχνολογία) τον κόσμο.Όλα αυτά μας λένε ότι αριστεροί και ισλαμιστές έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση η δύση με την ανατολή.

Πίσω από την μαρξική αριστερά όμως και τον ισλαμισμό ευρίσκονται οι ίδιες εξουσιαστικές δυνάμεις οι οποίες έχουν επικρατήσει εδώ και αιώνες επί της γής,φθάνοντας σήμερα στα τελικά τους σχέδια και στάδια. Το πείραμα της σοβιετικής ένωσης απέδωσε. Οι άνθρωποι μπορεί να κυβερνηθούν με γνώμονα την ύλη και την εργασία. Μαζεύεις τον κόσμο στα εργοστάσια και στις πόλεις, τους βλέπεις σαν μαζανθρώπους και διά του ελεγχομένου χρήματος (που το ονομάζεις «οικονομική κρίση») τους ελέγχεις. Αυτό συνέβη στην πολιτισμένη δύση. Όλοι νοιώθουν ίσοι απέναντι στην ύλη.

Το πείραμα του ισλαμισμού απέδωσε στην ανατολή. Οι άνθρωποι ομοίως ελέγχονται εμπρός σε κάθε αλλάχ. Γίνονται υποχείρια, αναπτύσσουν το συναίσθημα αντί για το λόγο, εξαρτώνται από κυριάρχους, μαζοποιούνται και χάνουν την προσωπικότητά τους. Νοιώθουν ίσοι απέναντι στον αλλάχ. Μαθηματικά ας σκεφθούμε. Όλοι σήμερα νοιώθουν ίσοι απέναντι είτε στο χρήμα είτε στον αλλάχ. Άρα κανείς δεν νοιώθει διαφορετικός. Όλοι συναισθηματικά εκλιπαρούν τους εξουσιαστές να σεβασθούν την ιλαρή ισότητά τους και να τους προσφέρουν τα περισσεύματα του τραπεζιού τους. Αριστεροί και ισλαμιστές έχουν θεοποιήσει την υλική ευδαιμονία, άρα ο αλλάχ έγινε ύλη και η ύλη αλλάχ. Μπροστά σε αυτή την ταυτοποίηση όλοι είναι το ίδιο. Το μόνο που μένει όλοι οι κάτοικοι της γής να μετονομασθούν σε αριστερο-ισλαμιστές. Χωρίς βέβαια κανένα ανώτερο πνευματικό αναφορικό προσδιορισμό.

Βασίλειος Μακρυπούλιας

Κάπταγκον, το ναρκωτικό του ISIS

Κάπταγκον (captagon), 

το ναρκωτικό του ISIS

Το Ισλαμικό Κράτος και το μυστικό του όπλο

Του Κώστα Γεώρμα από τη Ρήξη φ. 118

Φαίνεται ότι η ουαχαμπιστική ερμηνεία του Ισλάμ δεν είναι αρκετή για να παρακινήσει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να φέρουν εις πέρας τις βιαιοπραγίες που διαπράττουν. Έτσι, πέρα από τους βιασμούς γυναικών που επιδίδονται, ιδίως όταν επιστρέφουν νικητές από μια μάχη, η ηγεσία τούς παρέχει και …ναρκωτικά. Οι Κούρδοι, για παράδειγμα, στο Κομπάνι, αναφέρουν ότι πολλές φορές ανακαλύπτουν ποσότητες χαπιών σε όσους συλλαμβάνουν. Προφανώς, η εκπλήρωση της θεϊκής τους αποστολής χρειάζεται και λίγη βοήθεια από τη σύγχρονη φαρμακοβιομηχανία.

Το κάπταγκον είναι ένα φαρμακευτικό προϊόν που απαγορεύτηκε στις δυτικές χώρες το 1986 ως ιδιαίτερα εθιστικό. Πρόκειται για μια διεγερτική ουσία που προκαλεί ένα είδος ευφορίας. Οι τυπικές του συνέπειες είναι να γίνεται κάποιος ομιλητικός, να ξαγρυπνάς, να είσαι όλο ενέργεια. 

Όσον αφορά τους «μαχητές», είναι τα χαπάκια που τους κάνουν να φτιάχνονται, να μην υποχωρούν και να προχωρούν στις ακρότητες που προβάλλονται με βίντεο από το Ισλαμικό Κράτος (1).

Στις περιοχές της Συρίας, που το Ισλαμικό Κράτος –και η λοιπή συριακή αντιπολίτευση (ουαχαμπιστικής προέλευσης)– κατέχει, η παραγωγή του συγκεκριμένου ναρκωτικού έχει εκτοξευτεί, αφού η πρώτιστη μέριμνα των ηγετών του, μετά την πώληση πετρελαίου, ήταν η δημιουργία εργαστηρίων για την παραγωγή χαπιών κάπταγκον. Σύμφωνα με εκθέσεις, το Ισλαμικό Κράτος έχει μεγάλα έσοδα, γιατί μετέτρεψε τα φαρμακευτικά εργαστήρια που κατέλαβε στο Χαλέπι σε μονάδες παραγωγής κάπταγκον (2). Μάλιστα, ο λυσσαλέος βομβαρδισμός των Κούρδων από τους Τούρκους στη συνοριακή περιοχή δυτικά του Ευφράτη συνδέεται και με το γεγονός του ανθίζοντος εμπορίου ναρκωτικών, που οι Τούρκοι κάνουν μαζί με το ισλαμικό Κράτος.

Οι ποσότητες του συγκεκριμένου ναρκωτικού που διακινούνται στη Μέση Ανατολή είναι τεράστιες. Πρόσφατα, ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας (3) συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Βηρυτού γιατί στο ιδιωτικό του τζετ, με προορισμό το Ριάντ, είχε φορτώσει δύο τόνους από αυτό το ναρκωτικό. Το 2006, στη Σαουδική Αραβία κατασχέθηκαν 12 τόνοι από το συγκεκριμένο ναρκωτικό (4). Υπολογίζεται ότι το 40% των νέων στη Σαουδική Αραβία, που είναι τοξικομανείς, χρησιμοποιούν κάπταγκον, ενώ ο συνολικός τζίρος από την πώληση ναρκωτικών στη Σαουδική Αραβία ανέρχεται ετησίως σε 6,1 δισεκατομμύρια δολάρια (5). 

Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι, σε όσες χώρες ακολουθούν την αυστηρή εκδοχή (6) του Ισλάμ και απαγορεύουν το αλκοόλ ή/και προωθούν τον διαχωρισμό των γυναικών από τους άνδρες, η χρήση του ναρκωτικού γίνεται ακόμα και σε …γάμους, όπου σερβίρεται διαλυμένο στο τσάι! Στη Σαουδική Αραβία το χρησιμοποιούν μάλιστα και οι μαθητές των σχολείων για να κρατιούνται ξύπνιοι στις εξετάσεις!

Είναι σίγουρο ότι η κατάπνιξη της ιδεολογίας του αραβικού εθνικισμού και η προσπάθεια υποκατάστασής του από θεολογικές ακρότητες, που στηρίζονται τόσο από τους Σαουδάραβες, όσο και από τους συμμάχους τους Αμερικάνους, φτιάχνει μια «Νέα Μέση Ανατολή», «φτιαγμένη», όμως.

Σημειώσεις

1. Stephen Kalin, Insight – War turns Syria into major amphetamines producer, consumer, Reuters, 13 Ιανουαρίου 2014.

2. Dawn Perlmutter, ISIS Meth Heads: Tweeking in the Name of Islam. Τhe Islamic’ State Army of Drug Fiends, frontpagemag.com, 9 Μαρτίου 2015.

3. Rebbeca Perring, Saudi Prince arrested in drugs bust after two tones of drugs found on jet, The Express, 27 Οκτωβρίου 2015.

4. The Global Initiative Against Transnational Organized Crime, Amphetamines, Anarchy, and Assad, http://www.globalinitiative.net/.

5. Cecily Hilleary, Captagon:’ Breaking Bad’ in Saudi Arabia, Voice of America, 6 Νοεμβρίου 2015.

6. Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε …θεολογικού τύπου αντιπαραθέσεις, επισημαίνουμε ότι το Κοράνι δεν απαγορεύει πουθενά το αλκοόλ, ενώ κάνει αναφορά για προσοχή στους εθισμούς.

http://ardin-rixi.gr/archives/196689

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (7 - τελευταίο)

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (7 - τελευταίο)

Άλλος ένας νεοφιλελεύθερος που κατάλαβε (επί τέλους) τι συμβαίνει και ανένηψε. Αποκαλυπτικότατα τα όσα αναφέρει

ΔΕΕ

Από μια τριχιά κρέμεται 

η επιβίωση της Δύσης

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Για τις ανάγκες του νέου μου βιβλίου για το Αζερμπαϊτζάν, συνομίλησα προ καιρού με ένα μετριοπαθή, αλλά πιστό μουσουλμάνο της κοινότητας του Αμπού Μπεκρ, στο Μπακού, που δεν μάσησε τα λόγια του:

"Εδώ στο Αζερμπαϊτζάν έχουμε εξασφαλίσει μια πραγματική όαση μετριοπάθειας και ηρεμίας. Τα πράγματα όμως δεν είναι παντού και για πάντα έτσι. Εσείς στη Δύση" μου σημείωσε με έμφαση, "κρίνετε τα πράγματα μέσα από τις δικές σας θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες και αντιλήψεις. Γι’ αυτό και συνήθως δεν καταλαβαίνετε τι ακριβώς συμβαίνει".

"Μα αντιδρούμε με ανθρωπισμό και με στήριγμα την ανοχή" του αντέτεινα.

"Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα σας" αποκρίθηκε. "Οι μουσουλμάνοι στη Δύση δεν ενσωματώνονται στον δικό σας τρόπο ζωής και στις δικές σας αξίες και αρχές. Κι αντιδρούν με τον δικό τους τρόπο, διατηρώντας άσβεστες και τις αντιλήψεις άλλα και το μίσος που τους πλημμυρίζει. Εσείς σκέφτεστε ανθρωπισμό, λχ με τους πρόσφυγες, κι εισπράττετε τρομοκρατική βαρβαρότητα και φόνους. Απλά και μόνο επειδή είσαστε Δυτικοί και όχι μουσουλμάνοι. Οφείλετε να κατανοήσετε κάποιες θεμελιώδεις ισλαμικές αρχές. Που δεν μπορεί να τις απεκδυθεί κανένας αφοσιωμένος στις παραδόσεις μουσουλμάνος, όπου κι αν βρίσκεται. Λ.χ. η αρχή της "μετακίνησης" (χαιζίρια). Σύμφωνα με το Κοράνι και πολλά "χαντίντ" (πράξεις κι ερμηνείας των εφαρμογής των κανόνων) αποτελεί ιερή υποχρέωση για κάθε πιστό η μετεγκατάσταση σε κομμάτια γης που δεν είναι, καθ’ όλον η εν μέρει, ελεγχόμενα από το Ισλάμ. Με βάση  τις εντολές της "ντα’ ουα", που αποτελούν ένα είδος ισλαμικής επιταγής, όλοι αυτοί οφείλουν να εργασθούν για την διάδοση του μηνύματος του Ισλάμ και την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους".  

"Εννοείς δηλαδή πως η ροή μεταναστών ή προσφύγων γίνεται βάσει σχεδίου για την εσωτερική υπονόμευση των δυτικο-χριστιανικών χωρών;"

"Αυτό που λέω είναι πως, ανεξαρτήτως προθέσεων, οι γραφές καθοδηγούν τον πιστό μουσουλμάνο σε τέτοια συμπεριφορά. Όλοι οφείλουν, με τον ένα η τον άλλο τρόπο, να ενταχθούν, αυτοί και ο κόσμος στον οποίο ζουν, στο ‘Νταρ αλ Ισλαμ’ –στον κόσμο δηλ. του Θεού. Ενόσω εσείς επιμένετε και ομιλείτε για ανθρωπισμό, υποδοχή προσφύγων με τρόπο ανοικτό και με στόχο την ομαλή αφομοίωση, αυτοί θα συνεχίσουν να δουλεύουν για την σταδιακή επιβολή της Σαρία (ισλαμικού νόμου) και την καθυπόταξη των καφίρων (άπιστων). Σε εποχές εντάσεων μάλιστα αυτός ο στόχος μπορεί να πάρει την μορφή τρομοκρατικών κινήσεων και ένοπλων συγκρούσεων. Όλος ο κόσμος αποτελεί δυνάμει προέκταση της εξουσίας του Ισλάμ. Η τζιχάντ (ο αγώνας) για την επιβολή του μπορεί να πάρει (καί να  νομιμοποιείται γι’ αυτό) κάθε μορφή".  

Δυστυχώς η Δύση έχει τα μάτια κλειστά. Αντιδρώντας με την λογική και τον φιλελεύθερό της ανθρωπισμό υπογράφει την θανατική της καταδίκη. Οι φρικαλεότητες στο Παρίσι δεν αποτελούν παρά το ξεκίνημα μιάς σειράς τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων. Εκκολάπτουμε μόνοι μας το φίδι που ετοιμάζεται να μας θανατώσει. Θα συνιστούσα δύο εντυπωσιακά (γαλλικά αλλά μεταφρασμένα στα ελληνικά) βιβλία. Τον "Γερμανό Μουζαχεντίν" και την "Υποταγή" που περιγράφουν γλαφυρότατα όσα συμβαίνουν στις δυτικές ισλαμοκρατούμενες γειτονιές. Και προδιαγράφουν μάλλον έντονα ανησυχητικές προοπτικές.

Το πρόβλημα είναι το ίδιο το Ισλάμ κι όχι απλά οι τρομοκράτες. Θα σημειώσω μερικά πράγματα για να θεμελιώσω την άποψή μου.

Έχετε διαπιστώσει καμία κινητοποίηση "μετριοπαθών" μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο εναντίον των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν οι φανατικοί; Δεν σας προβληματίζει αυτή η περίεργη σιωπή; 

Γιατί η ροή των προσφύγων από τις εμπόλεμες περιοχές προς την Δύση πήρε τέτοια μεγάλη ένταση τους τελευταίους μήνες; Ο πόλεμος στην Συρία ξεκίνησε το 2010 – 2011. Γιατί τώρα; Μήπως συνδέεται με την δήλωση του ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου τον Φεβρουάριο του 2015 πως "θα πλημμυρίσουμε την Δύση με μετανάστες ώστε να κυριαρχήσουμε στις κοινωνίες αυτές από μέσα" περνώντας το κυρίαρχο μήνυμα του Ισλάμ;

Είναι υποχρεωμένοι ή όχι όλοι οι μουσουλμάνοι να ακολουθήσουν, μόλις υπάρξει ανάγκη, το μήνυμα του Μωάμεθ (μέσα από το Κοράνι και τα Χαντίντ  [ιερές διδασκαλίες]) για μετακίνηση (Al Hijra) ώστε να καταληφθούν πλημμυρισμένες από μέσα περιοχές των απίστων;

Οφείλουν να δείχνουν υποταγμένοι και υπάκουοι μέχρι να είναι σε θέση να κινητοποιηθούν και να εφαρμόσουν την Σαρία; Ήδη σε περιοχές που έχουν σημαντικά μεγάλους αριθμούς απαιτούν αλλαγές στις τοπικές συνήθειες και πρακτικές (στο Ντύσσελντορφ πέτυχαν μόλις την περασμένη εβδομάδα την κατάργηση στα σχολεία της χριστιανικής γιορτής του Αγίου Μαρτίνου και την μετονομασία της σε γιορτή του φωτός, στο Μόναχο ζήτησαν τον Οκτώβριο κατάργηση του Octoberfest διότι γυναίκες πίνουν δημόσια μπύρα, στο Montgomery County των ΗΠΑ απαίτησαν –και πέτυχαν– από τριετίας την κατάργηση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, ενώ σε περιοχές της Γαλλίας απαιτούν να εξαιρούνται μουσουλμάνοι στα σουπερμάρκετ από τον χειρισμό ποτών και χοιρινού για εξυπηρέτηση πελατών.

Γιατί ουδείς πρόσφυγας από Συρία, Ερυθραία και Αφγανιστάν δεν μετακινείται στις εύπορες μουσουλμανικές χώρες της Αραβίας και του Κόλπου; Και μετακινούνται όλοι μαζικά προς την Ευρώπη. Έχουν μετακινηθεί μοναχά σε Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο και Αίγυπτο. Όπου οικονομικά είναι αδύνατη η συντήρησή τους κι έτσι στοιβάζονται σε στρατόπεδα με στόχο την μετακίνησή τους μετά... προς την Ευρώπη!!!

Η Ευρώπη επιμένει να πιστεύει πως θα λύσει όλα της τα προβλήματα "αγοράζοντας" την έξοδό της από την όποια κρίση.  Με την λογική και νοοτροπία αυτή δεν έκανε τίποτα μετά τις σφαγές στην Μαδρίτη, το Λονδίνο και τις προηγούμενες εγκληματικές ενέργειες στο Παρίσι. Γεμίζοντας με μουσουλμάνους, που βαθιά όλοι τους πιστεύουν στην μελλοντική κυριαρχία του Ισλάμ, κι ανεξάρτητα τρόπων υποδοχής τους το ζήτημα της εσωτερικής υπονόμευσης εξακολουθεί να υπάρχει.

Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να δώσουν λύση. Όπως δεν έδωσαν μέχρι τώρα. Μόνο αν προσχωρήσουμε στην Ρωσική λογική αντιμετώπισης του Χαλιφάτου –χτυπήματα δηλ. από το έδαφος– θα μπορέσει να γίνει κάτι. Η Ρωσική λογική είναι ξεκάθαρη. Χρησιμοποίηση των δυνάμεων του Ασσάντ –που είναι Αλεβίτες και δεν έχουν πρόβλημα να εντοπίσουν και να τσακίσουν τους Σουνίτες του ISIS– και Ιρανούς (πάλι Σιίτες) και Σιιτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ για να επιτευχθεί η αντίδραση στα κελεύσματα των Σαλαφιστών κι η εξολόθρευση των βάρβαρων φονιάδων του Χαλιφάτου.

Διπλωματικά θα πρέπει να απαιτήσουμε (σαν Ελλάδα) από εταίρους και ΝΑΤΟ την υποχρέωση των συμμαχικών χωρών να κόψουν κάθε βοήθεια και οικονομική σχέση με χώρες που είτε δεν δέχονται επιστροφή μεταναστών στα εδάφη τους (λχ Πακιστάν, Μπανγκλαντές, Σομαλία, Ερυθραία κλπ) είτε διακοπή κάθε (οικονομικής κυρίως) σχέσης με χώρες ενίσχυσης των ακραίων (Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Εμιράτα).

Οι ηγέτες της Ευρώπης ανησυχούν ακόμη για το αν έχουμε οργανωμένες καλές υποδομές να δεχθούμε τους πρόσφυγες!!! Ουδείς ανησυχεί για το αύριο. Ποιες είναι οι προοπτικές ή και οι στόχοι αυτών των ανθρώπων. Η Δημοκρατία δεν θα κινδυνεύσει από την οργή μας. Συνθλίβεται από την περιφρόνηση των αρχών της και την εμμονή των μεταναστευτικών φύλων να επιβάλουν τις δικές τους αξίες κι αρχές. Αντί να ενσωματώνονται στην κουλτούρα της Ευρώπης οι μετανάστες / πρόσφυγες, απαιτούν να ενσωματωθεί η ευρωπαϊκή κουλτούρα στην δική τους! Και στις περιπτώσεις που η Ευρώπη αντιδρά, στο όνομα του Άλλαχ γίνονται εγκλήματα εναντίον απλών ανθρώπων.

Η πρωταρχική υποχρέωση κάθε έθνους απέναντι στην ιστορία και τους νεκρούς του είναι ο πόλεμος για την υπεράσπιση του εαυτού του – με στόχο την κατανίκηση του εχθρού του μέχρι την τελική ολοκληρωτική επιτυχία.  Η Δύση όμως εξακολουθεί να αρνείται να αντιδράσει έτσι. Κι ακούγονται φωνές για δικές της ευθύνες απέναντι στις εξελίξεις. Ποιες ευθύνες. Πότε είχε η Γερμανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισπανία και τόσοι άλλοι αποικίες στη Μέση Ανατολή. Για να μην ξεχνάμε, αν πάμε ιστορικά όσο πίσω πηγαίνουν οι μουσουλμάνοι, πως δώσαμε μάχες και στην Ανδαλουσία, και στο Πουατιέ της Γαλλίας, και στον Τάραντα και στη Βουδαπέστη και στη Βιέννη για να αποκρούσουμε τις κατακτητικές στρατιές του Ισλάμ. 

Η σωτηρία της Δύσης κρέμεται πλέον στην κυριολεξία από μια τριχιά. Και δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί. Ο Γιούνκερ δείχνει έτοιμος να τσιμπήσει το μαγουλάκι του Αλ Μπαγκντατί, αν τον συναντούσε!  Με το πορτοφόλι έτοιμο μάλιστα, για να τον στηρίξει αν χρειασθεί και οικονομικά...

Ζούμε πλέον από τις αναθυμιάσεις των επιτευγμάτων των προγόνων μας, κι αυτωνών που πολέμησαν και πέθαναν στο βωμό της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. 

Η τριχιά όμως πλέον αδυνατίζει. Κι ο χρόνος τελειώνει...

http://www.capital.gr/story/3081450

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (6)

Όταν κάποτε ορισμένοι προειδοποιούσαν για τον ισλαμικό κίνδυνο οι φιλελέδες και νεοαριστεροί καραγκιόζηδες έσπευδαν να τους χαρακτηρίσουν ακροδεξιούς, φασίστες, ναζιστές, ρατσιστές, ότι διακατέχονται από "ισλαμοφοβία" και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα. Τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι γράφουν τα ίδια και ακόμα πιο ακραία έχοντας ανανήψει για τα καλά διότι άρχισαν να συνειδητοποιούν πλέον ότι απειλούνται  τα λεφτά τους και η ζωή τους και όχι για άλλο λόγο. Το "χούϊ" όπως λέει ο λαός δεν βγαίνει εύκολα και αυτό διαπιστώνεται στην τελευταία παράγραφο όπου ο γράφων επαναλαμβάνει τις γνωστές φιλελέ ανοησίες περί ανάμειξης πληθυσμών και ανθρώπων που τις θεωρεί ως "ευλογία" (!) και θαυμάζει το παράδειγμα των ΗΠΑ, μη μπορώντας να ατιληφθεί την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ χωρών υποδοχής μεταναστών (Αμερική, Αυστραλία κλπ) επομένως υποχρεωτικά πολυφυλετικών (sic) και χωρών αποστολής μεταναστών. Τυπικός νεοφιλελεύθερος...

ΔΕΕ 

Ο καρχαρίας ή εσύ!

Του Θάνου Τζήμερου
Ας πούμε ότι είσαι φανατικός φιλόζωος. Όχι μόνο των κατοικίδιων, αλλά του συνόλου των έμβιων όντων. Κι έχεις μια γερά δομημένη φιλοσοφία ζωής γι’ αυτό. Θεωρείς ότι τα ζώα δεν έχουν λιγότερα δικαιώματα από τον άνθρωπο στη φύση. Κι ότι ο άνθρωπος πολύ συχνά τους φέρεται εγκληματικά. Ας πούμε ότι είσαι τόσο πολύ αλληλέγγυος με το ζωικό βασίλειο που δεν τρως ούτε κρέας ούτε ψάρι και δεν χρησιμοποιείς προϊόντα που προέρχονται από θανάτωση ζώων. Ούτε καν δερμάτινα παπούτσια.

Παίρνεις λοιπόν ένα καλοκαίρι τον γιο σου που είναι 8 ετών, φοράτε μάσκα και βατραχοπέδιλα και του μαθαίνεις να κάνει βουτιές θαυμάζοντας εν ειρήνη και ηρεμία την ενάλια ζωή. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας καρχαρίας. Σύμφωνα με τη φιλοσοφία σου θα πρέπει να του πεις: "Ακου παιδί μου, είμαστε εμείς οι εισβολείς στο οικοσύστημά του, εμείς μπήκαμε στον ζωτικό του χώρο. Μπορεί να μην απειλούμε κανέναν, αλλά ο καρχαρίας δεν το ξέρει. Πιθανόν να νομίζει ότι πρέπει να αμυνθεί, πιθανόν να είναι πεινασμένος. Αλλά αυτός αποφασίζει. Άρα, το δίκαιο είναι να μας φάει. Ετοιμάσου να ενωθείς με τη φύση.”

Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να παιχτεί ποτέ αυτό το σενάριο. Όσο φυσιολάτρης κι αν είσαι θα προσπαθήσεις να διώξεις ή (αν πήρες μαζί σου καλού - κακού εκείνο το μαχαίρι της γάμπας) να παλέψεις και να σκοτώσεις τον εχθρό. Γιατί εκείνη τη στιγμή απειλείται η ζωή σου και η ζωή του παιδιού σου. Αν τα καταφέρεις, θα είσαι λιγότερο φιλόζωος; Θα έχει αλλάξει η φιλοσοφία ζωής σου; Θα αρχίσεις να βασανίζεις γάτες και να φοράς γούνες μωρού φώκιας με τη λογική "τώρα πια έγινα σαν τον καρχαρία;”

Ξεκινάω με αυτό το παράδειγμα διότι ακούω διάφορους, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν και άνθρωποι που εκτιμώ, να λένε "Δεν θα αλλάξουμε. Θα έχουν νικήσει, αν μας αναγκάσουν να γίνουμε σαν κι αυτούς”. Σωστό, αλλά τι σημαίνει "σαν κι αυτούς”; Να αρχίσουμε να ζωνόμαστε εκρηκτικά και να ανατιναζόμαστε; Ή να μπουκάρουμε σε θέατρα κροταλίζοντας ένα πολυβόλο; Σαν κι αυτούς γίνεσαι όταν σκέφτεσαι σαν κι αυτούς. Όταν μισείς τον άλλον επειδή έχει μια διαφορετική θρησκεία από σένα ή διαφορετικές συνήθειες ζωής. Όταν θες τη δική σου αντίληψη να την επιβάλεις σε όλον τον κόσμο διά της φυσικής εξόντωσης όσων πιστεύουν κάτι άλλο. Είμαστε σε πόλεμο. Δεν γίνεσαι σαν κι αυτούς, όταν απλώς αμύνεσαι στην επίθεσή τους!

Ποιοί είναι όμως οι "αυτοί”; Εδώ σε θέλω. Αντίθετα με τον καρχαρία, σ΄ αυτόν τον πόλεμο μαθαίνεις ποιος είναι ο εχθρός αφού σε δαγκώσει. Ο τζιχαντιστής που πέρασε από τα μέρη μας, μέχρι να εκδηλώσει τις διαθέσεις του ήταν ένας ακόμη μουσουλμάνος, και μάλιστα ως (δήθεν) πρόσφυγας από τη Συρία μάλλον συναισθήματα συμπάθειας θα προκαλούσε παρά αμυντικά ανακλαστικά.

Για να αμυνθούμε, λοιπόν, πρέπει να αλλάξουμε πολλά απ’ όσα θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι τώρα. Αυτός ο πόλεμος δεν μοιάζει με κανέναν που ξέραμε. Η άμυνα που οφείλουμε να αντιτάξουμε θα χτιστεί σε εντελώς καινούργιες βάσεις, οι οποίες προϋποθέτουν, το λέω ευθέως και εν γνώσει των συνεπειών, αλλαγή της νοοτροπίας μας, του νομικού μας πλαισίου, και πάγωμα, για όσον χρόνο χρειαστεί, μερικών "κατακτήσεων" του Δυτικού Πολιτισμού.

Δεν είμαστε σε πόλεμο με το Ισλάμ. Δεν είναι όλοι οι Μουσουλμάνοι τρομοκράτες. Υπάρχουν εκατομμύρια δυτικοποιημένοι Μουσουλμάνοι που φρίττουν με τις επιθέσεις και τις καταδικάζουν απερίφραστα. Αλλά όλοι οι τρομοκράτες είναι Μουσουλμάνοι. Κι όλοι επιτίθενται στο όνομα του ιερού πολέμου κατά των απίστων που διατάζει το Κοράνι. Προφανώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο, όπως η άνοδος του Ισλαμικού φονταμενταλισμού δεν έχει μόνο μία αιτία. Αλλά όσο ανόητο είναι να υποστηρίζεις ότι φταίει μόνο η θρησκεία, άλλο τόσο είναι να καμώνεσαι πως η θρησκεία είναι αμέτοχη. Το Ισλάμ βρίσκεται σε έναν διαρκή μεσαίωνα. Γιατί δεν είναι μόνο θρησκεία. Είναι κυρίως ένα οπισθοδρομικό, άκαμπτο, απάνθρωπο νομικό σύστημα. Όλες οι θρησκείες ξεκίνησαν ως κανονιστικά πλαίσια: τι θα φας, τι θα πιεις, πώς θα ντυθείς, μέχρι και πώς θα κάνεις σεξ. Όλες διεκδίκησαν τον έλεγχο στη ζωή του πιστού και καλλιέργησαν τη μισαλλοδοξία. Κι όλες προκάλεσαν ποταμούς αιμάτων στην προσπάθειά τους να επικρατήσουν. Όμως, ο δυτικός πολιτισμός καθιέρωσε το κοσμικό κράτος και την ανεκτικότητα. Και ο χριστιανικός κόσμος περιόρισε τη θρησκεία (παρά τις αντιδράσεις της) στους χώρους λατρείας. Υπάρχουν και χριστιανοί φανατικοί, αλλά ακόμη και ο χειρότερος από αυτούς δεν θα πάρει το όπλο να γαζώσει ανθρώπους σε ένα εστιατόριο της Σαουδικής Αραβίας. Ούτε ο Καλαβρύτων ούτε ο Πειραιώς είναι πρότυπα ανεκτικότητας, αλλά δεν θα στείλουν την κυρία Λουκά ως μάρτυρα του Χριστού να ανατιναχτεί στην Athens Pride. Το πολύ να βγάλουν κανένα λογύδριο που θα εμπνεύσει τους "Ράδιο Αρβύλα” και να στείλουν καμιά επιστολή στην βασίλισσα Ελισάβετ να τη διαβάζουμε και να γελάμε.

Είναι καθαρά θέμα ποσοστών. Ο μέσος Χριστιανός πηγαίνει στην εκκλησία μία φορά τον χρόνο, την Μεγ. Παρασκευή. Ο μέσος Μουσουλμάνος προσεύχεται 5 φορές τη μέρα. Ας σταματήσουμε λοιπόν την πολιτικώς ορθή υποκρισία και ας αναγνωρίσουμε ότι μολονότι το πρόβλημα δεν είναι η θρησκεία, ξεκινάει από τη θρησκεία, όπως από τη θρησκεία ξεκινούσε το κυνήγι μαγισσών του μεσαίωνα, η Ιερά Εξέταση και οι Σταυροφορίες. Οι δημοσκοπήσεις, στη Γαλλία τουλάχιστον, δείχνουν ανατριχιαστικά μεγάλα ποσοστά επιδοκιμασίας των τζιχαντιστών επί του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού. Θα κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε;

Τον εχθρό λοιπόν τον ξέρουμε: είναι το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Άρα το πρώτο βήμα στην αντιμετώπισή του θα πρέπει να είναι ο διαχωρισμός των μετριοπαθών από τους εξτρεμιστές και, ναι, η ποινικοποίηση της ιδεολογίας των δεύτερων. Ξέρω ότι οι παρακμιακοί διανοουμενίζοντες θα αρχίσουν τα αναλογικά παράλογα: "με αυτή τη λογική θα απαγορέψεις το...” και θα αραδιάσουν διάφορα ευτράπελα. Όχι, αγαπητοί. Δεν υπάρχει καμία αναλογία με μια "ιδεολογία” που επιδιώκει να εξοντώσει τον πολιτισμό της ανεκτικότητας που με τόσο κόπο καταφέραμε να χτίσουμε. Στο πολιτισμό της ανεκτικότητας έχουν θέση όσοι είναι ανεκτικοί. Μόνον! Όσοι δεν είναι, ή φυλακίζονται ή απελαύνονται. Το θέαμα του αστυνομικού που κοιτάει ατάραχος τις ορδές των αφιονισμένων να διαδηλώνουν κατά της δημοκρατίας, στον τόπο που τους φιλοξενεί και να προειδοποιούν ότι έρχεται η 11/9 της Ευρώπης είναι μια θλιβερή εικόνα ενός πλαδαρού, άνευρου συστήματος αξιών που μετέτρεψε την πολιτική ορθότητα σε τετραπληγία. Τους εξτρεμιστές θα πρέπει να τους ανακαλύψουμε πριν ανατιναχτούν!

Κι αν είναι πολλοί, όπως δείχνουν οι στατιστικές; Θα κάνουμε μαζικές απελάσεις. Σκληρό μεν, απαραίτητο δε. Διότι αν το 20% των μουσουλμάνων είναι υπέρ της εφαρμογής της σαρίας και περιμένουν τη στιγμή που θα γίνουν πλειοψηφία για να την επιβάλουν "δημοκρατικά”, θα είσαι εσύ που θα αναγκαστείς να φύγεις από την πατρίδα σου, για να γλυτώσεις το κεφάλι σου! Το προτιμάς; "Μα το 80% των μουσουλμάνων είναι ειρηνικοί!” Μακάρι. Όσοι θέλουν τη συνύπαρξη, όπως καλή ώρα οι μουσουλμάνοι στη Ρόδο και στην Κω, αυτοί θα μείνουν. Οι άλλοι, ξαναλέω, θα πρέπει να φύγουν από την Ευρώπη. Το πού θα πάνε δικό τους θέμα. 

Θα πρέπει να ποινικοποιηθεί, ως κακούργημα, η με οποιονδήποτε τρόπο έκφραση υποστήριξης ή έστω συμπάθειας στο καρκίνωμα του εξτρεμιστικού Ισλαμισμού, δημόσια ή ιδιωτικά. Θα πρέπει να αλλάξει όλη η σχετική νομοθεσία. Υλικό παρακολούθησης που θα αποδεικνύει συμπάθεια στην τρομοκρατία θα είναι επαρκές στοιχείο και θα γίνεται αποδεκτό για νομική χρήση. Το νομικό πλαίσιο μιας κοινωνίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά εργαλείο επιβίωσης. Αν το υπάρχον δεν λειτουργεί, το αλλάζουμε για να λειτουργεί.

Είναι απίστευτο το ότι μέχρι σήμερα δεν θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρεις άδεια παραμονής σε χώρα της Ε.Ε. η δεδηλωμένη υιοθέτηση του πολιτισμικού και του νομικού της πλαισίου. Καιρός να γίνει. Ας ξεκινήσουμε από τους επήλυδες, βάζοντας τρία επάλληλα φίλτρα:

Πρώτον: να υπογράψουν όλοι, μουσουλμάνοι και μη, στη μητρική τους γλώσσα, μια δήλωση υπακοής στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους που τους φιλοξενεί και της Ε.Ε., αναφέροντας ρητά ότι τους θεωρούν ανώτερους κάθε θρησκευτικού νόμου. Αυτή η δήλωση θα έχει τον χαρακτήρα νομιμοποιητικού εγγράφου. Απ’ αυτή ξεκινάς για να αποκτήσεις "κάρτα".

Ειδικά οι μουσουλμάνοι, θα πρέπει να υπογράψουν και μία ακόμη δημόσια δήλωση που θα αναρτάται στο διαδίκτυο με την οποία θα αποκηρύσσουν συγκεκριμένες φράσεις του Κορανίου οι οποίες:

1. Διατάζουν τον πιστό του Αλλάχ να σκοτώσει κάθε έναν που προσβάλλει το Ισλάμ ή τον Μωάμεθ, όπως και τους μουσουλμάνους που εγκαταλείπουν το Ισλάμ.

2. Θεωρούν ότι το Κοράνι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και το Ισλάμ είναι η μόνη αποδεκτή θρησκεία.

3. Αποκαλούν τους μη Μουσουλμάνους γουρούνια και πιθήκους.

4. Απαγορεύουν την φιλία μουσουλμάνων και "απίστων”.

5. Επιτρέπουν τον βιασμό "απίστων” γυναικών θεωρώντας τες σκλάβες του σεξ.

6. Προτρέπουν τους μουσουλμάνους να τρομοκρατούν τους απίστους και να μην δείχνουν κανένα έλεος.

7. Δίνουν στους μουσουλμάνους τη δυνατότητα να αποκεφαλίζουν "απίστους”.

8. Επιτρέπουν τον "γάμο” με παιδιά προεφηβικής ηλικίας.

9. Επιτρέπουν τον βιασμό και τη βιαιοπραγία κατά των γυναικών.

Η διατύπωση μπορεί να είναι διπλωματική και να αναγνωρίζει ότι όλες αυτές οι "σούρες” αφορούσαν άλλες εποχές και δεν έχουν εφαρμογή στον 21ο αιώνα.

"Και τι θα κερδίσουμε μ΄ αυτό, αφού το Κοράνι επιτρέπει στους πιστούς να πουν και ψέματα για να προωθήσουν τα συμφέροντα του Αλλάχ;”, μπορεί να ρωτήσετε. Η απάντηση είναι: πολλά - και σε συμβολικό και σε ουσιαστικό επίπεδο. Κατ’ αρχήν η Ευρώπη θα καταστήσει σαφές ότι έχει αντιληφθεί ποιος είναι ο κίνδυνος. Οι μουσουλμανικές κοινότητες θα αισθανθούν πως είναι δική τους πρωτίστως υποχρέωση να απομονώσουν και, ναι, να αποκαλύψουν τους ακραίους. Θα πυροδοτήσει συζητήσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στους μουσουλμάνους που θα αποδείξουν ποιοι είναι μετριοπαθείς και ποιοι δεν είναι. Και θα οδηγήσει μερικές χιλιάδες στον δρόμο της απέλασης "με το καλημέρα”.

Δεύτερο και δυσκολότερο, αλλά απολύτως αναγκαίο: πλήρης απαγόρευση όλων των τύπων της ισλαμικής ενδυμασίας σε δημόσιο χώρο. Άντε να σοβαρευόμαστε και να σταματήσουμε την εθελοτυφλία με την τάχα μου "στυλιστική” επιλογή του να ντύνεις τις γυναίκες, χειμώνα - καλοκαίρι σαν σκιάχτρα. Είναι καραμπινάτη καταπίεση και βαρβαρότητα. Στην Ευρώπη το δείχνουμε το πρόσωπό μας. Θες να μείνεις μαζί μας; Θα το δείχνεις και συ. Γιατί δεν έχω καμία διάθεση να τρέμει το φυλλοκάρδι μου κάθε φορά που το σκιάχτρο περνάει δίπλα μου: είναι σκέτη μπούργκα, ή μήπως είναι καμουφλάζ εκρηκτικών; Φυσικά θα απαγορευθεί και η μαντήλα. Σε όλους. Και στις μη μουσουλμάνες για να είμαστε δημοκρατικοί. Εκτός αν επιβάλλεται από τους κανονισμούς εργασίας: ζαχαροπλαστεία, χειρουργεία, γεωργικές εργασίες και ό,τι άλλο. Ας στερηθεί η δυτική γκαρνταρόμπα ένα αξεσουάρ, για να πάψει να κυκλοφορεί στον δρόμο το σύμβολο της ανδρικής ισλαμικής δικτατορίας. Γιατί στον δρόμο φαίνεται η κορυφή του παγόβουνου. Στο σπίτι φαίνεται κι ο υπόλοιπος όγκος του: οι ξυλοδαρμοί, η καταπίεση, οι βιασμοί, η αμορφωσιά, ο άνθρωπος – αντικείμενο. Αν είσαι προοδευτικός μουσουλμάνος δεν θα σε ενοχλεί να αφήσει η γυναίκα σου τα μαλλάκια της ανακατωμένα στην τρελλή νοτιά, έτσι δεν είναι; Αν δεν είσαι, λυπάμαι, δεν θα μπούμε στον κόπο να σε κάνουμε. Εμείς εδώ έτσι ζούμε. Δεν σ΄ αρέσει; Φεύγεις. "Θα απαγορέψουμε και τις πορτοκαλί κελεμπίες των Χάρε Κρίσνα;" θα ρωτήσει ξανά ο παρακμιακός. Όχι, αγαπητέ, γιατί ο εχθρός λέγεται ακραίος ισλαμισμός και ο όρος αποτελείται από δύο λέξεις: το "ακραίος" και το "ισλαμισμός". Αν λεγόταν ακραίος ινδουισμός, ναι, θα απαγορεύαμε τις πορτοκαλί κελεμπίες. Κι αν κάποια στιγμή και οι οπαδοί του φεγκ σούι θελήσουν να το επιβάλουν σκοτώνοντας τους μη... φεγκσουίτες, τότε θα απαγορεύσουμε και το φεγκ σούι.

Τρίτον: υποχρεωτική εξέταση από γυναικολόγο, όλων των κοριτσιών των μουσουλμανικών οικογενειών για τη διαπίστωση της αρτιμέλειας των γεννητικών τους οργάνων. Ακρωτηριάζεις την κόρη σου, καταστρέφοντάς της διά βίου την ερωτική απόλαυση και έχεις την απαίτηση να ζεις στην Ευρώπη;

Στην Ευρώπη υπάρχει ανεξιθρησκία και θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει. Αλλά δεν είναι δυνατόν οι θρησκείες – όχι μόνο το Ισλάμ – να λειτουργούν αντίθετα από τον νόμο ή να υποκινούν τους ανθρώπους σε παράνομες πράξεις. Και τα ισλαμιστικά κατηχητικά αυτό κάνουν, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους. Βέβαια, κατηχητικά δεν έχουν μόνο οι μουσουλμάνοι. Και οι κατηχητές, όλων των θρησκειών, δεν φημίζονται για το ανοιχτό τους μυαλό. Αλλά και σ΄ αυτό υπάρχει λύση. Δύσκολη, αλλά λύση: ΟΛΕΣ οι θρησκείες που λειτουργούν στη Ε.Ε. θα αποδεχθούν την on line σύνδεση των χώρων λατρείας και των κατηχητικών τους με μια Ανεξάρτητη Αρχή, ας την ονομάσουμε "Θρησκευτικής Ειρήνης", σε κάθε χώρα, με επαρκές προσωπικό παρακολούθησης η οποία θα μπορεί να παρακολουθεί και να καταγράφει επί 24ώρου βάσεως οτιδήποτε λέγεται σε οποιονδήποτε χώρο λατρείας ή κατήχησης. Και δειγματοληπτικά θα "τσιμπάει" υλικό για ακρόαση. Η Αρχή αυτή πρέπει να είναι στελεχωμένη διαθρησκευτικά, με μετριοπαθείς μουσουλμάνους, χριστιανούς, εβραίους κ.λπ. που θα φροντίζουν ώστε οι θρησκευτικές διδασκαλίες να μην έχουν ίχνος μισαλλοδοξίας. Τα κατηχητικά σχολεία θα λειτουργούν μόνον ως εξωσχολικοί φορείς και σε καμία περίπτωση δεν θα υποκαθιστούν την "κοσμική" εκπαίδευση. Αυτή η Αρχή θα είναι "χρήσιμη" και για τους φανατίλες άλλων θρησκειών. Και μόνο αν ξέρεις ότι αυτό που λες στο "ποίμνιο" παρακολουθείται και μπορείς να βρεθείς από τον άμβωνα ή τον μιναρέ, στον εισαγγελέα, το σκέφτεσαι δύο φορές πριν το πεις.

Ναι, ξέρω, δεν συνάδουν αυτοί οι όροι με το σημερινό νομικό μας πλαίσιο. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, εκτός αν έχετε κάποια ιδέα πέρα από το γνωστό ευχολόγιο για αγάπη και συναδέλφωση των λαών. Να το ξαναπώ, να το εμπεδώσουμε: έχουμε πόλεμο. Μόλις τελειώσει, το ξανασυζητάμε. Κι αν κάτι μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικά σ΄ αυτό το είδος πολέμου, είναι η πρόληψη και η αποτροπή. Όταν ο άλλος έχει αποφασίσει να πεθάνει έχει τρομακτική υπεροπλία απέναντί σου. Επιπλέον διατηρεί το πλεονέκτημα του απόλυτου αιφνιδιασμού, και ως προς τον χρόνο και ως προς τον χώρο. Θα χάσεις σίγουρα, αν περιμένεις να τον αντιμετωπίσεις όταν ήδη έχει ζωστεί τα εκρηκτικά.

Από κει κι ύστερα, θα πιάσουν δουλειά οι μυστικές υπηρεσίες: οι κοριοί στα τηλέφωνα, τα ψαχτήρια στα social media και οι κάμερες στους δρόμους. Περιορίζουν αυτά τα μέτρα την ελευθερία σου; Βεβαίως. Αλλά υπάρχει νομικό πλαίσιο που να μην την περιορίζει; Η ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια δεν είναι ποτέ δεδομένη. Πρόκειται για έννοιες αντιστρόφως ανάλογες. Θες περισσότερη ασφάλεια; Θα θυσιάσεις ένα ποσοστό ελευθερίας. Εμένα πάντως δεν με ενοχλεί καθόλου να με καταγράφουν όλο το 24ωρο αν αυτό με σώσει από το να αφήσω το παιδί μου ορφανό, πηγαίνοντας σε μια συναυλία επειδή ο διπλανός αποφάσισε ότι θέλει σήμερα το βράδυ να είναι δίπλα στον προφήτη με τις 72 παρθένες.

Για την αντιμετώπιση του ISIS στον φυσικό του χώρο, η απάντηση είναι μονολεκτική: εξολόθρευση. Όχι στρατιωτική ήττα. Εξολόθρευση. Γιατί όπως με τον καρχαρία του παραδείγματος ή θα τον σκοτώσεις ή θα σε σκοτώσει. Δεν σωφρονίζονται αυτοί. Σε μεγάλο ποσοστό είναι και γενετικά εκφυλισμένοι, με σωματικές, ψυχικές και διανοητικές νόσους, μετά από πολλές γενιές ενδογαμίας, κάτι που η πολιτική ορθότητα αποσιωπά. Η συνήθεια του γάμου ανάμεσα σε πρώτα ξαδέλφια είναι ευρέως διαδεδομένη στον μουσουλμανικό κόσμο, φτάνοντας σε κάποια κράτη το 70% του συνόλου των γάμων! Κι αυτό γίνεται πάππου προς πάππον. Το πώς θα γίνει η εξολόθρευση στρατιωτικά είναι μια κουβέντα που θα κάνουν οι επαΐοντες. Εγώ αναφέρομαι στο πολιτικό πλαίσιο. Ο δυτικός κόσμος θα πρέπει να βάλει ημερομηνία τέλους του ISIS μέσα στο 2016. Κι όπως αντιλαμβάνεστε αυτό δεν γίνεται με χάδια. Ή ο καρχαρίας ή εσύ.

Κλείνω, υπογραμμίζοντας πως θεωρώ την ανάμειξη πληθυσμών και ανθρώπων διαφορετικών συνηθειών ή κουλτούρας ευλογία για έναν τόπο. Χαίρομαι όταν βλέπω στο δρόμο διαφυλετικά ζευγάρια και συγκινούμαι όταν ο γιος των Αλβανών φίλων μου με ρωτάει με πόνο ψυχής πού πάει η Ελλάδα, γιατί εδώ γεννήθηκε και γι΄ αυτόν τον τόπο νοιάζεται. Πιστεύω ότι ένα από τα πλεονεκτήματα των ΗΠΑ ήταν το ότι αποτέλεσαν, από το ξεκίνημά τους, ένα πολυφυλετικό πείραμα, στο οποίο και οι νόμοι και οι θεσμοί είχαν κατά νου την ισότητα των πολιτών ανεξάρτητα από καταγωγή, χρώμα η θρήσκευμα. Θα υπογραμμίσω όμως για ακόμα μια φορά τη διαφορά ανάμεσα στην πολυφυλετικότητα και την πολυπολιτισμικότητα. Η πρώτη έχει ως πλαίσιο ΕΝΑΝ πολιτισμό με κοινές αρχές και αξίες. Η δεύτερη είναι συνάθροιση από γκέτο. Ασύνδετα, χωρίς ανταλλαγή ύλης, χωρίς υπόβαθρο κατανόησης είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συγκρουσθούν. Στην Ευρώπη, λοιπόν, χωρούν όλες οι φυλές, αλλά ένας πολιτισμός: ο δικός μας. Τέλειωσε ο χρόνος των ατέρμονων συζητήσεων και της ευνουχισμένης πολιτικής ορθότητας, δυστυχώς μετά από εκατόμβες θυμάτων. Ήρθε η στιγμή της δράσης. Και πολύ άργησε. Διότι ανεκτικότητα σε όσους επιδιώκουν τη φυσική σου εξόντωση είναι καθαρή αυτοκτονία.

* Ο κ. Θάνος Τζήμερος είναι πρόεδρος της "Δημιουργία Ξανά"

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (5)

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (5)

Βασικές πληροφορίες για το Ισλάμ, 

που οφείλουμε να γνωρίζουμε...

Από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη: «Η καταγωγή των Αλβανών και οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες - Συμβολή στο ζήτημα της εθνογένεσης του Αλβανικού λαού» 
(Αθήνα 2014)

Κεφάλαιο 5. Οθωμανική κυριαρχία – Νεώτεροι χρόνοι

               

β. Η Αλβανία υπό οθωμανική κυριαρχία

[………………………………………………]

 Ο Σουλτάνος, ο απόλυτος και υπέρτατος άρχων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας θεωρούσε τον εαυτό του εκπρόσωπο του Θεού στην Γη, πνευματικό ηγέτη μιας  θεοκρατικής κοινωνίας και όχι ενός εθνικού κράτους, βασικός στόχος του οποίου ήταν η διάδοση του Ισλάμ.

Σύμφωνα με βασική αρχή του ισλαμισμού ο κόσμος διαιρείται σε δύο τμήματα: Στην επικράτεια του Ισλάμ (Dar el Islam) και στην επικράτεια των απίστων (Dar el Harb). Ο ιερός πόλεμος εναντίον των απίστων, το τζιχάντ (jihad), για την συνεχή επέκταση της επικράτειας του Ισλάμ αποτελεί, μαζί με το καθήκον της καθημερινής προσευχής, την ουσία της μωαμεθανικής θρησκείας. Αυτός ο πόλεμος πρέπει να συνεχίζεται διαρκώς μέχρι την πλήρη εξολόθρευσή τους και μόνον τα γυναικόπαιδα και οι γέροντες εξαιρούνται από την σφαγή, ενώ οι περιουσίες τους περιέρχονται στους πιστούς. Ο μοναδικός τρόπος για να αποφύγουν οι άπιστοι αυτές τις συνέπειες ήταν να ζητήσουν, πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών, των έλεος των μουσουλμάνων και να δεχθούν να γίνουν φόρου υποτελείς κάτω από την προστασία του μουσουλμάνου ηγεμόνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η δυνατότητα δεν παρεχόταν σε όλους τους απίστους. Οι ειδωλολάτρες έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στην σφαγή και τον εξισλαμισμό. Μόνον οι οπαδοί θρησκειών που βασίζονται σε «Άγιες Γραφές» (Χριστιανοί, Ιουδαίοι και αργότερα Ζωροαστριστές) είχαν την δυνατότητα να σώσουν την ζωή τους χωρίς να ασπαστούν τον ισλαμισμό.

Η διάκριση αυτή εφαρμόσθηκε αρχικά από τον ίδιο τον ιδρυτή του Μωαμεθανισμού κατά την περίοδο των κατακτήσεών του όταν διαπιστώθηκε η πρακτική αδυναμία να σφαγούν ή να εξανδραποδιστούν συμπαγείς χριστιανικοί, εβραϊκοί και ζωροαστρικοί πληθυσμοί.³⁷⁸

Οι «λαοί της Βίβλου» που περιήλθαν στην επικράτεια του Ισλάμ μπορούσαν να συνάψουν ένα είδος συνθήκης με τους μουσουλμάνους κατακτητές, με την οποία εξαγόραζαν την ζωή τους έναντι εκπλήρωσης ποικίλων υποχρεώσεων, η βασικότερη από τις οποίες ήταν η καταβολή του φόρου υποτελείας. Από την αραβική λέξη για την συνθήκη (djimma), έγιναν γνωστοί ως «τζιμμήδες».³⁷⁹

Συνοπτικά λοιπόν, μετά την υποταγή τους, οι μη μουσουλμάνοι, θεωρούμενοι ως  υπήκοοι δεύτερης κατηγορίας, πλήρωναν φόρους υποτελείας, τον κεφαλικό (τουρκ. cizye - τζιζιγιέ) και τον έγγειο φόρο (τουρκ. haraç - χαράτς), ενώ οι πιστοί θεωρητικά πλήρωναν μόνον το ένα δέκατο του εισοδήματός τους ως ελεημοσύνη υπέρ της ισλαμικής κοινότητας.  Στα ώριμα χρόνια της αυτοκρατορίας, κυρίως όμως όταν άρχισε η παρακμή της, η ανυπαρξία διοικητικού μηχανισμού στο αχανές οθωμανικό κράτος έκανε αναγκαία την αποδοχή στοιχειωδών αυτοδιοικητικών παραχωρήσεων προς τους κατακτημένους λαούς. Παράλληλα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι βίαιοι εξισλαμισμοί σταδιακά ατόνησαν για καθαρά πρακτικούς λόγους (ανάγκη είσπραξης φόρων). 

 Βεβαίως η εκούσια προσχώρηση των απίστων στο Ισλάμ επιτρεπόταν πάντα και υπήρξαν αρκετοί που επεδίωξαν να αναρριχηθούν κοινωνικά με την ένταξή τους στο κυρίαρχο στρώμα της αυτοκρατορίας. Επί πλέον, από την εποχή του Μουράτ Ι (1361-1389), άρχισε να εφαρμόζεται ο φρικτός θεσμός του Παιδομαζώματος (devşirme), του Φόρου του αίματος, με την αρπαγή παιδιών ηλικίας συνήθως 10-15 ετών Χριστιανικών οικογενειών από τις βαλκανικές χώρες, τα οποία εξισλαμίζονταν και εκπαιδεύονταν, αναλόγως των προσόντων τους, είτε ως στρατιωτικοί στα διαβόητα τάγματα των Γενιτσάρων είτε ως ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι.

[……………………………………………………….]

  

Σημειώσεις

378. Ιστορία Ελληνικού Έθνους (Ι.Ε.Ε.), ό. π. τομ. Ι΄ σελ. 39-40

      379.  Ι.Ε.Ε. ό.π. σελ. 40

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (4)

Περί Ισλάμ και ισλαμιστών (4)

Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ

Chapter 4: Women In Society

In nearly all countries surveyed, a majority of Muslims say that a wife should always obey her husband. At the same time, there also is general agreement – at least outside sub-Saharan Africa – that a woman should have the right to decide for herself whether to wear a veil in public.

Muslims are less unified when it comes to questions of divorce and inheritance. The percentage of Muslims who say that a wife should have the right to divorce her husband varies widely among the countries surveyed, as does the proportion that believes sons and daughters should inherit equally.

In some, but not all, countries surveyed, Muslim women are more supportive of women’s rights than are Muslim men. Differences on these questions also are apparent between Muslims who want sharia to be the official law of the land in their country and those who do not.

Women and Veiling

Muslims in many of the countries surveyed generally favor a woman’s right to choose whether to wear a veil in public.30 This view is especially prevalent in Southern and Eastern Europe, Central Asia and Southeast Asia, including at least nine-in-ten Muslims in Bosnia-Herzegovina (92%), Kosovo (91%) and Turkey (90%).

There is less agreement among Muslims in the Middle East-North Africa region and South Asia. While more than eight-in-ten Muslims in Tunisia (89%) and Morocco (85%) say women should have the right to choose whether they wear a veil, fewer than half in Egypt (46%), Jordan (45%), Iraq (45%) and Afghanistan (30%) say the same.

Sub-Saharan Africa is the one region surveyed where most Muslims do not think women should have the right to decide if they wear a veil. The only country in the region where a majority supports a woman’s right to decide is Senegal (58%); by contrast, fewer than a third support giving women this right in Nigeria (30%) and the Democratic Republic of the Congo (29%).

Wives’ Role

Muslims in most countries surveyed say that a wife should always obey her husband. In 20 of the 23 countries where the question was asked, at least half of Muslims believe a wife must obey her spouse.

Muslims in South Asia and Southeast Asia overwhelmingly hold this view. In all countries surveyed in these regions, roughly nine-in-ten or more say wives must obey their husbands. Similarly, in all countries surveyed in the Middle East and North Africa, about three-quarters or more say the same.

Across Central Asia, most Muslims say that wives must obey their husbands, although views vary from country to country. Opinion ranges from nearly nine-in-ten in Tajikistan (89%) to about half in Kazakhstan (51%).

In most of the Southern and Eastern European countries surveyed, fewer than half of Muslims believe a wife must always obey her spouse. Russia is the one exception, with 69% of Muslims taking this view.

Women and Divorce

Muslims in the countries surveyed are not united on whether women should have the right to terminate a marriage.31 In 13 of the 22 countries where the question was asked, at least half of Muslims say a wife should have this right. Most Muslims in Central Asia and in Southern and Eastern Europe hold this view, including 94% in Bosnia-Herzegovina, 88% in Kosovo, 85% in Turkey and 84% in Albania. Tajikistan is the only country surveyed in these two regions where a minority (30%) says women should have the right to initiate divorce.

Opinion is less unified among Muslims in South Asia and the Middle East-North Africa region. Large majorities affirm women’s right to divorce in Tunisia (81%), Morocco (73%) and Bangladesh (62%), but only about a quarter or fewer say the same in Pakistan (26%), Egypt (22%), Jordan (22%) and Iraq (14%).

In Southeast Asia, only a minority of Muslims believe women should be able to divorce their husbands, including as few as 8% in Malaysia.

Inheritance Rights for Women

In 12 of the 23 countries where the question was asked, at least half of Muslims say that sons and daughters should have equal inheritance rights.32 Most Muslims in Central Asia and in Southern and Eastern Europe hold this view, including 88% in Turkey and 79% in Bosnia-Herzegovina. In these regions, Kyrgyzstan is the only country where fewer than half (46%) support equal inheritance rights.

In South Asia and Southeast Asia, opinion differs widely by country. More than half of Muslims in Indonesia (76%), Thailand (61%) and Pakistan (53%) support equal inheritance rights, but fewer than half do so in Bangladesh (46%), Malaysia (36%) and Afghanistan (30%).

Across the Middle East and North Africa, fewer than half of Muslims say sons and daughters should receive the same inheritance shares. Palestinian Muslims (43%) are most supportive of equal inheritance rights in this region, while support is low among Muslims in Morocco and Tunisia (15% each).

National Context and Gender Attitudes

Attitudes toward gender issues may be influenced by the social and political context in which Muslims live. For instance, levels of support for equal inheritance by sons and daughters is often more widespread in countries where laws do not specify that sons should receive greater shares. Indeed, in most countries where laws do not mandate unequal inheritance for sons and daughters, a majority of Muslims support equal inheritance. For example, nearly nine-in-ten Muslims in Turkey (88%) say all children should receive the same inheritance. Similarly, more than three-quarters of Muslims in post-communist Bosnia-Herzegovina (79%) and Kosovo (76%) hold this view. By contrast, in most countries where laws specify that sons should receive greater shares than daughters, a smaller percentage of Muslims favor equal inheritance, including a quarter or fewer in Jordan (25%), Iraq (22%), Morocco and Tunisia (15% each).

Women’s Views on Women’s Rights

In some, but not all, countries Muslim women are more supportive of women’s rights than are Muslim men. For example, in 12 of the 23 countries where the question was asked, Muslim women voice greater support than Muslim men for a woman’s right to decide whether to wear a veil in public. In the remaining 11 countries, opinions of women and men do not differ significantly on this question.

Similarly, when it comes to the issue of equal inheritance for sons and daughters, Muslim women in nine countries are more likely than Muslim men to support it. But in the 14 other countries where the question was asked, the views of women and men are not significantly different.

In none of the countries surveyed are Muslim women substantially less likely than Muslim men to support a woman’s right to choose to wear a veil or the right to equal inheritance for daughters and sons.

Attitudes of both Muslim women and men may reflect the prevailing cultural and legal norms of their society. For example, in Morocco, 87% of women say a woman should have the right to choose to wear a veil, as do 83% of men and 85% of all Moroccan Muslims.33Yet, just 14% of Muslim women back equal inheritance for daughters and sons, compared with 15% of Muslim men and 15% of Moroccan Muslims, overall.34

Sharia and Women’s Rights

Overall, the survey finds that Muslims who want sharia to be the law of the land in their country often, though not uniformly, are less likely to support equal rights for women andmore likely to favor traditional gender roles.

Differences between those who want sharia to be the official law and those who do not are most pronounced when it comes to the role of wives. In 10 of the 23 countries where the question was asked, supporters of sharia as official law are more likely to say wives must always obey their husbands. Especially large gaps are found in Albania (+44 percentage points), Kosovo (+34), Bosnia-Herzegovina (+34) and Russia (+33).

Muslims who favor an official role for sharia also tend to be less supportive of granting specific rights to women. For instance, in six countries, those who want Islamic law as the official law are less likely to say women should have the right to divorce, including in Russia (-34 percentage points), Morocco (-19) and Albania (-19). However, the opposite is true in Bangladesh (+13) and Jordan (+12).

Additionally, in seven countries, supporters of sharia as the official law of the land are less likely to say sons and daughters should receive equal inheritance. And in five countries, those who favor sharia as the official law are less likely to believe a woman should have the right to decide whether to wear a veil in public.

---

Footnotes:

30 The Quran states that a woman should dress modestly, but it does not specifically require that she wear a veil. See Quran 24:30-31. Informed by certain hadith, however, all main legal schools of Islam (madhhab) mandate that women should veil. See Siddiqui, Mona. 2012. “Veil.” In McAuliffe, Jane Dammen, general editor. Encyclopaedia of the Qur’an. Brill. See also Hasan, Usama. 2011. “The Veil: Between Tradition and Reason, Culture and Context.” In Gabriel, Theodore and Rabiha Hannan, editors. “Islam and the Veil: Theoretical and Regional Contexts.” Continuum International Publishing Group, pages 65-80. (return to text)

31 According to most major schools of Islam (madhhab), a woman is permitted to divorce her husband under certain conditions. See Jawad, Haifaa A. 1998. “The Rights of Women in Islam: An Authentic Approach.” Palgrave Macmillan, page 8. (return to text)

32 The Quran specifies that a son should receive two shares of inheritance for every one share given to a daughter. See Quran 4:11. (return to text)

33 Moroccan law does not require or forbid wearing a hijab. See Gray, Doris H. 2008. “Muslim Women on the Move: Moroccan Women and French Women of Moroccan Origin Speak Out.” Lexington Books, page 109. (return to text)

34 Moroccan laws adhere to the Quranic injunction that sons should receive twice the inheritance of daughters. See Sadiqi, Fatima. 2010. “Women’s Rights in the Middle East and North Africa 2010 – Morocco.” Freedom House. (return to text)

Photo Credit: © Scott E Barbour