Μόλις κυκλοφόρησε

Κυκλοφόρησε από τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις" η β΄ έκδοση του εξαντλημένου εδώ και χρόνια εκτεταμένου διηγήματος Πολιτικής Επιστημονικής Φαντασίας "Η Μηχανή του Κατεστημένου" του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη, με εισαγωγικό σημείωμα της Καθηγήτριας της Αγγλικής Φιλολογίας του ΑΠΘ Δόμνας Παστουρματζή, που διδάσκει αμερικανική λογοτεχνία και επιστημονική φαντασία.

Πρόλογος του Συγγραφέα στην β΄ έκδοση

Έγραψα την «Μηχανή του Κατεστημένου» πριν 30 χρόνια, σε μια περίοδο επίπονων αναζητήσεων, επαγγελματικών, πολιτικών, κοινωνικών, φιλοσοφικών, καθώς και έντονων προσωπικών προβληματισμών. Κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1985 και από την αρχική συγγραφή του μέχρι σήμερα (έχοντας εξαντληθεί εδώ και χρόνια), πέρασε ένα τέταρτο αιώνα μέσα στο οποίο συνέβησαν τεράστιες ανακατατάξεις, πολιτικές και κοινωνικές, αλλά και απίστευτες τεχνολογικές εξελίξεις.

Υπήρχε κάποιος λόγος να επανεκδοθεί αυτό το βιβλίο στην αρχική του μορφή ή έπρεπε να γράψω ένα άλλο, που θα ενσωμάτωνε όλες αυτές τις αλλαγές, θα αφομοίωνε τα νέα ερεθίσματα και θα έδινε μια άλλη, διαφορετική εκδοχή για τον κόσμο του Μέλλοντος;

Κατέληξα στην άποψη για την επανέκδοση, χωρίς να αποκλείω εντελώς την δεύτερη περίπτωση, εφ’ όσον βέβαια υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις σχετίζονται άμεσα με τα δεδομένα της εποχής και το πρίσμα με το οποίο παρατηρείς και στην συνέχεια προεκτείνεις τις παραμέτρους στο μέλλον. Αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι είναι η ψυχική διάθεση του συγγραφέα.

Μια απαισιόδοξη θεώρηση θα κατέληγε σε ένα βιβλίο αντίστοιχο με τον σκοτεινό κόσμο της τριλογίας του Γουίλλιαμ Γκίμπσον (William Gibson – Neuromancer, Burning Chrome, Count Zero), έναν παγκοσμιοποιημένο πλανήτη όπου κυριαρχούν οι κολοσσιαίες πολυεθνικές, η υψηλή τεχνολογία τους (High Tech) και οι ανταγωνισμοί τους, με την υπόλοιπη ανθρωπότητα υποβαθμισμένη και βουτηγμένη στην ευρεία χρήση κάθε είδους ψυχοτρόπων ουσιών, στην διαφθορά και τον εκφυλισμό, με αιματηρές συγκρούσεις συμμοριών, με τα μέλη της σχεδόν άβουλες μαριονέτες και κάποιους λίγους να επιβιώνουν με την χρήση της λεγόμενης «χαμηλής τεχνολογίας» (Low Tech).

Προτίμησα την αισιόδοξη προοπτική, παρ’ όλο που της δίνω τις λιγότερες πιθανότητες, με αποτέλεσμα την απλή επανέκδοση του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας. Υπενθυμίζω ότι «Η Μηχανή του Κατεστημένου» υπήρξε ένα προφητικό έργο, αν αναλογιστεί κάποιος την εποχή που γράφτηκε. Όταν μάλιστα πρωτοκυκλοφόρησε, δέχτηκα πάμπολλα ειρωνικά σχόλια και κριτικές για την «αχαλίνωτη φαντασία» μου, που προέβλεπε την κατάρρευση της τότε παντοδύναμης Σοβιετικής Ένωσης. Πέντε χρόνια μετά, αποδείχθηκε ότι η φαντασία μου δεν ήταν καθόλου «αχαλίνωτη». Υποθέτω ότι και πάλι πολλοί θα σπεύσουν να σαρκάσουν την (μη πραγματοποιηθείσα προς το παρόν) πρόβλεψή μου για την κατάρρευση των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα τους συνιστούσα να κρατούν μικρό καλάθι. Ο χρόνος θα δείξει…

Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω τόσο την Καθηγήτρια του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κα Δόμνα Παστουρματζή, που διδάσκει Λογοτεχνία της Επιστημονικής Φαντασίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (κάτι που θεωρώ τρομερά πρωτοποριακό για τα δεδομένα της ελληνικής ακαδημαϊκής πραγματικότητας), η οποία διέθεσε πολύτιμο χρόνο ασχολούμενη με το βιβλίο μου, όσο και τον Εκδότη Γιώργο Καραμπελιά, ο οποίος δέχτηκε να επανεκδώσει αυτό το βιβλίο, έναν πραγματικά μεγάλο διανοητή και κυρίως ακαταπόνητο αγωνιστή, που δυστυχώς ανήκει σε μια κατηγορία που εκλείπει με γοργούς ρυθμούς στον δύσμοιρο αυτόν τόπο.

Τους ευχαριστώ ειλικρινά και τους δύο «εκ βάθους καρδίας»…

ΔΕΕ

Πηγή: http://vivliofiloi.blogspot.com/2010/08/blog-post_28.html

Οι τρεις αυτονομίες

Εθνοτικός χάρτης του 1877 της Ελληνικής Χερσονήσου

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κων/τίνου Χολέβα που θα δημοσιευθεί στο περιοδικό "ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ" του Σεπτεμβρίου 2010.

ΔΕΕ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Η γνωμοδότηση του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης για την ανεξαρτησία του Κοσσόβου (Ιούλιος 2010) και η δολοφονία του Βορειοηπειρώτη Αριστοτέλη Γκίκα στη Χειμάρρα από φανατικούς Αλβανούς (Αύγουστος 2010) αποτελούν δύο σημαντικά γεγονότα με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον. Στη Χάγη το Δικαστήριο έκρινε ότι η απόσχιση της περιοχής Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων από τη Σερβία και η δημιουργία ανεξαρτήτου κράτους υπό αλβανική διοίκηση δεν συγκρούεται με τη διεθνή νομιμότητα. Έτσι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για διάφορα αποσχιστικά κινήματα και δημιουργούνται ερωτηματικά για την αξία της εδαφικής ακεραιότητος των κρατών, την οποία υποτίθεται ότι προστατεύουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ και οι αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων. Η δε δολοφονία του ομοεθνούς μας έφερε και πάλι στο προσκήνιο την ξεχασμένη Βόρειο Ήπειρο και τα δεινά του εκεί Ελληνισμού, τα οποία συνεχίζονται και υπό «δημοκρατικό» καθεστώς, μετά από την εξοντωτική τυραννία των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων και λαμβάνοντας υπ’ όψιν και άλλες ρευστές καταστάσεις στη Βαλκανική μας Χερσόνησο κρίνω σκόπιμο να επισημάνω τρεις περιφερειακές μορφές Αυτονομίας, οι οποίες μπορούν να δώσουν λύση στα σημερινά προβλήματα και να εκτονώσουν ειρηνικά τις δυναμικές διεκδικήσεις συγκεκριμένων εθνικών κοινοτήτων. Ξεκαθαρίζω ότι όταν μιλώ για Αυτονομία εννοώ Ευρεία Τοπική, Εκπαιδευτική, Αστυνομική και Οικονομική Αυτοδιοίκηση χωρίς να αλλάζουν ή να κινδυνεύουν τα υφιστάμενα σύνορα. Πιστεύω ότι η γνωμοδότηση της Χάγης είναι λανθασμένη νομικά και επικίνδυνη πολιτικά, γι’ αυτό αξίζει να αναζητήσουμε εξισορροπητικές λύσεις, όπως οι τρεις Αυτονομίες τις οποίες προτείνω.

Πρώτον. Αυτονομία των Σέρβων του Κοσσόβου.
Η Ελλάς, η Κύπρος, η Ρωσία, η Ισπανία και πολλές άλλες χώρες (ακόμη και μουσουλμανικές όπως το Αζερμπαϊτζάν) καλά κάνουν και δεν αναγνωρίζουν το Κόσσοβο ως ξεχωριστό κράτος, διότι η κάθε χώρα οφείλει να σκέπτεται τις πρακτικές συνέπειες στα δικά της εθνικά θέματα (κατεχόμενη Κύπρος, Βάσκοι, Καταλωνία, Μουσουλμάνοι του Καυκάσου κ.λπ). Από τη στιγμή, όμως, που άλλες και μάλιστα ισχυρές χώρες , όπως οι ΗΠΑ, αναγνωρίζουν το Κόσσοβο, πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στη αναζήτηση λύσεων για την επιβίωση της Σερβικής Ορθόδοξης μειονότητας στην περιοχή. Οι βομβαρδισμοί του 1999 έγιναν με στόχο δήθεν το πολυεθνικό Κοσσυφοπέδιο και κατέληξαν σε ένα μονοεθνικό αλβανικό προτεκτοράτο, όπου οι περισσότεροι Σέρβοι έχουν φύγει και οι λίγοι εναπομείναντες έχουν περιορισθεί στον βόρειο κυρίως θύλακα (Μητρόβιτσα). Η μόνη λύση για να επιβιώσουν και να μην αισθάνονται διωκόμενοι είναι να αποκτήσουν μία μορφή Αυτονομίας με δικό τους τοπικό Κοινοβούλιο, άνεση επικοινωνίας με την μητέρα Σερβία, εκκλησιαστικούς και εκπαιδευτικούς θεσμούς στο πλαίσιο της εθνικής τους παράδοσης, χωρίς παράλληλα να εμποδίζεται η συμμετοχή τους στους ευρύτερους θεσμούς του Κοσσόβου, εάν θέλουν και στον βαθμό που αυτή είναι εφικτή. Η Αυτόνομη αυτή περιοχή θα προστατεύεται από τον ΟΗΕ και την Ευρ. Ένωση ενώ ταυτόχρονα η ΟΥΝΕΣΚΟ θα πρέπει να προστατεύσει πιο αποτελεσματικά τους Ορθοδόξους Ναούς και τα σερβικά μοναστήρια που μένουν εκτός της Αυτόνομης περιοχής και έχουν ήδη δεχθεί επιθέσεις από Αλβανούς κατά τα τελευταία 11 χρόνια.

Δεύτερον. Αυτονομία των Αλβανών εντός των ορίων της ΦΥΡΟΜ.
Από το 2001, που οι Αλβανοί των Σκοπίων πήραν τα όπλα, μέχρι σήμερα η περίφημη Συμφωνία της Αχρίδος αποτελεί πεδίο αντεγκλήσεων και αμφισβητήσεων μεταξύ των Σλάβων (ψευδομακεδόνων) και των Αλβανών που ανέρχονται στο 30% του συνολικού πληθυσμού. ΟΙ Αλβανοί έχουν αναθαρρήσει μετά την αμερικανική υποστήριξη στη απόσχιση του Κοσσόβου και οραματίζονται τη απόσχισή τους από τη ΦΥΡΟΜ και την ένωσή τους με τους ομοεθνείς τους, οι οποίοι ελέγχουν το Κόσσοβο. Η Μεγάλη Αλβανία έχει μετονομασθεί πιο διπλωματικά σε Φυσική Αλβανία, ενώ τα όπλα της εξεγέρσεως του 2001 παραμένουν σε κρύπτες για το ... επόμενο βήμα. Η μόνη λύση τουλάχιστον για το προσεχές μέλλον είναι η σαφής Αυτονομία των περιοχών με αλβανική πλειοψηφία εντός των ορίων του κράτους της ΦΥΡΟΜ. Έτσι το κράτος αυτό θα χάσει τον χαρακτήρα του μονοεθνικού «μακεδονικού», όπως προβάλλεται σήμερα. Επομένως θα είναι ευκολότερο να προβάλλει η Ελλάς τα επιχειρήματά της για το ζήτημα του ονόματος. Ένα δι-εθνικό ή ορθότερα πολυ-εθνικό κράτος δεν μπορεί να λάβει το όνομα που εκφράζει μία μόνον εθνότητα. «Μακεδόνες» αυτοαποκαλούνται οι Σλάβοι της ΦΥΡΟΜ. Οι Αλβανοί ήδη έχουν προτείνει το όνομα Δαρδανία που εξυπηρετεί και την Ελλάδα.

Τρίτον. Αυτονομία των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών εντός αλβανικών συνόρων.
Όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν την Αλβανία από το 1990 μέχρι σήμερα απαιτούν από την Ελλάδα να συντηρεί πολυάριθμους Αλβανούς μετανάστες, αλλά ασκούν πολιτική γενοκτονίας «χαμηλών τόνων» κατά του αυτόχθονος Ελληνισμού. Αν δεν αποκτήσει μία μορφή Αυτονομίας η Β. Ήπειρος ο εκεί Ελληνισμός θα σβήσει τελείως. Μόνο με τη λύση της Αυτονομίας θα εξασφαλίσει εκπαιδευτικά, περιουσιακά και εκκλησιαστικά δικαιώματα και δίκαιη αστυνόμευση. Επιπλέον θα δημιουργηθεί μία ζώνη επενδύσεων με βοήθεια από την Ελλάδα για να επιστρέψουν πολλοί Βορειοηπειρώτες που εργάζονται σήμερα στον Ελλαδικό χώρο. Δυστυχώς οι αλβανικές ηγεσίες ενισχύουν τον ανθελληνισμό και πυροδοτούν την προπαγάνδα των Τσάμηδων (απογόνων των εγκληματιών πολέμου). Ας τούς θυμίσουμε την Αυτονομία, την οποία προβλέπει το Πρωτόκολλο της Κερκύρας του 1914 με την υπογραφή και της Αλβανίας!

Κ.Χ. 25-8-2010

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη (β΄ μέρος)

Ο Marcus Alexander Templar μιλάει έξω απ' τα δόντια για την Ελλάδα, την ομογένεια, το Μακεδονικό, τις λανθασμένες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων και την κατάσταση στα Βαλκάνια, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Ανεξάρτητο Ελληνικό Δίκτυο.

- Τι μπορεί να σημαίνει για τις μελλοντικές εξελίξεις το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν συζητά ταυτότητα και γλώσσα, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει καταστήσει σαφές ότι η προοπτική «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας από τους γείτονες μας δεν τίθεται υπό συζήτηση καθώς είναι παράλογη και ψευδής;

A. Η Ελλάδα δεν μπορεί ποτέ να δεχτεί μια "Μακεδονική" μειονότητα εντός των συνόρων της. Οποιαδήποτε κυβέρνηση υπογράψει μια τέτοια συμφωνία, με την οποία θα αναγνωρίζει εθνική μειονότητα με ένα τέτοιο όνομα, ρισκάρει μια εξέγερση στη Μακεδονία. Πώς μπορεί να δεχτεί η Ελλάδα μια "Μακεδονική" μειονότητα, όταν η πλειοψηφία (σ.τ.μ. των Ελλήνων) στη Μακεδονία αποκαλούν τους εαυτούς τους Μακεδόνες εδώ και περίπου τρεις χιλιετίες; Το ζήτημα της ταυτότητας, της γλώσσας, της πολιτιστικής κληρονομιάς και τα συναφή, δεν αποτελούν ζήτηματα που πρέπει να λύσει η Ελλάδα. Αποτελούν εσωτερικό θέμα των Σκοπίων. Πρέπει να αρχίσουν να εξηγούν την πλάνη της εκπαίδευσής τους επισήμως ή ανεπισήμως. Είναι αδιανόητο να καλείται η Ελλάδα να παρατήσει την ιστορία της και την κληρονομιά της, για να μην αισθάνονται οι Σκοπιανοί ταπεινωμένοι. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Σκοπιανοί έχουν κάνει, κάνουν και θα εξακολουθήσουν να κάνουν τα πάντα για να ταπεινώσουν τον ελληνικό λαό. Είμαι βέβαιος οτι τα ακαδημαϊκά επιχειρήματα είναι απαραίτητα όταν μιλούμε για λογικούς ανθρώπους, αλλά εδώ ασχολούμεθα με Σκοπιανούς, με ανθρώπους που πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τά μέσα. Έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η συνεννόηση και συνομιλίες με Τούρκους είναι κάτι δύσκολο, τότε θα πρέπει να αναλογισθεί κανείς ότι η συνεννόηση με Σκοπιανούς θα είναι πολύ δισκολότερη, ιδίως σχετικά με το θέμα της Μακεδονίας το οποίο δεν ένα επιστημονικό ζήτημα! Έχω προσωπική εμπειρία 62 χρόνων εκ των οποίων 28 χρονια ειναι επαγγελματικής υφής.

- Θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι ο αρμόδιος επίτροπος για τη διεύρυνση κ.Φούλε αναφέρθηκε στην ΠΓΔΜ ως Μακεδονία.

Α. Είναι πράγματι αλήθεια, αλλά έχετε ακούσει κανέναν από την ελληνική κυβέρνηση να λέει τίποτα, ή ακόμη και να διαμαρτύρεται; Γιατί δεν το έκαναν; Το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου δεν λειτουργεί πια. Δείχνει πόσο άσχετοι είναι οι πολιτικοί στην Ελλάδα, αποδεικνύει ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν γνώση του τι συμβαίνει έξω από τη γυάλα ζουν. Οι Σκοπιανοί έχουν πλημμυρίσει το διαδίκτυο επειδή εργάζονται μαζί, και επιπλέον, χρηματοδοτούνται αδρώς, με τρόπο που οι Έλληνες αδυνατούν να συλλάβουν. Τα Σκόπια και η Τουρκία έχουν θέσει τις προτεραιότητές τους και ακούνε όταν τους μιλάει η διασπορά τους. Στην περίπτωση των Ελλήνων, υπάρχουν ανίκανοι πολιτικοί και ξερόλες ψηφοφόροι. Ενώ η Τουρκία δαπανά ετησίως εκατομμύρια δολάρια για τους στόχους της, καθιστά επίσης βέβαιο ότι καλύπτει τους εβραϊκούς και Σκοπιανούς στόχους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα ξόδεψε μόλις 47.000 δολάρια για την απαλλαγή από τη θεώρηση βίζας! Δεν ξόδεψε ούτε σέντ για τα εθνικά θέματα.

- Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει ν’ αναφέρονται στη γειτονική μας χώρα ως «Μακεδονία» πάρα πολλοί, δεν είναι κάτι που μας εκπλήσσει. Όμως όταν αναφέρεται σε αυτήν ως «Μακεδονία» ο αρμόδιος Επίτροπος για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκεί φαντάζεται κανείς μήπως και δεν είναι αστοχία από την πλευρά του. Θα έπρεπε κατά τη γνώμη σας η ΕΕ να έχει φανεί πιο υποστηρικτική απέναντι στην Ελλάδα, ή μήπως εμείς οι Έλληνες θεωρήσαμε δεδομένη την βοήθεια των εταίρων αλλά και των συμμάχων μας ως προς το ζήτημα της ονομασίας;

Α. Όπως είπα και παραπάνω, ενώ οι Σκοπιανοί εργάζονται ολημερίς και ολονυκτίς, χρηματοδοτόντας το εθνικό τους ζήτημα, η Ελλάδα παίζει παιχνίδια με τους Σκοπιανούς. Φαίνεται ότι οι Έλληνες ενδιαφέρονται περισσότερο να μην εξευτελίσουν τους Σκοπιανούς, αντί να ενδιαφέρονται πώς να μην εξευτελιστούν οι ίδιοι. Η "Ενωμένη Μακεδονική Διασπορά» λαμβάνει χρήματα από πολλές πηγές. Η Παμμακεδονική Οργάνωση δεν λαμβάνει χρήματα από κανέναν. Βοηθούν τη μητέρα πατρίδα μέχρι τέλους. Δε συμβαίνει το ίδιο ούτε στο ελάχιστο με τους Έλληνες. Οι Έλληνες στην Ελλάδα κοιμούνται, επειδή οι πολιτικοί τους και τα επικρατούντα ΜΜΕ τα έχουν κάνει πλακάκια. Τα επικρατεστερα ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν αναφέρουν τίποτε, επιτρέποντας σε κάθε κόμμα εξουσίας να τα χειραγωγήσει. Όσον αφορά την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, θα ήθελα να πω μερικά πράγματα. Τα δύο θεσμικά όργανα λειτουργούν ομόφωνα. Κάποιος μου είπε ότι εάν η Ελλάδα δεν συμβιβαστεί με την ΠΓΔΜ σύντομα, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ ως "Μακεδονία." Αυτό θα ήταν αλήθεια αν τα δύο θεσμικά όργανα εργάζονταν με δημοκρατικό τρόπο. Οι εν λόγω οργανισμοί, όπως όλοι οι διεθνείς οργανισμοί εργάζονται συναινετικά. Κανείς από τους δυο δεν διαθέτει μηχανισμό εξόδου οποιουδήποτε μέλους, για οποιονδήποτε λόγο, και ακόμη και αν το έκαναν, ποτέ δεν θα επέτρεπαν είσοδο της ΠΓΔΜ και έξοδο της Ελλάδας. Δείτε απλά το χάρτη και θα καταλάβετε. Επομένως, ο,τιδήποτε και να συνέβαινε σε αμφότερους τους οργανισμούς, οι σύμμαχοι της Ελλάδας χρειάζονται τη συναίνεση της Ελλάδας.

- Συχνά οι γείτονες μας ισχυρίζονται πως η Ελλάδα δεν έχει διάθεση να δοθεί λύση στο ζήτημα της ονομασίας, επικαλούμενοι τα λόγια του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είχε πει ότι «δεν θα υπάρξει ανάγκη για διαπραγματεύσεις για το όνομα, διότι εάν περιμένουμε, δεν θα υπάρχει άλλη πλευρά για να διαπραγματευτούμε.»

Α. Η Ελλάδα δεν εργάζεται για την εξεύρεση ονόματος κανενός. Τα Σκόπια οφείλουν να βρουν ένα όνομα για αυτούς και η Ελλάδα απλά οφείλει να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Ό,τι είπε ο Σαμαράς στο παρελθόν ήταν σωστό, αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνη για την παρούσα ύπαρξη της ΠΓΔΜ. Η ΠΓΔΜ σχεδόν έπαψε να υπάρχει το 2001. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που την κράτησε ενωμένη. Μάλιστα, βουλευτική αντιπροσωπία των Σκοπίων είχε έλθει στην Ελλάδα για να ζητήσει δασκάλους για την εκμάθηση της ελληνικής από τα παιδιά της των Σλάβων της ΠΓΔΜ σε περίπτωση διάλυσης του κράτους τους. Σε γενικές γραμμές, οι Έλληνες πολιτικοί είναι δέσμιοι των ιδεολογιών τους. Ξέρουν τι χρειάζεται να γίνει, αλλά δεν το κάνουν, διότι έτσι θα έρχονταν σε σύγκρουση με την ιδεολογία τους και, κατά συνέπεια, με το κόμμα τους. Αν κάποια στιγμή σταματούσαν για να σκεφτούν τι είναι καλό για τη χώρα, και το έκαναν, η Ελλάδα θα ήταν το καλύτερο μέρος για να ζει κανείς.

- Πιστεύετε πως τα Σκόπια φοβούνται την επανάληψη των συγκρούσεων του 2001 μεταξύ Αλβανών και Σλαβομακεδόνων, που τότε οδήγησαν στη μεταρρύθμιση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, με επίκεντρο την αναγνώριση των δικαιωμάτων του αλβανικού στοιχείου, συγκρούσεις που αυτή τη φορά θα μπορούσαν να διαλύσουν το κρατίδιο εκ των έσω;

Α. Είναι πολύ πιθανό, αν και αυτό δεν θα συμβεί έως ότου οι Αλβανοί αισθανθούν ηθικά, πολιτικά, και στρατιωτικά, έτοιμοι για μια εξέγερση. Όταν οι προσπάθειες των λόμπι τους στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες είναι κοντά στο να αποφέρουν καρπούς, θα ρίξουν το φταίξιμο στην διοίκηση Γκρουέφσκι για όλα τα δεινά τους και θα δείτε τη συνέχεια. Ο Γκρουέφσκι δεν έχει κάνει τίποτα ως προς την τήρηση της Συμφωνίας της Αχρίδας. Έχετε υπ' όψιν σας ότι η εξέγερση άρχισε όταν το VMRO ήταν στην εξουσία. Βλέπω τους Αλβανούς να ενώνονται με το Κοσσυφοπέδιο εκ πρώτης, και στη συνέχεια με την Αλβανία. Βεβαίως η γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου υπέρ της ανεξαρτητοποίησης του Κοσυφοπεδίου από την Σερβία ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και η ανακήρυξη ανεξαρτησίας της Ιλλυρίδος μπορεί να γίνει πιό σύντομα από ό,τι πιστεύουν πολλοί. Ελπίζω οτι ο κ. Παπανδρέου δεν θα επέμβη. Καλό θα είναι να κοιτάξει το σπίτι του που χρίζει μεγάλης προσοχής. Όσον αφορά τους στόχους τους στη Νότια Ήπειρο, η οποία βρίσκεται στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μια εκστρατεία, αλλά πρέπει πρώτα να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι υπάρχει αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα. Με αυτό δεν εννοώ τους μετακινούμενους εργαζόμενους ούτε τους Αρβανίτες, οι οποίοι έχουν ενσωματωθεί πλήρως με τον Ελληνικό πληθυσμό. Η μειονότητα των Τσάμηδων, που οι Αλβανοί ισχυρίζονται ότι υπάρχουν στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο στην Αλβανία, και κάθε απαίτηση εναντίον της Ελλάδας θα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο όλων των εκτοπισμένων Ευρωπαίων μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει να εξετασθούν από τη σκοπιά οποιωνδήποτε εγκλημάτων ενδέχεται να έχουν διαπραχθεί κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Ελλάδα από τους Ναζί / φασίστες. Το ίδιο ισχύει και για τους Σλαβόφωνους που ακολούθησαν την κομμουνιστική πρόσκληση για εγκληματικές δραστηριότητες. Οι σλαυόφωνοι αναγκάσθηκαν με την βία να φύγουν από την Ελλάδα από τους κομμουνιστές. Εάν ο εθνικός στρατός τούς είχε εκδιώξει, δεν θα υπήρχε κανείς σλαβόφωνος στην Ελλάδα. Πως δικαιολογείται η ύπαρξη του Ουρανίου Τόξου στην Ελλάδα;

Άλλο το να αγωνιστούμε για την ιδεολογία κάποιου και άλλο το να διαπράξουμε εγκλήματα στο όνομα της ιδεολογίας του. Οι δολοφονίες αθώων πολιτών, απαγωγές παιδιών, κάψιμο περιουσιών, κλπ. εμπίπτουν στην τρίτη και τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης. Η Συμβάσεις αυτές της Γενεύης καθορίζουν ποιος είναι και ποιος δεν είναι νόμιμος μαχητής.

- Είναι γνωστό ότι ο πρώην πρόεδρος της ΠΓΔΜ και νυν αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «Σοσιαλδημοκρατική Ένωση» (SDSM), Branko Cervenkovski, έχει πολλές φορές κατηγορήσει την κυβέρνηση Γκρούεβσκι για αδιαλλαξία και είναι κάθετα αντίθετος με την επιδίωξη του για "αρχαιοποίηση" της χώρας, έχοντας δηλώσει μάλιστα ότι οι ενέργειες αυτές είναι αντιπαραγωγικές για τη χώρα, διότι ζημιώνεται και πλήττεται η διεθνής θέση της".

Α. Αν και ο Μπράνκο Τσερβένοφσκι είναι σωστός, δεν έκανε τίποτε για την επαναπροσέγγιση των δύο χωρών. Όταν πρόκειται για όρους όπως "Μακεδονία" και "Μακεδονικός" όλοι τους είναι εξίσου αδιάλλακτοι. Επεσήμανε το αυτονόητο για τον Γκρουέφσκι και όσους σκέφτονται το ίδιο. Ο Γκρουέφσκι και η διασπορά των Σκοπιανών είναι μέρος ενός κύκλου ιστορικής ουτοπίας όπου η κυβέρνησή τροφοδοτεί τη διασπορά και η διασπορά την κυβέρνηση Γκρουέφσκι σε έναν Σισσύφειο κύκλο. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτός ο κύκλος είναι, όταν και εάν η ελληνική κυβέρνηση γίνει ρεαλιστική ως πρός το τι επιδιώκουν τα Σκόπια το οποίο δέν βλέπω να συμβαίνει. Οι Βούλγαροι πήραν το 1885 την Ανατολική Ρωμυλία με τον ίδιο τρόπο που οι Σκοπιανοί προσπαθούν να πάρουν την Μακεδονία. Οι Έλληνες πολιτικοί ζουν στη δική τους ουτοπία.

- Θα μπορούσε η Ελλάδα να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα (απόσυρση του όρου Μακεδονία από την ονομασία της χώρας) με μια διαλλακτικότερη κυβέρνηση στα Σκόπια, ή κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων;

Α. Ναι, φυσικά. Όπως είπα προηγουμένως, η ενδιάμεση συμφωνία με όλα τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, επισημαίνει ότι τα δύο μέρη πρέπει να βρουν μια κοινά αποδεκτή ονομασία. Και σε ποια παράγραφο της ενδιαμέσου συμφωνίας αναφέρεται πως η καινούργια ονομασία πρέπει να είναι σύνθετη και να περιέχει τον όρο Μακεδονία; Πουθενά δεν αναφέρεται ότι η Ελλάδα πρέπει να συμβιβαστεί, ή ότι η Ελλάδα πρέπει να βρει ένα όνομα για την ΠΓΔΜ. Όμως, η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτες! Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να πουν είναι αυτό: Η υιοθέτηση του ονόματος "Μακεδονία" από την ΠΓΔΜ, σε οποιαδήποτε μορφή, είναι θέμα εθνικής ασφάλειας για την Ελλάδα. Ο λαός της Ελλάδος που είναι υπεύθυνος για την τοποθέτηση μας σε διοικητικές θέσεις, έχει κρίνει σωστά και μπορεί να σκεφτεί κατά πόσον είναι αποδεκτό να συμπεριληφθεί το όνομα "Μακεδονία" με την όποια μορφή, στην ονομασία των Σκοπίων. Πώς μπορεί να θεωρηθεί αποτέλεσμα σωστής κρίσης εκ μέρους των Ελλήνων ψηφοφόρων, το γεγονός ότι είναι μεν ικανοί να δώσουν την εξουσία στους πολιτικούς πού υποτίθεται κυβερνούν την χώρα, αλλά όταν πρόκειται για το εθνικό ζήτημα της Μακεδονίας, θεωρούνται ανίκανοι από τους ίδιους πολιτικούς στο να εφαρμόσουν την ίδια σωστή κρίση στο θέμα του ονόματος; Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι υποκριτικός. Αλλά η Ελλάδα είναι γεμάτη από υποκριτές πολιτικούς. Η χώρα αξίζει περισσότερα, πολύ περισσότερα.

- Με όλη σας τη γνώση και την εμπειρία, πιστεύετε ότι παίζει ρόλο το πώς αποκαλούν τα Σκόπια οι ΗΠΑ, ή οι χώρες της Ευρώπης, τη στιγμή που η Ελλάδα δε διεκδίκησε τα δίκαια της;

Α. Το σφάλμα για όλες τις χώρες που αποκαλούν την ΠΓΔΜ ως "Μακεδονία" πέφτει στην κυβέρνηση Σημίτη. Είχα φρίξει όταν ο Πρόεδρος Κλίντον, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο αμερικανικό έθνος σχετικά με το Κοσσυφοπέδιο, δήλωσε ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να φτάσει ως τη "Μακεδονία". Δεν υπήρξε εντελώς καμία αντίδραση από την Αθήνα. Την ίδια περίοδο, ο πρωθυπουργός Σημίτης σε συνέντευξή που έδωσε στον Larry King στο CNN, σε σχετική ερώτηση με το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, απάντησε, "ναι, έχουμε μια διαφωνία μαζί τους για το όνομα." Αυτό είναι όλο; Το ένα τέταρτο της Ελλάδας θα μπορούσε να πέσει, και εάν η Ελλάδα δεν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, θα πέσει στον έλεγχο των Σκοπίων έως το 2050, και αυτός το μόνο που ανέφερε ήταν η «διαφωνία»; Αυτό θα μπορούσε ίσως να έχει απήχηση στο ελληνικό κοινό, αλλά κλώτσησε μια σπάνια ευκαιρία να εκθέσει το ζήτημα στον αμερικανικό λαό, ο οποίος και μετράει. Ποτέ δεν είδαν το θέμα ως εθνικό, αλλά ως ευκαιρία να εφαρμόσουν την διεθνιστική θεωρητική άποψή τους.

-Πιστεύετε ότι αξίζει βοήθεια μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που δε βοήθησε τον εαυτό της;

Α. Πώς μπορεί κανείς να υποστηρίξει μια χώρα που δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της; Αυτό ακριβώς συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν ο γερουσιαστής Χάμιλτον μας είπε ότι ήταν πρόθυμος να συνδράμει την Ελλάδα με το ζήτημα της ονομασίας, αλλά ο Μητσοτάκης έσπευσε να συμβιβαστεί. Όταν κάποιος έχει θέσει ως κύριο και μοναδικό στόχο του να αυτοκτονήσει, θα βρει και τον τρόπο να το κάνει. Ακόμη και αν η Ελλάδα συμβιβαζόταν στο τέλος, δεν θα έπρεπε να ξεκινήσει από το ενδιάμεσο σημείο του συμβιβασμού. Οι Έλληνες πολιτικοί αποδείχθηκαν ανίκανοι να κατανοήσουν την ιδέα του παζαρέματος. Αν πήγαιναν έστω για μια μέρα στο Βαρδάρη της Θεσσαλονίκης, όπου οι Σκοπιανοί έρχονται να ψωνίσουν, θα καταλάβαιναν την ιδέα του παζαρέματος. Πολλοί υποκρίνονται ακόμη και ότι φεύγουν από το μαγαζί για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν στην τιμή που το θέλουν. Αυτό ακριβώς κάνει ο Γκρουέφσκι, αλλά οι Έλληνες πολιτικοί δεν το αντιλαμβάνονται εκουσίως.

- Κε Τέμπλαρ, ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη.

Βιογραφικό σημείωμα

Ο κ. Μάρκος Αλέξανδρος Τέμπλαρ κατατάχθηκε στον Στρατό των ΗΠΑτο 1982 ως Κρυπτολογικός Γλωσσολόγος στο 138ο Τάγμα Μάχης και Πληροφοριών Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Πολέμου. Το 1989, μετατέθηκε στην 85η Μεραρχία Εκπαίδευσης ως πιστοποιημένος παρατηρητής/ελεγκτής της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, εκπαιδεύοντας επιλεγμένες μονάδες της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και των Τεθωρακισμένων, σε ζωντανό περιβάλλον εκπαίδευσης ώστε να αυξηθεί η επάρκεια τακτικής σε επίπεδο από διμοιρίας έως και ταξιαρχίας. Το 1991, προσκολήθηκε στην Ομάδα Αποστολής «Ασβός» στον Παναμά ως Αξιωματικός Προϋπολογισμού και Ανεφοδιασμού της Ομάδος. Το 1993, μετατέθηκε στην 4η Σχολή Πληροφοριών των Εφεδρικών Δυνάμεων ως πτυχιούχος εκπαιδευτής Σερβο-Κροατικής και Ισπανικής, υπεύθυνος για την παροχή διδασκαλίας ξένων γλωσσών από το επίπεδο αρχαρίων έως και το μέσο επίπεδο. Το 1998, επιλέχτηκε για να ηγηθεί ομάδας Γλωσσολόγων ως Αξιωματικός Σύνδεσμος Υποστήριξης, υποστηρίζοντας την Δύναμη Σταθεροποίησης και τις επιχειρήσεις Nimble Lion, Allied Force, Joint Guard, Joint Forge and Kosovo Force, ηγούμενος επιτυχημένες επιχειρήσεις μεταγραφής και εκτελώντας γλωσσικές και πληροφοριακές αναλύσεις για την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας. Το 2002, ως εθελοντής της υποστήριξης του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, επιλέχθηκε ως Διευθύνων της Αποστολής Αξιοποίησης Εγγράφων γλωσσών προέλευσης Ανατολικής Ευρώπης και Κεντρικής Ασίας υποστηρίζοντας τις Επιχειρήσεις Enduring Freedom και Noble Eagle, επόπτευσε και εκτέλεσε καθήκοντα που αφορούν την απόκτηση, την αξιολόγηση, την ανάλυση πληροφοριών, τη διάδοση αναλύσεων, και τη χρήση ξένων γλωσσών που είναι συναφείς με την έρευνα, την μάχη και τις εξελίξεις υλικού, ιδεών, δογμάτων και δογματικών εξελίξεων, μαζί με τη μετάφραση και την ανάλυση εγγράφων, υλοποιώντας το δυναμικό των Πληροφοριών μέσα από κεκτημένα έγγραφα και πολυμέσα. Το 2004, αποσπάστηκε στη Βάση του Πεδίου Επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Εκεί διεύθυνε και υποστήριξε εσωτερικά διοικητικά και προσωπικά προγράμματα για την Υπηρεσία Πληροφοριών Αμύνης, υποστηρίζοντας 18 αποσπάσματα σε όλο το θέατρο επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ. Το 2005, μεταφέρθηκε στον Κέντρο Ανάλυσης της Ευρωπαϊκής Διοίκησης, ως Ανώτερος Αναλυτής Διάταξης Μάχης, αναλύοντας ένοπλες δυνάμεις και τις ικανότητές τους, κατασκευάζοντας μοντέλα απειλών, και αναπτύσσοντας μοντέλα πορείας δράσης. Επιπλέον, εισήγαγε και ενσωμάτωσε τη γνώση των κρίσιμων ξένων γλωσσών παρέχοντας σημαντικά βελτιωμένες δυνατότητες εντός της Διάταξης Μάχης. Το 2005, διορίστηκε ως Αξιωματούχος Δημοσιοποίησης διαβαθμισμένων εγγράφων της Υπηρεσίας Πληροφοριών Αμύνης. Το 2006, τοποθετήθηκε στη θέση του Ανώτερου Επόπτη Θαλάσσιων Επιχειρήσεων. Αργότερα, το 2006, διορίστηκε Αξιωματούχος Δημοσιοποίησης Διαβαθμισμένων Εγγράφων της Υπηρεσίας Πληροφοριών για Ιατρικά Θέματα, όπου ενέκρινε ή απέρριπτε τη γνωστοποίηση διαβαθμισμένων στρατιωτικών πληροφοριών, σύμφωνα με τις διατάξεις της Εθνικής Πολιτικής περί Γνωστοποίησης Διαβαθμισμένων Εγγράφων. Τώρα, έχοντας αποστρατευθεί, ο κ. Τέμπλαρ ασχολείται ως σύμβουλος Υπηρεσίας σχετικής με παγκόσμια ζητήματα ασφαλείας και πληροφοριών. Σπούδασε Τσεχικά, Σερβοκροατικά, Ισπανικά, και Τουρκικά στην Σχολή Ξένων Γλωσσών Εθνικής Αμύνης των ΗΠΑ και Ρωσικά στο Berlitz. Επίσης μιλάει Βουλγαρικά (Ανατολικά και Δυτικά) και Ελληνικά.

Κατέχει πτυχίο Bachelor στην Ιστορία και στις Ξένες Γλώσσες από το Western Illinois University (Μακόμ, Ιλινόις), πτυχίο Master στην Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού με εξειδίκευση στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό από το Northeastern Illinois University (Σικάγο, Iλινόις), και ένα δεύτερο Master στις Πληροφορίες Στρατηγικής Υφής από το Κολλέγιο Πληροφοριών Εθνικής Αμύνης των ΗΠΑ (Γουάσινγκτον, Περιοχή της Κολούμπια).

Είναι αναγνωρισμένος ειδήμων των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.

*Η συνέντευξη δόθηκε και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τη Δώρα Η. Σπυρίδου


Πηγή: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1037/1/lang,el/

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη (α΄ μέρος)

Συνέντευξη με τον Marcus Alexander Templar

Ο Marcus Alexander Templar μιλάει έξω απ' τα δόντια για την Ελλάδα, την ομογένεια, το Μακεδονικό, τις λανθασμένες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων και την κατάσταση στα Βαλκάνια, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Ανεξάρτητο Ελληνικό Δίκτυο.

- Κε Τέμπλαρ, είσαστε ένας από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικότητας της Μακεδονίας και έχετε προσφέρει στη μάχη για την ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας με πραγματικά αξιόλογες εργασίες. Γνωρίζουμε ότι ένα από τα κύρια μελήματα των θιασωτών της υφαρπαγής της Ελληνικής κληρονομιάς ήταν να αποδείξουν - με ιστορικά αστήρικτα επιχειρήματα - όχι μόνο ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν διαφορετικός λαός από τους Έλληνες, αλλά και ότι οι μοντέρνοι Έλληνες, γενετικά και πολιτισμικά, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους αρχαίους. Τι έχετε να απαντήσετε λοιπόν σε αυτούς που, στην προσπάθεια «μακεδονοποίησης» της ΠΓΔΜ δε διστάζουν να ισχυριστούν ότι οι υπήκοοι του ελληνικού κράτους διαμορφώθηκαν ιστορικά από πολλούς πολιτισμούς και γλώσσες και ότι «εξελληνίστηκαν» από τον ελληνικό κρατικό μηχανισμό ο οποίος επεδίωξε την πάση θυσία ομογενοποίηση και την εξαφάνιση κάθε διαφορετικότητας; (βλ. «Σύμμεικτος Λαός» του Δημήτρη Λιθοξόου)

A. Ο κ. Λιθοξόου έχει το δικαίωμα να γράφει δηλώνοντας ό,τι θέλει, απερίφραστα και ανεπιφύλακτα. Έχει γράψει ένα βιβλίο το οποίο δεν έχει καμία επιστημονική βάση και είναι πράγματι άσχετο. Ακολουθεί τη βάση της κομμουνιστικής του εκπαίδευσης και κατανόησης. Οι Σκοπιανοί κάνουν ακριβώς το ίδιο επιδεικνύοντας την εμμονή τους με την καθαρότητα του αίματος. Αν και είναι Σλάβοι με κάθε δυνατό τρόπο, έχουν εκπαιδευτεί να πιστεύουν ότι είναι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Η λεγόμενη «Μακεδονική προσευχή» είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Ο κ. Λιθοξόου απολαμβάνει την ελευθερία που του έχει παράσχει η Ελλάδα. Θέλω να μου πει τι έχει συμβεί στους 100.000 και πλέον Έλληνες που ζουν στην ΠΓΔΜ, αλλά φοβούνται να δηλώσουν την εθνικότητά τους. Αυτό φυσικά δεν περιλαμβάνει τους Σέρβους οι οποίοι θα πρέπει να είναι περισσότεροι από 250.000. Στην Ελλάδα, κανείς δεν δίνει προσοχή στη συγγένεια εξ αίματος. Το θέμα της ονομασίας και της μακεδονοποίησης των Σκοπίων δεν ειναι κάτι το καινούργιο στην οικογένεια μου. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη από γονείς γεννημένους στο εξωτερικό. Έχω συγγενείς στα Σκόπια, την Τουρκία και τη Συρία. Πήγα σχολείο σε διάφορες πόλεις της Κεντρικής Μακεδονίας. Υπηρέτησα στον Ελληνικό Στρατό στο Πολύκαστρο, καί ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου ως ξένο. Οι αξιωματικοί του συντάγματος μου είχαν περισσότερη εμπιστοσύνη από ότι σε πολλούς Έλληνες στρατιώτες. Κάθε φορά που η μητέρα μου κι εγώ πηγαίναμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης για ψώνια, μιλούσαμε τη γλώσσα της, που είναι η διάλεκτος του Μοναστηρίου (Μπίτολα), και κανείς που μας άκουγε δεν μας είπε ποτέ τίποτα. Είμαστε Έλληνες σύμφωνα με την παράγραφο 50 του Πανηγυρικού του Ισοκράτη* και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό. Μεγαλώνοντας ωστόσο, είχα συνειδητοποιήσει ότι ανήκω σε μια μοναδική οικογένεια. Όταν ήμουν πολύ μικρός δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί στα σπίτια των φίλων μου μιλούσαν μόνο Ελληνικά, αλλά όχι στο δικό μου. Το μυαλό μου σκεφτόταν, «τι πάει στραβά με αυτούς τους ανθρώπους;» Μιλούσαμε τέσσερις γλώσσες, Δυτικά βουλγαρικά, οθωμανικά τουρκικά, αραβικά της Συρίας, και φυσικά Ελληνικά, ως γλώσσα επικοινωνίας μας.

*Ισοκράτης, Πανηγυρικός, παρ. 50: "Τοσούτον δι' απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ' οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκεν μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας". (380 π.Χ.)

("Η πόλις μας έχει τόσον πολύ υπερβάλει όλους τους άλλους εις την φιλοσοφίαν και τον έντεχνον λόγον, ώστε οι δικοί της μαθηταί έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και έχει κάμει, ώστε το όνομα των Ελλήνων να μη θεωρείται πλέον ως δηλωτικόν του έθνους, αλλ' ως δηλωτικόν της μορφώσεως, και Έλληνες να ονομάζονται όχι τόσον όσοι ανήκουν εις το έθνος το Ελληνικόν, αλλ' όσοι έχουν τύχει της ιδικής μας παιδείας".)

- Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η στάση που θα έπρεπε να έχει κρατήσει εξαρχής η Ελλάδα, και η οποία θα απέτρεπε τη διαιώνιση του ζητήματος που διχάζει τις δυο χώρες; Ήταν φρόνιμη η αποδοχή του όρου Μακεδονία στην ενδιάμεση συμφωνία για την προσωρινή ονομασία της ΠΓΔΜ ή αποτέλεσε το εφαλτήριο της μετέπειτα αδιαλλαξίας των Σκοπίων;

A. Η Ελλάδα θα έπρεπε να διατηρήσει την αρχική της θέση, απαιτώντας από τα Σκόπια να αλλάξουν το όνομά τους σε οτιδήποτε μη-Ελληνικό. Όμως όταν ο κ. Γκλίγκοροφ είπε, το 1993, ότι αν η ΠΓΔΜ κατορθώσει να αναγνωρισθεί από περισσότερες από 75 χώρες δεν θα άλλαζε η χώρα του το όνομα, καθόρισε την ημερήσια διάταξη για όλους. Οι διπλωμάτες της χώρας του ξεκίνησαν μια πολύ επιθετική διπλωματική εκστρατεία με επικεφαλής τον Τσάσουλε ο οποίος έζησε και μεγάλωσε στη Λατινική Αμερική μιλώντας τέλεια Ισπανικά Λατινικής Αμερικής. Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες πολιτικοί πήραν το σύνθημα και παρέμειναν απόλυτα αδρανείς και όλοι οι ΜΚΟ άρχησαν την επίθεση εναντίον της Ελλάδος με κάθε δυνατό τρόπο, ενώ όλοι οι Ελληνικά σκεπτόμενοι συμπεριλήφθησαν στην μαύρη λίστα και δέχθηκαν επιθέσεις και από τις ελληνικές κυβερνήσεις και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ως εθνικιστές.

Η Ελλάδα, πριν ακόμη αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, όχι μόνο έστειλε το μήνυμα στις κυβερνήσεις του εξωτερικού ότι θα συμβιβαζόταν, όχι μόνο πλήρωσε την φίρμα λόμπι 'Μάνατος & Μάνατος' στην Ουάσινγκτον να στείλει επιστολή στον Πρόεδρο Κλίντον για το σκοπό αυτό, αλλά συν τω χρόνω, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διαδοχικά, άμεσα και έμμεσα, και ενώ προωθούσαν το νέο Σύνδεσμο Απόδημου Ελληνισμού ώστε να αντικαταστήσει το ελληνοαμερικανικό λόμπι, αυτό που εκαναν στην πραγματικοτητα ήταν να τορπιλίσουν ο,τιδήποτε προσπάθησε να κάνει η Ελληνοαμερικανική διασπορά για τη Μακεδονία. Από τότε, οποτεδήποτε προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, δεχόμαστε επίθεση από καταξιωμένες Ελλήνοαμερικανικές οργανώσεις κατόπιν αιτήματος των ελληνικών κυβερνήσεων. Η μόνη σχετική οργάνωση για το Μακεδονικό ζήτημα είναι η Παμμακεδονική, όμως έχει δεχθεί επιθέσεις, άμεσα και έμμεσα, και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΝΔ. Δεν είμαι μέλος καμίας οργάνωσης, αλλά έχω εσωτερική γνώση για τα χάλια που επικρατούν. Στην πολιτική, έχουμε τρία είδη ταυτοτήτων. Η Εθνοτική ταυτότητα είναι ένα ειδικό χαρακτηριστικό, ένας κοινωνικός θεσμός που κάνει μια ομάδα ανθρώπων πολιτισμικά διαφορετική από τις άλλες. Συχνά βασίζεται στα έθιμα, τη γλώσσα, τη θρησκεία, ή άλλους παράγοντες. Είναι αποδοτέα, κατά κανόνα ορίζεται με τη γέννηση, αλλά δεν είναι εγγενώς πολιτική.

Η Εθνική ταυτότητα βασίζεται στην ιδέα ενός έθνους, μιας ομάδας ανθρώπων που συνδέονται μεταξύ τους με ένα κοινό σύνολο πολιτικών φιλοδοξιών, ιδιαίτερα με την αυτοδιοίκηση και την εθνική κυριαρχία. Συχνά (αλλά όχι πάντα) προέρχεται από την εθνοτική ταυτότητα και είναι εγγενώς πολιτική. Είναι η βάση για τον εθνικισμό: η υπερηφάνεια που αισθάνεται κανείς για το λαό του και η πεποίθηση ότι ο λαός αυτός έχει μια μοναδική πολιτική ταυτότητα. Είναι οργανωμένη και εχει προσβλητικό χαρακτήρα. Βασίζοντας τα «θέλω» τους σε ιστορικά γεγονότα, ακόμη και στην κληρονομιά τους, οι εθνικιστές επιδιώκουν να αποκαταστήσουν έναν χαμένο σκοπό, μια παλιά αυτοκρατορία, κ.λπ. είτε πραγματική είτε φανταστική.

Η Υπηκοότητα είναι η σχέση ενός ατόμου με το κράτος. Το άτομο ορκίζεται πίστη προς το κράτος, και το κράτος με τη σειρά του παρέχει ορισμένα οφέλη ή δικαιώματα. Είναι καθαρά πολιτική και άρα αλλάζει πιο εύκολα από την εθνοτική ή την εθνική ταυτότητα. Είναι η βάση για τον πατριωτισμό. Πατριωτισμός είναι η υπερηφάνεια κάποιου για το κράτος και την υπηκοότητα του. Ξεπερνά τις πολιτικές συγγένειες και έχει αυθόρμητα αμυντικό χαρακτήρα. Οι πατριώτες θέλουν να κρατήσουν αυτό που τους ανήκει. Στους αρχαίους χρόνους, οι πατριώτες συνήθιζαν να ονομάζονται Φιλέλληνες και ορισμένοι εκπρόσωποι από αυτούς είναι ο Ιάσων της Θεσσαλίας, ο Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας, ο Ευαγόρας της Κύπρου. Θα προσέθετα χιλιάδες άλλους που πολέμησαν για την Ελλάδα και τα ιδεώδη της, από την αρχή της ύπαρξής της μέχρι σήμερα. Μπορεί κανείς να μου πει για ποιά από τις παραπάνω ταυτότητες και για ποιόν από τους εκπροσώπους του πατριωτισμού δεν θα έπρεπε να είμαστε υπερήφανοι;

Στα 28 και πλέον χρόνια της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γνωρίζω η οποία δεν θέλει να έχει υπερήφανους πολίτες, λες και η δυστυχία των πολιτών της, ταιριάζει στους Έλληνες πολιτικούς. Φαίνεται ότι όσο πιο δυστυχισμένοι είναι οι πολίτες της Ελλάδας, τόσο καλύτερα είναι για τους πολιτικούς- οι οποίοι καλύπτουν την ασχετοσύνη τους σε οποιοδήποτε εθνικό θέμα-, τόσο καλύτερα και για την πολιτική τους επιβίωση. Εάν κανείς εστιάσει σε οποιοδήποτε εθνικό θέμα θα διαπιστώσει την ασχετοσύνη και την ευπείθεια των Ελλήνων πολιτικών και αυτό ισχύει για όλα τα πολιτικά κόμματα χωρίς εξαίρεση.

Εδώ και περίπου 30 χρόνια, η Ελλάδα είχε κακούς διαχειριστές αντί για ταλαντούχους ηγέτες και είναι ακριβώς αυτό που εκπέμπουν με το κακό παράδειγμα τους στην υπόλοιπη χώρα, και πράγματι, στο έθνος. Αν οι Έλληνες πιστεύουν ότι κάνω λάθος, θα ήθελα να μου δώσουν ένα συγκεκριμένο παράδειγμα στο οποίο έστω και ένας Έλληνας πολιτικός έχει δείξει έστω και δείγματα ηγεσίας. Όλοι τους λέγουν σαπουνόφουσκες αντί εμπράκτων έργων. Η ηγεσία είναι μια συνεχής διαδικασία λήψης αποφάσεων. Είναι απαιτητική και απαιτεί από τον ηγέτη να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, όποτε χρειάζεται.

- Τόσο η σημερινή ελληνική κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες συμφώνησαν σε σύνθετη ονομασία, η οποία θα περιέχει τον όρο Μακεδονία. Ενώ όμως η Ελλάδα κινείται μέσα στα πλαίσια της εντολής του ΟΗΕ, η οποία προβλέπει συμφωνία μόνο για το οριστικό όνομα των Σκοπίων, τα Σκόπια θέτουν ζήτημα γλώσσας και ταυτότητας.

Α. Η ενδιάμεση συμφωνία δεν αναφέρει ότι το όνομα πρέπει να είναι σύνθετο, στην ουσία όμως δηλώνει ότι η λύση πρέπει να είναι αμοιβαία αποδεκτή. Σχετικά με το πλαίσιο της εντολής του ΟΗΕ, θέλω να πω ότι η Ελλάδα δεν έκανε σωστά τη δουλειά της από την αρχή. Τα Σκόπια έχουν κατ' εξακολούθηση παραβιάσει το πνεύμα και το γράμμα της συμφωνίας, αλλά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντί να κάνει ό, τι υπαγόρευε η συμφωνία, εφιστώντας την προσοχή του μεσολαβητή και, αν χρειαζόταν, και την προσοχή του Διεθνούς Δικαστηρίου, έχωσε το κεφάλι του στην άμμο και συνέχισε σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Το ελληνικό ΥΠΕΞ διατηρεί την ίδια στάση ακόμη και τώρα. Είδαμε τι συνέβη με τα απόρρητα έγγραφα του της ελληνικής Πρεσβείας των Παρισίων σχετικά με τις συνομιλίες που είχε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη με τον κ. Μιλόσοσκι για την εθνότητα και την γλώσσα των Σκοπίων να παραμείνουν ως «μακεδονικές». Μετά από αυτό, είδαμε τη δύναμη του αληθινού ελληνικού ΥπΕξ, το ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο έστειλε δύο από τους πρέσβεις του, τον κ. Κωφό και τον κ. Μαλλιά μαζί με τον κ. Βερέμη με σκοπό να «λύσουν» το πρόβλημα των "Makedontsi." Με την τελευταία αυτή αποστολή γελούσαν αυτοί που μετράνε, η διασπορά των Σκοπιανών και, φυσικά, η κυβέρνηση των Σκοπίων την πέταξε στα σκουπίδια δείχνοντας περιφρόνησή για οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με "την ταυτότητά τους" και την γλώσσα τους. Μόνο οι Έλληνες είναι αφελείς. Μά οι Έλληνες πολιτικοί δεν σκόπευαν ποτέ να συμβιβαστούν. Αντ' αυτού είχαν αποδεχθεί να αφήσουν τους Σκοπιανούς να κάνουν το δικό τους. Όταν κάποιος θέλει πραγματικά τον συμβιβασμό, δεν ξεκινάει από τη μέση για να φτάσει στη ... μέση.

Ενώ οι Έλληνες μιλούν πολύ, οι Σκοπιανοί πληρώνουν και αναμένουν αποτελέσματα. Φυσικά το επιχείρημα θα ήταν "αλλά η διασπορά δεν ζεί στο έδαφος της ΠΓΔΜ". Η διασπορά της ΠΓΔΜ ψηφίζει και ρίχνει τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά στο ζήτημα της ονομασίας που κάνει το ελληνικό μυαλό κυριολεκτικά να ζαλίζεται. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είναι οι γιοι και οι κόρες των κομιτατζήδων που περίμεναν περίπου 50 χρόνια για την έναρξη του πολέμου εναντίον των Ελλήνων και Γρεκομάνων και κατά τα μεταγενέστερα χρόνια έχουν δημιουργήσει το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. Τώρα, έχουν μεγάλη ευκαιρία να πάρουν εκδίκηση επιστρέφοντας και πιστέψτε με, ποτέ δεν θα επιτρέψουν να τους ξεφύγει ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να δολοφονήσουν μερικούς ανθρώπους στο μέλλον. Ο κ. Κίρο Γκλιγκόροφ το γνωρίζει παρά πολύ καλά αυτό, και αυτό είναι που κάθε πολιτικός στα Σκόπια έχει στο μυαλό του.

Επιστημονικές συζητήσεις επί του θέματος έχουν το τόπο και το χρόνο τους. Ωστόσο, το ζήτημα της Μακεδονίας, είναι θέμα επιβίωσης για την Ελλάδα. Οι Σλάβοι και τώρα οι Βλάχοι της Βεροίας έχουν αρχίσει να κατασκευάζουν εθνότητες πού δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα παρά μόνον βλάπτουν την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Και όλα αυτά έχοντας ως βάση χρηματικά συμφέροντα των όσων εγείρουν τέτοια θέματα. Αύριο ποιος ξέρει ποιά θα είναι η επόμενη εθνότητα; Το γεγονός είναι ότι η κάθε κυβέρνηση της Ελλάδος θα βρεθεί κατά κάποιο τρόπο στη λανθασμένη πλευρά του όλου ζητήματος. Όλα αυτά τα προβλήματα εμφανίζονται διότι η ΕΕ και παράγοντες διαφόρων συμφερόντων χρηματοδοτούν τους ΜΚΟ οι οποίοι στην Ελλάδα ειναι οργανισμοί στελεχωμένοι από απάτριδες. Η Ελλάδα χρειάζεται ισοδύναμα ΜΚΟ όλων των πολιτικών αποχρώσεων από τους οποίους η εκάστοτε κυβέρνηση να αντλεί γνώμες διαφόρων πολιτικών αποχρώσεων και επιχειρημάτων. Το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλίωσης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (CDRSEE) με τίς ωραίες λέξεις όπως «δημοκρατία» και «συμφιλίωση» στο οποίο μετέχει και ο κ. Νίμιτς είναι ένας διεθνιστικός οργανισμός ο οποίος πιάνει εύκολα σε πρώην κομμουνιστικές χώρες λόγω κοινωνίας των εν λόγω χωρών πού έχει κτισθεί σε διεθνιστικό υπόβαθρο. Η κοινωνία όμως της Ελλάδος έχει πολύ διαφορετική βάση. Γι' αυτό και προσπαθούν να την καταστέψουν.

Επίσης, να μήν ξεχνάμε πως εμπλέκονται διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και άτομα με το CDRSEE. Ο κ. Βερέμης ο οποίος ήταν ο επικεφαλής του έργου ήταν το Υπουργείο Παιδείας. Η κ. Δραγώνα η οποία ήταν μία από τους συντάκτες του Προγράμματος της Κοινής Ιστορίας. Τώρα είναι το δεξί χέρι της κ. Διαμαντοπούλου. Έτσι, ποιός θα προστατεύει τη χώρα από αυτούς τους ΜΚΟ;

Αυτή είναι η ιστοσελίδα του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (K.E.M.O.) http://www.kemo.gr/index.php?sec=home. Ο εν λόγω ΜΚΟ είναι εκείνος που προάγει το θέμα των Τσάμηδων, και είναι αυτος που διοργάνωσε το συμπόσιο για το θέμα Τσάμηδων στην Πάντειο Σχολή. Αν δείτε τις μελέτες των «εμπειρογνωμὀνων» και «επιστημόνων», όπως η κ. Τριανταφυλλίδου του ΕΛΙΑΜΕΠ, η κ. Δραγώνα κ.ά.. Όλοι αυτοί κάνουν τούς «εμπειρογνώμονες» και «επιστήμονες» του ΚΕΜΟ. Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση δέχεται συμβουλές από αυτούς τους ΜΚΟ.

- Θα μπορούσε η δήλωση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ότι «Αναμένουμε από τον γείτονά μας να μας συναντήσει στα μισά του δρόμου», να σημαίνει ότι θα αποδεχτούμε «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα με αντάλλαγμα ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, erga omnes;

A. Συμφωνία με τα Σκόπια δεν σημαίνει καθόλου τη λύση του θέματος της ονομασίας. Η εν λόγω συμφωνία θα θέσει το θέμα σε ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο και πιο κοντά σε αυτό που οι Σκοπιανοί θέλουν να επιτύχουν εφ’όσον το όνομα «Μακεδονία» δίδεται στους Σλάβους. Αυτό που οι Σλάβοι δεν είχαν κατορθώσει το 1949, θα το κατορθώσουν στο πολύ κοντινό μέλλον με την βοήθεια μάλιστα του ελληνικού λαού. Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πρέπει να έχουν αυτό κατά νου. Ακόμη και αν οι Σκοπιανοί αποδεχτούν ένα σύνθετο όνομα, όχι μόνο θα διατηρήσουν τη "Μακεδονική" τους ταυτότητα, τη γλώσσα και την κληρονομιά εκών-άκων, αλλά θα βρουν επίσης τρόπους να παρακάμψουν το τμήμα της σύνθετης ονομασίας και να διαφημίζουν το "Μακεδονικό" τους όνομα. Η Ελλάδα έχει χάσει τη Μακεδονία λόγω της συμπεριφοράς των πολιτικών της. Δεν είναι διόλου έξυπνοι. Η ελληνική διασπορά έχει παράσχει στις ελληνικές κυβερνήσεις και το Κοινοβούλιο πολλές προτάσεις ώστε να ανατρέψουν την κατάσταση. Αυτό που λάβαμε ως απάντηση ήταν το δάχτυλο. Ήταν "άντε στο διάολο, ξέρουμε τι κάνουμε." Φυσικά όλοι είδαμε το αποτέλεσμα των παντογνωστών συμβούλων τους, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ και βεβαίως του ΚΕΜΟ. Ένα παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι 364 και πλέον ακαδημαϊκοί έχουν υπογράψει επιστολή προς τον πρόεδρο Ομπάμα δηλώνοντας την επαγγελματική επιστημονική γνώμη τους για την Ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων και όμως ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ Έλληνας πολιτικός δεν έχει εκμεταλλευτεί το γεγονός. Όσον αφορά το erga omnes, μπορώ να πω ότι δεν υφίσταται. Ο πρώην πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον, κ. Μαλλιάς, φρόντισε πέρυσι να λάβει το Κογκρέσο των ΗΠΑ ένα ψήφισμα που υποστήριζε την Ελλάδα στο θέμα της ονομασίας, αλλά μόνο για διεθνή χρήση! Είτε ο κ. Παπανδρέου λέει ψέματα στον εαυτό του και στους ψηφοφόρους της ελληνικής περιφέρειας, είτε δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στη ίδια του τη χώρα και στο ΥΠΕΞ. Ίσως θα πρέπει να ρωτήσει το πραγματικό ΥΠΕΞ, δηλαδή το ΕΛΙΑΜΕΠ και τους αυτοδιοριζόμενους διπλωμάτες του, κ. Κωφό και κ. Μαλλιά. Ο λόγος που οι ξένοι αξιωματούχοι δεν γνωρίζουν ποιά ακριβώς είναι η πρόθεση της Ελλάδας, οφείλεται στο γεγονός ότι οι Έλληνες πολιτικοί έχουν δύο στόματα, ένα για τους Έλληνες και ένα για τους ξένους. Ειλικρινά δεν ξέρω ποιά είναι η πρόθεση της Ελλάδας.

Όταν η Παμμακεδονική Οργάνωση ζήτησε χρήματα για να διαφημίσει την παραπάνω επιστολή προς τον πρόεδρο Ομπάμα, ο κ. Μαλλιάς απέσυρε την υπόσχεση που είχε δώσει στην Παμμακεδονική Οργάνωση για οικονομική βοήθεια ως προς τη δημοσίευση της επιστολής αυτής σε αμερικανικές εφημερίδες, εκτός αν η Παμμακεδονική Οργάνωση ακολουθούσε την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης επί του θέματος, δηλαδή να συμβιβαστεί όσον αφορά στο όνομα, παραβιάζοντας το ίδιο της το Σύνταγμα. Θυμάμαι ότι ο κ. Γιωτόπουλος της Ελληνικής Πρεσβείας στις ΗΠΑ προσπαθούσε να πείσει τον πρόεδρο της Παμμακεδονικής Οργάνωσης ότι «erga omnes» και «διεθνής χρήση» ήταν το ίδιο πράγμα!

Αύριο το β΄ μέρος της συνέντευξης

Λευκανοί ή Λουκανοί (Ιταλικοί λαοί 1)

Λευκανία ή Λουκανία

Στην προηγούμενη ανάρτησή μας για την αρχαιοελληνική πόλη της Ποσειδωνίας στην Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia) στο ενδιαφέρον άρθρο του αμερικανικού περιοδικού "Αρχαιολογία" αναφερόταν ότι γύρω στο 400 π.Χ. η πόλη κατακτήθηκε από τους Λευκανούς ή Λουκανούς (Lucani). Ποιός ήταν αυτός ο λαός; Το κείμενο που ακολουθεί είναι το σχετικό λήμμα από το "Λεξικό των Λαών του Αρχαίου Κόσμου" του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη.

Λευκανοί ή Λουκανοί: Οι κάτοικοι της αρχαίας Λευκανίας ή Λουκανίας (Lucania), της περιοχής στα νότια της Καμπανίας (βλ. Χάρτη). Από τον Στράβωνα έχουμε παραλάβει μια ενδιαφέρουσα περιγραφή της χώρας και των κατοίκων της (ΣΤ΄ Ι. 1-3). Σύμφωνα με αυτήν, η Λευκανία, όπως την αποκαλεί, αρχίζει μετά τον ποταμό Σίλαρη (Silarus), ο οποίος αποτελούσε το σύνορο με την βορειότερα εκτεινόμενη Καμπανία (βλ. λήμμα Καμπανοί). Αμέσως μετά, σε απόσταση 10 χλμ. περίπου, ήταν η ελληνική αποικία της Ποσειδωνίας, που ιδρύθηκε από τους Συβαρίτες το α΄ μισό του 6ου αιώνα π.Χ. και κατέλαβαν οι Λευκανοί γύρω στο 420 π.Χ.

Στην συνέχεια, συναντάμε μια άλλη ελληνική αποικία, την Υέλη (Velia), την οποία ίδρυσαν άποικοι από την Φώκαια της Μ. Ασίας, η μετέπειτα Ελέα, η πατρίδα των περίφημων Ελεατών φιλοσόφων Παρμενίδη και Ζήνωνα (ο εφευρέτης της Διαλεκτικής, κατά τον Αριστοτέλη – βλ. Διογένη Λαέρτιου: Βίοι Φιλοσόφων). Οι περιπέτειες των Φωκαέων, που αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη τους μπροστά στον Περσικό κίνδυνο, οι περιπλανήσεις τους στην Κύρνο (σημερ. Κορσική), στο Ρήγιο και η ίδρυση τελικώς της Υέλης (Ελέας), εξιστορούνται με γλαφυρότητα από τον Ηρόδοτο (Α΄ 164-167).

Μετά την Ελέα ήταν ο Πυξούς, μια άλλη ελληνική αποικία και στην συνέχεια «…πόλη και ποταμός Λάος, σε κόλπο, αποικία των Συβαριτών…». Ο ποταμός Λάος αποτελούσε το νοτιοδυτικό σύνορο της Λευκανίας, ενώ το νοτιοανατολικό, όριζε η περίφημη Σύβαρις, αποικία Αχαιών, στον κόλπο του Τάραντος. Η Σύβαρις θα αναδειχθεί στην μεγαλύτερη και πλουσιότερη από τις πόλεις-κράτη της νότιας Ιταλίας και Σικελίας, με πληθυσμό στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. που έφθανε τους 400.000 ελεύθερους πολίτες. Στην επικυριαρχία τους θα περιέλθουν τέσσερα έθνη ιθαγενών που κατοικούσαν σε 25 οικισμούς (βλ. Ιστ. Ελλ. ΄Εθνους, τομ. Β΄ σελ. 272-273). Οι Συβαρίτες, λόγω του μεγάλου πλούτου που συγκέντρωσαν, θα υποκύψουν εύκολα στην ευζωΐα και την τρυφηλότητα (ο παροιμιώδης Συβαριτισμός) και θα παραμελήσουν τα στρατιωτικά ζητήματα, με αποτέλεσμα η πόλη τους να καταστραφεί το 511/510 π.Χ. από τους Κροτωνιάτες. Όσοι απέμειναν, διασκορπίσθηκαν στις γειτονικές αποικίες τους, Λάο (Laus) και Σκίδρο (Scidrus) και το 453 π.Χ. ξαναέκτισαν την πόλη, με την βοήθεια της Ποσειδωνίας και της Λάου, αλλά οι Κροτωνιάτες θα τους εκδιώξουν και πάλι το 448 π.Χ. Οι Συβαρίτες θα απευθυνθούν τότε στους Λακεδαιμόνιους και στους Αθηναίους, ζητώντας να στείλουν αποίκους και να τους βοηθήσουν να επανιδρύσουν την πόλη τους.

Τελικώς, μόνον οι Αθηναίοι ανταποκρίθηκαν και μαζί με μια ομάδα από κατοίκους της Αχαΐας, εγκαταστάθηκαν το 445 π.Χ. σε γειτονική περιοχή, αλλά λόγω εσωτερικών προβλημάτων οι νέοι άποικοι θα ζητήσουν και πάλι βοήθεια από την Αθήνα. Τότε, με προσωπική παρέμβαση του περίφημου Αθηναίου ηγέτη, του Περικλή, θα οργανωθεί ο αποικισμός με πανελλήνια σχεδόν συμμετοχή και οι άποικοι το 443 π.Χ. ίδρυσαν σε γειτονική θέση από την παλιά Σύβαρη, την πόλη των Θουρίων, το σύνταγμα των οποίων θα καταστρωθεί από τον φιλόσοφο Πρωταγόρα τον Αβδηρίτη, ενώ ο οικιστικός σχεδιασμός της νέας πόλης, θα γίνει από τον περίφημο πολεοδόμο της αρχαιότητας, Ιππόδαμο τον Μιλήσιο.

Μετά την νοητή γραμμή Λάος-Σύβαρις, νοτιότερα άρχιζε η χώρα των Βρεττίων, η Βρεττία (Bruttium), η σημερινή Καλαβρία, που δεν πρέπει να συγχέεται με την αρχαία Καλαβρία ή Ιαπυγία (βλ. Ιάπυγες). Βορειοανατολικά από την Σύβαρη, στα 80 χλμ. περίπου, ήταν το Μεταπόντιον, στις εκβολές του ποταμού Μπραντάνο (Bradanus), ο οποίος αποτελούσε και το βορειοανατολικό σύνορο της Λευκανίας με την Απουλία.

Σύμφωνα με τον Στράβωνα (ΣΤ΄ Ι. 2), την Λευκανία κατοικούσαν αρχικά Χώνες και Οινωτροί, τους οποίους έδιωξαν οι Σαυνίτες (Σαμνίτες) και εγκατέστησαν τους Λευκανούς, αλλά τα εδάφη τους δεν έφθαναν στον κόλπο του Τάραντος όπου επικρατούσαν οι Έλληνες, που: «…εγκαταστάθηκαν στην περιοχή από την εποχή των Τρωϊκών και τόσο πολύ αυξήθηκαν, ώστε αποκαλούσαν την περιοχή Μεγάλη Ελλάδα μαζί με την Σικελία…».

Χαρακτηριστική πάντως ήταν η Αγγειοπλαστική τους, με τα κατασκευασμένα με την βοήθεια αγγειοπλαστικού τροχού αγγεία τους (βλ. Εικόνα) και την ιδιόρρυθμη διακόσμησή τους “a tenda” (=παρόμοια με τέντες, σκηνές).

Αγγείο των Λευκανών

με την χαρακτηριστική διακόσμηση “a tenda”

Η επίδραση των ελληνικών αποικιών στην περιοχή ήταν πάντως αποφασιστική και ο εξελληνισμός των αυτοχθόνων είχε προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό. Η καταστροφή όμως της Σύβαρης το 511/510 π.Χ. από τους Κροτωνιάτες, όπως προαναφέραμε, θα φέρει και το τέλος της ελληνικής υπεροχής στην Λευκανία. Αυτήν ακριβώς την περίοδο σημειώνονται οι μεταναστεύσεις των Οσκικών φύλων που είναι γνωστά ως Σαβέλλοι και τους οποίους οι αρχαιοελληνικές πηγές αναφέρουν συνήθως ως Σαυνίτες (Σαμνίτες). Οι εισβολείς θα επωφεληθούν τόσο από την κατάρρευση της Ετρουσκικής κυριαρχίας στην Καμπανία, όσο και από την εξασθένιση της ισχύος των ελληνικών αποικιών λόγω των εμφυλίων πολέμων στην Λευκανία. Η αναφορά του Στράβωνος (ΣΤ΄ Ι. 2) ότι «…όταν οι Σαυνίτες έγιναν πολύ ισχυροί, έδιωξαν Χώνες και Οινωτρούς και εγκατέστησαν αποικία Λευκανών…», που εξυπονοεί μαζικές εισβολές Σαβέλλων, μάλλον δεν ανταποκρίνεται στα αρχαιολογικά δεδομένα και η πλέον αποδεκτή άποψη σήμερα είναι της βαθμιαίας διείσδυσης Οσκικών φύλων στην περιοχή, τα οποία στην συνέχεια επωφελήθηκαν από τις πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις που προαναφέραμε (βλ. σχετικά C.A.H. Vol. IV σελ. 709-710).

Η πρώτη ελληνική πόλη που θα δεχθεί τις επιθέσεις των Λευκανών ήταν οι Θούριοι, μεταξύ 443-433 π.Χ. που θα τους αντιμετωπίσουν με επιτυχία χάρη στα στρατηγήματα του Λάκωνα στρατηγού τους, Κλεανδρίδα (Πολύαινος, Β΄ 10. 2-4). Στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. θα υποκύψει στους Λευκανούς η Ποσειδωνία και θα ακολουθήσουν η Λάος, ο Πυξούς και η Σκίδρος. Γύρω στο 400 π.Χ. ολόκληρη η χώρα θα έχει πέσει στα χέρια των Λευκανών. Η μοναδική ελληνική πόλη που παρέμεινε ελεύθερη ήταν η Ελέα.

Το 357/356 π.Χ. οι Βρέττιοι, υποτελείς των Λευκανών, θα αποστατήσουν και θα δημιουργήσουν έναν ισχυρό συνασπισμό με έδρα την Κωσεντία (σημερ. Cosenza), στον οποίο θα προσχωρήσουν και οι Λευκανοί. Θα επιδοθούν σε ληστρικές επιδρομές εναντίον των ελληνικών πόλεων της περιοχής, ορισμένες από τις οποίες μάλιστα (Τέρινα, Ιππώνιον κ.ά.) θα καταλάβουν και θα δηώσουν.

Το 343 π.Χ. οι κάτοικοι του Τάραντος θα αναγκασθούν να ζητήσουν την βοήθεια της μητροπόλεώς τους, της Σπάρτης, για να αντιμετωπίσουν την αυξημένη επιθετικότητα των Μεσσαπίων και Λευκανών. Οι Σπαρτιάτες θα στείλουν ναυτικές δυνάμεις και οπλίτες με επικεφαλής τον βασιλέα Αρχίδαμο, που επί πέντε περίπου χρόνια θα αγωνισθεί με γενναιότητα εναντίον των υπέρτερων δυνάμεων των αντιπάλων. Σε μια φονική μάχη όμως κοντά στο Μανδύριο, ο ίδιος και οι περισσότεροι άνδρες του θα πέσουν νεκροί στο πεδίο της μάχης, το 338 π.Χ. (βλ. Ι.Ε.Ε. τομ. Γ2΄ σελ. 135-136). Μετά από άλλα πέντε χρόνια περίπου, οι Ταραντίνοι θα καλέσουν τον Αλέξανδρο Α΄ τον Μολοσσό (342-331 π.Χ.) της Ηπείρου, ο οποίος θα είναι και ο πρώτος βασιλεύς των Μολοσσών που θα εισβάλει στην Ιταλία (334 π.Χ.) και θα πολεμήσει τους Ιταλικούς λαούς που απειλούσαν την ανεξαρτησία των ελληνικών πόλεων της νότιας Ιταλίας (Μεγάλη Ελλάς). Δυστυχώς όμως, παρά τις αρχικές του επιτυχίες, το 331 / 330 π.Χ. θα υποστεί συντριπτική ήττα και ο ίδιος θα βρει τον θάνατο στην διάβαση του Αχέροντα, παραπόταμου του Κράθη (1*), κοντά στην Πανδοσία.

Σύμφωνα με την παράδοση που αναφέρει ο Στράβων (ΣΤ΄ Ι. 5), ο βασιλεύς των Μολοσσών παραπλανήθηκε από τον χρησμό του Μαντείου της Δωδώνης (2*), που τον είχε συμβουλεύσει να φυλάγεται από τον ποταμό Αχέροντα και την πόλη Πανδοσία, όπου του ήταν γραφτό να βρει τον θάνατο. Ο Αιακίδης (οι βασιλείς των Μολοσσών αποκαλούνταν και Αιακίδες, απόγονοι του γενάρχη τους Αιακού) Αλέξανδρος Α΄ λέγεται ότι αποφάσισε την εκστρατεία της Ιταλίας για να αποφύγει ακριβώς τον ομώνυμο ποταμό και την πόλη της Θεσπρωτίας στην Ήπειρο!

_________________________________________

(1*) Κατά τον Ηρόδοτο (Α΄ 145), ο ποταμός Κρᾶθις της Ιταλίας, πήρε την ονομασία του από τον ομώνυμο ποταμό της βόρειας Πελοποννήσου, στον οποίο χύνονταν τα νερά της Στυγός. Με το ίδιο όνομα υπήρχε επίσης ποταμός της Ηπείρου – βλ. λήμμα Μύλακες.

(2*) Ο χρησμός ήταν ο εξής: «Αιακίδη, προφύλαξο μολείν Αχερούσιον ύδωρ Πανδοσίην δ’ όθι τοι θάνατος πεπρωμένος εστί» δηλ. «Απόγονε του Αιακού, πρόσεξε τον πηγαιμό σου στο νερό του Αχέροντα και στην Πανδοσία, όπου σου είναι γραφτό να πεθάνεις».

Οι Ρωμαίοι θα επέμβουν στην Λευκανία το 282 π.Χ. όταν θα αποδεχθούν την έκκληση για βοήθεια από την πόλη των Θουρίων, που δεχόταν επιθέσεις από τους Λευκανούς, οι οποίοι αποτελούσαν πλέον ένα ξεχωριστό Ιταλικό έθνος με δικά του ήθη και έθιμα (Lucani).

Οι Αρχές της Ρώμης θα στείλουν έναν στολίσκο στον κόλπο του Τάραντα, με αποστολή να μεταφέρει και να εγκαταστήσει μια ρωμαϊκή φρουρά για την άμυνα της πόλης των Θουρίων. Οι Ταραντίνοι όμως θα θεωρήσουν αυτό το γεγονός ως παραβίαση μιας παλαιότερης συνθήκης που είχε υπογράψει η Ρώμη (βάσει της οποίας απαγορευόταν η παρουσία ρωμαϊκών πολεμικών πλοίων στον κόλπο του Τάραντα) και προκλητική ενέργεια εναντίον τους. Θα επιτεθούν εναντίον των ρωμαϊκών πλοίων, τα οποία θα καταβυθίσουν, θα φονεύσουν τον Ρωμαίο ναύαρχο και θα εκδιώξουν την ρωμαϊκή φρουρά των Θουρίων. Οι κάτοικοι του Τάραντα, μετά την ενέργειά τους αυτήν και φοβούμενοι την ρωμαϊκή υπεροπλία, θα προσκαλέσουν (280 π.Χ.) τον ηγεμόνα των Μολοσσών και βασιλέα της Ηπείρου, τον περίφημο Πύρρο Α΄ (307-302 και 297-272 π.Χ.), να τους βοηθήσει να αντισταθούν στις επεκτατικές βλέψεις της Ρώμης.

Η εκστρατεία του Πύρρου θα κρατήσει περίπου πέντε χρόνια (280-275 π.Χ.) και παρά τις νίκες του εναντίον των ρωμαϊκών στρατευμάτων, θα αναγκασθεί στο τέλος να αποχωρήσει. Ο Τάρας, μετά την αποτυχία του εγχειρήματος και την αποχώρηση του Βασιλέως της Ηπείρου, θα αναγκασθεί να παραδοθεί τελικώς στους Ρωμαίους το 272 π.Χ. και οι εξεγερμένοι Σαμνίτες, Λουκανοί (Λευκανοί) και Βρούττιοι (Βρέττιοι) θα ηττηθούν οριστικά τον ίδιο χρόνο. Η Ρώμη ολοκλήρωσε έτσι την κατάκτηση του νοτίου τμήματος της Ιταλικής χερσονήσου και το 264 π.Χ. ολόκληρη η Ιταλική χερσόνησος εκτός της Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας θα περιέλθει στην εξουσία των Ρωμαίων.

Οι Ρωμαίοι ήδη το 273 π.Χ. είχαν εγκαταστήσει μια μεγάλη αποικία στην Ποσειδωνία (που οι Λευκανοί μετά την κατάκτησή της γύρω στο 420 π.Χ. είχαν μετονομάσει σε Paistom και οι Ρωμαίοι στην συνέχεια σε Paestum), για να ελέγχει το νοτιότερο τμήμα της Ιταλικής χερσονήσου.

Αργυρό δίδραχμο Υέλης (Ελέας)

ΥΕΛΗΤΩΝ - 4ος /3ος αιώνας π.Χ.

Στην διάρκεια των αιματηρών συγκρούσεων της Ρώμης με την Καρχηδόνα (οι περίφημοι Καρχηδονιακοί πόλεμοι, που θα λήξουν με την καταστροφή της Καρχηδόνος και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της το 146 π.Χ., την ίδια χρονιά με την τελική κατάκτηση της Ελλάδος και την καταστροφή της Κορίνθου) και ιδίως στα χρόνια του Β΄ Καρχηδονιακού Πολέμου (218-201 π.Χ.), οι Λευκανοί θα επιχειρήσουν να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους.

Η περιοχή τους, όπως και οι γειτονικές περιοχές της νότιας Ιταλίας, έγιναν εκείνη την περίοδο θέατρο των πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ Ρωμαίων και Καρχηδονίων και μετά την ταπεινωτική ήττα των Ρωμαίων στις Κάννες της Απουλίας (216 π.Χ.) αρκετοί Ιταλικοί λαοί, που είχε παλαιότερα υποτάξει η Ρώμη, βρήκαν την ευκαιρία να αποτινάξουν τον ρωμαϊκό ζυγό.

Οι Λευκανοί θα τιμωρηθούν σκληρά για την στάση τους αυτήν και βαθμιαία θα αρχίσουν να εξαφανίζονται κάτω από τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη ήδη από τον 1ο αιώνα π.Χ. όπως περιγράφει με γλαφυρότητα ο Στράβων (ΣΤ΄ Ι. 2) : «…είναι τόσο κατεστραμμένοι αυτοί (εννοεί οι Λευκανοί σ.σ.), οι Βρέττιοι και οι κάποτε ηγεμόνες τους Σαυνίτες, ώστε δύσκολα μπορούν να εντοπιστούν ακόμα και οι οικισμοί τους…» και παρακάτω: «…Όσο για τις συνήθειες, έχει εξαφανισθεί κάθε διαφορά στην γλώσσα, στα όπλα, στα ρούχα και στα σχετικά. Οι οικισμοί τους εξ άλλου, συνολικά και επί μέρους, είναι τελείως άσημοι…».

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Ευφάνταστα σενάρια...

ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ

Προβοκάτσιες χαμηλής έντασης

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

"...Για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1820 η Ελλάδα δεν διαθέτει σχεδόν καμιά στρατηγική αξία και συμμάχους, είναι αληθινά μόνη. Πρέπει να το αποδεχθεί και να μάθει να ζει εντός των γεωπολιτικών της δυνατοτήτων, που σημαίνει είτε να τα βρει με την Τουρκία, είτε να γίνει χρήσιμη σε κάποια μεγάλη δύναμη. ¨Ετσι κι αλλοιώς οδηγείται σε πτώχευση και αποσταθεροποίηση και δεν διαθέτει τα μέσα για την αεροναυτική άμυνα του Αιγαίου. Όσο για την Κύπρο, είναι εκτός των ελληνικών ζωτικών συμφερόντων!"

Τάδε έφη το βορειομερικανικό think tank Stratfor, που διευθύνει από το 1996 ένας ουγγροεβραίος μετανάστης στις ΗΠΑ, ο Τζωρτζ Φρήντμαν, με λαμπρή καριέρα στις παρυφές του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος και στους ακαδημαϊκούς κύκλους που συνεργάζονται με αυτό. Το Stratfor, με προφανείς δεσμούς με το αμερικανικό βαθύ κράτος, είναι αρκετά γνωστό διεθνώς, έχει όμως κατηγορηθεί ενίοτε και για στοχευμένη παραπληροφόρηση. Για παράδειγμα προέβλεπε επί σειρά ετών την πτώση του Ούγκο Τσάβες, ως γνωστόν όμως ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας παραμένει στη θέση του, το δε αμερικανικό ινστιτούτο βρήκε τώρα, κατά τα φαινόμενα, άλλους στόχους. Να σημειώσουμε επίσης ότι ο συντάκτης της έκθεσης για την Ελλάδα προέρχεται από τη Σλοβενία, ένα από τα κατεξοχήν “κράτη Σόρος” της κατά Ράμσφελντ Νέας Ευρώπης, με μια πολιτική ελίτ εκπαιδευμένη, μετά την αποσταθεροποίηση του κομμουνισμού, στην αποσταθεροποίηση της “παληάς” γαλλογερμανικής Ευρώπης, στην οποία ανήκει και η Ελλάδα, αν κριθεί από την πολιτική της παράδοση. Τούτων λεχθέντων, η έκθεση δεν παύει να έχει τη σημασία της. Η Ελλάδα δεν είναι Βενεζουέλα, είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και η επίθεση εναντίον της, γιατί επίθεση είναι η πρόβλεψη για γεωπολιτική, μετά την οικονομική χρεωκοπία, είναι εκτός κανόνων συμπεριφοράς στην ατλαντική οικογένεια. Η ελληνική οικονομική κρίση έχει ανοίξει την όρεξη. Η έκθεση είναι ενδεικτική των απειλών και πιέσεων που θα δεχθεί η Ελλάδα και η Κύπρος από τους υποτιθέμενους συμμάχους τους, προκειμένου να συγκατατεθούν σε κλείσιμο κακήν κακώς του κυπριακού, ώστε να φύγει το σημαντικότερο εμπόδιο στην τουρκική ένταξη στην ΕΕ, αλλά και “ρυθμίσεις” στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Οι πιέσεις αυτές άλλωστε είναι ήδη ορατές με την τουρκική αεροναυτική δράση στο Αιγαίο, την απειλή έναρξης εμπορίου της ΕΕ με τα κατεχόμενα και τις πιέσεις για όπως-όπως λύση του κυπριακού, εντός του έτους.

Η ίδια η έκθεση βρίθει αντιφάσεων και ουδόλως τεκμηριώνει επαρκώς τα συμπεράσματά της. Μοιάζει να έχει συνταχθεί βιαστικά και πρόχειρα, περισσότερο ως εργαλείο ψυχολογικού πολέμου κατά της ελληνικής ηγεσίας, ώστε να πεισθεί ότι δεν έχει άλλη λύση, ότι έχει χάσει τη μάχη προτού τη δώσει καλά-καλά, αλλά και ενός διεθνούς πολέμου για συκοφάντηση της Ελλάδας, απομείωση της αξίας της στο διεθνές σύστημα και απομόνωσής της, που έρχεται να προστεθεί στην καταστροφή της διεθνούς εικόνας της χώρας με αφορμή τα προβλήματα διαφθοράς και κακοδιοίκησης.

Αν όμως η Ελλάδα δεν έχει πλέον γεωπολιτική αξία, τι κάνει το STRATFOR όχι μόνο να ασχολείται μαζί της, αλλά και να εκδίδει μια ειδική μονογραφία, ενταγμένη στη σειρά μονογραφιών που, όπως λέει το ίδιο, αφιερώνει σε περιοχές ιδιαίτερης σημασίας για το διεθνές σύστημα; ¨Η πόσο σοβαρή είναι μια ανασκόπηση της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, που παραλείπει, ως περίπου ασήμαντη, την χιλιόχρονη … “λεπτομέρεια” της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;

Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα έχει καταστεί στρατηγικά ασήμαντη για τη Δύση μετά το 1989, οι Ευρωπαίοι θα την παρατήσουν στην πρώτη ευκαιρία, όσο για τους Ρώσους ή τους Κινέζους δεν υπάρχουν καν στην εικόνα. Αν κάτι δείχνει αυτή η περιγραφή, υπογραμμίζουν έμπειροι διπλωμάτες, είναι ότι ορισμένοι στην Ουάσιγκτον μας περνάνε για χαχόλους. Η Ελλάδα και η Κύπρος ελέγχουν την πρόσβαση της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες και τον έλεγχο της Γαλλογερμανίας στη Μέση Ανατολή. Μόνο ένας αγράμματος μπορεί να θεωρήσει μια τέτοια περιοχή, που πιθανώς διαθέτει και σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων ως στρατηγικά ασήμαντη. Χωρίς να υπολογίσουμε το θεσμικό χαρτί που διαθέτουν ως μέλος του ΝΑΤΟ η Ελλάδα, της ΕΕ αμφότερες.

Το αποδεικνύει άλλωστε, υπογραμμίζουν οι ίδιες πηγές, ο ρόλος της Σούδας και του Ακρωτηρίου στις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, ο ρόλος της Θεσσαλονίκης στην επέμβαση στο Κόσοβο. Η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια έχει σταματήσει λόγω ελληνικού βέτο και η επέκταση της ΕΕ προς την Τουρκία λόγω κυπριακού βέτο. Οι ελληνορωσικές συμφωνίες για τους αγωγούς και την αγορά θωρακισμένων προκάλεσαν πανικό στην Ουάσιγκτον. Η στρατηγική αξία της Τουρκίας για τη δυτική συμμαχία περιορίζεται δραστικά αν δεν συνεργασθεί η Ελλάδα. Η ρωσική στρατηγική, το κινεζικό εμπόριο, η γαλλική διπλωματία δείχνουν έντονα και συχνά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα – είναι άλλο θέμα βεβαίως αν και κατά πόσο το αξιοποιεί η Αθήνα.

Κατά την έκθεση η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χρήσιμη σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις γιατί είναι απίθανο να ξαναρχίσει η σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων στα Βαλκάνια. Ουδέν αναληθέστερον όμως. Ούτε καν επί προεδρίας Μπορίς Γέλτσιν, δεν σταμάτησε ο έντονος αμερικανο-ρωσικός ανταγωνισμός στη χερσόνησο. Μια μόνιμη εξάλου πηγή τριβών μεταξύ Παρισιού-Βερολίνου αφενός, Ουάσιγκτον αφετέρου, αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ζήτημα που εμπλέκεται άμεσα με την ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική.

΄Οσο για την άποψη ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της άμυνας του Αιγαίου, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι είναι οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες που δύσκολα θα άντεχαν τη διακοπή των ελληνικών παραγγελιών ή τη στροφή της Ελλάδας σε άλλες πηγές προμήθειας. Μια ελληνοτουρκική σύρραξη εξάλλου θα ήταν καταστρεπτική για τα παγκόσμια συμφέροντα των ΗΠΑ, για το ΝΑΤΟ και για την Τουρκία.

΄Όχι μόνο η στρατηγική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου δεν έχουν μειωθεί, αλλά και είναι ακριβώς η πηγή πολλών προβλημάτων μας, αλλά και το μεγάλο χαρτί των εκάστοτε κυβερνήσεων της Αθήνας. Η έκθεση προσπαθεί χονδροειδώς να πείσει την Ελλάδα ότι η ήττα έχει συντελεσθεί προτού δοθεί οποιαδήποτε μάχη. Αν μας μαθαίνει κάτι είναι ότι όντως μπορούν να συμβούν καταστροφές, αν η Ελλάδα δεν διαθέτει ισχυρές παράπλευρες συμμαχίες. Η ίδια η έκθεση πιστοποιεί ότι υπάρχει πάντα μια σημαντική πτέρυγα του δυτικού κατεστημένου που δεν συμπεριφέρεται έναντι της Ελλάδας με τρόπο που ταιριάζει σε σύμμαχο. Αυτή η διαπίστωση, μόνιμη σταθερά της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, είναι που έκανε τον πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού να διακηρύξει την ανάγκη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, μιας ιδέας που άλλωστε υιοθέτησαν με τον τρόπο τους πολλοί ¨Ελληνες και Κύπριοι πολιτικοί, της αριστεράς ή της δεξιάς, αντιμέτωποι με τις ασφυκτικές πιέσεις των υποτιθέμενων συμμάχων. Την ίδια πολιτική, της σχετικής χειραφέτησης από τις ΗΠΑ, ακολούθησε η Τουρκία των Γκιουλ, Ερντογάν και Νταβούτογλου, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Δημοσιεύτηκε στον “Kόσμο του Επενδυτή”, 13.8.2010

Πηγή: http://konstantakopoulos.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html

Η Ποσειδωνία της Μεγάλης Ελλάδος

Οι Ναοί της Ήρας

Ένα πολύ καλό άρθρο στο πρόσφατο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού "Αρχαιολογία"  (Archaeology) με τίτλο ξανα-ανακαλύπτοντας την Ποσειδωνία (Paestum).

ΔΕΕ

Rediscovering Paestum

Volume 63 Number 4, July/August 2010 by Samir S. Patel

The forgotten Greek temples of Southern Italy

Fifty miles south of Naples, on the western Italian coast, lie the ruins of the ancient Greek colony of Poseidonia, now known by its Roman name, Paestum. The walled city claims not one but three remarkably intact Greek temples that had been abandoned and ignored—surrounded by a fetid, pestilential, and protective swamp—from medieval times until their "rediscovery" by archaeolgists, historians, and architects in the eighteenth century. They "constitute the best-preserved 'population' of temples of any Greek city, save possibly Athens," says Brown University archaeologist R. Ross Holloway. Paestum is perhaps one of the most unjustly overlooked sites of the ancient Mediterranean world. Recent excavations and conservation have revealed new portions of the Roman city, providing a more complete picture of a unique classical town.

The Temple of Hera I, far left, is the earliest of Paestum's three Greek temples, built in the middle of the sixth century B.C. An unusual row of columns through the middle suggests it might have been used to worship two dieties, possibly Zeus and Hera. The Temple of Hera II, above, is the newest and largest of the three, built around 450 B.C. This structure is pivotal in the development of the Doric style in Greek architecture. (Samir S. Patel)

According to ancient accounts, Poseidonia was founded by exiles from either the nearby, prosperous colony of Sybaris or the Greek city of Troizen around 600 B.C. It was a successful trading post for the Magna Graecia, or the network of Greek colonies that sprouted up in Italy and Sicily starting in the eighth century B.C. The city's three surviving temples, two dedicated to Zeus's wife Hera and one to Athena, were built in the sixth and fifth centuries B.C. However, around 400 B.C., the city was overrun by people from the Italian interior called the Lucanians. Though some sources claim the Lucanians enslaved the Greeks, their "conquest" was more likely an act of cultural fusion. Lucanian rule over the city ended in 237 B.C. with the arrival of the Romans. While the Romans kept the temples intact, they all but razed the original Greek city, building their own on top of it. A prosperous Greek colony became a marginal Roman one as overland trade routes shifted away from the city in the second century B.C. "Paestans led lives unencumbered by great possessions in a city declining in importance and becoming a bit of a backwater," writes University of Michigan professor emeritus John Griffiths Pedley in his book on the site. Small communities persisted near the Temple of Athena for a few centuries—it was converted to a basilica around the fifth century A.D.—as nearby springs silted up, turning the area into swamp. And with that, Paestum was entirely abandoned: a place of hostile locals, malarial mosquitoes, and lurking brigands.

It was not until the excitement surrounding the discovery of Pompeii and Herculaneum in the mid-eighteenth century that scholars "rediscovered" the city. Several of these visitors wondered how a site so impressive could go unappreciated for so long. With their careful alignments and pleasing proportions, the temples sparked a reexamination of ancient architecture that culminated in one of the great architectural debates of the eighteenth century: were Greek temples of the Doric order like these—massive but light on ornamentation—somehow primitive compared with the more ornamented Roman ideal? Using the Paestum temples as evidence, German art historian Johann Joachim Winckelmann posited that later Roman architecture grew from the Greek style. These temples were not primitive, but foundational. He placed Paestum at a pivotal moment in the development of classical architecture, and soon even scholars most resistant to the idea would come to agree with him.

Samir S. Patel is a senior editor at ARCHAEOLOGY.

Πηγή: http://www.archaeology.org/1007/abstracts/paestum.html

Η αφύπνιση ενός μεγάλου Έθνους

Ο «δράκος» γίνεται... αστακός!

Η ΚΙΝΑ ΕΞΟΠΛΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΕΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ «ΑΫΠΝΙΕΣ» ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
(Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010)

Η Κίνα εξοπλίζεται όλο και περισσότερο, γεγονός που δημιουργεί προβληματισμό στο αμερικανικό Πεντάγωνο, όχι τόσο εξαιτίας κάποιου συγκεκριμένου εξοπλιστικού προγράμματος της ανερχόμενης υπερδύναμης, όσο εξαιτίας ακριβώς του πέπλου μυστηρίου που περιβάλλει τον κινεζικό στρατό και τα οπλικά του συστήματα. Δεν είναι, ίσως, τόσο οι ρυθμοί ανάπτυξης του εξοπλιστικού προγράμματος της Κίνας που ενοχλούν τις ΗΠΑ όσο η «μυστικοπάθεια» γύρω από αυτό...

(Ass. Press)

Οι Αμερικανοί δείχνουν να ανησυχούν επειδή δεν ξέρουν. Ακόμη, εμφανίζονται να ενδιαφέρονται υπέρμετρα για το γεγονός ότι ούτε οι ίδιοι οι Κινέζοι πολίτες γνωρίζουν την αμυντική πολιτική της κυβέρνησής τους. Βέβαια, αν ήξεραν οι Κινέζοι πολίτες, θα ήξεραν και οι Αμερικανοί στρατιωτικοί.

Σύμφωνα με την έκθεση του αμερικανικού Πενταγώνου, η Κίνα αναβαθμίζει τα χερσαία πυραυλικά της συστήματα, αυξάνει τον αριθμό των υποβρυχίων της και διευρύνει το πυρηνικό της οπλοστάσιο. Ακόμη, η έκθεση αναφέρει ότι η Κίνα διαθέτει 1.150 βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς και άγνωστο αριθμό πυραύλων μέσου βεληνεκούς. Τα δισ. δολάρια του αμυντικού προϋπολογισμού της Κίνας έχουν στον μεγαλύτερο βαθμό αποκρυβεί από την κοινή γνώμη, ισχυρίζεται η έκθεση, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα: «Η περιορισμένη διαφάνεια στα θέματα άμυνας και ασφάλειας της Κίνας εντείνει την αβεβαιότητα και αυξάνει την πιθανότητα παρεξηγήσεων και παρανοήσεων».

Αμερικανικοί φόβοι

Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούν να εισδύσουν στα άδυτα των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και του οπλοστασίου της Κίνας. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι διαβλέπουν, μέσα από την έλλειψη πληροφόρησης, τη σοβαρή πιθανότητα οι στρατιωτικές ισορροπίες να αλλάξουν σημαντικά στην Ανατολική Ασία, προς όφελος, όπως αφήνουν να εννοηθεί, κάποιου κινεζικού επεκτατισμού, πέραν ίσως και των παραδοσιακών διεκδικήσεων του Πεκίνου στην Ταϊβάν και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προς το αμερικανικό Κογκρέσο, που δημοσιεύτηκε χθες, δείχνει την ενόχληση των ΗΠΑ για την κινεζική «μυστικοπάθεια» γύρω από τους εξοπλισμούς της. Την ίδια στιγμή που η Αμερική διενεργεί αεροναυτικές ασκήσεις από κοινού με τη Ν. Κορέα και συσφίγγει διπλωματικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με το Βιετνάμ. Η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, δήλωσε σε πρόσφατη τοπική διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Βιετνάμ ότι η χώρα της υποστηρίζει διεκδικήσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και από τρίτες χώρες.

Τι λέει η Κίνα

Ο δηλώσεις Κλίντον και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ΗΠΑ - Ν. Κορέας προκάλεσαν τις διαμαρτυρίες του Πεκίνου, που κατηγορεί την υπερδύναμη ότι εφαρμόζει κυκλωτική κίνηση γύρω από ζωτικά εθνικά του συμφέροντα. Για αυτό και διεκόπησαν οι διμερείς στρατιωτικές επαφές μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και η κυβέρνηση της τελευταίας αρνήθηκε να συναντηθεί με τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γκέιτς. Από την πλευρά τους οι Αμερικανοί εκτιμούν ότι οι διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα τον τελευταίο καιρό είναι «αρκετά αμφίβολες», σύμφωνα με την ακριβή διατύπωση Αμερικανού αξιωματούχου των ενόπλων δυνάμεων στο Ασ. Πρες. Αυτό στο οποίο επιμένει το αμερικανικό Πεντάγωνο είναι οι απευθείας συνομιλίες με την Κίνα, προκειμένου να «αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις». Ο,τι δηλαδή δεν κατάφεραν να μάθουν οι Αμερικανοί από τους πράκτορές τους, επιθυμούν να το πληροφορηθούν τώρα απευθείας, μέσω του ειλικρινούς διαλόγου. 

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=193959

Μη - συμβατικές θεωρίες: Σύγχυση φρενών ή απλή κερδοσκοπία;

(Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη «"Μη-συμβατικές" θεωρίες: Οι κερδοσκόποι του "ελληνισμού" και ο φενακισμός των αφελών»)

Κεφάλαιο 2ο μέρος γ΄

Εξετάζοντας τα λυπηρά φαινόμενα κακοποίησης και τυμβωρυχίας της πολιτιστικής μας παράδοσης και κληρονομιάς που περιγράψαμε προηγουμένως και έχοντας υπ’ όψιν πλείστες όσες κραυγαλέες περιπτώσεις αναρωτηθήκαμε πολλές φορές για την γενεσιουργό αιτία αυτής της πλημμυρίδας αμφιλεγόμενων «συγγραφικών πονημάτων», που τον τελευταίο καιρό έχει λάβει διαστάσεις που ξεπερνούν τα όρια μιας απλής σύμπτωσης. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούν όλα να αναχθούν σε μια μοναδική αρχική πηγή ή αιτία και θα πρέπει να γίνει μια σύνθετη αναζήτηση και προσπάθεια ερμηνείας. Βεβαίως, πριν από οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να υπάρξει μια «κατηγοριοποίηση» αυτών των «έργων» και των «συγγραφέων» τους.

Σε μια πρώτη κατηγορία θα μπορούσαμε να περιλάβουμε τα έργα σοβαρών κατά τα άλλα ανθρώπων που οι περιορισμένες ή ημιτελείς γνώσεις τους για τα θέματα που καταπιάνονται και ο ματαιόδοξος πόθος τους να συμπεριληφθούν στην χορεία των συγγραφέων και διανοουμένων, τους οδηγούν στην συγγραφή «έργων» που προκαλούν τον καγχασμό και την ειρωνεία. Θα μπορούσαν λοιπόν να συμπεριληφθούν κάτω από τον γενικό τίτλο «Καλοπροαίρετη Αφέλεια», που σχετίζεται κυρίως με τα κίνητρα αυτών των ατόμων.

Μια άλλη κατηγορία «συγγραφέων» αυτού του διαβόητου χώρου των «Μη-συμβατικών» Θεωριών είναι αυτών που διακατέχονται από συγκεκριμένες Ιδεοληψίες, τις οποίες επιχειρούν να τις εξωτερικεύσουν με την συγγραφή άρθρων, φυλλαδίων, βιβλίων κ.λπ. και την εκφώνηση λόγων και λογυδρίων ή διαλέξεων με κάθε ευκαιρία. Εάν όμως η Ιδεοληψία συνδυασθεί με την Ημιμάθεια και την Εμπάθεια τότε η συνήθης μετεξέλιξη είναι ο Τσαρλατανισμός.

Η πλέον όμως επικίνδυνη κατηγορία «συγγραφέων» είναι εκείνοι που εν γνώσει τους, τις περισσότερες φορές, κυκλοφορούν «βιβλία», συνήθως προϊόντα αντιγραφών ή αποκυήματα διαταραγμένων εγκεφάλων, με ένα πλήθος μωρολογιών και με μοναδικό κριτήριο την εύκολη πώλησή τους σε αφελείς αναγνώστες που διψούν για κάτι ευκολοδιάβαστο και συνάμα ευκολοχώνευτο «πόνημα» εύκολου εντυπωσιασμού.

Μια πρόχειρη περιδιάβαση στην θεματολογία και το περιεχόμενο τέτοιων «έργων» μπορεί να προκαλέσει εύκολα από εγκεφαλικό μέχρι καρδιακή ανακοπή στον αμύητο, αλλά σοβαρό αναγνώστη, που κατά λάθος έπεσε σε τέτοιου είδους ανάγνωσμα.

Παραθέτω δειγματοληπτικά μερικά «μη-συμβατικά» θέματα που συνήθως αποτελούν ζητήματα προβληματισμού και «αναλύσεων» διαφόρων «βαρεμένων», τα οποία συχνά γίνονται εκδοτικές επιτυχίες στα χέρια παμπόνηρων «εκδοτών» :

• Οι Ολύμπιοι θεοί χρησιμοποιούσαν άραγε κάποια φωτονική ή νετρινική εφαρμογή με κυβερνητική νοημοσύνη ώστε να έχουν την δυνατότητα τηλεμεταφοράς ;

• Τα ποντοπόρα πλοία των Φαιάκων ταξίδευαν άραγε με βιοενέργεια και νοητικό αυτοματισμό τηλεκαθοδήγησης ;

• Μήπως τα ταξίδια του Οδυσσέα αποκαλύπτουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την Κεντρική και Νότια Αμερική ;

• Μήπως οι Αργοναύτες είχαν ανακαλύψει την Αμερική και η Αργώ ήταν ένα από τα μη-συμβατικά πλοία τους που χρησιμοποιούσαν για την κίνησή τους άγνωστα ενεργειακά πεδία ;

• Τα οξείδια του χαλκού που υπάρχουν στις λίμνες του Καναδά είναι άραγε κατάλοιπα επεξεργασίας από Μινωΐτες τεχνίτες ;

Παραθέτω ένα ακόμη ανάλογο δείγμα που το «ψάρεψα» από σχετική ιστοσελίδα :

"...Οι Έλληνες θεοί και Ημίθεοι (Ήρωες) διέθεταν είτε την προκατακλυσμιαία υψηλή τεχνολογία είτε υπερφυσικές δυνάμεις, που τις χρησιμοποιούσαν επιλεκτικά και επενέβαιναν σε δεδομένες κρίσιμες στιγμές για να αλλάξουν το ρου των πραγμάτων. Αυτές τις ικανότητες δεν τις είχαν όλοι φυσικά, αλλά μερικοί - εκλεκτοί που ήσαν μυημένοι στα μυστικά των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων. Ο υπογράφων θέλει να πιστεύει στην πρώτη εκδοχή, δηλαδή στην ύπαρξη προκατακλυσμιαίας τεχνολογίας, που την γνώριζαν ορισμένοι μυημένοι στα μυστήρια. Σήμερον εκείνους –και κατ’ επέκτασιν όσους από τους σημερινούς ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των Αρχαίων Ελληνικών Γνώσεων -τους ονομάζουν «Ομάδα Ε»…".

Αλλά η πλέον εξωφρενική και ίσως ειδική περίπτωση είναι σίγουρα εκείνος ο «συγγραφέας», που κείμενό του σχολιάσαμε παραπάνω (Κεφάλαιο 1 μέρος γ΄), ο οποίος συνέγραψε ένα βιβλίο (!) με τον τίτλο «Παρα-Ιστορίας Έλεγχος» όπου κατακεραυνώνει τους «Παρα-ιστορικούς», οι οποίοι : «…ορμούν ακάθεκτοι πίσω από την επιφάνεια, χωρίς πυξίδες ούτε ικανότητες διερευνήσεως…». Κατά τον ίδιο «συγγραφέα» η Παρα-ιστορία «…έχει ανατολίτικη-σημιτική προέλευσι. Διαδίδει μύθους όπως της Εβραϊκής παντοδυναμίας, των πανίσχυρων μυστικών ομάδων, των εξωγήινων, των αόρατων δασκάλων, της Κούφιας Γης, των μυστικών πόλεων κ.λπ. Οι παρα-ιστορικοί τρελλαίνουν την Ιστορία. Τα έργα τους είναι ανθολόγιον αμάθειας…» (σημ. ΔΕΕ: !!!).

Αντίθετα, όπως ξεκαθαρίζει λίγο παρακάτω : «…Οι μη-συμβατικοί, αφού γνωρίσουν καλά τα φαινόμενα (σημ. ΔΕΕ: προφανώς δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος), προχωρούν στην αναζήτησι των κρυμμένων αιτίων τους. Ερευνούν το σκοτάδι που βρίσκεται πίσω από την φανερή Ιστορία (σ.σ. μάλλον κάπου άλλού βρίσκεται το σκοτάδι!), φωτίζοντάς το συστηματικά (σημ. ΔΕΕ: Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι δυνατόν να φωτίσεις το σκοτάδι και μάλιστα συστηματικά, αλλά κατά τους μη-συμβατικούς όλα είναι δυνατά, πιθανόν σύμφωνα με την μη-συμβατική Φυσική), προχωρώντας βήμα-βήμα, προσεκτικά, μεθοδικά. Μπαίνουν στον λαβύρινθο της άδηλης (σημ. ΔΕΕ: sic!) Ιστορίας, αλλά δεν χάνονται σ’ αυτόν…». Έτσι, οι μεν «συμβατικοί» Ιστορικοί «…γράφουν την Ιστορία της επιφάνειας…», οι δε παρα-ιστορικοί «…την παρα-ιστορία του φαντασιωτικού, του αποκρυφισμού, του υπερφυσικού και του παραλόγου, συνθέτοντας μια νέα παραμυθολογία…», ενώ οι μη-συμβατικοί Ιστορικοί «…συγγράφουν την αληθινή Ιστορία που δεν κρύβει, δεν συμβιβάζεται, αλλά και δεν συμβιβάζεται, δεν παραλογίζεται…». Προσθέτει μάλιστα μετά τα παραπάνω, με αρκετή μετριοφροσύνη, ότι «…τέτοια φιλοδοξώ να είναι τα έργα μου…» !

Όταν για πρώτη φορά έπεσε στα χέρια μου το εν λόγω βιβλίο και το ξεφύλλισα, ομολογώ ότι έμεινα εμβρόντητος, μη πιστεύοντας στα μάτια μου ότι είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος διχασμός προσωπικότητας. Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί η σχιζοφρενής επιχειρηματολογία του όταν ειρωνεύεται και απορρίπτει ισχυρισμούς διαφόρων «βαρεμένων» με ακόμα πιο εξωφρενικά επιχειρήματα! Έτσι, για παράδειγμα, ενώ κατηγορεί την «παραμυθολογική ιστοριογραφία» ότι επιδεικνύει «πλήρη περιφρόνησι προς κάθε είδους τεκμηρίωσι», λίγο παρακάτω, παραθέτει αποσπάσματα διαφόρων ανοησιών από τέτοιου είδους βιβλία, ασκώντας αυστηρή κριτική, όπου διαβάζουμε το εξής εκπληκτικό (ό.π. σελ. 87-88):

«…Σύμφωνα με όλα τα υπάρχοντα στοιχεία, οι Άτλαντες δεν παραβίασαν τα όριά τους ως το 6500 π.Χ.». (σημ. ΔΕΕ: Παράθεση του εν λόγω "συγγραφέα" από κείμενο κάποιου «παραϊστορικού»)

Ποια στοιχεία ; (σημ ΔΕΕ: Ρωτάει ειρωνικά ο «συγγραφέας» και ακολουθεί το φοβερό επιχείρημά του!) Άλλωστε το 6500 π.Χ. δεν υπήρχαν πλέον Άτλαντες αφού αφανίσθηκαν με τον Κατακλυσμό της ι΄ π.Χ. χιλιετίας… (σημ. ΔΕΕ: Κορυφαίο !!!).

Πως θα μπορούσαμε λοιπόν να χαρακτηρίσουμε τέτοιου είδους βιβλία ;
Η απάντηση δίνεται αβίαστα από τον ίδιο τον «συγγραφέα», ο οποίος βέβαια αναφέρεται σε έργα άλλων, χωρίς προφανώς να αντιλαμβάνεται ότι και τα δικά του «μη-συμβατικά» πονήματα (σημ. ΔΕΕ: ήδη καμιά δεκαριά!) κατατάσσονται άνευ ιδιαίτερης προσπάθειας στην ίδια κατηγορία:

«…Οι Γάλλοι καθιέρωσαν μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τον χαρακτηρισμό “βιβλία για ηλιθίους”. Ήταν η εποχή που σημείωναν ύψη πωλήσεων διάφορα “μυστικά ημερολόγια” του Χίτλερ, “άγνωστες διαθήκες” του Λένιν…» (ό.π. σελ. 121).

Ακόμη όμως χειρότερη είναι η τελευταία κατηγορία «συγγραφέων» και «εκδοτών», οι οποίοι ενσυνείδητα διακινούν βιβλία με τερατολογίες και βλακώδη αναγνώσματα εκμεταλλευόμενοι την στροφή και το ενδιαφέρον πολλών συνελλήνων τα τελευταία χρόνια για θέματα ελληνισμού, ελληνικής Ιστορίας, Γλώσσας κ.λπ. Αυτοί οι λαθρέμποροι του πνεύματος, οι αδίστακτοι και κατάπτυστοι Κερδοσκόποι, οι «ελληνέμποροι», όπως εύστοχα έχουν αποκληθεί, αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση που θα έπρεπε ίσως να διερευνηθεί πιο συστηματικά, μια και υπάρχουν καταγγελίες για σκοπιμότητες και άλλες περίεργες καταστάσεις που εξυπηρετεί η κυκλοφορία αυτών των πνευματικών σκουπιδιών. Μια τέτοια χαρακτηριστική καταγγελία που συνάντησα σε μια ιστοσελίδα έκρινα σκόπιμο να την μεταφέρω αμέσως παρακάτω, αφού όμως πρώτα διευκρινίσω κάποια πράγματα.

Υπήρξα πάντα επιφυλακτικός στις συνωμοσιολογίες και τις σχετικές θεωρίες, αλλά πιστεύω παράλληλα ότι σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να αποτελέσουν στοιχείο προβληματισμού. Κάτω από αυτό το πρίσμα νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να παραθέσω και πάλι από το Διαδίκτυο, κάποιες σκέψεις και διαπιστώσεις ενός συνέλληνα, που έχουν την μορφή καταγγελίας όπως προανέφερα, αποτελούν όμως ταυτόχρονα και μια κραυγή απελπισίας :

Sent: Saturday, February 25, 2006 4:28 PM

Subject: Απίστευτο

Μία "σύντομη" παρατήρηση

Μπορεί όλη αυτή η ακατάσχετη μπουρδολογία περί UFO, Έψιλον και καταγωγές Ελλήνων από το Ε του Λαγού και Εβραίων από δε ξέρω που, να είναι απλά συμπτώσεις. Το ζήτημα είναι να εντοπιστεί πότε άρχισαν να παρουσιάζονται αυτές οι θεωρίες. Οι πρώτοι που άρχισαν να γράφουν για αυτά ήταν ο Πασσάς και ο Φουράκης, τα βιβλία τους όμως δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερη απήχηση. Η μεγάλη έκρηξη και το πέρασμα των ουφολογων-εψιλονιακών στο πλατύ κοινό έγινε αρχές δεκαετίες του ’90 και πήρε διαστάσεις επιδημίας το 1994-1998. Ας δούμε τώρα τι έγινε αρχές του 1990. Καταρχάς έχουμε το σκοπιανό. Ως αποτέλεσμα του σκοπιανού παρατηρείται μια έντονη εθνική ευαισθητοποίηση στη πλειοψηφία των Ελλήνων. Είναι η περίοδος που στην Αθήνα (υποθέτω και στην υπόλοιπη Ελλάδα περισσότερο) κυκλοφορούν άτομα με το άστρο της Βεργίνας, το να είσαι πατριώτης είναι της μόδας. Νεο-ορθόδοξοι, αρχαιόθρησκοι, ομάδες που ασχολούνται με οτιδήποτε σχετίζεται με την Ελλάδα βρίσκονται σε άνοδο. Βιβλία με ελληνική θεματολογία υπάρχουν σε όλα τα βιβλιοπωλεία και πουλάνε σα τρελλά. Ακόμα και φαιδρά όντα όπως ο Σηφ…… δηλώνουν πατριώτες. Και το ζήτημα που απασχολεί όλους είναι που θα οδηγήσει αυτή η εθνική ανάταση και το ενδιαφέρον του μέσου νεοέλληνα για κάθε τι ελληνικό.

Έτσι λοιπόν κάπου αρχές 1994 αρχίζουν να παρουσιάζονται τα πρώτα εψιλονιακά κείμενα σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας. Παντού βλέπεις αναφορές για ομάδες σαν την ΟΕΑ (στη πραγματικότητα δημιούργημα ενός διανοητικά διαταραγμένου Βολιώτη) που έχουν υπερόπλα, για διαγαλαξιακές ομοσπονδίες και διαστημόπλοια που πλησιάζουν τη Γη με σκοπό να αποκαταστήσουν τον ελληνισμό στις παλιές του δόξες.

Ακόμα και ο Πλ… (που κάποιοι ακόμα παίρνουν στα σοβαρά) κάνει αναφορές στην εκπομπή του για αρχαία κείμενα που μιλάνε για ένα διαστημόπλοιο που πλησιάζει τη γη. Ένα απίστευτο ανακάτεμα μπουρδολογίας και πραγματικών γεγονότων λαμβάνει χώρα. Ο σιωνισμός ανακατεύεται με τους δρακονιανούς, οι αρχαίοι Έλληνες με δυνάμεις Βριλ και εξωγήινους κλπ κλπ. Ξαφνικά όλοι αρχίζουν να ψάχνουν για υποχθόνιους, για UFO με το σήμα των Ε, για υποτιθέμενες πινακίδες με ελληνικά γράμματα από το διαστημόπλοιο που έπεσε στο Ρόσγουελ (ΗΠΑ) κλπ κλπ.

Ένας απίστευτος αχταρμάς προφητειών, μεσσιανισμού, διαστημοπλοίων γίνεται η καθημερινή πνευματική τροφή του μέσου Έλληνα. Όλοι δείχνουν πεπεισμένοι πως κάτι μυστήριο και εξωκοσμικό υπάρχει με την ελληνική φυλή (μα άμα δεν είμαστε εξωγήινοι πως κατάφεραν οι αρχαίοι να αναπτύξουν τέτοιο πολιτισμό;;;).

Μπαίνεις σε ταξί για να πας στο κέντρο της Αθήνας και ο ταξιτζής αντί να σου αρχίσει τις συνηθισμένες αρλούμπες για τη τάδε σουπερ γκόμενα που μπήκε πριν στο ταξί και του έδωσε το τηλέφωνο της γιατί τον ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά, αρχίζει να σου κάνει αναλύσεις για UFO, χαμένα κείμενα του Αριστοτέλη, για τους εβραίους που συνεργάζονται με τους υποχθόνιους δρακονιανούς κλπ κλπ Το αποτέλεσμα όλων αυτών; Πολύ απλό, εκεί που υπήρχε ένα υγιές πατριωτικό κίνημα στην ελληνική κοινωνία σύντομα μετουσιώνεται σε μία βλακώδη αναζήτηση για ανύπαρκτα πράγματα και τελικά σβήνει και χάνεται.

Τέλος πάντων βλέπω πως έχω αρχίσει πάλι να μακρηγορώ οπότε ας πάμε στην ουσία. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 90, εάν δεν ήταν τυχαίο, έχει ΟΛΑ τα χαρακτηριστικά μιας disinformation campaign (σημ. ΔΕΕ: εκστρατεία αποπροσανατολισμού). Ο σκοπός αυτή της διαδικασίας: ο αποπροσανατολισμός του μέσου Έλληνα και το ξεφούσκωμα του πατριωτικού αισθήματος που είχε ως αποτέλεσμα το σκοπιανό, ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία κλπ κλπ. Η όλη υπόθεση βέβαια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και έχει και κάποιες άλλες πτυχές αλλά νομίζω είναι κατανοητό τι θέλω να πω. Από εκεί και πέρα, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του…»

(σημ. ΔΕΕ: Οι επισημάνσεις δικές μου).

Στην απελπιστική αυτήν κατάσταση, που μέρος της μας αποκαλύπτουν οι παραπάνω διαπιστώσεις, έχουν συμβάλλει ασφαλώς και πολλοί άλλοι παράγοντες με κύριους υπεύθυνους, κατά την άποψή μου, το απολιθωμένο και αποστεωμένο πανεπιστημιακό και πνευματικό κατεστημένο της χώρας, που απουσιάζει συστηματικά από την διατύπωση θέσεων, όχι μόνον σε ιστορικά, αρχαιολογικά κ.λπ. ζητήματα, αλλά και σε γενικότερα πολιτιστικά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση ήταν και η περίπτωση του επιτήδειου συγγραφέα Μάρτιν Μπερνάλ και του πολύτομου (υποτίθεται) «έργου» του «Μαύρη Αθηνά», στην οποία έκρινα ότι πρέπει να αναφερθούμε αμέσως παρακάτω ώστε να την υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες, μια και η υπόθεση μετράει ήδη δύο περίπου δεκαετίες από την κυκλοφορία του πρώτου της τόμου (1987) και των συζητήσεων που προκάλεσε.

_____________________________________